Το Blog των AμεA (Ατόμων με Αναπηρία) - Αναπηρία - Δικαιώματα, Παροχές, Ενημέρωση και Πληροφορίες για τα Άτομα με Αναπηρία... και όχι μόνο. Ανάπηροι αλλά ίσοι - Disabled but Equal
Φωτογραφίες που προκαλούν. Βεβαιωθείτε ότι έχετε δέσει τις ζώνες σας και το κάθισμα είναι σε πλήρη όρθια θέση. Ακολουθούν αεροσυνοδοί που μάλλον υπερέβησαν τα εσκαμμένα, και αντί να τσουλούν τους τροχήλατους δίσκους τους στους διαδρόμους των αεροσκαφών, σκανδαλίζουν με τις σέξι πόζες τους στο κόκπιτ και όχι μόνο.
Μια πολωνική εφημερίδα, η Fakt., συνέλλεξε μια σειρά από φωτογραφίες (από διάφορες χρονικές περιόδους) που έχουν ανέβει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στις οποίες απεικονίζονται αεροσυνοδοί να δείχνουν τη σάρκα τους και να ανησυχούν λιγότερο για την ασφάλεια των επιβατών.
Σε μια από τις εικόνες, μια εντυπωσιακή Ρωσίδα δείχνει τα πλούσια προσόντα της ενώ μια συνάδελφός της, σηκώνει το πόδι της ψηλά προς τέρψη των χαμογελαστών πιλότων. Σε μια άλλη φωτογραφία, μια αεροσυνοδός σηκώνει τη φούστα της και αναδεικνύει το εσώρουχό της και δίπλα της ποζάρει εκστασιασμένος ένας άντρας συνάδελφός της.
Η εφημερίδα δημοσίευσε τις εικόνες, με αφορμή την τραγωδία με το αεροσκάφος της Germanwings, με σκοπό να δείξει το κατά πόσο τα ιπτάμενα πληρώματα έχουν πραγματικά την ασφάλεια των επιβατών τους ως κορυφαία προτεραιότητά τους.
Η πολλαπλή καθημερινότητα μιας πόρνης μέσα από τον φωτογραφικό φακό της Αλίσια Βέρα. «Κανένας δεν είναι αυτό που κάνει, παρόλα αυτά αυτό που καθένας κάνει γίνεται κομμάτι του εαυτού του Εγώ είμαι γυναίκα, κόρη, αδερφή, φίλη, καλλιτέχνης, και προσφέρω σεξ έναντι αμοιβής. Αυτό όμως δεν αναιρεί κανένα άλλο κομμάτι του εαυτού μου, δεν το εξαφανίζει. Όλοι οι ρόλοι που έχω εκτός δουλειάς, πάντα θα μου γεννούν αναμνήσεις και μαθήματα για ότι έχω μέχρι σήμερα ζήσει» ομολογεί η Ίντεν, μια 21χρονη, το μοντέλο μιας σειράς φωτογραφιών της μεξικανής Αλίσια Βέρα, που άλλοτε αφοπλίζουν κι άλλοτε σοκάρου,
Στις φωτογραφίες βλέπεις ένα νεαρό κορίτσι, στο δωμάτιο του ή στο κρεβάτι του, να χαμογελά στο φακό, να καπνίζει, να κλαίει, να γελάει ή να αγκαλιάζει τις κούκλες της. Η φωτογράφος γνωρίστηκε με την Ιντεν πριν από τρία χρόνια, σε ένα φωτογραφικό project για στρίπερς. Σταδιακά συνδέθηκε με τη νεαρή πόρνη, και με την κάμερά της άρχισε να καταγράφει στιγμές από την καθημερινότητά της. Μια καθημερινότητα που σε κάποια σημεία μοιάζει με εκείνη των υπολοίπων κοριτσιών στην ηλικία της, σε κάποια άλλα όμως έχει ουσιώδεις διαφορές.
Ο φακός της Βέρα προσέγγισε με τρυφερότητα και ειλικρίνεια τη ζωή της νεαρής Ιντεν, χωρίς διάθεση να εκβιάσει το σοκ, να ωραιοποιήσει ή να κρύψει την πραγματικότητα. Τη φωτογράφισε την ώρα που κοιμάται, την ώρα που κάνει δουλειές στο σπίτι της, όταν απλώνει τα ρούχα της, τη στιγμή που γελάει και τι στιγμή που κλαίει, ακόμα και την ώρα που δουλεύει ή συλλαμβάνεται από την αστυνομία.
Η ιστορία της Ιντεν που μεταφέρεται μέσα από τον φωτογραφικό φακό, θυμίζει αυτή πολλών κοριτσιών που βρίσκονται στη θέση της. Παιδί διαλυμένης οικογένειας, μετακόμισε πολύ νέα, μόνη στο Σαν Φρανσίσκο με όνειρο ζωής να γίνει χορεύτρια εξωτικών χωρών. Ένα από τα πρώτα άτομα που γνώρισε ήταν η Baby, μια μεγαλύτερη σε ηλικία χορεύτρια και πόρνη. Μετά από δύο χρόνια φιλίας, αποφάσισε να αφεθεί στα χέρια της Baby κι εκείνη της δίδαξε όλα όσα πρέπει να γνωρίζει μια πόρνη. Όταν το όνειρο ξεθώριασε και η νεαρή χορεύτρια κατέληξε στην πορνεία συνελήφθη και ήρθε αντιμέτωπη με την ποινή φυλάκισης. Πριν την απόφαση του δικαστηρίου η οποία αποδείχτηκε πολύ πιο ελαστική από ότι η Ίντεν περίμενε, επισκέφτηκε το πατρικό της σπίτι και συζήτησε ανοιχτά με την μητέρα της την δουλειά της. Μετά την ανάσα της ελαστικής δικαστικής απόφασης, η Ίντεν επέστρεψε στο σπίτι, έκλεισε τις κουρτίνες, έβγαλε τα ρούχα της και έπεσε για ύπνο μέχρι να έρθει το επόμενο πρωί για να συνεχίσει τη ζωή της...
«Το όλο project ξεκίνησε με σκοπό να αντιληφθεί η κοινή γνώμη τον κόσμο της πορνείας ως έχει, χωρίς μελοδραματισμούς και υπερβολές, αλλά και να παρακινηθεί ο διάλογος για τον γυναικείο σωβινισμό και εκμετάλλευση. Εντέλει βέβαια φαίνεται να αφορά την προσπάθεια μιας γυναίκας να βρει τον εαυτό της» γράφει η φωτογράφος στην ιστοσελίδα της.
Στην ίδια σελίδα υπάρχει και το μήνυμα της πρωταγωνίστριας του φακού όπου συνοψίζει τη δική της άποψη για την ζωή: «Κανείς δεν είναι αυτό που κάνει, όμως αυτό που κάνουμε κάποτε γίνεται τελικά κομμάτι μας. Τι είμαι εγώ; Είμαι γυναίκα, κόρη, φίλη, αδερφή, καλλιτέχνης κι επίσης προσφέρω σεξ αντί αμοιβής. Αυτό όμως δεν αναιρεί κανένα άλλο κομμάτι του εαυτού μου»...
Σήκωσε τη μπλούζα της και έδειξε τα προσόντα της. Μια γυναίκα από την Αυστραλία, χωρίς κανένα πρόβλημα, έδειξε στο αυτοκίνητο της Google Street View, το στήθος της. Η 38χρονη σήκωσε το πουκάμισό της και έσπευσε να μπει στο φακό της κάμερας, ελπίζοντας να δώσει ένα online… μπανιστίρι, όπως είπε σε τοπική εφημερίδα.
«Βλέπω το Google Maps και ήθελα να είμαι και εγώ μέσα εκεί, και πίστεψα ότι αυτός ήταν ο τρόπος για να το κάνω», είπε η Karen Davis στην Port Pirie Recorder. Η γυναίκα σήκωσε τη μπλούζα της και αποκάλυψε το γυμνό από στηθόδεσμο, στήθος της για ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Η Google θόλωσε τα χαρακτηριστικά του προσώπου της, αλλά όχι το στήθος της που είναι ξεκάθαρα ορατό. Σε μια μεταγενέστερη αναθεώρηση ωστόσο, η εικόνα υπέστη επεξεργασία από το κεφάλι μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών της.
«Όλες οι γυναίκες με ‘επίπεδο’ στήθος νομίζουν πως είμαι αηδιαστική. Η ζήλια για το μεγάλο στήθος έχει κατακλύσει τη περιοχή…», είπε η άτακτη 38χρονη.
Αυτό είναι το δεύτερο μαύρο κουτί του μοιραίου Airbus Την Πέμπτη το απόγευμα βρέθηκε το δεύτερο μαύρο κουτί (το οποίο βλέπετε στη φωτογραφία) της μοιραίας πτήσης του Airbus που συνετρίβη στις Άλπεις, στο οποίο περιέχονται όλα τα δεδομένα της πτήσης.
---------------
Κατεστραμμένο το δεύτερο μαύρο κουτί της Germanwings
Οι Αρχές ελπίζουν ότι θα αντλήσουν δεδομένα. Διαλυμένο εντοπίστηκε μετά από εννέα ημέρες ερευνών το δεύτερο μαύρο κουτί της μοιραίας πτήσης της Germanwings στην πλαγιά των Άλπεων, όπως ανακοινώθηκε από τον αρμόδιο εισαγγελέα. Ωστόσο, οι Αρχές που διερευνούν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες το Airbus συνετρίβη, υποστηρίζουν ότι πολλά από τα δεδομένα που έχουν καταγραφεί θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν, για να φανεί κατά πόσο ευσταθούν τα όσα έχουν δει μέχρι στιγμής το φως της δημοσιότητας, σύμφωνα με τα οποία το μοιραίο αεροσκάφος της Germanwings έπεσε σκόπιμα στις Άλπεις από τον συγκυβερνήτη, Αντρέα Λούμπιτς. Σύμφωνα με τα όσα μετέδωσε το BBC στο δεύτερο μαύρο κουτί εντοπίστηκε και η κάρτα μνήμης, στην οποία έχουν πιθανότατα αποτυπωθεί τεχνικές λεπτομέρειες, όπως η θέση του αεροσκάφους, η ταχύτητα και η πορεία που ακολούθησε μέχρι τη συντριβή του.
---------------
Ο Λούμπιτς επιτάχυνε το αεροσκάφος προς τη συντριβή
«Μίλησε» το δεύτερο μαύρο κουτί της Germanwings. Το δεύτερο μαύρο κουτί του A320 που συνετρίβη στις Άλπεις επιβεβαιώνει την εκδοχή της εσκεμμένης ενέργειας του συγκυβερνήτη, έγινε γνωστό από πηγές της έρευνας. Μάλιστα ανέφεραν ότι ο συγκυβερνήτης Ανδράς Λούμπιτς επιτάχυνε πολλές φορές οδηγώντας το αεροπλάνο προς τη συντριβή. Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά μια πρώτη ανάγνωση των στοιχείων δείχνουν ότι ο συγκυβερνήτης ρύθμισε τον αυτόματο πιλότο στα 100 πόδια και πολλές φορές κατά τη διάρκεια της καθόδου άλλαξε τις ρυθμίσεις για να κατέβει πιο γρήγορα το αεροπλάνο. Το δεύτερο μαύρο κουτί εντοπίστηκε διαλυμένο μετά από εννέα ημέρες ερευνών το δεύτερο μαύρο κουτί της μοιραίας πτήσης της Germanwings στην πλαγιά των Άλπεων, όπως ανακοινώθηκε από τον αρμόδιο εισαγγελέα. Ωστόσο, οι Αρχές που διερευνούν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες το Airbus συνετρίβη, υποστηρίζουν ότι πολλά από τα δεδομένα που έχουν καταγραφεί θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν. Σύμφωνα με τα όσα μετέδωσε το BBC στο δεύτερο μαύρο κουτί εντοπίστηκε και η κάρτα μνήμης, στην οποία έχουν πιθανότατα αποτυπωθεί τεχνικές λεπτομέρειες, όπως η θέση του αεροσκάφους, η ταχύτητα και η πορεία που ακολούθησε μέχρι τη συντριβή του.
