«Εργαζόμενοι…ετών 9»

Πρόσφατα άγνωστος ειδοποίησε τις ελληνικές αρχές επειδή εντόπισε ένα λευκό - ξανθό κοριτσάκι σε έναν καταυλισμό Ρομά. Η αντίδρασή του ήταν άμεση, γιατί το μυαλό του συγκρούστηκε με το διαφορετικό. Άμεση όμως ήταν και η αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας και της διεθνούς κοινής γνώμης, όπου κινητοποιήθηκαν και ευαισθητοποιήθηκαν αυτόματα.

Θα είχαμε άραγε την ίδια αντίδραση εάν αντικρίζαμε το ίδιο παιδί βρώμικο και εξαντλημένο στα φανάρια μιας μεγαλούπολης να πουλάει χαρτομάντιλα ή κάποιο μελαμψό παιδί να ζητάει ελεημοσύνη. Το πιο πιθανό θα ήταν να του κλείσουμε το παράθυρο και να το προσπεράσουμε με παγερή αδιαφορία.

Καθημερινά παρελαύνουν παρόμοια στιγμιότυπα παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης από μπροστά μας και ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου παιδιά 7, 8 και 9 ετών εργάζονται σε ανθυγιεινές συνθήκες εργασίες καταναγκαστικά. Γι’αυτά τα παιδιά δεν χτύπησε ποτέ το κουδούνι του σχολείου, ούτε άκουσαν ποτέ τα λόγια ενός παιδικού παραμυθιού, ούτε έπαιξαν ελεύθερα στους δρόμους όπως τα περισσότερα παιδιά του δυτικού κόσμου.

Τα περισσότερα εργάζονται σε ορυχεία, σε εργοστάσια, σε υφαντουργία, σε χωράφια, στα φανάρια ή σε σπίτια ως οικιακοί βοηθοί νυχθημερόν. Πολλά από αυτά δεν προλαβαίνουν να φτάσουν στην εφηβεία γιατί πεθαίνουν από την εξάντληση και την κακοποίηση.

Η έκνομη παιδική εργασία είναι ένα πολυπλόκαμο κοινωνικό φαινόμενο που έχει βαθιές ρίζες Η παιδική εργασία αποτελεί προσβολή για την αξιοπρέπεια του παιδιού και απειλή για την ύπαρξή του. Η εργασιακή παιδική υποτέλεια επισφραγίζει ένα από τα πιο σοβαρά κοινωνικά προβλήματα και προδιαγράφει ένα ζοφερό μέλλον για όλους μας.

Οι γονείς αυτών των παιδιών οφείλουν να συνειδητοποιήσουν πως μπορεί ευκαιριακά να επιλύουν το πρόβλημα της ανέχειας και της οικονομικής τους δυσπραγίας αλλά μακροπρόθεσμα προκαλούν σημαντικότερα προβλήματα, αθεράπευτα και μόνιμα.

Στην ουσία στερούν τα χρόνια της αθωότητας από το ίδιο τους το παιδί, του καταπατούν το δικαίωμα για μόρφωση εφόσον το στρέφουν σε μια υπερβολικά πρώιμη ενηλικίωση και ωριμότητα. Έτσι το καταδικάζουν σε πνευματική αναπηρία, εφόσον του στερούν το δικαίωμα για μόρφωση και ομαλή κοινωνικοποίηση. Οι επιπτώσεις θα φανούν αργά ή γρήγορα στη μετέπειτα ζωή του σε κάθε επίπεδο κοινωνικό, ηθικό, πνευματικό και ψυχολογικό.

Το ίδιο μάλιστα θα αποστραφεί τους γονείς του και θα συσσωρεύσει μόνο αρνητικά συναισθήματα για εκείνους όταν αντιληφθεί την τραγική του θέση και αναγνωρίσει την αδυναμία του να αυτοβελτιωθεί και να προχωρήσει. Θα τους θεωρήσει υπαίτιους για τον θρυμματισμό των ονείρων του.

Μια εκστρατεία ενημέρωσης θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την καταπολέμηση του φαινομένου, όπως και η νομική προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών καθώς και η τιμωρία όσων τα καταστρατηγούν.

Μην ξεχνάμε πως η θέση που έχουν τα παιδιά σε μια κοινωνία αποτελεί το πιο ασφαλές κριτήριο του πολιτισμικού της δείκτη. Γι’αυτό οφείλουμε όλοι μας να δράσουμε άμεσα, ώσπου να δούμε όλα τα παιδιά του κόσμου να παίζουν και να τραγουδούν ανέμελα στους δρόμους, να ζωγραφίζουν στους τοίχους ώστε η φωνή τους να αλλάξει τον κόσμο.

«Τα παιδιά είναι σαν τα λουλούδια, αντανακλούν το είδος της φροντίδας που παίρνουν». Jackson Brown

Πηγή: http://www.tovima.gr