Η διατροφική εκπαίδευση των παιδιών

Καθοριστικός ο ρόλος των γονιών αλλά και των δασκάλων.
Τα τελευταία χρόνια, το ποσοστό των παχύσαρκων και υπέρβαρων παιδιών έχει αυξηθεί σημαντικά. Η αύξηση της καταναλισκόμενης ενέργειας που είναι αποτέλεσμα της μεγάλης ποικιλίας και διαθεσιμότητας τροφίμων, καθώς και της αύξησης της κατανάλωσης έτοιμων φαγητών, αλλά και η μείωση της φυσικής δραστηριότητας και η αύξηση της ενασχόλησης με τους υπολογιστές και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι κάποιοι από τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την αύξηση της παχυσαρκίας.

Είναι λοιπόν απαραίτητο να υπάρξει μια συνεργασία των επαγγελματιών υγείας και εκπαίδευσης, των κυβερνήσεων, των βιομηχανιών τροφίμων και των οικογενειών, ώστε τα παιδιά να μάθουν να τρώνε σωστά. Η λύση δεν είναι η απαγόρευση, αντίθετα τα παιδιά θα πρέπει να αποκτήσουν γνώσεις πάνω στα τρόφιμα, να γνωρίζουν την αξία και τα οφέλη του κάθε τροφίμου και έτσι να έχουν τα ίδια την κρίση και τις γνώσεις να επιλέξουν τα τρόφιμα που είναι πιο καλά για αυτά. Πού λοιπόν θα πρέπει να παρέμβει κανείς;

Εξαιρετικά σημαντικός είναι ο ρόλος της οικογένειας, καθώς είναι το περιβάλλον όπου μεγαλώνει το παιδί και το περιβάλλον από το οποίο θα πάρει τις πρώτες γνώσεις σχετικά με τα τρόφιμα. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό οι γονείς ενός παιδιού να έχουν οι ίδιοι γνώσεις σχετικά με το ποιες είναι οι σωστές διατροφικές επιλογές, ώστε να τις ακολουθούν οι ίδιοι και στη συνέχεια να τις μεταφέρουν και στα παιδιά τους.

Έτσι λοιπόν τα παιδιά θα μάθουν από τις οικογένειες τους να τρώνε σωστά, αυτό δεν θα πρέπει να γίνει όμως μέσω «εντολών» που θα δίνουν οι γονείς στα παιδιά, αλλά θα πρέπει οι ίδιοι οι γονείς να γίνουν παράδειγμα για τα παιδιά τους. Αν το παιδί βλέπει τους γονείς του να καταναλώνουν καθημερινά φρούτα και λαχανικά είναι πιο εύκολο για αυτό να ενστερνιστεί αυτή τη συνήθεια και να καταναλώνει και το ίδιο φρούτα και λαχανικά. Αντίθετα, αν οι γονείς δεν καταναλώνουν ποτέ, είναι πολύ δύσκολο να πείσουν το παιδί να το κάνει. Για να πάρουν όμως οι γονείς τις απαραίτητες γνώσεις θα ήταν χρήσιμη η συμβολή κάποιου ειδικού σε θέματα διατροφής. Έτσι, είτε σε μορφή σεμιναρίων, είτε εξατομικευμένα, κάθε γονιός πρέπει να αποκτήσει γνώσεις σχετικά με τα τρόφιμα και τις σωστές διατροφικές επιλογές.

Το σχολείο με τη σειρά του παίζει και αυτό πολύ σημαντικό ρόλο στο να μάθει ένα παιδί να τρώει σωστά. Λέγοντας σχολείο εννοούμε το έμψυχο δυναμικό του, δηλαδή τους δάσκαλους και καθηγητές, αλλά και τις σχολικές καντίνες.

Οι δάσκαλοι είναι ένα σημαντικό πρότυπο για τα παιδιά. Έτσι όταν για παράδειγμα ο δάσκαλος στο διάλειμμα τρώει φρούτο, τότε και το παιδί ίσως προτιμήσει να φάει και αυτό φρούτο, αντί για πατατάκια. Θα πρέπει λοιπόν οι επαγγελματίες εκπαίδευσης να αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις σχετικά με το ποια είναι η ισορροπημένη διατροφή. Επίσης, καλό θα ήταν σε κάθε σχολείο να γίνονταν μέσα σε κάθε σχολικό έτος κάποιες ώρες μαθημάτων από επαγγελματίες διατροφής που θα μετέφεραν στα παιδιά γνώσεις σχετικά με τα τρόφιμα και τις σωστές διατροφικές επιλογές.

Εκτός αυτών όμως, και οι σχολικές καντίνες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, καθώς ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των παιδιών τις χρησιμοποιεί. Θα πρέπει λοιπόν να δοθούν πολύ αυστηρές οδηγίες σχετικά με το ποια τρόφιμα θα πρέπει να υπάρχουν στις σχολικές καντίνες, καθώς παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο να μάθουν τα παιδιά να τρώνε σωστά και να καταλάβουν ποιες επιλογές είναι υγιεινές.

Η τηλεόραση και πιο συγκεκριμένα οι διαφημίσεις παίζουν κι αυτές πολύ καθοριστικό ρόλο στις διατροφικές επιλογές των παιδιών. Δυστυχώς όμως μέσω αυτών προωθούνται κυρίως φαγητά και σνακ πλούσια σε θερμίδες, καθώς και τρόφιμα τύπου fast food. Επειδή λοιπόν καλώς ή κακώς οι διαφημίσεις επηρεάζουν πάρα πολύ τις επιλογές των παιδιών καλό θα ήταν να προωθούνται πιο υγιείς διατροφικές επιλογές, όπως φρούτα και λαχανικά και μια λιγότερο καθιστική ζωή. Διαφημίσεις που προωθούν τρόφιμα πλούσια σε θερμίδες και χωρίς κάποια ιδιαίτερη θρεπτική αξία, καλό θα ήταν να μην προβάλλονται τις ώρες των παιδικών προγραμμάτων.

Τέλος, πέρα από τις διατροφικές παρεμβάσεις, καλό θα ήταν να προωθηθεί και η άσκηση, έναντι της καθιστικής ζωής. Σε αυτό θα βοηθούσε πολύ η κατασκευή υπαίθριων πάρκων, που θα είναι ασφαλή για τα παιδιά, αλλά και η κατασκευή ποδηλατοδρόμων και πεζοδρόμων, που θα ωθούσε τα παιδιά να περπατάνε και να κάνουν ποδήλατο περισσότερο.

Πηγή: http://www.mednutrition.gr