---------------
Έρευνες στα γραφεία των γιατρών που είχε επισκεφθεί ο Lubitz Oι Γερμανοί εισαγγελείς διεξήγαγαν έρευνες στα γραφεία 5 ιατρών στους οποίους φαίνεται πως απευθύνθηκε αναζητώντας βοήθεια ο Αντρέας Λούμπιτς, ο συγκυβερνήτης που θεωρείται ύποπτος ότι προκάλεσε τη συντριβή του αεροσκάφους της Germanwings στις γαλλικές Άλπεις, έγραψε σήμερα το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel. Το Ντερ Σπίγκελ αποκαλύπτει ότι οι εισαγγελείς κατέσχεσαν ιατρικά αρχεία, επικαλούμενο μία περίληψη των ευρημάτων της εισαγγελίας. Το περιοδικό αναμένεται να δημοσιεύσει το σχετικό άρθρο αύριο. Όταν ήλθε στο φως της δημοσιότητας το όνομα του Αντρέα Λούμπιτς, αρκετοί γιατροί προσήλθαν στις αρχές προκειμένου να δηλώσουν ότι ο 27χρονος τους είχε επισκεφθεί, σύμφωνα με το Σπίγκελ. Ο συγκυβερνήτης απευθύνθηκε σε ειδικούς τόσο του τομέα της νευρολογίας όσο και της ψυχιατρικής, προστίθεται, αν και δεν έχει διευκρινιστεί εάν η πληροφορία αυτή προέρχεται από τα ευρήματα της εισαγγελίας. Το γραφείο του εισαγγελέα του Ντίσελντορφ, όπου ο Λούμπιτς διέθετε ένα διαμέρισμα, δεν έχει προβεί προς το παρόν σε κανένα σχόλιο.
---------------
Έρευνες σε γραφεία γιατρών που είχε επισκεφτεί ο Λούμπιτς
Εισαγγελείς κατάσχεσαν ιατρικά αρχεία. Τα γραφεία πέντε γιατρών στους οποίους φαίνεται πως απευθύνθηκε αναζητώντας βοήθεια ο Αντρέας Λούμπιτς, ο συγκυβερνήτης που θεωρείται ύποπτος ότι προκάλεσε τη συντριβή του αεροσκάφους της Germanwings στις γαλλικές Άλπεις, ερεύνησαν οι γερμανοί εισαγγελείς. Το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel αποκαλύπτει ότι οι εισαγγελείς κατάσχεσαν ιατρικά αρχεία, επικαλούμενο μία περίληψη των ευρημάτων της εισαγγελίας. Το περιοδικό αναμένεται να δημοσιεύσει το σχετικό άρθρο αύριο. Όταν ήλθε στο φως της δημοσιότητας το όνομα του Αντρέα Λούμπιτς, αρκετοί γιατροί προσήλθαν στις αρχές προκειμένου να δηλώσουν ότι ο 27χρονος τους είχε επισκεφθεί, σύμφωνα με το Σπίγκελ. Ο συγκυβερνήτης απευθύνθηκε σε ειδικούς τόσο του τομέα της νευρολογίας όσο και της ψυχιατρικής, προστίθεται, αν και δεν έχει διευκρινιστεί εάν η πληροφορία αυτή προέρχεται από τα ευρήματα της εισαγγελίας. Το γραφείο του εισαγγελέα του Ντίσελντορφ, όπου ο Λούμπιτς διέθετε ένα διαμέρισμα, δεν έχει προβεί προς το παρόν σε κανένα σχόλιο.
---------------
Τα "τρωτά" σημεία του αυτόματου πιλότου έψαχνε ο Λούμπιτς στο διαδίκτυο Η εξέταση του δεύτερου μαύρου κουτιού της μοιραίας πτήσης 4U 9525 της Germawings επιβεβαιώνει στην ουσία τις υποψίες της Γαλλικής Υπηρεσίας Ερευνών και Αναλύσεων BEA ότι ο συγκυβερνήτης Αντρέας Λούμπιτς προκάλεσε συνειδητά την συντριβή του αεροσκάφους στις γαλλικές Άλπεις. Την ίδια στιγμή έρευνες της εισαγγελίας του Ντίσελντορφ δείχνουν ότι λίγες μέρες πριν το τραγικό συμβάν ο συγκυβερνήτης είχε αναζητήσει στο διαδίκτυο πληροφορίες γύρω από την αυτοκτονία, αλλά και την ασφάλεια στο πιλοτήριο. Με αφορμή τα νέα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο Γερμανός ειδικός σε ζητήματα αεροπορίας Χάινριχ Γκρόσμπονγκαρτ σε συνέντευξή του στην DW μίλησε για τον ρόλο του αυτόματου πιλότου υπό αυτές τις ακραίες συνθήκες: «Ο αυτόματος πιλότος κάνει ακριβώς αυτό που του λένε οι χειριστές. Δεν πραγματοποιεί αυτόματα μια πτήση από το σημείο Α στο σημείο Β. Οι πιλότοι του δίνουν τα στοιχεία της πτήσης, όπως την ταχύτητα, το ύψος κλπ. Και αυτό το ύψος ο αυτόματος πιλότος τα κρατά σταθερό. Δεν κάνει τίποτα άλλο». Δεν υπάρχει ασφαλιστική δικλίδα για τον ανθρώπινο παράγοντα Κάθε σύγχρονο αεροσκάφος, λέει ο Γερμανός ειδικός διαθέτει ένα ηχητικό σύστημα προειδοποίησης όταν η απόσταση από το έδαφος μειώνεται επικίνδυνα. Και υπό κανονικές συνθήκες οι πιλότοι λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα. Όμως ο αυτόματος πιλότος δεν πραγματοποιεί από μόνος του ελιγμούς αποφυγής σύγκρουσης, τονίζει ο Χάινριχ Γκρόσμπονγκαρτ: «Οι πιλότοι είναι εκείνοι που δίνουν τις εντολές. Δεν αποκλείεται να επιλεχθεί συνειδητά ένα χαμηλό ύψος πτήσης για να αποφευχθεί κάποιος άλλος κίνδυνος. Είναι απόφαση των χειριστών. Διότι εκείνοι γνωρίζουν τις συνθήκες και πρέπει να έχουν την τελική απόφαση». Όλες οι προειδοποιήσεις των συστημάτων του αεροσκάφους γίνονται προς τον πιλότο μέσω ηχητικού σήματος, αλλά το σύστημα δεν παρεμβαίνει δεν πλοήγηση. Σε περίπτωση που το αεροσκάφος βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης προτείνει ελιγμό αποφυγής, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω. «Το αυτόματο σύστημα δεν είναι κατασκευασμένο να αντιδρά όταν κάποιος πιλότος επιδιώκει συνειδητά την συντριβή του αεροσκάφους, όπως συνέβη πιθανότητα σε αυτή την περίπτωση. Δεν υπάρχει τέτοια ασφαλιστική δικλίδα», καταλήγει ο Χάινριχ Γκρόσμπονγκαρτ.
---------------
Προβλήματα στην Πολιτική Αεροπορία της Γερμανίας
Τι είχε διαπιστώσει ο έλεγχος της ευρωπαϊκής ρυθμιστικής Αρχής. Η ευρωπαϊκή ρυθμιστική αρχή των αεροπορικών πτήσεων διαπίστωσε «θέματα» με την Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας της Γερμανίας στην τακτική επανεξέταση της ασφάλειας των αεροπορικών πτήσεων, ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η ανακοίνωση δεν διευκρινίζει πότε έγινε ο έλεγχος της ευρωπαϊκής ρυθμιστικής αρχής, αλλά η Wall Street Journal ανέφερε ότι η Επιτροπή είχε επιστήσει την προσοχή στο Βερολίνο από τον Νοέμβριο «για την αντιμετώπιση των μακροχρόνιων προβλημάτων». Αυτό έγινε δηλαδή μήνες πριν από την συντριβή της πτήσης της εταιρείας Germanwings στις Γαλλικές Άλπεις όπου σκοτώθηκαν 150 άνθρωποι. Η αμερικανική εφημερίδα επικαλούμενη δυο πηγές που γνωρίζουν καλά το θέμα, αναφέρει ότι οι έλεγχοι είχαν διαπιστώσει προβλήματα στην Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας της Γερμανίας την Luftfahrt Bundesamt (LBA). Τα προβλήματα εντοπίστηκαν στην έλλειψη προσωπικού, που κατ’ επέκταση θα μπορούσε να περιορίσει την ικανότητά της να διενεργεί ελέγχους σε αεροσκάφη και πλήρωμα, καθώς και σε ιατρικούς ελέγχους. «Βάσει των συστάσεων του EASA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Ασφάλειας της Αεροπορίας) η Επιτροπή ασχολήθηκε με θέματα στη Γερμανία για να απαιτήσει από τις εκεί αρχές τη συμμόρφωσή τους. Οι απαντήσεις που δόθηκαν από τη Γερμανία είναι στο στάδιο της αξιολόγησης» ανέφερε ανακοίνωση της Επιτροπής. «Σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ διαπιστώνονται ευρήματα και αυτό είναι μια φυσιολογική και τακτική κατάσταση και μέρος ενός συστήματος συνεχούς επίβλεψης. Τα ευρήματα ακολουθούνται από διορθωτικά μέτρα, παρόμοια με μια διαδικασία ελέγχου» αναφέρεται επίσης η ανακοίνωση, χωρίς όμως να προσδιορίζονται τα πορίσματα του EASA για τη Γερμανία. Η Wall Street Journal ανέφερε πάντως ότι δεν είναι σαφές εάν οι ελλείψεις που εντοπίστηκαν στην Luftfahrt Bundesamt ήταν βασικοί παράγοντες στην συντριβή του αεροσκάφους. Η έρευνα για την ασφάλεια του πληρώματος της αεροπορικής εταιρείας είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μετά από τη συντριβή στις γαλλικές Άλπεις και την πεποίθηση ότι ο συγκυβερνήτης έριξε σκόπιμα το αεροσκάφος της εταιρείας χαμηλού κόστους.
---------------
Germanwings: Η γυναίκα που βρήκε το 2ο μαύρο κουτί Πολλοί είναι οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην ομάδα που ερευνά για τα συντρίμμια της μοιραίας πτήσης της Germanwings στις γαλλικές Άλπεις, που κόστισε την ζωή σε 150 ανθρώπους. Πρόσφατο αποτέλεσμα της όλης αυτής προσπάθειας, ήταν η ανεύρεση του δεύτερου μαύρου κουτιού από μια γυναίκα, η οποία ήταν μάλιστα η μοναδική γυναίκα που συμμετείχε στις έρευνες.
Πρόκειται για την Αlice Coldefy -η μοναδική γυναίκα της ομάδας των ερευνητών- η οποία κατάφερε να εντοπίσει και να «ξεθάψει» το κουτί που καταγράφει τα δεδομένα της πτήσης σε μια περιοχή που είχε ήδη «χτενιστεί» αρκετές φορές. Συγκεκριμένα, το μαύρο κουτί που πλέον βρίσκεται στα χέρια των Γάλλων ερευνητών του αεροπορικού δυστυχήματος, αναμένεται να ρίξει περισσότερο φως στο ήδη γνωστό δεδομένο ότι ο συγκυβερνήτης Andreas Lubitz, επιτάχυνε την κάθοδο του αεροπλάνου βραχώδη όρη.
