Τα διαμάντια είναι παντοτινά... χάρη σε μια διαφημιστική εκστρατεία

Πώς συνδέθηκαν τα μονόπετρα με την έννοια της αγάπης και του γάμου.
Αρραβώνας και πρόταση γάμου χωρίς μονόπετρο δεν πάει. Ή τουλάχιστον αυτό φαίνεται να έχει επικρατήσει εδώ και αρκετά χρόνια. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό είναι κάτι σαν «παράδοση» που έχει περάσει από γενιά σε γενιά.

Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μια «παράδοση», η ηλικία της οποίας δεν ξεπερνά τα 100 χρόνια.
Μια «παράδοση», η οποία ξεκίνησε από… ένα καρτέλ διαμαντιών!

Βλέπετε, στις αρχές της δεκαετίας του 1930 –γράφει η Robyn Pennacchia στο deathandtaxesmag.com, κανένας δεν ήταν σε θέση να αγοράζει διαμάντια.

Η εταιρεία DeBeers Corporation αντιλήφθηκε ότι αυτό… ήταν ένα πρόβλημα, κι έτσι προσπάθησαν να βρουν ένα τρόπο για να συνεχίσουν να πωλούν διαμάντια, δεδομένου ότι τους ανήκε το 90% των διαμαντιών του κόσμου εκείνη την εποχή. Το 1938 προσέλαβαν την πρώτη διαφημιστική εταιρεία της Αμερικής, την N.W. Ayer & Son, για να δημιουργήσουν αυτό που έμελλε να γίνει η πιο επιτυχημένη εκστρατεία μάρκετινγκ όλων των εποχών.

Η κεντρική ιδέα της στρατηγικής ήταν να συνδεθούν τα διαμάντια με την… έννοια της αγάπης.

Παρά το γεγονός ότι ελάχιστοι Αμερικανοί μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά μια τέτοια πολυτέλεια εκείνη την εποχή, η εταιρεία επέμενε ότι «είναι απαραίτητο να πιέσουμε μέσω συνεχών διαφημίσεων, για να δείξουμε ότι μόνο τα διαμάντια γίνονται ευρέως αποδεκτά και αναγνωρίζονται ως σύμβολο ενός αρραβώνα».

«Έβαλαν» διαμάντια στα χέρια αρραβωνιασμένων διασημοτήτων του Χόλιγουντ, προώθησαν ιστορίες «κουτσομπολίστικου περιεχομένου» για το πόσο μεγάλα ήταν τα διαμάντια, συνεννοήθηκαν με κινηματογραφικά στούντιο έτσι ώστε να χρησιμοποιούνται δαχτυλίδια με διαμάντια στις σκηνές αρραβώνα στις ταινίες, πήγαν σε σχολεία για να μιλήσουν στους νεαρούς και τις νεαρές εκείνης της εποχής για το πόσο σημαντική ήταν για το μέλλον της σχέσης η προσφορά ενός διαμαντένιου δαχτυλιδιού στον αρραβώνα κ.ά.

Όσο μεγαλύτερο και καλύτερης ποιότητας ήταν ένα διαμάντι, τόσο περισσότερο αγαπούσε ένας άντρας τη γυναίκα του.

Η εκστρατεία ήταν παραπάνω από επιτυχής.

Παρότι το 1939 μόνο το 10% των δαχτυλιδιών αρραβώνων ήταν από διαμάντια, μέχρι το 1980 το ποσοστό αυτό εκτινάχτηκε στο 90%!

Επινόησαν μέχρι και τη διαδικασία της «σωστής αγοράς» ενός διαμαντένιου δαχτυλιδιού.

Στην Αμερική, πίστευαν, ότι το μονόπετρο έπρεπε να κοστίζει όσο δύο μισθοί, στην Αγγλία όσο ένας μισθός και στην Ιαπωνία όσο τρεις μισθοί!

Εφηύραν ακόμη την ιδέα των «4 C’s» (color, clarity, cut and carats), δηλαδή: χρώμα, καθαρότητα, κόψιμο και καράτια. Επινόησαν τη σπανιότητα των πολύτιμων λίθων, ενώ τότε ήταν διαθέσιμα σε αφθονία και με αυτούς τους τρόπους… κατάφεραν να χρεώνουν τα εμπορεύματά τους πολύ περισσότερο απ’ ό,τι άξιζαν.

