“Παθαίνω κρίσεις πανικού, δεν μπορώ να αναπνεύσω”

Τι είναι η διαταραχή πανικού με αγοραφοβία;

Η διαταραχή πανικού με αγοραφοβία ανήκει στις αγχώδεις διαταραχές, οι οποίες έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό το «παθολογικό» άγχος και φαίνεται πως είναι υπεύθυνες για το 50% περίπου των χαμένων ημερών εργασίας στις δυτικές κοινωνίες.

Η διαταραχή πανικού προσβάλει το 5% του πληθυσμού σε κάποιο σημείο της ζωής του και χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες και μη αναμενόμενες κρίσεις πανικού.

Για να διαγνωστεί κάποιος χρειάζεται για ένα μήνα τουλάχιστον, είτε να ανησυχεί υπερβολικά μήπως του ξανασυμβεί (δηλ. να έχει άγχος αναμονής), είτε να φοβάται πως θα πεθάνει ή θα τρελαθεί, είτε να έχει διαμορφώσει τη συμπεριφορά του λόγω αυτών των κρίσεων όπως π.χ. να έχει σταματήσει το γυμναστήριο. Επιπλέον μπορεί να λαμβάνει μέτρα που του παρέχουν ασφάλεια, όπως να έχει πάντα μαζί του νερό, κινητό, φάρμακα, χρήματα ή να αποσπά την προσοχή του από τα σωματικά του συμπτώματα ακούγοντας μουσική ή ανοίγοντας την τηλεόραση.

Η αγοραφοβία είναι η κατάσταση κατά την οποία το άτομο, για έξι μήνες τουλάχιστον, νιώθει έντονο φόβο ή άγχος και αποφεύγει καταστάσεις, στις οποίες εκτιμά πως η διαφυγή θα είναι δύσκολη ή δε θα υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια από άλλους αν νιώσει συμπτώματα που μοιάζουν με κρίση πανικού. Οι συνήθεις καταστάσεις που αποφεύγονται είναι μέρη με πολύ κόσμο (π.χ. σούπερ μάρκετ, πολυκαταστήματα, σινεμά, γήπεδα), η οδήγηση σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας ή σε μποτιλιάρισμα, να βρίσκεται σε κλειστούς χώρους που νιώθει περιορισμένος (π.χ. κομμωτήριο, οδοντίατρος) και, όπως ειπώθηκε προηγουμένως, μέρη από τα οποία η διαφυγή είναι δύσκολη (π.χ. μέσα μαζικής μεταφοράς, τούνελ, μικρά δωμάτια, αεροπλάνα, υπόγειες διαβάσεις). Είναι πιθανόν το άτομο να αποφεύγει εντελώς αυτές τις καταστάσεις ή να πηγαίνει με κάποιον που νιώθει ασφάλεια (φοβικός σύντροφος).

Τόσο η διαταραχή πανικού όσο και η αγοραφοβία μπορεί να υφίστανται μόνες τους, τις περισσότερες φορές όμως συνυπάρχουν στην κλινική εικόνα ενός ατόμου.

Πως μπορεί να επηρεάσει τη ζωή του ατόμου;

Όταν η διαταραχή δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, οι επιπτώσεις που προκύπτουν συγκρίνονται με εκείνες που προκαλούνται από σοβαρές σωματικές ασθένειες. Τα άτομα δυσλειτουργούν σημαντικά στην εργασία τους ή δεν μπορούν να εργαστούν και δυσκολεύονται να απολαύσουν την οικογενειακή και κοινωνική τους ζωή. Τέλος είναι πιθανόν να επιβαρύνονται οικονομικά (οι ίδιοι και τα ασφαλιστικά ταμεία τους), καθώς φαίνεται πως επισκέπτονται το γιατρό και κάνουν ιατρικές εξετάσεις κατά 7 φορές περισσότερο από ότι οι υγιείς, λόγω του φόβου τους για τα σωματικά συμπτώματα ή του καταστροφικού τρόπου με τον οποίο τα ερμηνεύουν.

Πηγή: http://boro.gr