Η διαδικασία της εξέτασης καμπύλης σακχάρου

Τι πρέπει να προσέξουμε πριν κάνουμε τη δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη.
Όλοι έχουμε ακούσει την εξέταση καμπύλης της γλυκόζης ή τη δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη. Τι γνωρίζουμε όμως πραγματικά; Η από του στόματος δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη (Oral Glucose Tolerance Test – OGTT) είναι χρήσιμη για διαγνωστική διευκρίνηση σε άτομα στα οποία, ενώ υπάρχει ισχυρή υποψία διαβήτη, έχουν φυσιολογική ή διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας, ή σε άτομα που παρουσιάζουν γλυκόζη νηστείας φυσιολογική, αλλά μεταγευματικά αυξημένη (>140mg/dl).

Επίσης, στην περίπτωση που η τιμή του σακχάρου του αίματος σε έναν ενήλικα πρωινή ώρα, όντας νηστικός, βρεθεί ≥126 mg/dl ή σε τυχαία ώρα και ανεξαρτήτως φαγητού βρεθεί ≥200mg/dl, το καλύτερο είναι να ακολουθήσει η μέτρηση της καμπύλης γλυκόζης για να διευκρινιστεί η ύπαρξη ή όχι σακχαρώδους διαβήτη.

Προηγούνται 3 ημέρες ελεύθερης διατροφής (με τουλάχιστον 150γρ. υδατανθράκων/ημέρα) και συνηθισμένης φυσικής δραστηριότητας για το άτομο που πρόκειται να εξεταστεί. Η δοκιμασία πρέπει να γίνει πρωί, μετά από δεκάωρη νηστεία (επιτρέπεται μόνο το νερό).

Λαμβάνεται από τον ασθενή φλεβικό αίμα και στη συνέχεια του χορηγούνται 75γρ. άνυδρης γλυκόζης διαλυμένης σε 250-350ml νερού, τα οποία πρέπει να ληφθούν σε χρονικό διάστημα 3-5 λεπτών. Ο ασθενής περιμένει 2 ώρες σε ανάπαυση χωρίς να φάει κάτι ή να καπνίσει και λαμβάνεται για 2η φορά φλεβικό αίμα.

Εάν η τιμή της γλυκόζης του πλάσματος 2 ώρες μετά την χορήγηση εκ στόματος 75γρ. γλυκόζης είναι ≥200mg/dl, τότε η δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη χαρακτηρίζεται θετική.

Η διάγνωση της ύπαρξης σακχαρώδους διαβήτη ή όχι, θα μπορούσε κάποιος να πει πως στηρίζεται σε 3 βασικές τιμές, την τυχαία τιμή της γλυκόζης πλάσματος, τη γλυκόζη πλάσματος νηστείας και την τιμή της OGTT που περιγράψαμε παραπάνω.

Βέβαια, το πρώτο πράγμα που πρέπει πάντα να αξιολογείται είναι η ύπαρξη συμπτωματολογίας υπεργλυκαιμίας και η ύπαρξη παραγόντων κινδύνου για σακχαρώδη διαβήτη όπως η ηλικία, το βάρος (Δείκτης μάζας σώματος >= 25 kgr/m2), το φύλο, η καθιστική ζωή, η κληρονομικότητα, η αυξημένη αρτηριακή πίεση (ΑΠ>=140/90 mm/Hg), τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων (>= 250mg/dl) καθώς και τα μειωμένα επίπεδα της HDL-χοληστερόλης (<=35 mg/dl), καθώς και η ύπαρξη παθήσεων των αγγείων.

Η συμπτωματολογία της υπεργλυκαιμίας περιλαμβάνει πολυδιψία, πολυουρία, ανεξήγητη απώλεια βάρους και πολλές φορές ατονία, θαμπή όραση, κοιλιακούς και γενικευμένους πόνους, ακόμη και δύσπνοια.

Την τελική λοιπόν αξιολόγηση των αποτελεσμάτων μιας δοκιμασίας ανοχής στη γλυκόζη, δεν μπορεί να έχει άλλος από το θεράποντα ιατρό, αφού είναι ο μόνος που μπορεί να εξετάσει τα πράγματα πολύπλευρα και να δώσει τη γραμμή αντιμετώπισης της κατάστασης.


Πηγή: http://www.mednutrition.gr