Ο λόγος για τους συμμετέχοντες στο 5ο μαθητικό συνέδριο πληροφορικής Κεντρικής Μακεδονίας, που διοργανώνεται, σήμερα και αύριο, στη Θεσσαλονίκη, υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας. Στην εκδήλωση παρουσιάζονται 141 εργασίες, με τη συμμετοχή 1827 μαθητών και μαθητριών.
To ΑΠΕ - ΜΠΕ συνάντησε τους νεαρούς μαθητές και μίλησε μαζί τους για τις εργασίες τους, αλλά και για το πώς βλέπουν το επαγγελματικό τους μέλλον στην Ελλάδα.
Κάποιοι σκέφτονται να φύγουν: "Η Ελλάδα δεν δίνει πλέον ευκαιρίες και ελπίδες για να κάνεις αυτό που θέλεις. Πιο πιθανό είναι να σε κάνει να μισήσεις αυτό που αγαπάς" λέει ο μαθητής Λυκείου Παύλος Θεοδοσιάδης.
Άλλοι πάλι, είναι έτοιμοι να παλέψουν εντός των συνόρων, γιατί, όπως σημειώνει αφοπλιστικά ο μαθητής Μιχάλης Καρυπίδης, "θέλω να στηρίξω την Ελλάδα".
Πώς ένα πρόβλημα ακαταστασίας δημιούργησε το …"γαντίκι"
Για τον 17χρονο Χριστόδουλο Κεχρή, μαθητή Β΄ Τάξης του 2ου Γενικού Λυκείου (ΓΕΛ) Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης, η ακαταστασία που επικρατούσε στο γραφείο του ήταν πρόβλημα, καθώς κάποιες φορές δεν είχε χώρο ούτε για να ακουμπήσει το ποντίκι του υπολογιστή.
Επειδή, όπως λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, το συμμάζεμα του δωματίου του δεν είναι το ...δυνατό του σημείο, αποφάσισε να λύσει το πρόβλημα αλλιώς: δημιούργησε ένα ποντίκι που φοριέται σαν γάντι και δεν χρειάζεται σταθερή επιφάνεια για να κινηθεί. Και το όνομα αυτού; "Γαντίκι".
Όταν το άτομο που φοράει το "Γαντίκι" τοποθετεί το χέρι του στην κατάλληλη θέση, μπορεί - χάρη σε έναν αισθητήρα επιτάχυνσης, που "διαβάζει" την κλίση του χεριού- να μετακινήσει αντίστοιχα τον δρομέα του υπολογιστή. Χάρη δε, σε έναν δεύτερο αισθητήρα (κάμψης) στον δείκτη του χεριού του, μπορεί να εκτελέσει οποιαδήποτε ενέργεια του συμβατικού ποντικιού, κάνοντας τόσο δεξί, όσο και αριστερό κλικ! Η συσκευή χρησιμοποιεί την ηλεκτρονική πλατφόρμα «Arduino», που στέλνει όσα δεδομένα συλλέγει από τους αισθητήρες στον υπολογιστή, μέσω καλωδίου USB. Ακολουθεί η επεξεργασία των δεδομένων από πρόγραμμα -οδηγό.
Αυτή τη στιγμή, το "γαντίκι" συνεργάζεται με τα Windows, αλλά, όπως εξηγεί ο Χριστόδουλος, ήδη "δουλεύεται" και για Linux, ενώ σχεδιάζεται και η ενσωμάτωση bluetooth. "Άρχισα να δουλεύω το 'γαντίκι' το καλοκαίρι και χρειάστηκα έξι μήνες να το ολοκληρώσω. Μού στοίχισε περίπου 60-65 ευρώ" λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ. Θα τον ενδιέφερε να αξιοποιήσει τη συσκευή και εμπορικά; "Γιατί όχι;", λέει χαμογελώντας.
i-School: Και ηλεκτρονική "ατζέντα" και αιτήματα …βοήθειας
Ο μαθητής "Χ" ξέχασε ποια εργασία έχει αναλάβει να κάνει στο σπίτι. Η "Ζ" δεν γνωρίζει ότι το πρόγραμμα μαθημάτων έχει αλλάξει εκτάκτως. Ο "Υ" χρειάζεται βοήθεια για κάτι που διαβάζει. Τα κοινά αυτά προβλήματα πολλών μαθητών φιλοδοξεί να λύσει το σύστημα "i-school", που ανέπτυξε ομάδα μαθητών στο 2ο ΓΕΛ Ωραιοκάστρου.