«Υπήρχε ένα στενό σημείο, όπου τα συντρίμμια του αεροπλάνου είχαν συσσωρευτεί. Καθώς ψάχναμε για ρούχα -για την αναγνώριση των επιβατών- μετακινήσαμε τα συντρίμμια, και εκείνη την στιγμή αποκαλύφθηκε το απανθρακωμένο μαύρο κουτί, μετά την εκσκαφή, περίπου 20 εκατοστά από το έδαφος», δήλωσε χαρακτηριστικά η Αlice Coldefy, περιγράφοντας την στιγμή που βρήκε το κουτί. Συνεχίζοντας, η ίδια ανέφερε ότι, νωρίτερα το πρωί, οι αρχές είχαν διανείμει στα άτομα που συμμετέχουν στην έρευνα φωτογραφικό υλικό που απεικόνιζε το μαύρο κουτί. «Μόλις αντιλήφθηκα ότι το κουτί ταιριάζει με την φωτογραφία που κρατούσα στα χέρια μου, φώναξα τον συνάδελφο μου για να συγκρίνουμε το εύρημα» επισήμανε.
Το βιογραφικό της Αlice Coldefy είναι πολύ πλούσιο και σύμφωνα με τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης ήταν η πρώτη μέρα που συμμετείχε στις έρευνες στον τόπο της συντριβής του μοιραίου Airbus A320.
Τέλος, σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, μέχρι στιγμής έχουν ανευρεθεί περίπου 600 ανθρώπινα μέλη των επιβαινόντων στο αεροπλάνο και καμία ολόκληρη σορός.
---------------
Welt: "Στριμωγμένη" η Lufthansa λόγω… Λούμπιτς «Υπό πίεση» βρίσκεται η γερμανική αεροπορική εταιρεία Lufthansa, σύμφωνα με την εφημερίδα Welt am Sonntag, καθώς όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας δεν είχε ενημερωθεί ποτέ για την κατάσταση της υγείας του Αντρέας Λούμπιτς, παρότι ο τελευταίος, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, γιατροί της εταιρείας είχαν εξετάσει τουλάχιστον έξι φορές τον πιλότο από το 2009 και έπειτα. «Δεν είχαμε καμία ενημέρωση για τη σοβαρή κατάθλιψη του Αντρέας Λούμπιτς» αναφέρει σε σχετική ανακοίνωσή της η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, δυσχεραίνοντας έτσι τη θέση της αεροπορικής εταιρείες σχετικά με τις ευθύνες που φέρει για τη μοιραία πτήση της Germanwings που στοίχισε τη ζωή σε 150 ανθρώπους. «Ενδεχομένως να υπάρξουν συνέπειες για τους γιατρούς της εταιρείας που εξέτασαν τον Αντρέας Λούμπιτς από το 2009 και έπειτα, όπως και για την εταιρεία» επισημαίνει η εφημερίδα στο δημοσίευμά της, τονίζοντας ότι οι γιατροί όφειλαν να ενημερώσουν την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, όπως άλλωστε είθισται να γίνεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
---------------
«Skydevil» ο κωδικός του Λούμπιτς
Ο συγκυβερνήτης του μοιραίου Airbus είχε αναζητήσει πληροφορίες για τη μανιοκατάθλιψη. «Θέματα» με την Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας της Γερμανίας στην τακτική επανεξέταση της ασφάλειας των αεροπορικών πτήσεων, είχε διαπιστώσει η ευρωπαϊκή ρυθμιστική αρχή των αεροπορικών πτήσεων EASA, όπως ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ παράλληλα, όπως δήλωσε σήμερα στο Ρόιτερς η Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας της Γερμανίας, η Luftfahrt Bundesamt (LBA), δεν γνώριζε για το ιατρικό ιστορικό του Αντρέας Λούμπιτς πριν από τη συντριβή του αεροσκάφους της Germanwings στις Γαλλικές Άλπεις. Η ανακοίνωση της EASA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Ασφάλειας της Αεροπορίας) δεν αναφέρει πότε διενεργήθηκε ο έλεγχος, αλλά η Wall Street Journal έγραψε ότι η επιτροπή είχε ζητήσει από το Βερολίνο το Νοέμβριο «να αντιμετωπίσει τα μακροχρόνια προβλήματα», δηλαδή μήνες πριν από τη συντριβή της πτήσης της Germanwings με 150 νεκρούς. Η αμερικανική εφημερίδα, επικαλούμενη δυο πηγές που γνωρίζουν καλά το θέμα, αναφέρει ότι οι έλεγχοι είχαν διαπιστώσει προβλήματα στην LBA. Τα προβλήματα εντοπίστηκαν στην έλλειψη προσωπικού, που κατ’ επέκταση θα μπορούσε να περιορίσει την ικανότητά της να διενεργεί ελέγχους σε αεροσκάφη και πλήρωμα, καθώς και σε ιατρικούς ελέγχους. Ωστόσο, σύμφωνα με την εφημερίδα, δεν είναι σαφές αν οι ελλείψεις αυτές μπορεί να συνετέλεσαν στο δυστύχημα. Η μητρική εταιρία Lufthansa έχει ανακοινώσει ότι ο Λούμπιτς, ο συγκυβερνήτης που φέρεται ότι έριξε το αεροσκάφος, είχε ενημερώσει τις αρχές στη σχολή εκπαίδευσης πιλότων ότι είχε περάσει καταθλιπτικό επεισόδιο στο παρελθόν, γεγονός που γεννά ερωτήματα για το αν οι ιατρικοί έλεγχοι που γίνονται στα μέλη των πληρωμάτων από τις ρυθμιστικές αρχές ασφαλείας είναι επαρκείς. Ερωτηθείσα αν τα ιατρικά κέντρα της Lufthansa είχαν ενημερώσει τις ρυθμιστικές αρχές για το ιατρικό πρόβλημα του Λούμπιτς, ο εθνικός αερομεταφορέας της Γερμανίας απάντησε σήμερα ότι δεν θα σχολιάσει δεδομένου ότι οι έρευνες βρίσκονται σε εξέλιξη. Παράλληλα, η εφημερίδα Bild am Sonntag γράφει σήμερα, χωρίς να κατονομάζει τις πηγές της, ότι οι αρχές που ερευνούν τις συνθήκες συντριβής του αεροσκάφους της Germanwings, ανακάλυψαν ότι ο Λούμπιτς χρησιμοποιούσε τον κωδικό «Skydevil» για να αποκτήσει πρόσβαση στον υπολογιστή του και ότι είχε κάνει αναζήτηση στο ίντερνετ για «διπολική διαταραχή», «μανιοκατάθλιψη» καθώς και για «ημικρανίες», «προβλήματα στην όραση» και «ακουστικό τραύμα». Πηγή: http://www.enikos.gr , http://www.newsbeast.gr , http://www.newsbeast.gr , http://www.enikos.gr , http://www.newsbeast.gr , http://www.enikos.gr , http://www.newsbeast.gr , http://www.enikos.gr , http://www.enikos.gr και http://www.newsbeast.gr
Η Linda Tavlin, ειδική σε διαχείριση κρίσεων, μιλά αποκλειστικά στο newsbeast.gr για την επόμενη ημέρα.
Το 2014 έμελλε να ζήσουμε μερικά από τα πλέον πολύνεκρα αεροπορικά δυστυχήματα, με τη μακάβρια λίστα να κλείνει στους 984 νεκρούς. Λίγους μόλις μήνες μετά την είσοδο του 2015 η παγκόσμια κοινή γνώμη συγκλονίστηκε από τη μοιραία συντριβή του αεροσκάφους της Germanwings που σκόρπισε το θάνατο στους 150 επιβαίνοντες της στις πλαγιές των γαλλικών Άλπεων.
Μετά τη συντριβή του μοιραίου Airbus, η αεροπορική και όχι μόνο κοινότητα παρακολουθεί συγκλονισμένη τις πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τον συγκυβερνήτη, Αντρέας Λούμπιτς, που φέρεται να έριξε επίτηδες το αεροπλάνο. Την ίδια ώρα, τα σενάρια για την επόμενη μέρα της Germanwings δίνουν και παίρνουν. Πώς μπορεί μία αεροπορική εταιρία να επανακάμψει μετά από ένα πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα;
Το newsbeast.gr συνάντησε τον πλέον κατάλληλο άνθρωπο για να απαντήσει στο ερώτημα αυτό, τη Linda Tavlin στο περιθώριο ταξιδιού της στην Αθήνα.
Η Linda Tavlin είναι ειδική επικοινωνίας εξειδικευμένη να διαχειρίζεται κρίσεις που φέρνει ίσως ένα ατύχημα στον χώρο των μεταφορών. Η κ. Tavlin έχει εξαπλώσει την φήμη της πέρα από τις ΗΠΑ όπου διδάσκει μαθήματα επικοινωνίας κατά την διαχείριση κρίσεων στην FAA,στο Πανεπιστήμιο, της Νότιας Καλιφόρνιας, στο Cranfield του Ηνωμένου Βασιλείου και σε μια σειρά ινστιτούτα και υπηρεσίες όπως το NTSB. Μέχρι στιγμής στην πολυετή καριέρα της έχει διαχειριστεί μια σειρά κρίσεων από ατυχήματα με γνωστότερο εκείνο του ατυχήματος της Air France AF447 στον Ατλαντικό. Πριν ασχοληθεί με τα ατυχήματα η Linda ήταν διευθύντρια σε ένα από τα μεγαλύτερα κανάλια.
- Ποιος είναι ο λόγος που σας φέρνει στην Αθήνα. Διότι εξ' όσων γνωρίζουμε είστε με μία βαλίτσα στο χέρι κάθε μέρα... Δέχτηκα μια πολύ ευγενική πρόταση για να μιλήσω σε μία ημερίδα για τη διερεύνηση και την πρόληψη ατυχημάτων σε εταιρίες μεγάλου ρίσκου (Dealing with Accidents at High Risk Entities) από έναν Έλληνα φίλο και στενό συνεργάτη που συμμετέχει στο ΔΣ της Ελληνικής Αεροπορικής Ένωσης. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα, πάντα συμπαθούσα την Ελλάδα και τους Έλληνες και νομίζω πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να δείξω την συμπάθειά μου ερχόμενη να παρουσιάσω παραδείγματα καλής και κακής επικοινωνίας. Μετά από τόσα ατυχήματα στον χώρο των μεταφορών, σύγχρονα αλλά και παλαιότερα, μπορεί να φανεί ξεκάθαρα πότε έγινε σωστή επικοινωνιακή διαχείριση και πότε όχι, ώστε να γίνουν ξεκάθαρα τα διδάγματα που μπορούν να μας κάνουν καλύτερους.
- Η κοινή γνώμη μετά από ατυχήματα γίνεται αποδέκτης δεκάδων ανακοινώσεων από διάφορες πηγές. Στην περίπτωση του τελευταίου ατυχήματος, αυτό της Germawings 9525, είδαμε να κάνουν δηλώσεις ο αρμόδιος Εισαγγελέας ο Γενικός διευθυντής της Lufthansa και πολλοί αξιωματούχοι. Ενδείκνυται να κάνουν δηλώσεις άπαντες και μέχρι ποιού σημείου μετά από ένα τέτοιο δυστύχημα; Ποιος είναι ο αντίκτυπος αυτών των δηλώσεων μακροπρόθεσμα για το κοινό αίσθημα για την Πολιτική Αεροπορία;
Κοιτάξτε, είναι αναμενόμενο ο αερομεταφορέας μετά την δημιουργία του ατυχήματος να προβεί σε δηλώσεις προς τα ΜΜΕ. Έτσι κι αλλιώς οι επιβάτες του αφού έχουν πληρώσει εισιτήριο θεωρούν πως ο αερομεταφορέας είναι υποχρεωτικό να μπορεί να βρίσκεται ανά πάσα στιγμή κι για αυτό δηλώνει την παρουσία του προβαίνοντας σε δηλώσεις. Αν δεν το κάνει, τότε τροφοδοτεί το κοινό αίσθημα και τον θυμό στο επιβατικό κοινό, χάνοντας τον συναισθηματικό έλεγχο ανθρώπων που στην συνέχεια περιμένει να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα αεροπλάνα της εταιρείας.
