Συγκάτοικοι στην τρέλα - Ένας σωφρονιστικός κι ένας κρατούμενος γράφουν...

Περνούν ώρες μαζί κάτω από την ίδια «στέγη», αλλά δεν είναι συγγενείς, ούτε καν φίλοι. Στον μικρόκοσμο της φυλακής, εκεί όπου η ρουτίνα είναι βασανιστική, είναι υποχρεωμένοι να ανέχονται ο ένας τον άλλον καθημερινά και ο ένας αποτελεί –αναγκαστικά- μέρος της ζωής του άλλου.

Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του υπαρχιφύλακα στο Μαλανδρίνο και το θάνατο βαρυποινίτη ένας σωφρονιστικός υπάλληλος και ένας κρατούμενος μιλούν στο «Έθνος» για τη συμβίωση τους μέσα στη φυλακή. Σε πρώτο πρόσωπο, διηγούνται τις εμπειρίες τους, αλλά και τη σχέση μεταξύ τους. Καθένας εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του, ωστόσο αποτελούν αντιπροσωπευτικό «δείγμα» των ανθρώπων που ζουν στο πετσί τους την κατάσταση στα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας.

Ο ένας υπηρετεί στο κατάστημα κράτησης νέων Αυλώνας, ο άλλος κρατείται στον Κορυδαλλό. «Δεν είναι όλοι οι συνάδελφοι “καθαροί”, όμως οι καλοί αποτελούν την πλειοψηφία. Και είναι μια δουλειά που αν δεν βάλεις κάτι από τον εαυτό σου, ούτε εσύ ο ίδιος αντέχεις», λέει ο σωφρονιστικός.

«Για την τραγική κατάσταση των φυλακών ευθύνη φέρουν αποκλειστικά οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης. Οι διευθυντές και οι σωφρονιστικοί είναι απλοί διοικητικοί υπάλληλοι», λέει από την πλευρά του ο κρατούμενος.

Η άποψη του κρατούμενου.



Η άποψη του σωφρονιστικού.




Πηγή: http://www.enikos.gr