Εκατομμυριούχοι από... τύχη

Ιστορίες ανθρώπων που έγιναν από τη μια μέρα στην άλλη πάμπλουτοι.
Ομολογήστε το. Το έχετε σκεφτεί πολλές φορές. Ο τίτλος θα ήταν ο εξής: «Η ημέρα που κέρδισα το Λόττο».

Ή κάτι σαν κι αυτό: «Η ημέρα που βρήκα ένα κρυμμένο θησαυρό στο πατάρι», ή «Η ημέρα που κληρονόμησα μια αμύθητη περιουσία από το πουθενά».

Η ημέρα αυτή όμως ποτέ δεν έρχεται… ή τουλάχιστον στους περισσότερους. Γιατί υπάρχουν «εκεί έξω» και κάποιοι ,στους οποίους η μέρα αυτή «πηγαίνει» και εμφανίζεται εντελώς ξαφνικά… αναπάντεχα… απροσδόκητα.

Και κάπως έτσι κι εσείς (κι εμείς και άλλοι…) συνεχίζετε να ονειρεύεστε ότι μπορεί να έρθει και για εσάς «μια άσπρη μέρα»… (που δε θα είναι χιόνι)!

Σαν αυτή που ξημέρωσε πρόσφατα για ένα ζευγάρι από τη βόρεια Καλιφόρνια, το οποίο βρήκε ένα σπάνιο θησαυρό αξίας 10 εκατομμυρίων δολαρίων, θαμμένο στην αυλή του.

Ή σαν τις παρακάτω ιστορίες ανθρώπων, που δημοσίευσε το mentalfloss.com, και οι οποίοι από τη μια μέρα στην άλλη έγιναν… πάμπλουτοι:

1. Χάνεις ένα σφυρί… και βρίσκεις θησαυρό αμύθητης αξίας



Το Νοέμβριο του 1992 ένας αγρότης, που ζούσε στο χωριό Hoxne στο Suffolk της Αγγλίας, ζήτησε από τον Eric Lawes να ψάξει με τον ανιχνευτή μετάλλων του σε ένα από τα χωράφια του, μήπως και κατάφερνε να βρει ένα σφυρί που είχε χάσει.

Ενώ λοιπόν ο Lawes έψαχνε για το σφυρί, ο ανιχνευτής του εντόπισε έναν άλλο… πιο πολύτιμο θησαυρό: 24 χάλκινα, 565 χρυσά και 14.191 ασημένια νομίσματα καθώς επίσης εκατοντάδες χρυσά και ασημένια μαχαιροπίρουνα, χρυσαφικά και αγάλματα, τα οποία χρονολογούνταν από την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Όπως απαιτούσαν οι νόμοι της Μ. Βρετανίας, η ανακάλυψη του «θησαυρού του Hoxne» -όπως ονομάστηκε- αναφέρθηκε στις τοπικές αρχές. Αμέσως ανακηρύχτηκε ως «Treasure Trove», δηλαδή ανήκε πλέον νομικά στο κράτος.
Η κυβέρνηση ωστόσο, ήταν αναγκασμένη να πληρώσει… κατιτίς για τα σημαντικά αυτά ευρήματα, με τον αγρότη και των Lawes να μοιράζονται τελικά 1,75 εκατομμύρια στερλίνες.

Ο θησαυρός εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο.

Όσο για το σφυρί –παρότι αμφιβάλλουμε ότι ενδιαφέρεται κανείς για το τι απέγινε-… δεν έγινε γνωστό αν βρέθηκε!

2. Το Αρκάνσας «γεννά» διαμάντια



Πίσω στο 1924 ο W.O. Basham γινόταν γνωστός ένα τεράστιο διαμάντι 40,23 καρατίων που βρήκε, όχι σε κάποιο ορυχείο της Νοτίου Αφρικής, αλλά κοντά στην περιοχή Murfreesboro του Αρκάνσας, όπου τώρα βρίσκεται το πάρκο Crater of Diamonds State Park («Κρατήρας των διαμαντιών»).

Το πάρκο βρίσκεται στην κορυφή ενός ηφαιστειακού σωλήνα (μια υπόγεια γεωλογική δομή που διαμορφώθηκε από μια ηφαιστειακή έκρηξη στα έγκατα της Γης πριν από πολλά χρόνια) και αποτελεί το μοναδικό «πάρκο διαμαντιών» που είναι ανοιχτό στο κοινό.

Θέλετε να ακούσετε και το καλύτερο από όλα;

Μότο των ιθυνόντων του πάρκου είναι το εξής: «Αν το βρεις, το κρατάς. Ανεξάρτητα από την αξία του».

Το διαμάντι που βρήκε ο Bassum, που του δόθηκε το παρατσούκλι «Το διαμάντι του θείου Σαμ», ήταν το μεγαλύτερο που είχε βρεθεί ποτέ στη Βόρεια Αμερική.