Η αστυνομία και η Πυροσβεστική ενδεχομένως να κάνουν δηλώσεις για να προσδώσουν αξιοπιστία στο κοινό για τις ενέργειές τους και για να φανεί ότι το κράτος είναι ικανό να αντιμετωπίσει τις όποιες κρίσεις με τον καλύτερο τρόπο.
Η Germanwings από την άλλη είναι θυγατρική της Lufthansa, οπότε ο γενικός διευθυντής της δεύτερης δικαιούται να κάνει δηλώσεις αφού η πρώτη ανήκει στον όμιλο.
Στην Γαλλία μια διερεύνηση είναι μια ποινική διαδικασία οπότε ο εισαγγελέας είναι λογικό να προβαίνει σε δηλώσεις όταν γνωρίζει τα γεγονότα και ενώ μελετά τα στοιχεία.
Αυτό που προκάλεσε εντύπωση για την ταχύτητα που έγιναν αυτές οι δηλώσεις. Μάλλον ότι αυτό που γίνεται εκλαμβάνεται από τους ίδιους τους Γάλλους ως πρόσθετη αυτοπεποίθηση στις Γαλλικές διαδικασίες διερεύνησης του δυστυχήματος.
- Ποια είναι η γνώμη σας για την διαρροή ευαίσθητων πληροφοριών κατά την διάρκεια των πρώτων ημερών μετά το ατύχημα για την κατάσταση υγείας του συγκυβερνήτη; Ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες μακροπρόθεσμα για την Πολιτική Αεροπορία; Είναι συνήθης πρακτική η τεχνική των διαρροών, σε αυτές τις περιστάσεις. Συμβαίνει συνέχεια και σας διαβεβαιώ αυτό γίνεται πολύ περισσότερο στις ΗΠΑ. Όταν μετά από ένα ατύχημα παρακολουθεί κανείς π.χ. το CNN για ημέρες ολόκληρες ακούγονται γνώμες από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με το ατύχημα και που τις περισσότερες φορές πολυλογούν χωρίς νόημα. Το σημαντικό είναι πως κάθε οργανισμός πρέπει να μπορεί να διαχειρίζεται αυτές τις διαρροές. Σε πολλές περιπτώσεις οι διαρροές γίνονται ανώνυμα, «σύμφωνα με πηγές» όπως είθισται να λέγεται.
- Ο γενικός διευθυντής της Lufthansa μίλησε για τις «σκοτεινότερες ώρες» της εταιρείας του. Ποιές νομίζετε ότι μπορεί να είναι οι συνέπειες για την Lufthansa μετά από αυτό το ατύχημα; Πιστεύετε ότι οι συνέπειες μπορούν να αποβούν καταστροφικές από τον τρόπο που ο αερομεταφορέας θα επικοινωνήσει και από τις λύσεις που θα βρει για να το κάνει αυτό για να ξεπεράσει την κρίση; Ο όρος «οι σκοτεινότερες ώρες της Lufthansa» ήταν η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε από τον γενικό διευθυντή της εταιρείας για να δείξει ότι συμπάσχει στο δράμα των ανθρώπων μετά από τις απώλειες τόσων ψυχών. Στην συνέχεια η εταιρεία θα αντιμετωπίσει πράγματι συνέπειες, αφού θα πρέπει να ανταπεξέλθει και να αμυνθεί έναντι αστικών αποζημιώσεων τεράστιων ποσών και μηνύσεων. Αυτό που έγινε στις Άλπεις, θα περιγραφεί από κάποιους νομικούς κύκλους ως μαζικός φόνος με το αεροπλάνο ως το όπλο του εγκλήματος. Πάντα υπάρχουν συνέπειες μετά από τέτοια ατυχήματα για την Πολιτική Αεροπορία, υπάρχει όμως μια διαδικασία όπου όλοι μαθαίνουν από τα λάθη τους, και αυτό ισχύει και στην Πολιτική Αεροπορία. Το σημαντικό είναι ο τρόπος που αυτά τα λάθη θα μοιραστούν και ποιόν θα βαρύνουν τα περισσότερα στο τέλος της ημέρας.
- Τι νομίζετε πως θα κάνει η Πολιτική Αεροπορία και ο τομέας των αερομεταφορών με τα διδάγματα και τα συμπεράσματα του ατυχήματος της Germawings; Υπάρχουν μια σειρά από τραγωδίες που έχουν συμβεί στην αεροπορία, για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση. Σχεδόν πάντα όμως όλες οι βιομηχανίες των μεταφορών προσπαθούν και μαθαίνουν από τα λάθη τους και προσπαθούν να μην τα επαναλάβουν, αλλάζοντας διαδικασίες και υιοθετώντας νέα συστήματα ελέγχων, τα οποία τηρούνται ώστε να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη.
- Η διαχείριση της επικοινωνίας μετά από ατύχημα και όλη η γνώση και εξειδίκευση που έχετε συγκεντρώσει χρησιμοποιείται αποκλειστικά από την Αεροπορία ή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε άλλους τομείς; Ποιες μπορεί να είναι οι κακές συνέπειες για αυτούς αν δεν χειρίζονται τις κρίσεις με βάση κάποια συγκεκριμένη στρατηγική; Η επικοινωνία και η διαχείριση κρίσεων και ατυχημάτων δεν είναι μονοπώλιο της Πολιτικής Αεροπορίας. Και οι άλλες βιομηχανίες προσπαθούν να επικοινωνούν τα μηνύματά τους. Αν όμως δεν το κάνουν επιτυχημένα, όταν επικρατεί το χειρότερο δυνατό σενάριο, όπως ένα δυστύχημα, ουσιαστικά αυτό που κάνουν είναι να χάνουν τον έλεγχο της διαχείρισης της συναισθηματικής κατάστασης και του θυμού του κοινού που έχει την δυνατότητα να αντιπαρατεθεί μαζί τους. Εάν γίνει αυτό, τότε μιλάμε για μια δεύτερη κρίση, ένα δεύτερο ατύχημα που έρχεται σε συνέχεια της πρώτης και σε πολλές φορές μπορεί να εξελιχθεί σε μεγαλύτερης κλίμακας. Και όλο αυτό θα οφείλεται στην αναποτελεσματική επικοινωνία. Σε αυτήν την περίπτωση το ερώτημα που τίθεται είναι «πόσα ατυχήματα αντέχει οικονομικά-φυσικά να διαχειριστεί μια εταιρεία»; Νομίζω όλοι είδαμε τι συνέβη με την Malaysian. Δεν είδαμε;
Ψυχολογικά προβλήματα φέρεται να αντιμετώπιζε η κοπέλα. Τέλος στη ζωή του έβαλε ένα 22χρονο κορίτσι στη Ρόδο, βυθίζοντας στο πένθος το νησί.
Η νεαρή αυτόχειρας, από τα πρώτα στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει οι αστυνομικές αρχές, προκύπτει ότι αυτοκτόνησε και ότι ο θάνατός της επήλθε από ασφυξία.
Ωστόσο, με εντολή της προϊσταμένης της Εισαγγελίας Ρόδου της οποίας ενημερώθηκε, αναμένεται να πραγματοποιηθεί εξονυχιστική έρευνα στο διαμέρισμα όπου βρέθηκε νεκρή, για να προσδιοριστούν τα ακριβή αίτια του θανάτου της.
Σύμφωνα με τη «Ροδιακή», η άτυχη 22χρονη αντιμετώπιζε προβλήματα ψυχολογικά και είχε νοσηλευθεί πρόσφατα στο νοσοκομείο της Ροδου.
Όταν τίποτα δεν πάει καλά με τη δουλειά σου και η τύχη σου γυρνάει την πλάτη, καλό είναι να μην αντιδράσεις όπως αυτοί οι εργαζόμενοι που με το ξέσπασμα τους κλείνουν οριστικά το κεφάλαιο "εργασία" και απαθανατίζονται στο youtube. Ψυχραιμία ... ΔΕΙΤΕ ΤΟ (παλιό) ΒΙΝΤΕΟ με αυτούς που δεν κράτησαν την ψυχραιμία τους και τα... έχασαν όλα. Πηγή: http://www.enikos.gr
Πού οι κάτοικοι δεν μπορούν ούτε να κουνηθούν. Η έρευνα του Freedom House κατατάσσει τις χώρες του κόσμου σε μία λίστα με βάση τα πολιτικά δικαιώματα και τις κοινωνικές ελευθερίες των κατοίκων.
Το αποτέλεσμα στη έρευνας δείχνει ότι η ελευθερία στον πλανήτη μειώθηκε για ένατη συνεχόμενη χρονιά.
Από τις 195 χώρες που μελετά η έρευνα, το 26% χαρακτηρίζονται «ανελεύθερες», με τις περισσότερες από αυτές να βρίσκονται στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Λευκορωσία
Ο πρόεδρος της Λευκορωσίας, Αλιακσάντρ Λουκασένκα, είναι επικεφαλής ενός αυταρχικού καθεστώτος περίφημο για την καταπάτηση κάθε πολιτικού δικαιώματος. Σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν θητείες και συχνά η αντιπολίτευση δεν εκπροσωπείται καν στη Βουλή. Η εθνική τηλεόραση ελέγχεται από την κυβέρνηση και φυσικά δεν παίζουν ποτέ οι αντίθετες απόψεις. Και όσο οι Λευκορώσοι συνδέονται στο διαδίκτυο, τόσο η κυβέρνηση προσπαθεί να το ελέγξει. Οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης είναι μπλοκαρισμένες, ενώ οι ακτιβιστές του διαδικτύου γίνονται συχνά θύματα απειλών και παρενόχλησης.
Νότιο Σουδάν
Το Νότιο Σουδάν πέτυχε την ανεξαρτησία του το 2011, αλλά η πολιτική βία και οι μαζικές δολοφονίες χαράσσουν έντονα τις εθνικές αρχές, με αποτέλεσμα η χώρα να βρίσκεται στο όριο της αποτυχίας, όπως υποστηρίζει το Freedom House. Ο πρόεδρος του Νοτίου Σουδάν έχει καθοριστικά δικαιώματα, τα οποία δεν γίνεται να περιοριστούν. Το 2013 ο Σάλβα Κιίρ απέλυσε ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο και τον αντιπρόεδρο, την ώρα που η αντιπολίτευση δεν έχει καμία πραγματική πολιτική εξουσία. Οι δυνάμεις ασφάλειας λειτουργούν χωρίς ποτέ να τους τιμωρεί κανείς και κάνουν χρήση βίας εναντίον των πολιτών εν γνώσει ή μετά από εντολές των ανωτέρων τους.
Κούβα
Η Κούβα έχει γίνει πιο ελεύθερη από τότε που αποχώρησε από την εξουσία ο Φιντέλ Κάστρο το 2008, αλλά ακόμη θεωρείται «ανελεύθερη» χώρα. Το πολιτικό σύστημα της Κούβας αποτελείται από ένα κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα. Η πολιτική διαφωνία συνεχίζει να είναι αδίκημα και η κυβέρνηση της Κούβας συνεχίζει την πρακτική των προληπτικών φυλακίσεων για να εκφοβίζει τους πολιτικούς της αντιπάλους. Τα μέσα ενημέρωσης ανήκουν και διοικούνται από το κράτος και ελάχιστοι Κουβανοί έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, καθώς είναι εξαιρετικά ακριβό - μία ώρα στο κομπιούτερ σε ίντερνετ καφέ ισοδυναμεί με το μισθό μίας εβδομάδας.
