Τα πνευματικά παιχνίδια ασκούν το μυαλό.
Τα πνευματικά παιχνίδια, όπως το σκάκι, μειώνουν την πιθανότητα στους ηλικιωμένους να νοσήσουν από τη νόσο του Alzheimer ή άλλες μορφές άνοιας, σύμφωνα με στοιχεία πολλών ερευνών.
«Το σκάκι δεν υπόσχεται κάποια μαγική θεραπεία, αλλά σίγουρα η πνευματική εξάσκηση που προσφέρει μας δίνει στην ουσία ένα όπλο για να κάνουμε όλοι μια κίνηση ματ στην άνοια» επισημαίνει η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νόσου Alzheimer και Συναφών Διαταραχών, καθηγήτρια του ΑΠΘ Μάγδα Τσολάκη, με αφορμή τους σκακιστικούς αγώνες που διοργανώνονται από την Ελληνική Εταιρεία Νόσου Alzheimer και Συγγενών Διαταραχών, σε συνεργασία με την Ένωση Σκακιστικών Σωματείων Θεσσαλονίκης - Χαλκιδικής στις 15 Σεπτεμβρίου.
Οι σκακιστικοί αγώνες θα πραγματοποιηθούν στις εγκαταστάσεις της Μονάδας Αντιμετώπισης Προβλημάτων Νόσου Alzheimer (Θεσσαλονίκη) στην οδό Πέτρου Συνδίκα 13 (περιοχή Ανάληψη) από τις 11:00 μέχρι τις 15:00 στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας για τη Νόσο Alzheimer (21/09/201).
Στους αγώνες, που είναι ανοιχτοί για το κοινό, συμμετέχουν σκακιστές και σκακίστριες άνω των 60 ετών.
Οι αγώνες τελούνται υπό την αιγίδα της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νόσου Alzheimer.
Ο οργανισμός μας δεν αποβάλλει εύκολα τις τοξίνες.
Πόσες φορές έχετε ακούσει ή έχετε μπει στη διαδικασία να ακολουθήσετε δίαιτες που υποτίθεται ότι απομακρύνουν τις ανεπιθύμητες τοξίνες από τον οργανισμό, «από- τοξινώνοντάς τον»; Δίαιτες μονοφαγικές όπως για παράδειγμα της λαχανόσουπας ή στερητικές δίαιτες που σας υποχρεώνουν να τρώτε το ίδιο τρόφιμο από το πρωί μέχρι το βράδυ και υπόσχονται αποβολή των τοξινών, γρήγορη απώλεια βάρους και θεαματικά αποτελέσματα.
Όσο και αν θα θέλαμε να ισχύει, ο οργανισμός μας δεν αποβάλλει έτσι εύκολα τις τοξίνες. Δυστυχώς ή ευτυχώς μια τέτοια «μαγική» δίαιτα δεν μπορεί να αναιρέσει τις διατροφικές «αμαρτίες» ενός ολόκληρου χρόνου.
Η πραγματικότητα
Οι δίαιτες αποτοξίνωσης είναι περισσότερο ένας μύθος του μάρκετινγκ, παρά μια υγιεινή διατροφική επιλογή, όπως προβάλλονται. Γιατί;
Οι περισσότερες οδηγούν σε μια ταχεία απώλεια βάρους χωρίς όμως να καλύπτουν τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται ο οργανισμός και φυσικά δεν αποτοξινώνουν τον οργανισμό.
Μπορεί δε να αποδειχτούν επικίνδυνες για την υγεία όταν εφαρμόζονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα από παιδιά ή εφήβους.
Συχνά συμπτώματά τους είναι η ατονία, οι κεφαλαλγίες, η κόπωση και η αδυναμία να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της εργασίας μας, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που αυτά τα συμπτώματα μας οδηγούν στην υπερφαγία για… «να πάρουμε δύναμη».
Η απώλεια βάρους εάν αυτή τελικά επιτευχθεί δεν είναι συντηρήσιμη επειδή δεν βασίζεται στην διατροφική εκπαίδευση και την αλλαγή της διατροφικής συμπεριφοράς. Τα αποτελέσματα είναι βραχυπρόθεσμα και συνήθως παρατηρείται η επανάκτηση του βάρους.
Η λύση
Η καλύτερη αποτοξίνωση για τον οργανισμό είναι και θα παραμείνει πάντα η σωστή και ισορροπημένη διατροφή. Η διατροφή που βασίζεται στην κατανάλωση ποικιλίας τροφίμων, στα πολλά φρούτα και λαχανικά, στη μέτρια κατανάλωση αλκοόλ και αλατιού και στην αποφυγή των κορεσμένων λιπαρών, μας βοηθά να περιορίσουμε τη συσσώρευση των τοξινών στον οργανισμό μας.
Την Δευτέρα η κακοδιαθεσία μας βρίσκεται στο ζενίθ.
Η «τσαγκαροδευτέρα» είναι για πολλούς, αν όχι για όλους, η χειρότερη μέρα της εβδομάδας αφού μετά από ένα σαββατοκύριακο ανάπαυλας και ξεκούρασης, μας φταίνε όλα!
Μία νέα δημοσκόπηση αποκαλύπτει ότι είναι η Δευτέρα είναι και ημέρα που γκρινιάζουμε πιο πολύ από όλες τις άλλες ημέρες της εβδομάδας. Ο μέσος εθελοντής της μελέτης δήλωσε πως τα πρωινά της Δευτέρας περνάει 34 λεπτά γκρινιάζοντας για τα πάντα. Η γκρίνια εντοπίζεται από το ότι αναγκάστηκε να ξυπνήσει μέχρι τους τόνους δουλειάς που τον περιμένουν. Την ίδια στιγμή, η γκρίνια τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας διαρκεί μόλις 22 λεπτά. Μάλιστα ο ένας στους τρεις ερωτηθέντες, δήλωσε ορθά κοφτά πως μισεί τις Δευτέρες και «μακάρι να μην έρχονταν ποτέ»!
Όπως γράφει η εφημερίδα «Daily Mail», η δευτεριάτικη δυστυχία μας δεν έχει να κάνει μόνο με τη δουλειά. Σημαντική αιτία της γκρίνιας, όπως έδειξαν οι απαντήσεις των εθελοντών είναι, πως έχουν ξεδώσει τόσο πολύ το Σαββατοκύριακο, ώστε το πρωί της Δευτέρας το μόνο που θέλουν να κάνουν είναι να κοιμηθούν.
Η δημοσκόπηση πραγματοποιήθηκε σε 2.000 Βρετανούς. Όπως έδειξε, υπάρχει μία τάση να γκρινιάζουμε για την δουλειά μας, την κίνηση στους δρόμους, την κούραση που νιώθουμε αλλά και για τα τυχόν (σοβαρά ή μη) προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουμε.
Την Δευτέρα, όμως, η γκρίνια μας βρίσκεται στο μέγιστό της, καθώς νιώθουμε υπέρμετρο στρες για ό,τι έχουμε να κάνουμε, εντός και εκτός σπιτιού και δουλειάς.
Επιπλέον, Δευτέρα φαίνεται πως μας εκνευρίζει περισσότερο τα μαλλιά μας που δεν λένε να στρώσουν, το σώμα μας που πονάει παντού, το ότι δεν ξέρουμε τι ρούχα να βάλουμε για να πάμε στη δουλειά, το μποτιλιάρισμα καθ’ οδόν προς τη δουλειά και βεβαίως το κομπιούτερ που αργεί να ανοίξει και τα δεκάδες email στα οποία πρέπει να απαντήσουμε.
