Την έλλειψη κοινωνικών δομών πληρώνουν τα θύματα της κρίσης

Η έλλειψη κοινωνικών δομών στην Καλαμάτα αφήνει στην τύχη τους πολλούς συμπολίτες μας, άστεγους, ανήλικους, κακοποιημένες γυναίκες, ηλικιωμένους και ανθρώπους με ψυχιατρικά προβλήματα.

Την ίδια ώρα σκληραίνει η πραγματικότητα στους δρόμους της πόλης, καθώς αυξάνεται ο αριθμός όσων πλήττονται από την οικονομική κρίση, ενώ μεγιστοποιούνται τα προβλήματα μέσα σε οικογένειες, τα μέλη των οποίων αδυνατούν να διαχειριστούν ακόμα και τις μεταξύ τους σχέσεις - με συνέπειες κυρίως στα παιδιά.

Πάγιο αίτημα των κοινωνικών υπηρεσιών που εδρεύουν στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα είναι η δημιουργία ενός κοινωνικού ξενώνα για τη φιλοξενία, προσωρινά έστω, όλων των συνανθρώπων μας που έχουν μεγάλη ανάγκη. Ωστόσο, στο πέρασμα των χρόνων, ενώ έχουν προχωρήσει και υλοποιηθεί σημαντικά έργα για τη στέγαση διαφόρων άλλων φορέων και δραστηριοτήτων στην Καλαμάτα, δεν έχει γίνει τίποτα επί της ουσίας για την κοινωνική μέριμνα - κάτι που θα μπορούσε να αποδοθεί στην έλλειψη πολιτικής βούλησης.Οι κοινωνικές υπηρεσίες αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το πλήθος των περιστατικών καθώς δεν υπάρχουν οι απαραίτητες δομές. Και όσες υπάρχουν δεν επαρκούν για να καλύψουν ούτε τις πιο επείγουσες καταστάσεις. Οι όποιες δομές υπάρχουν στη Μεσσηνία παρέχουν μόνο προσωρινή αντιμετώπιση των περιστατικών ή περιορίζονται στη συμβουλευτική.

Ανάμεσά στους συνανθρώπους μας που υποφέρουν και ταλαιπωρούνται λόγω της έλλειψης δομών είναι: Ανήλικοι που έζησαν τη βία, τη βρομιά, την ασιτία, την παραμέληση και χρειάστηκε (ή χρειάζεται) να φιλοξενηθούν προσωρινά στο Νοσοκομείο Καλαμάτας μέχρις ότου τους δεχτεί κάποια δομή σε άλλο νομό. Αστεγοι που μένουν στο... δρόμο γιατί δεν υπάρχει ξενώνας. Κακοποιημένες γυναίκες από τους συζύγους τους, οι οποίες αναζητούν σε άλλες περιοχές τη σωτηρία. Ηλικιωμένοι που συχνά παραπέμπονται στο Ασυλο. Ψυχασθενείς που μετάγονται με περιπολικά σε ιδρύματα άλλων περιοχών, καθώς οι ψυχιατρικές δομές στη Μεσσηνία αδυνατούν να καλύψουν το μεγάλο πλήθος των περιστατικών στην περιοχή μας.

Ο προϊστάμενος της υπηρεσίας Πρόνοιας της Π.Ε. Μεσσηνίας Ιωάννης Κωνσταντόπουλος και η κοινωνική λειτουργός Αθηνά Μαγκουρίλου καλούνται συχνά να βρουν λύση για σοβαρά προβλήματα συνανθρώπων μας και έρχονται αντιμέτωποι με την έλλειψη κοινωνικών δομών. Οπως επισημαίνουν: "Πάσχουμε από δομές. Εχουμε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα, ξέρουμε τι πρέπει να γίνει, αλλά δεν έχουμε δομές".

ΑΣΤΕΓΟΙ

Καθημερινά αυξάνει ο αριθμός των άστεγων, είτε πρόκειται για ολόκληρες οικογένειες είτε για μεμονωμένους ανθρώπους, Ελληνες ή αλλοδαπούς. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μιας οικογένειας Ρουμάνων που ζει σε ένα αγροτόσπιτο έτοιμο να γκρεμιστεί, σε άθλιες συνθήκες. Πλήθος άλλοι μένουν σε παράγκες, πρόχειρα καταλύματα από χαρτόνια ή εγκαταλελειμμένα σπίτια, τόσο στην πόλη όσο και στα χωριά όπου μπορούν πιο εύκολα να βρουν μια στέγη, έστω κι... ετοιμόρροπη. Στους Ελληνες το πρόβλημα υπάρχει κι επιδεινώνεται λόγω της ανεργίας, με πλήθος μεμονωμένων ατόμων και οικογενειών να μένουν... τυπικά άστεγοι, αφού αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδα για το σπίτι που μένουν, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να χάσουν το σπίτι τους.

Μεταξύ των χαρακτηριστικών περιπτώσεων που υπάρχουν στην Καλαμάτα είναι και η ρακοσυλλέκτρια που απασχόλησε τις υγειονομικές υπηρεσίες πριν από μερικές ημέρες, στο τέρμα της οδού Κανάρη. Η γυναίκα (όχι ηλικιωμένη) υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το σπίτι στο οποίο έμενε μετά τη λήξη του συμβολαίου με την Πρόνοια, γεγονός που αποκάλυψε έναν μεγάλο όγκο σκουπιδιών και οδήγησε στην αγανάκτηση των περιοίκων. Εμεινε κάποιο διάστημα στο πεζοδρόμιο, ανάμεσα στα υπάρχοντά της, και στη συνέχεια, σύμφωνα με πόρισμα ελέγχου της Διεύθυνσης Υγείας, η κατάσταση εξυγιάνθηκε: Δηλαδή, η γυναίκα απομάκρυνε τα περισσότερα πράγματά της από το πεζοδρόμιο.. όμως παρέμεινε το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα που αφορά τους άστεγους συμπολίτες μας, λόγω της έλλειψης δομών. Τόσο η συγκεκριμένη γυναίκα όσο και πολλοί άλλοι είναι άστεγοι και συχνά χωρίς κανένα εισόδημα, καθώς έχουν κοπεί πολλά προνοιακά επιδόματα και δεν υπάρχει κάποιος ξενώνας ή ίδρυμα να τους φιλοξενήσει.

