Χανιά: Σεμινάριο για τη διαχείριση και τον έλεγχο του βάρους

Τα γραφεία αθλητισμού κοινωνικής πολιτικής και δημόσιας υγείας του δήμου Χανίων, σε συνεργασία με το εργαστήριο ψυχολογίας της άσκησης και ποιότητας ζωής του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, οργανώνουν σεμινάριο για την διαχείριση και τον έλεγχο του σωματικού βάρους.

Στόχος του σεμιναρίου, όπως επισημάνθηκε, κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου, είναι η παροχή γνώσεων σχετικά με τις διατροφικές ανάγκες, τα κατάλληλα προγράμματα άσκησης και τους τρόπους πρακτικής εφαρμογής τους.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, ο αντιδήμαρχος Χανίων, Δημήτρης Λειψάκης, επεσήμανε μεταξύ άλλων ότι το πρόβλημα της παχυσαρκίας αναδεικνύεται παγκοσμίως ως ένα από τα βασικότερα ζητήματα, που θα απασχολήσουν στο μέλλον τις κοινωνίες και τα συστήματα υγείας. «Οι Έλληνες είναι οι πρώτοι σε παχυσαρκία στην Ευρώπη, κάτι το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τη μεσογειακή διατροφή, που φημίζεται ότι είναι μία από τις πιο υγιεινές» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Από την πλευρά της η αντιδήμαρχος Χανίων, Χρυσούλα Χατζηδάκη, τόνισε ότι «το προλαμβάνειν είναι προτιμότερο του θεραπεύειν» και πρόσθεσε ότι η δημοτική αρχή των Χανίων είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη αναφορικά με τα προγράμματα αγωγής υγείας. Όπως γνωστοποίησε η κα. Χατζηδάκη «το γραφείο κοινωνικής πολιτικής και δημόσιας υγείας του δήμου Χανίων έχει θέσει στις προτεραιότητες του τη βελτίωση του επιπέδου των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας προς τους πολίτες».

Το σεμινάριο θα ξεκινήσει την Τετάρτη 9 Μαρτίου και θα ολοκληρωθεί σε έξι συναντήσεις, που θα πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη στις 7 το απόγευμα , στο κλειστό γυμναστήριο του Κλαδισού. 

Πηγή: http://www.zougla.gr

ΙΚΑ- ΕΤΑΜ: Παράταση για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

Την παράταση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης έως 31 Μαρτίου για κατόχους ετικετών, με ισχύ έως 28/02/2011, γνωστοποίησε το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, προς αποφυγή άσκοπης ταλαιπωρίας των ασφαλισμένων, λόγω της αυξανόμενης προσέλευσης στα τμήματα Μητρώου του Ιδρύματος για τη θεώρηση των βιβλιαρίων υγείας, για το 2011.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, έχει ήδη αποσταλεί το 80% των αυτοκόλλητων ετικετών, για το ασφαλιστικό έτος 2011, και έως το τέλος Μαρτίου, θα έχει παραδοθεί το σύνολό τους.

Για τους ασφαλισμένους στα Υποκαταστήματα των οποίων υπάρχει ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού ανακοινώθηκε ότι εξακολουθεί να ισχύει ο οικογενειακός γιατρός, που είχε καταχωρηθεί στο προηγούμενο ασφαλιστικό έτος και δεν χρειάζεται η επιβεβαίωσή του, με παρουσία του ασφαλισμένου στο Υποκατάστημα του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Επισημαίνεται ότι δεν απαιτείται θεώρηση του οικογενειακού βιβλιαρίου για τα προστατευόμενα μέλη οικογένειας, εφόσον αυτά είναι είτε σύζυγοι των άμεσα ασφαλισμένων είτε τέκνα που δεν συμπληρώνουν το 18ο έτος της ηλικίας τους, μέχρι τέλους του τρέχοντος έτους. Κατά συνέπεια, στους έμμεσα ασφαλισμένους (συζύγους, τέκνα κάτω των 18 ετών, κλπ.) θα παρέχονται όλες οι Υπηρεσίες Υγείας, με την προσκόμιση του οικογενειακού βιβλιαρίου, αλλά και του βιβλιαρίου του άμεσα ασφαλισμένου.