Η δημοσκόπηση κατέδειξε έναν ακόμα λόγο για την γκρίνια μας: νοσταλγούμε ήδη το Σαββατοκύριακο, και την χαλάρωση και την ψυχική ανάταση που μας χάρισε.
Φροντίστε για την στοματική υγεία των παιδιών.
Το καλοκαίρι με τις διατροφικές του ατασθαλίες τελείωσε και είναι πλέον καιρός για τους γονείς να σκεφτούν και τη στοματική υγεία των παιδιών τους.
Με τον όρο στοματική υγεία εννοούμε παιδικά δόντια και ούλα χωρίς τερηδόνα ή ουλίτιδα. Πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν ότι τα παιδικά δόντια πρέπει να τα φροντίζουν γιατί:
-με αυτά το παιδί τρώει για 10 χρόνια περίπου, δεν πέφτουν όλα τα παιδικά δόντια στα 6 χρόνια της ζωής του, τότε μόνον αρχίζουν να αλλάζουν τα μπροστινά παιδικά δόντια, ενώ τα τελευταία πέφτουν στα 10-12χρόνια του.
-επίσης, το βοηθούν στο να αναπτυχθεί σωστά η ομιλία του
-διατηρούν τον χώρο για την ομαλή διαδοχή των μονίμων δοντιών και
-βεβαίως, τα υγιή παιδικά δόντια – χωρίς αποστήματα και πόνο - συντελούν στη διατήρηση της γενικής υγείας του παιδιού.
Άρα είναι επιτακτική η ανάγκη για ενημέρωση των γονιών όσον αφορά τη σωστή εφαρμογή στοματικής υγιεινής σε καθημερινή βάση στα παιδιά τους.
Στην ενημέρωσή τους αυτή εκτός του παιδιάτρου, ο οποίος θα συστήσει βούρτσισμα από το πρώτο κιόλας δοντάκι του παιδιού, πρωταρχικό ρόλο έχει ο παιδοδοντίατρος.
Τον παιδοδντίατρο, τον εξειδικευμένο οδοντίατρο για παιδιά, σκόπιμο είναι να επισκεφτούν τα παιδιά από 2-3χρόνων, όταν περίπου ολοκληρώνουν τη νεογιλή τους οδοντοφυΐα. Η επίσκεψη αυτή στον παιδοδοντίατρο γίνεται κάθε έξι μήνες για προληπτικούς λόγους και όχι μόνο όταν πονάει κάποιο δόντι, γιατί τότε το παιδί είναι ήδη φορτισμένο αρνητικά και δύσκολο να συνεργαστεί, με αποτέλεσμα να δημιουργείται παιδικό τραύμα. Πλέον στις μέρες μας, είναι πολλά και πολύ αποτελεσματικά τα ‘όπλα’ που κατέχουμε στη φαρέτρα της πρόληψης, με τα οποία οι νέες γενιές μπορούν να έχουν την καλύτερη δυνατή στοματική υγεία.
Έτσι η επίσκεψη στον παιδοδοντίατρο συνίσταται στην εκπαίδευση των γονιών για το ποιες πρέπει να είναι οι σωστές συνήθειες στοματικής υγιεινής του παιδιού τους και πώς αυτές θα εφαρμόζονται απλά, ως μέρος της καθημερινής ρουτίνας καθαριότητάς του.
Εκτός όμως της εκπαίδευσης για τη σωστή στοματική φροντίδα, εφαρμόζεται από τον παιδοδοντίατρο στο παιδί εξατομικευμένο προληπτικό πρόγραμμα κατά της τερηδόνας και της ουλίτιδας. Στην εποχή μας πλέον, έχουμε πλήθος τόσο τεχνικών όσο και εξειδικευμένων οδοντιατρικών προϊόντων, με τα οποία προλαμβάνεται η εμφάνιση των παραπάνω νοσημάτων στα παιδιά.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πέτρα των δοντιών δημιουργείται και στα παιδικά δόντια και χρειάζονται καθαρισμό. Είναι σύνηθες το φαινόμενο της αιμορραγίας των ούλων (ουλίτιδας) στα παιδιά, είτε γιατί οι γονείς δεν τους τα βουρτσίζουν, είτε γιατί τα ίδια δεν έχουν αναπτύξει την επιδεξιότητα που απαιτείται, ώστε να αφαιρούν ικανοποιητικά τα υπολείμματα των τροφών, με αποτέλεσμα τα ούλα τους να αιμορραγούν, τα ίδια να πονάνε και να δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος.
Απαραίτητη επίσης στην αντιμετώπιση της τερηδόνας, εκτός του καθαρισμού, είναι η τοπική εφαρμογή φθορίου γνωστή ως φθορίωση, που πρέπει να γίνεται κάθε 6 μήνες. Αυτή έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίζει την εξέλιξη ακόμα και στις αρχόμενες τερηδόνες, πριν αυτές προχωρήσουν σε δημιουργία κοιλότητας. Οι προληπτικές επικαλύψεις (sealants) επίσης, που τοποθετούνται εφάπαξ στα ‘πίσω’ δόντια των παιδιών, στους ‘τραπεζίτες’, τα προστατεύουν κατά 99% από την τερηδόνα!
Παράλληλα στις επισκέψεις αυτές, ελέγχεται η διάπλαση των γνάθων του παιδιού, η ύπαρξη ικανού χώρου για τη διαδοχή των μονίμων δοντιών, δίνονται συμβουλές για τη διακοπή τυχόν στοματικών συνηθειών ή και εφαρμόζεται προληπτική ορθοδοντική για την επίλυση ή μείωση της βαρύτητας του όποιου ορθοδοντικού προβλήματος.
Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω, σκόπιμο είναι με την αρχή της σχολικής χρονιάς να προγραμματίζεται και ο οδοντιατρικός έλεγχος των παιδιών προς αποφυγή εκτάκτων περιστατικών και δημιουργία δυσάρεστης εμπειρίας στο παιδί λόγω πονόδοντου.
Όλα όσα πρέπει να προσέχετε!
Ο σχολικός χώρος, από την προσχολική ηλικία μέχρι την τριτοβάθμια εκπαίδευση, έχει παρατηρηθεί ότι, ενδεχομένως, συνδυάζεται με την εκδήλωση ποικίλων αλλεργικής μορφής αντιδράσεων σε ευαισθητοποιημένα άτομα.
Η σημασία των αλλεργικών παθήσεων ή καταστάσεων (αλλεργική ρινίτιδα, άσθμα, ατοπική δερματίτιδα ή έκζεμα, τροφική αλλεργία) φαίνεται από την επιδημική έξαρση στη συχνότητά τους κατά τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια.
Οι αριθμοί είναι, πολλές φορές, πιο πειστικοί για την ανάδειξη κάποιου προβλήματος. Έτσι, αλλεργική ρινίτιδα ή άσθμα έχει περίπου το 20% των παιδιών της σχολικής ηλικίας. Η ατοπική δερματίτιδα/έκζεμα παρουσιάζεται, εκτός από τη βρεφική ηλικία, και στην παιδική σχολική ηλικία.
Η αλλεργία της σχολικής ηλικίας έχει και τις επιπτώσεις της, τόσο με τον επείγοντα χαρακτήρα (αναφυλαξία, ασθματική κρίση) όσο και με τη χρονιότητα των αλλεργικών παθήσεων και των σχολικών τους συνεπειών (απουσίες, μειωμένη απόδοση, περιορισμός αθλητικών δραστηριοτήτων, ψυχολογική επιβάρυνση, κ.ά).
