Είναι απαραίτητη η λήψη μέτρων κοινωνικής πολιτικής που τώρα δεν υπάρχει. Πρέπει να καταλάβουν οι νοήμονες της κυβέρνησης ότι τα αναγκαία μέτρα κοινωνικής πολιτικής δεν είναι μόνο μέτρα ηθικά είναι και κοινωνικά και οικονομικά.
Μέσα από αυτή την κρίση φαίνεται ότι η Ελλάδα απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από οποιοδήποτε σχέδιο κοινωνικής πολιτικής παραγκονίζοντας μεγάλες κοινωνικές ομάδες με πρώτους χαμένους τα ΑΜΕΑ για τα οποία αδιαφορεί Πρωθυπουργός, Υπουργός Υγείας και ο Υπουργός Εργασίας.
Οι παραπάνω δηλώνουν και φιλελεύθεροι αλλά ξεχνάνε ότι σε μιά Φιλελεύθερη κοινωνία η άσκηση κοινωνικής πολιτικής αποτελεί συνισταμένη των κοινωνικών δικαιωμάτων του ανθρώπου και απορρέει από την προσήλωση σε δύο θεμελιώδεις ταυτόσημες αξίες: Την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Στις ελεύθερες και δημοκρατικά δομημένες κοινωνίες, το άτομο έχει η προσπαθεί, να κατοχυρώσει δικαιώματα που πηγάζουν από την ίδια την φύση του ως ελεύθερου ανθρώπινου όντος. Το άτομο μεταβάλλεται σε συνειδητή μονάδα της ευνομούμενης κοινωνίας, αυτά τα δικαιώματα δεν εκλαμβάνονται ως παραχωρήσεις της όποιας κρατικής εξουσίας, γι’ αυτό και δεν είναι ηθικά παραδεκτοί οποιοιδήποτε περιορισμοί, παρά μόνο στο βαθμό που η άσκηση τους δεν συμπορεύεται με το status του πολίτη. Όταν δηλαδή, η πρόταση του κοινωνικού εγώ θίγει τα δικαιώματα του κοινωνικού συνόλου.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα πηγάζουν από την ανθρώπινη φύση και την λογική, η έννοια και η έκταση όμως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαμορφώθηκε έκτοτε ανάλογα με τις διάφορες φιλοσοφικές και πολιτικές αντιλήψεις. Γι΄ αυτό και μπορούν να θεμελιώνονται στη βασική αρχή της ισότητας, της ελευθερίας, της ανεξιθρησκίας, της θείας αποκάλυψης ή της τελικής αλήθειας, της δικαιοσύνης και της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Η διαμόρφωση, λοιπόν της σχέσης ανάμεσα στο άτομο και την κοινωνία είναι ζήτημα ιδεολογίας και πολιτικής βούλησης. Εκείνο που παραμένει αδιαμφισβήτητο είναι ότι η σχέση ανάμεσα στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις του ατόμου απέναντι στο κοινωνικό σύνολο είναι αδιάσπαστες.
Έτσι τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπου έχουν αποτυπωθεί στα Συντάγματα των σύγχρονων δημοκρατιών, υπόκεινται σε ερμηνείες "σύμφωνα με το νόμο", πράγμα που είναι δυνατό να αλλοιώνει την έκταση της ισχύος τους, ανάλογα με την εκάστοτε πολιτική κυριαρχία, δηλαδή ανάλογα με τον βαθμό του κρατικού παρεμβατισμού όπως συμβαίνει σήμερα.
Για να καταλάβουμε τι δε γίνεται στην Γερμανία, που η Γερμανία ζητάει να γίνει στην χώρα μας αναφέρω το παρακάτω: Για να θωρακίσει αμυντικά τη φύση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από αυθαίρετες αλλοιώσεις, ο θεμελιώδης Νόμος της άλλοτε Δ. Γερμανίας – που σήμερα αποτελεί το συνταγματικό χάρτη του ενωμένου γερμανικού έθνους, προβλέπει ότι "σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η ουσία οποιουδήποτε ανθρώπινου δικαιώματος να παραβιαστεί".
