Το Blog των AμεA (Ατόμων με Αναπηρία) - Αναπηρία - Δικαιώματα, Παροχές, Ενημέρωση και Πληροφορίες για τα Άτομα με Αναπηρία... και όχι μόνο. Ανάπηροι αλλά ίσοι - Disabled but Equal
Δείτε τη λίστα με τις αναζητήσεις των Ελλήνων. Ο «πατέρας» της κρυπτογραφίας Κλοντ Σάνον, η Ελλάδα, η Μεγάλη Εβδομάδα, το Πάσχα και ο Σαίξπηρ ήταν τα πέντε πιο δημοφιλή λήμματα που αναζήτησαν οι έλληνες χρήστες στην ελληνική διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Βικιπαίδεια (Wikipedia) κατά τον μήνα Απρίλιο. Αναλυτικότερα, τα 20 πιο δημοφιλή λήμματα ήταν:
Κλοντ Σάνον (42.446 επισκέψεις-προβολές): Ο κρυπτογράφος που θεωρείται «πατέρας» της θεωρίας της πληροφορίας και των ψηφιακών κυκλωμάτων, τιμήθηκε με ένα Google Doodle για να γιορταστούν τα 100ά γενέθλιά του στις 30 Απριλίου.
Ελλάδα (32.261): Το λήμμα έχει σταθερά υψηλή επισκεψιμότητα στην ελληνική Βικιπαίδεια, όπως συμβαίνει με αντίστοιχα λήμματα χωρών στις Βικιπαίδειες άλλων γλωσσών.
Μεγάλη Εβδομάδα (27.741): Ξεκίνησε να έχει πολλές επισκέψεις λίγο πριν την Κυριακή των Βαΐων, οι οποίες κορυφώθηκαν την Μεγάλη Τρίτη και κατόπιν ελαττώθηκαν σταδιακά.
Πάσχα (26.320): Οι επισκέψεις αυξήθηκαν τρεις-τέσσερις ημέρες πριν κλείσουν τα σχολεία και σταδιακά κορυφώθηκαν το Μεγάλο Σάββατο.
Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (24.144): Πέθανε στις 23 Απριλίου 1616 και τα 400 χρόνια από τον θάνατό του έφεραν πολλές ειδησεογραφικές αναφορές και ένα Google Doodle.
Κυλώνειο Άγος (23.976): Η ανακάλυψη τον Απρίλιο ομαδικού τάφου στο Φαληρικό Δέλτα, που συνδέεται με το Κυλώνειο 'Αγος, οδήγησε αρκετούς χρήστες να μάθουν γι' αυτό.
Γιάννης Βόγλης (23.374): Ο Έλληνας ηθοποιός πέθανε στις 20 Απριλίου.
Το Νησί (21.820): Η επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά επαναπροβλήθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου και δημιούργησε παρατεταμένο ενδιαφέρον γι' αυτήν.
Τάμτα (20.467): Η δημοφιλής ποπ τραγουδίστρια συμμετέχει στην κριτική επιτροπή του τηλεοπτικού διαγωνισμού/εκπομπής The X-factor.
Ρούλα Κορομηλά (20.424): Η παρουσιάστρια της ελληνικής τηλεόρασης στις 16 Απριλίου επανέφερε το σόου ‘Μπράβο Ρούλα' στον τηλεοπτικό σταθμό Epsilon.
Γεράσιμος Αρσένης (19.849): Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πολλές φορές υπουργός πέθανε στις 19 Απριλίου.
Αλίκη Βουγιουκλάκη (19.427): Η βιογραφία της έχει υψηλή επισκεψιμότητα σε όλη τη διάρκεια του έτους.
Πομάκοι (18.260)
Νόσος του Χάνσεν (17.650): Η νόσος του Χάνσεν ή λέπρα είναι η ασθένεια από την οποία πάσχουν οι έγκλειστοι στο Νησί της δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς (θέση 8).
Άντζελα Δημητρίου (17.171): Πρωταγωνίστρια της πασχαλινής διαφήμισης των καταστημάτων Jumbo (βλ. «χτύπα σαν άντρας»).
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2016 (16.614)
Κυριακή των Βαΐων (16.194)
Αλέξανδρος ο Μέγας (16.094): Πάντα υψηλή επισκεψιμότητα στην ελληνική Βικιπαίδεια, με περίπου 400 επισκέψεις την ημέρα σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Σταμάτης Γαρδέλης (14.771): Ο ηθοποιός που συμμετέχει στο σόου μεταμορφώσεων του ΑΝΤ1 «Your Face Sounds Familiar».
Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου (14.569): Αυξημένο ενδιαφέρον κάθε χρόνο τις ημέρες γύρω από την 21η Απριλίου.
Μεγάλος «απών» στον παραπάνω κατάλογο είναι το λήμμα για τον Prince. Ο θάνατός του συγκέντρωσε 13 εκατομμύρια προβολές μέσα σε μόλις τρεις ημέρες στο λήμμα του στην αγγλική Βικιπαίδεια, το οποίο διατηρήθηκε πρώτο σε επισκεψιμότητα για δύο εβδομάδες. Την ημέρα που πέθανε ο Prince, δεν υπήρχε ακόμη αντίστοιχο λήμμα στα ελληνικά. Δημιουργήθηκε την ίδια ημέρα από μη συνδεδεμένο χρήστη και συγκέντρωσε μόλις 3.950 επισκέψεις μέσα στον Απρίλιο. Επίσης, παρά τη σχετική διεθνή ειδησεογραφία, το λήμμα Panama Papers δεν είχε σχεδόν καθόλου επισκεψιμότητα στην ελληνική Βικιπαίδεια (ίσως λόγω του μικρού περιεχομένου του), ενώ ήταν στις κορυφαίες θέσεις στην αγγλική. Τα λήμματα -και τα συνοδευτικά σχόλια- ανάρτησε ο Κωνσταντίνος Σταμπουλής, παλαιός διαχειριστής της Ελληνικής Βικιπαίδειας, στην ιστοσελίδα της Εταιρείας Ελεύθερου Λογισμικού/Λογισμικού Ανοιχτού Κώδικα(ΕΕΛ/ΛΑΚ). Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Τι δεν ξέρουμε για τη «ροζ» ψυχαγωγία. Τα ταμπού γύρω από τα έργα και τις ημέρες της πορνογραφίας φαίνεται να υποχωρούν στις μέρες μας, αφήνοντας να αποκαλυφθούν όσα εκτυλίσσονται πίσω από τις κάμερες της ενήλικης ψυχαγωγίας.
Διασημότητες παραδέχονται πια ανοιχτά ότι βγαίνουν με πορνοστάρ, καθώς οι δυτικές κοινωνίες μοιάζουν πιο δεκτικές στο να αποδεχθούν στους καθιερωμένους κόλπους τους αυτά που παρακολουθούν στη μυστικότητα της ιδιωτικότητάς τους.
Κοσμικά άρθρα σκαρφαλώνουν σήμερα στις έντυπες και ηλεκτρονικές σελίδες του παραδοσιακού Τύπου που αφορούν στα πεπραγμένα των πορνοστάρ, κάτι ανήκουστο όσο να πεις λίγα χρόνια πρωτύτερα.
Ώρα να δούμε λοιπόν σε πιο κοντινό πλάνο την πορνογραφία, άλλη μια βαριά βιομηχανία δηλαδή που δεν έχει να κρύψει τίποτα από τη δημόσια θέα…
Πόσο πολύ είναι άραγε το ηλεκτρονικό πορνό;
Υπάρχει η λαϊκή πεποίθηση ότι το ίντερνετ φτιάχτηκε για καθαρά πορνογραφικούς σκοπούς, λες και ήταν δηλαδή από την αρχή απλό παρακλάδι της «ροζ» βιομηχανίας. Κι αν το ίντερνετ είχε πάντα κατά νου τους μοναχικούς ανθρώπους, τότε το γλυκό ήρθε να δέσει με την ιδέα ότι όλος ο παγκόσμιος ιστός δεν ήταν παρά ένα τεράστιο πορνό. Αν και η πραγματικότητα ενδέχεται να είναι ελαφρώς διαφορετική.
Μια πρώτη και μάλλον μεθοδολογικά παρακινδυνευμένη έρευνα είχε υπερεκτιμήσει την ηλεκτρονική πορνογραφική δραστηριότητα, στέλνοντας το ποσοστό του πορνογραφικού υλικού στο 37% του συνόλου του ηλεκτρονικού περιεχομένου. Μια δεύτερη και πιο ψύχραιμη ανάλυση το εκτίμησε στο 4%, στέλνοντας το αντίστοιχο ποσοστό των «ροζ» ηλεκτρονικών αναζητήσεων στο 13-14% (αν και ενδέχεται να έχει υποεκτιμηθεί εξαιτίας των τόσων φετίχ που δεν μπορούν να υπολογιστούν ως αναζητήσεις).
