Το χλώριο παράγοντας κινδύνου για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης;

Η χλωρίωση του νερού για την καταπολέμηση ανάπτυξης μικροβίων στις πισίνες μπορεί να αποτελέσει ισχυρό παράγοντα γονιδιακής μετάλλαξης και ως εκ τούτου ανάπτυξη καρκινογένεσης στην ουροδόχο κύστη σύμφωνα με μελέτες που έγιναν στο Ινστιτούτο Ουρογεννητικής Ογκολογίας του Νοσοκομείου John Hopkins της Βαλτιμόρης των Ηνωμένων Πολιτειών. Πράγματι όπως αναφέρει ο κ. Νικόλαος Μερτζιώτης Χειρουργός Ουρολόγος Δ/ντής Ουρολογικής Κλινικής και Πρόεδρος της Εταιρείας Προληπτικής Ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης και παρουσιάσθηκε στην πρόσφατη ημερίδα, η χρήση χλωρίου σε αυξημένη συγκέντρωση στο πόσιμο νερό όπως επίσης όταν χρησιμοποιείται στις κολυμβητικές δεξαμενές (πισίνες) μπορεί να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα που ευνοεί την εμφάνιση νεοπλασιών στο ουροποιητικό σύστημα.

Ο κίνδυνος αυτός είναι μεγαλύτερος όσο πιο νωρίς σε ηλικία έρθουμε σε επαφή με πισίνες που χρησιμοποιούν χλώριο ως μέσο απολύμανσης του νερού. Μάλιστα παιδιά που απο πολύ μικρή ηλικία έρχονται σε επαφή με χλωριωμένο νερό έχουν 1,6-2,0 φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του ουροποιητικού σε μεγάλη ηλικία,όταν δηλαδή η έκθεσή τους στο χλώριο είναι μερικές δεκαετίες.Στο χλωριωμένο νερό που αναλύθηκε από δείγματα κολυμβητικών δεξαμενών βρέθηκε αυξημένη ποσότητα Ν-Νιτροζοδιμεθυλαμίνης -ανήκει στην οικογένεια των νιτροζαμινών (ουσίες που υπάρχουν και στον καπνό και έχει αποδειχθεί ότι προκαλούν καρκίνο της ουροδόχου κύστης)- έως και 500 φορές περισσότερη από το πόσιμο νερό. Σε κάποιες μελέτες που έγιναν σε δημόσιας χρήσης πισίνες σε ευρωπαϊκές χώρες όπως στην Ισπανία βρέθηκαν πάνω από 100 νιτρώδεις μεταβολίτες, πολύ πιθανόν μετά από μετατροπή του αζώτου από ανθρώπινες εκκρίσεις, όπως τα ούρα, ο ιδρώτας και από δερματικά κύτταρα.

Επιπλέον η χλωρίωση του νερού ως μέθοδος έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή υποπροϊόντων όπως τα τριχλωρομεθάνια, γνωστές καρκινογόνες ουσίες οι οποίες ανιχνεύθηκαν στο αίμα και την αναπνοή κολυμβητών και μη κολυμβητών σε κλειστές πισίνες. Μάλιστα ο κ.Μερτζιώτης συμπληρώνει ότι η συγκέντρωση των νιτροζαμινών, τριχλωρομεθανίων και άλλων υποπροϊόντων είναι μεγαλύτερη στις θερμαινόμενες πισίνες, καταδεικνύοντας ότι η θερμοκρασία ευνοεί τη μετατροπή του χλωρίου σε καρκινογενετικούς παράγοντες. Αυτό καταδεικνύει έναν πιθανό μηχανισμό απορρόφησης των τριχλωρομεθανίων δια μέσω του δέρματος και των αναπνευστικών εισπνοών και από εκεί δια μέσω του αίματος στον βλεννογόνο της ουροδόχου κύστεως. Είναι εμφανές ότι η συγκέντρωση καρκινογόνων μεταβολιτών του χλωρίου μπορεί να μειωθεί με υιοθέτηση είτε μηχανικών μέσων, είτε μέσων συμπεριφοράς, όπως η εφαρμογή νέων μεθόδων οξυγόνωσης και φιλτραρίσματος του νερού, η αύξηση του κυκλοφορούντος αέρα στις κλειστές πισίνες και ο συχνός καθαρισμός με καταιονισμό ύδατος (ντους).

Αυτές οι μελέτες έρχονται να υποστηρίξουν τις αιτιάσεις ακτιβιστών οικολογικών οργανώσεων για την εκτεταμένη χρήση χημικών ως μέσα απολύμανσης στο νερό, πόσιμο η μη. Είναι σημαντικό να ελέγχονται τα επίπεδα του χλωρίου είτε στο πόσιμο νερό, είτε στο νερό που χρησιμοποιείται στις πισίνες και να είναι στο ελάχιστο επιτρεπτό, εάν δεν υπάρχει η δυνατότητα απολύμανσης του νερού με άλλες μεθόδους. Οι ευεργετικές συνέπειες της κολύμβησης μπορούν να αυξηθούν μειώνοντας τους δυνητικά βλαπτικούς παράγοντες…

Πηγή: http://blog.nowdoctor.gr