Το Blog των AμεA (Ατόμων με Αναπηρία) - Αναπηρία - Δικαιώματα, Παροχές, Ενημέρωση και Πληροφορίες για τα Άτομα με Αναπηρία... και όχι μόνο. Ανάπηροι αλλά ίσοι - Disabled but Equal
Αναστάτωση επικράτησε κατά τη διάρκεια του έβδομου ετάπ του Tour de France όταν κατέρρευσε μία διαφημιστική φουσκωτή αψίδα την ώρα που από το σημείο περνούσε ο Βρετανός ποδηλάτης Adam Yates. Ο Βρετανός ποδηλάτης μάλιστα βρισκόταν λίγο πριν από τον τερματισμό ενώ από την πτώση του φουσκωτού τραυματίστηκε στο πηγούνι και το χέρι. Oι διοργανωτές είπαν ότι η φουσκωτή αψίδα έπεσε καθώς ένα καλώδιο μπλέχτηκε στη ζώνη ενός θεατή. Δείτε το βίντεο: Πηγή: http://www.enikos.gr
«Ανάσες ζωής» από τον εφιάλτη των σκουπιδιών που επί αρκετούς μήνες είχαν σωρευθεί σε κάθε σημείο, παίρνει τις τελευταίες ημέρες η τοπική κοινότητα Κατακόλου, που εδώ και πολύ μεγάλο διάστημα είχε έλθει αντιμέτωπη με την κατακραυγή των τουριστών και επισκεπτών αλλά και την δυσφήμιση του πανέμορφου τοπίου της. Ήδη, από την προηγούμενη εβδομάδα τα σκουπίδια μαζεύονται από την περιοχή του Κατακόλου, με την τοπική κοινότητα να αποκτά και πάλι την «ζωντάνια» της και τους κατοίκους, τους επαγγελματίες αλλά και τους τουρίστες που φτάνουν στην περιοχή, να «αποχαιρετούν» πια τα σκουπίδια που τόσο τους είχαν ταλαιπωρήσει. Υλοποιώντας την απόφαση των μελών του διοικητικού συμβουλίου, όπως συνδράμει άλλη μια φορά την κοινότητα ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Κατακόλου, Λεωνίδας Βαρουξής, μετά από προσωπικές του παρεμβάσεις, κατάφερε, να φτάσει στην λύση που όλοι επιζητούσαν, κάνοντας πράξη την δέσμευση που είχε δώσει κατά την διάρκεια της πρόσφατης λαϊκής συνέλευσης, για κοινό έργο και συνδράμωντας την κοινότητα και τον δήμο. Η προσπάθεια αυτή του Λιμενικού Ταμείου Κατακόλου με διαφανείς διαδικασίες και νόμιμους τρόπους μεταφοράς και εναπόθεσης σε αδειοδοτημένο χώρο, τελικά καρποφόρησε χωρίς απρόβλεπτα εμπόδια, όπως είχε συμβεί κατά το παρελθόν κατόπιν καταγγελιών, με αποτέλεσμα η κοινότητα να «αναπνέει» πλέον σε νέους ρυθμούς. Συνεπώς, όπως αναφέρουν επαγγελματίες και φορείς της περιοχής, λύθηκε το τεράστιο πρόβλημα των σάπιων σκουπιδιών – που ήταν αυτό που ταλάνιζε την περιοχή – και στο εξής τα σκουπίδια της ημερήσιας παραγωγής με την συνεργασία της τοπικής κοινότητας και της υπηρεσίας Καθαριότητας του δήμου Πύργου, αναμένεται να μαζεύονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ώστε ο εφιάλτης αυτός να μην επαναληφθεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη, στην περιοχή του Κατακόλου, το Τμήμα Ανακύκλωσης προετοιμάζει ήδη και την δημιουργία του Πράσινου Σημείου Ανακύκλωσης, που αναμένεται να λειτουργήσει τις επόμενες ημέρες, δίδοντας έτσι μεγαλύτερη ώθηση στην ανακύκλωση αλλά και στην τεράστια προσπάθεια που γίνεται, ώστε το Κατάκολο να αλλάξει εικόνα. Πηγή: http://www.patrisnews.com
«Ο απόλυτος αριθμός μονάδων αίματος από εθελοντές έχει αυξηθεί». Αναστροφή της σχέσης εθελοντών / συγγενικού περιβάλλοντος υπέρ των εθελοντών, που είναι στόχος του αιμοδοτικού κινήματος από τη γένεσή του, παρατηρείται από το 2012 και εντεύθεν, με αποτέλεσμα ο απόλυτος αριθμός μονάδων από εθελοντές να έχει αυξηθεί. Τα παραπάνω υπογραμμίζει το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, με αφορμή ανακοίνωση της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας-Πειραιά (ΕΙΝΑΠ), για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα κέντρα αιμοδοσίας του ΕΣΥ, λόγω «έλλειψης προσωπικού, χώρων, αλλά και τεχνολογικού εξοπλισμού όπου σε συνδυασμό «με το χαμηλό ποσοστό των εθελοντών αιμοδοτών», καθιστούν προβληματική τη λειτουργία της αιμοδοσίας. Το ΕΚΕΑ κατηγορεί την ΕΙΝΑΠ ότι τοποθετείται σε ένα τόσο σοβαρό και ευαίσθητο θέμα όπως αυτό της Εθνικής Αιμοδοσίας, με «ελαφρότητα» και για την «αποκατάσταση της αλήθειας», όπως αναφέρει κοινοποιεί τα επίσημα στατιστικά στοιχεία για την αιμοδοσία. Ειδικότερα, το 2015 συλλέχθηκαν από τις υπηρεσίες αιμοδοσίας της χώρας 538.580 μονάδες αίματος, από τις οποίες 318.044 από εθελοντές αιμοδότες και 220.536 από συγγενικό περιβάλλον. Τα αντίστοιχα στοιχεία το 2012 ήταν 558.825 σύνολο, 305.511 εθελοντές, 253.314 συγγενείς. «Υπάρχει μικρή μείωση του συνόλου των αιμοληψιών, που αποδίδεται κυρίως στη μείωση των μονάδων που προέρχονται από το συγγενικό περιβάλλον, ενώ ο απόλυτος αριθμός μονάδων από εθελοντές έχει αυξηθεί», αναφέρει το ΕΚΕΑ. Σημειώνει ότι οι «ανάγκες» της χώρας σε αίμα δεν απεικονίζονται από τον αριθμό συλλεγομένων μονάδων, ιδιαίτερα στις μέρες μας που η ανάπτυξη νέων τεχνικών επιτρέπει τη μείωση της χρήσης αίματος, κάτι που αποτελεί πάγιο στόχο της επιστημονικής κοινότητας διεθνώς. Χαρακτηριστικά αναφέρει τη μείωση της κατανάλωσης αίματος σε καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις από 10 μονάδες προ δεκαετίας σε 4-5 σήμερα. Οι μόνες πάγιες ανάγκες σε αίμα της χώρας είναι αυτές για τους ασθενείς με θαλασσαιμία, περίπου 120.000 το χρόνο, επισημαίνει το ΕΚΕΑ. Αναφορικά με το κλείσιμο των 3 «μεγάλων» αιμοδοσιών, στις οποίες αναφέρθηκε η ΕΙΝΑΠ, το ΕΚΕΑ απαντά ότι: Το 1ο ΙΚΑ συνέλεξε 3600 μονάδες το 2012, το 3ο ΙΚΑ δεν διενεργούσε αιμοληψίες, το νοσοκομείο Πατησίων συνέλεξε επίσης 3600 μονάδες το 2012. Οι αιμοδοτικοί σύλλογοι του 1ου ΙΚΑ και του νοσοκομείου Πατησίων ενσωματώθηκαν στον Ευαγγελισμό και το «Κωνσταντοπούλειο /Αγ. Όλγα», αντίστοιχα και οι αιμοληψίες και των δύο νοσοκομείων, αυξήθηκαν το 2015 συγκριτικά με το 2012. Επίσης οι αιμοληψίες των νοσοκομείων «Αμαλία Φλέμινγκ» και «Σισμανογλείου» αυξήθηκαν το 2015 έναντι του 2012, παρά το «πλήγμα» της συγχώνευσης των νοσοκομείων. «Η εισαγωγή αίματος από τον ελβετικό Ερυθρό Σταυρό βεβαίως δεν τιμά τη χώρα και έχει αρχίσει να μειώνεται σταδιακά (30.000 μονάδες το 2012, 27050 το 2015)», υπογραμμίζει το ΕΚΕΑ. Παραδέχεται ότι λόγω υποστελέχωσης, η απογευματινή βάρδια και η βάρδια του Σαββατοκύριακου έχει περιορισθεί , ωστόσο το θέμα απασχολεί έντονα το ΕΚΕΑ, το οποίο στο άμεσο μέλλον θα καταθέσει στρατηγικό σχέδιο για την αντιμετώπιση του προβλήματος. «Παρά ταύτα», αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΕΚΕΑ, «το προσωπικό των αιμοδοσιών, με προσωπική ευαισθησία, τεράστια προσπάθεια, λειτουργεί περίπου τις μισές αιμοδοσίες της Αττικής, απόγευμα και Σαββατοκύριακο». Τέλος, αναφέρει το ΕΚΕΑ, δεν είναι αληθές ότι ο εργαστηριακός έλεγχος των μονάδων αίματος χρεώνεται από τις ιδιωτικές κλινικές στον ασθενή ή τον ασφαλιστικό του φορέα. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Διαβεβαίωση από τον δ.σ της ΕΡΓΟΣΕ. «Tο 2018 αναμένεται η ολοκλήρωση της γραμμής Αθήνα - Θεσσαλονίκη και Αθήνα - Αίγιο, ενώ το 2022 θα ολοκληρωθεί το τμήμα Αίγιο – Πάτρα» ανέφερε ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΓΟΣΕ Θάνος Βούρδας κατά τη διάρκεια ομιλίας στο συνέδριο με θέμα «Χρηματοδότηση και Ελληνική Επιχειρηματικότητα». Ο διευθύνων σύμβουλος επισήμανε πως όλα τα έργα «γίνονται με διπλή ηλεκτροκινoύμενη γραμμή υψηλών ταχυτήτων με σύγχρονη σηματοδότηση / τηλεδιοίκηση και τηλεπικοινωνίες και προχωρούν με ταχυτάτους ρυθμούς, καθώς έχουν ξεμπλοκάρει τα χρηματοδοτικά εργαλεία και αναμένεται να περαιωθούν εντός χρονοδιαγραμμάτων». Ο ίδιος αναφέρθηκε στο ρόλο του σιδηροδρόμου, σημειώνοντας πως οι σιδηροδρομικές συγκοινωνίες θα αποτελέσουν τον βασικό πυλώνα της διαφαινόμενης ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. «Στόχος είναι η χώρα να γίνει ένα διεθνές διαμετακομιστικό κέντρο για την Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη που θα μεταφέρει εμπορεύματα κυρίως από την Ασία και τη Μέση Ανατολή. Ο σιδηρόδρομος, σε συνδυασμό με ανάπλαση λιμανιών και οδικών αρτηριών και αεροδρομίων, μπορεί να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος στη φιλόδοξη αυτή στοχοθεσία της χώρας» είπε ο κ. Βούρδας. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, παρουσίασε τα τρία έργα που επιχειρεί να εντάξει η εταιρεία στο «πακέτο Γιούνκερ» και τα οποία πρέπει (με βάση τους κανονισμούς του συγκεκριμένου ταμείου) να υλοποιηθούν με μορφή ΣΔΙΤ, με συμμετοχή ιδιωτών στη χρηματοδότηση, κατασκευή και εκμετάλλευση. «Η σύμπραξη ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, πρέπει να είναι ο πυλώνας πάνω στον όποιο θα στηριχτεί η προσπάθεια επαναφοράς της χώρας στη δίκαιη ανάπτυξη» είπε ο κ. Βούρδας και τόνισε πως ο σιδηρόδρομος θα συνεχίσει να ανήκει στο δημόσιο, αλλά ταυτόχρονα οι συνέργειες με επενδυτικά σχήματα είναι χρήσιμες, αποδοτικές και μπορούν να παραγάγουν πιο γρήγορα αποτελέσματα. Σύμφωνα με τον κ. Βούρδα, το πρώτο έργο που κατατέθηκε είναι ο εκσυγχρονισμός της γραμμής Πάτρα-Πύργος-Καλαμάτα, ένα έργο που συνδυάζει τον σιδηρόδρομο με λιμάνια κρουαζιέρας (Κυλλήνη, Κατάκολο, Καλαμάτα και Ζάκυνθο) και το οδικό έργο Τσακώνα-Καλό Νερό. Το σιδηροδρομικό κομμάτι του έργου περιλαμβάνει την κανονικοποίηση, ηλεκτροκίνηση και σηματοδότηση της γραμμής, από την Πάτρα μέχρι την Καλαμάτα και από το Κατάκολο μέχρι την Ολυμπία. To συνολικό κόστος του έργου υπολογίζεται σε 850 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 600 εκατ. ευρώ αφορούν στο σιδηροδρομικό μέρος, τα 140 στο λιμενικό και τα 110 εκατομμύρια στο οδικό μέρος του ευρύτερου έργου. Το δεύτερο έργο είναι ένα έργο συνδυασμού εμπορευματικού και προαστιακού σιδηροδρόμου και αφορά την αναβάθμιση της υπάρχουσας γραμμής από την Αλεξανδρούπολη ως το Ορμένιο με παράλληλη αναβάθμιση του λιμένα Αλεξανδρούπολης. Το έργο περιλαμβάνει τον ανασχεδιασμό και κατασκευή των απαραίτητων λιμενικών και χερσαίων έργων για τη λειτουργική αναβάθμιση του λιμένα Αλεξανδρούπολης, ηλεκτροδότηση, σηματοδότηση και στοχευμένη αναβάθμιση της σιδηροδρομικής γραμμής από το λιμένα Αλεξανδρούπολης στο Ορμένιο, αναβάθμιση των υφιστάμενων οδικών συνδέσεων του λιμένα. Έχει συνολικό εκτιμώμενο προϋπολογισμό περί τα 276 εκατ. ευρώ. Το τρίτο έργο που κατατέθηκε για ένταξη στο πακέτο Γιούνκερ, περιλαμβάνει τον ανασχεδιασμό και κατασκευή των απαραίτητων λιμενικών και χερσαίων έργων για τη λειτουργική αναβάθμιση του λιμένα Λαυρίου, την επέκταση κατασκευή του προαστιακού σιδηρόδρομου από το Κορωπί στο Λαύριο, και την αναβάθμιση της υφιστάμενης λεωφόρου από την Αττική Οδό (Μαρκόπουλο) στο λιμένα Λαυρίου σε αυτοκινητόδρομο. Ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΓΟΣΕ υποστήριξε πως «όλα τα έργα που καταθέσαμε, είναι δυνατόν να παραγάγουν μεγάλη προστιθέμενη αξία. Για παράδειγμα η γραμμή στην Δυτική Πελοπόννησο συνδυάζει ένα ισχυρό τουριστικό προορισμό που είναι η Αρχαία Ολυμπία με λιμάνια Κρουαζιέρας». Και συνέχισε «σημαντικός όμως είναι και ο φόρτος των εμπορευματικών μεταφορών, καθώς για παράδειγμα, ο νομός Ηλείας έχει μεγάλη παράγωγη νωπών προϊόντων που διακινούνται για τις αγορές του εξωτερικού. Παρόμοια είναι η περίπτωση του Λαυρίου, όπου μπορεί να φιλοξενήσει ένα βασικό όγκο της κρουαζιέρας ως αφετηρία, καθώς και τη μεταφορά επιβατικών γραμμών για το Βόρειο και το Κεντρικό Αιγαίο. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Με μεταφορά συντελεστή δόμησης, με φορολογικές ελαφρύνσεις και δυνατότητα χρηματοδότησης μέσω του νέου αναπτυξιακού νόμου επιδιώκει η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει το θέμα των εγκαταλελειμμένων κτιρίων στα κέντρα των μεγάλων πόλεων. Το πρόβλημα των εγκαταλειμμένων κτιρίων έχει γίνει μεγαλύτερο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της αύξησης των μεταναστευτικών ροών με συνέπεια πολλοί άστεγοι και μετανάστες να έχουν βρει καταφύγιο σε αυτά τα κτίρια. Στην περιοχή του Δήμου Αθηναίων υπάρχουν 1.800 εγκαταλειμμένα κτίρια τα οποία στην πλειονότητά τους αποτελούν εστίες ρύπανσης αλλά και παράνομων δραστηριοτήτων. Στις περιοχές με τα περισσότερα εγκαταλειμμένα συγκαταλέγονται ο Κεραμεικός, το Μεταξουργείο, ο Βοτανικός, η Πλατεία Αμερικής, το Ρουφ, το Γκάζι, ο Αγιος Παντελεήμονας, η Πλατεία Αττικής, τα Πατήσια και το Θησείο. Μεταξύ των εγκαταλειμμένων κτιρίων περιλαμβάνονται και πολλά διατηρητέα. Σύμφωνα με πληροφορίες των «Νέων» εκτιμάται ότι σε όλη την Ελλάδα ο αριθμός των διατηρητέων ξεπερνά τις 10.000. Στην πλειονότητά τους έχουν αφεθεί στη μοίρα τους αφού πλέον η συντήρηση και η ανακατασκευή τους είναι απαγορευτικές για τους περισσότερους ιδιοκτήτες. Για να επιλύσει το ζήτημα αυτό η κυβέρνηση εξετάζει ειδικό πρόγραμμα και την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος. Το σχέδιο αυτό αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί έως το φθινόπωρο και σύμφωνα με πληροφορίες περιλαμβάνει την κατηγοριοποίηση των εγκαταλειμμένων (σε δημόσια, ιδιωτικά, διατηρητέα, γνωστού και άγνωστου ιδιοκτήτη), περιορισμό έναντι ανταλλάγματος των δικαιωμάτων των ιδιοκτητών επί του ακινήτου όταν αυτό αξιοποιείται από τον Δήμο, αλλαγές στον ΕΝΦΙΑ για τα ακίνητα αυτά και «μοριοδότηση» για την ένταξη τους στον αναπτυξιακό νόμο. Πηγή: http://www.enikonomia.gr
Μπρατσωμένοι άντρες που έγιναν «βουνά» ξεπερνώντας τα όρια - Δείτε φωτογραφίες και βίντεο. Οι bodybuilders έχουν αν μη τι άλλο εντυπωσιακά σώματα. Γεμάτους μυς, πολύ χαμηλά επίπεδα λίπους και μια φυσική κατάσταση που συνοδεύεται από υψηλά επίπεδα αντοχής και δύναμης. Το bodybuilding είναι ίσως το πιο εξειδικευμένο άθλημα για το χτίσιμο ενός ελκυστικού σώματος. Κι αν το να αποκτήσεις ένα τόσο φουσκωμένο και γραμμωμένο σώμα ήταν εύκολη υπόθεση ο κόσμος θα ήταν γεμάτος σωματώδεις και ρωμαλέους άντρες. Πολλοί στη βιασύνη τους να δουν αποτελέσματα, ακολουθούν λάθος τακτικές οι οποίες κάνουν το σώμα να αντιδρά αρνητικά ρισκάροντας πολλές φορές και την ίδια τους τη ζωή. Μεταμορφώνονται σε σύγχρονους γίγαντες αδιαφορώντας για το τι μπορεί αυτό να σημαίνει για την υγεία τους. Ας δούμε μερικούς εξωπραγματικούς ανθρώπους που μάλλον ξεπέρασαν τα όρια… Sajad Gharibi Ο Sajad Gharibi από το Ιράν είναι 24 ετών και ζυγίζει 175 κιλά. Ο Ιρανός «Hulk» συμμετέχει συχνά σε διαγωνισμούς body building ενώ έχει κερδίσει και το προσωνύμιο «Ηρακλής». Του αρέσει να βγάζει φωτογραφίες με αντικείμενα που είναι πολύ μικρά για να φαίνεται πόσο τεράστιος είναι και φυσικά να τις ανεβάζει στα social media για να τον θαυμάζουν οι 70.000 followers του. Όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι η τρομακτική παρουσία του εμφάνισή του απέχει πολύ από τον χαρακτήρα του και τον αποκαλούν έναν «ευγενικό γίγαντα». Του αρέσει πολύ να γυμνάζεται και έχει εκπροσωπήσει τη χώρα του σε μερικούς διαγωνισμούς powerlifting και bodybuilding. Μπορεί να μην έχει ακριβώς το μυώδες κορμί ενός bodybuilder αλλά σου δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να πιάσει την πέτρα και να την στύψει.
Romario Dos Santos Alves Ο bodybuilder Romario Dos Santos Alves έθεσε σε κίνδυνο την ίδια του ζωή του κάνοντας ενέσεις με συνθόλη στα μπράτσα του. Ο νεαρός Βραζιλιάνος χρησιμοποίησε το θανάσιμο κοκτέιλ για να «φουσκώσει» τους δικέφαλούς του μέχρι που κάποια στιγμή έχασε τον έλεγχο. «Αν χρησιμοποιήσεις την ουσία μια φορά τότε σίγουρα θα υπάρξει και δεύτερη, είναι εθιστικό». Ο Alves εξηγεί στην Daily Mail πως η συνθόλη άρχισε να του γίνεται εμμονή καθώς έβλεπε στο γυμναστήριο μεγαλόσωμους άνδρες με τεράστια μπράτσα και άρχισε να κάνει παρέα μαζί τους. Με τον καιρό άρχισε να βρίσκει όλο και πιο επικίνδυνους τρόπους να κάνει ενέσεις με την ουσία. «Οι μύες μου άρχισαν να σκληραίνουν και δεν μπορούσα πια να κάνω ενέσεις εκεί, ήταν σαν πέτρα. Αποφάσισα πως το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να αγοράσω ειδικές βελόνες, βελόνες που χρησιμοποιούν στους ταύρους, δεν υπάρχουν πιο δυνατές, ξέρω πως μοιάζει χαζό αλλά έπρεπε να πάρω τη συνθόλη μου με κάθε τρόπο», λέει. Δεν δίσταζε μάλιστα να βάζει και τη γυναίκα του να του κάνει τις ενέσεις. Οι δικέφαλοί του είχαν φουσκώσει τρομακτικά και η αντίδραση του κόσμου επηρέαζε την ψυχική του υγεία. Άρχισαν να τον φωνάζουν «τέρας». Η χειρότερη στιγμή ήταν όταν οι γιατροί του είπαν πως θα χρειαστεί ακρωτηριασμό, αρχικά του ενός χεριού και στη συνέχεια και των δύο. Για καλή του τύχη όμως βρέθηκε μια πιο ήπια λύση και του πρότειναν την αφαίρεση των πετρών που είχε προκαλέσει η συνθόλη στα χέρια του. Ο ίδιος εξακολουθεί να θέλει να γίνει επαγγελματίας bodybuilder αλλά είναι αποφασισμένος να μείνει «καθαρός» αν και δεν είναι λίγες οι φορές που είναι πολύ κοντά να ενδώσει στους πειρασμούς.