Πέραν όμως από τα κλασικά ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή τις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες, η ιστορική εξέλιξη διαμόρφωσε κατά τους δύο τελευταίους αιώνες και τα κοινωνικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Ένα καλό βιβλίο για να διαβάσει η κυβέρνηση είναι το βιβλίο του Ανταμ Σμίθ "Ο πλούτος των Εθνών" το οποίο δεν συνιστά μόνο μια επίθεση εναντίον των κρατικών παρεμβάσεων που περιόριζαν την ανθρώπινη ελευθερία, αλλά παρουσιάζει παράλληλα μια ισχυρότατη επιχειρηματολογία για την αναγκαιότητα της υιοθέτησης κοινωνικών πρωτοβουλιών εκ μέρους του κράτους σε τομείς όπως της παροχής παιδείας, δημόσιας υγείας, μέτρων ασφάλειας για τους εργαζόμενους, προστασία από την αυθαιρεσία των εργοδοτών και άλλα πολλά.
Μια σημαντική αναφορά από το βιβλίο είναι ότι ο Άνταμ Σμίθ ήταν ο πρώτος που αντιμετώπισε την φορολογία όχι έως ένα τρόπο αύξησης των εσόδων του κράτους αλλά ως όργανο για την προώθηση κοινωνικών μεταρρυθμίσεων.
Το ότι τα κοινωνικά δικαιώματα του ανθρώπου αποτελούν μία από τις θεμελιώδεις αρχές, πάνω στις οποίες οικοδομείται η αντίληψη για μια ενιαία Ευρώπη, αποδεικνύεται απλά και μόνο το γεγονός ότι το 1961 το Συμβούλιο της Ευρώπης δηλαδή το σημερινό Ευρωπαϊκό συμβούλιο, εκφράζοντας έμπρακτα την πολιτική βούληση των ανεπτυγμένων χάρη στο σύστημα της ελεύθερης αγοράς ευρωπαϊκών κρατών θέσπισε ένα κοινωνικό χάρτη στον οποίο καταγράφηκαν τα κοινωνικά δικαιώματα του σύγχρονου ανθρώπου.
Η σύσταση αυτού του Κοινωνικού χάρτη καθιστά αναγκαία την κρατική παρέμβαση αλλά για το καλό του πολίτη και της κοινωνίας όσο αφορά την ποιότητα των υπηρεσιών.
Τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί την χώρα μιά τέτοια πολιτική η οποία ακολουθείται σήμερα είναι εμφανή. Το σύστημα αυτό της κοινωνικής πρόνοιας δεν λειτουργεί υπέρ των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων. Και σωστά έχει επισημανθεί ότι, σε τελική ανάλυση, εκτρέφεται μια συνεχώς διογκούμενη γραφειοκρατία, η οποία ιδιοποιείται ένα ολοένα αυξανόμενο μέρος των δημοσίων δαπανών σε βάρος εκείνων που τις έχουν πραγματικά ανάγκη, παράδειγμα: Oι επιτροπές των ΚΕΠΑ κάνουν μέχρι και ένα χρόνο να συσταθούν και να λειτουργήσουν και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπεξαιρείται το επίδομα ενός ΑΜΕΑ για μήνες.
Το θέμα είναι πώς θα υπάρξει ένα σύστημα μεταφοράς οικονομικών πόρων στις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες που θα διασφαλίσει στον πολίτη αυτή την δύσκολη ώρα το δικαίωμα να ιεραρχεί ο ίδιος της ανάγκες του, καθώς και την δυνατότητα επιλογής της ποιότητας και της ποσότητας των υπηρεσιών που επιθυμεί να έχει.