Σύμφωνα με τον κ. Κωνσταντόπουλο και την κ. Μαγκουρίλου, οι συνάνθρωποί μας χωρίς μόνιμο κατάλυμα "ένα πιάτο φαγητό θα το βρουν, είτε στη γειτονιά είτε στο συσσίτιο, όμως θα συνεχίσουν να μένουν στο δρόμο". Για το λόγο αυτό αποτελεί πάγιο αίτημα των κοινωνικών υπηρεσιών η δημιουργία ενός κοινωνικού ξενώνα, για την προσωρινή φιλοξενία οικογενειών και ατόμων που περνούν μια κρίση. Μεταξύ αυτών είναι και οι οικογένειες που χάνουν το σπίτι τους.

"ΟΙ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΟ... ΜΑΡΜΑΡΟ"

Η οικονομική κρίση επιδεινώνει τα προβλήματα μέσα σε οικογένειες που ούτως ή άλλως είχαν ζητήματα κατά το παρελθόν, με συνέπεια "οι ανήλικοι να πληρώνουν το... μάρμαρο" επεσήμανε ο κ. Κωνσταντόπουλος.

Τα οικονομικά προβλήματα, που έχουν σοβαρό αντίκτυπο στη διαβίωση μιας οικογένειας και στην υγεία των μελών της, οδηγούν σε αποδιοργάνωση πολλών οικογενειών. Συχνά παρατηρείται αδυναμία διαχείρισης των σχέσεων μεταξύ των μελών, και οι ανήλικοι βρίσκονται δυστυχώς στο κέντρο όλης της πίεσης. Οι κοινωνικοί λειτουργοί επισημαίνουν πως οι μεγάλοι θα πρέπει να φροντίσουν ώστε να μην υπάρχουν βίαιες και αρνητικές συμπεριφορές, καθώς η φόρτιση των ανηλίκων είναι πολύ μεγάλη.

Τα περισσότερα τέτοια προβλήματα στη Μεσσηνία γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστούν με συμβουλευτική και στήριξη των οικογενειών. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις παιδιών που ζουν δραματικές καταστάσεις: Δεν έχουν τροφή, ζουν σε βρόμικο, άθλιο περιβάλλον, παραμελούνται από τους γονείς. Σε ακραίες περιπτώσεις, μοναδική λύση είναι η απομάκρυνση του παιδιού. Ωστόσο στη Μεσσηνία δεν υπάρχει καμία απολύτως δομή για ανήλικους - και το μόνο καταφύγιο για τα παιδιά που χρειάζονται φιλοξενία είναι το Νοσοκομείο. Εκεί μένουν 2 - 3 μέρες, μέχρι να βρεθεί φιλόξενος χώρος σε ιδρύματα εκτός νομού φυσικά.

ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ

Μεγάλος αριθμός ηλικιωμένων, ειδικά σε χωριά, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα καθώς έχουν σημαντικά ζητήματα με την υγεία τους και είναι μόνοι. Με δεδομένο ότι πολλοί δε μπορούν να φιλοξενηθούν στο Γηροκομείο, αναζητείται στέγη στο Ασυλο, όπου κανονικά δεν έχουν λόγο φιλοξενίας, ενώ οι κλίνες και οι δυνατότητες είναι επίσης περιορισμένες. Οι ηλικιωμένοι αυτοί κυρίως ζουν μόνοι τους, έχουν προβλήματα υγείας και χρειάζονται φροντίδα κι ένα πιάτο φαγητό. Αν λάβει δε κανείς υπόψη και το γεγονός πως το πρόγραμμα "Βοήθεια στο Σπίτι" έχει αποδυναμωθεί, ενώ κάποιοι δήμοι δεν είχαν οργανωθεί καθόλου σ΄ αυτόν τον τομέα, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος που έχει ανακύψει το τελευταίο διάστημα.

ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Πολλά είναι το τελευταίο διάστημα ανθρώπων με ψυχιατρικά προβλήματα, τα οποία στην πλειοψηφία τους υπήρχαν από το παρελθόν αλλά λόγω της όλης κατάστασης επιδεινώνονται. Για τους ανθρώπους αυτούς δεν υπάρχει κάποια μόνιμη λύση στην περιοχή μας, παρά μόνο γίνεται προσωρινή αντιμετώπιση "αναβάλλοντας το πρόβλημα". Οπως επισημαίνουν οι κοινωνικοί λειτουργοί, "οι ψυχιατρικές δομές δεν αρκούν να καλύψουν τις πολύ μεγάλες ανάγκες που υπάρχουν". Και σε κάθε περίπτωση το ελάχιστο προσωπικό που τις στελεχώνει δεν προλαβαίνει να δράσει ουσιαστικά, ενώ ακόμα και για μια εκτίμηση χρειάζεται ο ασθενής να απευθυνθεί εκτός νομού.


Πηγή: http://www.eleftheriaonline.gr