Rich Piana Ο Rich Piana ζυγίζει περίπου 142 κιλά κάνει χρήση στεροειδών εδώ και 30 χρόνια και όπως λέει ο ίδιος όχι μόνο δεν το έχει μετανιώσει αλλά δεν είναι διατεθειμένος και να σταματήσει. Ο νικητής στο διαγωνισμό bodybuilder στο Λος Άντζελες το 2003 και στο Σακραμέντο το 2009 θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να γίνει ακόμα μεγαλύτερος σε όγκο. «Εδώ και 30 χρόνια κάνω ενέσεις στεροειδών. Το σώμα μου είναι αποτέλεσμα των αναβολικών, της σκληρής γυμναστικής και του αυστηρού προγράμματος διατροφής», λέει ο 45χρονος bodybuilder στη Sun ξεκαθαρίζοντας ότι το σώμα είναι δικό του και θα κάνει ό,τι θέλει με αυτό. Η καθημερινότητά του περιλαμβάνει ενέσεις και χάπια αναβολικών, εννέα γεύματα, δύσκολες ασκήσεις και ροφήματα πρωτεΐνης. Ο ίδιος παραδέχεται ότι τα στεροειδή είναι βλαβερά για τον οργανισμό και δεν προτρέπει κανένα να τα πάρει, εξομολογείται όμως παράλληλα πως κατά τη γνώμη του δεν νοείται πρωταθλητισμός στο bodybuilding χωρίς αυτά για αυτό και δεν έχει μετανιώσει για την επιλογή του. «Αν έχεις την επιλογή να μείνεις φυσικός και να μην παίρνεις στεροειδή κάντο. Δεν υπάρχει λόγος να βλάπτεις το σώμα σου και να κάνει κακό στον εαυτό σου. Αν θες να γίνεις επαγγελματίας bodybuilder δεν υπάρχει άλλη λύση. Είμαι ευτυχισμένος με τις επιλογές που έχω κάνει και για το πώς έχει εξελιχθεί η ζωή μου. Είναι χαρούμενος με την απόφασή μου να παίρνω αναβολικά. Η υγεία μου είναι μια χαρά, όλα είναι καλά».
Moustafa Ismail Πολλοί τον έχουν αποκαλέσει σύγχρονο «Ποπάι» καθώς κατεγράφη στα Ρεκόρ Γκίνες λόγω μπράτσων. Ο Moustafa Ismail έχει δικέφαλους μεγαλύτερους του παιδικού ήρωα κόμικ και οι αρμόδιοι του Βιβλίου Ρεκόρ Γκίνες έκριναν ότι του αξίζει μία θέση στα ρεκόρ. Ο ίδιος λέει ότι δεν οφείλει τα μπράτσα του στο σπανάκι αλλά στο κοτόπουλο και την σκληρή και εντατική γυμναστική. Arlindo de Souza Ο ίδιος λέει ότι όλοι εκπλήσσοντας με το πόσο μεγάλα είναι τα μπράτσα του κι έτσι επικεντρώθηκε στο να τα κάνει ακόμα μεγαλύτερα για να μπορεί να τα επιδεικνύει περίτρανα. Ο Βραζιλιάνος Arlindo de Souza συγκαταλέγεται στην κατηγορία των bodybuilders που βιάζονταν να φουσκώσουν. Ο θαυμαστής του Schwarzenegger με το παρατσούκλι «Το βουνό» έπαιρνε ένα κοκτέιλ με στεροειδή, ορμόνες και βιταμίνες για… άλογα, για να αποκτήσει όγκο. Τότε, ένας φίλος του από το γυμναστήριο του συνέστησε ένα «διογκωτικό λάδι» που θα του έδινε προβάδισμα έναντι των ανταγωνιστών του. Όπως παραδέχεται ο ίδιος οι περισσότεροι που χρησιμοποιούν τις ενέσεις αυτές δεν ξέρουν πώς να τις κάνουν σωστά. Βρίσκουν οποιοδήποτε αγγείο, κάποιοι ακρωτηριάζουν το χέρι τους, άλλοι χρειάζονται επέμβαση, άλλοι χάνουν ακόμα και τη ζωή τους. Ο Arlindo de Souza απέκτησε δικεφάλους 71 εκατοστών- τους μεγαλύτερους στη χώρα του- μετά την χορήγηση του ενέσιμου κοκτέιλ που προκαλεί το πρήξιμο των μυών. Παραδέχεται ωστόσο πως μπορεί να τον φέρει αντιμέτωπο με μεγάλο κίνδυνο για την υγεία του. Ένας φίλος του πέθανε εξαιτίας των ενέσεων αυτών και εκείνος κλονίστηκε τόσο που είπε να τις σταματήσει.
Jeff Dabe Ο Jeff Dabe έχει ανακηρυχθεί ο σύγχρονος Ποπάυ. Το κάθε χέρι του έχει συνολικό μέγεθος 49 εκατοστά, και μπορεί να κρατάει μία μπάλα μπάσκετ σε κάθε παλάμη του. Τα γιγάντια χέρια του τον κάνουν να ξεχωρίζει και είναι σίγουρο ότι οι αντίπαλοι του σε μπρα-ντε-φερ τα βρίσκουν πολύ σκούρα. Τι κι αν επιστήμονες και γιατροί προσπάθησαν να ανακαλύψουν τα χέρια του Jeff τόσο μεγάλα. Το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις κάποιας νόσου ή γενετικής ανωμαλίας. Απλά γεννήθηκε με τα άνω άκρα να είναι υπερμεγέθη.
Denis Cyplenkov Ο άνθρωπος «κτήνος». Έχει ύψος 1.85 εκ, το βάρος του αγγίζει τα 140 κιλά, οι καρποί του έχουν περιφέρεια 24 εκ. και οι δικέφαλοί του 64 εκ. Ο Ουκρανός Denis Cyplenkov, είναι πρωταθλητής στο μπρα-ντε-φερ και ένας από τους καλύτερους παλαιστές. Κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο Nemiroff το 2010 και το 2011 και κατέχει πολλούς ρωσικούς τίτλους πρωταθλητή Arm Wrestling. Έχει έναν εντυπωσιακό σωματότυπο, αλλά το ποιο απίστευτο είναι τα ασυνήθιστα χοντρά χέρια του.
Greg Valentino Ο Greg Valentino θεωρείται από τους μεγαλύτερους bodybuilder. Κατέχει το ρεκόρ για τους μεγαλύτερους δικέφαλους μυς στον κόσμο. Ξεκίνησε bodybuilding στην ηλικία των 13 και μετά από πάνω από 23 χρόνια εκπαίδευσης, φυσικά, Greg αποφάσισε να πειραματιστεί με στεροειδή. Ο Greg Valentino ήθελε να φουσκώνει τους μύες του και να σπάει το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ. Κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ, ο Greg, στην κυριολεξία «έλιωνε» στους πάγκους των γυμναστηρίων. Ο ίδιος δεν ικανοποιούταν από τις διαστάσεις του.
Άρχισε να παίρνει αναβολικά με το «πρήξιμο» να αγγίζει τα όρια του υπερανθρώπου. Παρά τις προειδοποιήσεις για μια βλαβερή και πολλές φορές θανατηφόρα αναβολική ουσία, ο Greg το ρίσκαρε. Ο οργανισμός αντέδρασε στην ουσία και ο μυς σκίστηκε και αφού διάλυσε το δέρμα πετάχτηκε έξω. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Τροχαία, μπαλωθιές, αλκοόλ: αυτό είναι το τρίπτυχο του θανάτου που παραμονεύει τις ζωές πολλών νέων παιδιών της λεβεντογέννας...
Ξημερώματα Τρίτης, 5 Ιουλίου 2016. Ένα ΙΧ στο οποίο επιβαίνει ένας 20χρονος άνδρας και μία 18χρονη γυναίκα ξεφεύγει από την πορεία του, περνάει στο αντίθετο ρεύμα και καρφώνεται σε ένα δέντρο. Από την σφοδρότητα της πρόσκρουσης η άτυχη κοπέλα πετάγεται αρκετά μέτρα μακριά, με αποτέλεσμα το θανάσιμο τραυματισμό της. Λίγες ώρες αργότερα η είδηση ότι η άτυχη κοπέλα είναι η 18χρονη Πέλλα Κουτεντάκη, ανιψιά του βουλευτή Ηρακλείου και γραμματέα πολιτικής επιτροπής της ΝΔ, Λευτέρη Αυγενάκη, βυθίζει στο πένθος την τοπική κοινωνία των Μοιρών αλλά και την υπόλοιπη Κρήτη. Η οικογένεια θρηνεί, οι φίλοι δεν μπορούν να το πιστέψουν και το όνομα της όμορφης Πέλλας προστίθεται στην μακάβρια λίστα των δεκαοκτώ νέων που βρήκαν τραγικό θάνατο στην άσφαλτο της Μεγαλονήσου μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2016...
Η δραματική “φυγή” της Πέλλας ξυπνάει μνήμες. Νωπές, σκληρές, αγιάτρευτες, από εκείνες που ο χρόνος είναι αδύναμος να ξεθωριάσει και ανίκανος να σβήσει. Το άδικο φινάλε της Πέλλας ζωντανεύει εικόνες. Άγουρες, όμορφες, νεανικές, ταυτόσημα αδικοχαμένες σε κάποια άσφαλτο του νησιού. Το μεγάλο κακό της Πέλλας αποτυπώνει στα χείλη όλων πένθιμες ιστορίες, “ξεπατικοτούρες” της δικής της. Η Κρήτη δεν θρηνεί μόνο για εκείνη αλλά και για τα παλικάρια που έχασε τόσο “άδικα” και τόσο “ξαφνικά” από τον Ιανουάριο του 2016 έως σήμερα.
Το ημερολόγιο γράφει “Κυριακή, 22 Μαΐου” όταν ο 20χρονος Γιάννης Γδοντάκης, “ο ταλαντούχος λυράρης των Χανίων”, βγαίνει από το μαγαζί όπου παίζει μουσική και επιβιβάζεται στο αυτοκίνητό του. Η ώρα κοντεύει πέντε τα ξημερώματα και η ζωή του στο τέλος της. Λίγη ώρα μετά το αυτοκίνητό του προσκρούει κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες σε μία κολόνα της ΔΕΗ και στη συνέχεια σε ένα δέντρο. Η σύγκρουση είναι τόσο σφοδρή που ένα μέρος του κινητήρα του μοιραίου οχήματος εκσφενδονίζεται επάνω σ' ένα άλλο όχημα που την ώρα του συμβάντος κινείται στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας ενώ ένα άλλο κομμάτι του αυτοκινήτου καταλήγει σε πρόσοψη καταστήματος σπάζοντας τμήμα της τζαμαρίας. Ο θάνατος του Γιάννη είναι ακαριαίος σε αντίθεση με τον πόνο των δικών του ανθρώπων που θα θρηνεί για πάντα το χαμό του δικού της παιδιού.
Σχεδόν ένα μήνα νωρίτερα και συγκεκριμένα στις 25 Απριλίου του 2016 η Κρήτη είχε βυθιστεί στο πένθος ξανά. Ήταν πάλι Κυριακή πρωί, κοντά στον κόμβο του Σκαλανίου, όταν ένα αγροτικό αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με Ι.Χ. επιβατικό το οποίο οδηγούσε ο 25χρονος μουσικός Γιώργος Τριβιζάκης που επέστρεφε από την εργασία του σε νυχτερινό κέντρο του Ηρακλείου. Από την σφοδρή σύγκρουση δεν επέζησε κανείς, δεν έμεινε τίποτε άλλο πέρα από την μαντινάδα που μονολογούσαν λίγο αργότερα οι φίλοι του αδικοχαμένου Γιώργου Τριβιζάκη: “Σου πα Γιώργο να φύγουμε να πάμε στην Αθήνα κι ίσως να το γλιτώναμε ετούτονέ το κρίμα...”.
Την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο είχε αφήσει τον Ιανουάριο του 2016 και ο 31χρονος, ιδιαίτερα αγαπητός στην Κρήτη λαουτιέρης, Διομήδης Τσικανδυλάκης, σε ένα τραγικό τροχαίο που σημειώθηκε στον ΒΟΑΚ (Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης), στον κόμβο Καστελίου. Το αίμα στους δρόμους της Κρήτης δεν έχει τέλος: τον Απρίλιο του 2016 η τοπική κοινωνία των Αστρακών βυθίστηκε στο πένθος από το θάνατο του 21χρονου Απόστολου Σταυρουλάκη, ο οποίος έχασε τη ζωή του όταν το μηχανάκι που οδηγούσε στο δρόμο προς την Μυρτιά βγήκε από την πορεία του και ανετράπη ενώ ένα μήνα πριν, τον Μάρτιο του 2016, δύο φοιτητές στα Χανιά, ο 23χρονος Βαγγέλης Μπούζουκας και ο 20χρονος Δημήτρης Κόκκος σκοτώθηκαν, όταν η “γουρούνα” στην οποία επέβαιναν βρέθηκε στη θάλασσα στον Κουμπελή Χανίων...