Μια τρίτη και πιο πρόσφατη μελέτη του 2013, που φαίνεται να συγκεντρώνει αρκετή συναίνεση, υπολόγισε ότι το 15% όλου του ηλεκτρονικού περιεχομένου σχετίζεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με πορνογραφικές δραστηριότητες…
Η παρακολούθηση πορνό δεν πυροδοτεί βίαιες συμπεριφορές
Οι θεματοφύλακες της ηθικής τάξης προσπάθησαν εδώ και αιώνες να συσχετίσουν την κατανάλωση του πορνογραφικού υλικού με βίαιες σεξουαλικές συμπεριφορές. Ακόμα χειρότερα, μερίδα του σύγχρονου -και προοδευτικού- φεμινιστικού κινήματος της δεκαετίας του 1980 επιχειρηματολόγησε ότι η πορνογραφία είναι εγγενώς μισογυνική, την ίδια ώρα που πυροδοτεί βία κατά των γυναικών στον αληθινό κόσμο.
Κι ενώ το πρώτο τμήμα (περί μισογυνισμού δηλαδή) είναι πιθανότατα αληθές, καμία απόδειξη δεν έχει προσκομιστεί ποτέ που να συσχετίζει παρακολούθηση πορνό και έκρηξης σωματικής ή ψυχολογικής βίας. Μετα-έρευνα του 2013 κατέληξε πως «κανένας σοβαρός ερευνητής» δεν βρήκε ποτέ καμία συσχέτιση ανάμεσα στα δυο, και σαν να μη φτάνει αυτό, το περιοδικό «Scientific American» δημοσίευσε το 2011 τα ευρήματα μελέτης που έλεγαν ακριβώς το αντίθετο: η καταπίεση της επιθυμίας να παρακολουθήσεις πορνό παίζει καθοριστικά αρνητικό ρόλο στην προσπάθεια να υπερβείς σεξουαλικές ανεπάρκειες και προβλήματα…
Η βιομηχανία του πορνό είναι πλέον σε μαζική παρακμή
Παρά το γεγονός ότι άλλοτε ζούσε και βασίλευε, ο πορνογραφικός κλάδος βρίσκεται από το 2012 σε παρακμή, αφού εκείνη τη χρονιά σημείωσε παγκοσμίως πτώση στα έσοδά του κατά 75%! Οι μεγάλοι παίκτες της αγοράς κατηγόρησαν την ηλεκτρονική πειρατεία για την κατακρήμνισή τους, λέγοντας πως η πορνογραφία δεν είναι στις μέρες μας βιώσιμη.
Αξίζει πάντως να τονιστεί ότι ακόμα και πριν από το παράνομο κατέβασμα και τις δωρεάν πορνογραφικές ιστοσελίδες που έβαλαν το κερασάκι στην τούρτα της πτώσης, η «ροζ» βιομηχανία δεν σημείωνε τις επιδόσεις που διατεινόταν ότι είχε. Η υπερβολή ήταν λες συνυφασμένη με την εμπορική απήχηση του πορνό ήδη από το 2001, όταν το έγκριτο περιοδικό «Forbes» ισχυρίστηκε ότι οι πορνοπαραγωγοί υπερεκτιμούν τα κέρδη του κλάδου κατά «τουλάχιστον οχτώ φορές πάνω» για να φαίνεται πιο επικερδής η δραστηριότητα.
Ακόμα και μέσα στην υπερβολή πάντως, τα κέρδη της ενήλικης οικιακής ψυχαγωγίας έφταναν δεν έφταναν το 1/10 της παραδοσιακής οικιακής ψυχαγωγίας. Φαίνεται πώς όλοι πιστεύουν ότι αγοράζουμε πολύ περισσότερο πορνό απ’ όσο όντως κάνουμε…
Πορνό και φύλα
Η νόρμα θέλει παραδοσιακά τους άντρες να παρακολουθούν συντριπτικά περισσότερο πορνό απ’ όσο οι γυναίκες και πολλοί λόγοι ευθύνονταν γι’ αυτό. Οι φαλλοκρατικές κοινωνίες αποδέχονταν ευκολότερα τον άντρα να εκφράζει τις σεξουαλικές του επιθυμίες, την ίδια ώρα που ο άντρας ήταν αυτός που είχε τα χρήματα αλλά και την πρόσβαση στα μέσα. Κι έτσι ήταν φυσικό η πορνογραφία να τον έχει πάντα στο μυαλό της ως πελάτη. Έρευνα του 2013 επιβεβαίωσε μάλιστα την τρέχουσα πεποίθηση, αναφέροντας πως μόλις το 8% των γυναικών που μπαίνουν στο ίντερνετ θα επισκεφθούν κάποια ιστοσελίδα πορνογραφικού περιεχομένου.
Αν και τα δεδομένα από τις ίδιες τις «ροζ» σελίδες σκιαγραφούν μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Το γνωστότατο Pornhub έλεγε ήδη από το 2013 ότι το 33% των πελατών του ήταν γυναίκες, την ίδια ώρα που το 2014 οι «Times of India» ανέφεραν ότι το 30% των γυναικών της Ινδίας που χρησιμοποιούν το ίντερνετ θα μπουν κάποια στιγμή σε πορνογραφικό site.
Από τα δεδομένα των πορνογραφικών ιστοσελίδων πληροφορούμαστε και ένα ακόμα, σαφώς πιο αναπάντεχο, γεγονός: οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες που παρακολουθούν ηλεκτρονική πορνογραφία στρέφονται στον ομοφυλοφιλικό γυναικείο έρωτα. Οι γυναίκες παρακολουθούν λοιπόν λεσβιακό πορνό και αμέσως μετά αντρικό ομοφυλοφιλικό. Όσο για το ετεροφυλόφιλο πορνό που φτιάχνεται με σκοπό να έχει απήχηση στη γυναίκα, δεν κατατάσσεται καν στην τρίτη θέση!
Η ακριβότερη πορνογραφική ταινία όλων των εποχών
Σήμερα που το ερασιτεχνικό οικιακό πορνό έχει στεφθεί βασιλιάς του κλάδου, το να επενδύει κάποιος σε ακριβές παραγωγές μοιάζει καθαρή αποκοτιά, αν και οι οραματιστές της βιομηχανίας δεν σκέφτονται έτσι. Κι έτσι το 2005 η εταιρία παραγωγής Digital Playground αποφάσισε να ρίξει όλο το βάρος στην ιστορία και το φτιασίδωμα, γράφοντας ένα ρεκόρ: η πορνογραφική παρωδία των «Πειρατών της Καραϊβικής» στοίχισε όχι λιγότερα από1 εκατ. δολάρια!
Παρά το γεγονός ότι η εταιρία δαπάνησε έξι φορές περισσότερα όχι από τη μέση πορνογραφική ταινία αλλά από την ακριβή παραγωγή, το πείραμά της πέτυχε εμπορικά, μιας και το «Pirates» έβγαλε τα λεφτά του και με το παραπάνω. Και τότε η Digital Playground έκανε το αμέσως επόμενο λογικό βήμα: γύρισε το 2008 το sequel της πορνοπαρωδίας (με υπότιτλο «Stagnetti’s Revenge») που της στοίχισε 8 εκατ. δολάρια! Περισσότερα δηλαδή από μια μέση χολιγουντιανή ταινία. Αυτό το ποσό δύσκολα θα ξεπεραστεί με τα σημερινά δεδομένα αλλά και την αλλαγή των καταναλωτικών ηθών…
Νέες ελπίδες για τη διάσωση του είδους που απειλείται σοβαρά με εξαφάνιση. Ένας ρινόκερος της Σουμάτρας γεννήθηκε στην Ινδονησία, αναπτερώνοντας τις ελπίδες των περιβαλλοντολόγων που αγωνίζονται για τη διάσωση του είδους αυτού που απειλείται με εξαφάνιση. Η Ρατού, η «Βασίλισσα» στα Ινδονησιακά, γέννησε χθες ένα θηλυκό μικρό σε καταφύγιο ρινόκερων στο Εθνικό Πάρκο Ουέι Καμπάς στο νησί της Σουμάτρας.