Ακάρεα και μύκητες από κλεισούρα
Τέσσερα στα 1.000 παιδιά σχολικής ηλικίας έχουν ευαισθητοποιηθεί στα υμενόπτερα, που σημαίνει, με άλλα λόγια, περίπου ένα παιδί σε ένα μεγάλο σχολείο των 200-300 μαθητών. Πέρα, όμως, από τους αριθμούς και τη σημασία τους, η αλλεργία της σχολικής ηλικίας έχει και τις επιπτώσεις της. Επιπτώσεις, τόσο με τον επείγοντα χαρακτήρα (αναφυλαξία, ασθματική κρίση) όσο και με τη χρονιότητα των αλλεργικών παθήσεων και των σχολικών τους συνεπειών (απουσίες, μειωμένη απόδοση, περιορισμός αθλητικών δραστηριοτήτων, ψυχολογική επιβάρυνση κ.ά.).
Οι πολλές ώρες στην τάξη και η διάρκεια του σχολικού έτους κάνουν το σχολείο 'δεύτερο σπίτι'. Ενδο-οικιακά αεροαλλεργιογόνα βρίσκονται και στην αίθουσα διδασκαλίας. Η κατασκευή των σχολικών κτιρίων, ειδικά των καινούργιων, φαίνεται πως συντελεί στην ευαισθητοποίηση των μαθητών, κυρίως, και, περαιτέρω, στην εμφάνιση αλλεργικών συμπτωμάτων. Γενικά, τα παράθυρα που συχνά είναι κλειστά, ή ακόμα λόγω κατασκευής δεν ανοίγουν, οι μοκέτες ή τα χαλιά και, βασικά, τον χειμώνα η θέρμανση, είναι παράγοντες για να ευδοκιμήσουν τα ακάρεα.
Έτσι, τον Σεπτέμβριο οι αίθουσες διδασκαλίας, αλλά και τα γραφεία των διδασκόντων, καθώς για πολύ καιρό έχουν παραμείνει κλειστά, περιέχουν, σε κατά πολύ μεγαλύτερους αριθμούς, ακάρεα και άλλα ενδο-οικιακά εισπνεόμενα αντιγόνα. Όπως είναι εύλογο, αλλεργικά άτομα, ευαισθητοποιημένα προς τα ακάρεα π.χ., μπορεί να παρουσιάσουν συμπτώματα.
Κατ' αυτόν τον τρόπο εξηγείται, πιθανότατα, η εμφάνιση των λεγόμενων 'επιδημιών κρυολογήματος', χωρίς πυρετό, μόλις ανοίγουν τα σχολεία. Στην ουσία δηλαδή πρόκειται για φαινόμενα αλλεργίας: συμπτώματα αλλεργικής ρινίτιδας ή/και άσθματος, όπως, λ.χ., πολλαπλά φτερνίσματα, ρινική καταρροή, μπουκωμένη μύτη, βήχας κ.ά.
Μύκητες, αν και σπανίως, είναι ενδεχόμενο να υπάρχουν στην τάξη, αν υπάρχει υγρασία (σε αυξημένα επίπεδα) ή διατηρούνται φυτά. Μύκητες, βέβαια, αναπτύσσονται και σε κλειστούς, μη καλώς αεριζόμενους χώρους. Αυτό, ίσως, ισχύει και για τα σχολεία, όταν ανοίγουν, ύστερα από πολύ καιρό που έχουν παραμείνει κλειστά, χωρίς να αερίζονται.
Αλλά και τα πρωτοβρόχια δεν αποκλείεται να επιβαρύνουν το αλλεργικό φορτίο του σχολείου. Οι μύκητες του περιβάλλοντος (εξωτερικοί χώροι) αυξάνουν το φθινόπωρο (ειδικά με την υγρασία, πεσμένα νωπά φύλλα κ.τ.λ.). Με τον αέρα, όμως, εισέρχονται μέσα στα δωμάτια. Αν, μάλιστα, ο αερισμός δεν είναι καλός, όπως π.χ. στις κατασκευές με παράθυρα που δεν ανοίγουν, και αυτό είναι συχνό με τις νέου τύπου οικοδομές, είναι επόμενο να αυξάνουν οι μύκητες μέσα στο κτίριο, μετά τη βροχή.
Η σημασία των μυκήτων έγκειται κυρίως στο άσθμα, όπου σε ευαισθητοποιημένα άτομα οι κρίσεις άσθματος είναι βαρύτερες.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, αναφέρονται συμπτώματα μόνον όταν το παιδί είναι στο σχολείο και κάθεται στο θρανίο με συγκεκριμένο άλλο παιδί. Τα συμπτώματα εξαφανίζονται, ως δια μαγείας στο σπίτι, τα Σαββατοκύριακα, και για μεγάλο χρονικό διάστημα, κατά τις διάφορες περιόδους των σχολικών διακοπών.
Σε τέτοια περιστατικά εγείρεται υποψία πιθανής αλλεργίας στη γάτα ή και σε άλλα κατοικίδια ζώα. Ο πάσχων προφανώς είναι αλλεργικό άτομο, ενώ ο ‘διπλανός του’ μεταφέρει (στα ενδύματά του, π.χ.), το αντιγόνο της γάτας ή του σκύλου του.
Επιπλέον, οι τάπητες, και περισσότερο η μοκέτα (επειδή είναι δύσκολο να απομακρυνθεί, για να καθαριστεί), ελλιμενίζουν, όχι μόνο τα ακάρεα, αλλά και τα αντιγόνα από τα διάφορα οικιακά ζώα. Της γάτας το αντιγόνο παραμένει στους τοίχους για 4- 5 μήνες μετά τον καθαρισμό του χώρου, απομάκρυνση χαλιών κ.τ.λ.
Είναι περιττό, συνεπώς, να τονιστεί ότι απαγορεύεται η είσοδος κατοικιδίων ή άλλων ζώων, στο σχολείο, ακόμα και για λόγους εποπτικής διδασκαλίας, όταν υπάρχει στο σχολικό κτίριο έστω και ένα άτομο (είτε στο θρανίο είτε στην έδρα) με αλλεργία προς τα ζώα.
Χημικές ουσίες
Εκτός από τα εισπνεόμενα αντιγόνα, αναπνευστικά συμπτώματα στο σχολείο μπορεί να προέλθουν από διάφορες χημικές ουσίες, όταν εισπνέονται. Για παράδειγμα, οι έντονες οσμές από τα απορρυπαντικά ή τα εντομοκτόνα ή κατά το μάθημα της Χημείας προκαλούν σε διάφορα άτομα ξηρό, ερεθιστικό βήχα ή, ακόμα, και ασθματικό παροξυσμό.
Τέλος, τόσο η κιμωλία όσο και οι μαρκαδόροι έχουν ενοχοποιηθεί για την έξαρση αλλεργικού τύπου συμπτωμάτων από το ανώτερο αναπνευστικό και για παροξυσμούς άσθματος.
Όλα τα προηγούμενα έχουν σχέση με την παραμονή στην αίθουσα διδασκαλίας. Βγαίνοντας, όμως, για διάλειμμα παραμονεύει ένας χρόνιος εχθρός: το τσιγάρο! Εκτός των όσων άλλων προκαλεί, το κάπνισμα επιδεινώνει, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, και το άσθμα. Ειδικά, αυτό αναφέρεται για τις εφηβικής ηλικίας μαθήτριες, οι οποίες καπνίζουν περισσότερο από τα αγόρια.
