Τα ινομυώματα είναι καλοήθεις όγκοι της μήτρας, αποτελούνται από μυϊκές ίνες και κυρίως από ινώδη ιστό και ανάλογα με τη θέση τους διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες: τα ενδοτοιχωματικά, τα υποβλεννογόνια και τα υπορρογόνια. Επίσης, μπορεί να είναι μισχωτά, δηλαδή να είναι προσαρτημένα στη μήτρα με ένα λεπτό μίσχο.
Ουσιαστικά πρόκειται για ακίνδυνα ογκίδια λίγων εκατοστών που σπανίως εξαλλάσσονται σε κακοήθεις όγκους (0,02%). Η ανάπτυξη των ινομυωμάτων είναι ορμονοεξαρτώμενη και γι' αυτό το μέγεθός τους αυξάνεται κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης και παραμένει σταθερό ή μειώνεται μετά την εμμηνόπαυση, λόγω της μείωσης της παραγωγής οιστρογόνων. Οι πιθανότητες να αυξηθεί είναι περίπου 65%, να μειωθεί μόλις 5%, ενώ σταθερό παραμένει το 30% των ινομυωμάτων.
Η θεωρία των ξενοοιστρογόνων
Επιστημονική απάντηση για τα αίτια που προκαλούν τα ινομυώματα δεν υπάρχει. Ωστόσο, υπάρχει μια θεωρία κατά την οποία χημικές ουσίες -τα λεγόμενα ξενοοιστρογόνα- που μεταφέρονται στα τρόφιμα μπερδεύουν τον οργανισμό, ο οποίος τα αναγνωρίζει σαν οιστρογόνα. Τα ξενοοιστρογόνα προέρχονται είτε από φυτοφάρμακα είτε από αντιβιοτικά που λαμβάνουν τα ζώα. Πάντως, τα δεδομένα των επιστημονικών ερευνών για τις επιπτώσεις της πρόσληψης ξενοοιστρογόνων στον οργανισμό είναι ακόμα περιορισμένα.
Τα ινομυώματα δεν προκαλούν κανένα απολύτως σύμπτωμα στις περισσότερες γυναίκες και γι' αυτό ο εντοπισμός τους τις περισσότερες φορές γίνεται κατόπιν ψηλάφησης ή υπερηχογραφήματος. Σε μερικές περιπτώσεις όμως η θέση του ινομυώματος μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα, τα οποία είναι αιμορραγία (είτε με τη μορφή παρατεταμένης περιόδου είτε οποιαδήποτε στιγμή του κύκλου) και πόνος.
Τα ινομυώματα μπορεί να προκαλέσουν επίσης προβλήματα υπογονιμότητας ή αποβολής, ενώ εάν πιέζουν γειτονικά όργανα, μπορεί να προκαλέσουν δυσκοιλιότητα, συχνοουρία και σπανιότερα νεφρική στάση (εάν πιέζουν τους ουρητήρες). Επίσης, εάν πιέζουν αγγεία μπορεί να προκαλέσουν στάση του αίματος ή θρομβοφλεβίτιδα. Οπότε, δεν είναι καθοριστικός παράγοντας για την εμφάνιση συμπτωμάτων το μέγεθος, αλλά η θέση όπου βρίσκεται το ινομύωμα.
Η άμεση αφαίρεση του ινομυώματος είναι η θεραπεία επιλογής σε ινομυώματα που προκαλούν συμπτώματα. Η ηλικία παίζει πρωταρχικό ρόλο και όχι το μέγεθος τους ινομυώματος, οπότε, εάν η γυναίκα είναι σε αναπαραγωγική ηλικία και επιθυμεί τη δημιουργία οικογένειας, συστήνεται η αφαίρεση του ινομυώματος, που όμως δεν αποκλείει την επανεμφάνισή του. Αντίθετα, αν η γυναίκα έχει περάσει την αναπαραγωγική ηλικία, δεν αποκλείεται να αποφασιστεί ακόμη και η υστερεκτομή.