And here she is! ❤️❤️❤️ Ratu, a 14-year-old Sumatran rhino living at the Sumatran Rhino Sanctuary (SRS) in Indonesi… pic.twitter.com/eAO9F5MmPQ
Το νεογέννητο, στο οποίο δεν έχουν δώσει ακόμη όνομα, έχει βάρος περίπου 20 κιλά και μέσα σε κάποιες ώρες από τη γέννησή του περπατούσε και θήλαζε από την εξαντλημένη μητέρα του. Το ρινοκεράκι αυτό που ήρθε χθες στον κόσμο είναι επίσης το δεύτερο που αποκτάει η 15χρονη μητέρα του και ο σύντροφός της, ο Άνταλας, μετά το πρώτο μωρό του ζεύγους ονόματι Αντάτου, το οποίο έγραψε ιστορία το 2012, καθώς ήταν ο πρώτος ρινόκερος που γεννήθηκε σε συνθήκες αιχμαλωσίας στην Ινδονησία εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Σε λιγότερους από 100 υπολογίζονται οι Ρινόκεροι της Σουμάτρας που εξακολουθούν σήμερα να ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον, σύμφωνα με το υπουργείο Δασοκομίας και Περιβάλλοντος της Ινδονησίας. Αυτό το είδος των ρινόκερων απειλείται με εξαφάνιση λόγω της απώλειας του φυσικού του περιβάλλοντος και της λαθροθηρίας για τα κέρατά του. «Πρέπει να υπάρχει μια ισχυρή δέσμευση, όχι μόνον στην Ινδονησία, αλλά σε όλον τον κόσμο για να προστατεύσουμε και να εξασφαλίσουμε ότι αυτά τα είδη θα επιβιώσουν», δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Νοβριζάλ Κάχαλ. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Οι ιστορίες που ενέπνευσαν τους δημιουργούς του KleptoCats. Υπάρχει πάντα μια σκοτεινή πλευρά σε κάθε τι. Ακόμη και στις γάτες. Τελευταία, κερδίζουν δημοσιότητα για «αταξίες» που κάνουν. Μισούν τη Miley Cyrus αλλά επίσης κλέβουν, όπως τεκμηριώνεται. Από τότε που ο Dusty, ο γάτος που είχε κλέψει πάνω από 600 αντικείμενα, εμφανίστηκε, το 2011, στο Late Show with David Letterman, τα εγκλήματα των κατοικίδιων έχουν κάνει κατάληψη στη φαντασία του κοινού, παίρνοντας διαστάσεις μύθου των καιρών που ζούμε. Συνέβαλε σε αυτό η Brigit, ο νυκτερινός διαρρήκτης. Η εξάχρονη γατούλα από το Σιάμ, σε διάστημα μόλις δύο μηνών, έφερε στο σπίτι της κυρίας της, της Σάρα Νέιθαν από το Χάμιλτον της Νέας Ζηλανδίας, 11 μποξεράκια και πάνω από 50 κάλτσες. «Σε κάποιους πρέπει να λείπουν όλα αυτά» κλαψούριζε η Σάρα. «Μια μέρα, η Μπρίτζιτ μπήκε σπίτι κρατώντας στο στόμα της μια κάλτσα, λες και ήταν γατάκι. Το να έχεις τις γάτες κλεισμένες στο σπίτι δεν συνηθίζεται στη Νέα Ζηλανδία. Η Μπρίτζιτ δεν κυνηγά πουλάκια γι' αυτό οι γείτονες τη βλέπουν με καλό μάτι. Αλλά μετακομίζουμε εκτός πόλης σύντομα κι ελπίζουμε ότι δεν θα έχει πια ευκαιρία» (να κλέβει ανδρικά εσώρουχα και κάλτσες!). Τα κατορθώματα της Μπρίτζιτ έγιναν γνωστά τον Μάρτιο που μας πέρασε, αλλά πιο πρωτότυπος ήταν ο Tiger. Γνωστός πλέον ως «Klepto Kitty», ο Τίγρης έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του τον Σεπτέμβριο του '15, όταν στην πολιτεία του Όρεγκον άρχισε να φέρνει στο σπίτι του κυρίου του, του Ντέιβ Κέμπας, παιδικά παιχνίδια, εσώρουχα και άλλα αντικείμενα. Έπεσαν στην αντίληψή του Ντέιβ γιατί τις στεμμένες με επιτυχία επιστροφές του Τίγρη στο σπίτι κατέγραψαν οι κάμερες ασφαλείας που είχε εγκαταστήσει. Γούρλωσε, όμως, τα μάτια όταν είδε το αγαπημένο του κατοικίδιο να επιστρέφει με κλεμμένη μαριχουάνα! «Ήταν μόνο μια μικρή φούντα, αλλά στα σίγουρα ήταν χόρτο. Είμαι βέβαιος ότι το βρήκε στο γυμνάσιο. Του είπα "δεν μπορείς να φέρνεις αυτό, εδώ"», τόνισε ο Ντέιβ Κέμπας. Ο Τίγρης είναι διάσημος. Έχει τη δική του σελίδα στο Facebook, με 15.000 like! Για να σβήσει τη δίψα του κοινού για εγκλήματα από τα συμπαθή αιλουροειδή, το μεξικανικό στούντιο Hyperbeard Games ανέπτυξε ένα βιντεοπαιχνίδι για έξυπνα κινητά (τόσο για λειτουργικό Android, όσο και για iOS), το οποίο σου επιτρέπει και να ντύνεις και να κοντρολάρεις το γατάκι-εγκληματία. Η επωνυμία; KleptoCats. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Διαμονή που σε απογειώνει - Δείτε φωτογραφίες. Περισσότερα από 38.000 ευρώ ξόδεψε ο Stewart Dungey για να αγοράσει, να μεταφέρει και να μεταμορφώσει ελικόπτερο του Βασιλικού Ναυτικού της Βρετανίας σε εξοχική κατοικία. Το ελικόπτερο Westland Wessex, από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, «γδύθηκε» εσωτερικά και διαμορφώθηκε σε δύο υπνοδωμάτια και σαλόνι. Δίπλα του κατασκεύασε ένα χώρο για κουζίνα και τουαλέτα και το προσάρτησε στο ελικόπτερο, ώστε να είναι ενιαίος χώρος ενώ το cockpit του ελικοπτέρου του 1965 έχει διατηρηθεί. Το νέο ελικοδρόμιο που άνοιξε στο Windmill Campersite του Stewart στο Isle of Wight, φιλοξενεί επίσης άλλους χώρους διαμονής αλλά και το ασυνήθιστο «εξοχικό» πρώην ελικόπτερο. «Βρήκα το ελικόπτερο τυχαία, μια μέρα στις 4 το πρωί, στο eBay. Όταν το κατοχύρωσα έπρεπε να πάω στο Blackpool να το πάρω και να το φέρω εδώ», περιγράφει ο 61χρονος. Η διαμονή στο ελικόπτερο κοστίζει 500 ευρώ για ένα Σαββατοκύριακο ή από Δευτέρα έως Παρασκευή. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Δείτε το βίντεο με το εντυπωσιακό έργο στην Ταϊβάν. Τέσσερα εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια χρησιμοποίησε μια εταιρεία στην Ταϊβάν για να δημιουργήσει ένα τεράστιο αντίγραφο του πίνακα «Έναστρη νύχτα» του διάσημου ολλανδού ζωγράφου Βίνσεντ βαν Γκογκ. Ο πίνακας καλύπτει μία έκταση 530 στρεμμάτων (530 χιλιάδες τμ) του Starry Paradise Park, που βρίσκεται στις παρυφές της πόλης Κεελούνγκ στην Ταϊβάν και άνοιξε για το κοινό στις αρχές του έτους, τιμώντας την 125η επέτειο από το θάνατο του ζωγράφου. «Στεφτήκαμε να συνδυάσουμε την ιδέα της προστασίας του περιβάλλοντος και αυτό το τοπίο και να δημιουργήσουμε ένα έργο τέχνης, έτσι ώστε ο καθένας να γνωρίσει μία άλλη πλευρά της ανακύκλωσης», δήλωσε, σύμφωνα με το Ρόιτερς, ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της εταιρείας, Unison Developing Co. Ltd, που ανέλαβε να υλοποιήσει το έργο, Αϊσίν Γεν. Η πρώτη αναπαράσταση του έργου έγινε το 2015 όταν μαθήτριες της Ταϊβάν χρησιμοποιώντας περίπου 30.000 πολύχρωμα καπάκια από μπουκάλια αναδημιούργησαν το έργο του βαν Γκογκ. Οι μαθήτριες από σχολείο της πόλης Ταϊτσούνγκ χωρίστηκαν σε ομάδες και μέσα σε 50 λεπτά σχημάτισαν τα επιμέρους κομμάτια του πίνακα, τα οποία στη συνέχεια ένωσαν μεταξύ τους. Το «οικολογικό» έργο τους είχε έκταση 20 τετραγωνικών μέτρων, με τον καθηγητή των κοριτσιών Γου Κινγκτσουάν να διευκρινίζει ότι μέσα από αυτό το πρότζεκτ επιθυμούσε να φέρει τις μαθήτριες πιο κοντά, αλλά και να τους εξηγήσει ορισμένα πράγματα για την ανακύκλωση. Ο Βαν Γκογκ έζησε από το 1853 μέχρι το 1890, με τη φήμη του να εξαπλώνεται μετά τον θάνατό του, όταν και αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών. Η «έναστρη νύχτα» ολοκληρώθηκε από τον ζωγράφο το 1889, ένα χρόνο πριν από το θάνατό του. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Η παρατήρηση εξέπληξε τους επιστήμονες. Την πρώτη καταγραφή ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς ανάμεσα σε θηλυκούς γορίλες κατέγραψε τυχαία ο καθηγητής Δρ. Cyril Grueter, ειδικός στα πρωτεύοντα στο University of Western Australia. Ο καθηγητής παρακολουθούσε γορίλες στη Ρουάντα καταγράφοντας τη διατροφική συμπεριφορά τους όταν παρατήρησε για πρώτη φορά στη φύση ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ανάμεσα σε θηλυκούς γορίλες. «Αντί να υπάρξει επιθετικότητα ανάμεσα στα θηλυκά για το φαγητό τα είδαμε να εμπλέκονται σε σεξουαλική συμπεριφορά, κάτι που μας εξέπληξε», τόνισε ο Αυστραλός επιστήμονας στη Daily Mail. Με εντατική παρατήρηση των πρωτευόντων επί δύο χρόνια, ο Grueter πρόσεξε πως η πλειονότητα των θηλυκών στρεφόταν το ένα προς το άλλο για σεξουαλική διέγερση όταν τα αρσενικά τα απέρριπταν. «Προφανώς αντλούσαν σεξουαλική ικανοποίηση ο ένας από τον άλλο, ποτέ δεν περίμενα να δω κάτι τέτοιο», πρόσθεσε, «οι γορίλες συνδέονται στενά με τον άνθρωπο και πιστεύουμε πως με την καταγραφή της συμπεριφοράς αυτής θα μπορούσαμε να μάθουμε κάτι παραπάνω για τη δική μας εξέλιξη. Από τους 22 θηλυκούς γορίλες που αποτέλεσαν αντικείμενο έρευνας από το 2008 έως το 2010, οι 18 είχαν ερωτικές περιπτύξεις με άλλα θηλυκά προχωρώντας σε προσέγγιση και θωπεία των γεννητικών οργάνων και κραυγές ζευγαρώματος. «Το βασικό συμπέρασμά μας είναι πως πρόκειται για καθαρά σεξουαλική συμπεριφορά χωρίς απαραίτητα να υπάρχει έλξη. Δεν σημαίνει πως έχουν ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό, είναι καθαρά σεξουαλική συμπεριφορά», τόνισε ο Grueter εξηγώντας μάλιστα πως πολλές φορές τα θηλυκά που είχαν τέτοιου είδους επαφές αναζητούσαν ιδιωτικότητα, μακριά από τα υπόλοιπα ζώα. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Όταν η ανθρώπινη δικαιοσύνη ασχολείται με οντότητες του μη φυσικού κόσμου. Η κρυπτοζωολογία είναι η περίεργη και γκρίζα αυτή περιοχή όπου η παραδοσιακή επιστήμη συναντά τους λαϊκούς θρύλους και αποφασίζουν να αποδράσουν μαζί από τον Ορθό Λόγο.
Κι έτσι βάζουν από κοινού να μελετήσουν ζωικούς οργανισμούς που δεν εμπίπτουν στους επίσημους καταλόγους της ζωολογίας, όπως το Τέρας της Λίμνης του Λοχ Νες, τον Μπίγκφουτ και άλλα τέτοια υπέροχα φολκλορικά πλάσματα.
Αυτή η σαγήνη που ασκούν τα μυθολογικά όντα στα μυαλά των συνωμοσιολόγων περνά κάποιες φορές σε επίσημες κρατικές δομές και θεσμούς, δημιουργώντας δικαστικά δεδικασμένα για όντα έξω από τον λογικό κόσμο!
Απίστευτο αλλά κατάφωρα πραγματικό…
Τα ξωτικά της Ισλανδίας φτάνουν στο Ανώτατο Δικαστήριο
Όταν η Οδική και Παράκτια Διοίκηση της Ισλανδίας θέλησε να φτιάξει έναν δρόμο για να ενώσει μια απομονωμένη χερσόνησο με το υπόλοιπο της χώρας, οι πολίτες εξαγριώθηκαν, κι αυτό γιατί το οδικό σύμπλεγμα θα ενοχλούσε λέει τους παλιότερους κατοίκους της Ισλανδίας, τα ξωτικά! Τα μυθολογικά όντα έρχονται προφανώς πρώτα από τους ανθρώπους και η διασφάλιση της αιώνιας ησυχίας τους λογίστηκε πρωταρχικής σημασίας για τους κατοίκους.
Η φωνή του λαού ενώθηκε λοιπόν για να μην ισοπεδωθεί ένας μεγάλος βράχος, αφού κατά την τοπική παράδοση η πέτρα ήταν εκκλησία των ξωτικών! Πώς το ήξεραν αυτό οι περίοικοι; Μα επειδή μπορούσαν να ακούσουν, να δουν και να διαισθανθούν τα ξωτικά, μια πεποίθηση αρκετά γενικευμένη σε πολλούς Ισλανδούς. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι όλοι οι ναοί των ξωτικών συνδέονται μεταξύ τους και η καταστροφή ενός θα επέφερε τρομακτικές αλυσιδωτές αντιδράσεις στη θρησκεία των μυθολογικών πλασμάτων.
Η κυβέρνηση αποφάσισε το 1998 να μετρήσει τις στάσεις των Ισλανδών αναφορικά με τα ξωτικά, αν και δεν περίμενε φυσικά το 54% των πολιτών της να πιστεύουν στην ύπαρξη των ξωτικών αλλά και την υπερφυσική ικανότητά τους να κάνουν καλό ή κακό. Οι διαμαρτυρίες υπέρ των ξωτικών στα κρατικά ισλανδικά σχέδια είναι μάλιστα τόσο κοινές που η Βουλή είχε ψηφίσει παλιότερα μια πεντασέλιδη επίσημη ανακοίνωση ως απάντηση στην εκάστοτε λαϊκή κατακραυγή.
Ήδη από τη δεκαετία του 1970 αρκετά φιλόδοξα πλάνα για νέο οδικό δίκτυο μέσα στην περιοχή των ξωτικών είχαν σταματήσει εξαιτίας της επιφύλαξης πολλών βουλευτών να μη διαταραχθεί το φυσικό habitat των ξωτικών. Η υπόθεση του 2013 έφτασε μάλιστα μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισλανδίας, το οποίο έσπευσε να ακούσει την πλευρά της εκκλησίας των ξωτικών διά στόματος των ανθρώπινων εκπροσώπων της! Το ζήτημα τακτοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2015, όταν αποφασίστηκε η μεταστέγαση της εκκλησίας των ξωτικών, του βράχου των 70 τόνων δηλαδή. Οι δικηγόροι των ξωτικών(!) δήλωσαν πως τα ξωτικά είναι πανευτυχή που τους δόθηκε η ανθρώπινη δυνατότητα να προετοιμαστούν για τη μετακόμιση της εκκλησίας τους, έχοντας στη διάθεσή τους ενάμιση χρόνο …
Ο Εθνικός Δρυμός του Σακτένγκ αναγνωρίζεται από την UNESCO ότι προστατεύει το τοπικό Γέτι των Ιμαλαΐων
Το Καταφύγιο Άγριας Ζωής του Σακτένγκ στο Μπουτάν είναι ένα πανέμορφο μέρος που αναγνωρίζεται από την UNESCO ως παράδεισος των ροδόδεντρων αλλά και ως εθνικός δρυμός για μια σειρά από ζώα που απειλούνται από εξαφάνιση. Κανένα δεν είναι βέβαια πιο σπάνιο και απειλούμενο από το μιγκόι, την τοπική εκδοχή του Γέτι των Ιμαλαΐων! Και ήταν μάλιστα το μυθολογικό μιγκόι ο πρωταρχικός λόγος που στήθηκε το καταφύγιο άγριας ζωής, ένα έργο 700.000 ευρώ συγχρηματοδοτούμενο από το κράτος του Μπουτάν και μια σειρά ιδρυμάτων.
Το τεράστιο ανθρωπόμορφο πλάσμα (που φτάνει στα 2,5 μέτρα) αποφεύγει τους ανθρώπους όσο τίποτα, βαδίζοντας συνήθως πάνω στις πατημασιές των ανθρώπων για να περνά απαρατήρητο. Ταυτοχρόνως, μπορεί να γίνεται αόρατο αν θέλει, που όσο να πεις είναι βολικό για να μην το βλέπει ποτέ ανθρώπου μάτι. Ελάχιστοι άνθρωποι το έχουν δει παρά την πλούσια ιστορία του στη μυθολογία των χωρών των Ιμαλαΐων και όλοι τους ζούσαν στην περιοχή που είναι σήμερα ο εθνικός δρυμός, ο οποίος στήθηκε το 2003 με κατεπείγον βασιλικό διάταγμα!
