Κινόα: το «χρυσάφι» των Ίνκας

Πλούσια σε πρωτεΐνες και φυτικές ίνες, αλλά και με πολλά ακόμη θρεπτικά συστατικά, η κινόα αποτελεί από τα αρχαία χρόνια, το «χρυσάφι» των Ίνκας, καθώς ο αρχαίος λαός των Άνδεων, τη θεωρούσε ιδιαίτερα θρεπτική και δυναμωτική.

Πριν από περίπου 5000 χρόνια, στα βουνά των Άνδεων, οι Ίνκας άρχισαν να καλλιεργούν κινόα, ως μέρος των πιο σημαντικών καλλιεργειών τους και πίστευαν ότι ο σπόρος αυτός έδινε δύναμη και αντοχή στους πολεμιστές τους (γι’ αυτό και την ονόμαζαν «το χρυσάφι των Ίνκας»), ενώ την χρησιμοποιούσαν και στις ιεροτελεστίες τους.



Όταν οι Ισπανοί κατακτητές έφτασαν στη Νότια Αμερική τον 16ο αιώνα, έκαψαν και κατέστρεψαν τις καλλιέργειες κινόα, ως μέρος της προσπάθειας να εξολοθρεύσουν τον πολιτισμό των Ίνκας. Αλλά η κινόα επέζησε ως άγριος θάμνος στα βουνά ή από μυστικές καλλιέργειες σε μικρές ποσότητες.

Τη δεκαετία του 1980, δύο Βορειοαμερικανοί, «ανακάλυψαν» αυτή την αρχαία υπερτροφή και άρχισαν να την καλλιεργούν στο Κολοράντο. Από τότε, η δημοτικότητα της κινόα, απλώθηκε σε όλο τον κόσμο.



Παρόλο που μαγειρεύεται και τρώγεται σαν σιτηρό, η κινόα είναι ουσιαστικά σπόρος και σχετίζεται με το σπανάκι, τα σέσκουλα και τα τεύτλα. Ευδοκιμεί κυρίως σε ορεινές περιοχές, ακόμη και σε φτωχά εδάφη και ακραίες καιρικές συνθήκες.

Ο βλαστός κινόα μπορεί να φτάσει και τα 2 μέτρα και καθένας μπορεί να παράγει μέχρι και ένα φλιτζάνι σπόρους. Οι σπόροι είναι στρογγυλοί και έχουν διάφορα χρώματα, από κόκκινο και μωβ, μέχρι πράσινο και κίτρινο, αλλά η πιο συχνή κινόα έχει ένα υπόλευκο χρώμα.


Πηγή: http://www.enikos.gr