Σαουδική Αραβία
Η Σαουδική Αραβία είναι μία απόλυτη μοναρχία με το νομικό της σύστημα να βασίζεται στη Σαρία. Το Κοράνι και η Σούνα αποτελούν το Σύνταγμα της χώρας. Τα μέλη της βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας έχουν μετοχές στα μέσα ενημέρωσης, ενώ δημοσιογράφοι και ακτιβιστές έχουν φυλακιστεί σε πολλές περιπτώσεις, επειδή έχουν εκφράσει πολιτικές διαφωνίες. Όλοι οι Σαουδάραβες απαιτούνται διά νόμου να είναι Μουσουλμάνοι και η πρακτική άλλης θρησκείας εκτός του Ισλάμ απαγορεύεται διά ροπάλου. Στις γυναίκες δεν επιτρέπεται καν να οδηγούν ή να φεύγουν από το σπίτι χωρίς να τους συνοδεύει κάποιος άντρας.
Συρία
Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία έχει ως αποτέλεσμα πάνω από 2 εκατομμύρια πρόσφυγες στο εξωτερικό, 5 εκατομμύρια πρόσφυγες στο εσωτερικό και περίπου 130.000 νεκρούς. Ο πρόεδρος, Μπασάρ αλ-Άσαντ, προσπαθεί να νικήσει τους βαριά οπλισμένους αντάρτες και ταυτόχρονα σκοτώνει πολίτες κάνοντας χρήση ισχυρών όπλων, ακόμη και χημικών. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν συλληφθεί και βασανιστεί από το 2011 που ξεκίνησε η εξέγερση.
Κίνα
Ο πρόεδρος της Κίνας, Σι Ζινπίνγκ, ξεκίνησε μία καμπάνια κατά της διαφθοράς στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό της χώρας. Η καμπάνια αυτή είναι εις βάρος των αστικών και πολιτικών ελευθεριών, σύμφωνα με το Freedom House, ενώ απουσιάζει η νομική επίβλεψη στα πεπραγμένα του κόμματος. Οργανώσεις αστικών δικαιωμάτων, συνδικαλιστές και ακαδημαϊκοί ανακρίνονται και συχνά παρενοχλούνται από κυβερνητικούς αξιωματούχους. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας δεν ανέχεται κανενός είδους οργανωμένη αντιπολίτευση - στις φυλακές μπήκαν τουλάχιστον 190 ακτιβιστές υπέρ των μεταρρυθμίσεων μόνο το 2014.
Βόρεια Κορέα
Η Βόρεια Κορέα, που λειτουργεί ως χώρα με ένα κόμμα υπό μία απολυταρχική δικτατορία, είναι η πιο ανελεύθερη χώρα στον κόσμο, σύμφωνα με το Freedom House. Η διαφθορά και οι δωροδοκίες βασιλεύουν παντού και σε κάθε επίπεδο του κράτους και της οικονομίας. Η χρήση στο διαδίκτυο επιτρέπεται σε μερικές μόνο χιλιάδες ανθρώπους, με υψηλά αξιώματα, ενώ οι ακαδημαϊκές ελευθερίες δεν υπάρχουν: όλα τα βιογραφικά πρέπει να εγκριθούν από την κυβέρνηση. Κάθε είδους διαμαρτυρία είναι παράνομη και φυσικά δεν υπάρχει ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Οι πολιτικοί διαφωνούντες είτε εκτελούνται, είτε στέλνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωση, όπου οι περισσότεροι εξ αυτών πεθαίνουν από την πείνα ή την εξάντληση.
Στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι οι εμποροϋπάλληλοι. Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Αριστοτέλους και πορεία στο κέντρο της πόλης για την «υπεράσπιση της αργίας της Κυριακής», ως «μοναδικής σταθερής ημέρας ανάπαυσης, οικογενειακής και κοινωνικής δράσης των εργαζόμενων και των αυτοαπασχολούμενων εμπόρων» πραγματοποίησαν εμποροϋπάλληλοι, μέλη της Ένωσης Εμποροϋπαλλήλων Νομού Θεσσαλονίκης στην πλατεία Αριστοτέλους.
Στη συγκέντρωση μίλησαν η πρόεδρος της ένωσης εμποροϋπαλλήλων, Σοφία Καλαντίδου και η πρόεδρος Συλλόγου Μικρών Αυτοαπασχολούμενων και Εμπόρων Θεσσαλονίκης και εκπρόσωπος της ΠΑΣΕΒΕ Ράνια Καπετανγιώργη.
Οι εμποροϋπάλληλοι υποστηρίζουν ότι η πρόβλεψη για λειτουργία των καταστημάτων για κάποιες Κυριακές του χρόνου, ανοίγει «παράθυρο» για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και ζητούν τη «νομοθετική κατοχύρωση» της αργίας της Κυριακής, για όλες τις Κυριακές του χρόνου.
Η φωτισμένη μορφή του μοναχισμού που εκκλησία και λαός χαρακτήρισαν άγιο. Από το εξωτερικό αρχονταρίκι του κελιού του, ο γέροντας Παΐσιος άκουγε καρτερικά χρόνια και χρόνια πονεμένους, βασανισμένους και μπερδεμένους ανθρώπους πασχίζοντας να τους βοηθήσει.
Η καρδιά του σπάραζε κάθε φορά που ερχόταν σε επαφή με το ανθρώπινο δράμα και προσπαθούσε πραγματικά να συνδράμει τον πονεμένο συνάνθρωπο, τόσο με την πνευματική καθοδήγησή του όσο και αργότερα στο κελί του, μέσω προσευχών και δεήσεων στον Θεό.
Κι αυτό γιατί γνώριζε καλύτερα από τον καθένα ότι δεν ήταν ο ίδιος που μπορούσε να θεραπεύσει, αλλά μόνο ο Μεγαλοδύναμος, που όλα μπορεί να τα κάνει.
Κι έτσι όταν η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου πήρε σχετικά πρόσφατα την απόφαση να τον κάνει άγιο, επιβεβαίωσε απλώς αυτό που όλος ο λαός γνώριζε καλά εδώ και δεκαετίες και δεν ήταν άλλο από την πρόδηλη αγιότητα του παππούλη.
Η αγιοκατάταξη του γέροντος Παΐσιου έλαβε χώρα στις 13 Ιανουαρίου 2015 με μια λιτή ανακοίνωση: «Η Αγία και Ιερά Σύνοδος ομοφώνως αποδεχθείσα εισήγησιν της Κανονικής Επιτροπής ανέγραψε εις το Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον μοναχόν Παΐσιον Αγιορείτην», δίνοντας έτσι αίσιο τέλος σε σχετικό αίτημα η έγκριση του οποίου εκκρεμούσε εδώ και χρόνια.
Ο περίφημος αγιορείτης μοναχός που ο στενός του κύκλος αποκαλούσε «ασυρματιστή του Στρατού και του Θεού», λόγω της ειδικότητας με την οποία υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, έκανε εξίσου πολλά για την εκκλησία όσο και τον απλό λαό. Πλέον θεωρείται ο βασικός αναβιωτής του μοναχισμού στο Άγιο Όρος μετά τη δεκαετία του ’60, γεμίζοντας και πάλι τις μονές απ’ όπου πέρασε με καλόγερους.
Την ίδια στιγμή, δεν έπαψε ποτέ να συνδράμει τον συνάνθρωπο και η φιλανθρωπική του δράση έμεινε παροιμιώδης. Όπως και οι προφητείες του φυσικά, που φαίνεται να έχουν μονοπωλήσει τελευταία τις ειδήσεις που τον αφορούν, συσκοτίζοντας το θεάρεστο έργο του. Γιατί απομακρύνουν την προσοχή από αυτό που έχει πραγματικά σημασία: ο γέροντας Παΐσιος ήταν ένας απλός άνθρωπος που πίστευε ακράδαντα στον λόγο του Ευαγγελίου και προσπάθησε να εφαρμόσει κατά γράμμα τον μοναστικό βίο και τις διδαχές της ορθόδοξης ασκητικής παράδοσης.
Ο πνευματικός καθοδηγητής ήταν άνθρωπος του Δημοτικού και ήταν αυτή ακριβώς η ανεπιτήδευτη απλότητα και αμεσότητά του που τον έφερνε κοντά στον λαό, αφουγκραζόμενος αληθινά τις περιπέτειες όσων αναζητούσαν τη χείρα βοηθείας του. Ο βίος του ήταν εξάλλου παράδειγμα προς μίμηση, μια ζωή αγάπης, ανιδιοτελούς προσφοράς και αφοσίωσης στη θεία βούληση. Γι’ αυτό και τα λόγια παρηγοριάς του είχαν τέτοια απήχηση, γιατί ο γέροντας είχε κάνει τρόπο ζωής την απλότητα, την ευσέβεια και το φιλότιμο.
Όσο για τις περίφημες προφητείες του, είναι αλήθεια ότι ο γέροντας προέβηκε σε πλήθος προφητειών, αν και το πράγμα ξέφυγε κάποια στιγμή από τον έλεγχό του, καθώς πολλοί ήταν αυτοί που καπηλεύτηκαν τις διδαχές του και έβαλαν στο στόμα του πράγματα που ποτέ δεν είπε, κάτι που τον λυπούσε όντας ακόμα εν ζωή. Οι περισσότερες εξάλλου από τις πραγματικές του προφητείες είχαν να κάνουν με εκκλησιαστικά και θεολογικά πράγματα, όπως ο Αντίχριστος, αλλά και με τον διακαή πόθο του Βυζαντίου και της ελληνικής Κωνσταντινούπολης, όταν δεν ήταν επεξηγήσεις των προφητειών του Κοσμά του Αιτωλού.
Ο ίδιος το έλεγε άλλωστε καθαρά και πέραν πάσης αμφισβήτησης ότι αν κάτι από όσα έχει πει έρχονται σε αντίθεση με αυτά που λέει η εκκλησία, εμείς οφείλουμε να ακολουθήσουμε τα κελεύσματα της ορθόδοξης πίστης…
Ποιος ήταν ο μοναχός Παΐσιος που αγιοποίησε η εκκλησία
Ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης ήρθε στον κόσμο ως Αρσένιος Εζνεπίδης στις 25 Ιουλίου 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας, ως ένα από τα εννιά παιδιά μιας οικογένειας που σύντομα θα ξεριζωνόταν από τη Μικρά Ασία και θα έβρισκε νέα πατρίδα στην Κόνιτσα.
Αφού τελείωσε το δημοτικό σχολείο στην κωμόπολη της Ηπείρου, αποφάσισε να μονάσει, καθώς ο βίος του περιστρεφόταν ανέκαθεν γύρω από τα θεία και ο πιτσιρίκος παραήταν θεοσεβής για την ηλικία του: «Έφευγα το πρωί με λίγο νερό και σκαρφάλωνα σε έναν βράχο, έξω στο βουνό, να κάνω προσευχή όπως οι στυλίτες … κατά το απόγευμα που με έπιανε λιγούρα όμως άλλαζα γνώμη … ‘‘ας πάω σπίτι να φάω λίγο’’ έλεγα και κατέβαινα από τον βράχο».
Αφού εργάστηκε για λίγο ως μαραγκός και ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, όπου υπηρέτησε ως ασυρματιστής, πήγε πράγματι στο Άγιο Όρος για να μονάσει, αν και οι εκκρεμότητες της κοσμικής ζωής τον ανάγκασαν να κάνει ένα μικρό διάλειμμα: επιστρέφει έτσι στον πρότερο βίο του για έναν χρόνο ώστε να αποκαταστήσει τις αδερφές του.
Όταν τις πάντρεψε, επέστρεψε στο ιερό άβατο του Αγίου Όρους, όπου και πέρασε την υπόλοιπη ζωή του σύμφωνα με τις ασκητικές αρχές της μοναστικής πολιτείας, έχοντας ανακαλύψει την ευεργετική επίδραση της πίστης από πολύ νωρίς στη ζωή του: «Στην εκκλησία πήγαινα πρωί πρωί, πριν χτυπήσει η καμπάνα, και πολλές φορές περίμενα να έρθει ο παπάς να ανοίξει την εκκλησία … τέτοιο πόθο είχα».
