Ψυχολογική υποστήριξη μετά από επέμβαση απώλειας βάρους

Συνεισφέρει στην προσαρμογή σε νέες διατροφικές συνήθειες.
Θα πρέπει να τονιστεί, πως μία χειρουργική επέμβαση νοσογόνου παχυσαρκίας αποτελεί ουσιαστικό το βασικότερο συστατικό μίας μακρόχρονης διαδικασίας τροποποίησης της συμπεριφοράς. Επικουρικά, λοιπόν, στο έργο του χειρουργού, ο διαιτολόγος και ο ψυχολόγος θα προσπαθήσουν στη διάρκεια των ετών να σταθεροποιήσουν το αποτέλεσμα της επέμβασης.

Πιο σημαντικός παράγοντας για την επίτευξη των στόχων της επέμβασης είναι ο καθορισμός ενός ρεαλιστικού προσδόκιμου απώλειας βάρους και η καλή μακρόχρονη συνεργασία του ασθενούς με το γιατρό και τους άλλους ειδικούς.

Αυτά μεταξύ άλλων επιτυγχάνονται με την εμπεριστατωμένη και λεπτομερή ενημέρωση του ασθενούς για όλα τα στάδια της χειρουργικής επέμβασης, τις επιπλοκές αυτής και τη μακροπρόθεσμη δέσμευση που απαιτείται για την επίτευξη του στόχου και διατήρηση του αποτελέσματος.

Από εκεί και πέρα, η ψυχολογική υποστήριξη, αν και δυστυχώς λανθασμένα αποτελεί ακόμα και στις μέρες μας θέμα «ταμπού», μπορεί να αποτελέσει σημαντικό κομμάτι της αντιμετώπισης των ασθενών που υποβάλλονται σε μία επέμβαση νοσογόνου παχυσαρκίας.

O ασθενής που αναζητά χειρουργική λύση στο πρόβλημα της παχυσαρκίας ενδέχεται να έχει ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση.

Πολλές φορές προϋπάρχει ένας επιβαρυντικός ψυχολογικός παράγοντας, όπως π.χ. ένα οξύ ή χρόνιο στρεσογόνο ερέθισμα, το οποίο οδηγεί σε αυξημένη κατανάλωση τροφής και πρόσληψη βάρους. Η παχυσαρκία στη συνέχεια επάγει συναισθήματα απογοήτευσης και δυσαρέσκειας, οπότε επιβαρύνεται η ήδη διαταραγμένη ψυχολογία και ο ασθενής καταφεύγει στο φαγητό.

Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος, που επιτείνεται από τις πιέσεις που ασκούν ο οικογενειακός και κοινωνικός περίγυρος για απώλεια βάρους, από τις ρατσιστικές συμπεριφορές, και από τις πολλαπλές, εξαντλητικές- αποτυχημένες στη σημαντική πλειονότητα των περιπτώσεων – προσπάθειες για δίαιτα και απώλεια των περιττών κιλών.

Από την άλλη, η χειρουργική αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας απαιτεί δια βίου συμμόρφωση και προσαρμογή σε νέες (διατροφικές συνήθειες).

Θεωρείται, λοιπόν, πως η ψυχολογική εκτίμηση του υποψήφιου ασθενούς προεγχειρητικά, βοηθά να αξιολογηθεί κατά πόσο είναι έτοιμος να προσαρμοστεί στις μετεγχειρητικές συνήθειες και στη μεγάλη αλλαγή που θα ακολουθήσει, κατά πόσο υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον, ή και το αν εξαλείφθηκαν ή όχι οι επιβαρυντικοί παράγοντες (π.χ. στρες) που προάγουν την υπερκατανάλωση τροφής.

Αναλόγως των συμπερασμάτων ο ασθενής παρακολουθείται και υποστηρίζεται καταλλήλως. Η προεγχειρητική εκτίμηση μπορεί να συμβάλει και στην επιλογή της επέμβασης.


Πηγή: http://www.newsbeast.gr