Οι παραπάνω γραμμές αποτελούν απόσπασμα από τις «Επιστολές της Έλενας Ρέριχ», της Ρωσίδας φιλοσόφου, της οποίας οι ιδέες γίνονται στάση ζωής για πάρα πολλούς ανθρώπους ανά τον κόσμο.
Ένας από τους ανθρώπους αυτούς είναι η Κική Τσακίρη, μία γυναίκα τετραπληγική, χτυπημένη από μία σπάνια ασθένεια. Δεν μπορεί να μιλήσει, δεν μπορεί να κουνηθεί, δεν μπορεί να κάνει τίποτα, παρά μόνο να κουνάει τα μάτια και τους μυς του προσώπου της.
Ποια είναι, όμως, η Κική; Αντίθετα με όσα θα πίστευε κανείς, πρόκειται για μία γυναίκα δυναμική, καλλιεργημένη, αντισυμβατική, έναν άνθρωπο με άποψη, που είναι δραστήρια, παρά το γεγονός ότι είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό κάθισμα.
Η Κική Τσακίρη μετά τη γέννηση του τρίτου της παιδιού, πριν από 12 χρόνια, διαγνώστηκε ότι πάσχει από τη νόσο του Hodgkin. Επικοινωνεί μέσω eyewriter, μηχάνημα το οποίο τη βοηθά να έρχεται σε επαφή με την οικογένεια και τους φίλους της.
Άτομα από το κοντινό της περιβάλλον την περιγράφουν ως έναν άνθρωπο που «όσα έχει στερηθεί σωματικά τα έχει λάβει εις διπλούν νοητικά». Η κα Τσακίρη είναι μία πραγματική αγωνίστρια της ζωής, η οποία για το μόνο πράγμα που ντρέπεται είναι εκείνο το οποίο και υπηρέτησε, δηλαδή το ελληνικό κράτος.
Τα χρήματα που λαμβάνει από την Πολιτεία είναι πενιχρά, ενώ λόγω της γραφειοκρατίας και της κρατικής αναλγησίας δεν παίρνει τα επιδόματα παραπληγίας που δικαιούται, καθώς το πιστοποιητικό της έχει λήξει εδώ και έναν χρόνο, δίχως να νοιάζεται κάποιος για την ανανέωσή του. Οι συμβάσεις που γίνονται μέσω του δήμου είναι δίμηνες κι έτσι κάθε 60 ημέρες καλείται να παραδώσει εκ νέου πιστοποιητικά και έγγραφα, προκειμένου να εξασφαλίσει λίγους πόρους για τη νοσηλεία της.
Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, το zougla.gr επικοινώνησε με την Κική Τσακίρη, η οποία μίλησε για την καθημερινότητά της, το πώς βίωσε τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή της, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, ενώ απέστειλε και το δικό της μήνυμα προς όλους τους Έλληνες:
Ο νοσηλευτής της κας Τσακίρη, Τάσος Καλφόγλου, ο οποίος επί καιρώ βρίσκεται κοντά της, κατήγγειλε την κωλυσιεργία για την απόδοση πιστοποιητικών σε άτομα με αναπηρίες. Ο κ. Καλφόγλου μίλησε και για το πώς ο ίδιος και οι συνάδελφοί του γίνονται αρωγοί στην υπερπροσπάθεια που καταβάλλουν αυτοί οι άνθρωποι:
Οι σπουδές στη Φρανκφούρτη και η ενασχόληση με τα κοινά
Η Κική Τσακίρη σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Goethe της Φρανκφούρτης. Έχει εξειδικευτεί στα θέματα του Κοινωνικού Ταμείου της Ε.Ε. και έχει τρία παιδιά. Η ίδια, πριν διαγνωστεί με τη νόσο του Hodgkin, ταξίδευε συχνά στις Βρυξέλλες ως εκπρόσωπος της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, συμμετέχοντας ή πρωταγωνιστώντας στις διαπραγματεύσεις για την εξασφάλιση κοινοτικών κονδυλίων, απαραίτητων για την εφαρμογή και υλοποίηση προγραμμάτων.
Είναι η γυναίκα που κατάφερε να εξασφαλίσει για την ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Ρόδο, κονδύλια για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Είναι ο άνθρωπος που ξεκίνησε τις εφαρμογές του Κοινωνικού Ταμείου της Ε.Ε. στο Νότιο Αιγαίο.