Τον τιμητικό τίτλο του «ασυρματιστή του Θεού» δεν τον απέκτησε άδικα, καθώς ήταν στρατιώτης στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου. Και μπορεί να υπηρετούσε ως ασυρματιστής, γνώρισε όμως και μάχες και πολεμικές φρίκες, με την αυτοθυσία του να μένει μνημειώδης στη μονάδα του: «Όταν γινόταν καμία επικίνδυνη επιχείρηση, κοιτούσα να πάω εγώ. Αν αδιαφορούσα και πήγαινε κάποιος άλλος στη θέση μου και σκοτωνόταν, μετά θα με σκότωνε μια ζωή η συνείδησή μου, ενώ στον πόλεμο μια φορά σκοτώνεσαι».
Ήταν στα 30 του χρόνια ζωής όταν έγινε τελικά μοναχός στο Άγιο Όρος και πέρασε από αρκετές μονές, ενώ η δράση του θα τον φέρει ακόμα και στη χερσόνησο του Σινά, όπου θα περάσει τρία περίπου χρόνια. Αν και ήταν στην Αθωνική Πολιτεία που θα ασκήτευε και θα περνούσε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, αποκτώντας προοδευτικά τη φήμη του θεραπευτή, του ανθρώπου που γιάτρευε δηλαδή ποικίλες αρρώστιες, αλλά και του εξορκιστή. Την ίδια στιγμή, αναδείχθηκε σε μεγάλο καθοδηγητή για πλήθος πιστών, καθώς τα χαρίσματά του ήταν τέτοια που λειτούργησαν ως πηγή έμπνευσης για πολλούς.
Θα αφήσουμε κατά μέρος τους υπερφυσικούς άθλους του, τα θαύματα και τις πάλες με τα δαιμόνια για να συζητήσουμε το μεγαλύτερο χάρισμα του γέροντα, αυτό που είτε πιστεύει είτε δεν πιστεύει κανείς στα θεία δεν μπορεί να αμφισβητήσει, καθώς η αλήθεια του είναι πανανθρώπινη, οικουμενική και εξίσου θεϊκή και κοσμική: η αγάπη!
Το θαύμα της αγάπης
Αν πρέπει να κρατήσουμε ένα και μόνο ένα μάθημα από τον γέροντα Παΐσιο, αυτό θα ήταν η έμφαση που έδινε στην χωρίς όρια και όρους αγάπη, αυτή που στρέφεται δίχως δισταγμό και δεύτερη σκέψη στον συνάνθρωπό μας. Ο ίδιος αγαπούσε φλογερά τους ανθρώπους και δεν τους ξεχώριζε με βάση τάξεις, έθνη, φυλές, θρησκείες και προσωπικές επιλογές.
Όλοι ήταν άνθρωποι του Θεού και σε όλους άξιζε ένας παρηγορητικός λόγος, όποιο κι αν ήταν το πλαίσιο της ζωής τους. Κανείς δεν ήταν καλός ή κακός στα μάτια του Θεού, απλώς πλανημένος και ξεστρατισμένος, δεν δικαιούνταν λοιπόν ο φωτισμένος γέροντας να διακρίνει τους ανθρώπους σε κατηγορίες αξιότητας και αναξιότητας.
Ήταν αυτή η απόλυτη αγκαλιά και η άπλετη κατανόηση που μάζευε τους ανθρώπους γύρω του. Προοδευτικά, εκατοντάδες πιστοί θα τον επισκέπτονταν καθημερινά στο κελί του. Ο γέροντας άκουγε τον πόνο, την αγωνία και τα προβλήματα του κόσμου γνωρίζοντας ότι τις περισσότερες φορές ένα προσεκτικό αυτί έφτανε για να αποφορτίσει την κατάσταση.
Σύντομα ο λαός άρχισε να μιλά για θαυματουργές επεμβάσεις του γέροντα, ο οποίος με τον Θεό παραστάτη έλυνε τα άλυτα και θεράπευε τα αθεράπευτα. Ο γέροντας Παΐσιος αναδείχθηκε έτσι ως το επίγειο δώρο του Θεού στους ανθρώπους, με τη φήμη του να υπερβαίνει τα ελλαδικά σύνορα. Από καιρού σε καιρό, εγκατέλειπε τη μοναστική αγκαλιά της Αθωνικής Πολιτείας για να κατεβεί στο ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης και να βρεθεί δίπλα σε αυτούς που δεν μπορούσαν να τον επισκεφθούν στο Άγιο Όρος, όπως οι γυναίκες, οι ανήμποροι και οι άρρωστοι.
Αμέτρητες πραγματικά προσωπικές και επώνυμες μαρτυρίες περιγράφουν τα θαύματα του γέροντα και εξίσου αναρίθμητες είναι και οι ευχαριστίες ανθρώπων που παρηγορήθηκαν, θεραπεύτηκαν και ευεργετήθηκαν από τη δράση του. Είπαμε, δεν είναι χώρος εδώ για κουβέντα περί θαυμάτων και ο καθένας ξέρει καλύτερα για τον εαυτό του, ο ταπεινός άγιος Παΐσιος φαίνεται όμως να είχε τον τρόπο του με το θαύμα, έτσι όπως πέρασε τουλάχιστον στο μυαλό και τις ζωές εκατοντάδων πιστών που σπεύδουν να προσυπογράψουν τη θαυματουργή του δράση. Όπως το θέλει εξάλλου η λαϊκή μας παράδοση, τα θαύματα του οσίου Παΐσιου γεμίζουν 20 τόμους βιβλία!
Ο δύσκολος μοναστικός βίος άφησε όμως το χνάρι του στην υγεία του γέροντα, αν και ο ίδιος υπέμενε τις αρρώστιες και τις ταλαιπωρίες στωικά και γενναία. Όλοι έλεγαν για το πώς περιφρονούσε τον πόνο και πώς τον ξεγελούσε! Η αρρώστια ήταν όμως καρκίνος και ο γέροντας δεν μπορούσε πλέον να αγνοεί την τραγική κατάσταση της υγείας του. Εγχειρίστηκε κάποια στιγμή, αν και δεν θα γλίτωνε τη ζωή του: ο γέροντας Παΐσιος κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου 1994 και ενταφιάστηκε στο προαύλιο του Ιερού Ησυχαστηρίου του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Αν και δεν είχε πει ακόμα τον τελευταίο του λόγο, καθώς στα επόμενα χρόνια θα έρχονταν στο φως τόσο τα γραπτά του όσο και το έργο του, το οποίο έμελλε να ζήσει μια δεύτερη ζωή που δεν λέει να καταλαγιάσει. Τα τέσσερα βιβλία που συνέγραψε ο Παΐσιος («Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης» το 1991, «Ο Γέρων Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης» το 1986, «Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα» το 1993 και «Επιστολές» το 1994) αποτελούν πλέον αντικείμενο μελέτης…
Προφητείες
Ο γέροντας φαίνεται να μιλούσε περισσότερο για χριστιανικά διδάγματα παρά για νοστραδαμικού τύπου προφητείες. Τον ενδιέφερε να διδάξει τον ενάρετο βίο, το θέλημα του Θεού, την ανιδιοτέλεια, το φιλότιμο, την αγάπη, την καλή προαίρεση, τη θεία δικαιοσύνη και πρόνοια, τη σεμνότητα και ταπεινότητα, αλλά και την υπακοή («να υπακούμε και όταν αδικούμαστε, γιατί ο Θεός ανταποδίδει την υπομονή στην αδικία»).
Αυτή ήταν η βασική ατζέντα του καθημερινού του κηρύγματος στους πιστούς που έσπευδαν να τον συναντήσουν στο αρχονταρίκι της αγιορείτικης μονής. Οι αποκαλύψεις του γέροντα για τα μελλούμενα είχαν να κάνουν όπως είπαμε με το όνειρο του Βυζαντίου και τη Μικρά Ασία, την Κωνσταντινούπολη και τους γείτονες Τούρκους (όπως το περιβόητο: «Οι Τούρκοι δεν έχουν ακόμα πολλές ημέρες. Τα κόλλυβα τα έχουν στο ζωνάρι τους») και εμπεριέχονται εν πολλοίς στο βιβλίο του επισμηναγού Νικόλαου Ζουρνατζόγλου «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924-1994».
Όταν δεν ήταν επεξηγήσεις των προφητειών του Κοσμά του Αιτωλού και δεν περιστρέφονταν γύρω από τη δράση του Αντίχριστου, είχαν να κάνουν με τα τεκταινόμενα της Πόλης και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις (όπως ο διαμελισμός της Τουρκίας και η συζήτηση για τα περίφημα «Εξαμίλια»), αλλά και τις εξελίξεις στο Αιγαίο και την παρέμβαση της Ρωσίας. Αν ήταν απλώς ευσεβείς πόθοι του μοναχού για την αναγέννηση της ορθοδοξίας ή προφητείες που μέλλει να επιβεβαιωθούν (ή όχι), αυτό παραμένει ζήτημα προτίμησης και προσωπικού γούστου.
Ήδη πριν από τον θάνατο του γέροντα, ο μύθος του ως προφήτη είχε γενικευτεί και δεν ήταν λίγοι οι μοναχοί της Αθωνικής Πολιτείας που του ασκούσαν κριτική, μιλώντας για εθνικιστικά παραληρήματα του Παΐσιου. Την ίδια στιγμή, πλήθος βιβλίων για τις διδασκαλίες και τις προφητείες του κυκλοφόρησαν σωρηδόν, με την αξιοπιστία τους να ελέγχεται πια ως προς την πιστότητα των καταγραφών τους. Το προφητικό του τοπίο έχει σαφώς συσκοτιστεί τα τελευταία χρόνια και πλέον δεν είναι εύκολο να ξεδιαλύνει κανείς τον μύθο από την πραγματικότητα των λεγομένων του.
Αν και δεν ήταν οι προφητείες ο ακρογωνιαίος λίθος της ζωής και του έργου του, αλλά η πεφωτισμένη διδασκαλία του και το θείο δώρο της προσευχής που πρόσφερε στους πιστούς. Αυτά τον μετέτρεψαν σε έναν από τους σημαντικότερους ασκητές του 20ού αιώνα, έναν μοναχό που αφιερώθηκε δηλαδή ολόψυχα στον Θεό και κήρυξε το πανανθρώπινο μήνυμα της αγάπης… -----------
Η αγιοσύνη και η ανάγκη να πιστεύουμε σε κάτι μέσα από ένα debate στο newsbeast.gr. Στις 13 Ιανουαρίου του 2015, η Ορθόδοξη Εκκλησία κατέταξε τον γέροντα Παΐσιο στο αγιολόγιό της. Ο αγιορείτης μοναχός, κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, 21 χρόνια μετά το θάνατό αναγνωρίστηκε και επίσημα ως άγιος.
Ποια είναι όμως η σημασία της αξιοκατάταξης ενός προσώπου για τη σύγχρονη Εκκλησία; Το όνομα του Παΐσιου συζητήθηκε πολύ με αφορμή τις αναφορές για τη ζωή, τα θαύματα και τις προφητείες που συνδέθηκαν με το όνομά του.
Ποιος όμως ορίζει σήμερα την αγιοσύνη ενός προσώπου; Ο Νίτσε αντιμετώπιζε τη θρησκεία με έντονα κριτική ματιά, κινούμενος στα όρια του μηδενισμού και της αθεΐας. Ο Καζαντζάκης απειλήθηκε με αφορισμό από την Ορθόδοξη Εκκλησία για τον «Καπετάν Μιχάλη» και τον «Τελευταίο Πειρασμό» για να απαντήσει ότι: «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να 'ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να 'στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ».
