Ο θεός με το ένα χέρι!

Γυρνάμε τον χρόνο πίσω. Σαν σήμερα, 30 Ιουλίου 1930. Στο Σεντενάριο του Μοντεβιδέο διεξάγεται ο πρώτος τελικός στην ιστορία του παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου. Για να γραφτεί εκεί μια ηρωική σελίδα που δεν ξεθωριάζει όσες δεκαετίες κι αν περάσουν.

Η διοργανώτρια Ουρουγουάη αντιμετωπίζει στον τελικό την Αργεντινή. Σε ένα συγκλονιστικό ματς, παρουσία 93.000 θεατών, το 1-2 στο α’ μέρος γίνεται 3-2 υπέρ της Ουρουγουάης. Η Αργεντινή πιέζει για την ισοφάριση. Ο κόσμος στις κερκίδες αγωνιά. Μέχρι το 89ο λεπτό…

Τότε, ο Έκτορ Κάστρο σφραγίζει με το γκολ του τον τελικό. Το 4-2 δίνει το πρώτο τρόπαιο μουντιάλ στην Ουρουγουάη.

Άνοιξε κι έκλεισε την αυλαία

Ο Έκτορ Κάστρο ήταν ο άνθρωπος που πέτυχε το πρώτο και το τελευταίο γκολ της Ουρουγουάης στο μουντιάλ του 1930. Σκόραρε στο ξεκίνημα των αγώνων της διοργανώτριας στον όμιλο, στο 1-0 επί του Περού, και στον τελικό έκλεισε τον χορό των τερμάτων γράφοντας το 4-2. Μάλιστα, αυτά ήταν και τα μοναδικά γκολ που πέτυχε στο παγκόσμιο κύπελλο.

Το τραγικό ατύχημα

Ο Έκτορ Κάστρο, όταν ήταν 13 ετών, είχε ένα τραγικό ατύχημα. Έκοβε ξύλα με το ηλεκτρικό πριόνι και τότε έχασε το δεξί του χέρι. Η αναπηρία του, όμως, δεν τον κατέβαλλε σε τίποτα. Συνέχισε την ζωή του κανονικά παλεύοντας καθημερινά, ενώ έκανε πραγματικότητα και το όνειρό του να γίνει ποδοσφαιριστής. Μεγάλος μαχητής…

Επιθετικός

Το μόνο που του… στέρησε ο ακρωτηριασμός του χεριού, όπως ο ίδιος έλεγε, ήταν ότι ποτέ δεν έγινε τερματοφύλακας, όπως ήθελε. Γι’ αυτό κι έγινε επιθετικός!

Δεν φοβόταν

Ο Κάστρο κάπνιζε, έπινε, τζόγαρε, είχε πέραση στις γυναίκες και σκόραρε στους αγώνες! Έτρεχε γρήγορα, προπονούταν σκληρά, ισορροπούσε εξαιρετικά στο χορτάρι, ήταν πολύ δυναμικός στις μονομαχίες. Και το πιο φοβερό; Δεν φοβόταν να χρησιμοποιήσει το ακρωτηριασμένο μέλος του στον αγώνα. Ακόμα κι όταν πηδούσε για κεφαλιές προκειμένου να παρεμποδίσει τον αντίπαλο ή στις μονομαχίες. Σε μια απ’ αυτές, μάλιστα, τραυμάτισε στο πόδι τον τερματοφύλακα της Αργεντινής στον τελικό.

«Ο θεός με το ένα χέρι»

«Ποτέ δεν θέλησε να εκμεταλλευτεί το ατύχημα που είχε μικρός και την αναπηρία του για να γίνει πιο συμπαθής», δήλωσε παλαιότερα ο Ουρουγουανός δημοσιογράφος και ιστορικός των σπορ Φράνκλιν Μοράλες.

Το παρατσούκλι του Κάστρο ήταν, σε ελεύθερη απόδοση, ο «μονόχειρας θεός». Οι οπαδοί της Νασιονάλ τον λάτρευαν, διότι λόγω της φυσικής και ψυχικής του δύναμης, αλλά και της νοοτροπίας του δεν παραδινόταν ποτέ. Προσπαθούσε μέχρι τέλους. Σκληρός, δυνατός χαρακτήρας και δίχως να το βάζει ποτέ κάτω.

Ποιοι τον γιουχάρανε στον τελικό

Αντίθετα, κάποιοι οπαδοί αντίπαλων ομάδων, δεν τον συμπαθούσαν. Μερικοί, μάλιστα, τον μισούσαν και του βγάζανε υποτιμητικά παρατσούκλια. Στον τελικό του μουντιάλ, οι οπαδοί της Πενιαρόλ όταν τον είδαν στο γήπεδο με την φανέλα της Ουρουγουάης, τον γιουχάρανε. Με το γκολ, όμως, τους έκλεισε στόματα.

Χρυσός ολυμπιονίκης το 1928

Ο Κάστρο δεν αγωνίστηκε σε άλλο μουντιάλ. Νωρίτερα, όμως, είχε γίνει χρυσός ολυμπιονίκης!

Το 1928 στο Άμστερνταμ ήταν βασικό στέλεχος της ποδοσφαιρικής ομάδας της Ουρουγουάης στους ολυμπιακούς αγώνες. Στον τελικό 1-1 με την Αργεντινή ήταν στην ενδεκάδα, ενώ στον επαναληπτικό (2-1 για τους Ουρουγουανούς) ήταν στον πάγκο.

Επίσης, ήταν μέλος της εθνικής ομάδας όταν κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα το 1926 και το 1935.

Νικητής και σαν προπονητής

Γεννημένος το 1904 ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα το 1923 στην Νασιονάλ, στην οποία έπαιξε μέχρι και το 1936 που κρέμασε τα παπούτσια του (με ένα μικρό διάλειμμα το 1933 στην Εστουντιάντες). Πήρε τρία πρωταθλήματα, ενώ σε 231 συμμετοχές πέτυχε 145 γκολ. Με την εθνική Ουρουγουάης είχε 25 συμμετοχές με 20 γκολ.

Από το 1939 ανέλαβε σαν προπονητής την Νασιονάλ, με την οποία κατέκτησε πέντε σερί πρωταθλήματα μέχρι το 1943, κάτι που επανέλαβε και το 1952. Για ένα φεγγάρι έκατσε και στον πάγκο της εθνικής Ουρουγουάης.

Έφυγε από την ζωή τον Σεπτέμβριο του 1960, σε ηλικία μόλις 55 ετών από καρδιακή προσβολή.

Πηγή: http://www.gazzetta.gr