Έθεσε υποψηφιότητα με το κόμμα των Οικολόγων-Πράσινων στις βουλευτικές εκλογές του 2012. Μεταξύ άλλων για τη συμμετοχή της στις εκλογές είχε αναφέρει: «Η συμμετοχή μου στις εκλογές ως υποψήφια με τους Οικολόγους Πράσινους έχει ξαφνιάσει πολύ, μερικοί χλευάζουν… Τι κι αν δεν έχω χέρια για χειραψίες και πόδια να συναντώ ψηφοφόρους, και φωνή να χαϊδεύω αυτιά, διαθέτω κοινή λογική, έχω γνώσεις κι εμπειρία, στοιχεία απαραίτητα για να συμμετέχω στα κοινά. Η ολική αναπηρία μπορεί να τρομάζει ακόμα την ελληνική κοινωνία, είναι όμως κι ένα σχολείο ζωής να σκεπτόμαστε διαφορετικά».
Η νόσος, η τραχειοτομή και το ποσό-μαμούθ για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
Η Κική χρησιμοποιεί αναπηρικό κάθισμα λόγω της νόσου από την οποία πάσχει. Το 2005 μετέβη στην Κίνα για θεραπεία με βλαστοκύτταρα, χωρίς αποτελέσματα. Όταν επέστρεψε, η κατάσταση της υγείας της είχε επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό. Τέσσερα χρόνια μετά, το 2009, υποβλήθηκε σε τραχειοτομή, κατόπιν συμβουλών των θεράποντων ιατρών της, με συνέπεια το κόστος περίθαλψής της να εκτοξευτεί. Όπως μας περιέγραψε ο νοσηλευτής της, πλέον η Κική πρέπει να διαθέτει περί τα 5.000 ευρώ μηνιαίως για να καλύπτει τα έξοδα της περίθαλψής της, δεδομένου ότι χρειάζεται 24ωρη παρακολούθηση και το απαραίτητο φαρμακευτικό υλικό.
Ποια είναι, όμως, η Κική; Αντίθετα με όσα θα πίστευε κανείς, πρόκειται για μία γυναίκα δυναμική, καλλιεργημένη, αντισυμβατική, έναν άνθρωπο με άποψη, που είναι δραστήρια, παρά το γεγονός ότι είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό κάθισμα.
Η Κική Τσακίρη μετά τη γέννηση του τρίτου της παιδιού, πριν από 12 χρόνια, διαγνώστηκε ότι πάσχει από τη νόσο του Hodgkin. Επικοινωνεί μέσω eyewriter, μηχάνημα το οποίο τη βοηθά να έρχεται σε επαφή με την οικογένεια και τους φίλους της.
Άτομα από το κοντινό της περιβάλλον την περιγράφουν ως έναν άνθρωπο που «όσα έχει στερηθεί σωματικά τα έχει λάβει εις διπλούν νοητικά». Η κα Τσακίρη είναι μία πραγματική αγωνίστρια της ζωής, η οποία για το μόνο πράγμα που ντρέπεται είναι εκείνο το οποίο και υπηρέτησε, δηλαδή το ελληνικό κράτος.
Τα χρήματα που λαμβάνει από την Πολιτεία είναι πενιχρά, ενώ λόγω της γραφειοκρατίας και της κρατικής αναλγησίας δεν παίρνει τα επιδόματα παραπληγίας που δικαιούται, καθώς το πιστοποιητικό της έχει λήξει εδώ και έναν χρόνο, δίχως να νοιάζεται κάποιος για την ανανέωσή του. Οι συμβάσεις που γίνονται μέσω του δήμου είναι δίμηνες κι έτσι κάθε 60 ημέρες καλείται να παραδώσει εκ νέου πιστοποιητικά και έγγραφα, προκειμένου να εξασφαλίσει λίγους πόρους για τη νοσηλεία της.
Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, το zougla.gr επικοινώνησε με την Κική Τσακίρη, η οποία μίλησε για την καθημερινότητά της, το πώς βίωσε τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή της, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, ενώ απέστειλε και το δικό της μήνυμα προς όλους τους Έλληνες:
Ο νοσηλευτής της κας Τσακίρη, Τάσος Καλφόγλου, ο οποίος επί καιρώ βρίσκεται κοντά της, κατήγγειλε την κωλυσιεργία για την απόδοση πιστοποιητικών σε άτομα με αναπηρίες. Ο κ. Καλφόγλου μίλησε και για το πώς ο ίδιος και οι συνάδελφοί του γίνονται αρωγοί στην υπερπροσπάθεια που καταβάλλουν αυτοί οι άνθρωποι:
Οι σπουδές στη Φρανκφούρτη και η ενασχόληση με τα κοινά
Η Κική Τσακίρη σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Goethe της Φρανκφούρτης. Έχει εξειδικευτεί στα θέματα του Κοινωνικού Ταμείου της Ε.Ε. και έχει τρία παιδιά. Η ίδια, πριν διαγνωστεί με τη νόσο του Hodgkin, ταξίδευε συχνά στις Βρυξέλλες ως εκπρόσωπος της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, συμμετέχοντας ή πρωταγωνιστώντας στις διαπραγματεύσεις για την εξασφάλιση κοινοτικών κονδυλίων, απαραίτητων για την εφαρμογή και υλοποίηση προγραμμάτων.