Στη συνέχεια κόπηκε σε 12,42 καράτια και πωλήθηκε έναντι 150.000 δολαρίων το 1971 (σημερινά λεφτά αξίας περίπου 800.000 δολαρίων).

Όμως δεν ήταν το πιο πολύτιμο πετράδι που σκάφτηκε στο έδαφος του Αρκάνσας.

Το 1964 στο ίδιο σημείο ανακαλύφθηκε το «Αστέρι του Murfreesboro», ένα διαμάντι 34,25 καρατίων. Το 1975 βρέθηκε το 16,37 καρατίων διαμάντι «Amarillo Starlight», ενώ το 2006 κάποιος βρήκε ένα διαμάντι (Roden Diamond) 6,35 καρατίων.

Το διαμάντι «Strawn-Wagner Diamond» που είχε βρεθεί το 1990 μπορεί να ήταν… μικρό στο μάτι (3,09 καράτια) –στη συνέχεια κόπηκε τέλεια σε 1,9 καράτια- όμως ήταν το πρώτο διαμάντι που αξιολογήθηκε ως «τέλειο» από την Αμερικανική Ένωση Πολύτιμων Λίθων (American Gem Society).

Κάθε μέρα, κατά μέσο όρο, ανακαλύπτονται περίπου 2 διαμάντια στον «κρατήρα των διαμαντιών».

Μήπως έχει έρθει η ώρα να κλείσετε ένα αεροπορικό εισιτήριο για το Αρκάνσας;

3. Η διακήρυξη της (οικονομικής) ανεξαρτησίας



Πριν από μερικά χρόνια ο Michael Sparks αγόραζε από ένα κατάστημα με μεταχειρισμένα είδη στο Nashville των ΗΠΑ ένα κηροπήγιο, μια αλατοπιπεριέρα και μια κιτρινισμένη εκτύπωση της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας.

Φυσικά, μιας και δεν πίστευε ότι επρόκειτο για κάποιο σπουδαίο έγγραφο, αλλά ότι ήταν μια σύγχρονη εκτύπωση, πλήρωσε τα 2,48 δολάρια που το είχε κοστολογήσει το κατάστημα και πήγε στο σπίτι του.

Αφού παρατήρησε το έγγραφο για μερικές ημέρες προσεκτικά, άρχισε να αναρωτιέται μήπως ήταν παλαιότερο απ’ ό,τι είχε πιστέψει αρχικά. Έτσι, κατέφυγε στο διαδίκτυο όπου έκανε μια μικρή έρευνα και σύντομα συνειδητοποίησε ότι… είχε μόλις αγοράσει ένα από τα 200 επίσημα αντίγραφα της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας που είχε ζητήσει το 1820 ο John Quincy Adams. Από τα 200 αντίγραφα τα 35 είχαν βρεθεί άθικτα.

Εκείνος είχε το Νο. 36.

Χρειάστηκε να περάσει ένας χρόνος μέχρι ο Sparks να πάρει επίσημες βεβαιώσεις, ότι επρόκειτο για αυθεντικό αντίγραφο.

Αμέσως μετά το έβγαλε στο σφυρί. «Έπιασε» 477.650 δολάρια.

4. Ο πίνακας που αποδείχτηκε… αριστούργημα



Μια μέρα ο υπάλληλος μιας κατασκευαστικής εταιρείας στην Ιντιάνα των ΗΠΑ, ξόδεψε 30 δολάρια για μερικά μεταχειρισμένα έπιπλα και έναν παλιό πίνακα με λουλούδια.

Όταν γύρισε σπίτι του, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει «στρατηγικά» τον πίνακα, κρύβοντας μια τρύπα που είχε στον τοίχο.

Μερικά χρόνια μετά, ο ίδιος άντρας, καθόταν με μια παρέα και έπαιζε ένα επιτραπέζιο με τον τίτλο «Masterpiece», κατά το οποίο οι παίκτες προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον σε δημοπρασίες έργων τέχνης.

Προς έκπληξή του, μία από τις κάρτες του παιχνιδιού απεικόνιζε έναν πίνακα με λουλούδια, που έμοιαζε πάρα πολύ με αυτόν που είχε κρεμασμένο στον τοίχο του σπιτιού του.

Όταν γύρισε, έκανε μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο και βρήκε ότι ο πίνακάς του ήταν παρόμοιας τεχνικής με αυτή που χρησιμοποιούσε στα έργα του ο Martin Johnson Heade, ένας αμερικανός ζωγράφος, διάσημος για τους πίνακες του με τοπία και τις συνθέσεις του με λουλούδια.

Βρήκε ακόμη ότι η γκαλερί Kennedy Galleries στο Μανχάταν είχε αναλάβει πολλά από τα έργα του Heade, και τους ζήτησε να ρίξουν μια ματιά στον πίνακά του.

Εκείνοι συμφώνησαν και τελικά… επιβεβαίωσαν ότι ο πίνακας που κάλυπτε την τρύπα στον τοίχο του ήταν το αριστούργημα «Magnolias on Gold Velvet Cloth» του διάσημου καλλιτέχνη.