Πηγή: http://www.zougla.gr

Αντιφλεγμονώδες φάρμακο ενάντια στη νόσο του Πάρκινσον

Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, οι ενήλικες που παίρνουν σε τακτική βάση το διαδεδομένο αντιφλεγμονώδες φάρμακο «Ibuprofen» μπορούν να μειώσουν μέχρι 40% τον κίνδυνο για εμφάνιση της νόσου του Πάρκινσον, σε σχέση με όσους δεν το λαμβάνουν.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Αλμπέρτο Ασκέριο της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, οι οποίοι δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό νευρολογίας «Neurology», μελέτησαν περισσότερους από 135.000 άνδρες και γυναίκες, που ήταν τακτικοί χρήστες της συγκεκριμένης φαρμακευτικής ουσίας (δύο ή περισσότερες φορές την εβδομάδα) και διαπίστωσαν ότι ήταν κατά 40% λιγότερο πιθανό να εκδηλώσουν Πάρκινσον.

«Δεν υπάρχει θεραπεία για τη νόσο του Πάρκινσον, συνεπώς είναι σημαντική η πιθανότητα ότι το "Ibuprofen" - ένα υπάρχουν και σχετικά μη τοξικό φάρμακο- μπορεί να βοηθήσει στην προστασία από αυτή την πάθηση» δήλωσε ο Ασκέριο.

Ωστόσο, άλλοι επιστήμονες θεωρούν πρόωρο να καταλήξουν σε συμπεράσματα σχετικά με το κατά πόσο τα οφέλη της λήψης του φαρμάκου αντισταθμίζουν τις πιθανές παρενέργειες που έχουν γενικότερα τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα - κυρίως τον κίνδυνο για γαστρεντερική αιμορραγία.

Πάντως, εκτός από τα πιθανά στομαχικά προβλήματα, μια πρόσφατη έρευνα συνέδεσε το ibuprofen, αν λαμβάνεται κάθε μέρα για μερικά χρόνια, με μια μικρή αύξηση του κινδύνου για έμφραγμα και εγκεφαλικό.

Πηγή: http://www.zougla.gr

Μηνιγγίτιδα: Mια αιφνίδια και απρόβλεπτη νόσος

H μηνιγγίτιδα είναι μια καταστρεπτική νόσος με υψηλό ποσοστό περιστατικών-θνησιμότητας (7-14%), η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμα κατάλοιπα, όπως είναι η κώφωση, η δημιουργία ουλών στο δέρμα, η νεφρική ανεπάρκεια και ο ακρωτηριασμός των κάτω άκρων. Πλήττει κυρίως βρέφη και παιδιά (έως 4 ετών) καθώς επίσης εφήβους και νεαρούς ενήλικες (15-24).

Όπως τόνισε ο δρ Δ. Καφετζής, Καθηγητής Παιδιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνέντευξη Τύπου αναφορικά με τη νόσο της μηνιγγίτιδας και τους τρόπους πρόληψής της, το μικρόβιο του μηνιγγιτιδόκοκκου βρίσκεται μόνο πάνω στους ανθρώπους, ενώ δεν προσβάλλονται αντικείμενα ή ζώα από τον εν λόγω ιό. Όπως είπε ο καθηγητής, προκειμένου κάποιος να κολλήσει τον ιό από κάποιο άλλο άτομο που ήδη νοσεί, θα πρέπει να είναι σε επαφή μαζί του για πάνω από 5-8 ώρες.