“Ένας άτυπος πόλεμος...”
“Άτυπο πόλεμο”. Μ' αυτή τη φράση χαρακτηρίζει τα τροχαία που λαμβάνουν χώρα στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη, ο βουλευτής Ηρακλείου, γραμματέας πολιτικής επιτροπής της ΝΔ, Λευτέρης Αυγενάκης και θείος της πρόσφατα αδικοχαμένης, Πέλλας Κουτεντάκη: “Τα τροχαία ατυχήματα, η δεύτερη αιτία θανάτου για την Ελλάδα, αποτελούν ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα με πολλές αρνητικές επιπτώσεις η κυριότερη των οποίων είναι η απώλεια της ανθρώπινης ζωής. Ο άδικος θάνατος και ο τραυματισμός στην άσφαλτο, είναι το πιο επώδυνο κοινωνικό σκάνδαλο, η πιο μεγάλη πηγή πόνου για τις οικογένειες και τους αγαπημένους των αδικοχαμένων", λέει ο κ. Αυγενάκης.
Και συνεχίζει: “Η ευθύνη του κάθε πολίτη είναι να τηρεί πιστά τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας αποβλέποντας στην ασφάλεια της ζωής του, αλλά και των συνανθρώπων του. Ευθύνη όμως έχει και η Πολιτεία η οποία αφενός πρέπει να εκπέμψει τα κατάλληλα μηνύματα από την παιδική ηλικία για σωστή οδηγική συμπεριφορά ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού προς την ανθρώπινη ζωή, αλλά και να εφαρμόσει πολιτικές για την τεχνική εξυγίανση της οδικής υποδομής και την διόρθωση των κακοτεχνιών στους δρόμους μιας και το παρελθόν αποδεικνύει ότι ένα σημαντικό ποσοστό τροχαίων ατυχημάτων και μάλιστα θανατηφόρων οφειλόταν σε αυτά. Για το λόγο αυτό από το καλοκαίρι του 2013 φορείς απ’ όλους τους νομούς της Κρήτης συγκροτήσαμε το Forum «Οδηγούμε με ασφάλεια» με σκοπό μέσα από δράσεις και εκδηλώσεις να ευαισθητοποιήσουμε τους συμπολίτες μας για ασφαλή οδηγική συμπεριφορά. Πρόκειται για την μεγαλύτερη πανστρατιά φορέων για ένα κοινωνικό σκοπό και θα επεκτείνουμε και θα εντείνουμε τις προσπάθειές μας μέχρι να ευαισθητοποιήσουμε τον κάθε ένα οδηγό. Το βέβαιο είναι ότι έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας. Οικογένεια, σχολείο, Εκκλησία, αυτοδιοίκηση, Πολιτεία, έχουμε ευθύνη και χρέος. Επειδή είναι απολύτως εφικτό να μειωθεί, ακόμη και μέχρι εξαφανίσεως, ο αριθμός των συμπολιτών μας που χάνονται στους δρόμους, η ανάληψη πρωτοβουλιών από όλους μας είναι απαραίτητη για την ελαχιστοποίηση και την εξάλειψη αυτού του άτυπου «πολέμου» στους δρόμους.”
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Εθελοντικού Συλλόγου Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων (Ε.ΣΥ.ΠΡΟ.Τ.Α) από τον Ιανουάριο του 2016 έως και σήμερα 40 άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους στους δρόμους της Κρήτης οι 18 εκ των οποίων ήταν κάτω των 35 ετών και οι 11 κάτω των 25 ετών. Ανάμεσά τους, η αδικοχαμένη Πέλλα Κουτεντάκη, η οποία ήταν και η μοναδική γυναίκα. Από τα 18 θανατηφόρα αυτά ατυχήματα με θύματα νέους ανθρώπους, τα 11 έγιναν με μηχανή, τα 5 με αυτοκίνητο και τα 2 με γουρούνα ενώ όσον αφορά στην ημέρα και την ώρα τέλεσής τους, τα περισσότερα έλαβαν χώρα Σαββατοκύριακο, στο χρονικό διάστημα από τις δώδεκα το βράδυ έως τις επτά το πρωί: “Λυπάμαι που το λέω, αλλά η Κρήτη είναι η “βασίλισσα των τροχαίων”, λέει ο κ. Γιάννης Λιονάκης, πρόεδρος του Εθελοντικού Συλλόγου Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων (Ε.ΣΥ.ΠΡΟ.Τ.Α).
Και συνεχίζει: “Για να καταλάβετε το μέγεθος των τροχαίων που συμβαίνουν στην περιοχή μας αρκεί να σας αναφέρω ότι το 2015 η Ευρώπη είχε 53 νεκρούς ανά ένα εκατομμύριο κατοίκων και η Κρήτη 111 νεκρούς ανά ένα εκατομμύριο κατοίκων! Δυστυχώς, είμαστε η χειρότερη περιφέρεια σε τροχαία στην Ευρώπη, κάτι που οφείλεται στην έλλειψη παιδείας, στην κακώς εννοούμενη κριτική μαγκιά και στο κακό οδικό δίκτυο. Ενδεικτικά θα σας πω ότι στο ΒΟΑ (Βόρειος Οδικός Άξονας), ένα δρόμο 364 χιλιομέτρων που εκτείνεται από τον Κίσσαμο μέχρι τη Σητεία, διαχωριστικό στηθαίο έχουν μόνο τα 34 χιλιόμετρα, καθιστώντας το εν λόγω οδικό δίκτυο μία πραγματική καρμανιόλα. Πέρα από αυτό όμως το κομμάτι στο οποίο θα πρέπει να επικεντρωθούμε και να κάνουμε σαφές στα παιδιά μας είναι η εγκληματική κατανάλωση αλκοόλ. Πολλά, πάρα πολλά νέα παιδιά εδώ στην Κρήτη, πίνουν και ύστερα οδηγούν. Αυτό είναι ανεπίτρεπτο, αδικαιολόγητο, εγκληματικό και αυτοκτονικό κι αν θέλουμε να μην θρηνήσουμε κι άλλους νέους ανθρώπους, πρέπει επιτέλους να σταματήσει.
Ανάλογη άποψη έχει και η συγκοινωνιολόγος, κυρία Μαρία Λυδάκη, η οποία εμμένει στο ότι το πρόβλημα είναι πολυπαραμετρικό: “Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε το πρόβλημα στη σωστή του βάση και το λέω αυτό διότι το πρόβλημα είναι πολυπαραμετρικό και μια απάντηση που θα υποδεικνύει μια έλλειψη στις υποδομές, που κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ενδεχομένως να βάζει σε δεύτερη προτεραιότητα άλλες δράσεις που είναι εξίσου βασικές και ευκολότερες να γίνουν άμεσα. Δράσεις που δεν απαιτούν τεράστια ποσά αλλά επιμονή και σχεδιασμό με προσήλωση στη νεα κουλτούρα οδικής συμπεριφοράς που θέλουμε να έχουν τα παιδιά μας αλλά και εμείς οι ίδιοι" λέει.
Και συνεχίζει: “Άρα λοιπόν ένα σύγχρονο οδικό δίκτυο, που σήμερα το στερούμαστε και από ό,τι φαίνεται οι πόροι για να υλοποιηθεί άμεσα δεν είναι εύκολο να εξευρεθούν, θα βοηθούσε στη μείωση των δυστηχημάτων. π.χ. δείτε το διαχωριστικό στηθαίο στην παράκαμψη Ηρακλείου όπου μειώθηκαν κατακόρυφα τα θανατηφόρα δυστυχήματα. Παράλληλα όμως δείτε ότι με την έναρξη λειτουργίας του τμήματος τροχαίας του ΒΟΑΚ μειώθηκαν και πάλι τα ατυχήματα. Η τήρηση του ΚΟΚ και των ορίων ταχύτητας, η οδήγηση χωρίς υπερβολές, η μη χρήση αλκοολ, η ζώνη ασφαλείας, το κράνος και μια κουλτούρα οδικής ασφάλειας όταν μετακινουμαστε στο οδικό δίκτυο είναι πολύ σημαντικά για να μπούν σαν σημαντικός υπαίτιος."
Νεκροί από μπαλωθιές και βεντέτες
“Βεντέτες” και “Μπαλωθιές”. Δύο ουσιαστικά στενά συνυφασμένα με την Κρήτη, κάτι σαν σύγχρονος Μινώταυρος που εκτείνεται στην mentalite πολλών κατοίκων της και “τρώει” τα παιδιά της. Ήταν σχεδόν πριν από ένα χρόνο όταν ακόμη μία βεντέτα, από τις εκατοντάδες που έχουν διαδραματιστεί στο νησί, συγκλόνισε την κοινή γνώμη ολόκληρης της Ελλάδας. Ήταν πρωί καθημερινής όταν ο 25χρονος Μανούσος Παπαδουλάκης μπήκε σε καφετέρια στα Χανιά και με απόλυτη ψυχραιμία πυροβόλησε τον 24χρονο Φραγκίσκο Καλογερή πέντε φορές από μικρή απόσταση με αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό του τελευταίου.
Η πράξη του απόρροια βεντέτας, καθώς κατά το παρελθόν ο πατέρας του 24χρονου θύματος είχε πυροβολήσει και σκοτώσει τον πατέρα του 25χρονου δράστη στην περιοχή Τσικαλαριά. Για πολλούς νέους της Κρήτης, η βεντέτα θεωρείται ακόμη και σήμερα ένας άγραφος νόμος, ένας κώδικας τιμής ένα ηθικό συμβόλαιο που οφείλουν να εκτελέσουν ακόμη κι αν περάσουν τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους στη φυλακή. Άγραφο νόμο που συνοδεύει “χαρές” ή “λύπες” θεωρούν επίσης πολλοί νέοι άνθρωποι τις μπαλωθιές οι οποίες ευθύνονται για εκατοντάδες τραυματισμούς, ακόμη και θανάτους νέων ανθρώπων.
Ήταν Μάρτιος του 2015, ανήμερα του Πάσχα, όταν ο 25χρονος ποδοσφαιριστής Γιώργος Γυπαράκης, έπεφτε νεκρός στα Μυριοκέφαλα Ρεθύμνου από τις μπαλωθιές του 40χρονου φίλου του. Η οικογένεια έχει στήσει γλέντι από το πρωί για να γιορτάσει την Ανάσταση. Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους βρίσκονταν ο 25χρονος Γιώργος Γυπαράκης, ο 40χρονος δράστης, αρκετά συγγενικά τους πρόσωπά και φίλοι. Όταν το γλέντι «άναψε» ο 40χρονος αποφάσισε να βγάλει το όπλο και να ρίξει «μπαλωθιές». Το όπλο, όμως, κάποια στιγμή έπαθε εμπλοκή και την ώρα που το κατέβαζε ο 40χρονος ξεμπλόκαρε και εκπυρσοκρότησε τέσσερις φορές. Οι σφαίρες βρήκαν τον 25χρονο, αλλά και έναν 23χρονο που τραυματίστηκε στο δεξί μάτι. Φίλοι και συγγενείς μετέφεραν τους τραυματίες στη διασταύρωση της Επισκοπής, όπου περίμεναν δύο ασθενοφόρα. Ο 25χρονος εξέπνευσε κατά την μεταφορά του στο νοσοκομείο ενώ ο δράστης καταδικάστηκε σε ισόβια.
Ανήλικοι “πληρώνουν” τις ρακές με κώμα και με θάνατο...
