Οι σούπερ ήρωες κυκλοφορούν με αναπηρικό αμαξίδιο

Συνδυασμός του δρος Χάουζ και του επιθεωρητή Κολόμπο είναι ο Μπρουνό Ντεμπράντ στο γαλλικό αστυνομικό σίριαλ «Κάιν».

Στην κατηγορία των σειρών με πρωταγωνιστές που υποδύονται ρόλους ανθρώπων με αναπηρία μεν, με πολλά ταλέντα και ισχυρή θέση δε, ήρθε να προστεθεί ένα γαλλικό αστυνομικό σίριαλ με τίτλο «Κάιν» και πρωταγωνιστή έναν ακόμη «καταραμένο» ευφυή ντετέκτιβ που έχει το «ιδιαίτερο χαρακτηριστικό» να είναι καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα.

Ένας συνδυασμός του Δρος Χάουζ, με ολίγον από την ευφυΐα του επιθεωρητή Κολόμπο, τύπος δυναμικός και με αυτοσαρκασμό, δοκιμάζει διαρκώς τα όρια και τις αντοχές του. Μπορεί δε να μην είναι ακριβώς ο ανάπηρος της διπλανής πόρτας, δίνει ωστόσο μια εικόνα για το πώς θα μπορούσε να υπάρξει και η δική του εκδοχή. Ένας ας αστυνομικός ντετέκτιβ που διεξάγει τις έρευνές του καθισμένος στο αναπηρικό καρότσι, σε έναν κόσμο φυσικά όπου δεν υπάρχουν διαχωρισμοί και προκαταλήψεις.

Έναν παρόμοιο κόσμο προσπάθησε να φιλοτεχνήσει το τηλεοπτικό μιούζικαλ «Glee», με τον ρόλο του Άρτι, του ταλαντούχου εφήβου που είναι καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα, όμως αυτό δεν τον εμποδίζει να παίζει και να τραγουδάει στη σκηνή.
Όσο για τον Άρτι τι, μπορεί να ευαισθητοποίησε το νεανικό κοινό τού «Glee» στο θέμα της αναπηρίας, ο ρόλος όμως τον θέλει να ξεχειλίζει ταλέντο και να πετυχαίνει τους στόχους του. 

Ποιος ο λόγος να μη χρησιμοποιήσει η σειρά έναν νέο ηθοποιό με πραγματική αναπηρία, ώστε να είναι και σύμφωνη με τους μύθους που πρόβαλε; Μη τυχόν και δυσαρεστηθούν κάποιοι από το κοινό, είπαν οι παραγωγοί, εγείροντας ακόμη μία φορά το τείχος της προκατάληψης γύρω από τη ζαχαρένια νησίδα «Glee».

«Ανοησίες. Εγώ κάνω καριέρα 30 χρόνια στο Χόλιγουντ με δύο ξύλινα πόδια» δήλωσε ο ηθοποιός Ντέιβιντ Χολ, ο οποίος αποτελεί μέλος της πρωταγωνιστικής ομάδας του CSI, αφήνοντας τους πάντες άναυδους καθώς ουδεμία έμφαση έχει δώσει ο ίδιος ή οποιοδήποτε σενάριο στην αναπηρία του.

Ποια είναι η άλλη όψη του νομίσματος; Πρόκειται για την πλήρη κατάρριψη της καμουφλαρισμένης προκατάληψης στις σύγχρονες σειρές; Είναι χειρότερη εντέλει και από εκείνον τον απροκάλυπτο αποκλεισμό της διαφορετικότητας τις παλιές εποχές, όταν ακόμη δεν είχε γίνει μόδα το politicaly correct;

Ίσως είναι σημαντικό ότι η αναπηρία εντάσσεται στη θέα της καθημερινότητας μέσα από αυτού του είδους τα τηλεοπτικά προϊόντα. Αλλά ο σούπερ ντετέκτιβ, ο σούπερ γιατρός και ο σούπερ σταρ των μιούζικαλ είναι ήρωες μιας νέας «μυθολογίας» της αναπηρίας που μοιάζει να αντιστρέφει τα στερεότυπα της προκατάληψης, πασπαλίζοντας τη διαφορετικότητα με τη χρυσόσκονη του τηλεσουξέ και αντί να την καθιστούν αθέατη στην καθημερινότητα την υπογραμμίζουν ακόμη χειρότερα.

Πηγή: http://www.tanea.gr