Τα ποσοστά των φορέων είναι, επίσης, υψηλά σε κλειστές ή συνωστισμένες κοινωνίες, όπως είναι τα οικοτροφεία, τα στρατόπεδα και μεγάλες αθρόες συγκεντρώσεις, όπως για παράδειγμα αυτή του Hajj (ιερό προσκύνημα στη Μέκκα).

Σύμφωνα με στοιχεία μεταξύ των προσκυνητών που επέστρεψαν στη Σιγκαπούρη μετά από το Hajj του 2001, το ποσοστό των φορέων βρέθηκε να είναι 17%.

Η έναρξη της νόσου από μηνιγγιτιδόκοκκο, μπορεί να είναι αιφνίδια και απρόβλεπτη, με το 60% των ασθενών να εμφανίζει συμπτώματα μετά από 24 ώρες από την έλευση στο νοσοκομείο. Η νόσος μπορεί να είναι θανατηφόρος σε διάστημα 24-48 ωρών, επομένως είναι σημαντικό να τεθεί η διάγνωση το συντομότερο δυνατό. Τα κύρια κλινικά χαρακτηριστικά της νόσου από μηνιγγιτιδόκοκκο είναι ο πυρετός, η κεφαλαλγία, ο μηνιγγισμός και το εξάνθημα αλλά τα αρχικά συμπτώματα είναι συχνά μη ειδικά και παρόμοια με αυτά των ιογενών λοιμώξεων, τα οποία είναι πιο κοινά και ήπια. Τα συμπτώματα της νόσου από μηνιγγιτιδόκοκκο μπορεί να ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς.

Παρόλο που τα πρώιμα συμπτώματα στα νήπια είναι γενικά παρόμοια με αυτά των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας, μπορεί επιπλέον να περιλαμβάνουν πυρετό, λήθαργο και άρνηση λήψης τροφής. Στα πρώιμα χαρακτηριστικά της νόσου για τα νήπια και τους εφήβους περιλαμβάνονται επίσης ο πόνος στα πόδια, τα κρύα χέρια και πόδια, και το μη φυσιολογικό χρώμα του δέρματος, τα οποία είναι δηλωτικά της σήψης. Αργότερα κατά την πορεία της νόσου (σε διάστημα 12-24 ωρών), τα νήπια μπορεί να εμφανίσουν σημεία μηνιγγίτιδας όπως είναι το εξάνθημα και η φωτοφοβία.

Τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας πάνω από 5 ετών, εμφανίζουν συχνότερα μηνιγγισμό (συνδυασμό αυχενικής δυσκαμψίας, φωτοφοβίας και κεφαλαλγίας) από τα παιδιά ηλικίας 1-4 ετών.

Παρόλο που το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από μηνιγγιτιδοκοκκική νόσο παρουσιάζεται στα νήπια ηλικίας μικρότερης του ενός έτους, οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες (ηλικίας 15-24 ετών) εμφανίζουν επίσης αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας σε σύγκριση με άλλες ηλικιακές ομάδες και αυτό, όπως είπε ο κ. Καφετζής.

Η πρόληψη της νόσου γίνεται μέσω του εμβολιασμού και η θεραπεία της νόσου από μηνιγγιτιδόκοκκο γίνεται μέχρι στιγμής με αντιβιοτικά, με φάρμακα για ανάταξη, με αιματοδυναμικά για ενίσχυση (καθώς η πίεση πέφτει πολύ) και με σκευάσματα για την αντιμετώπιση της σήψης.

Όπως είπε ο καθηγητής, από τις αρχές του έτους κυκλοφορεί στη χώρα μας και ένα νέο τετραδύναμο συζευγμένο εμβόλιο για τον μηνιγγιτιδόκοκκο, το οποίο ενδείκνυται για την ενεργή ανοσοποίηση εφήβων, ηλικίας άνω των 11 ετών και ενηλίκων.