Γενικά, η εφηβεία, με την πειραματική διάθεση που τη διέπει, ωθεί πολλά παιδιά στο να δοκιμάσουν το τσιγάρο. Η εποικοδομητική επαγρύπνηση, με τη σωστή ενημέρωση στο σχολείο, σε συνδυασμό με τη διαρκή υπενθύμιση, θα αποτρέψει τελικά τον εθισμό που προκαλεί το κάπνισμα και, επομένως, τις μελλοντικές, βλαπτικές για την υγεία, συνέπειες του τσιγάρου.
Η συνύπαρξη αλλεργικής ρινίτιδας-άσθματος (ενιαία, νόσος κατά τις τελευταίες απόψεις) είναι πολύ συχνή. Υπάρχουν, όμως, και παιδιά που πάσχουν από τη λεγόμενη αλλεργική τριάδα: αλλεργική ρινίτιδα - άσθμα - ατοπική δερματίτιδα.
Είναι, επίσης, γνωστό ότι η δερματική αλλεργία (έκζεμα) προηγείται χρονικά της αναπνευστικής αλλεργίας, και αυτό ονομάζεται ‘αλλεργικός καλπασμός’. Ακόμα και, σύμφωνα με πολύ πρόσφατα πειραματικά δεδομένα, η έκθεση στα αεροαλλεργιογόνα (που είναι η αιτία της αναπνευστικής αλλεργίας) μπορεί να προκαλέσει, αρχικά, έκζεμα και, με την πάροδο του χρόνου, αλλεργικά φαινόμενα από τη μύτη.
'Εκζεμα
Η ατοπική (αλλεργική) δερματίτιδα ή έκζεμα χαρακτηρίζεται από τον εξαιρετικά έντονο και βασανιστικό κνησμό (φαγούρα). Πολλές φορές, μάλιστα, διαπιστώνονται τα αποτελέσματα της φαγούρας, δηλ. οι δρυφάδες από το ξύσιμο του δέρματος, και όχι τόσο τα στοιχεία της ίδιας της νόσου!
Στην ατοπική δερματίτιδα, χαρακτηριστικά, οι πάσχοντες παραπονιούνται για κνησμό πολύ πριν από την εμφάνιση του εξανθήματος. Η ξηροδερμία είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό που έχει η ατοπική δερματίτιδα.
Η σημασία της αλλεργικής δερματίτιδας για τη σχολική απόδοση είναι ίσως, τεράστια, με τη χρονιότητα και τις υποτροπές της. Ο έντονος κνησμός είναι αναπόσπαστος με τον εκνευρισμό, με επακόλουθο τη δυσκολία στη συγκέντρωση και τη μελέτη και φυσικά τη μειωμένη σχολική απόδοση. Επιπλέον, όπως κάθε χρόνιο νόσημα, έτσι και το έκζεμα συνοδεύεται από ψυχική επιβάρυνση (stress).
Στην εφηβεία, μάλιστα, ειδικά όταν το εξάνθημα είναι εκτεταμένο, συνδυάζεται με την αλλοιωμένη εικόνα σώματος, με αποτέλεσμα την περαιτέρω ψυχική επιβάρυνση. Εκτός από όλα τα άλλα, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, διότι ο ψυχισμός επιδεινώνει το έκζεμα.
Η δουλειά των δασκάλων δεν είναι μόνον η ψυχολογική υποστήριξη του παιδιού, αλλά και η παρατηρητικότητα σχετικά με τους παράγοντες που πιθανώς συμμετέχουν στην εμφάνιση των εξάρσεων του εκζέματος, όπως είναι, λ.χ., τα ακάρεα ή τα τροφικά αλλεργιογόνα κ.ά.
Τροφική αλλεργία
Η τροφική αλλεργία εκδηλώνεται συχνά με κνιδωτικό εξάνθημα (‘καντήλες ή πετάλες’ με έντονη φαγούρα). Ενίοτε, όμως, μπορεί να προκαλέσει πολύ σοβαρές αντιδράσεις. Επείγουσες καταστάσεις, όπως, π.χ., η λαρυγγική απόφραξη (από αγγειονευρωτικό οίδημα) ή, ακόμα, αναφυλακτική αντίδραση, πολλές φορές οφείλονται σε τροφική αλλεργία. Για τις πολύ μικρές ηλικίες (προσχολικοί παιδικοί σταθμοί, νηπιαγωγείο), τα κύρια αίτια είναι το γάλα και το αβγό, ενώ κατά τη σχολική ηλικία, οι ξηροί καρποί και τα θαλασσινά.
Η αλλεργία στους ξηρούς καρπούς έχει, κατά καιρούς, αναφερθεί και αλλού. Κρίνεται, όμως, σκόπιμο να γίνει εδώ ειδική αναφορά για τους παρακάτω λόγους.
Πρώτον, το πρόβλημα της αλλεργίας στους ξηρούς καρπούς και συχνό είναι (παιδιά και ενήλικοι) και σοβαρές διαστάσεις μπορεί, αρκετά συχνά, να λάβει (αναφυλαξία). Δεύτερον, είναι πολλές οι παγίδες που κρύβουν τους ξηρούς καρπούς. Τρίτον, είναι συχνές οι ...επισκέψεις των παιδιών στο κυλικείο του σχολείου, όπου και οι 'παγίδες με τους ξηρούς καρπούς'! Η αλλεργία, επομένως, στους ξηρούς καρπούς απαιτεί ιδιαίτερη επαγρύπνηση επειδή, πολύ συχνά, υπάρχουν ξηροί καρποί κρυμμένοι σε σοκολάτες, μπισκότα ή άλλα γλυκίσματα.
Τρόφιμα
Σχολαστική ανάγνωση της ετικέτας επιβάλλεται για όποιο προϊόν προορίζεται για βρώση. Στα συστατικά των διαφόρων τροφίμων πολύ συχνά περιέχονται (εκτός από τα πιθανά αλλεργιογόνα) συντηρητικά και διάφορες χρωστικές. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και συχνότερα αλλεργικής μορφής αντιδράσεις, οι οποίες οφείλονται είτε στα συντηρητικά είτε σε χρωστικές ουσίες.
Πολύ μεγάλη σημασία για την πρόληψη συμβαμάτων τροφικής αλλεργίας, όπως είναι ευνόητο, λόγω παιδικής ηλικίας, έχει η ψυχολογία. Και εδώ ο ρόλος των δασκάλων είναι πάρα πολύ σημαντικός: καλούνται να διδάξουν τον 'σεβασμό προς τη μειονότητα', έτσι ώστε να μη θίγεται η προσωπικότητα του αλλεργικού παιδιού. Δεν επιτρέπεται ...να επιτρέπονται τα φιστίκια, επί παραδείγματι, σε όλη την τάξη και, παράλληλα, να εφαρμόζεται στέρηση στο ένα ή δύο μόνον αλλεργικά παιδιά.
Αλλά, και η στέρηση ακόμα σε αυτές τις καταστάσεις δεν προστατεύει απόλυτα. Πράγματι, αν και σπάνια, έχουν αναφερθεί αντιδράσεις από εισπνοή και μόνον (χωρίς επαφή καν με το στόμα!) του αντιγόνου από τα φιστίκια που τρώει ο διπλανός!
Η αντίδραση στη στέρηση είναι, αρκετές φορές, η ανθρώπινη αντίδραση, η δοκιμή στα κρυφά, με απρόβλεπτες, καμιά φορά, συνέπειες. Αλλά και αλλεργικές αντιδράσεις τροφικής αιτιολογίας έχουν (σπανιότατα) συμβεί με τη μεταφορά του αντιγόνου μέσω φιλήματος! Όπως συμβαίνει, συνήθως, με τα λοιμώδη νοσήματα στα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς.