Κατά πόσο ο ίδιος ο Παΐσιος είχε ανάγκη την αγιοκατάταξή του 21 χρόνια μετά, εφόσον «ήταν ήδη άγιος στις συνειδήσεις», όπως λέει ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου, Δημήτρης Τσελεγγίδης, ο οποίος τον γνώρισε και επηρεάστηκε εντονότατα από εκείνον; Ο καθηγητής μιλάει για την αποδοχή της διαφορετικότητας, με τον τρόπο που ορίζει η Εκκλησία του Χριστού και μόνο μέσα από το δρόμο της μετάνοιας, όπως ο ίδιος λέει.
Από την άλλη πλευρά ο ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής, Γιάννης Αυγουστάτος, «πατάει» στην ανάγκη των ανθρώπων να πιστεύουν κάπου. Μία ανάγκη, που όπως λέει πηγάζει από το αίσθημα της αδυναμίας του ανθρώπου. Σχολιάζει τον φετιχισμό της λατρείας των ιερών αντικειμένων και μιλάει για το ρόλο του ασυνείδητου στις ενστικτώδεις επιλογές του ατόμου. Μία από αυτές είναι και η πίστη στη θρησκεία.
Δύο πρόσωπα με εκ διαμέτρου αντίθετη προσέγγιση το καθένα, μιλούν στο newsbeast.gr , σε μια προσπάθεια να δώσουν απαντήσεις για τη σχέση του ανθρώπου με τη θρησκεία και την αγιοποίηση προσώπων που εξελίχθηκαν σε σύμβολα. Στο επίκεντρο ο πρόσφατα αγιοκαταχθείς, άγιος Παΐσιος.
- Κύριε Αυγουστάτε τον Ιανουάριο είχαμε την αγιοκατάταξη του Παϊσίου. Ποια είναι η σημασία μιας τέτοιας κίνησης; Κρύβει κάποιον ιδιαίτερο συμβολικό για τον μέσο θνητό; «Έβλεπα κάποια στιγμή ένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία του Φράνκο. Κάποια στιγμή ανέφερε ότι η Εκκλησία είχε σκεφτεί να τον αγιοποιήσει. Με αυτό θέλω να πω ότι η αγιοποίηση έχει γίνει και ένα στοιχείο πολιτικής ισχύος και κατεύθυνσης του κόσμου. Επίσης, στη Ρώμη θεοποιούσαν τους αυτοκράτορες Θεούς. Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο αυτό».
- Ποια η σημασία της πίστης στη ζωή μας; «Όταν λέμε για θρησκεία μιλάμε για μία ενδόμυχη ανάγκη του ανθρώπου να αναζητήσει κάτι βαθύτερο ή να ψάξει για παρηγοριά κάπου. Ανάλογα με τον τρόπο, που ο κάθε άνθρωπος είναι κατασκευασμένος, μπορεί να έχει χονδροειδή ή λεπτοειδή μορφή. Άλλος μπορεί να καταφύγει σε μία μεταταφύσική θεωρία και άλλος να αγκιστρωθεί σε μία ειδωλολατρική θρησκεία. Μην ξεχνάτε ότι και οι σύγχρονες θρησκείες περιέχουν ένα ειδωλολατρικό στοιχείο. Ειδικά όταν ασκείται φετιχισμός μέσα από τα λεγόμενα θρησκευτικά αντικείμενα. Είδαμε πρόσφατα να τίθενται σε προσκύνημα οι πλαστικές σαγιονάρες του Παϊσίου. Κατά καιρούς συνέβη κάτι ανάλογο με τη ζώνη της Παναγίας, το δοντάκι κάποιου άλλου αγίου ή το Τίμιο Ξύλο, το οποίο αν το ζυγίσει κανείς, θα πρέπει να έχει πολλούς τόνους βάρους. Γιατί όλοι κουβαλάνε ένα κομμάτι από αυτό. Από την άλλη δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι ο κόσμος ζητάει κάτι χειροπιαστό. Ένα φυλακτό, το αγιασμένο νερό ή οτιδήποτε άλλο».
- Είναι μία ψευδαίσθηση η θρησκευτική πίστη, έτσι τουλάχιστον όπως εσείς την παρουσιάζετε ή διαθέτει τελικά ρεαλιστική βάση; «Το θέμα της πίστης έχει να κάνει με την αίσθηση της αδυναμίας του ανθρώπου. Παράδειγμα οι γιατροί, οι οποίοι όταν έχουν κάποιον ασθενή σε τελικό στάδιο ασθένειας σηκώνουν τα χέρια ψηλά, λέγοντας ότι «μόνο ένα θαύμα μένει». Γι’ αυτό πολλοί άνθρωποι ψάχνουν να βρουν μία ελπίδα. Η πίστη προσφέρει μία ελπίδα και οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν έτοιμες απαντήσεις. Μια θρησκεία κατασκευασμένη με τέτοιον τρόπο, ενέχει αυτό το ανορθολογικό στοιχείο, με αποτέλεσμα ο καθένας να πιστεύει το οτιδήποτε.
Μιλώντας για τα θαύματα, εντάσσονται στην παράδοση. Εμφυτεύεται στο ασυνείδητο και όταν κάποιος έχει μία μεγάλη ανησυχία, στην οποία δεν μπορεί να βρει απαντήσεις, καταφεύγει στον ανορθολογισμό. Και δεν είναι μόνο η θρησκεία. Ανάλογες περιπτώσεις είναι οι μάγισσες, τα μέντιουμ ή άλλες πηγές».
- Ακόμα και σήμερα που ζούμε στο 2015 και έχουμε μεγαλύτερη πρόσβαση στην ενημέρωση, πολύς κόσμος συνεχίζει να τιμά τους Αγίους. Πώς το εξηγείτε; «Ο άνθρωπος δεν έχει αλλάξει πολύ στο πέρασμα των αιώνων. Αυτό που αλλάζει μέσα από τον πολιτισμό τις τελευταίες εκατονταετίες, είναι η επιδερμίδα του εγκεφάλου, γνωστή ως cortex. To υποσυνείδητο όμως, το οποίο λειτουργεί στον μεσεγκέφαλο και στο κατώτερο στέλεχος του εγκεφάλου, είναι κατώτερο όσο μορφωμένος και αν είναι κάποιος. Επομένως σε μία κατάσταση μεγάλου κινδύνου, πέφτει ο διακόπτης της λογικής και λειτουργεί το τμήμα του ασυνειδήτου, το οποίο δεν έχει εξελιχθεί τις τελευταίες χιλιετίες. Από αυτή την άποψη δεν διαφέρουμε σε τίποτα από τον άνθρωπο που έζησε πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια. Βλέπουμε άλλωστε πώς ένας λαός πολιτισμένος, αντέδρασε στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και δεν είναι μόνο οι Γερμανοί. Και άλλοι λαοί έκαναν κάτι αντίστοιχο. Όλη αυτή η ανθρωπιστική γνώση και η καλλιέργεια παραμερίστηκε από ένα πρωτόγονο στοιχείο. Οι Γερμανοί προέβησαν στα πιο σοβαρά εγκλήματα με μεγάλη φυσικότητα, ακολουθώντας μία μαζική παράκρουση».
- Άρα λοιπόν κάποιος, ο οποίος πιστεύει στον Παΐσιο, εκδηλώνει μία ενστικτώδη αντίδραση; «Η παράδοση παίζει πρωταρχικό ρόλο σε αυτό, όπως σας προείπα. Μην ξεχνάμε πόσες εκκλησίες υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. Επί παραδείγματι η Παναγία της Τήνου. Χιλιάδες άνθρωποι προστρέχουν κάθε χρόνο εκεί. Όταν μεγαλώνει ένα παιδί, γαλουχείται στο να κάνει ένα τάμα, να προσεύχεται, να πηγαίνει τη λαμπάδα στην εκκλησία. Όλο αυτό είναι μέσο της κουλτούρας μας και γι’ αυτό δεν μας ξενίζει.
Όσο και να έχουμε μορφωθεί αυτό το κομμάτι ενυπάρχει μέσα μας. Γι’ αυτό και αν κάποιος αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα υγείας, καταφεύγει σε αυτή την πηγή που λέγεται θρησκεία και βρίσκεται βαθιά ριζωμένη μέσα του».
- Ακόμα και κάποιος άθεος έχει ανάγκη κάπου να πιστεύει; «Η πίστη δεν έχει να κάνει μόνο με τη θρησκεία. Μπορεί να την ανακαλύψει κανείς και σε μία ιδεολογία ή στη λατρεία κάποιου προσώπου. Στο ερώτημα γιατί κάποιος ακολουθεί μία ιδεολογία ή ένα ρεύμα, την απάντηση είχε δώσει σε ένα βιβλίο του ο φιλόσοφος Έριχ Φρομ. Όπως έλεγε, ο άνθρωπος κατά βάση νοιώθει μόνος, δεν μπορεί να σηκώσει αυτή την υπαρξιακή ευθύνη και είναι πολύ εύκολο να καταφύγει σε αυτή την ομαδική πρόταση. Είτε πρόκειται για ιδεολογία, είτε αποτελώντας μέρος μίας μάζας με συγκεκριμένο προσανατολισμό. Γι’ αυτό και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα διαθέτουν μεγάλη γοητεία.
Όταν σήμερα αναρωτιόμαστε γιατί η Χρυσή Αυγή έχει τόσο μεγάλη αποδοχή, η απάντηση είναι ότι έχει ολοκληρωτική σκέψη. Δεν αφήνει καμία αμφιβολία για κάτι άλλο. Ενώ ο πολιτισμός φέρνει και την αμφιβολία. Κάθε δογματική σκέψη μας απαλλάσσει από το άγχος, μας δίνει ταυτότητα και νόημα».
- Αν λοιπόν μιλήσουμε για τα θαύματα που έκανε ο Παΐσιος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μία μορφή αυθυποβολής; Μήπως οι ίδιοι οι ασθενείς πίστευαν ότι μπορούν να ξεπεράσουν το πρόβλημά τους και τελικά τα κατάφερναν; «Απαντώντας σε αυτό που μου λέτε, θα σας πω ότι η δύναμη της πίστης μπορεί να κάνει θαύματα. Μπορεί κάποιος – ακόμα και άθεος – να πιστεύει ότι θα γίνει καλά, και τελικά να το καταφέρει.
Έχει φανεί ότι ο εγκέφαλος έχει μεγάλη επιρροή πάνω στο σώμα. Ό,τι πιστεύουμε γίνεται. Κι αυτό αποδείχτηκε και με βιολογικές παραμέτρους και μετρήσεις. Έχει τεράστια σημασία ο τρόπος, με τον οποίο σκέφτεται ένας άνθρωπος και αυτό αντανακλάται και στην υγεία του.
Από εκεί και ύστερα εάν φτάσουμε στο επίπεδο του μεταφυσικού, για φαινόμενα που ξεπερνούν τη γνώση της επιστήμης, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς τίποτα, θεωρώντας ότι όλα είναι προϊόν παράκρουσης και μαζικότητας σε ό,τι αφορά στη θρησκεία. Ας μην είμαστε τόσο απόλυτοι όμως γιατί και η επιστήμη έχει την τάση, να αγνοεί όσα φαινόμενα δεν μπορεί να ερμηνεύσει. Ωστόσο υπάρχουν πολλά φαινόμενα, τα οποία αποτελούν τον τομέα που αύριο θα διευρύνουν τα όρια της επιστήμης».