Το 1999 το Μουσείο Καλών Τεχνών του Χιούστον αγόρασε τον πίνακα για 1,25 εκατομμύριο δολάρια.

5. Η κυριακάτικη βόλτα που οδήγησε στην ανακάλυψη ενός μικρού θησαυρού



Επί επτά χρόνια η Mary Hannaby έβγαινε βόλτα τα απογεύματα της Κυριακής παρέα με έναν ανιχνευτή μετάλλων. Μπορεί να μην είχε βρει ποτέ τίποτα πολύτιμο, όμως της άρεσε η όλη διαδικασία.

Μέχρι που μια Κυριακή του Ιουνίου του 2009 ο ανιχνευτής της δονήθηκε κι εκείνη σκάβοντας το χώμα βρήκε ένα μικρό… θησαυρό.

Η Mary είχε ανακαλύψει ένα χρυσό κρεμαστό κόσμημα, στο μέγεθος ενός γραμματόσημου, που αναπαριστούσε τη σταύρωση του Ιησού.

Μετά από προσεκτική εξέταση, οι ειδικοί ερευνητές του Βρετανικού Μουσείου, αποκρίθηκαν ότι το κρεμαστό ήταν ένα «σημαντικό εύρημα» και εκτίμησαν την αξία του γύρω στις 4.000 στερλίνες.

Παρ’ όλα αυτά δεν ήθελαν να το αγοράσουν για τη συλλογή τους.

Έτσι η Mary απευθύνθηκε στον οίκο δημοπρασιών Sotheby's, οι υπεύθυνοι του οποίου ανέβασαν κατά πολύ την αρχική του αξία, λέγοντας πως επρόκειτο για ένα από τρία παρόμοια κομμάτια που ήταν γνωστό ότι υπήρχαν.

Η αρχική τους εκτίμηση ήταν στις 250.000 λίρες Αγγλίας, όμως πίστευαν ότι η τιμή του μπορούσε να εκτιναχτεί μέχρι και στα 2,5 εκατομμύρια λίρες, χάρη στην ομοιότητά του με έναν άλλο αγγλικό θησαυρό, που είχε επίσης βρεθεί με μεταλλικό ανιχνευτή, το Middleham Jewel.

Το κρεμαστό τέθηκε σε δημοπρασία στις 9 Ιουλίου του 2009, αλλά τελικά πουλήθηκε έναντι 38.000 στερλινών.

6. Ποιος στο καλό είναι αυτός ο Pollock;



Το 1992 η συνταξιούχος οδηγός φορτηγού Teri Horton πήγε σε ένα κατάστημα μεταχειρισμένων ειδών για να αγοράσει ένα δώρο σε μια φίλη της.

Εκεί βρήκε έναν πίνακα που η ίδια θεώρησε αρκετά αστείο… επειδή της είχε φανεί πολύ άσχημος.

Η τιμή του ήταν στα 8 δολάρια. Η Teri διαπραγματεύτηκε την τιμή και τελικά τον αγόρασε έναντι 5 δολαρίων.

Η φίλη της τελικά δεν τον ήθελε, γιατί και δεν της άρεσε, αλλά δε χωρούσε και στο τροχόσπιτό της. Έτσι η Teri τον πήρε σπίτι της και προσπάθησε να τον ξεφορτωθεί μια άλλη μέρα, που έβγαλε προς πώληση όσα αντικείμενα είχε μαζεμένα στο γκαράζ της.

Ένας δάσκαλος ζωγραφικής αντικρίζοντας τον πίνακα είπε στην Teri ότι είχε πολλές πιθανότητες να είναι ένας αυθεντικός Jackson Pollock.

Η Teri φυσικά δεν είχε ιδέα ποιος ήταν αυτός ο Pollock.

Από εκείνη την ημέρα η Teri Horton προσπαθεί να αποδείξει ότι ο πίνακάς της είναι ένα χαμένο αριστούργημα, η αξία του οποίου μπορεί να ξεπερνά και τα 100 εκατομμύρια δολάρια.

Ωστόσο, λόγω της έλλειψης επαληθεύσιμης ιστορίας προέλευσης του πίνακας οι ειδικοί δε μπορούν να πουν με σιγουριά ότι έχει φτιαχτεί από τον Pollock.

Προκειμένου να καταφέρει να βρει αποδεικτικά στοιχεία για την αυθεντικότητα του πίνακά της η Teri ζήτησε τη συνδρομή ειδικού, ο οποίος ισχυρίζεται ότι εντόπισε ένα αποτύπωμα που ταιριάζει με αυτά από το στούντιο του καλλιτέχνη.

Ο καλλιτεχνικός κόσμος όμως ακόμη εμφανίζεται διστακτικός να αποδεχτεί τη γνησιότητά του.

Η ιστορία της Teri και του πίνακά της έγινε ντοκιμαντέρ… φυσικά με τίτλο: «Who the *amp;% is Jackson Pollock?».

Πηγή: http://www.newsbeast.gr