Η τροφική αλλεργία, δεν υπάρχει αμφιβολία, είναι σοβαρό πρόβλημα. Μάλιστα, όσο μικρότερη η ηλικία τόσο μεγαλύτερο το πρόβλημα. Αυτό, όχι μόνον αριθμητικά (όπως έχει ήδη σημειωθεί, από 6% στα παιδιά της προσχολικής ηλικίας, υποδιπλασιάζεται στα σχολικά χρόνια, και σε μεγαλύτερα παιδιά υποεξαπλασιάζεται), αλλά και όσον αφορά τις πιθανότητες και τη σοβαρότητα των αντιδράσεων.
Το πρόβλημα, λοιπόν, της τροφικής αλλεργίας χρειάζεται χειρισμούς με μεγάλη και ιδιαίτερη προσοχή. Αξίζει να σημειωθεί ότι, παρά τις όποιες προφυλάξεις, το ποσοστό πιθανοτήτων τυχαίας έκθεσης υπολογίζεται στο 50%. Και, το χειρότερο απ' όλα, τα 2/3 των θανατηφόρων αναφυλακτικών αντιδράσεων, λόγω τροφικής αλλεργίας, συμβαίνουν στο σχολείο!
Για όλα αυτά (όπως επίσης και για τις αλλεργίες σε φάρμακα) προϋποτίθεται η σωστή επικοινωνία - συνεργασία μεταξύ γονέων - γιατρών - δασκάλων, για την όσο το δυνατόν καλύτερη προσέγγιση του παιδιού με τροφική αλλεργία και, κυρίως, την πρόληψή της.
Φάρμακα
Τα φάρμακα προκαλούν, επίσης, αλλεργικές αντιδράσεις. Τα πιο συχνά αίτια είναι τα αντιβιοτικά παράγωγα της πενικιλίνης και τα παυσίπονα - αντιφλεγμονώδη - αντιπυρετικά. Οι εκδηλώσεις της φαρμακευτικής αλλεργίας κυμαίνονται από απλά εξανθήματα, κνίδωση, αγγειονευρωτικό οίδημα, μέχρι την αναφυλαξία.
Προσοχή χρειάζεται όταν αναφέρεται ιστορικό και απλής ακόμα αντίδρασης σε κάποιο φάρμακο, επειδή σε επομένη έκθεση δεν αποκλείεται η φαρμακευτική αντίδραση να είναι εκτεταμένη και με σοβαρές επιπτώσεις.
Επομένως, η φαρμακευτική αλλεργία, αν είναι γνωστή, πρέπει να κοινοποιείται στο υπεύθυνο προσωπικό του σχολείου και, ειδικά, του οικοτροφείου. Μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να εφαρμοστεί η πρόληψη, δηλαδή η αποφυγή. Έτσι, άλλο φάρμακο, εναλλακτικά, θα δοθεί σε περίπτωση που ο θεράπων ιατρός κρίνει απαραίτητη τη χορήγηση φαρμακοθεραπείας.
Άσθμα στο σχολείο
Το άσθμα της σχολικής ηλικίας είναι πιο συχνά (>50%) αλλεργικό. Άλλα αίτια είναι οι αναπνευστικές λοιμώξεις (μεταλοιμώδες άσθμα, κατά την προσχολική ηλικία, κυρίως) και το άσθμα με τη σωματική άσκηση. Το τελευταίο είναι πιο έκδηλο στην εφηβεία, επειδή τότε η αθλητική δραστηριότητα είναι περισσότερη. Σε αντίθεση με το αλλεργικό άσθμα, οι κρίσεις μεταλοιμώδους άσθματος συνήθως υποχωρούν καθώς μεγαλώνει το παιδί. Η σωματική άσκηση σε μερικά άτομα συνδέεται με δύσπνοια από άσθμα, πιο σπάνια συνοδεύεται από κνίδωση ή αναφυλαξία.
Η δύσπνοια, σε συνδυασμό με αθλητικές δραστηριότητες, αρκετές φορές οφείλεται στην έκλυση βρογχόσπασμου από τη σωματική δραστηριότητα και μόνο, δηλαδή την άσκηση αυτή καθεαυτήν ('ασκησιογενής βρογχόσπασμος', exercise-induced asthma). Κατάλληλη προετοιμασία (προθέρμανση), εισπνοή από τη μύτη κατά την άσκηση, ή/και λήψη του ενδεδειγμένου φαρμάκου (είτε σε χρόνια βάση είτε σε εισπνοές πριν από την άσκηση) μπορεί να αποτρέψει τον βρογχόσπασμο.
Άλλοτε, πάλι, η αλλαγή σε 'μη ασθματογόνο άθλημα' προσφέρει, όχι μόνο την ανακούφιση, αλλά και τη χαρά που παρέχει η άθληση. Το καλύτερο παράδειγμα στην προκειμένη περίπτωση είναι, ίσως, η κολύμβηση. Και, πραγματικά, πόσα χρυσά μετάλλια έχουν πάρει σε Ολυμπιακούς Αγώνες ασθματικοί κολυμβητές! Το ίδιο το άσθμα, όταν δεν έχει ρυθμιστεί, είναι δυνατό να επιφέρει παροξυσμό με την άθληση, από τις αυξημένες ανάγκες σε οξυγόνο. Πολλές φορές, μάλιστα, αυτού του τύπου δύσπνοια έχει οδηγήσει, τελικά, στη διάγνωση του χρόνιου βρογχικού άσθματος.
Ο βρογχόσπασμος από άσκηση έχει συσχετισθεί πρόσφατα και με εποχική αλλεργική ρινίτιδα, αλλά και χρόνια ρινίτιδα, καθώς επίσης και με παραρρινοκολπίτιδα (ιγμορίτιδα), που κι αυτή, με τη σειρά της, δεν αποκλείεται να αποτελεί επιπλοκή αλλεργικής ρινίτιδας. Να σημειωθεί ακόμα ότι οι καιρικές συνθήκες είναι πιθανόν να ευοδώσουν την εμφάνιση βρογχόσπασμου από σωματική άσκηση.
Έτσι, πολύ συχνά συμβαίνει ασθματική κρίση κατά την άθληση, όταν ο αέρας είναι ψυχρός και, επιπλέον, εισπνέεται από το στόμα. Επίσης, όταν τα επίπεδα υγρασίας είναι υψηλά, η συγκέντρωση των ατμοσφαιρικών ρύπων μεγάλη (αστικά και, κυρίως, βιομηχανικά κέντρα), αυξημένα ποσά γύρεων (άνοιξη) κ.ά. Η συμβολή των δασκάλων, και ειδικά των καθηγητών Σωματικής Αγωγής, είναι εξαιρετικά χρήσιμη σε αυτές τις περιπτώσεις, διότι αυτοί είναι οι πρώτοι που θα αντιληφθούν ότι κάτι συμβαίνει την ώρα που γυμνάζεται ένα παιδί.
Ποιες είναι και πώς καταπολεμούνται.
Περάσαμε το καλοκαίρι όμορφα και καλά και επιστρέφουμε στις εστίες μας και στις συνηθισμένες δραστηριότητές μας. Μαζί όμως με τις αναμνήσεις μας από τους τόπους παραθερισμού, κουβαλήσαμε και μερικές δερματοπάθειες, οι οποίες οφείλονται στον ήλιο, τη ζέστη και την υγρασία.