Πώς λειτουργεί; Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο μαθητής Αλέξανδρος Καλτσίδης, το i-school είναι ουσιαστικά ένα ψηφιακό σύστημα καταχώρησης καθηκόντων, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθημερινά - και κυρίως - σε υπολογιστή windows είτε, δευτερευόντως, σε ένα έξυπνο κινητό τηλέφωνο, με λειτουργικό Android.
Δεν λειτουργεί, όμως, απλά ως "ατζέντα". Σύμφωνα με τον μαθητή Μιχάλη Καρυπίδη, το σύστημα, που δουλεύει με τη λογική του υπολογιστικού "νέφους" (cloud), επιτρέπει ακόμη την εσωτμηματική συνομιλία (chat). Στην επόμενη έκδοσή του, θα είναι δυνατά και τα αιτήματα βοήθειας από μαθητή σε μαθητή -αντιστοίχως με τα αιτήματα φιλίας στο "Facebook". Σύντομα δε, θα μπορεί να "τρέχει" και σε Linux.
Ο Αλέξανδρος επισημαίνει ότι το σύστημα χρησιμοποιείται ήδη - στον υπολογιστή - από το 90-95% των μαθητών του τμήματος και στα έξυπνα τηλέφωνα με λογισμικό Android από περίπου το 50% των μαθητών, που κατέχουν τέτοιες συσκευές.
"Έχουμε σκεφτεί το ενδεχόμενο να προωθήσουμε το i-school όχι μόνο σε άλλα σχολεία, αλλά και σε φροντιστήρια" λέει ο Μιχάλης, ενώ ερωτηθείς τι σκέφτεται να κάνει στο μέλλον λέει: "Θέλω να περάσω στη σχολή που μου αρέσει, δηλαδή πληροφορική/προγραμματισμό. Μελλοντικά, θέλω να δημιουργήσω τη δική μου εταιρεία προγραμματισμού. Θέλω να μείνω στην Ελλάδα, γιατί θέλω να τη στηρίξω".
Ρομπότ ... "κόφτης"- σερραϊκή μπουγάτσα: σημειώσατε 1
Όταν οι μαθητές Αντώνης Χάβαρης και Χριστόδουλος Παλισίδης, από το ΓΕΛ Σκουτάρεως Σερρών, αναρωτήθηκαν τι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν στο πλαίσιο του μαθήματος πληροφορικής, αλλά και ενός προγράμματος, που "έτρεχε" στο νομό τους, αποφάσισαν να συνδυάσουν δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα: τα LEGO Mindstorms NXT (σ.σ. εξαρτήματα κατάλληλα για ρομποτικές κατασκευές), που υπήρχαν ήδη στο εργαστήριο του σχολείου τους, και τη σερραϊκή μπουγάτσα.
Έτσι, δημιούργησαν μια ρομποτική κατασκευή, που …κόβει μπουγάτσα, "για να διαφημίσουμε και ένα προϊόν του νομού μας", όπως λέει χαρακτηριστικά ο Χριστόδουλος. Ο Αντώνης εξηγεί ότι το σύστημα δουλεύει με δύο επεξεργαστές, πέντε αισθητήρες και έναν κινητήρα, που συνδέονται με υπολογιστή.
Για να το φτιάξουν, οι μαθητές χρειάστηκε να εργαστούν σκληρά από την αρχή της χρονιάς, επενδύοντας σε αυτό όχι μόνο το χρόνο του μαθήματος, αλλά και σαββατοκύριακα και αργίες. Άξιζε ο κόπος; "Ασχοληθήκαμε μετά χαράς με την κατασκευή, το σχολείο έγινε πιο ευχάριστο" λένε και οι δύο και προσθέτουν ότι, αν τελειοποιείτο, το "προϊόν" τους θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει και εμπορική χρήση.
Πώς βλέπουν την επαγγελματική τους αποκατάσταση στην Ελλάδα; Θα προσπαθήσουν να μείνουν λένε. Σε τομείς όπως ο προγραμματισμός, υπάρχουν δουλειές και προοπτικές, για αυτούς που τις κυνηγάνε. Για άλλους τομείς, όμως, όπως αυτός των μηχανολόγων μηχανικών, "οι καλές δουλειές είναι έξω", εκεί που υπάρχει βιομηχανία.