Είναι η γυναίκα που κατάφερε να εξασφαλίσει για την ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Ρόδο, κονδύλια για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Είναι ο άνθρωπος που ξεκίνησε τις εφαρμογές του Κοινωνικού Ταμείου της Ε.Ε. στο Νότιο Αιγαίο.
Έθεσε υποψηφιότητα με το κόμμα των Οικολόγων-Πράσινων στις βουλευτικές εκλογές του 2012. Μεταξύ άλλων για τη συμμετοχή της στις εκλογές είχε αναφέρει: «Η συμμετοχή μου στις εκλογές ως υποψήφια με τους Οικολόγους Πράσινους έχει ξαφνιάσει πολύ, μερικοί χλευάζουν… Τι κι αν δεν έχω χέρια για χειραψίες και πόδια να συναντώ ψηφοφόρους, και φωνή να χαϊδεύω αυτιά, διαθέτω κοινή λογική, έχω γνώσεις κι εμπειρία, στοιχεία απαραίτητα για να συμμετέχω στα κοινά. Η ολική αναπηρία μπορεί να τρομάζει ακόμα την ελληνική κοινωνία, είναι όμως κι ένα σχολείο ζωής να σκεπτόμαστε διαφορετικά».
Η νόσος, η τραχειοτομή και το ποσό-μαμούθ για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
Η Κική χρησιμοποιεί αναπηρικό κάθισμα λόγω της νόσου από την οποία πάσχει. Το 2005 μετέβη στην Κίνα για θεραπεία με βλαστοκύτταρα, χωρίς αποτελέσματα. Όταν επέστρεψε, η κατάσταση της υγείας της είχε επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό. Τέσσερα χρόνια μετά, το 2009, υποβλήθηκε σε τραχειοτομή, κατόπιν συμβουλών των θεράποντων ιατρών της, με συνέπεια το κόστος περίθαλψής της να εκτοξευτεί. Όπως μας περιέγραψε ο νοσηλευτής της, πλέον η Κική πρέπει να διαθέτει περί τα 5.000 ευρώ μηνιαίως για να καλύπτει τα έξοδα της περίθαλψής της, δεδομένου ότι χρειάζεται 24ωρη παρακολούθηση και το απαραίτητο φαρμακευτικό υλικό.
Η συνέντευξη με την Κική Τσακίρη διήρκεσε λίγα λεπτά. Όποιος ακούσει τη συνέντευξη αυτή θα καταλάβει πως με κάθε φράση της περνάει κι ένα μήνυμα προς όλους: προς την κοινωνία, το κράτος, τον κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Οι έννοιες της αλληλεγγύης και της σύμπνοιας είναι αυτές που θέλει να μεταδώσει μέσα από τη δική της εμπειρία και τα βιώματά της.
Οι σκέψεις της συνοψίζονται στο απόσπασμα επιστολής της που δημοσιεύτηκε στο Διαδίκτυο:
«Πολλοί φίλοι ανάπηροι βιώνουν χειρότερα (σ.σ. από εμένα). Πεταμένοι σε ένα κρεβάτι περιμένουν στωικά το τέλος. Από ένα κράτος, δούλο των αριθμών, που το θεμελιώνει η διαφθορά δεν ελπίζω τίποτα πλέον… Ίσως να ζω ακόμα επειδή αποφεύγω το μοναδικό φάρμακο που… δεν θεραπεύει, προσθέτει τρεις μήνες ζωής, σύμφωνα με τις οδηγίες, καταστρέφει το συκώτι και στοιχίζει 700 ευρώ μηνιαίως.
Τελικά, το να μην ελπίζεις τίποτα, όντως ελευθερώνει!».
Οι έννοιες της αλληλεγγύης και της σύμπνοιας είναι αυτές που θέλει να μεταδώσει μέσα από τη δική της εμπειρία και τα βιώματά της.
Οι σκέψεις της συνοψίζονται στο απόσπασμα επιστολής της που δημοσιεύτηκε στο Διαδίκτυο:
«Πολλοί φίλοι ανάπηροι βιώνουν χειρότερα (σ.σ. από εμένα). Πεταμένοι σε ένα κρεβάτι περιμένουν στωικά το τέλος. Από ένα κράτος, δούλο των αριθμών, που το θεμελιώνει η διαφθορά δεν ελπίζω τίποτα πλέον… Ίσως να ζω ακόμα επειδή αποφεύγω το μοναδικό φάρμακο που… δεν θεραπεύει, προσθέτει τρεις μήνες ζωής, σύμφωνα με τις οδηγίες, καταστρέφει το συκώτι και στοιχίζει 700 ευρώ μηνιαίως.
Τελικά, το να μην ελπίζεις τίποτα, όντως ελευθερώνει!».
Πηγή: http://www.zougla.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.