Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Ένας Έλληνας μπαμπάς ΑμεΑ δίνει μαθήματα ζωής!


“26 Σεπτέμβρη 2011

έχω αφήσει σπίτι τα μόλις 2 μηνών μωρά μου και πηγαίνω στην δουλειά μου με την μηχανή, στην οποία δεν φτάνω ποτέ αλλά καταλήγω στο ΚΑΤ.

Ακούς καθημερινά για τροχαία σοβαρά αλλά λες “καλα εγώ προσέχω!“

Μέγα λάθος!!! Γιατί εσύ μπορεί να προσέχεις, οι άλλοι όμως;;

Και φτάνω που λέτε εκεί (με ελικόπτερο παρακαλώ, ούτε ο Λάτσης να ήμουνα…),και έχω αρχίσει να ψιλιάζομαι την σοβαρότητα της κατάστασης, αφού δεν νιώθω τα πόδια μου στο ελάχιστο.

Βέβαια στην γυναίκα μου το έπαιζα άνετος και εντελώς κουλ!

“Νίκο νιώθεις τα πόδια σου;“

“ Λίγο μουδιασμένα αλλά ναι” (νομίζω μου έχει συγχωρέσει αυτό το ψεματάκι)

Την κεραμίδα στο κεφάλι της την έριξε ο γιατρός.

Κάκωση Νωτιαίου Μυελού(ΚΝΜ) επιπέδου Θ7-Θ8.

Επιπλοκές και ξανά επιπλοκές, ώσπου μπαίνω χειρουργείο 3 μέρες μετά, κάνω και μια βόλτα από εντατική.



Τελικά μετά από 3 μήνες νοσηλείας, βγαίνω νικητής και γυρίζουμε όλοι μαζί σπίτι μας!

Επιτέλους ξανασμίγω με τα αγόρια μου και την γυναίκα μου! Οι πιτσιρικάδες έχουν μεγαλώσει πολύ, μου έλειψαν. Βέβαια η γυναίκα μου λέει ότι στάθηκα τυχερός γιατί γλίτωσα τα πολλά ξενύχτια!!!

Βγήκα από το ΚΑΤ μία μέρα μετά τα 31α γενέθλιά μου, έχοντας μια εντελώς διαφορετική ζωή μπροστά μου. Ξαναγεννήθηκα….

Και να τώρα σχεδόν 1,5 χρόνο μετά τα λέμε εδώ...

Αυτά τα λίγα για αρχή (τα επόμενα μηνύματα θα είναι πιο ανάλαφρα, αισιόδοξα ακόμα και χιουμοριστικά).

Να ξέρετε ότι όλα στη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο…. γι’ αυτό φίλοι μου..

Keep walking with me….”

Με αυτό το κείμενο μας καλωσορίζει στο blog του www.keepwalkingwithnick.blogspot.gr ο Νίκος Ρούσσος.



Ο Νίκος, πατέρας δύο παιδιών, κινείται με αμαξίδιο μετά από τροχαίο.

“Έφτιαξα αυτό το blog ώστε να παρουσιάσω την ζωή μου μαζί με το αμαξίδιό μου, την αποκατάστασή μου και το μεγάλωμα των γιων μου! Ελπίζω ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσω να βοηθήσω και άλλους που είναι στη θέση μου να δουν τη ζωή αισιόδοξα και να καταλάβουν ότι τίποτα δεν τελειώνει αν εμείς δεν το θέλουμε“

Θα περπατήσουμε λοιπόν μαζί σου, Νίκο!

Το blog του Νίκου: Me and my wheelchair.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.