Πηγή: http://www.zougla.gr

Η αισιοδοξία μάς οδηγεί στη… μακροζωία

Η επιστήμη έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν από προσωπική εμπειρία: όσο πιο ξέγνοιαστος και χαρούμενος είναι κανείς, τόσο πιο υγιής είναι και τόσο περισσότερο ζει. Αντίθετα, οι μόνιμα αγχωμένοι και απαισιόδοξοι κινδυνεύουν με πρόωρο θάνατο.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ψυχολογίας Εντ Ντίνερ του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη -τη μεγαλύτερη μέχρι τώρα του είδους της- στο περιοδικό της Διεθνούς Ένωσης Εφαρμοσμένης Ψυχολογίας (ΙΑΑΡ) «Applied Psychology: Health and Well-Being», σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, έκαναν μια εξονυχιστική ανάλυση και συγκριτική αξιολόγηση περισσότερων από 160 επιστημονικών ερευνών, που έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα διεθνώς, αναφορικά με τη σχέση της αισιοδοξίας/απαισιοδοξίας με την υγεία και τη μακροζωία.

Οι επιστήμονες βρήκαν ότι υπάρχει μια σαφής συσχέτιση ανάμεσα στη θετική και αισιόδοξη νοητική στάση και οπτική «γωνία» για τη ζωή, από τη μια, και στην υγεία και το προσδόκιμο ζωής, από την άλλη. Όπως είπαν, οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι ζουν περισσότερα χρόνια και με καλύτερη υγεία, σε σχέση με όσους συστηματικά «βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο». Η σχέση αυτή είναι πιο στενή και από τη σχέση ανάμεσα στην παχυσαρκία και στη μείωση της διάρκειας της ζωής.

«Σχεδόν σοκαρισμένος και σίγουρα έκπληκτος από το πόσο ξεκάθαρα είναι τα στοιχεία» δήλωσε ο Ντίνερ. Αν και, όπως είπε, λίγες μελέτες κατέληξαν σε αντίθετα συμπεράσματα, «η συντριπτική πλειονότητα των μέχρι τώρα ερευνών οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ευτυχία συνδέεται με την υγεία και τη μακροζωία». Ενδεικτικά, ανέφερε μια μελέτη μεταξύ 5.000 φοιτητών, διάρκειας πάνω από 40 χρόνια, που διαπίστωσε ότι οι πιο πεσιμιστές έτειναν να πεθαίνουν πιο νωρίς.

Παράλληλα, εργαστηριακά πειράματα, με ζώα και ανθρώπους, έχουν δείξει αναμφίβολα ότι όσοι βιώνουν συνθήκες στρες απελευθερώνουν στον οργανισμό τους περισσότερες επιβλαβείς ορμόνες, με συνέπεια να εξασθενεί το ανοσοποιητικό τους σύστημα.

 Όπως είπε ο Ντίνερ, είναι καιρός πια η ευτυχία και η αποφυγή του χρόνιου άγχους και της κατάθλιψης να προστεθούν στον κατάλογο των παραγόντων εκείνων που προάγουν την υγεία και τη μακροζωία, μαζί με την καταπολέμηση της παχυσαρκίας, το κόψιμο του τσιγάρου, τη σωστή διατροφή, τη σωματική άσκηση κ.ά..

Αντιθέτως, το μόνιμο άγχος, η έλλειψη ευχαρίστησης στις καθημερινές δραστηριότητες και η συστηματική απαισιοδοξία επιδεινώνουν την υγεία και αφαιρούν χρόνια ζωής. «Η ευτυχία δεν μπορεί να κάνει μαγικά, όμως τα στοιχεία δείχνουν πια ξεκάθαρα ότι μειώνει τις πιθανότητες να αρρωστήσει κανείς και να πεθάνει νέος» υπογράμμισε ο Αμερικανός ψυχολόγος.

