Η πρόσφατη έρευνα όσον αφορά τα μαστικά κύτταρα του επιπεφυκότα δείχνει ότι υπάρχουν δύο είδη μαστοκυττάρων: εκείνα που περιέχουν τρυπτάση και αφορούν συνήθως βλεννογόνους (MCT) και εκείνα που περιέχουν τρυπτάση και χυμάση (MCTC), τα οποία βρίσκονται κυρίως στο δέρμα και στον επιπεφυκότα.
Είναι προφανές ότι τα διαφορετικά μαστικά κύτταρα αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο. Οι αναλύσεις δείχνουν ότι τα δεύτερου τύπου μαστικά κύτταρα, τα MCTC, είναι αυτά που προκαλούν κυρίως την αλλεργική, την εποχική, τη γιγαντιαία θηλώδη επιπεφυκίτιδα και την εαρινή κερατοεπιπεφυκίτιδα, αν και στην τελευταία συμμετέχουν και κατά μικρό ποσοστό τα MCT, ενώ τα MCT σχετίζονται με άλλου είδους αλλεργίες, όπως αυτές που αφορούν το βλεννογόνο του λεπτού εντέρου, των πνευμόνων και της μύτης.
Φυσικά, η ισταμίνη είναι ο σημαντικότερος καταλύτης της αλλεργίας, ακόμα και της οφθαλμικής, οπότε οι ισταμινικοί υποδοχείς Η1 είναι οι πιο σημαντικοί για τη μετάδοση του κνησμού και της αγγειοδιαστολής που επιτείνουν τα προβλήματα της αλλεργικής επιπεφυκίτιδας. Συνεπώς, τα αντιισταμινικά σίγουρα έχουν σημαντική θέση στη θεραπεία της αλλεργικής επιπεφυκίτιδας, όπως επίσης και οι κρύες κομπρέσες και ίσως τα κρύα συνθετικά δάκρυα.
Οσον αφορά τη φαρμακευτική φαρέτρα ενάντια στην αλλεργική επιπεφυκίτιδα, υπάρχει μία μεγάλη ομάδα φαρμάκων που αφορά τη συστολή των αγγείων που διαστέλλονται από την ισταμίνη, τα αγγειοσυσπαστικά. Υπάρχουν τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη όπως το ketorolac, το suprofen και η diclofenac. Υπάρχουν τα αντιισταμινικά, όπως η levocabastine, η emedastine, τα ήπια κορτικοστεροειδή, οι σταθεροποιητές των μαστικών κυττάρων όπως το chromoline, το lodoxamide, το nedochromil και το remirolast, και οι σταθεροποιητές των μαστικών κυττάρων, όπως το azelastine, το tiffen, το epinastine και το olopatadine. Πολλές από αυτές τις ουσίες παρασκευάζονται και διατηρούνται με τη χρήση συντηρητικών. Φυσικά για παιδιατρική χρήση έχουν έγκριση μερικά μόνο και προτιμώνται αυτά που βρίσκονται σε αμπούλες μιας χρήσης, καθώς δεν περιέχουν συντηρητικά, αν και θα μπορούσαν θεωρητικά σε χρόνια τοπική θεραπεία να προκαλέσουν κάποια χρόνια τοξικότητα στον επιπεφυκότα, καθώς τα περισσότερα συντηρητικά είναι κάποιες ελαφρές αλκοόλες, όπως το benzalkonium chloride.
Στις περιπτώσεις σοβαρών αλλεργικών επιπεφυκίτιδων δουλεύουμε στενά με τους συναδέλφους αλλεργιολόγους. Εάν ένα παιδί αποφασιστεί ότι θα είναι σε χρόνια θεραπεία κι αυτή η θεραπεία δεν είναι αρκετή με αντιισταμινικά ή σταθεροποιητές των μαστικών κυττάρων και απαιτείται χρήση κορτιζόνης, θα πρέπει να ληφθεί η απόφαση αν θα χρησιμοποιηθεί κάποιος άλλος ανοσορρυθμιστής, τοπικά, όπως είναι η τοπική κυκλοσπορίνη. Ενα φάρμακο που θεωρητικά ίσως έχει μεγαλύτερη τοξικότητα σε παιδιά, αλλά ξεπερνά σε ασφάλεια τη χρόνια χρήση κορτιζόνης, καθώς η χρόνια χρήση κορτιζόνης είναι γνωστό ότι μπορεί να προκαλέσει σημαντική επιτάχυνση στη δημιουργία καταρράκτη αλλά και γλαυκώματος, καθώς μπορεί να αυξήσει την ενδοφθάλμια πίεση.
Οπως και με τα περισσότερα προβλήματα, η σωστή διάγνωση και η γρήγορη αντιμετώπιση μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των παιδιών αλλά και να αποφευχθεί η σημαντική ουλοποίηση του κερατοειδούς από επιπλοκές αλλεργικών φαινομένων στα μάτια. Βέβαια το πιο σημαντικό, πάνω απ' όλα, είναι η συμβολή του οικογενειακού περιβάλλοντος και η στενή συνεργασία του με τον ειδικό, αφού για παράδειγμα το τρίψιμο των ματιών εξαιτίας του κνησμού μπορεί να επιφέρει σημαντικές επιπλοκές στην εξέλιξη μιας απλής αλλεργικής επιπεφυκίτιδας.