Οσον αφορά την πρόληψη των ινομυωμάτων, δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να προσέξει μια γυναίκα, πέρα από την κατανάλωση τροφίμων απαλλαγμένων από χημικές ουσίες, εάν δεχθούμε τη θεωρία των ξενοοιστρογόνων.
Ουσιαστικά πρόκειται για ακίνδυνα ογκίδια λίγων εκατοστών που σπανίως εξαλλάσσονται σε κακοήθεις όγκους (0,02%). Η ανάπτυξη των ινομυωμάτων είναι ορμονοεξαρτώμενη και γι' αυτό το μέγεθός τους αυξάνεται κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης και παραμένει σταθερό ή μειώνεται μετά την εμμηνόπαυση, λόγω της μείωσης της παραγωγής οιστρογόνων. Οι πιθανότητες να αυξηθεί είναι περίπου 65%, να μειωθεί μόλις 5%, ενώ σταθερό παραμένει το 30% των ινομυωμάτων.
Η θεωρία των ξενοοιστρογόνων
Επιστημονική απάντηση για τα αίτια που προκαλούν τα ινομυώματα δεν υπάρχει. Ωστόσο, υπάρχει μια θεωρία κατά την οποία χημικές ουσίες -τα λεγόμενα ξενοοιστρογόνα- που μεταφέρονται στα τρόφιμα μπερδεύουν τον οργανισμό, ο οποίος τα αναγνωρίζει σαν οιστρογόνα. Τα ξενοοιστρογόνα προέρχονται είτε από φυτοφάρμακα είτε από αντιβιοτικά που λαμβάνουν τα ζώα. Πάντως, τα δεδομένα των επιστημονικών ερευνών για τις επιπτώσεις της πρόσληψης ξενοοιστρογόνων στον οργανισμό είναι ακόμα περιορισμένα.
Τα ινομυώματα δεν προκαλούν κανένα απολύτως σύμπτωμα στις περισσότερες γυναίκες και γι' αυτό ο εντοπισμός τους τις περισσότερες φορές γίνεται κατόπιν ψηλάφησης ή υπερηχογραφήματος. Σε μερικές περιπτώσεις όμως η θέση του ινομυώματος μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα, τα οποία είναι αιμορραγία (είτε με τη μορφή παρατεταμένης περιόδου είτε οποιαδήποτε στιγμή του κύκλου) και πόνος.
Τα ινομυώματα μπορεί να προκαλέσουν επίσης προβλήματα υπογονιμότητας ή αποβολής, ενώ εάν πιέζουν γειτονικά όργανα, μπορεί να προκαλέσουν δυσκοιλιότητα, συχνοουρία και σπανιότερα νεφρική στάση (εάν πιέζουν τους ουρητήρες). Επίσης, εάν πιέζουν αγγεία μπορεί να προκαλέσουν στάση του αίματος ή θρομβοφλεβίτιδα. Οπότε, δεν είναι καθοριστικός παράγοντας για την εμφάνιση συμπτωμάτων το μέγεθος, αλλά η θέση όπου βρίσκεται το ινομύωμα.
Η άμεση αφαίρεση του ινομυώματος είναι η θεραπεία επιλογής σε ινομυώματα που προκαλούν συμπτώματα. Η ηλικία παίζει πρωταρχικό ρόλο και όχι το μέγεθος τους ινομυώματος, οπότε, εάν η γυναίκα είναι σε αναπαραγωγική ηλικία και επιθυμεί τη δημιουργία οικογένειας, συστήνεται η αφαίρεση του ινομυώματος, που όμως δεν αποκλείει την επανεμφάνισή του. Αντίθετα, αν η γυναίκα έχει περάσει την αναπαραγωγική ηλικία, δεν αποκλείεται να αποφασιστεί ακόμη και η υστερεκτομή.
Οσον αφορά την πρόληψη των ινομυωμάτων, δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να προσέξει μια γυναίκα, πέρα από την κατανάλωση τροφίμων απαλλαγμένων από χημικές ουσίες, εάν δεχθούμε τη θεωρία των ξενοοιστρογόνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.