Όταν η χώρα πέρασε από την απόλυτη μοναρχία στη συνταγματική μοναρχία το 2008, ένα από τα πρώτα νομοθετήματα της Βουλής ήταν η κατοχύρωση του καθεστώτος του καταφυγίου ως προστατευόμενο σπίτι του μιγκόι…
Το Τέρας της Μεγάλης Λίμνης της Σουηδίας που χαρακτηριζόταν προστατευόμενο είδος
Η παλιότερη αναφορά για το σουηδικό Τέρας του Λοχ Νες μάς έρχεται από το 1635 και έκτοτε αμέτρητοι άνθρωποι ισχυρίζονται πως το έχουν δει. Το 1894 μάλιστα κάποιος έστησε μια εταιρία με μοναδικό αντικείμενο την αιχμαλωσία του πλάσματος. Όσο για την εικόνα του, ποικίλει καθοριστικά καθώς όλα είναι προϊόν διηγήσεων αυτοπτών μαρτύρων. Τρανή στιγμή το 2008, όταν οι υποβρύχιες κάμερες που είχαν στηθεί κατέγραψαν μια μυστηριώδη σιλουέτα που οι ντόπιοι επιβεβαίωσαν πως επρόκειτο για το εν λόγω τέρας.
Η φειδωλή αυτή επιτυχία αναπτέρωσε τις ελπίδες της Σουηδίας για το δικό της εθνικό τέρας και σύντομα ένα παρατηρητήριο στήθηκε για την περαιτέρω μελέτη του θέματος. Παρά το γεγονός ότι το Τέρας της Μεγάλης Λίμνης απολάμβανε ένα ιδιαίτερο καθεστώς κρατικής προστασίας για αρκετό καιρό (με επίσημες κοινοβουλευτικές βούλες), το 2005 η σουηδική Βουλή αποφάσισε να σοβαρευτεί επιτέλους καταδικάζοντας και ακυρώνοντας τελικά τον νόμο του 1986 που χαρακτήριζε το μυθολογικό πλάσμα προστατευόμενο είδος!
Πλέον κάθε Σουηδός μπορεί αν θέλει να κυνηγήσει ανενόχλητος το τέρας και να το σκοτώσει ακόμα, αν και πάμπολλοι πιστεύουν, ιδιαίτερα κάτω από το φως του πρόσφατου μυστηριώδους βίντεο, ότι κάτι πελώριο σέρνεται στα σπλάχνα της Μεγάλης σουηδικής Λίμνης…
Οι καλικάντζαροι της Ιρλανδίας προστατεύονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση
Λίγα πράγματα είναι πιο ιρλανδικά από τους καλικάντζαρους , οι οποίοι απειλούνται στις μέρες μας από εξαφάνιση(!), καθώς μόλις 236 από δαύτους παραμένουν στην απόκοσμη ζωή τους, όπως διατείνονται τουλάχιστον όσοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να μιλούν τη γλώσσα τους.
Κι έτσι μια μεγάλη ανθρώπινη κινητοποίηση είχε στηθεί εδώ και κάμποσα χρόνια για την προστασία των λιγοστών εναπομεινάντων καλικάντζαρων της Ιρλανδίας, η οποία ευτύχησε το 2009 να τεθεί στην προσοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Η Ευρωπαϊκή Οδηγία για τους Οικότοπους δέσμευσε όλη την ιστορική περιοχή των καλικάντζαρων ως προστατευόμενο καταφύγιο για την τοπική χλωρίδα και πανίδα, αλλά και τους 236 καλικάντζαρους!
Το γεγονός ότι οι καλικάντζαροι εμφανίζονται σε ευρωπαϊκή ντιρεκτίβα μόνο ως φάρσα μπορεί να λογιστεί, μόνο που είναι αλήθεια…
Η κρατική μέριμνα της Νέσι του Λοχ Νες
Η βρετανική κυβέρνηση των Τόρις χρησιμοποίησε πράγματι το ιστορικό Τέρας του Λοχ Νες για να δώσει μια μυστικιστική αύρα σε μια σειρά πολύ σοβαρών νομοσχεδίων. Όλα ξεκίνησαν όταν η σουηδική κυβέρνηση ζήτησε να μάθει πώς διαχειρίζονται οι Σκοτσέζοι το θέμα με το τέρας των νερών τους, μπας και πάρουν ιδέες για το δικό τους απόκοσμο πλάσμα της Μεγάλης Λίμνης.
Η σουηδική έρευνα κατέληξε όπως είπαμε στην προστασία του τέρατος το 1986, μια κίνηση που δεν θα περνούσε φυσικά απαρατήρητη στη Σκοτία. Σύντομα οι σκοτσέζοι βουλευτές άρχισαν να ρωτούν τη Βουλή τι θα γίνει με την προστασία της περιβόητης Νέσι, καθώς δεν ενέπιπτε στην κατηγορία των ψαριών του γλυκού νερού κι έτσι δεν προστατευόταν από το (σκοτσέζικο) Διάταγμα για τον Σολωμό και την Προστασία της Αλιείας του 1951.
Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος κατέληξε ότι υπήρχε τελικά ένας νόμος που την αφορούσε: το Διάταγμα Άγριας Ζωής και Υπαίθρου του 1981, το οποίο θα μπορούσε όμως να τη βλάψει χαρακτηρίζοντάς τη «παράνομη»! Πριν από πέντε δεκαετίες, ο προβεβλημένος σκοτσέζος πολιτικός και επικεφαλής της περιφέρειας του Λοχ Νες, σερ Μέρντοχ ΜακΝτόναλντ, είχε αποστείλει στην κυβέρνηση επιστολή που ζητούσε επιτακτικά την προστασία του εθνικού τέρατος της Σκοτίας. Αν και αυτή δεν θα ήταν το μόνο παράξενο ντοκουμέντο που αφορούσε στη Νέσι.
Ήδη από το 1933 η Σκοτία διέθετε επίσημη υπηρεσία για την καταγραφή των δραστηριοτήτων του Τέρατος του Λοχ Νες αλλά και την παρατήρηση των επίδοξων κυνηγών της. Σε άμεση συνεργασία με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, η υπηρεσία θέλησε κάποια στιγμή το τέρας πάση θυσία νεκρό (σύμφωνα με τα σπαρταριστά ντοκουμέντα που δόθηκαν στην κυκλοφορία το 2014), ώστε να μοστράρει ως το νέο κόσμημα του μουσείου.
Ο ΜακΝτόναλντ πληροφορήθηκε κάποια στιγμή για το ζοφερό πλάνο και ζήτησε από το βρετανικό Κοινοβούλιο να προστατεύσει τη Νέσι με βούλευμα. Η κυβέρνηση έψαξε και βρήκε πως δεν υπήρχε κρατική μέριμνα για την προστασία των «Τεράτων και των Μεγάλων Ψαριών», κι έτσι κάτι έπρεπε να γίνει αν δεν ήθελαν να καταλήξει η Νέσι στις προθήκες του λονδρέζικου μουσείου.
Δεν ψήφισαν βέβαια νέα νομοθεσία, καθώς οι συνταγματολόγοι σύμβουλοι της κυβέρνησης αποφάσισαν πως η Νέσι προστατευόταν από το Διάταγμα για τα Άγρια Ζώα του 1912, το οποίο διατεινόταν ότι ήταν παράνομο το κυνήγι οποιασδήποτε μορφής άγριας ζωής που δεν περιλαμβανόταν στην επίσημη θηρευτική λίστα…
Η αμερικανική πολιτεία που είναι απολύτως νόμιμο να σκοτώσεις τον Μπίγκφουτ
Την ώρα που όλα τα προηγούμενα νομοθετήματα έχουν προστατευτικό χαρακτήρα για τα απόκοσμα τέρατα, το αμερικανικό Τέξας παραμένει μοναδικό στα χρονικά, καθώς εκεί είναι απόλυτα νόμιμο να σκοτώσεις τον περιβόητο Μπίγκφουτ (φτάνει να τον βρεις φυσικά).
Όλα ξεκίνησαν όταν το Τμήμα Άγριας Ζωής της πολιτείας αναρωτήθηκε για τη νομιμότητα της αιχμαλωσίας ή του ξεπαστρέματος του Μπίγκφουτ. Η επίσημη απάντηση του νομοθετικού σώματος του Τέξας ήταν ότι, ποινικά μιλώντας, δεν υπήρχε καμία πρόβλεψη για το τέρας και η θανάτωσή του ήταν συνεπώς απολύτως νόμιμη.
Συνεχίζοντας να ψάχνει το θέμα, η πολιτειακή υπηρεσία ανακάλυψε ότι το επίσημο καθεστώς του τέρατος το θέλει να μην αποτελεί είδος προστατευόμενης ζωής, οπότε μπορεί να κυνηγηθεί παντού στο Τέξας και κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε εποχής. Και βέβαια δεν υπάρχει όριο για το πόσους Μπίγκφουτ μπορείς να σκοτώσεις.