Πώς τις επισημαίνουμε, ποιες είναι και πώς μπορούμε να απαλλαγούμε απ' αυτές για να χαρούμε και το όμορφο φθινόπωρο;
Το καλοκαίρι πέρασε αφήνοντας μας ωραίες αναμνήσεις, αλλά σε ορισμένους και τα σημάδια του στο δέρμα μας. Η παραμονή σε κάποια παραλία κάτω από τον ζεστό ήλιο, πάνω στην άμμο, συχνά χωρίς πετσέτα, είναι οι κυριότερες αιτίες ανάπτυξης μολυσματικών δερματοπαθειών.
Μυκητιασικές λοιμώξεις
Χρόνια επιφανειακή μυκητίαση, με εντόπιση κυρίως σε κορμό και βραχίονες. Χαρακτηρίζεται από κυκλικές ή ωοειδείς υπέρ- ή υποχρωματικές κηλίδες, με ήπια απολέπιση, συνήθως χωρίς συνοδά συμπτώματα. Το νόσημα οφείλεται σε έναν λιπόφιλο ζυμομύκητα, ο οποίος υπάρχει φυσιολογικά στο δέρμα των ενηλίκων (σαπρόφυτο).
Η ζέστη, η υγρασία, η ανοσοκαταστολή μετατρέπουν τον μύκητα στην παθολογική του μορφή, εμφανίζοντας τη νόσο. Το γεγονός ότι ο μύκητας ανήκει στα σαπρόφυτα είναι η αιτία των συχνών υποτροπών.
Μυκητιάσεις από δερματόφυτα
Μπορούν να προσβάλλουν την κερατίνη στιβάδα του δέρματος, τα νύχια, τις τρίχες. Μυκητιάσεις που προσβάλλουν το τριχωτό της κεφαλής αφορούν τα παιδιά, ενώ η συχνότητα των ονυχομυκητιάσεων αυξάνει με την πάροδο της ηλικίας. Ο τρόπος μετάδοσης είναι από άνθρωπο (ανθρωπόφιλοι), από ζώο (ζωόφιλοι), από τη γη (γεώφιλοι).
Οι αιτίες οι οποίες διευκολύνουν τη λοίμωξη είναι οι νόσοι που αλλοιώνουν τη δομή της κερατίνης στιβάδας, όπως η ατοπική δερματίτιδα, η ψωρίαση, η ιχθύαση.
Ζέστη, υγρασία, κλειστή περίδεση (συνθετικά ρούχα, παπούτσια), τοπική ή συστηματική χορήγηση κορτικοστεροειδών, συχνή έκθεση στους αιτιολογικούς παράγοντες (ξυπόλυτοι σε χώμα-άμμο, κτηνίατροι, αγρότες), συχνοί τραυματισμοί (υπερβολικό λιμάρισμα των νυχιών) βοηθούν επίσης τους μύκητες να αποικίσουν το δέρμα και τα εξαρτήματά του.
Η κλινική εικόνα διαφέρει, ανάλογα με το είδος του μύκητα. Πλάκα ερυθηματώδης, σαφώς αφοριζόμενη από το γύρω υγιές δέρμα, με κεντρική ίαση και περιφερική απολέπιση συνήθως στα εκτεθειμένα μέρη, με ή χωρίς κνησμό, ερύθημα με ήπια απολέπιση μεταξύ των τελευταίων δαχτύλων του ποδιού, σπασμένες τρίχες στο τριχωτό της κεφαλής, με υπερκερατωσική πλάκα, αλλαγή μέρους του χρώματος των νυχιών και αποκόλληση του ελεύθερου άκρου αυτών είναι οι πιο συχνές εικόνες μιας μυκητίασης.
Καντιντίαση
Μυκητίαση που προσβάλλει πτυχές, βλεννογόνους, νύχια. Τριβή, ανοσοκαταστολή, σακχαρώδης διαβήτης, εγκυμοσύνη, λήψη κορτικοστεροειδών-αντιβιοτικών, χρήση πάνας στα μωρά και τους κατακεκλιμένους είναι οι κυριότεροι επιβαρυντικοί παράγοντες. Ερυθηματώδεις πλάκες, συχνά με ρωγμές στις πτυχές, με περιφερικές φλύκταινες και κνησμό είναι η εικόνα που παρουσιάζουν οι ασθενείς. Θεραπευτικά για όλες τις μυκητιάσεις χορηγούμε, συνήθως ύστερα από καλλιέργεια, αντιμυκητιασικά, κερατολυτικά, αντισηπτικά σκευάσματα και απομακρύνουμε και τους αιτιολογικούς παράγοντες.
Θυλακίτιδα
Πρόκειται για φλεγμονή του θυλάκου της τρίχας. Εμφανίζεται ως στρογγυλή, μαλακή βλατίδα, φυσαλίδα, φλύκταινα ή οζίδιο, με κεντρική συνήθως κοίλανση, η οποία αντιστοιχεί στον θύλακο της τρίχας. Εντοπίζεται όπου υπάρχουν τριχοσμηγματογόνοι μονάδες. Ασυμπτωματική ή με κνησμό ή και πόνο, με ποικίλη αιτιολογία και ανάλογη κλινική εικόνα.
Μύκητες, βακτήρια, τοπική χρήση λιπαρών σκευασμάτων, τοπική ή συστηματική χρήση στεροειδών ορμονών, ανοσοκαταστολή, τριβή, απότομη έλξη των τριχών, σε συνδυασμό με ζέστη και υγρασία, είτε περιβαλλοντολογική είτε λόγω ένδυσης με συνθετικά υφάσματα, είναι οι κυριότεροι αιτιολογικοί παράγοντες. Η θεραπευτική προσέγγιση εξαρτάται από το αίτιο, την έκταση της νόσου και τη συνολική εικόνα της υγείας του ασθενούς.
Ιογενείς λοιμώξεις
Μυρμηκιές
Οφείλονται, με τα σημερινά δεδομένα, σε 20 είδη του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων. Εμφανίζονται ως υπερκερατωσικές βλατίδες ή πλάκες σε όλο το σώμα, κυρίως όμως στα εκτεθειμένα μέρη, χωρίς συνοδά συμπτώματα, εκτός από την περιοχή των πελμάτων, τις οποίες ο ασθενής αντιλαμβάνεται σαν ξένο σώμα. Μεταδίδονται με την επαφή με βλάβες πάσχοντος. Η λύση της κερατίνης στιβάδας, η ανοσοκαταστολή και οι συχνοί τραυματισμοί είναι επιβαρυντικοί παράγοντες.
Υπάρχουν διάφορα είδη, όπως: ομαλές, κοινές, πελμάτων, ενδιάμεσες, ανάλογα με την κλινική εικόνα και την εντόπιση. Θεραπευτικά η νόσος αντιμετωπίζεται, ανάλογα με την εντόπιση και το είδος των μυρμηκιών, κυρίως με καταστροφικές μεθόδους από τον ιατρό, όπως λέιζερ, κρυοθεραπεία, διαθερμοπληξία, χειρουργική εξαίρεση. Η θεραπεία μπορεί να συνεχίζεται στο σπίτι με κερατολυτικά ή ανοσοτροποποιητικά σκευάσματα.
Μολυσματική τέρμινθος
Αυτοπεριοριζόμενη σε ανοσοεπαρκή άτομα επιδερμιδική λοίμωξη του δέρματος, η οποία οφείλεται σε ιό και χαρακτηρίζεται από ασυμπτωματικές, ομφαλοειδείς, ρόδινες ή χρώματος του δέρματος βλατίδες. Εμφανίζεται στα εκτεθειμένα μέρη, κυρίως στα παιδιά, και στη γεννητική και περιγεννητική χώρα στους ενήλικους, τους οποίους θεωρείται σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Η θεραπευτική προσέγγιση στηρίζεται κυρίως στην καταστροφή των βλαβών.
