Ο Μενέλαος σίγουρα δεν ευνοήθηκε από την τύχη: πριν από τέσσερα χρόνια, στα 32 του, διαγνώστηκε ότι πάσχει από το σύνδρομο Άλστρομ, μια σπάνια γενετική διαταραχή, που τον «χτύπησε» στην όραση και στα νεφρά και τού προκάλεσε διαβήτη τύπου 2. Άλλοι στη θέση του θα είχαν αποθαρρυνθεί.
Ο Μενέλαος Τριανταφύλλου, όμως, δεν το έβαλε κάτω. Έχει τη δική του εταιρεία εκπόνησης χρηματοοικονομικών μελετών, διαχειρίζεται ένα ιστολόγιο (blog) και κάποιες ιστοσελίδες και παλεύει καθημερινά για τους στόχους του, πείθοντας τους πελάτες του ότι αναπηρία (είναι τυφλός) δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ανικανότητα.
«Για μένα, το ζήτημα για τους ανθρώπους με αναπηρία δεν είναι να λαμβάνουν ένα επίδομα, το οποίο βέβαια σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό για την επιβίωσή τους. Το ζητούμενο είναι η ποιότητα ζωής, να ζουν όπως επιθυμούν και ονειρεύονται και να κάνουν αυτό που αγαπούν. Μπορείς να αποτύχεις πολλές φορές, αλλά όσο διατηρείς τον ενθουσιασμό σου, αυτός μπορεί να σε οδηγήσει τελικά στην επιτυχία», σημείωσε, μιλώντας σήμερα σε εκδήλωση των γραφείων διασύνδεσης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Αλεξάνδρειου ΤΕΙ (ΑΤΕΙΘ) για την ισότητα στην επιχειρηματικότητα.
Ο ίδιος, που σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων, μεγάλωσε σε περιβάλλον με επιχειρηματική νοοτροπία, αφού ο πατέρας του διέθετε μονάδα επεξεργασίας κουφωμάτων, η οποία ωστόσο έκλεισε λίγα χρόνια μετά τον θάνατό του. Γρήγορα ο Μενέλαος ίδρυσε τη δική του επιχείρηση, η οποία επικεντρώνεται στην εκπόνηση χρηματοοικονομικών μελετών.
«Πρέπει να δημιουργείς την ευκαιρία που σου αξίζει»
Το βασικό του μέλημα; Το ερώτημα, όπως λέει, που -σιωπηλά- θέτουν οι υποψήφιοι πελάτες του: «Πώς μπορώ να εμπιστευτώ κάποιον στην κατάστασή σου;». Ο Μενέλαος κατορθώνει ωστόσο να αντιπαλέψει την όποια απαξίωση και να μειώσει την απόσταση. Κάτι τέτοιο χρειάζεται όμως, υπόβαθρο χαρακτήρα. «Πρέπει να δημιουργείς την ευκαιρία που σού αξίζει», επισήμανε και πρόσθεσε: «ο άνθρωπος με αναπηρία πρέπει να δει πώς μπορεί να οικοδομήσει μια νοοτροπία ενεργού πολίτη και ανθρώπου που πάντοτε τολμά».
Το ζήτημα βέβαια, δεν είναι μόνο η νοοτροπία. Πρόβλημα για τους ανθρώπους με αναπηρία αποτελεί, κατά τον Μενέλαο, η έλλειψη συνεργασίας στην ελληνική κοινωνία, αλλά και οι ανεπαρκείς υποδομές. «Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν κατά καιρούς πολλές προσπάθειες για την ανάπτυξη υποδομών, που θα μπορούσαν να κάνουν πιο παραγωγικούς ανθρώπους όπως εγώ, αυτές έμειναν στις περισσότερες περιπτώσεις ημιτελείς, ενώ αρκεί να δημιουργηθούν μικρές δομές μέσα σε μεγάλες υποδομές, για να δοθεί προστιθέμενη αξία στο έργο μας», κατέληξε, υπενθυμίζοντας ότι μέσα από διάφορους αρμόδιους φορείς (όπως ο ΟΑΕΔ) υπάρχουν σημαντικές ευκαιρίες και για ανθρώπους με αναπηρία.
