Ένα 15λεπτο δημοσιότητας, μια ζωή στην... αφάνεια

Λίγες ώρες πριν από την αναχώρηση της Παραολυμπιακής αποστολής για το Λονδίνο, τα χαμόγελα περίσσευαν. Όπως και τα μεγάλα λόγια. Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού καμάρωνε που η ελληνική ομάδα ήταν έτοιμη να διαπρέψει σε μια ακόμα διοργάνωση, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι τα χρήματα που έδωσε η πολιτεία δεν επαρκούν καλά - καλά ούτε για την κάλυψη των μετακινήσεων των αθλητών. Οι χορηγίες του ΟΠΑΠ, της Ολυμπιακής κ.ά. την έβγαλαν βέβαια από τη δύσκολη θέση και έτσι τα καθιερωμένα προεόρτια πραγματοποιήθηκαν και αυτή τη φορά. Φυσικά, καμιά σημασία δεν δόθηκε στους ψίθυρους όσων ισχυρίζονταν ότι το σημαντικό για το κράτος είναι να αποδεικνύει την έγνοια και τον ενδιαφέρον του για την καθημερινότητα των ΑμεΑ κι όχι να εμφανίζεται όσο κρατούν οι φωτογραφήσεις, οι χειραψίες και οι έπαινοι. Όταν επιστρέψει η αποστολή και πραγματοποιηθεί η καθιερωμένη επίσκεψη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τα φώτα θα στραφούν σε διαφορετική κατεύθυνση. Η συνέχεια γνωστή. Το μετά το ίδιο. Όμοιο με αυτό που διαδέχτηκε τους Παραολυμπιακούς του Πεκίνου, τους πιο επιτυχημένους για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα (24 μετάλλια), της Αθήνας (ρεκόρ συμμετοχών) και ακόμα πολλών διοργανώσεων.

Εγκατάλειψη, αδιαφορία, περιθωριοποίηση είναι μερικές από τις λέξεις που μπορούν να περιγράψουν με ακρίβεια τη στάση του κράτους προς μια κοινωνική ομάδα, τη δύναμη της οποίας επιστρατεύει επικοινωνιακά για την ενθάρρυνση του κόσμου, ενώ την ίδια ώρα έχει γυρισμένη την πλάτη στα προβλήματά της. Η ζωή των αθλητών με αναπηρία δεν έχει διάρκεια όμως ίση με 12 ημέρες...

"Οι αθλητές αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες. Υπάρχουν βασικές ελλείψεις και αδυναμίες. Ένα από τα πλέον σημαντικά ζητήματα που μας απασχολεί είναι αυτό της ανεργίας", μας είπε ο πρόεδρος της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής Γιώργος Φουντουλάκης για να υπογραμμίσει στη συνέχεια ότι αυτό θα μπορούσε ως ένα βαθμό να μην υφίσταται αν και εφόσον -ω, τι πρωτότυπο- είχαν εφαρμοστεί οι νόμοι. «Η επαγγελματική αποκατάσταση, που δικαιούνται πολλοί αθλητές βάσει νόμου, δεν έχει γίνει πράξη. Και αν υποθέσουμε ότι τώρα υπάρχει το ελαφρυντικό της κρίσης, τα προηγούμενα χρόνια ποιος ο λόγος να μη τηρηθεί αυτό που προβλέπεται;".

Από την Ολυμπιάδα του 2008 αυτοί οι οποίοι αποκαταστάθηκαν ήταν μόλις 5! Από τους υπόλοιπους όσοι –ελάχιστοι- κατόρθωσαν να βρουν εργασία το κατάφεραν μόνοι τους.

Οι συνέπειες

Τα λιγοστά έσοδα που διαθέτουν οι αθλητές τους αναγκάζουν με την πάροδο του χρόνου να θέτουν διαφορετικές προτεραιότητες. Η συμμετοχή τους στα επικείμενα ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα θεωρείται αμφίβολη και ακόμα μια πολύτιμη διέξοδος κινδυνεύει να χαθεί. "Παλαιότερα με δυσκολίες, λόγω της περιορισμένης χρηματοδότησης, τα καταφέρναμε κάπως. Φέτος όμως, τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί σίγουρο. Μην ξεχνάτε ότι αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε τα γήπεδα, παρά το γεγονός ότι η χώρα μας προ οκταετίας φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες", τόνισε ο Κ. Φουντουλάκης με τα λόγια του να αποτελούν ακόμα μία χειροπιαστή απόδειξη του ότι η Ολυμπιάδα της Αθήνας εξυπηρέτησε εργολαβικά συμφέροντα και τίποτα περισσότερο.