Ήταν Ιούνιος του 2015. Ένα ακόμη γλέντι στα Χανιά, ένα ακόμη ανήλικο παιδί γαλουχημένο στην “μαγκιά” του “ένα ποτήρι ακόμα”. Η μια ρακή φέρνει την άλλη και η τελευταία “στέλνει” το 16χρονο αγόρι σε κώμα. Οι φίλοι του τον μεταφέρουν αρχικά στο σπίτι σε οικτρή κατάσταση με τους γονείς του να αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης το πρωί της επόμενης ημέρας όταν επιχείρησαν να τον ξυπνήσουν κι εκείνος δεν αντιδρούσε. Ο νεαρός μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της πόλης όπου νοσηλεύτηκε στη μονάδα Εντατικής Θεραπείας ενώ σε βάρος των γονιών του σχηματίστηκε δικογραφία, καθώς επρόκειτο για ανήλικο: "Δυστυχώς, εδώ στην Κρήτη, θεωρείσαι ξενέρωτος αν αρνηθείς να πιεις”, λέει ο Ν.Π., μαθητής της τρίτης γυμνασίου και κάτοικος Ηρακλείου: “Αν δε αρνηθείς να πιεις το ποτό που σου προφέρει κάποιος τότε θεωρείται ότι του κάνεις μεγάλη προσβολή! Το να πίνεις από την ηλικία των 12 και των 13 ετών, εδώ στην Κρήτη είναι ο κανόνας κι αν τον παραβείς τότε είσαι η εξαίρεση, ο δακτυλοδεικτούμενος της παρέας”.
Η 16χρονη Στέλλα Ακουμιανάκη δεν στάθηκε ωστόσο τόσο τυχερή όσο το αγόρι από τα Χανιά. Η Στέλλα, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής του 2011, διασκέδαζε σε μπαρ του Ρεθύμνου παρέα με δύο νεαρούς καταναλώνοντας ποσότητα αλκοόλ. Στη συνέχεια η παρέα επιβιβάστηκε σε ΙΧ αυτοκίνητο μέσα στο οποίο σε ερημικό σημείο κάτω από το φρούριο Φορτέτζα κατανάλωσε από κοινού μισό μπουκάλι ουίσκι. Μετά από λίγο, η άτυχη κοπέλα άρχισε να χάνει τις αισθήσεις της και η παρέα της την μετέφερε στο νοσοκομείο της πόλης. Το περιστατικό αντιμετωπίστηκε ως οξεία μέθη όμως λίγες ώρες μετά την μεταφορά της στο νοσοκομείο η υγεία της παρουσίασε επιδείνωση. Η Στέλλα, μεταφέρθηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας όπου και κατέληξε ανήμερα του Πάσχα.
Κι ακόμη κι αν οι ένοχοι “πλήρωσαν” με την καταδίκη τους τίποτε δεν μπορεί να φέρει το πανέμορφο κορίτσι ούτε να εξηγήσει στους γονείς της το “γιατί”. Το “γιατί” του θανάτου της, όπως και πολλών παιδιών της λεβεντογέννας Κρήτης, έγκειται σε μια νοοτροπία που πρέπει ν' αλλάξει. Το αλκοόλ, οι βεντέτες, οι μπαλωθιές και η επικίνδυνη οδήγηση δεν είναι μαγκιά. Είναι ένα ιδιότυπο κράμα αυτοκτονίας και δολοφονίας. Κι αν δεν το συνειδητοποιήσουν τα νέα παιδιά δεν θα αργήσει να έρθει η στιγμή όπου το επόμενο νεκρό παιδί από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, ο επόμενος νεκρός νέος από μπαλωθιά, βεντέτα ή τροχαίο θα γίνει ξανά θλιβερό πρωτοσέλιδο, δάκρυα και παρελθόν...
Ο «Δρόμος της κάνναβης» προηγήθηκε του «Δρόμου του μεταξιού». Οι πρόγονοί μας, οι οποίοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν και οι «ιδρυτές» του πολιτισμού μας, είχαν ανακαλύψει το φυτό της κάνναβης πριν από τουλάχιστον 10.000 χρόνια, προτού καλα-καλά η Γη βγει από την τελευταία εποχή των πάγων. Σε αυτή την εκτίμηση καταλήγει μια νέα αρχαιοβοτανολογική επιστημονική έρευνα, αν και παραμένει ασαφές τι ακριβώς είδους χρήση έκαναν οι προϊστορικοί άνθρωποι. Οι ερευνητές του Ελευθέρου Πανεπιστημίου του Βερολίνου, με επικεφαλής τον Πάβελ Ταράσοφ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Vegetation History and Archaeobotany», σύμφωνα με το New Scientist, εκτιμούν ότι πριν περίπου 5.000 χρόνια η χρήση της κάνναβης εξαπλώθηκε στην Ευρώπη και στην Ασία, μεταφερόμενη από τις νομαδικές φυλές, στο πλαίσιο ενός αρχαϊκού διηπειρωτικού εμπορίου στη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού. Οι νομάδες Γιαμνάγια των στεπών της Ευρασίας, μία από τις τρεις κύριες «συνιστώσες» που συνέβαλαν στη δημιουργία του σημερινού ευρωπαϊκού πληθυσμού και πολιτισμού (μαζί με τους ντόπιους κυνηγούς- τροφοσυλλέκτες και τους μετανάστες-αγρότες από την Μέση Ανατολή), θεωρείται ότι έπαιξαν κομβικό ρόλο στην εξάπλωση της κάνναβης. Όμως η αρχή είχε γίνει πολύ νωρίτερα, από τους ανθρώπους της παλαιολιθικής εποχής τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία, οι οποίοι, ανεξάρτητα οι μεν από τους δε, είχαν ανακαλύψει τη χρησιμότητα του φυτού της κάνναβης και πιθανώς των ψυχοδραστικών ουσιών του για «ταξίδια» του νου. Η κάνναβη μέχρι πρόσφατα θεωρείτο ότι αρχικά χρησιμοποιήθηκε και πιθανώς καλλιεργήθηκε στην Κίνα ή στην Κεντρική Ασία. Όμως οι γερμανοί ερευνητές, που ανασκοπούν όλα τα νεότερα ευρήματα της «αρχαιολογίας της κάνναβης», επισημαίνουν ότι το φυτό εμφανίζεται σε ανασκαφές τόσο της ανατολικής Ευρώπης όσο και της Ιαπωνίας σχεδόν την ίδια εποχή, πριν από 10.200 έως 11.500 χρόνια. «Το φυτό της κάνναβης φαίνεται πώς ήταν ευρέως εξαπλωμένο ήδη πριν από τουλάχιστον 10.000 χρόνια», συμπεραίνουν οι ερευνητές. Το αν αυτό συνέβαινε για λόγους διατροφής, ιατρικής θεραπείας, κατασκευής υφασμάτων ή απλώς για... αναψυχή (ή και για τα τέσσερα μαζί), παραμένει ασαφές. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η διαχρονικά συστηματικότερη χρήση κάνναβης από τους ανθρώπους, επί χιλιάδες χρόνια, είχε γίνει στη Δυτική Ευρασία, ώσπου πριν από 5.000 χρόνια το εμπόριο και η χρήση του φυτού διεθνοποιήθηκαν περαιτέρω, τόσο προς την Ανατολή όσο και προς τη Δύση. Αυτό έγινε χάρη στους νομάδες ιππείς των στεπών, που μπορούσαν με τα άλογά τους να καλύπτουν τεράστιες αποστάσεις (μαζί με την κάνναβη που πουλούσαν ή μάλλον αντάλλασσαν), ακολουθώντας σχεδόν τις ίδιες διαδρομές που αργότερα θα ονομάζονταν «Δρόμος του Μεταξιού» - και που με λίγη φαντασία θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν «Δρόμος της Κάνναβης». Άλλωστε, ο Ηρόδοτος, στις διηγήσεις του, κάνει λόγο για τους Σκύθες, νομάδες των στεπών, οι οποίοι κατέβηκαν νοτιότερα μετά τους Γιαμνάγια και δεν έχαναν την ευκαιρία να καπνίζουν κάνναβη στη χερσόνησο της Κριμαίας. Τελικά, οι χίπις που νόμιζαν ότι πρωτοπορούσαν, ήταν τόσο καθυστερημένοι... Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Της έκλεψαν τη φωτογραφία και το ανακάλυψαν τυχαία. Ένα πληγωμένο ζευγάρι του οποίου ο πρόωρος γιος πέθανε σε ηλικία μόλις 35 ημερών έγιναν έξαλλοι όταν η φωτογραφία τους εκλάπη και χρησιμοποιήθηκε από μια ψεύτικη ιστοσελίδα συλλογής χρημάτων στην Αμερική. Η 38χρονη Leigh Kendall και ο 43χρονος σύντροφός της Martin Parker έχασαν τον γιο τους Hugo το 2014 μετά από επιπλοκές στην εγκυμοσύνης καθώς η γυναίκα αναγκάστηκε να γεννήσει πρόωρα στις 24 εβδομάδες. Το αγοράκι τους πέθανε 35 ημέρες μετά τη γέννησή του στη διάρκεια των οποίων η οικογένεια μοιράστηκε φωτογραφίες από αυτό στο διαδίκτυο για την ευαισθητοποίηση των πρόωρων γεννήσεων. Όμως, δύο χρόνια μετά, η Leigh ήρθε σε επαφή με μια γυναίκα από την Αμερική μέσω του Facebook, η οποία την προειδοποίησε ότι η φωτογραφία του Hugo είχε χρησιμοποιηθεί σε μια σελίδα συλλογής χρημάτων σε μορφή εράνου από μια γυναίκα που ισχυριζόταν ότι χρειάζεται 10.000 λίρες για τη διαμονή και τα ιατρικά έξοδα για το γιο της στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Η 38χρονη δηλώνει αηδιασμένη από το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να χρησιμοποιεί τη φωτογραφία ενός πρόωρου και νεκρού πλέον παιδιού για να βγάλει χρήματα με τέτοιο τρόπο και μέσω απάτης. Ταυτόχρονα δηλώνει ευγνωμοσύνη που κάποια άλλη γυναίκα την ενημέρωσε ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο θέλοντας να την προστατεύσει. Η κλεμμένη φωτογραφιών του 2 ημερών Hugo δείχνει το πρόωρο μωράκι ξαπλωμένο σε μεταξένιο ύφασμα για να προστατεύει το πολύ τρυφερό δέρμα του. «Όταν είδα τη σελίδα, το στομάχι μου ανακατεύτηκε, ένιωθα άρρωστη και πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Εγώ δεν ήξερα πραγματικά τι να κάνω, συμπλήρωσα ένα έντυπο παραπόνων στην ιστοσελίδα, αλλά δεν ήξερα πόσο σύντομα θα ανταποκρινόταν άρα πήγα στο Facebook και ζήτησα από τους φίλους μου να με υποστηρίξουν». Η δημοσίευση πράγματι κατέβηκε μετά από 2 μέρες. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Το «Remumber» εγκαινιάζει η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία για τα Εξαφανισμένα Παιδιά. Μία εφαρμογή για το κινητό, που βοηθά τα παιδιά να απομνημονεύσουν τον αριθμό τηλεφώνου των γονιών τους, εγκαινιάζει η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία για τα Εξαφανισμένα Παιδιά (Missing Children Europe). Το Remumber, όπως ονομάζεται, δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να απομνημονεύσουν σταδιακά σχετικούς αριθμούς τηλεφώνου, επιτρέποντάς τους να ανακαλούν έναν συγκεκριμένο αριθμό δεκάδες φορές την ημέρα. Η εφαρμογή χρησιμοποιεί τον αριθμό τηλεφώνου που χρειάζεται να θυμούνται τα παιδιά ως κωδικό για ξεκλείδωμα του κινητού τηλεφώνου ή του τάμπλετ. Τα παιδιά απομνημονεύουν τον αριθμό σταδιακά: Τα πρώτα τέσσερα ψηφία πρέπει το παιδί να τα μάθει απέξω και στη συνέχεια αν έχει κολλήσει και χρειάζεται μία ένδειξη για τα επόμενα νούμερα, τότε οι υπόλoιποι αριθμoί φωτίζονται. Όταν το παιδί επιτύχει την απομνημόνευση ολόκληρου του κωδικού, οι γονείς ενημερώνονται μέσω e-mail και μπορούν στη συνέχεια να εισάγουν έναν νέο αριθμό για να απομνημονεύσει, να αφήσουν τον αρχικό αριθμό ή τέλος να απεγκαταστήσουν την εφαρμογή. Όπως επισημαίνει η γγ της Ομοσπονδίας, Ντελφίν Μοράλις, «με την εφαρμογή επιδιώκουμε να εστιάσουμε την προσοχή των γονέων για την ασφάλεια των παιδιών κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών και για την πρόληψη της κατάστασης πανικού, βοηθώντας άμεσα τα παιδιά. Γνωρίζοντας έναν αριθμό τηλεφώνου απέξω μπορεί να βοηθήσει στην ασφάλεια των παιδιών, όταν οι γονείς δεν είναι κοντά». Στην Ελλάδα, αυτή την προσπάθεια συντονίζει το «Χαμόγελο του Παιδιού», ως ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας για τα Εξαφανισμένα Παιδιά. Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η εφαρμογή είναι προς το παρόν διαθέσιμη μόνο για τους χρήστες του Android. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Τι θα περιλαμβάνει ο διαγωνισμός. Μια ελληνική φοιτητική ομάδα είναι ανάμεσα τις 35 συνολικά, που θα ταξιδέψουν στα κεντρικά γραφεία της Microsoft, στο Σιάτλ των ΗΠΑ, προκειμένου να διαγωνιστούν στους τελικούς του διεθνούς διαγωνισμού Imagine Cup της αμερικανικής εταιρείας, που θα πραγματοποιηθούν από τις 26 έως τις 29 Ιουλίου. Οι φοιτητές θα διαγωνιστούν σε τρεις κατηγορίες -Innovation (Καινοτομία), Games (Παιγνίδια) και World Citizenship (Πολίτες του Κόσμου)-, διεκδικώντας, εκτός από τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, ένα χρηματικό έπαθλο 50.000 δολαρίων, καθώς και την ευκαιρία να συμμετέχουν σε μια ιδιωτική συνεδρία συμβουλευτικής καθοδήγησης (mentoring) με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Microsoft, Σάτια Ναντέλα. Φέτος, την Ελλάδα εκπροσωπεί η ομάδα Amanda, η οποία απαρτίζεται από τέσσερις φοιτητές του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Υπολογιστών της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο Βασίλης Μπαλτατζής, η Μαργαρίτα Μπίντση, ο Γιώργος Σχινάς και ο Ηλίας Χρυσοβέργης, με την καθοδήγηση του καθηγητή και μέντορά τους Λεόντιου Χατζηλεοντιάδη, δημιούργησαν ένα ψηφιακό χώρο συναισθημάτων, που συνδυάζει την πραγματικότητα με την εικονική και προσαυξημένη πραγματικότητα. Στο χώρο αυτό, ο χρήστης περιηγείται ακολουθώντας τη λογική ενός βιντεοπαιχνιδιού και αλληλοεπιδρά με εικόνες, βίντεο και διαδραστικό υλικό. Στόχος είναι η αύξηση της ενσυναίσθησης, της αυτοπεποίθησης και της ευαισθητοποίησης για το πρόβλημα του εκφοβισμού (bullying). Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Δίπλωσε στα δύο - Δείτε φωτογραφίες και βίντεο. Ο 51χρονος Νορβηγός Jon Gjerde έζησε στιγμές αγωνίας όταν στη διάρκεια επίδειξης στον αέρα, το ανεμόπτερό του έσπασε κι εκείνος έδωσε μάχη για να καταφέρει να ανοίξει το αλεξίπτωτό του και να σωθεί. Όλα συνέβησαν κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ «Ekstremsportveko» της Νορβηγίας που διαρκεί μια εβδομάδα και σχετίζεται με τα extreme sports. Στο βίντεο φαίνεται ο παράτολμος Νορβηγός να κάνει μανούβρες στον αέρα όταν ξαφνικά, σε μια βουτιά, το ανεμόπτερό του φαίνεται να σπάει και να διπλώνει στα δύο. Ο Gjerde χάνει εντελώς τον έλεγχο και καταποντίζεται με μεγάλη ταχύτητα. Λίγες στιγμές αργότερα ωστόσο καταφέρνει να ανοίξει το αλεξίπτωτό του επιβραδύνοντας την πτώση του- και σώζοντας τη ζωή του. Τελικά ο 51χρονος έπεσε στη λίμνη, από όπου τον ανέσυραν διασώστες και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο με σχετικά ελαφρά τραύματα.
Τεράστιες διαστάσεις παίρνει η έρευνα για τις εισπρακτικές εταιρείες, οι οποίες ταλανίζουν τους οφειλέτες, μικρούς και μεγάλους, για τουλάχιστον μία δεκαετία! Ηδη, τα στελέχη 30 εισπρακτικών έχουν περάσει το κατώφλι του εισαγγελικού γραφείου, προκειμένου να δώσουν εξηγήσεις, για κακουργηματικά αδικήματα, όμως ο αριθμός τους αυξάνεται σαν τα κεφάλια της Λερναίας Υδρας...
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο εισαγγελέας, Γ. Πέτρος, στέλνει τις επόμενες ημέρες κλήσεις για εξηγήσεις σε άλλες 30, ενώ στο στόχαστρό του μπαίνουν και 10 δικηγορικές εταιρείες, οι οποίες μπήκαν στο παιχνίδι των ενοχλήσεων, για λογαριασμό των τραπεζών, χρησιμοποιώντας μεθόδους που δεν συνάδουν με το δικηγορικό λειτούργημα.
Από τον έλεγχο των Αρχών δεν θα γλιτώσουν ούτε οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, αφού τα στοιχεία της δικογραφίας δείχνουν ότι και αυτές είχαν αντίστοιχα τμήματα που ασχολούνταν με την... είσπραξη των οφειλομένων. Ερωτηματικό παραμένει εάν θα διερευνηθεί ο ρόλος των τραπεζών, αφού με δική τους πρωτοβουλία άρχισε αυτό το γαϊτανάκι του τρόμου σε βάρος χιλιάδων οφειλετών.
Τα αδικήματα που ερευνά ο εισαγγελέας είναι βαριά: εκβίαση, παράβαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων με την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 22, επειδή προκύπτει σκοπός οφέλους, παράνομη βία, ακόμη και νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα. Από την πλευρά τους οι υπόλογες εταιρείες υποστηρίζουν ότι έκαναν τη δουλειά τους σύμφωνα με τον νόμο, «πέφτοντας» συνεχώς πάνω σε κακοπληρωτές που απέφευγαν να διακανονίσουν την οφειλή τους. Οι καταγγελίες που έχει στα χέρια της η Δικαιοσύνη για τις πρακτικές που χρησιμοποιούσαν οι εταιρείες προέρχονται τόσο από τους ίδιους τους πολίτες όσο και από τον συνήγορο του καταναλωτή, ενώ το έναυσμα για την έρευνα δόθηκε από τον Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας, πριν από 7 ολόκληρα χρόνια!
Σύμφωνα με τους καταγγέλοντες, οι εργαζόμενοι στις εισπρακτικές δεν τηρούσαν τον νόμο, ο οποίος προβλέπει ότι οι εταιρείες μπορούν να... σηκώνουν το τηλέφωνο μόνο εάν έχουν περάσει 10 ημέρες από τότε που η απαίτηση κατέστη ληξιπρόθεσμη και μόνο συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, από τις 9 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ. Απαγορεύεται να ενημερώνουν τρίτους για την οφειλή του δανειολήπτη, ενώ απαγορεύεται να επικοινωνούν σε επαγγελματικό τηλέφωνο, εκτός εάν είναι το μόνο που έχει δοθεί στην τράπεζα.
Oι κλήσεις
Τέλος, ενώ οι κλήσεις επιτρέπεται να καταγράφονται, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν δικαστικά προς βλάβη του οφειλέτη, ούτε να να εμφανίζονται ως απόδειξη νέας συμφωνίας για την αποπληρωμή της οφειλής. Σύμφωνα με καταγγελίες ωστόσο, που έχει στα χέρια της η Δικαιοσύνη, υπάλληλοι των εισπρακτικών εταιρειών εμφανίζονταν ως συνεργάτες δικηγορικών γραφείων προκειμένου να ασκήσουν πιέσεις, ενώ πολλές φορές έφταναν στο σημείο να απειλούν ότι θα υπάρξουν δικαστικές κινήσεις σε βάρος των οφειλετών, όπως ασφαλιστικά μέτρα, διαταγές πληρωμής κ.λπ.
Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες που αναφέρουν ότι πολλοί υπάλληλοι εισπρακτικών χρησιμοποιούσαν ψευδώς την ιδιότητα του δικηγόρου για να πιέσουν περισσότερο τον οφειλέτη, ενώ υπήρξε και περίπτωση ανώτερου στελέχους εταιρείας που κάτεθεσε διαταγή πληρωμής σε βάρος δανειολήπτη χωρίς να είναι ο ίδιος δικηγόρος! Δυστυχώς στην υπόθεση ενεπλάκησαν με συμπεριφορές που δεν συνάδουν με το λειτούργημα του υπερασπιστή και δικηγόροι κυρίως νέοι σε ηλικία, με αποτέλεσμα την παρέμβαση του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας, ο οποίος εξέδωσε «οδηγία» λέγοντας ότι απαγορεύεται οι δικηγόροι να καλούν πάνω από μία φορά τους οφειλέτες των εντολέων τους.
Η απόφαση-χαστούκι
Σύμφωνα με την πρόσφατη απόφαση του Ειρηνοδικείου της Αθήνας, 96/2016, ο οφειλέτης έχει δικαίωμα να διεκδικήσει αποζημίωση από τη στιγμή που το τραπεζικό ίδρυμα δεν τον ενημέρωσε ότι σκοπεύει να δώσει τα στοιχεία του, όπως διευθυνση, τηλέφωνο, σε εισπρακτική εταιρεία, καθώς και τα έγγραφα με το τι οφείλει!
Ετσι, ακόμη και μόνη η σχετική τηλεφωνική ενόχληση από την εταιρεία δημιουργεί ευθύνες για την τράπεζα που δεν γνωστοποίησε προηγουμένως στον πελάτη της ότι θα του ζητηθεί από εισπρακτικούς μηχανισμούς να πληρώσει, καθώς η σχετική οφειλή του μπορεί έτσι να γνωστοποιηθεί και σε τρίτα πρόσωπα που δεν θα έπρεπε να γνωρίζουν, με συνέπεια να προκληθεί στον καταναλωτή ηθική βλάβη. Πρόσφατα το Ειρηνοδικείο της Αθήνας επιδίκασε αποζημίωση 6.000 ευρώ σε δικηγόρο, ο οποίος έγινε δέκτης τηλεφωνικών οχλήσεων από εισπρακτική εταιρεία, προκειμένου να διαπραγματευθεί τον τρόπο και χρόνο αποπληρωμής των οφειλών που είχε από χρήση πιστωτικής κάρτας, χωρίς όμως να έχει καμία ειδοποίηση από την τράπεζα ότι διαβίβασε τα στοιχεία και τα οικονομικά του δεδομένα σε τρίτους.
Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση την ευθύνη αποζημίωσης δεν μπορεί να μπλοκάρει το γεγονός ότι στη σύμβαση που έχουν συνυπογράψει οι δύο πλευρές, η τράπεζα προειδοποιεί ότι, σε περίπτωση καθυστέρησης της εξόφλησης, μπορεί να αναθέσει την εξασφάλιση της πληρωμής σε εισπρακτική εταιρεία.
