Το οφειλόμενο χρέος στους συμπολίτες μας

Δεν αποτελεί σπουδαία δημοσιογραφική ανακάλυψη…

Ναι, η πόλη των Τρικάλων δεν είναι φιλική στα Άτομα με Αναπηρίες. Δεν το λέμε μόνο εμείς, το τόνισαν εμφαντικά και πειστικά οι εκπρόσωποί τους, στην «παρθενική» συνεδρίαση της Επιτροπής Διαβούλευσης του Δήμου Τρικκαίων πριν από ένα περίπου μήνα. Προφανώς, πρόκειται για μία εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση την οποία βιώνουν καθημερινά οι συμπολίτες μας που αντιμετωπίσουν κινητικά προβλήματα. Μία κατάσταση που σε μία πόλη μικρού έως μεσαίου μεγέθους, όπως είναι τα Τρίκαλα, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.

Όπως αποδείχθηκε από εκείνες τις διαπιστώσεις, δεν αρκούν μερικές ράμπες κατά μήκος των βασικών οδών της πόλης. Ειδικά, όταν αυτές καταλαμβάνονται από οχήματα που παρά τις πινακίδες επιμένουν να σταθμεύουν σ’ αυτές...

Προφανώς και πρέπει να επιληφθεί του θέματος η νέα δημοτική αρχή. Η πρόσβαση στην πόλη των ΑμεΑ δεν είναι μία χάρη που ίσως τους κάνουμε, αλλά μία υποχρέωση που τους οφείλουμε… Αυτό (ευτυχώς) φαίνεται να το ενστερνίζεται και ο Δήμαρχος κ. Λάππας ο οποίος εμφανίζεται διατεθειμένος να παράσχει την απαραίτητη πρόσβαση, ακόμη κι αν γίνει δυσάρεστος σε κάποιους άλλους…

Κι αυτό γιατί, η προσβασιμότητα στο δημόσιο δομημένο περιβάλλον είναι αναγκαία προϋπόθεση για την περιβόητη ενσωμάτωση. Αν δεν εξασφαλιστεί, τότε κάθε είδους κοινωνική πολιτική, πάει στράφι…

Όπως κάθε πολίτης και τα Άτομα με Αναπηρίες, έχουν ανάγκες. Να εκπαιδευτούν. Να κινηθούν στους δρόμους της πόλης. Μόνο που αυτές οι ανάγκες οι οποίες για όλους εμάς τους υπόλοιπους είναι αυτονόητα θέλω της ζωής, για τα άτομα που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, είναι ένας αγώνας ανηφορικός, μία κορυφή που δύσκολα κατακτάται.
Έχουμε χρέος επομένως, ως (τοπική) κοινωνία πρωτίστως, να τους παρέχουμε τα απαραίτητα μέσα για να την κατακτήσουν όπως δικαιούνται.

Πηγή: http://www.e-erevna.gr