«Το πελατειακό κράτος τελείωσε, απλώς κάποιοι δεν μπορούν να το δεχθούν. Οι βουλευτές είμαστε πια «άχρηστοι» με την παλιά έννοια. Και αυτό θυμώνει τον κόσμο ακόμα περισσότερο». Η παραπάνω αποστροφή «επιφανούς» κυβερνητικού βουλευτή δίνει τον τόνο της ταραγμένης σχέσης πολιτών και πολιτικών την εποχή της κρίσης. Την περίοδο που τα προβλήματα περισσεύουν και οι ανάγκες του κόσμου είναι μεγαλύτερες από ποτέ, το πολιτικό σύστημα «δεν δύναται». «Και να θέλαμε να ικανοποιήσουμε τα αιτήματα που δεχόμαστε, τα χέρια μας είναι πια δεμένα».
Οπως αναφέρουν στην «Καθημερινή» πολιτικοί από όλες τις παρατάξεις, τα αιτήματα έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, αλλά εμφανίζουν έντονες ποιοτικές διαφορές. «Το Δημόσιο πέθανε» σημειώνουν χαρακτηριστικά. Εκτός ότι στη συνείδηση του κόσμου έχει πια εδραιωθεί η λειτουργία του ΑΣΕΠ, το Δημόσιο δεν εγγυάται πλέον ούτε ασφάλεια ούτε υψηλές απολαβές. Οι περισσότεροι ζητούν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα. Δεν θέλουν να «τακτοποιηθούν», θέλουν μια δουλειά να μπορέσουν να ζήσουν την οικογένειά τους. Κατά κανόνα οι βουλευτές επιχειρούν να τους εξυπηρετήσουν με τις γνωριμίες που ο καθένας διαθέτει, αλλά το ποσοστό... επιτυχίας δεν ξεπερνά το 5%-10%.
Σημαντικό τμήμα των αιτημάτων που φτάνουν στα γραφεία των βουλευτών αφορούν δυσλειτουργίες του Δημοσίου. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση που αναφέρει κυβερνητικός βουλευτής που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του: «Πριν από λίγες ημέρες με βρήκε ένας άνθρωπος με εμφανή αναπηρία μετά εγκεφαλικό, ο οποίος περίμενε ένα χρόνο για να περάσει από αξιολόγηση για αναπηρική σύνταξη. Εκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να βοηθήσω. Αν αυτό είναι ρουσφέτι, τι να πω... Οι άνθρωποι δεν ζητούν πια πολυτέλειες, ζητούν να κάνεις αυτό που δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν εκείνοι».
Για τον κ. Φίλιππο Σαχινίδη, βουλευτή Λάρισας του ΠΑΣΟΚ, κανείς δεν θα έμπαινε στη διαδικασία να χτυπήσει την πόρτα ενός βουλευτή «εάν λειτουργούσε σωστά το Δημόσιο». Οπως αναφέρει, οι ραγδαίες αλλαγές σε μισθούς, συντάξεις, φόρους κ.λπ. έχουν προκαλέσει μεγάλη ανασφάλεια στους πολίτες, που εύλογα έχουν απορίες. «Εάν υπήρχε φερ’ ειπείν μια γραμμή ενημέρωσης για όλα αυτά τα θέματα, δεν θα αναγκάζονταν οι άνθρωποι να καταφεύγουν σε εμάς. Τα βουλευτικά γραφεία έχουν σήμερα τον ρόλο των ΚΕΠ».
Οπως ήταν επόμενο, όταν κλείνει η κάνουλα σε έναν τομέα, όπως τους διορισμούς, ανοίγει με περισσότερη ένταση κάπου αλλού. Ετσι, έξαρση γνωρίζουν τα αιτήματα για στρατιωτικές μεταθέσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, μάλιστα, στην επαρχία πολλά βουλευτικά γραφεία ασχολούνται αποκλειστικά με στρατιωτικές εξυπηρετήσεις. Και αυτά τα αιτήματα όμως σχετίζονται με την οικονομική κατάσταση: στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι πολίτες ζητούν να μην υπηρετήσουν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, αφού δεν έχουν χρήματα για μετακινήσεις.