Συνέντευξη του δημιουργού του, Κώστα Βαρώτσου, στο newsbeast.gr. Εάν η επανάσταση έρχεται μέσα από τη διαρκή κίνηση και την άρνηση της στασιμότητας των πραγμάτων, ένας άνθρωπος είναι σε θέση να γνωρίζει καλά πώς γίνεται. Ήρθε αντιμέτωπος με τη στατική αντιδραστικότητα της Αριστεράς. Κι αν κάποιοι τον κυνήγησαν περισσότερο ήταν οι άνθρωποι του συναφιού του. Γι’ αυτό και έφυγε από την Ελλάδα εξαιτίας της άκαμπτης στάσης των συναδέλφων του. Ο Κώστας Βαρώτσος έφτιαξε το Δρομέα, ο οποίος παραλίγο θα ήταν ένας… Ξένος. Η αρχή των πάντων ήταν μία σειρά καλλιτεχνικών εκδηλώσεων του δήμου Αθηναίων, πρωτοβουλία του τότε δημάρχου, Μιλτιάδη Έβερτ. Κάποιοι μάλιστα παρά το γεγονός ότι ο Βαρώτσος ήταν οπαδός του μαρξιμού, έσπευσαν να τον ταυτίσουν πολιτικά τόσο με τον Έβερτ, όσο και με τη Δεξιά ευρύτερα, χαρακτηρίζοντάς τον ακόμα και φασίστα, επειδή τόλμησε να φτιάξει το Δρομέα. Εγκατέλειψε την Ελλάδα, έχοντας ετοιμάσει από καιρό τα εισιτήρια για Ρώμη. Πριν ακόμα ο Δρομέας σταθεί στην πρώτη του αφετηρία, στην πλατεία Ομονοίας. Δεν το έκανε την πρώτη φορά, το έκανε όμως αρκετό καιρό μετά. Κουβαλώντας απογοήτευση, οργή, φόβο, αντιμετώπισε την ανελαστικότητα ενός καλλιτεχνικού -κυρίως- συστήματος, το οποίο δεν μπορούσε να δεχτεί ότι ένα γλυπτό όπως ο Δρομέας θα ταυτιζόταν με το μέσο Έλληνα και την κουλτούρα του. Ασχέτως εάν εκείνος διέθετε ή διαθέτει ακόμα και σήμερα καλλιτεχνικές ευαισθησίες. Ο Δρομέας ταίριαξε με την ελληνική νοοτροπία. Δεν στάθηκε ποτέ στο ίδιο σημείο. Παρά ξεκινούσε και έφτανε στον προορισμό του. Και αμέσως έφευγε για τον επόμενο. Με πρώτο σταθμό την Ομόνοια και δεύτερο την πλατεία Μεγάλου του Γένους Σχολής ανάμεσα στο Hilton και τον Ευαγγελισμό. - To 1988 εάν δεν κάνω λάθος ήταν η πρώτη φορά που ήρθε σε επαφή μαζί σας ο δήμος Αθηναίων, επί δημαρχίας Μιλτιάδη Έβερτ, για την κατασκευή ενός έργου… «Θα έλεγα ότι η συγκεκριμένη χρονική περίοδος υπήρξε μία τυχερή στιγμή για την Αθήνα. Ο σχεδιασμός του Έβερτ ως δημάρχου και του Σταύρου Ξαρχάκου, ο οποίος ήταν αντιδήμαρχος Πολιτισμού, δημιούργησε μία εκρηκτική κατάσταση για την τέχνη και για την πόλη. Ο πρώτος μεγάλος διάλογος με αυτό που ονομάζουμε Πόλη και Τέχνη ξεκίνησε με την έκθεση πόλης, η οποία ονομάστηκε "Δρώμενα" και ήταν πρωτοβουλία του Σταύρου Ξαρχάκου. Ο Έβερτ μάλιστα του είχε παραχωρήσει εν λευκώ τη δυνατότητα να αναλάβει πρωτοβουλίες στον τομέα της τέχνης. Οφείλω να ομολογήσω ότι ο Έβερτ ήταν ένας εξαιρετικός, πλην όμως παρεξηγημένος πολιτικός. Ήταν άνθρωπος ο οποίος ήξερε να διαλέγει συνεργάτες, είχε χιούμορ και αυτοσαρκασμό, κάτι που σπανίως διαθέτουν οι πολιτικοί στην Ελλάδα. Κυρίως γιατί τις περισσότερες φορές παίρνουν πολύ σοβαρά τον εαυτό τους. Συν τοις άλλοις αγαπούσε πολύ αυτό που έκανε και κατάφερε να μαζέψει γύρω του προσωπικότητες, οι οποίες όρισαν στη συνέχεια τον ελληνικό πολιτισμό». - Και εκεί που δεν είχε πεδίο γνώσης ο Έβερτ, άφηνε χώρο έκφρασης στους υπόλοιπους να δράσουν… «Είναι γεγονός. Ο Έβερτ είχε επίσης καλούς συνεργάτες και δεν επενέβαινε. Γι’ αυτό και άφησε ελευθερία κινήσεων στον Ξαρχάκο. Ήταν άλλωστε ειδικός σε θέματα τέχνης, ενώ ο Έβερτ δεν μπορούσε να γνωρίζει τι συμβαίνει στο συγκεκριμένο χώρο. Πολλές φορές ούτε εμείς που είμαστε ειδικοί δεν τα γνωρίζουμε. Το πρώτο μου μεγάλο έργο ωστόσο δεν ήταν ο Δρομέας, αλλά ο Ποιητής που έγινε νωρίτερα στην Κύπρο σε συνεργασία με το DESTE Foundation. O Ξαρχάκος είχε δει αυτό το έργο της Κύπρου. Με φώναξε και μου είπε: "Κοίτα να δεις, θέλω να φτιάξεις ένα εργάκι και για την Αθήνα". Υλοποιώντας το πρόγραμμα "Δρώμενα", ο δήμος Αθηναίων είχε αποφασίσει να φέρει τη σύγχρονη τέχνη στην πόλη. Ήταν μία πολύ μεγάλη καινοτομία. Ήταν κάτι που έγινε για τελευταία φορά». - Εάν δεν κάνω λάθος ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε ότι ο Δρομέας θα ήταν προσωρινός στην Ομόνοια. «Είχαν αποφασίσει να παραχωρούν την Ομόνοια σε έναν καλλιτέχνη ανά δύο ή τρεις μήνες κι εκείνος να εκθέτει κάποιο έργο του. Πριν από εμένα για παράδειγμα είχε εκθέσει ο Κώστας Τσόκλης. Αφού ολοκληρώθηκε ο χρόνος παραμονής του στην πλατεία, κατέβηκε το έργο και ακολούθησα εγώ. Στη συνέχεια όμως η Μελίνα Μερκούρη, η οποία ήταν υπουργός Πολιτισμού είχε πει στον Έβερτ: "Μ’ αρέσει αυτό το έργο! Πρέπει να το κρατήσουμε". Τότε ο Έβερτ μου ζήτησε να παραμείνει ο Δρομέας την Ομόνοια. Ωστόσο εγώ δεν είχα κάνει σωστή στατική μελέτη, λόγω του προσωρινού του χαρακτήρα. Κι έτσι πήγαμε ξανά το χειμώνα του 1988, να τοποθετήσουμε υποστυλώματα, και να τον ενισχύσουμε. Για να μην πω τι συνέβη όταν είδαν κάποιοι για πρώτη φορά το Δρομέα… Μόλις στήσαμε το έργο στη Ομόνοια κάποιοι υπέστησαν ένα είδος πολιτισμικού σοκ. Ξαφνικά η Αθήνα χωρίστηκε στα δύο. Οι μισοί το αγάπησαν και οι άλλοι μισοί το μίσησαν. Και ακολούθησαν διάφορα περιστατικά. Ήταν σαν να είχα πετάξει μία πέτρα στο νερό, η οποία προκάλεσε δαχτυλίδια στην επιφάνεια. Έτσι κι ο Δρομέας. Έκανε δαχτυλίδια μέσα στην πόλη. Η πιο χαρακτηριστική αντίδραση ήταν η επίθεση που δέχτηκα τότε από το σύστημα της τέχνης. Κανείς δεν μπορούσε να αποκωδικοποιήσει αυτό το έργο. Δεν ήταν έργο που ανήκε σε ένα κίνημα ή μία νοοτροπία. Ήταν πρωτογενές. Οι συνάδελφοί μου δεν ήξεραν: ήταν καλό ή κακό αυτό που έβλεπαν; Από την άλλη πλευρά ο κόσμος το αποκωδικοποίησε και το δέχτηκε αμέσως. Οι περισσότεροι το λάτρεψαν». - Ποιες ήταν οι χαρακτηριστικότερες αντιδράσεις από την πλευρά των συναδέλφων σας; «Το πιο αστείο ήταν ότι εμφανίστηκαν λίβελοι από διάφορους κριτικούς τέχνης ή συναδέλφους, οι οποίοι μου επιτέθηκαν. Δέχτηκα φοβερές επιθέσεις! Εγώ ωστόσο δεν απάντησα ποτέ σε όλα αυτά. Είχα παγώσει με αυτά που έβλεπα και ήμουν και μικρός. Μόλις 32 χρονών τότε… Αντιθέτως σε όλες αυτές της κατηγορίες των ανθρώπων της τέχνης εναντίον μου, απαντούσαν οι πολίτες. Συγχρόνως το MTV, μόλις είχε αρχίσει τότε να εκπέμπει και στην Ελλάδα. Είχαν έρθει, μου έκαναν μία συνέντευξη, ενώ τράβηξαν κάποια πλάνα του Δρομέα. Έτσι, ξεκίνησε να ανοίγει το πρόγραμμά του με πλάνα του Δρομέα σε όλες τις χώρες που είχε παρουσία το MTV. Άρχισαν να με μαθαίνουν και να γράφουν για το έργο διάφορες εφημερίδες του εξωτερικού όπως η La Republica, αλλά και αρκετές ακόμα». - Ο Δρομέας, ο οποίος αρχικά επρόκειτο να βαφτιστεί Ξένος, κάτι που τελικά δεν έγινε. Ποια διαδρομή ακολούθησε η ονομασία του; «Αυτό που είχα στο μυαλό μου ήταν η ιδέα του περαστικού. Η Ομόνοια ήταν πάντα μία αφετηρία. Όλοι οι επαρχιώτες και όλοι οι ξένοι έρχονταν και έρχονται στην Ομόνοια. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν η φιγούρα του ανθρώπου που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση. Ένας ξένος που μόλις τον συναντάς, τον ρωτάς: "Πότε ήρθες;" και αμέσως μετά ρωτάς: "Πότε φεύγεις;". Αυτός ο άνθρωπος εξελίχθηκε στη συνέχεια σε Δρομέα. Η υπόθεση του Δρομέα ήταν κάτι που άλλαζε σταδιακά την εικόνα της πόλης, η οποία άρχισε να αποκτά σημείο αναφοράς». - Πότε χρειάστηκε να γκρεμίσετε το Δρομέα και γιατί; «Το 1993 μας ειδοποίησαν από το μετρό ότι ήθελαν να σκάψουν ακριβώς στο σημείο που στεκόταν ο Δρομέας. Τότε ήταν που έπρεπε να τον γκρεμίσουμε γιατί δεν ήταν φτιαγμένος για να μεταφερθεί. Προηγήθηκαν αρκετές συζητήσεις με την εταιρεία Bechtel, η οποία είχε αναλάβει να φτιάξει κάποιες από τις γραμμές του μετρό. Αυτό που μου είπαν οι υπεύθυνοι της εταιρείας ήταν ότι θα γκρέμιζαν το έργο και θα το ξαναέφτιαχναν κάπου αλλού. Το συμβόλαιό τους με το ελληνικό δημόσιο ανέφερε άλλωστε, πως ότι χαλούσαν θα το ξαναέφτιαχναν. Κι έτσι έγινε. Το έργο ξαναφτιάχτηκε από την αρχή το 1994 στο Hilton». - Αυτό που ίσως πολλοί δεν γνωρίζουν, είναι ότι ο πρώτος Δρομέας καταστράφηκε εντελώς «Έτσι έγινε. Το άγαλμα όντως καταστράφηκε εντελώς. Πετάχτηκε