Πώς η έλλειψη υποδομών τερμάτισε επιχειρηματικές καριέρες ανθρώπων με αναπηρία
Αν ο Μενέλαος το «παλεύει» με επιτυχία, αυτό δεν συμβαίνει πάντα –ιδίως σε ό,τι αφορά ανθρώπους, που έπρεπε να «τα βγάλουν πέρα» σε προηγούμενες δεκαετίες. Η προβληματική προσπελασιμότητα για τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα έχει τερματίσει άδοξα τις επιχειρηματικές καριέρες ανθρώπων, που πριν αποκτήσουν πρόβλημα, είχαν μια επιτυχημένη δραστηριότητα.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της συνταξιούχου επιχειρηματία Ξένης Μηλιαρά, πρώην προέδρου του Βαφοπούλειου Πνευματικού Ιδρύματος και του Συλλόγου Παραπληγικών Βορείου Ελλάδος. Η αναπηρία της ήταν αφορμή για τη διακοπή της επιχειρηματικής της δραστηριότητας, αλλά όχι και της ενασχόλησής της με τα κοινά, αφού διετέλεσε επί 35ετία δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης (τα 20 από τα 35 χρόνια ώς άνθρωπος με αναπηρία).
Μιλώντας στην ίδια εκδήλωση, η κα Μηλιαρά εξήγησε πώς η ζωή της άλλαξε μετά το 1965, όταν νόσησε από Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, με αποτέλεσμα να βρεθεί τελικά σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Η κα Μηλιαρά διέθετε δύο επιτυχημένες εμπορικές επιχειρήσεις, αλλά όταν απέκτησε αναπηρία διαπίστωσε ότι παράγοντες όπως η μειωμένη κινητικότητά της, αλλά και οι σοβαρές δυσκολίες που αντιμετώπιζε στην πραγματοποίηση ταξιδιών στην Αθήνα και το εξωτερικό για να συναντά προμηθευτές και πελάτες, δημιουργούσαν ανυπέρβλητα εμπόδια.
«Όταν το ίδιο το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης διαθέτει ασανσέρ με αφετηρία τον πρώτο όροφο, που για να το πάρεις πρέπει πρώτα ν΄ ανέβεις περίπου 30 σκαλοπάτια, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι για έναν άνθρωπο με περιορισμένη κινητικότητα, το να διευθετήσει μια υπόθεσή του είναι πολύ δύσκολο», επισήμανε.
Κατά τα χρόνια της ενασχόλησής με τα κοινά, συνέβαλε και η ίδια καθοριστικά στο να γίνουν προσβάσιμα σημαντικά δημόσια κτήρια και χώροι ψυχαγωγίας (πχ, θεάτρα), τα οποία ήταν ουσιαστικά απρόσιτα για τους ανθρώπους με αναπηρικά αμαξίδια, καθώς δεν διέθεταν ράμπες.
Όπως λέει, ακόμη και σήμερα, δυστυχώς, ένας άνθρωπος με αναπηρία στην Ελλάδα -γιατί στο εξωτερικό η κατάσταση είναι διαφορετική, χάρη ίσως στους νόμους- χρειάζεται να έχει οικογενειακή στήριξη και οικονομική άνεση για να υπερβαίνει καθημερινώς τα εμπόδια...
Προγράμματα στήριξης
Πάντως, κατά καιρούς «τρέχουν» σημαντικά προγράμματα για τη στήριξη της επιχειρηματικότητας ή των συνθηκών εργασίας για άτομα με αναπηρίες. Μεταξύ αυτών, το τριετές πρόγραμμα του ΟΑΕΔ-ΕΚΟ, που επιχορηγεί εργοδότες για την πρόσληψη 2.300 ατόμων με αναπηρίες, απεξαρτημένων από εξαρτησιογόνες ουσίες, αποφυλακισμένων, νεαρών παραβατικών ατόμων ή νεαρών ανθρώπων, που βρίσκονται σε κοινωνικό κίνδυνο. Επίσης, άλλο πρόγραμμα ήταν αυτό που αφορούσε επιχορήγηση 50 θέσεων εργονομικής διευθέτησης του χώρου εργασίας για άτομα με αναπηρίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.