Κι αυτό γιατί το τέρας θεωρείται νομικά ως εξωτικό ζώο που ήρθε από μακριά, οπότε δεν εμπίπτει στις διατάξεις για την προστασία της γηγενούς άγριας ζωής. Το τέρας αντιμετωπίζεται σε πολιτειακούς όρους σαν αγριογούρουνο δηλαδή, που στο Τέξας είναι απολύτως νόμιμο να σκοτώσεις όσα θες ανά πάσα στιγμή. Αν και η ιστορία με τις νομικές περιπέτειες του Μπίγκφουτ δεν τελειώνουν εδώ.
Ο Οργανισμός Έρευνας του Μπίγκφουτ (GCBRO) συστήθηκε στον απόηχο της έρευνας με μοναδικό σκοπό την υπεράσπιση του Τέξας από τις επιθέσεις του μυθολογικού τέρατος! Η ίδρυσή του έγινε μεγάλο θέμα στην πολιτεία, καθώς οι κάτοικοι έριζαν πλέον για το πόσο ανθρώπινη είναι η φύση του και το αν θεωρείται φόνος ο σκοτωμός του. Πολλοί Τεξανοί δεν χάρηκαν ακριβώς με την ιδέα ότι ένα τσούρμο κυνηγών θα οργώνουν πια την ύπαιθρο με τα γεμάτα όπλα τους αναζητώντας το μυθικό τέρας, κάτι που ελπίζει να μη συμβεί στην επικράτειά της η Ουάσιγκτον, το νομοθετικό σώμα της οποίας ψάχνει τώρα να απαγορεύσει εσπευσμένα το κυνήγι του Μπίγκφουτ χαρακτηρίζοντάς το προστατευόμενο είδος ζωής…
Ο γενναίος αυστραλός οπλίτης που μεταμορφώθηκε σε λυσσαλέο σκυλί του πολέμου. Αν είναι αλήθεια ότι οι πόλεμοι κερδίζονται στο πεδίο της μάχης από τη γενναιότητα των απλών φαντάρων, τότε το παράδειγμα του αυστραλού οπλίτη λειτουργεί ως η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό.
Ήταν τέλη Αυγούστου του 1942 όταν ο μπαρουτοκαπνισμένος Κίνγκσμπουρι με ένα οπλοπολυβόλο Μπρεν στα χέρια καθήλωσε τον ιαπωνικό στρατό, δίνοντας στην αποδεκατισμένη διμοιρία του τη δυνατότητα να σώσει ό,τι σωζόταν από τον καταιγισμό των πυρών.
Κάνοντας το Μπρεν του να κελαηδά, άνοιξε δίοδο μέσα στις τάξεις του εχθρού και επέφερε βαριές απώλειες στους Ιάπωνες, πριν πέσει ηρωικά μαχόμενος από τη σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή. Πέθανε επιτόπου, αν και το ανδραγάθημά του θα καθυστερούσε την προέλαση του Αυτοκρατορικού Στρατού τόσο ώστε να ταμπουρωθεί η ομάδα του και να οχυρώσει τη θέση της, σώζοντας τελικά την παρτίδα για τους Αυστραλούς στις λυσσαλέες μάχες της Νέας Γουινέας.
Η απίστευτη γενναιότητα του Κίνγκσμπουρι και η ηρωική επίθεσή του κατά του εχθρού έμελλε να είναι το σημείο καμπής για τους Ιάπωνες στο συγκεκριμένο θέατρο μάχης του Ειρηνικού, καθώς έχασαν το momentum τους και ηττήθηκαν τελικά, με το ηθικό τους στα Τάρταρα από τις πράξεις ενός και μόνο ενός τολμηρού φαντάρου. Όσο για τους συναδέλφους του στα χαρακώματα, αναθάρρησαν από την ανδρεία του Κίνγκσμπουρι και μέσα στις επόμενες εβδομάδες έδειξαν ότι οι αήττητοι Ιάπωνες μπορούσαν πράγματι να χάσουν.
Ο 24χρονος μπαρουτοκαπνισμένος στρατιώτης που είχε ήδη οργώσει Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική παρασημοφορήθηκε μεταθανάτια με τον Σταυρό της Βασίλισσας Βικτορίας, ως ο πρώτος ποτέ οπλίτης που τιμήθηκε με την ύψιστη στρατιωτική τιμή για πράξη του στο θέατρο του Ειρηνικού.
Κι όλα αυτά από έναν ήσυχο και ευγενικό νεαρό κτηματομεσίτη που θεώρησε χρέος τιμής να παλέψει με τη λαίλαπα των σκοτεινών δυνάμεων του Άξονα ήδη από το 1940, όταν και μετατράπηκε σε σκληροτράχηλο «μαχίμι» που από οπισθοχώρηση δεν γνώριζε…
Πρώτα χρόνια
Ο Μπρους Κίνγκσμπουρι γεννιέται στις 8 Ιανουαρίου 1918 σε προάστιο της Μελβούρνης ως ο δεύτερος γιος ενός μεσοαστού κτηματομεσίτη και της νοικοκυράς συζύγου του. Αφού μεγάλωσε και τέλειωσε το σχολείο, οι καλοί του βαθμοί θα του εξασφαλίσουν υποτροφία για το Πολυτεχνείο της Μελβούρνης, αν και επαγγελματικά θα ασχοληθεί με τα κτηματομεσιτικά, μια δουλειά που δεν του άρεσε καθόλου.
Όταν έμαθε ότι ο κολλητός του Άλεν Έιβερι είχε μετακομίσει στην ύπαιθρο, τα παράτησε όλα για να γίνει επιστάτης σε μια φάρμα, ώστε να ξανακάνουν παρέα, καθώς ήταν κολλητοί από παιδιά.
Τον Φεβρουάριο του 1936, οι δυο φίλοι παράτησαν τις δουλειές τους για να ζήσουν την περιπέτεια στην Ωκεανία, οργώνοντας την έξοχη και δουλεύοντας περιστασιακά στα χωράφια. Όταν τέλειωσε η περιπλάνησή τους, ο Κίνγκσμπουρι επέστρεψε στη Μελβούρνη και επανεντάχθηκε στην πατρική επιχείρηση. Εκεί ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα μια κοπέλα και τώρα περνούσε καλά, είμαστε όμως στην εποχή που τα σύννεφα του πολέμου μαζεύονταν γοργά πάνω από την Ευρώπη.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, οι δυο φίλοι αποφασίζουν να καταταγούν εθελοντικά στον αυστραλιανό στρατό. Παρά τη λυσσαλέα αντίδραση των γονέων του, ο Μπρους φορά το κράνος του Αυτοκρατορικού Αυστραλιανού Στρατού στις 29 Μαΐου 1940 και φεύγει για τα χαρακώματα του Β’ Παγκοσμίου…
Οι αιματοβαμμένες περιπέτειες στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή
Την ώρα που εκπαιδευόταν σε στρατόπεδο της Αυστραλίας, αποφασίζει πριν φύγει για το μέτωπο να κάνει πρόταση στην καλή του, αν και πριν προλάβουν να κανονίσουν τον γάμο τους μαθαίνει ότι η διμοιρία του θα έφευγε για τη Μέση Ανατολή. Προλαβαίνει βέβαια να την αρραβωνιαστεί και τα τέλη του 1940 θα τον βρουν σε στρατόπεδο εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων του Τελ Αβίβ, ως μέλος της 7ης Μεραρχίας.
Στις 9 Απριλίου, η μεραρχία στέλνεται στην Αίγυπτο για να ενισχύσει τις δυνάμεις της Κοινοπολιτείας και ο νεαρός στρατιώτης βλέπει για πρώτη φορά δράση. Στις 23 Μαΐου, η ταξιαρχία του λαμβάνει την εντολή να επιστρέψει στην Παλαιστίνη για να ενισχύσει τους Συμμάχους που πολεμούσαν σε Συρία και Λίβανο. Εκεί θα πάρει μέρος στις μάχες για την κατάληψη της Βηρυτού και θα δει τον κολλητό του να λαμβάνει παράσημο τιμής για τον τραυματισμό του στο πεδίο της μάχης.