Το 1948 η Frances Gerety, κειμενογράφος στην N.W. Ayers, δημιούργησε το σλόγκαν «A Diamond is Forever» («Ένα διαμάντι είναι παντοτινό»).

Όχι μόνο είναι ένα από τα πιο γνωστά σλόγκαν όλων των εποχών, αλλά σίγουρα και ένα από τα πιο επιτυχημένα.

Βλέπετε, συνεχίζει η αρθρογράφος, τα διαμάντια δεν έχουν καμία αξία μεταπώλησης. Όταν παίρνεις ένα… είναι δικό σου για πάντα.

Αυτό συμβαίνει εν μέρει γιατί δεν έχουν στην πραγματικότητα καμία εγγενή αξία. Ενώ υπάρχουν διαμάντια που θεωρούνται «επενδύσεις», το πιο πιθανό είναι οι περισσότεροι… να μην κατέχουν ένα τέτοιο.

Αν μάλιστα κανείς προσπαθήσει να πουλήσει ένα διαμάντι που κατέχει, μάλλον θα το δώσει σε χαμηλότερη τιμή από τις τιμές χονδρικής. Όταν αγοράζει κανείς ένα διαμάντι, αυτό έχει κοστολογηθεί ήδη 100% ή 200% επάνω της πραγματικής του αξίας, έτσι προκειμένου ο έμπορος να μη χάσει, δε μπορεί να πληρώσει περισσότερα για να το αγοράσει από εσάς.

Ένας άλλος λόγος σχετίζεται με το μάρκετινγκ. Εφόσον λοιπόν «ένα διαμάντι είναι παντοτινό» και θεωρείται ως σύμβολο ατελείωτης αγάπης… κανείς δε θα θέλει να αγοράσει το «παλιό» διαμάντι κάποιου. Θα θέλει «το δικό του» διαμάντι. Ένα διαμάντι που δε θα έχει «λερωθεί» από την αποτυχημένη ιστορία αγάπης κάποιου άλλου.

Έτσι όλοι συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να αγοράζουν… νέα διαμάντια!

Ξαφνικά έχουν αρχίσει να γίνονται γνωστά και τα «σοκολατένια διαμάντια».

Άλλη μια επιτυχημένη στρατηγική.

Οι γυναίκες λατρεύουν τη σοκολάτα, λατρεύουν και τα διαμάντια.

Μόνο που και αυτό είναι… απλά μάρκετινγκ. Το καφέ είναι το πιο κοινό χρώμα διαμαντιών. Επί πολλά χρόνια θεωρούνταν παντελώς μη εμπορεύσιμα. Δεν είχαν καμία αξία. Κανείς δεν ήθελε ένα καφέ διαμάντι.

Μέχρι που κάποιος αποφάσισε να τα «ρίξει στην αγορά» ως «τα σοκολατένια διαμάντια» και να αρχίσει να τα πουλά στην τιμή… των υπολοίπων!

Ένα άλλο θέμα, πολύ σημαντικό, που ανακύπτει στην αγορά των διαμαντιών, είναι ότι ποτέ δε μπορεί να είναι κανείς σίγουρος αν για την εξόρυξή του έχουν χρησιμοποιηθεί σκλάβοι και παιδιά. Ακόμη όμως κι αν αυτό που έχετε αγοράσει εσείς είναι «καθαρό» η ζήτηση για τα διαμάντια είναι τέτοια, που να συντηρεί το εμπόριο των «ματωμένων διαμαντιών».

Ο μόνος λόγος λοιπόν που τα μονόπετρα έχουν συνδεθεί με τον αρραβώνα και την πρόταση γάμου είναι… επειδή το είπε μια διαφημιστική εταιρεία.

Άλλωστε το πόσο αγαπά κανείς κάποιον δεν θα έπρεπε να μετριέται σε.. κοψίματα, καθαρότητα, χρώμα και καράτια!

Πηγή: http://www.newsbeast.gr