Ακόμα όμως κι αν υπάρξει τελικά η δυνατότητα να αγωνιστούν σε αυτά, το επόμενο ζήτημα που προκύπτει αφορά τον βαθμό ετοιμότητάς τους. Ο πρόεδρος της ΕΠΕ αναφέρθηκε σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. "Ο Γιώργος Καπελάκης, ο κορυφαίος αθλητής με αναπηρία το 2009, αναγκάζεται να ταξιδεύει με δικά του έξοδα από την Κρήτη στην Αθήνα προκειμένου να προπονηθεί". Κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό για τον καθένα. Πολλά είναι τα παραδείγματα αθλητών που τα παρατούν επειδή δεν έχουν την οικονομική άνεση να ανταπεξέλθουν.

Ένας στους δύο ΑμεΑ άνεργοι!

Συνολικά όμως η κατάσταση των ατόμων με αναπηρία δεν είναι αυτή που θα έπρεπε. Τα ποσοστά της ανεργίας αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς, αφού σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις έχουν ανέλθει κοντά στο 50%! Η κυβέρνηση απαντά με νέο ψαλίδι στα έσοδα των ΑμεΑ εξαγγέλλοντας μείωση κατά 33% των προνοιακών επιδομάτων! "Αν αυτό συμβεί, τότε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, θα αναγκαστεί να αφήσει τα σπίτια του και να εγκατασταθεί σε ιδρύματα", ήταν τα λόγια του Ιωάννη Βαρδακαστάνη, προέδρου της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία.

Σε μια τέτοια εξέλιξη είναι απορίας άξιο πώς τα ιδρύματα θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν, όταν κι εκείνα αδυνατούν λόγω της υποχρηματοδότησης να καλύψουν βασικές τους ανάγκες. Κέντρα ημερήσιας φροντίδας, όπως η “Θεοτόκος”, κινδυνεύουν ακόμα και να κλείσουν, λόγω της αδυναμίας τους να σηκώσουν στις πλάτες τους τη μισθοδοσία των εργαζόμενων, αλλά και τα υπόλοιπα λειτουργικά έξοδα. Ως εκ τούτου, εκατοντάδες άνθρωποι κινδυνεύουν να μείνουν στον δρόμο!

Βλέπουν τα έσοδά τους να εξαφανίζονται

Συν τοις άλλοις, αξίζει να τονιστεί ότι τα επιδόματα που δίνονται, και χωρίζονται ουσιαστικά σε πέντε βαθμίδες ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης, είναι της τάξεως των 313, 362, 527, 697 και 771 ευρώ. Το κόστος που απαιτείται για τη θεραπεία ενός ατόμου με βαριά κινητική αναπηρία ή νοητική στέρηση ή αυτισμό είναι σχεδόν το διπλάσιο! Αντιλαμβάνεται κανείς πως η μείωσή τους, σε συνδυασμό με το νέο καθεστώς στον ΕΟΠΥΥ, καθιστά αδύνατη τη σωστή περίθαλψη ενός μεγάλου αριθμού ατόμων που έχει περιορισμένο εισόδημα.

Πολλά είναι ακόμη τα παραδείγματα ανθρώπων, που αναγκάζονται να μη χρησιμοποιούν το επίδομα για την εξασφάλιση των φαρμάκων που χρειάζονται, αλλά να το κατανέμουν ανάλογα με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις τους. "Κάποιος που ζει με ενοίκιο και είναι άνεργος ίσα που κατορθώνει να ζήσει. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα σε οικογένειες που δεν έχουν καμία άλλη οικονομική στήριξη", υποστήριξε ο κ. Βαρδακαστάνης.

Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη για όσους έχουν κατορθώσει να διατηρήσουν την εργασία τους. Εκτός των ανέργων, σοβαρά οικονομικά προβλήματα έχουν και όσοι εργάζονται ή έχουν βγει στη σύνταξη. Οι μειώσεις που έγιναν σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δεν άφησαν τους ίδιους ανεπηρέαστους, που είδαν και τα δικά τους έσοδα να πετσοκόβονται.

"Φυλακισμένοι" στον ΚΕΠΑ

Λίγες μέρες μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση, θέλοντας να αποδείξει πως μπορεί να κάνει πράξη τις υποσχέσεις περί πάταξης της διαφθοράς, ξεκίνησε έναν... αγώνα δρόμου για το ξερίζωμα όσων κατέθεταν ψευδή δικαιολογητικά και λάμβαναν επιδόματα που δεν δικαιούνταν.

Στην πορεία όμως φαίνεται πως ξέχασε αυτούς που τα δικαιούνται!

Πάνω από 60.000 άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς αναμονής, όχι για να πάρουν το πιστοποιητικό του ότι έχουν πρόβλημα αναπηρίας, αλλά για να περάσουν από τις απαιτούμενες εξετάσεις! Αν και εφόσον αυτό ευοδωθεί, τότε θα χρειαστεί ένα εξίσου μεγάλο χρονικό διάστημα για να μπορέσουν να πάρουν την πιστοποίηση και στη συνέχεια να τους καταβληθούν οι σχετικές οικονομικές και κοινωνικές παροχές.

Πηγή: http://www.avgi.gr