Η διμοιρία του Κίνγκσμπουρι παρέμεινε στον Λίβανο για μερικούς μήνες και κατόπιν επέστρεψε στο συμμαχικό στρατόπεδο της Ιερουσαλήμ, όπου και έλαβε την επείγουσα διαταγή τον Ιανουάριο του 1942 να επιστρέψει στην Αυστραλία για να συμβάλει στην πολεμική προσπάθεια στο θέατρο του Ειρηνικού. Επιστρέφοντας στη χώρα του και αφού πήρε μια εβδομάδα άδεια, επιβιβάστηκε κατόπιν σε πλοίο από το Μπρίσμπεϊν για την Παπούα Νέα Γουινέα, εκεί που οι Ιάπωνες έκαναν κυριολεκτικά πάρτι καθώς οι αυστραλιανές δυνάμεις απαρτίζονταν από μια μικρή πολιτοφυλακή που πολεμούσε άνισα να κρατήσει τις θέσεις της…
Ειρηνικός Ωκεανός και μοιραία μάχη
Αφού κατέλαβε την πόλη Κοκόντα για δεύτερη φορά, ο αήττητος Αυτοκρατορικός Στρατός της Ιαπωνίας προέλαυνε ανενόχλητος προς το λιμάνι Μόρεσμπαϊ, όπου και κατέφτασε η ταξιαρχία του Κίνγκσμπουρι για να ενισχύσει την εξαντλημένη άμυνα. Σύντομα οι 2.500 Ιάπωνες θα έρχονταν αντιμέτωποι με τις κατάκοπες αυστραλιανές δυνάμεις σε αυτό που θα έμενε γνωστό ως Μάχη της Ισουράβα.
Τα δύο τάγματα που έμειναν πίσω για την υπεράσπιση της πόλης έστησαν το στρατηγείο πάνω σε ένα ύψωμα και οχύρωναν εσπευσμένα τις θέσεις τους, βλέποντας τους Ιάπωνες να προετοιμάζονται για επίθεση. Στις 28 Αυγούστου 1942, ο ιαπωνικός Αυτοκρατορικός Στρατός έκανε την κίνησή του και αναχαιτίστηκε, αν και την επόμενη μέρα κατάφερε να κόψει στα δυο την αυστραλιανή δύναμη, απειλώντας πια ανοιχτά τις θέσεις τους.
Ένα εθελοντικό αυστραλιανό απόσπασμα στήθηκε στα γρήγορα με σκοπό να επιτεθεί αιφνιδιαστικά στους Ιάπωνες, αν και το εγχείρημα ήταν καθαρή αυτοκτονία. Ο Κίνγκμπουρι, ένας από τους ελάχιστους που είχαν μείνει ζωντανοί από τη διμοιρία του, εντάχθηκε αμέσως στην ομάδα. Όπως είπε στον καλό του φίλο Έιβερι, ο οποίος τον ακολούθησε πρόθυμα, θα ήταν σαν να πήγαιναν άλλο ένα πικνίκ!
Τα ιαπωνικά πυρά καθήλωσαν το μικρό αυστραλιανό απόσπασμα στη θέση του από τις πρώτες στιγμές της αντεπίθεσης, όταν και θα εκδηλωνόταν η αυτοκτονική ανδρεία του Μπρους: παίρνοντας το οπλοπολυβόλο Μπρεν από έναν βαριά τραυματισμένο δεκανέα, έκανε το αδιανόητο: βγήκε από την κάλυψή του και όρμησε ηρωικά πάνω στους Ιάπωνες!
Μέσα σε καταιγισμό πυρών, οι συνάδελφοί του έβλεπαν τον σχεδόν αφιονισμένο Κίνγκσμπουρι να τα βάζει μόνος με τον εχθρό, κάνοντας το Μπρεν του να κελαηδά φονικά. Αφού γάζωσε πολλούς και καθήλωσε τους Ιάπωνες με τη γενναιότητά του, οι συστρατιώτες του αναθάρρησαν από το τολμηρό παράδειγμά του και βγήκαν κάποια στιγμή να τον ακολουθήσουν στη μοναχική του πορεία.
Δεν ήταν μόνο ότι ξεπάστρεψε πολλούς, ήταν το βαρύ πλήγμα που επέφερε στο ηθικό του εχθρού και τον τρόμο που ενστάλαξε στις τάξεις του. Το απόσπασμα κατάφερε να απωθήσει τους Ιάπωνες και να τους τρέψει σε φυγή μέσα στη ζούγκλα. Δεν θα πανηγύριζε όμως την επιτυχία του, καθώς μέσα στα πτώματα οι Αυστραλοί διέκριναν τον Κίνγκσμπουρι να κείτεται βαριά τραυματισμένος: είχε δεχτεί τη σφαίρα από ελεύθερο σκοπευτή. Το ημερολόγιο έγραφε 29 Αυγούστου 1942.
Ο Έιβερι τον μετέφερε στις πλάτες του μέχρι το οχυρό, αν και ο Μπρους ήταν ήδη νεκρός όταν παραδόθηκε στους γιατρούς. Όπως είπαμε, η απίστευτη γενναιότητά του στη μάχη και το άδοξο τέλος του πείσμωσαν τους Αυστραλούς, οι οποίοι αναθάρρησαν από την οπισθοχώρηση του εχθρού και έβαλαν τώρα να τον ξεπεράσουν σε γενναιότητα.
Όχι μόνο κράτησαν τις θέσεις τους και υπερασπίστηκαν το οχυρό τους, αλλά παρά την πρόσκαιρη ήττα και τις μεγάλες απώλειες κατάφεραν να γείρουν την πλάστιγγα και να οπισθοχωρήσουν τελικά συντεταγμένα, γλιτώνοντας τον πλήρη αποδεκατισμό. Οι εναπομείνασες δυνάμεις ενισχύθηκαν και κατάφεραν να κινήσουν τελικά τους Ιάπωνες υποχρεώνοντάς τους σε μια από τις πρώτες ήττες τους στον Ειρηνικό!
Στις 9 Φεβρουαρίου 1943, ο οπλίτης Μπρους Κίνγκσμπουρι γινόταν ο πρώτος αυστραλός φαντάρος που παρασημοφορούνταν με την ύψιστη στρατιωτική τιμή της Αυστραλίας, τον Σταυρό της Βασίλισσας Βικτωρίας, καθώς «επέδειξε μια πλήρη αδιαφορία για τη ζωή του … Η πρωτοβουλία και το απαράμιλλο θάρρος του κατέστησαν δυνατή την ανακατάληψη των θέσεων που έσωσαν αναμφισβήτητα το τάγμα, αλλά και επέφεραν βαριές απώλειες στον εχθρό. Η αποφασιστικότητα και η αφοσίωσή του στο καθήκον λειτούργησαν ως έμπνευση για τους συντρόφους του».
Κι αυτό το τελευταίο ήταν φυσικά αλήθεια, καθώς η ομάδα του Κίνγκσμπουρι ήταν το πιο πολυπαρασημοφορημένο στρατιωτικό τάγμα της Βρετανικής Κοινοπολιτείας κατά τον Β’ Παγκόσμιο, αποσπώντας όχι λιγότερα από έξι λαμπρά μετάλλια ανδρείας και τιμής! Την ίδια ώρα, καμιά άλλη διμοιρία δεν πλήρωσε τόσο βαρύ φόρο αίματος στις μάχες για την ανακατάληψη της Νέας Γουινέας όσο η ομάδα του ήρωά μας.
Το διοικητήριο του αυστραλιανού στρατού στην Παπούα Νέα Γουινέα στήθηκε πολύ κοντά στον «Βράχο του Κίνγκσμπουρι», την πέτρα δηλαδή δίπλα στην οποία άφησε ο Μπρους την τελευταία του πνοή. Το μετάλλιό του εκτίθεται πια στο Αυστραλιανό Πολεμικό Μουσείο της Καμπέρα και το προάστιο της Μελβούρνης όπου γεννήθηκε μετονομάστηκε προς τιμή του σε «Κίνγκσμπουρι»…
Φωτογραφίες μεταξύ ουρανού και γης.
Όσες φορές και να ακούσεις για τα Μετέωρα, όσες φωτογραφίες κι αν δεις, τίποτα δεν συγκρίνεται με την άμεση επαφή με αυτή την σχεδόν απόκοσμη ομορφιά των βράχων που δημιουργούν στον επισκέπτη μια μοναδική αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας.
Μετά τον Άγιο Όρος, τα Μετέωρα αποτελούν την μεγαλύτερη μοναστική πολιτεία της χώρας. Βρίσκονται σε απόσταση 25 χιλιομέτρων από τα Τρίκαλα και τα θεόρατα βράχια τους δεσπόζουν επιβλητικά πάνω από το Καστράκι. Στα Μετέωρα υπήρξαν συνολικά 30 μοναστήρια ενώ σήμερα είναι επισκέψιμες μόνο έξι μονές και είναι οι εξής: Ι.Μ. Αγίου Στεφάνου, Ι.Μ. Μεγάλου Μετεώρου, Ι.Μ. Ρουσσάνου, Ι.Μ. Αγίας Τριάδας, Ι.Μ. Βαρλαάμ και Ι.Μ. Αγίου Νικολάου Αναπαφσά. Τα μοναστήρια από το 1988, περιλαμβάνονται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Πριν φτάσει κανείς στις μονές μπορεί να σταματήσει σε διάφορα σημεία του δρόμου και να θαυμάσει τα μοναστήρια που κρέμονται κυριολεκτικά στα απότομα βράχια αλλά και την ανεπανάληπτη θέα.