Ψήνει και καφέ;
Όταν θέλουμε να σχολιάσουμε τις δυνατότητες μιας τεχνολογικά προηγμένης συσκευής συνήθως λέμε "μόνο καφέ δεν ψήνει". Η ρομποτική κατασκευή, όμως, που ανέπτυξαν μαθητές του Πρότυπου Πειραματικού Γυμνάσιο Πανεπιστημίου Μακεδονίας, κάνει ακριβώς αυτό.
Όπως εξηγεί ο μαθητής Θανάσης Παπίας, η ιδέα για τη δημιουργία της συσκευής προέκυψε πάνω σε ένα τρένο, όταν - επιστρέφοντας από τον 4ο πανελλήνιο διαγωνισμό ρομποτικής - οι νεαροί σκέφτηκαν ότι υπάρχει κενό στην αγορά ως προς την αυτοματοποιημένη παρασκευή ελληνικού καφέ. Έτσι ξεκίνησαν όλα.
Σύμφωνα με τον μαθητή Παύλο Θεοδοσιάδη, για την κατασκευή χρησιμοποιήθηκε το kit της LEGO, συμπεριλαμβανομένων τριών επεξεργαστών με τέσσερις θύρες (η μία USB, που συνδέεται με υπολογιστή).
Στο μηχάνημα εισάγονται χρωματιστοί "δίσκοι", που αναφέρουν τον επιθυμητό καφέ (γλυκός, σκέτος, μέτριος ελληνικός), τους οποίους το σύστημα "διαβάζει". Η κατασκευή του μηχανήματος απαίτησε και επινοητικότητα, καθώς τα πλαστικά κομμάτια του σε κάποια σημεία δεν είχαν την επιθυμητή σταθερότητα, με αποτέλεσμα να "επιστρατευτεί" ως βάση ένα ανεστραμμένο παιδικό τραπεζάκι!
Τι θέλουν να κάνουν στην επαγγελματική τους ζωή; Ο Θανάσης θέλει να γίνει αρχιτέκτονας. Ο Παύλος, μηχανολόγος. Ο τρίτος της παρέας, ο Μάριος Μηνάς Κόντης, να ασχοληθεί με το λογισμικό εφαρμογών.
Ο Θανάσης είναι αποφασισμένος να μείνει στην Ελλάδα: "Αν αγαπάς πραγματικά αυτό που κάνεις, μπορείς παντού. Δημιουργείς εσύ την προοπτική" λέει.
Ο Παύλος και ο Μάριος, όμως, σκέφτονται να φύγουν. "Η Ελλάδα δεν δίνει πλέον ευκαιρίες και ελπίδες για να κάνεις αυτό που θέλεις. Πιθανότερο είναι να σε κάνει να μισήσεις αυτό που αγαπάς" λέει ο Παύλος, ενώ ο Μάριος συμπληρώνει: "Μια ιδέα εδώ δεν μπορεί να αναπτυχθεί κατάλληλα. Η δημιουργία είναι πιο εύκολη στο εξωτερικό".
"Ιδίως μέσα στην κρίση, θα άνοιγα ένα ηλεκτρονικό κατάστημα"
Το 5ο μαθητικό συνέδριο πληροφορικής δεν περιλάμβανε μόνο το κομμάτι της ρομποτικής, αλλά και μια σειρά από άλλες εργασίες, όπως έρευνες, δημιουργία ιστολογίων και ταινιών μικρού μήκους, εκπαιδευτικά παιχνίδια κ.τλ.
Οι 15χρονες μαθήτριες Ευθυμία Κασσαβού, Κατερίνα Καμπάνη και Μαρία Κατσαρού, από το 1ο γυμνάσιο Τρίγλιας Χαλκιδικής, έκαναν τη δική τους έρευνα για το ηλεκτρονικό εμπόριο και "ψηφίζουν" υπέρ του.
"Μπορεί στην Ελλάδα το ηλεκτρονικό εμπόριο να μην είναι διαδεδομένο, αλλά στην υπόλοιπη Ευρώπη έχει αναπτυχθεί αρκετά. Τώρα με την κρίση, πολλοί νέοι στρέφονται στα ηλεκτρονικά καταστήματα, γιατί έχουν χαμηλές τιμές και ποικιλία. Θέλω να σπουδάσω διοίκηση επιχειρήσεων, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα στην Ελλάδα είναι δύσκολα, οπότε πιστεύω ότι μπορεί να άνοιγα ένα τέτοιο κατάστημα" λέει η Ευθυμία Κασσαβού.