στα σκουπίδια. Δεν γινόταν να μεταφερθεί. Ωστόσο ο δεύτερος Δρομέας, ουδεμία σχέση έχει με τον πρώτο. Δεν μπορεί να είναι ίδιος με τον πρώτο. Η επέμβαση του Δρομέα ήταν ξέρεις πολύ δυνατή. Παρέλυσε ολόκληρο το σύστημα. Τόσο που ακόμα και οι άνθρωποι της τέχνης δεν μπόρεσαν να ελέγξουν τον εαυτό τους. Άρχισαν να βρίζουν και να επιτίθενται εναντίον μου». - Μπάχαλο τους κάνατε…! «Μπάχαλο δε λες τίποτα! Και ειδικά τις μεγαλύτερες γενιές. Ο Τέτσης για παράδειγμα έλεγε: "Το όνειρό μου είναι να φύγει αυτό το έργο από την πόλη!" Μάλιστα είχε συντάξει γράμμα εναντίον μου. Και ο Ζογγολόπουλος ή ο Κούνδουρος ήταν επίσης εναντίον μου. Ο Κούνδουρος μάλιστα με είχε βρίσει με τα χειρότερα λόγια. Όλοι αυτοί ήταν άνθρωποι παγιωμένοι μέσα στο σύστημα μεταπολιτευτικά. Οι παλιοί αριστεροί, που ήταν βαθιά ριζωμένοι στο σύστημα και ρύθμιζαν τα πράγματα. Ξαφνικά ήρθε ένας πιτσιρικάς, τους κοπάνησε κατά πρόσωπο ένα έργο και έχασαν τον έλεγχο. Η αλήθεια είναι ότι πάντοτε ήμουν λίγο τρομοκράτης. Έκανα τέχνη που τις περισσότερες φορές είχε μέσα της ένα στοιχείο παρανομίας. Μία ακόμα αντίδραση που θυμάμαι είναι ότι το καλλιτεχνικό επιμελητήριο προσέφυγε στη Δικαιοσύνη όταν επρόκειτο να μεταφέρω το Δρομέα στο Hilton. O λόγος της προσφυγής τους ήταν ότι το έργο ξεπερνούσε σε αξία τα 2.000.000 δραχμές που ήταν το όριο για να γίνει διαγωνισμός για ένα δημόσιο έργο. Αυτό που ζητούσαν ήταν να γίνει διαγωνισμός για την επανακατασκευή του Δρομέα. Διαγωνισμός για το δικό μου έργο! Ζητούσαν δηλαδή να το πάρει άλλος καλλιτέχνης και να το φτιάξει! Ήταν τόσο ανόητοι που πήγαν στο δικαστήριο και ζήτησαν να γίνει διαγωνισμός για την ανακατασκευή του Δρομέα! Ο πρόεδρος του δικαστηρίου μάλιστα τους είπε: "Θα με αναγκάσετε να κλείσω το καλλιτεχνικό επιμελητήριο. Είναι δυνατόν να μου ζητάτε να παραβλέψω την πνευματική ιδιοκτησία;"» - Μήπως φάγατε τη θέση κάποιων άλλων συναδέλφων σας στην Ομόνοια, οι οποίοι επρόκειτο να εκθέσουν μετά από εσάς στο πλαίσιο της έκθεσης του δήμου Αθηναίων και γι΄ αυτό εξοργίστηκαν; Aν κοιτάξουμε εξάλλου την πορεία των πραγμάτων, ο Δρομέας εναρμονιζόταν με τη φιλοσοφία «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού». «Όχι. Αντιθέτως όταν ετοιμαζόμουν να τον εγκαταστήσω στην Ομόνοια, ρώτησα το Ζογγολόπουλο εάν θα είχε πρόβλημα να στήσω το έργο εκεί, γιατί εκείνος ήταν που είχε κάνει την ανάπλαση της πλατείας. Μου απάντησε: "Παιδάκι μου δεν υπάρχει έργο δικό μου εκεί πέρα, τα έχουν καταστρέψει όλα. Δεν υπάρχει τίποτα". Σας θυμίζω ότι ο Ζογγολοπουλος είχε πάρει όλους τους δημόσιους διαγωνισμούς… Τελικά μου έδωσε την άδεια να στήσω το Δρομέα. Στη συνέχεια όμως, νόμιζε ότι τον είχα κοροϊδέψει, καθότι έβλεπε ότι το άγαλμα δεν έφευγε από την πλατεία, ενώ εγώ του είχα πει ότι ήταν προσωρινό! Μου κόστισε πολύ ψυχικά όλο αυτό». - Εκ του αποτελέσματος όμως σας ωφέλησε ό,τι έγινε παρά το γεγονός ότι ήταν και ο λόγος που σας έδιωξε από την Ελλάδα. «Με ωφέλησε σε πολλά είναι η αλήθεια. Γιατί όλη αυτή η κόντρα με έκανε να φύγω στο εξωτερικό. Σταμάτησαν στην Ελλάδα να με καλούν σε εκθέσεις ή να μου κάνουν επαγγελματικές προτάσεις, ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή συμμετείχα σε όλες τις βασικές εκθέσεις. Ξαφνικά ήμουν απομονωμένος. Έτσι, έφυγα στη Ρώμη και άρχισα να δουλεύω στην Ιταλία. Αμέσως μόλις άρχισαν να γίνονται όλα αυτά. Άρχισα να πηγαινοέρχομαι από την Ιταλία στην Ελλάδα, μετά πήγα στην Αμερική και αργότερα στην Ελβετία. Ο αρνητισμός που συνάντησα εδώ με έκανε να φύγω. Αυτό όμως που δεν ήξεραν οι εχθροί, θέτοντάς μου διαρκώς εμπόδια, είναι ότι μου έβαλαν πύραυλο στα οπίσθια. Ότι με βοήθησαν. Κι εγώ είχα πεισμώσει πολύ. Είχα αγριέψει, είχα στενοχωρηθεί. Πέρασα όλες τις φάσεις αυτών των συναισθημάτων και κάποια στιγμή ηρέμησα και τα ξέχασα όλα. Όλες τις κακίες και όλα όσα συνέβησαν. Πλέον κοιτάζω τις καινούργιες. Κάτι ανάλογο έγινε και με ένα έργο που είχα κάνει στην Αίγινα. Στην Κέρκυρα επίσης με την αλλαγή δημάρχου παλαιότερα είχαν πετάξει έργο μου στα σκουπίδια. Εν ολίγοις το να κάνει κάποιος τέχνη στην Ελλάδα μοιάζει με πολεμική υπόθεση». - Παρόλ’ αυτά αποφασίσατε να επιστρέψετε στην Ελλάδα. Γιατί; «Βρισκόμουν για μία έκθεση στη Νέα Υόρκη. Οι βοηθοί μου με προέτρεψαν να πάω να αγοράσω μία μπύρα να πιω. Κατέβηκα τις σκάλες στο χώρο που βρισκόμασταν και βρήκα ένα delicatessen, το οποίο είχε ένας Έλληνας. Ψάχνοντας να μιλήσω σε κάποιν, ρώτησα: "Υπάρχει κανένας Έλληνας εδώ;". Βγήκε τότε ένα παιδάκι και άρχισε να μιλάει Ελληνικά. Από αυτά που έλεγε καταλάβαινα ελάχιστα. Μιλούσε σε μία διάλεχτο παλιά, ηπειρώτικη. Ήταν Έλληνας εμιγκρές, ο οποίος ποτέ δεν έγινε Αμερικάνος. Έχασε όμως και την επαφή του με την Ελλάδα. Γιατί η Ελλάδα εξελίχθηκε κι εκείνο βρίσκοταν σε μία χωροχρονική υπόσταση ανύπαρκτη. Μόλις συνειδητοποίησα την κατάστασή του, είπα: "Εμένα αυτό δεν μου αρέσει. Δεν θα γίνω κι εγώ έτσι". Γι’ αυτό και γύρισα πίσω. Ήξερα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω Αμερικάνος στην ηλικία που βρισκόμουν τότε. Παράλληλα όμως δεν ήθελα να χάσω και την επαφή μου με την Ελλάδα». - Με δεδομένες τις… κακουχίες που υπεστήκατε λόγω του Δρομέα, δεν τον απορρίψατε ποτέ, όπως έκανε ο Χατζιδάκις με τα παιδιά του Πειραιά, ο οποίος πέταξε το Όσκαρ στα σκουπίδια. «Ποτέ. Γιατί αυτό το έργο ήταν πολύ καλό. Αυτό το παιδί είχε πάρα πολλά κέφια, όπως κι εγώ όταν το έκανα. Έχει όλη αυτή την ενέργεια της ζωής. Τη θετικότητα, τον τσαμπουκά, την αγάπη που είναι ίδιον τον νέων ανθρώπων». - Αυτό που μας λείπει σήμερα… «Ακριβώς. Αυτό μας λείπει. Ο τσαμπουκάς και η θετική ενέργεια. Και πλέον ένα παιδί στα 30 δεν μπορεί να κάνει ένα Δρομέα. Εγώ αντιθέτως είχα την αυθάδεια να τον κάνω τότε. Σήμερα έχουν ψαλιδιστεί τα φτερά των νέων. Τους έχει φύγει ο τσαμπουκάς με όλα όσα συμβαίνουν. Φόβος, κατηγορίες, κρίση, πείνα… Είναι δυνατόν να μοιράζονται τόσες χιλιάδες μερίδες φαγητού στην Ελλάδα καθημερινά; Βρισκόμαστε σε πόλεμο!» - Σας ζήτησαν να φτιάξετε άλλους Δρομείς; «Ναι. Μερικοί φίλοι μου το ζήτησαν και τους έφτιαξα. Σε μικρότερη κλίμακα βέβαια». - Εάν κρατούσατε κάτι ως το ζουμί από όλη την ιστορία με το Δρομέα τι θα ήταν; «Τα νιάτα… Τα οποία ξέρεις μπορούν να σε καταστρέψουν ή να σε αποθεώσουν. Αυτό που βγαίνει πάντως από το Δρομέα είναι ότι αποτελεί το πρώτο δείγμα έκφρασης της πόλης. Ο Έλληνας ήθελε να αποδείξει ότι είναι κάτι. Ευρωπαίος. Το έργο όμως έχει και έναν ρομαντισμό. Δίνει ένα συναίσθημα συλλογικής αυτοπεποίθησης». - Ισορροπήσατε στο κενό όμως. «Ναι… Φαντάσου ότι την ημέρα των εγκαινίων είχα βγάλει εισιτήρια για Ρώμη. Είχα πει ότι εάν δεν πήγαιναν καλά, θα έφευγα. Μέσα μου είχα φτιάξει το σενάριο. Τελικά όμως δεν έφυγα τότε». - Για καλή σας τύχη οι πολιτικοί -Έβερτ και Μελίνα- ήταν με το μέρος σας. «Ναι. Αντιθέτως όμως οι νεολαίες της Αριστεράς δυσαρεστήθηκαν πάρα πολύ. Πώς εγώ ένας παλιός μαρξιστής έκανα κάτι τέτοιο. Με είπαν δεξιό, φασίστα, ακόμα και κολλητό του Έβερτ. Αλλά υπήρξαν και πολιτικοί όπως η Διαμαντοπούλου, οι οποίοι έβαλαν με κάθε τρόπο εναντίον μου». - Γίνατε είδος υπό εξαφάνιση, αλλά τελικά δεν εξαφανιστήκατε… «Όχι. Είμαι εδώ και συζητάμε. Είμαι ακόμα εδώ. Κλείνοντας θα σου πω μια ιστορία. Είχα κάποτε ένα βοηθό, ο οποίος ήταν Δεξιός. Ένα παιδάκι. Γιώργο τον έλεγαν. Μία νύχτα που στήναμε το Δρομέα με ρώτησε ξαφνικά: "Κύριε γιατί όλοι οι καλλιτέχνες είναι Αριστεροί; Εμείς δεν είμαστε καλοί άνθρωποι;" Είναι αυτή η χαζή ερώτηση, η οποία έχει ορίσει πολλά πράγματα στην Ελλάδα… Οι ταμπέλες του Δεξιού και του Αριστερού. Το μόνο που περιμένω πώς και πώς πια, είναι μήπως βγει ένα κωλόπαιδο και κάνει τσαμπουκά. Ένας Βαρώτσος να χαλάσει λίγο την πιάτσα. Αυτό περιμένω…» Πηγή: http://www.newsbeast.gr