Είναι προφανές ότι τα διαφορετικά μαστικά κύτταρα αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο. Οι αναλύσεις δείχνουν ότι τα δεύτερου τύπου μαστικά κύτταρα, τα MCTC, είναι αυτά που προκαλούν κυρίως την αλλεργική, την εποχική, τη γιγαντιαία θηλώδη επιπεφυκίτιδα και την εαρινή κερατοεπιπεφυκίτιδα, αν και στην τελευταία συμμετέχουν και κατά μικρό ποσοστό τα MCT, ενώ τα MCT σχετίζονται με άλλου είδους αλλεργίες, όπως αυτές που αφορούν το βλεννογόνο του λεπτού εντέρου, των πνευμόνων και της μύτης.
Φυσικά, η ισταμίνη είναι ο σημαντικότερος καταλύτης της αλλεργίας, ακόμα και της οφθαλμικής, οπότε οι ισταμινικοί υποδοχείς Η1 είναι οι πιο σημαντικοί για τη μετάδοση του κνησμού και της αγγειοδιαστολής που επιτείνουν τα προβλήματα της αλλεργικής επιπεφυκίτιδας. Συνεπώς, τα αντιισταμινικά σίγουρα έχουν σημαντική θέση στη θεραπεία της αλλεργικής επιπεφυκίτιδας, όπως επίσης και οι κρύες κομπρέσες και ίσως τα κρύα συνθετικά δάκρυα.
Οσον αφορά τη φαρμακευτική φαρέτρα ενάντια στην αλλεργική επιπεφυκίτιδα, υπάρχει μία μεγάλη ομάδα φαρμάκων που αφορά τη συστολή των αγγείων που διαστέλλονται από την ισταμίνη, τα αγγειοσυσπαστικά. Υπάρχουν τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη όπως το ketorolac, το suprofen και η diclofenac. Υπάρχουν τα αντιισταμινικά, όπως η levocabastine, η emedastine, τα ήπια κορτικοστεροειδή, οι σταθεροποιητές των μαστικών κυττάρων όπως το chromoline, το lodoxamide, το nedochromil και το remirolast, και οι σταθεροποιητές των μαστικών κυττάρων, όπως το azelastine, το tiffen, το epinastine και το olopatadine. Πολλές από αυτές τις ουσίες παρασκευάζονται και διατηρούνται με τη χρήση συντηρητικών. Φυσικά για παιδιατρική χρήση έχουν έγκριση μερικά μόνο και προτιμώνται αυτά που βρίσκονται σε αμπούλες μιας χρήσης, καθώς δεν περιέχουν συντηρητικά, αν και θα μπορούσαν θεωρητικά σε χρόνια τοπική θεραπεία να προκαλέσουν κάποια χρόνια τοξικότητα στον επιπεφυκότα, καθώς τα περισσότερα συντηρητικά είναι κάποιες ελαφρές αλκοόλες, όπως το benzalkonium chloride.
Στις περιπτώσεις σοβαρών αλλεργικών επιπεφυκίτιδων δουλεύουμε στενά με τους συναδέλφους αλλεργιολόγους. Εάν ένα παιδί αποφασιστεί ότι θα είναι σε χρόνια θεραπεία κι αυτή η θεραπεία δεν είναι αρκετή με αντιισταμινικά ή σταθεροποιητές των μαστικών κυττάρων και απαιτείται χρήση κορτιζόνης, θα πρέπει να ληφθεί η απόφαση αν θα χρησιμοποιηθεί κάποιος άλλος ανοσορρυθμιστής, τοπικά, όπως είναι η τοπική κυκλοσπορίνη. Ενα φάρμακο που θεωρητικά ίσως έχει μεγαλύτερη τοξικότητα σε παιδιά, αλλά ξεπερνά σε ασφάλεια τη χρόνια χρήση κορτιζόνης, καθώς η χρόνια χρήση κορτιζόνης είναι γνωστό ότι μπορεί να προκαλέσει σημαντική επιτάχυνση στη δημιουργία καταρράκτη αλλά και γλαυκώματος, καθώς μπορεί να αυξήσει την ενδοφθάλμια πίεση.
Οπως και με τα περισσότερα προβλήματα, η σωστή διάγνωση και η γρήγορη αντιμετώπιση μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των παιδιών αλλά και να αποφευχθεί η σημαντική ουλοποίηση του κερατοειδούς από επιπλοκές αλλεργικών φαινομένων στα μάτια. Βέβαια το πιο σημαντικό, πάνω απ' όλα, είναι η συμβολή του οικογενειακού περιβάλλοντος και η στενή συνεργασία του με τον ειδικό, αφού για παράδειγμα το τρίψιμο των ματιών εξαιτίας του κνησμού μπορεί να επιφέρει σημαντικές επιπλοκές στην εξέλιξη μιας απλής αλλεργικής επιπεφυκίτιδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.