Βακτηριακές λοιμώξεις
Μολυσματικό κηρίο
Εμφανίζεται κυρίως στα παιδιά και στους νεαρούς ενήλικους. Οφείλεται στον χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο και στο β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο. Υστερα από τραυματισμό του δέρματος ή σε έδαφος άλλης δερματοπάθειας, με επιμόλυνση από τον μικροοργανισμό, εμφανίζονται φυσαλίδες ή φλύκταινες, οι οποίες σπάνε εύκολα δημιουργώντας μελιτόχροη εφελκίδα. Συχνά συνοδεύεται από κνησμό.
Πολύ μεταδοτικό νόσημα. Θεραπευτικά χορηγούμε αντιβιοτικά και τοπικά αντισηπτικά σκευάσματα.
Τι κάνουμε μετά από μια περίοδο ακινησίας.
Ύστερα από ακινησία μιας άρθρωσης στα άνω άκρα (π.χ. ώμος, αγκώνας, καρπός) ή στα κάτω άκρα (ισχίο, γόνατο, ποδοκνημική), υπάρχουν δυσκαμψία, δυσκινησία, πόνος και φόβος στην επαναφορά της φυσιολογικής κίνησης.
Οι λόγοι που μπορεί να προκαλέσουν την ακινητοποίηση του μέλους μπορεί να είναι τραυματικοί, μετεγχειρητικοί, φλεγμονώδεις διεργασίες κ.ά. Επομένως, το ερώτημα είναι πώς μπορούμε να κινητοποιήσουμε τις αρθρώσεις αυτές, ώστε να ανακουφισθεί ο ασθενής. Στα οργανωμένα νοσοκομεία, τις κλινικές και τα κέντρα φυσικοθεραπείας η εφαρμογή της μεθόδου αποτελεί ρουτίνα, με αποτέλεσμα τη σύντομη, ασφαλή και ορθή επαναφορά της κίνησης των άνω και κάτω άκρων.
Η συχνότερη και πλέον σύγχρονη οδηγία είναι η πρώιμη κινητοποίηση, δηλαδή η από πολύ νωρίς έναρξη κίνησης του μέλους, για να αποφευχθούν οι συμφύσεις, οι δυσκαμψίες, η αγκύλωση και φυσικά η ανορθόδοξη κίνηση. Η φυσικοθεραπεία, με τις μεθόδους και τις τεχνικές της, προσφέρει υψηλές υπηρεσίες στον τομέα αυτόν.
Η επιστήμη της Ιατρικής Τεχνολογίας, ιδιαίτερα στον τομέα αυτόν της πρώιμης κινητοποίησης, έχει προχωρήσει πολύ και με ειδικές ηλεκτρονικές συσκευές κινητοποίησης μπορεί να προσφέρει πολλά και με ασφάλεια, ταχύτητα και αξιοπιστία, ιδιαίτερα στο αρχικό στάδιο της κινητικότητας.
Οι σύγχρονες αυτές συσκευές, γνωστές ως CPM (Continuous Passive Motion), χωρίς να αποκλείουν τη διά χειρός κινητοποίηση, αποτελούν αρωγό στην επαναφορά της κινητικότητας του πάσχοντος μέλους, μετρώντας κάθε φορά την πρόοδο και την εξέλιξη της κίνησης.
Ας δούμε λοιπόν αναλυτικότερα:
Το CPM είναι μια ηλεκτρονική συσκευή προγραμματισμένη να εκτελεί κινήσεις με ακρίβεια και ασφάλεια, τόσο στα άνω όσο και στα κάτω άκρα. Πρόκειται για μια μέθοδο όπου ο εφαρμοστής προγραμματίζει το εύρος κίνησης, το χρόνο, τις επαναλήψεις ηλεκτρονικά, έτσι ώστε να κινηθεί παθητικά το μέλος του ασθενή που αντιμετωπίζει το πρόβλημα.
Τρόπος εφαρμογής: Ο ασθενής τοποθετεί το μέλος του σώματος (άνω ή κάτω άκρο) που πάσχει από δυσκαμψία στο ηλεκτρονικό μηχάνημα και αφού προγραμματιστεί το χρονοδιάγραμμα της αγωγής και δεθεί με κατάλληλους ιμάντες, αρχίζει η κίνηση του μέλους με στόχο την αύξηση της κινητικότητας της άρθρωσης. Απώτερος στόχος είναι να φτάσει το πάσχον μέλος στα φυσιολογικά επίπεδα λειτουργίας του.
Παθήσεις
Άνω άκρα
'Ωμος: Μετατραυματική.
Αγκώνας: Μετεγχειρητική δυσκαμψία.
Πηχαιοκαρπική:Αγκύλωση.
Παγωμένος ώμος.
Περιαρθρίτιδα.
Υποκινητικότητα λόγω ακινησίας.
Κατάγματα ώμου, αγκώνα, πηχαιοκαρπικής.
Τενοντίτιδες.
Εξαρθρήματα.
Διαστρέμματα μυών.
Θλάσεις-ρήξεις τενόντων.
Κάτω άκρα
Ισχίο: Μετεγχειρητικές δυσκαμψίες.
Γόνατο: Ρήξεις συνδέσμων.
Ποδοκνημική: Ρήξεις μηνίσκων.
Ρήξεις τενόντων.
Κατάγματα.
Διαστρέμματα.
Ολικές αρθροπλαστικές ισχίου, γόνατος ή ποδοκνημικής.
Αγκύλωση λόγω ακινητοποίησης με γύψο ή νάρθηκα.
Εξαρθρήματα.
Οστεοαρθρίτιδες.
Μετατραυματικές δυσκαμψίες.
Θλάσεις και ρήξεις μυών και τενόντων.
Πλεονεκτήματα
-Η χρησιμότητα του CPM, ιδίως σε μετεγχειριτικές καταστάσεις, έγκειται στη δυνατότητα της κινητικότητας του μέλους, όπου ο ασθενής δεν είναι σε θέση να κινηθεί αυτόνομα στον απαιτούμενο βαθμό.
-Με την υποστήριξη του CPM η προβληματική, δύσκαμπτη άρθρωση αποκτά τον επιθυμητό ρυθμό στην κίνηση, η οποία αυξάνεται σταδιακά ύστερα από προγραμματισμό από το χειριστή, όπου δίνεται αυτομάτως η δυνατότητα απόκτησης μεγαλύτερου εύρους κίνησης.
-Μέσω ειδικής ατομικής κάρτας με ‘μικροτσιπ’ η συσκευή προγραμματίζεται, έτσι ώστε να συνεχίζει και να αναγνωρίζει την πορεία της θεραπείας του κάθε ασθενή ξεχωριστά.
-Δυνατότητα εξέλιξης και προόδου της θεραπείας ανάλογα με το στάδιο που βρίσκεται.
-Δυνατότητα σύγκρισης και τροποποίησης της θεραπείας.
-Δυνατότητα καταγραφής όλης της πορείας σε ηλεκτρονικό υπολογιστή.
-Αντικειμενική μέτρηση του εύρους κίνησης των αρθρώσεων άνω και κάτω άκρων.
Επιστημονική υποστήριξη
-Αποτελεί ένα από τα πλέον σύγχρονα μηχανήματα τελευταίας γενιάς παθητικής κινητοποίησης, ηλεκτρονικά εξελιγμένο, και παρέχει με ασφάλεια και ακρίβεια την κίνηση του πάσχοντος μέλους.