Στο ίδιο μήκος κύματος, η Κατερίνα Καμπάνη, που επίσης θέλει να σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων, λέει: "Τα ηλεκτρονικά καταστήματα σου δίνουν τη δυνατότητα να αγοράσεις προϊόντα αρκετά φθηνότερα και να συγκρίνεις τιμές, ενώ διευκολύνουν και ειδικές ομάδες ανθρώπων, όπως τα άτομα με αναπηρία. Πιστεύω ότι είναι μια καλή επαγγελματική λύση".
Η Μαρία Κατσαρού θέλει να γίνει γιατρός, αλλά όπως λέει "ως επιχειρηματίας θα διάλεγε να ανοίξει ένα ηλεκτρονικό κατάστημα, ιδίως σε περίοδο κρίσης".
Θα μείνουν στην Ελλάδα; "Η Ελλάδα έχει χάσει την αίγλη της. Δεν υπάρχουν δουλειές, δεν υπάρχει δύναμη και δυναμική, ενώ έξω, και ιδίως στις ΗΠΑ, υπάρχουν ακόμη πολλά να κάνεις στις επιχειρήσεις και το μάρκετινγκ" λέει η Ευθυμία.
"Όσο και να θέλω να μείνω, φοβάμαι ότι αυτό δεν θα είναι εφικτό, αν θέλω να κάνω κάτι σημαντικό. Έξω βρίσκεις ευκολότερα δουλειά. Εδώ στην Ελλάδα, πάλι, δυστυχώς δεν αξιολογείσαι πάντα με βάση τις δυνατότητές σου" επισημαίνει η Μαρία.
Η Κατερίνα, πάντως, θέλει να μείνει: "Πρέπει να μείνουμε στη χώρα μας, να κάνουμε δουλειά στην Ελλάδα. Και αν δεν τα καταφέρουμε, τότε υπάρχει και το εξωτερικό".
"Ευχή ή κατάρα;"
"Οι νέες τεχνολογίες μπορεί να είναι και ευχή και κατάρα. Εσύ διαλέγεις τι από τα δύο θα είναι. Πρέπει να ξέρεις πώς να χρησιμοποιείς τον υπολογιστή σου". Το κορίτσι που λέει αυτή τη φράση, η Ζωή Χατζημωϋσιάδου, μετά βίας ξεπερνά σε ύψος το 1,20 κι αυτό είναι λογικό, αφού είναι μαθήτρια δημοτικού: του διθέσιου δημοτικού Δυτικού Πέλλας, που έχει μόλις 14 μαθητές.
Παρά τη μικρή ηλικία της, κατόρθωσε μαζί με πέντε συμμαθήτριές της (Ολγα και Ραφαέλα Σιδηροπούλου, Κωνσταντίνα Κόσιου, Μελίνα Μαντεμλή και Μαρία Χωραφά) να γράψουν τα σενάρια, να σκηνοθετήσουν -χρησιμοποιώντας τον Movie Maker- και να κινηματογραφήσουν μια μικρή ταινία, με θέμα τις ευκαιρίες και τους κινδύνους από τις νέες τεχνολογίες. "Ποτέ δεν φταίει το μέσο, αλλά ο χρήστης" προσθέτει η συμμαθήτριά της Όλγα Σιδηροπούλου.
Το συνέδριο διοργανώνεται από την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Κ.Μακεδονίας και τους Σχολικούς Συμβούλους Πληροφορικής και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, σε συνεργασία με το "ΝΟΗΣΙΣ" και το Σωματείο "Φίλοι του Τεχνικού Μουσείου Θεσσαλονίκης".
Περιλαμβάνει και δύο θεματικές εκθέσεις, την Παιχνιδοχώρα, όπου παρουσιάζονται περίπου 40 εκπαιδευτικά παιχνίδια, κατασκευασμένα από μαθητές και το Robo-Land, με ρομποτικές κατασκευές.
Το συνέδριο μεταδίδεται μέσω της ιστοσελίδας www. math-syn-pli.gr. Όπως επισημαίνει ένας εκ των συντονιστών, ο Κώστας Ηλιάδης, από τον χώρο αναμένεται να περάσουν σε δύο μέρες περίπου 2000-2500 μαθητές από τη Θεσσαλονίκη και άλλους έξι νομούς._
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.