Πηγή: http://www.zougla.gr

Οι τροφές της «ντροπής»

Ιδρώτας και κακοσμία: τα καυτά ντους με έξτρα δόσεις σαπουνιού, το «λούσιμο» με αρώματα και το μάσημα τσίχλας με άρωμα δυόσμου ή μέντας δεν λύνουν το πρόβλημα. Το σκόρδο , τα καυτερά φαγητά… ο παστουρμάς αφήνουν ανεξίτηλο το…άρωμα τους στο ανθρώπινο σώμα, με τους επιστήμονες να επιμένουν πως για όλα τα «παράξενα» υπάρχει μία εξήγηση.

Γιατί κάποια τρόφιμα μας κάνουν να ιδρώνουμε

Αρκεί κανείς να δαγκώσει μία καυτερή φτερούγα από κοτόπουλο –βουτηγμένη σε φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι και πάπρικα – για να διαπιστώσει την ταχύτητα με την οποία το κάψιμο στο στόμα θα μεταφερθεί στο μέτωπο, με τις σταγόνες του ιδρώτα να στάζουν μετά από κάθε μάσημα.

Η καψικίνη, η ουσία που κάνει…καυτές τις κόκκινες πιπεριές, διεγείρει τους νευρικούς υποδοχείς του στόματος και ουσιαστικά «κοροϊδεύει» το νευρικό σύστημα κάνοντας το να πιστέψει πως ο οργανισμός φλέγεται. Συνεπώς, το σώμα αντιδρά όπως σε εκείνη την περίπτωση που η θερμοκρασία θα ξεπερνούσε τους 40 βαθμούς Κελσίου.

Αστραπιαία ο εσωτερικός θερμοστάτης – που εντοπίζεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου – στέλνει σήμα για την ενεργοποίηση των ιδρωτοποιών αδένων. Έτσι, ο ιδρώτας βρίσκει διέξοδο στο δέρμα και εξατμίζεται, σε μία προσπάθεια να διώξει από το σώμα την θερμότητα.

Ακόμη και τα ζεστά ροφήματα κάνουν τον οργανισμό να ιδρώνει. «Ο καυτός καφές και το τσάι αλλά και οι ζεστές σούπες προκαλούν σε κάποιους ανθρώπους εφίδρωση, παρόλο που η θερμοκρασία του σώματος τους δεν είναι υψηλή», λέει η Dee Anna Glaser, καθηγήτρια Δερματολογίας στο Πανεπιστήμιο του St. Louis και Πρόεδρος της Διεθνής Κοινότητας Υπερεφίδρωσης (International Hyperhidrosis Society).

Οι τροφές που μας κάνουν να ντρεπόμαστε

«Οι «ένοχοι» σε ορισμένα αρωματικά τρόφιμα δεν είναι παρά πτητικές οργανικές ενώσεις, οι οποίες απελευθερώνονται ενόσω ο οργανισμός μεταβολίζει τις τροφές» εξηγεί ο George Preti, διδάκτωρ Οργανικής Χημείας του Κέντρου Χημικών Αισθήσεων Monell και ειδικός στις ανθρώπινες μυρωδιές.

Οι ενώσεις αυτές βρίσκουν τον τρόπο να διεισδύσουν στο κυκλοφορικό σύστημα και τελικά καταφέρνουν να βρουν ένα μονοπάτι ώστε να ξεφύγουν από το σώμα. «Βρίσκουν διέξοδο στα ούρα, στην αναπνοή και στον ιδρώτα», προσθέτει ο Preti.

Ανεξήγητο ωστόσο παραμένει, γιατί οι ενώσεις των τροφίμων αφήνουν το αρωματικό «αποτύπωμα» τους σε κάποιους ανθρώπους ενώ σε κάποιους άλλους η μυρωδιά εξαφανίζεται. Πάντως, όπως υποστηρίζει ο Preti, φαίνεται να συμβάλλουν αρκετοί παράγοντες: δηλαδή, εξαρτάται από την ποσότητα του τροφίμου που καταναλώνει κανείς, από τα ένζυμα του σάλιου που διασπούν τις τροφές ακόμη και από τα γονίδια που φέρει κάθε άνθρωπος.