Σύμφωνα με μελέτες, οι επιβλητικοί βράχοι σχηματίσθηκαν περίπου πριν από 60 εκατομμύρια χρόνια κατά την Παλαιογενή Περίοδο. Το σημερινό τους σχήμα είναι αποτέλεσμα της αποσάθρωσης, της διάβρωσης αλλά και των σεισμών στην περιοχή. Λόγω της ιδιαίτερης μορφολογίας τους, τα Μετέωρα προσέφεραν στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ένα ιδανικό καταφύγιο για το μοναχισμό και διέσωσαν μνημεία του πολιτισμού και έργα της μεταβυζαντινής τέχνης. Φτάνοντας κανείς στο σημείο μπορεί να καταλάβει γιατί οι ανεμόσκαλες, τα σκοινιά, οι τροχαλίες και τα καλάθια ήταν ο τρόπος με τον οποίο κινούνταν οι μοναχοί και γινόταν ο ανεφοδιασμός.
Σταδιακά δημιουργήθηκαν σήραγγες και κλίμακες που κατέστησαν την πρόσβαση πιο εύκολη. Αυτό που αφήνει έκθαμβο τον επισκέπτη είναι η μεγαλοπρέπεια του γιγάντιου αυτού πέτρινου συμπλέγματος και η δεξιοτεχνία με την οποία κατασκευάστηκαν τα πρώτα μοναστήρια στο σημείο. Κάποια από αυτά ανακατασκευάστηκαν με το πέρασμα των ετών και άλλα επισκευάστηκαν μέχρι να δοθεί η σημερινή τους μορφή. Στα μοναστήρια διασώζονται σημαντικοί θησαυροί της ορθοδοξίας και κειμήλια.
Εκτός από τη μοναδική ομορφιά των Μετεώρων, οι επισκέπτες που φτάνουν σε αυτή την όμορφη γωνιά της Ελλάδας έχουν την ευκαιρία να κάνουν και διάφορες άλλες δραστηριότητες και περιπάτους. Χρησιμοποιώντας ως ορμητήριο την Καλαμπάκα οι ταξιδιώτες μπορούν να γνωρίσουν όλη τη γύρω περιοχή και αποτελεί ταυτόχρονα πολύ δημοφιλή αναρριχητικό προορισμό. Το μόνο σίγουρο ότι ο επισκέπτης που φτάνει στα Μετέωρα μαγεύεται από την γαλήνη της περιοχής και ζει ανεπανάληπτες στιγμές ηρεμίας ανάμεσα σε γη και ουρανό, σαν να πετά στα σύννεφα...
Η εναλλακτική χρήση τους. Αν θέλετε να διώξετε το σκόρο και ψάχνατε έναν διαφορετικό τρόπο από τους γνωστούς, σκεφτείτε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσετε μια εφημερίδα!
Ο σκόρος δεν «διαβάζει» εφημερίδα, γιατί το μελάνι που υπάρχει στην εφημερίδα τον σκοτώνει... που σημαίνει, πως αν δεν έχετε άλλο αντισκορικό, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε παλιές εφημερίδες, για παράδειγμα για να τυλίξετε τα χαλιά.
Φίλη της καταγγέλει διακρίσεις σε βάρος των γυναικών του προσωπικού. Το γύρο του ίντερνετ κάνει η φωτογραφία μιας σερβιτόρας που εξαναγκάζεται να φορά τακούνια σε όλη τη διάρκεια της βάρδιάς της και φωτογράφισε, στο τέλος της δουλειάς της, τα ματωμένα πόδια της. Η Νicola Gavins από την Αλμπέρτα του Καναδά ανέβασε τη φωτογραφία στο Facebook για λογαριασμό της φίλης της που υφίσταται αυτή την ταλαιπωρία και περιέγραψε πως «αιμορραγούσε τόσο που βγήκε ένα από τα νύχια των ποδιών της». Η Gavins ανέφερε στην ανάρτηση που συνόδευε τη φωτογραφία πως ο υπεύθυνος βάρδιας επέπληξε τη φίλη της, που δουλεύει σε αλυσίδα εστιατορίων, επειδή φόρεσε ίσια παπούτσια και της είπε πως και πάλι θα έπρεπε να φορέσει ψηλά τακούνια την επόμενη ημέρα. Στη φωτογραφία φαίνονται τα ματωμένα πόδια της κοπέλας, μέσα από τα καλτσάκια της, αλλά και λεκέδες από αίμα μέσα στα παπούτσια της. Απηύθυνε το μήνυμά της σε όλους όσοι τρώνε στο συγκεκριμένο εστιατόριο, στο Έντμοντον, και τόνισε: «είναι πολιτική του εστιατορίου οι γυναίκες μέλη του προσωπικού να φορούν ψηλά τακούνια εκτός κι αν τους το έχει απαγορεύσει ο γιατρός και τα πόδια της φίλης μου μάτωσαν τόσο που της βγήκε ένα νύχι. Και πάλι ο υπεύθυνος βάρδιας την επέπληξε και την αποθάρρυνε από το να φορά ίσια παπούτσια. Η Nicola ανέφερε επίσης πως η φίλη της ενημερώθηκε ιδιαιτέρως πως θα έπρεπε να φορέσει ψηλά τακούνια στην επόμενη βάρδιά της. Σύμφωνα με την ανάρτησή της, οι γυναίκες εργαζόμενες στη συγκεκριμένη αλυσίδα καλούνται να αγοράσουν με δικά τους λεφτά τη «στολή» που φορούν στη δουλειά τους ενώ οι άνδρες εργαζόμενοι μπορούν απλώς να ντύνονται στα μαύρα με δικά τους ρούχα. «Και δεν απαιτείται να φορούν και τακούνια», σημειώνει ειρωνικά η Nicola, μιλώντας για «σεξιστικές, πρωτόγονες απαιτήσεις και αηδιαστική πολιτική». Η υπεύθυνη επικοινωνίας της αλυσίδας είπε πως είδαν με ανησυχία την ανάρτηση και πως επικοινώνησαν αμέσως με την υπάλληλο. «Η πολιτική μας σχετικά με τα παπούτσια συστήνει όλοι οι εργαζόμενοι, άνδρες και γυναίκες, να φορούν κατάλληλα, μη ολισθηρά παπούτσια με σόλα, για λόγους ασφαλείας. Υπό αυτή την οδηγία φορούν ό,τι είναι άνετο για εκείνους. Δεν υπάρχει ελάχιστο ύψος τακουνιών αλλά για όσες εργαζόμενες φορούν τακούνια, ζητάμε να μην είναι πάνω από 6,5 εκατοστά», ανέφερε.
Φωτογράφος εξερεύνησε τις έρημες κατασκευές του - Δείτε φωτογραφίες.
Τσουλήθρες καλυμμένες με βρύα, λασπόνερα και μισοερειπωμένα κτίσματα- αυτή είναι η σημερινή εικόνα υδάτινου πάρκου στο Βιετνάμ που έχει βάλει λουκέτο, δεν σταματά ωστόσο να προσελκύει τουρίστες και φωτογράφους που γοητεύονται από την ερημιά του.
Το πάρκο Ho Thuy Tien άνοιξε μισοτελειωμένο το 2004 αλλά δεν λειτούργησε για πολύ κι έπεσε στην αφάνεια.
Λίγο περισσότερο από μια 10ετία μετά η φύση καταλαμβάνει ολοένα και περισσότερο το έρημο πάρκο, με τα παιχνίδια του να καλύπτονται από φύλλα.
Τις εκπληκτικές φωτογραφίες έβγαλε ο φωτογράφος Chris Staring που κυνηγά πάντα μέρη στα οποία η φύση ξαναλαμβάνει κεντρικό ρόλο.
«Ο μόνος κίνδυνος στην εξερεύνηση τέτοιων σημείων είναι συνήθως οι σκύλοι φύλακες οι σκύλοι που έχουν αγριέψει. Σε αυτή την περίπτωση δεν είδα κανένα», λέει στη Daily Mail.
Η πιο εντυπωσιακή κατασκευή είναι ένας τεράστιος δράκος στο μέσο της λίμνης, γύρω από την οποία είναι φτιαγμένο το πάρκο.
«Εγώ μπήκα από μια είσοδο στην πίσω πλευρά του πάρκου, βρήκα μέσα κάποιους ντόπιους που έκαναν πικ νικ και ένα ζευγάρι που έκανε τη φωτογράφηση του γάμου του. Όταν έφευγα όμως στην μπροστινή είσοδο ήταν ένας φρουρός που ζητούσε χρήματα για να σε αφήσει να μπεις», εξήγησε.