«Πάντως, ο κόσμος δεν έχει ακόμα συμβιβαστεί πλήρως με το ότι ο πολιτικός οποίος κάνει ρουσφέτια έχει πεθάνει» αναφέρει στην «Κ» ο βουλευτής Ιωαννίνων της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας. «Είναι λογικό, αφού το πελατειακό σύστημα είναι πιο βαθιά ριζωμένο από ό,τι κάποιοι το παρουσιάζουν. Δεν ήταν δημιούργημα της μεταπολίτευσης, υπήρχε σχεδόν πριν ακόμα γίνουμε κράτος». Ζούμε -τονίζει- μια μεταβατική περίοδο, περιμένοντας να αναδειχθεί η καινούργια ταυτότητα του Ελληνα πολιτικού.
«Υπάρχει ακόμα η αίσθηση ότι το πολιτικό προσωπικό πρέπει να λύνει προβλήματα με τη μέθοδο του «ρουσφετιού"», λέει στην «Κ» ο ψυχίατρος Γιώργος Οικονόμου, ο οποίος είχε εκλεγεί βουλευτής για... δύο μέρες στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 με το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει να δέχεται κρούσεις από πολίτες. «Διαπιστώνω όμως ότι η κρίση έχει βοηθήσει οι άνθρωποι να αποκτήσουν ένα μέτρο. Εχει αλλάξει η αίσθηση του τι μας αναλογεί, τι μας αξίζει. Εχει προστεθεί η παράμετρος «τι έχουμε κάνει εμείς για την κοινωνία"». Δεν είναι τυχαίο ότι αύξηση έχουν εμφανίσει το τελευταίο διάστημα τα αιτήματα για επίλυση συλλογικών προβλημάτων, όπως για παράδειγμα η βελτίωση ενός κοινόχρηστου χώρου, η δημιουργία μιας παιδικής χαράς κ.λπ.
«Ο στρατιώτης έχει άνεργους γονείς...»
Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Ακόμα και επί των ημερών της τρικομματικής κυβέρνησης, μια περίοδο που το πολιτικό προσωπικό θέλει να πείσει για αλλαγή σελίδας στη νοοτροπία του κράτους, τα τηλέφωνα στα γραφεία των υπευθύνων για τις στρατιωτικές μεταθέσεις δεν σταματούν να χτυπούν. Χαρακτηριστικά είναι όσα αναφέρει στην «Κ» καλά πληροφορημένη πηγή από τον Στρατό Ξηράς. «Δυσκολευόμασταν ακόμα και όταν η κυβέρνηση αποτελούνταν από ένα κόμμα. Φαντάζεστε τι γίνεται τώρα με τρία».
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, οι μεταθέσεις καθορίζονται με κλίμακα αξιολόγησης με βάση συγκεκριμένα κριτήρια, όπως το εάν ο οπλίτης είναι έγγαμος, εάν έχει παιδί, εάν είναι ορφανός ή πολύτεκνος. Ωστόσο, εκτός από αυτές τις «νόμιμες» μεταθέσεις, τα αρμόδια γραφεία των τριών κλάδων του στρατού έχουν να χειριστούν και τα βουλευτικά «ρουσφέτια». Οπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, πάντως, έχουν μειωθεί τα... εντελώς «χαριστικά» ρουσφέτια. Στις περισσότερες περιπτώσεις συνοδεύονται από την υπόμνηση ότι ο φαντάρος έχει άνεργους γονείς ή έντονο οικονομικό πρόβλημα. «Η αλήθεια είναι ότι η ανεργία έχει χτυπήσει σε μεγάλο βαθμό τις οικογένειες που έχουν παιδιά σε ηλικία στρατού, με αποτέλεσμα πολλοί να προσπαθούν να βολέψουν την κατάσταση με μια πιο ανώδυνη μετάθεση».
Ακριβώς όμως επειδή τα αιτήματα είναι πολλά, τηρείται αυστηρή σειρά προτεραιότητας. «Εάν ένα παιδί δικαιούται, βάσει των διατάξεων του νόμου, να πάρει μετάθεση και οι συγκεκριμένες μονάδες δεν έχουν άλλα περιθώρια, θα προηγηθεί εκείνου που έχει “δόντι”». Η αύξηση των αιτημάτων οφείλεται φυσικά και στο ότι το συγκεκριμένο ρουσφέτι θεωρείται ακόμη ανώδυνο και –κυρίως– ανέξοδο για τους πολιτικούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.