Το σκόρδο της… ντροπής

Πάντως, δεν χρειάζεται να διεξάγει κανείς έρευνα για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το σκόρδο είναι μία από τις πιο «βρομερές» τροφές. Οι επιστήμονες όμως, έχουν την εξήγηση. Ο λόγος που το σκόρδο βρίσκεται στο νούμερο «ένα» της λίστας των τροφίμων της…ντροπής και όχι οι ντομάτες, βρίσκεται στην σύνθεση του συγκεκριμένου τροφίμου.

Το δέρμα και η αναπνοή προδίδουν εκείνους που έφαγαν για παράδειγμα τζατζίκι, χάρη στις ενώσεις θείου.

Η σκορδαλιά όμως, δεν είναι το μοναδικό τρόφιμο, που κάνει τους γύρω μας να κλείνουν την μύτη τους κάθε φορά που ανοίγουμε το στόμα μας. Το κρεμμύδι για παράδειγμα, επίσης ευθύνεται για έντονη και ιδιαίτερη σε ό,τι αφορά την οσμή εφίδρωση.

Μια άλλη κατηγορία τροφίμων που διακρίνεται για το άρωμα της είναι το μπρόκολο, το λάχανο και τα λαχανάκια Βρυξελλών.

Μπαχαρικά όπως είναι το κάρι και το κύμινο επίσης έχουν την ιδιότητα να αφήνουν ένα παρατεταμένο άρωμα στο δέρμα. Έτσι, άλλωστε εξηγείται πως όταν καταναλώνει κανείς τρόφιμα αρωματισμένα με τα συγκεκριμένα μπαχαρικά μυρίζει όπως ένα Ινδικό εστιατόριο.

Ακόμη όμως, και τα τρόφιμα με διακριτική οσμή μπορούν να αλλάξουν την μυρωδιά που εκπέμπουν οι άνθρωποι, όταν τα καταναλώνουν σε μεγάλες ποσότητες. Σε μία έρευνα, επιστήμονες ζήτησαν από μια ομάδα γυναικών να συγκρίνουν την μυρωδιά ανθρώπων που επί δύο εβδομάδες τρέφονταν σχεδόν αποκλειστικά με κρέας και ανθρώπων που για το ίδιο διάστημα απείχαν από την κατανάλωση κράτος. Που κατέληξαν οι γυναίκες «λαγωνικά»; Οι «λάτρεις» του κρέατος είχαν πιο έντονη μυρωδιά και λιγότερο ελκυστική.

Πως μπορούμε να «σβήσουμε» τις οσμές των τροφίμων

Τα νέα δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστα, αφού δεν υπάρχει μαγικό χάπι που βάζει «φρένο» στις οσμές που βγαίνουν από το σώμα μετά από την κατανάλωση ενός λαχταριστού πιάτου βουτηγμένου σε σος σκόρδου. Έτσι η λύση είναι μονόδρομος: για να αποφύγει κανείς τις οσμές της «ντροπής» πρέπει να αποφεύγει συστηματικά και τις ένοχες τροφές.

H Glaser λέει πως κάποιοι ασθενείς της επιχείρησαν να πιουν πολλά υγρά μετά από την κατανάλωση τροφών που προκαλούν δυσοσμία. Τα αποτελέσματα όμως δεν ήταν θεαματικά: ναι μεν περιόρισαν το φαινόμενο, αλλά δεν το εκμηδένισαν.

Επίσης μερικές φορές, βοηθάει η κατανάλωση μαγειρεμένων αντί για ωμών τροφών. Για παράδειγμα, το ψημένο σκόρδο έχει μειωμένη επίδραση στην οσμή που αναδύουν ορισμένοι άνθρωποι σε σύγκριση με το ωμό σκόρδο.

