Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, ισχυρίζονται ότι το στρες ενισχύει τη μνήμη μας.
Οι ερευνητές, σύμφωνα με την Daily Mail, πιστεύουν μάλιστα ότι βρίσκονται στον σωστό δρόμο για να εξηγήσουν περίπλοκα φαινόμενα όπως αυτά του μετατραυματικού στρες, αναπτύσσοντας παράλληλα, πιο αποτελεσματικές μεθόδους θεραπείας.
Τα αποτελέσματα προέκυψαν έπειτα από μια σειρά πειραμάτων σε ποντίκια και οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι οι στρεσογόνες εμπειρίες ενδυνάμωσαν την ικανότητά τους να ανακαλούν παλαιότερες πληροφορίες.
Σε πρώτο στάδιο, τα ποντίκια τοποθετήθηκαν σε έναν λαβύρινθο σχήματος Τ, και στη συνέχεια εκπαιδεύτηκαν έτσι, ώστε να ξεχωρίζουν τις αριστερές από τις δεξιές κατευθύνσεις. Την επόμενη μέρα, τα μισά από αυτά τοποθετήθηκαν σε έναν βαθύ κουβά με νερό στον οποίο κλήθηκαν να κολυμπήσουν, ενώ τα υπόλοιπα βρέθηκαν σε ρηχά νερά όπου το κολύμπι δεν ήταν σαφώς απαραίτητο.
Έπειτα από τη συγκεκριμένη δοκιμασία τα ποντίκια επέστρεψαν στον λαβύρινθο όπου και διαπιστώθηκε μια σημαντική διαφορά. Εκείνα που αναγκάστηκαν να κολυμπήσουν, διέθεταν πολύ πιο βελτιωμένη μνήμη από εκείνα που δεν κολύμπησαν και ήταν ικανά να ανακαλέσουν αμέσως την κατεύθυνση στην οποία έπρεπε να στρίψουν.
Υπήρξε λοιπόν μια καθαρή σύνδεση του στρες που προκλήθηκε από το κολύμπι και της ανάμνησης πλοήγησης μέσα στον λαβύρινθο παρά το γεγονός ότι τα δύο αυτά γεγονότα έμοιαζαν, στην αρχή τουλάχιστον, ασύνδετα μεταξύ τους.
Τα αποτελέσματα προέκυψαν έπειτα από μια σειρά πειραμάτων σε ποντίκια και οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι οι στρεσογόνες εμπειρίες ενδυνάμωσαν την ικανότητά τους να ανακαλούν παλαιότερες πληροφορίες.
Σε πρώτο στάδιο, τα ποντίκια τοποθετήθηκαν σε έναν λαβύρινθο σχήματος Τ, και στη συνέχεια εκπαιδεύτηκαν έτσι, ώστε να ξεχωρίζουν τις αριστερές από τις δεξιές κατευθύνσεις. Την επόμενη μέρα, τα μισά από αυτά τοποθετήθηκαν σε έναν βαθύ κουβά με νερό στον οποίο κλήθηκαν να κολυμπήσουν, ενώ τα υπόλοιπα βρέθηκαν σε ρηχά νερά όπου το κολύμπι δεν ήταν σαφώς απαραίτητο.
Έπειτα από τη συγκεκριμένη δοκιμασία τα ποντίκια επέστρεψαν στον λαβύρινθο όπου και διαπιστώθηκε μια σημαντική διαφορά. Εκείνα που αναγκάστηκαν να κολυμπήσουν, διέθεταν πολύ πιο βελτιωμένη μνήμη από εκείνα που δεν κολύμπησαν και ήταν ικανά να ανακαλέσουν αμέσως την κατεύθυνση στην οποία έπρεπε να στρίψουν.
Υπήρξε λοιπόν μια καθαρή σύνδεση του στρες που προκλήθηκε από το κολύμπι και της ανάμνησης πλοήγησης μέσα στον λαβύρινθο παρά το γεγονός ότι τα δύο αυτά γεγονότα έμοιαζαν, στην αρχή τουλάχιστον, ασύνδετα μεταξύ τους.
Πηγή: http://www.zougla.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.