Πρέπει να επιδιώξει η κυβέρνηση ένα υψηλότερο ποιοτικό και ποσοτικό επίπεδο κοινωνικής προστασίας, που θα αντιστοιχεί όμως στις πραγματικές δομές της σύγχρονης κοινωνίας και της οικονομίας.
Είναι φανερό ότι, μετά τις πολιτικό-κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που σημειώθηκαν στην χώρα μας έχει επιβληθεί ωμά και καταχρηστικά το κράτος στον πολίτη για να διασωθεί, η αγωνία του λαού κορυφώνεται στο ερώτημα αν η μετάβαση σε καθεστώς μη πολιτικής και οικονομικής ελευθερίας, συνεπάγεται με priori και την αλλοτρίωση βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων, που συνίστανται σε μια σειρά κρατικών παροχών, που υποτίθεται διασφαλίζονταν μέχρι τώρα.
Δυστυχώς στην σημερινή Ελλάδα η λάθος πολιτική που ακολουθείται οδηγεί στην κατάρρευση των κοινωνικών δικαιωμάτων και στην ισοπέδωση τους προς τα κάτω. Η εξίσωση, όμως των πολιτών προς τα κάτω δεν είναι δικαιοσύνη, είναι οπισθοδρόμηση προς την αδικία και την δυστυχία.
Αυτονόητη προϋπόθεση της άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων είναι η συνεχείς βελτίωση της παραγωγικής διαδικασίας και η αύξηση τους εθνικού εισοδήματος. Και όπως πολύ σωστά έχει γράψει ο καθηγητής Αθανάσιος Κανελλόπουλος, η κοινωνική πολιτική ως έκφραση κοινωνικής δικαιοσύνης, δηλαδή της αλληλεγγύης των πολιτών, δεν επιτυγχάνεται με την αναδιανομή της φτώχειας, αλλά μέσα από τη συνεχή αύξηση του υπό διανομή εθνικού εισοδήματος.
Σήμερα χρησιμοποιείται μια μέθοδος διακυβέρνησης η οποία βασίζεται σε θηριώδεις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών κανόνων. Η κυβέρνηση πορεύεται πάνω στην υπερβολή με μια πρωτάκουστη και επικίνδυνη διανοητική αταξία από όπου πηγάζει ο απολυταρχισμός και ο εγωισμός ενάντια στην φύση των πραγμάτων. Όλα όσα συμβαίνουν είναι μια τραγική φάρσα σε βάρος όμως εκατομμυρίων ανθρώπων αυτής της χώρας που έκαναν το λάθος να οραματιστούν μια Ελλάδα λογική άρα και δίκαια.
Η ελευθερία και η δικαιοσύνη αποτελούν βάθρα, στα οποία πρέπει να στηρίζεται η κοινωνική πολιτική , Ελευθερία και δικαιοσύνη είναι για κάθε δημοκράτη αξίες αλληλοσυμπληρούμενες και αλληλοεπιδιωκόμενες. Η ελευθερία αποτελεί προϋπόθεση και μέσον για ένα καθεστώς κοινωνικής δικαιοσύνης. Και καμιά θυσία της ελευθερίας δεν είναι νοητή με το πρόσχημα της απόκτησης ευημερίας.
Η ευημερία του λαού μπορεί να επιτευχθεί μόνο από την ενεργό συμμετοχή του στη διαδικασία της οικονομικής ανάπτυξης που συνακόλουθα καταλήγει στην αύξηση τους πλούτου και επομένως, στη δημιουργία της απαραίτητης προϋπόθεσης για την άσκηση μιας σύγχρονης, δίκαιης κοινωνικής πολιτικής.
Ο κρατικός παρεμβατισμός δεν αποτελεί υποκατάστατο κοινωνικής δικαιοσύνης, αντίθετα με την συμπεριφορά του απέναντι στον πολίτη είναι τροχοπέδη στην οπισθοδρόμηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.