Μην ιδρώνετε – αναζητήστε βοήθεια

Ακόμη κι αν κάποιοι ενδίδουν σε αρωματικά ή καυτερά φαγητά, δεν θα πρέπει να θεωρούν δεδομένες τις αλλαγές στον ιδρώτα τους και στην μυρωδιά τους.

Όσοι ιδρώνουν υπερβολικά ή διακρίνουν μια διαφορετική και παρατεταμένη οσμή στο δέρμα τους, πρέπει να γνωρίζουν πως αυτό μπορεί να συμβαίνει λόγω προβλημάτων υγείας.

Πολλές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένων του διαβήτη αλλά και τις παθήσεις του θυρεοειδούς, μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τον τρόπο που ιδρώνει ή μυρίζει κάποιος. Μάλιστα, μία σπάνια πάθηση,η τριμεθυλαμινουρία, είναι υπεύθυνη για την οσμή ψαριού που χαρακτηρίζει τους ασθενείς ακόμη και μετά το μπάνιο – έτσι άλλωστε εξηγείται πως ο ιατρικός κόσμος αποκαλεί την συγκεκριμένη πάθηση και «σύνδρομο οσμής ψαριού».

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η μυρωδιά αυτή οφείλεται στο γεγονός πως το σώμα τους δεν μπορεί να διασπάσει μια ένωση που μυρίζει όπως το ψάρι και βρίσκεται σε μερικές τροφές.

Συνεπώς, οι ειδικοί συμβουλεύουν εκείνους που παρατηρούν διαφορές στο σώμα τους να απευθύνονται στον γιατρό τους, αναζητώντας ιατρική συμβουλή.

Πηγή: Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ"

Η κάνναβη αυξάνει τον κίνδυνο ψύχωσης

Σύμφωνα με μια νέα μεγάλη ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα, όσοι κάνουν χρήση κάνναβης αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο ψύχωσης με το πέρασμα του χρόνου.

Ερευνητές από τη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ελβετία και την Ολλανδία, με επικεφαλής τον καθηγητή Τζιμ βαν Ος του Τμήματος Ψυχιατρικής και Νευροψυχολογίας του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ, μελέτησαν επί δέκα χρόνια περίπου 1.900 άτομα ηλικίας 14 έως 24 ετών και διαπίστωσαν ότι οι χρήστες κάνναβης έχουν κατά πολύ υψηλότερο (σχεδόν διπλάσιο) κίνδυνο για ψύχωση, σε σχέση με όσους δεν έκαναν ποτέ χρήση της ναρκωτικής ουσίας.

«Η χρήση κάνναβης είναι ένας παράγων κινδύνου για την εμφάνιση συνακόλουθων ψυχωτικών συμπτωμάτων. Η συνεχιζόμενη χρήση κάνναβης μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ψυχωτικής διαταραχής, προκαλώντας την επιμονή των συμπτωμάτων» αναφέρεται στη σχετική μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «British Medical Journal».

Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τον καθηγητή ψυχιατρικής έρευνας Ρόμπιν Μάρεϊ του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής του King's College του Λονδίνου, ενισχύει προηγούμενα συμπεράσματα ερευνών, ότι η συγκεκριμένη ουσία μπορεί να προκαλέσει μακροπρόθεσμα ψυχικά προβλήματα. «Η μελέτη προσθέτει ακόμη ένα λιθαράκι στον όγκο των στοιχείων που δείχνουν ότι η χρήση της παραδοσιακής κάνναβης συμβάλλει στην πρόκληση ψυχώσεων, όπως η σχιζοφρένεια» δήλωσε ο Βρετανός ψυχίατρος.

Η νέα έρευνα ξεκαθαρίζει πλέον πως η κάνναβη προκαλεί την ψύχωση όχι μόνο όταν την παίρνουν άνθρωποι στους οποίους προϋπήρχαν ψυχωτικά συμπτώματα, αλλά ότι είναι η ίδια η ναρκωτική ουσία που αυξάνει «σημαντικά» τον κίνδυνο για την εκδήλωση τέτοιων συμπτωμάτων. 