-Υπάρχει σε όλα τα νοσοκομεία και τις κλινικές σε όλον τον κόσμο.
-Επιστημονική υποστήριξη από την εταιρεία κατασκευής και τα Κέντρα Ερευνών και Εφαρμογών.
-Άπειρες επιστημονικές μελέτες που αφορούν την πρώιμη κινητοποίηση για την επαναφορά της κίνησης με τη μέθοδο αυτήν.
-Συνεργασία με τους ειδικούς γιατρούς και θεραπευτές στις κακώσεις και παθήσεις των άνω και κάτω άκρων.
Πηγή: http://www.iatronet.gr
Ποιες τροφές μπορεί να τις προκαλέσουν;
Γνωρίζατε ότι 2 - 4% των ενηλίκων και 6% των παιδιών υποφέρουν από κάποιου είδους τροφική αλλεργία; Παρόλο που σήμερα γνωρίζουμε περισσότερο από ποτέ ποιες τροφές προκαλούν αλλεργίες, οι τροφικές αλλεργίες παραμένουν ένα ιδιαίτερα περίπλοκο ζήτημα.
Τι προκαλεί τις τροφικές αλλεργίες;
Το ανοσοποιητικό μας σύστημα μας προστατεύει από ξένες βλαβερές πρωτεΐνες, αναπτύσσοντας μια διαδικασία «εξόντωσής» τους. Όταν εισβάλει στο σώμα μία τέτοια βλαβερή ουσία, το ανοσοποιητικό μας σύστημα απαντά με το να παράγει αντισώματα, τα οποία προσκολλώνται στα αλλεργιογόνα κι έτσι εκδηλώνεται η αλλεργική αντίδραση.
Τα πιο κοινά συμπτώματα που εμφανίζονται στις τροφικές αλλεργίες είναι κοκκινίλες στο δέρμα, φαγούρα στη μύτη και τα μάτια, φτέρνισμα, δύσπνοια, βήχας, φαγούρα στα χείλια και το στόμα, ναυτία, κράμπες και πρήξιμο στην κοιλιά, εμετός και διάρροια. Οι περισσότερες αλλεργικές αντιδράσεις στο φαγητό είναι σχετικά ήπιες και σπάνια μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις.
Ποιες τροφές μπορεί να προκαλέσουν αλλεργία;
Παρότι όλα τα τρόφιμα μπορούν να προκαλέσουν αλλεργία, στην Ευρώπη 14 τρόφιμα φαίνεται να παρουσιάζουν το μεγαλύτερο κίνδυνο για πρόκληση αλλεργίας, γι’ αυτό είναι απαραίτητο να εφαρμόζεται γι’ αυτά ειδική νομοθεσία σχετικά με τη σήμανσή τους στις συσκευασία τους.
Τα βασικά αλλεργιογόνα τρόφιμα είναι το αυγό, τα φιστίκια, το γάλα, τα δημητριακά που περιέχουν γλουτένη, το διοξείδιο του θείου (που χρησιμοποιείται ως αντιοξειδωτικό και συντηρητικό, π.χ. στα ξερά φρούτα, το κρασί, τις επεξεργασμένες πατάτες), τα λούπινα (κατηγορία οσπρίων), τα μαλάκια, η μουστάρδα, οι ξηροί καρποί με κέλυφος, τα οστρακοειδή, το σέλινο, το σουσάμι, η σόγια και τα ψάρια.
Νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Εφόσον δεν υπάρχει θεραπεία για την τροφική αλλεργία, η μοναδική λύση είναι, εάν έχουμε εκδηλώσει αλλεργική αντίδραση σε κάποιο ή κάποια τρόφιμα, να αποφεύγουμε την κατανάλωσή τους. Για να διασφαλίσει η ΕΕ ότι υπάρχει διαθέσιμο το αναγκαίο επίπεδο ενημέρωσης, έχει επιβάλλει την ξεκάθαρη αναφορά των 14 κύριων αλλεργιογόνων τροφών στις ετικέτες όλων των συσκευασμένων τροφίμων, όταν χρησιμοποιούνται σε οποιαδήποτε ποσότητα στο συσκευασμένο τρόφιμο (εκτός από το διοξείδιο του θείου, το οποίο δεν είναι απαραίτητο να αναγράφεται αν περιέχεται στο συσκευασμένο τρόφιμο σε συγκεντρώσεις κάτω από 10 mg/kg).
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση ένα προϊόν που δεν περιέχει στη συνταγή του, για παράδειγμα, ξηρούς καρπούς, να παρασκευάζεται στον ίδιο χώρο με κάποιο τρόφιμο που περιέχει ξηρούς καρπούς, με αποτέλεσμα τελικά το προϊόν αυτό να περιέχει ίχνη ξηρών καρπών και, συνεπώς, να περιέχει τα αλλεργιογόνα τους. Τις περισσότερες φορές, η πιθανότητα μιας τέτοιας επιμόλυνσης αναφέρεται προαιρετικά στις ετικέτες της συσκευασίας ως «ίσως να περιέχει», κάτι που προσφέρει πολύ σημαντική πληροφορία στους καταναλωτές.
Ρίξτε την πίεση με φρούτα και λαχανικά.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέων μελετών που υποστηρίχτηκαν από το National Heart, Lung, and Blood Institute (NHLBI), η αρτηριακή υπέρταση μπορεί να προληφθεί και να μειωθεί αν ακολουθηθεί ένα συγκεκριμένο διατροφικό πλάνο – το οποίο και ονομάζεται «Διαιτητικές συστάσεις για την αντιμετώπιση της Υπέρτασης (DASH, Dietary Approaches to Stop Hypertension)» - και μειωθεί η πρόσληψη αλατιού.
To διατροφικό αυτό πλάνο, χαρακτηρίζεται από χαμηλή πρόσληψη σε κορεσμένα λιπαρά οξέα (βούτυρο, κρέατα κλτ), χοληστερόλη, και συνολικό λίπος και δίνει έμφαση στην υψηλή κατανάλωση φρούτων, λαχανικών και γαλακτοκομικών χαμηλών σε λιπαρά. Το διατροφικό αυτό πλάνο χαρακτηρίζεται επίσης από προϊόντα ολικής αλέσεως, ψάρια, πουλερικά, και φρέσκους ξηρούς καρπούς. Η κατανάλωση κόκκινου κρέατος, γλυκών και αναψυκτικών με ζάχαρη είναι μειωμένη. Το διατροφικό αυτό πλάνο είναι πλούσιο σε μαγνήσιο, κάλιο, ασβέστιο καθώς και πρωτεΐνη και φυτικές ίνες
Η υψηλή αρτηριακή πίεση μπορεί να αντιμετωπιστεί αν ακολουθηθούν τα παρακάτω βήματα:
*Διατήρηση σωματικού βάρους (ποσοστό λίπους στο σώμα) σε φυσιολογικά επίπεδα
*Συστηματική Φυσική Δραστηριότητα
*Ισορροπημένη υγιεινή διατροφή που να ακολουθεί τις συστάσεις του DASH eating plan, με περιορισμό στην πρόσληψη αλατιού και τροφίμων που να περιέχουν αλάτι (π.χ κονσέρβες, καπνιστά τρόφιμα, επεξεργασμένα και τυποποιημένα προϊόντα, αλμυρά κτλ)
*Σε περίπτωση που γίνεται κατανάλωση αλκοόλ, να γίνεται με μέτρο
*Σε περίπτωση φαρμακευτικής αγωγής, να ακολουθούνται πιστά οι οδηγίες του θεράποντα ιατρού για την λήψη των φαρμάκων
