Η «μάχη ζωής» 59 γενναίων θαλασσαιμικών

Η μονάδα που μεταγγίζονται θα πρεπε να χει εδώ και τρία χρόνια μετεγκατασταθεί

"Η δικαίωση είναι μονόδρομος", επισημαίνει η πρόεδρος των ελλήνων θαλασσαιμικών.

" Υπόθεση ζωής και θανάτου"...

Δικαστικό αγώνα μέχρι οριστικής δικαίωσης, έχουν εδώ και ένα δεκάμηνο ξεκινήσει 59 θαλασσαιμικοί που κάνουν μεταγγίσεις στη μονάδα μεσογειακής αναιμίας του Δρακοπούλειου Κέντρου (Δ.Κ.Μ.Α.), με στόχο την μεταφορά της μονάδας στους χώρους του νοσοκομείου του Νέου Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (ΝΕΕΣ). Η μεταφορά έχει αποφασιστεί πριν μια τριετία αλλά ακόμα ...αναμένεται!

Από τις 13/3/2010 οι 59 θαλασσαιμικοί έχουν καταθέσει στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου μηνυτήρια αναφορά κατά της διοίκησης του ΝΕΕΣ, ζητώντας την διερεύνηση ποινικών ευθυνών για την μη μεταφορά της μονάδας. Με την ένδειξη “κατεπείγον” η υπόθεση διαβιβάστηκε σε τακτικό εισαγγελέα, όμως ακόμα δεν έχει οριστεί δικάσιμος.

Παράλληλα, οι 59 θαλασσαιμικοί έχουν προσφύγει και στο ΣτΕ για την διερεύνηση και απόδοση τυχόν διοικητικών ευθυνών. Η εκδίκαση της προσφυγής ήταν προγραμματισμένη για τις 27 Ιανουαρίου 2011, όμως αναβλήθηκε. Το ΣτΕ απεδέχθη τον ισχυρισμό της διοίκησης του ΝΕΕΣ ότι χρειάζεται χρόνο για να προετοιμάσει τη νομική της υπεράσπιση. “Ελπίζουμε ότι η νέα ημερομηνία θα είναι λίαν συντόμως” σχολιάζει η Βάνα Μυρίλλα πρόεδρος του πανελλήνιου συλλόγου πασχόντων από μεσογειακή αναιμία (ΠΑΣΠΑΜΑ) για  την αναβολή.

Η μετεγκατάσταση της μονάδας είχε αποφασιστεί τον Οκτώβριο του 2007 (απόφαση του Δ.Σ. του ΝΕΕΣ στις 10/10/2007). Ενάμισι μήνα αργότερα, η εφαρμογή της απόφασης κατέστη δεδομένη/αναπόφευκτη διά υπουργικής απόφασης. Το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των μονάδων μεσογειακής αναιμίας που ορίστηκε με Υ.Α. Αβραμόπουλου στις 28/11/2007, απαιτούσε όπως οι μονάδες στεγάζονται “εντός του χώρου γενικών νοσοκομείων ” και όπως “υπάγονται διοικητικά και επιστημονικά στον παθολογικό τομέα τους”. Κάτι που για τη μονάδα του Δρακοπούλειου σήμαινε εξ’ αντικειμένου μετεγκατάσταση στους χώρους του ΝΕΕΣ  “εδώ και τώρα”.

Η παραπομπή του “εδώ και τώρα” από το  2007 μέχρι και σήμερα για του ς150 ωστόσο, βιώνεται ως ατελείωτο μαρτύριο. “Η παρατεινόμενη αναμονή έχει καταλήξει να είναι καθημερινή υπόθεση ζωής και θανάτου” αναφέρει η Βάνα Μυρίλλα.  Γιατρός και η ίδια, εξηγεί ότι “από το 2007 και μετά το Δρακοπούλειο σταδιακά αποψιλώθηκε από επιστημονικό και νοσηλευτικό προσωπικό, την τελευταία διετία δεν μπορούσε να  ανταποκριθεί πλέον στις ανάγκες των πασχόντων”.  Η φορτισμένη αποστροφή της προέδρου του ΠΑΣΠΑΜΑ περί “ζωής και θανάτου” είναι  κυριολεκτική. Προς απόδειξιν, αναφέρεται σε “εγκεφαλικά επεισόδια και περιπτώσεις καρκίνου εξαιτίας της πλημμελλούς παρακολούθησης οι οποίες υπό στοιχειωδώς κατάλληλες συνθήκες θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί ”.  

Πηγή: Πηγή: Εφημερίδα "Ελευθεροτυπία"