"Έφυγε" χαρίζοντας ελπίδα

Όνειρο της Αναστασίας, ενός κοριτσιού γεμάτο αγάπη για τη ζωή και τους ανθρώπους, ήταν να γίνει παιδαγωγός για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Σε ηλικία 18 ετών ξεκίνησε να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της στα παιδιά του Ινστιτούτου Αναπτυξιακής Αποκατάστασης (πρώην Ψυχολογικό Κέντρο Βόρειας Ελλάδας), στο Φίλυρο της Θεσσαλονίκης. Το όνειρο αυτό, όμως, κράτησε ... λίγο, καθώς έναν χρόνο μετά "έφυγε", χτυπημένη από τον καρκίνο.

Η ιστορία της 19χρονης Αναστασίας - άριστης μαθήτριας με επαίνους και υποτροφίες, από το Κορδελιό της Θεσσαλονίκης - που στις 5 Αυγούστου του 2000 άφησε την τελευταία της πνοή, έδωσε όραμα σε άλλους ανθρώπους. Στη μνήμη της, ιδρύθηκε η Εθελοντική Ομάδα Φίλων Αναστασίας (www.ofa-kids.com) ένα σωματείο φιλανθρωπικό, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ανεξάρτητο από οποιονδήποτε κρατικό φορέα, που στηρίζεται στην ιδέα του εθελοντισμού.

"Τον Αύγουστο του 2000 χάσαμε το παιδί μας. Ζητήσαμε από συγγενείς και φίλους να μην υπάρχουν στεφάνια στην κηδεία και συγκεντρώσαμε όλα τα χρήματα. Ξέραμε ότι η κόρη μας είχε ξεκινήσει πρακτική στο Ινστιτούτο Αναπτυξιακής Αποκατάστασης, θέλοντας να προσφέρει αγάπη, αλλά μέχρι τότε ήμασταν στον 'κόσμο' μας. Η πρακτική κράτησε μόλις δύο μήνες, καθώς στη συνέχεια διαγνώστηκε η ασθένεια" δήλωσε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η πρόεδρος της Ομάδας Φίλων Αναστασίας και μητέρα της νεαρής κοπέλας, που τόσο πρόωρα κόπηκε το "νήμα" της ζωής της, Ελεονώρα Καλαμπίδου.

"Μόλις καταφέραμε να σταθούμε στα πόδια μας από την απώλεια, πήραμε τα χρήματα και πήγαμε στο Φίλυρο, στο οικοτροφείο που παρέχει ειδική αγωγή σε παιδιά με νοητική υστέρηση. Μας ήταν δύσκολο... Αγοράσαμε εσώρουχα για τα παιδιά και δώσαμε λεφτά για να φτιαχτούν τα παράθυρα στο ΙΝ.Α.Α. Δεθήκαμε αμέσως με τα παιδιά που ήταν εκεί και είχαν ανάγκη από μια αγκαλιά, καθώς οι γονείς τους δεν βρίσκονται στο πλευρό τους για να τα βοηθήσουν. Θυμήθηκαν και αυτά την κόρη μου..." συνεχίζει η κ. Καλαμπίδου.

Μετά τις πρώτες επισκέψεις και δειλά - δειλά, η 52χρονη, σήμερα, Ελεονώρα Καλαμπίδου και ο σύζυγός της Θεμιστοκλής, σκέφτηκαν να κρατήσουν "ζωντανό" το όνειρο της κόρης τους. Ίδρυσαν την Εθελοντική Ομάδα Φίλων Αναστασίας, μετέτρεψαν το σπίτι τους σε γραφεία της ομάδας και την αποθήκη τους σε χώρο συγκέντρωσης αγαθών για άτομα με ειδικές ανάγκες και τις οικογένειες τους, για ορφανά και εγκαταλελειμμένα παιδιά που χρειάζονται αγάπη και φροντίδα.

"Έχασα ένα παιδί, αλλά τώρα έχω δεκάδες άλλα. Έχω τον Γρηγόρη, τον Χρήστο, την Αλεξάνδρα, τη Δέσποινα, που δεν έχουν σημείο αναφοράς με τους γονείς τους. Είναι όλα παιδιά μου κι εγώ είμαι η μαμά τους" λέει, δίχως δισταγμό, η 52χρονη.

"Χρήματα δεν παίρνουμε από κανέναν. Θέλουμε παπούτσια, ρούχα και άλλα αγαθά που έχουν ανάγκη αυτά τα παιδιά. Μπορούν να μας ρωτήσουν τι χρειάζονται και όποιος ενδιαφέρεται να τα πάει κατευθείαν στο Φίλυρο. Η αποθήκη μας πλέον δεν φτάνει. Εκεί συγκεντρώνουμε είδη πρώτης ανάγκης και σακούλες με τρόφιμα για οικογένειες που ζουν στα όρια της φτώχειας. Ο Δήμος Ελευθερίου - Κορδελιού μας έχει παραχωρήσει και μια αποθήκη για να βάζουμε κρεβάτια, αναπηρικά καροτσάκια, οτιδήποτε μπορεί να φανεί χρήσιμο" επισημαίνει η κ. Καλαμπίδου.

"Μπορεί - προσθέτει - όποιος ενδιαφέρεται να έρθει να μας ρωτήσει για τις ανάγκες αυτών των παιδιών, που δεν έχουν τους γονείς στο πλευρό τους. Να πάει ο ίδιος να δώσει στην Αλεξάνδρα, στη Δέσποινα το παγωτό και τις καραμέλες τους".

Η κ. Καλαμπίδου, ο σύζυγός της και άλλα πέντε μέλη απαρτίζουν το 7μελές Δ.Σ. της Ο.Φ.Α.. Αυτή τη στιγμή, η ομάδα αριθμεί γύρω στα 270 μέλη, μεταξύ των οποίων ψυχολόγοι και καθηγητές, οι περισσότεροι από τη Θεσσαλονίκη.

Το Δ.Σ. παρακολουθεί και την πορεία των παιδιών και είναι χαρακτηριστικό πως πάντρεψε μία πρώην οικότροφο του Ινστιτούτου Αναπτυξιακής Αποκατάστασης με τον εκλεκτό της καρδιάς της και βάφτισε και το παιδί τους.

Πρόσφατα, με τη βοήθεια του γέροντα Βασιλείου από το Άγιο Ορος, έχτισαν ένα εκκλησάκι μέσα στο Ινστιτούτο Αναπτυξιακής Αποκατάστασης. Έτσι, κάθε δεύτερη Κυριακή, τα παιδιά μπορούν να εκκλησιάζονται μέσα στο χώρο τους και να λαμβάνουν τη Θεία Κοινωνία.

"Θυμάμαι τον Πέτρο, με πολλά ψυχολογικά προβλήματα το παιδί... Με πλησίασε και με φώναξε μάνα. Τον ακολούθησα σε όλη του την πορεία, ταξίδευα στα οικοτροφεία στον Μακρύγιαλο Πιερίας και στον Ασκό Θεσσαλονίκης για να τον βλέπω. Τον έχασα πριν από λίγα χρόνια κι αυτόν. Όμως πρέπει να παλέψω για τους υπόλοιπους" καταλήγει η 52χρονη.


Πηγή: http://www.enikos.gr