Πηγή: http://www.zougla.gr

Βδέλλες για τη θεραπεία ευρέος φάσματος παθήσεων

Παρά τις εξελίξεις στην ιατρική, μια πανάρχαια εναλλακτική θεραπευτική μέθοδος, που βασίζεται στη χρήση βδέλλας (hirubo medicinalis και hirubo verbena), εξακολουθεί να εφαρμόζεται και στις ημέρες μας για τη θεραπεία διαφόρων παθήσεων.

Μάλιστα, η γειτονική Τουρκία φαίνεται ότι κατέχει σημαντική θέση στις εξαγωγές βδέλλας σε χώρες της Ευρώπης, και ιδίως στη Γερμανία, όπου υπάρχουν 300 ιατρικά κέντρα που χρησιμοποιούν αυτό το ζωικό είδος για θεραπευτικούς σκοπούς.

Σύμφωνα με στοιχεία του τουρκικού Υπουργείου Γεωργίας και Αγροτικών Υποθέσεων, τα οποία επικαλείται το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu, οι εξαγωγές βδέλλας από την Τουρκία, κατά την τελευταία τετραετία, ανήλθαν στους 8.344 τόνους. Η ποσόστωση εξαγωγών φαρμακευτικής βδέλλας, από 10 τόνους ετησίως που ήταν το 1996, φέτος μειώνεται στους 5 τόνους.

Από την αρχαιότητα, οι βδέλλες χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία ασθενειών, διότι οι άνθρωποι πίστευαν ότι αυτές ρουφούν το «βρόμικο» αίμα. Ο καθηγητής του Τμήματος Υδατοκαλλιεργειών του Πανεπιστημίου Φιράτ Ναΐμ Σαγλάμ υπενθυμίζει ότι ο Αμερικανικός Οργανισμός Φαρμάκων και Τροφίμων (FDA), απαντώντας θετικά σε αίτηση της γαλλικής εταιρείας βδελλοκαλλιέργειας Ricarimpex, ενέκρινε τη θεραπεία με βδέλλες.

Στη σύγχρονη ιατρική, σύμφωνα με τον κ. Σαγλάμ, οι βδέλλες χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση ενός ευρέος φάσματος παθήσεων, όπως είναι η υπέρταση, η απόφραξη αγγείων, καθώς και ορισμένες αγγειακές και καρδιαγγειακές παθήσεις.

Επίσης, χρησιμοποιούνται και για την αντιμετώπιση παθήσεων των οφθαλμών, όπως φλεγμονές του κερατοειδούς και του αμφιβληστροειδούς, αιματώματα στα μάτια, γλαύκωμα και καταρράκτης, αλλά και για ωτορινολαρυγγολογικές παθήσεις (βουητό στα αυτιά, χρόνια ωτίτιδα, ιγμορίτιδα), για φλεγμονές του δέρματος, για αιμορροΐδες, έλκη, έκζεμα, αποστήματα δοντιών, φλεγμονές αρθρώσεων και για πόνους από φθορά αρθρώσεων, για την αποκατάσταση της κυκλοφορίας του αίματος, έπειτα από συγκόλληση άκρων που έχουν αποκοπεί, για την αντιμετώπιση οιδημάτων, φλεγμονών και αιματωμάτων που οφείλονται σε τραυματισμούς.

Ωστόσο, ο κ. Σαγλάμ εκφράζει επιφυλάξεις για τη χρήση της προερχόμενης από τη φύση βδέλλας, λόγω του κινδύνου μετάδοσης λοιμώξεων, όπως η ηπατίτιδα, το AIDS και λοιμώξεις από πρωτόζωα, και τονίζει ότι, εάν αυτό το είδος πρόκειται να χρησιμοποιηθεί θεραπευτικά σε ανθρώπους, θα πρέπει να προέρχεται από καλλιέργεια.

Πηγή: http://www.zougla.gr