6 μύθοι για το στρες και το άγχος

Το άγχος είναι ένα μέρος της ζωής μας και δεν υπάρχει κανείς που μπορεί να το αποφύγει. Αλλά καθώς ζούμε με αυτό, πολλοί παρερμηνεύουμε μερικά από τα βασικά στοιχεία του και το ρόλο του στη ζωή μας. Σε πολλές ερευνητικές μελέτες έχει αποδειχθεί ότι το άγχος συμβάλει στην επιδείνωση πολλών σωματικών ασθενειών – τα πάντα, από καρδιακή νόσο μέχρι και τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Η μείωση του στρες μπορεί όχι μόνο να μας βοηθήσει να αισθανθούμε καλύτερα, αλλά και να ζήσουμε μια μακρύτερη, απαλλαγμένη από ασθένειες ζωή.

 Ας δούμε μερικούς από τους κοινούς μύθους γύρω από το άγχος.

Μύθος 1: Το άγχος είναι το ίδιο για όλους.

Το άγχος δεν είναι το ίδιο για όλους, ούτε όλοι το ζουν με τον ίδιο τρόπο. Το άγχος είναι διαφορετικό για κάθε έναν από εμάς. Τι είναι αγχωτικό για ένα άτομο μπορεί να μην είναι αγχωτικό για κάποιον. Ο καθένας μας αντιδρά με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο στο στρές. 

Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι μπορεί να αγχώνονται πληρώνοντας τους λογαριασμούς τους κάθε μήνα, ενώ για άλλους ένα τέτοιο έργο δεν είναι αγχωτικό καθόλου.

Μύθος 2: Το άγχος είναι πάντα κακό για σας.

Η έλλειψη άγχους μας κάνει ευτυχείς και υγιείς. Αλλά αυτό είναι λάθος – το άγχος είναι για τους ανθρώπους ότι είναι η ένταση στη χορδή ενός βιολιού: πολύ λίγη ένταση και η μουσική είναι βαρετή και βραχνή, πάρα πολύ ένταση και η μουσική είναι διαπεραστική. Το στρες και από μόνο του δεν είναι κακό (ειδικά σε μικρές ποσότητες). Έτσι, ενώ το στρες μπορεί να είναι το φιλί του θανάτου ή το αλατοπίπερο της ζωής, το κλειδί είναι να καταλάβουμε πως να το διαχειριστούμε καλύτερα. Η σωστή διαχείριση του άγχους μας κάνει παραγωγικούς και ευτυχισμένους, ενώ η κακή διαχείριση μπορεί να μας βλάψει και να μας κάνει να αποτύχουμε ή να γίνουμε πιο αγχωτικοί.

Μύθος 3: Το άγχος είναι σε όλες τις καταστάσεις. Δεν μπορούμε να το αποφύγουμε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι ‘αυτό.

Με τον ίδιο τρόπο σκέψης θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα πάθουμε ένα ατύχημα κάθε φορά μου μπαίνουμε στο αυτοκίνητο μας, αλλά αυτό δεν μας σταματά από το να οδηγούμε καθημερινά. 

Μπορείτε να προγραμματίσετε τη ζωή σας, έτσι ώστε το άγχος να μην σας καταβάλει. Ο αποτελεσματικός προγραμματισμός περιλαμβάνει τον καθορισμό προτεραιοτήτων και να ασχολούμαστε με τα απλά προβλήματα πρώτα, να τα λύνoυμε και στη συνέχεια να πηγαίνουμε στα πιο πολύπλοκα προβλήματα.

 Όταν δεν διαχειρίζεστε σωστά το άγχος είναι δύσκολο να θέτετε προτεραιότητες. Όλα τα προβλήματά σας φαίνεται να είναι ίδια και το άγχος φαίνεται να είναι παντού.

Μύθος 4: Οι πιο δημοφιλείς τεχνικές για τη μείωση του στρες είναι και οι καλύτερες.

Δεν υπάρχουν αποτελεσματικές τεχνικές μείωσης του στρες (αν και πολλά άρθρα περιοδικών και άρθρα ψυχολογίας ισχυρίζονται ότι τους ξέρουν!). 

Είμαστε όλοι διαφορετικοί – οι ζωές μας είναι διαφορετικές, οι καταστάσεις μας είναι διαφορετικές, και οι αντιδράσεις μας είναι διαφορετικές. Ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα διαχείρισης του στρες προσαρμοσμένο στις ανάγκες του καθενός λειτουργεί καλύτερα. Τα βιβλία αυτοβοήθειας μπορούν να μας διδάξουν πολλές επιτυχημένες τεχνικές διαχείρισης του στρες και μπορούν να μας βοηθήσουν πολύ, εφ ‘όσον παρακολουθούμε το πρόγραμμα και τις τεχνικές καθημερινά.

Μύθος 5: Αν δεν υπάρχουν έντονα συμπτώματα, δεν υπάρχει προβληματικό άγχος όλα είναι καλά.

Η απουσία συμπτωμάτων δεν σημαίνει την απουσία του στρες. Στην πραγματικότητα, αποκρύπτοντας τα συμπτώματα με φαρμακευτική αγωγή κινδυνεύουμε να χάσουμε τα σημάδια που χρειαζόμαστε για την μείωση της καταπόνησης της ψυχολογίας μας.

 Πολλοί από εμάς βιώνουν συμπτώματα του στρες σωματικά, ακόμα κι αν το στρες είναι μια ψυχολογική επίδραση. Αίσθημα άγχους, δυσκολία στην αναπνοή, αίσθημα κούρασης μπορεί να είναι κάποια από τα σημάδια του άγχους. Το αίσθημα της αποδιοργάνωσης και δυσκολίας στη συγκέντρωση είναι κοινά ψυχικά σημάδια του άγχους.

Μύθος 6: Μόνο τα έντονα σωματικά συμπτώματα του στρες χρειάζονται προσοχή.

Αυτός ο μύθος υποθέτει ότι τα «ήσσονος σημασίας» συμπτώματα, όπως πονοκέφαλοι ή οξύ του στομάχου, μπορεί με ασφάλεια να αγνοηθούν. Τα μικρά συμπτώματα του στρες είναι οι έγκαιρες προειδοποιήσεις ότι η ζωή μας ξεφεύγει από τα χέρια μας και ότι θα πρέπει να διαχειριστούμε το στρες καλύτερα.

 Αν περιμένουμε μέχρι να αρχίσουμε να αισθανόμαστε τα “μεγάλα” συμπτώματα του στρες (όπως μια καρδιακή προσβολή), μπορεί να είναι πολύ αργά. Αυτά τα πρώτα προειδοποιητικά σημάδια είναι καλύτερο να τα ακούμε νωρίτερα παρά αργότερα. Μια αλλαγή στον τρόπο ζωής (όπως η περισσοτερη άσκηση) για να καταπολεμήσει εκείνα τα πρώτα προειδοποιητικά σημάδια θα είναι πολύ λιγότερο δαπανηρή (σε χρόνο και οικονομικά) από την αντιμετώπιση των συνεπειών εκ των υστέρων.

Πηγή: http://boro.gr