- Το θαύμα είναι ένα ανεξήγητο φαινόμενο; «Αν μελετήσετε τη φαινομενολογία της παραψυχολογίας, που υποτίθεται ότι ερευνάται από άτομα με επιστημονικά κριτήρια, υπάρχουν φαινόμενα, τα οποία η επιστήμη δεν μπορεί να τα ερευνήσει, αλλά τα ερευνά η παραψυχολογία. Τέτοιο παράδειγμα είναι η τηλεπάθεια, η πρόγνωση ή η οπισθόγνωση. Να γνωρίζει κάποιος στοιχεία του παρόντος ή του μέλλοντος. Όλα αυτά τα στοιχεία ερευνά η κβαντική φυσική, η οποία λέει ότι ο χρόνος δεν υφίσταται πραγματικά.
Πράγματα τα οποία μπορεί να μας φαίνονται αδιανόητα, όταν τα αντιμετωπίσουμε με μία καρτεσιανή αντιμετώπιση, με βάση τη νευτώνια φυσική, σε ένα λεπτοφυές επίπεδο μπορεί να μην είναι αδιανόητα. Κι εκεί η επενέργεια του νου μπορεί να κάνει πράγματα, τα οποία θεωρούνται θαύματα. Δεν μπορώ όμως να αποκλείσω τέτοια φαινόμενα, αλλά ούτε και να γενικεύσω δεδομένου ότι μερικοί τα εκμεταλλεύονται προς ίδιον όφελος».
- Ο Φρόυντ έλεγε ότι η θρησκεία είναι ψευδαίσθηση και ότι αντλεί δύναμη από την ευκολία της να προσαρμόζεται σε ενστικτώδεις μελαγχολικές παρορμήσεις. «Αυτή είναι μία προσέγγιση. Αν όμως πάρουμε και τον φροϋδισμό ως μία νέα θρησκεία και αυτό που είπε ως δογματική απόλυτη αλήθεια, γινόμαστε κι εμείς θρησκόληπτοί. Γιατί μετά τον Φρόυντ υπήρξε και ο Γιουνγκ ο οποίος μελέτησε το ασυνείδητο και είχε παραψυχολογικές εμπειρίες. Αν κανείς είναι ανοιχτός αφήνει ένα παραθυράκι. Όμως και η επιστήμη όταν δεν μπορεί να δει κάτι, κλείνει αυτό το παραθυράκι».
- Αν θεωρήσουμε ότι η αγιοποίηση ενός ανθρώπου είναι η πορεία προς την αθανασία, ασυνείδητα πιστεύουμε κι εμείς ότι θα γίνουμε αθάνατοι μέσω ενός αγίου; «Όταν η δική μας θρησκεία λέει: «προσδοκώ ανάσταση νεκρών», από μόνο του αυτό αποτελεί μία παρηγοριά για τον άνθρωπο που τρέμει μπροστά στο θάνατο. Είναι βέβαια διαφορετική η κατανόηση που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες γύρω από τον θάνατο. Ο Πλάτωνας έλεγε ότι «φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου». Επομένως όχι μόνο δεν τον φοβόταν, αλλά μέσα από τη συνειδητοποίησή του προσπαθούσε να αγγίξει αυτή την υπερβατική φύση. Αν προσεγγίσουμε όμως τη βαθειά θρησκευτική ανάγκη του ανθρώπου να αισθανθεί μέρος του όλου και να υπερβεί το πεπερασμένο της ύπαρξής του, αναγνωρίζοντας ότι έχει και ένα υπερφυσικό κομμάτι, το οποίο πρέπει να βιώσει, τότε αυτή η πλευρά της θρησκείας η πιο εκλεπτυσμένη, έχει άλλη αξία και άλλο σκοπό.
- Η θρησκεία είναι άμεσα συνυφασμένη με τη θρησκευτική πίστη, με τα σύμβολα της Εκκλησίας και τα είδωλα; «Σε ένα μεγάλο βαθμό ναι. Μην ξεχνάτε όμως ότι ο κάθε άνθρωπος προσεγγίζει τη θρησκεία ανάλογα με την εσωτερική του καλλιέργεια. Άλλοι την προσεγγίζουν εντελώς επιφανειακά και τελετουργικά και άλλοι εισέρχονται βαθύτερα εμπειρικά ή βιωματικά. Ένας ασκητής στο Άγιο Όρος για παράδειγμα, εφαρμόζει τεχνικές που εφαρμόζουν και οι γιόγκι στην Ινδία και προσπαθεί να βιώσει άμεσα τη θέωση μέσα από τεχνικές αναπνοής, ασκήσεις ή άλλα μέσα. Δεν αρκείται στην απλή πίστη».
- Τα βιώματα ή οι εμπειρίες τι ρόλο μπορεί να έχουν ως προς το να πιστέψουμε ή όχι σε έναν Άγιο; «Κάποτε είχαν ρωτήσει έναν γκουρού στην Ανατολή αν πιστεύει στο Θεό. Εκείνος απάντησε ότι δεν πιστεύει. Γεγονός που προκάλεσε απορία. "Πώς εσύ ένας άγιος άνθρωπος και δεν πιστεύεις στο Θεό", επέμειναν. "Εγώ γνωρίζω", τους απάντησε.
Αυτό σημαίνει πως όταν έρθει η γνώση, δεν χρειάζεται η πίστη. Όταν κάποιος συνειδητοποιήσει, βιώσει, τότε αυτόματα πιστεύει ότι αυτό που υπάρχει εκεί έξω είναι παρόμοιο με αυτό που ανακάλυψε μέσα του. Κι έτσι ανακαλύπτει μέσω της αυτογνωσίας. Πόσοι όμως καταφεύγουν σε αυτή την άσκηση; Να βιώσουν αυτή τη θέωση;
Πολλοί ακολουθούν τόσο παθητικά ένα «πιστεύω», όσο και υποκριτικά. Παράδειγμα οι πολιτικοί οι οποίοι παρακολουθούν τις λειτουργίες, εξαπατώντας ουσιαστικά τον κόσμο για να εξασφαλίσουν μία εικόνα λαϊκού ερείσματος. Πνευματικότητα όμως, είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να γνωρίσει την πραγματική του ουσία».
- Η οποία απέχει από τα χειροπιαστά σύμβολα όπως το λείψανο ενός Αγίου ή τα ιερά άμφια ενός Γέροντα; «Αυτή η εικονολατρία μην ξεχνάτε ότι υπήρχε και στο Βυζάντιο. Οι Μουσουλμάνοι αντιθέτως δεν έχουν απεικονίσεις του Θεού, αλλά έχουν τα αραβουργήματα. Κάποιοι άνθρωποι όμως έχουν την ανάγκη να ακουμπήσουν πάνω σε κάτι για να προσευχηθούν. Όμως, όσο περισσότερο εκλεπτυσμένος είναι κάποιος, αντιμετωπίζει την εικόνα ως σύμβολο, το οποίο παραπέμπει σε μία έννοια.
Όπως τα αρχαία αγάλματα. Δεν τα αντιμετώπιζαν όλοι ως είδωλα, αλλά τα έβλεπαν ως τον συμβολισμό μίας ποιότητας, μίας αρετής που το άγαλμα ενθύμιζε με τη μορφή του. Αν κάποιοι εκλαμβάνουν τα σύμβολα αυτά ως κάτι το οποίο ενέχει μαγικές ιδιότητες αυτό είναι μία ανθρώπινη αδυναμία. Και δυστυχώς οι εκκλησιαστικοί κύκλοι την καλλιεργούν. Είναι όμως και μία δύναμη για μία εκκλησία να έχει ένα άγιο κοκαλάκι ή ένα κομμάτι από άμφιο, γιατί ο κόσμος θέλει κάτι απτό. Πού θα προσκυνήσει; Σε μία αφηρημένη έννοια; Και ας μην ξεχνάμε το οικονομικό όφελος που έχουν αυτά, δεδομένου του πλήθους κόσμου που σπεύδει να τα προσκυνήσει».
- Τι σημαίνει Άγιος; «Οι Άγγλοι χρησιμοποιούν τη λέξη “Holy” που σημαίνει ολόκληρος. Είναι λοιπόν εκείνος, ο οποίος αυτοολοκληρώνεται, εκπληρώνεται ασχέτως θρησκείας ή ιδεολογίας. Εξελιγμένοι άνθρωποι υπάρχουν σε κάθε θρησκεία, σε κάθε σημείο του πλανήτη. Άγιος θα μπορούσε να είναι και ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να φτάσει στην πνευματική ολοκλήρωση. Δεν χρειάζεται κανείς για να είναι ένα πρόσωπο αξιοσέβαστο, να αποτελεί θρησκευτικό σύμβολο.
Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως άγιο τον Καζαντζάκη. Κατά τη δική μου λαϊκή προσέγγιση. Το πώς τον κρίνει επίσημα η κάθε θρησκεία προσωπικά δεν με ενδιαφέρει. Κάποιοι άλλοι θεωρούν άγιο τον Νίτσε ή κάποιο άλλο πρόσωπο, το οποίο θεωρούν σύμβολο. Ή ακόμα και έναν καλλιτέχνη, τον Μπαχ, τον Μότσαρτ.
Σκεφθείτε ότι σήμερα, που μιλάμε για αγίους, οι άγιοι της νεολαίας είναι οι ηθοποιοί, οι ποδοσφαιριστές. Η ομάδα είναι η θρησκεία τους. Αυτή όμως είναι μία κατώτερης ποιότητας θρησκεία. Γι’ αυτό και εμφανίζεται η βία στα γήπεδα. Έχει καλλιεργηθεί η θρησκευτικότητα του θεάματος. Κάποιοι αντί να ασπαστούν την ιδεολογία μιας θρησκείας, ασπάζονται την ιδεολογία μιας ομάδας. Και είναι πιο φανατικοί και από τους τζιχαντιστές».
- Βέβαια υπάρχει και η θρησκευτική βία, ο θρησκευτικός φανατισμός… «Ας μην ξεχνάμε ότι και ο θρησκευτικός φανατισμός μπορεί να οδηγήσει σε βία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι θρησκευτικοί πόλεμοι, οι Σταυροφορίες, η Ιερά Εξέταση. Αλλά και η ίδια η Χριστιανοσύνη έχει πολύ… λερωμένα ρούχα».
- Είναι ένας τρόπος η αγιοποίηση για τον εξαγνισμό κάποιων προσώπων; «Χαρακτηριστική είναι η ηρωοποίηση προσώπων από τα πολιτικά κόμματα. Ψάχνουν να βρουν κάποιον που τον έχουν σκοτώσει ή πέθανε και να τον κάνουν ήρωά τους. Σαφώς η θρησκεία έχει ανάγκη από ζωντανά σύμβολα για να παραμείνει ζωντανή, να μην μετατραπεί σε μουσειακό είδος. Και στην Ιταλία για παράδειγμα δεν έχουν μόνο τους αγίους γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Έχουν και τους μπεάτους και κάποιες ακόμα κατηγορίες αγιοποίησης για να υπάρχει εκσυγχρονισμός και συνέχεια σε όλο αυτό το οικοδόμημα».
- Σήμερα είναι ο Παΐσιος ο οποίος αγιοποιείται και αύριο κάποιος άλλος, σύμφωνα με αυτά που μου λέτε; «Σαφώς θα βρεθεί κάποιος να πει ότι με άγγιξε ο τάδε και έγινα καλά. Είναι εύκολο να κατασκευάσουμε ή να αποδομήσουμε έναν άγιο ή έναν ήρωα. Μερικές φορές η αγιοποίηση των αγίων γίνεται σε βάρος των ίδιων. Γιατί αν ρωτούσαμε τον ίδιο τον Παΐσιο, ο ίδιος όντας έντιμος μπορεί να απαντούσε ότι δεν επιθυμεί την αγιοποίησή του. Πολύ πιθανό είναι ότι οι περισσότεροι έγιναν άγιοι χωρίς την έγκρισή τους».
Στη συνέχεια ο καθηγητής, Δημήτρης Τσελεγγίδης, μιλάει για τον Παΐσιο, όπως τον γνώρισε εκείνος από τα φοιτητικά του χρόνια, όταν τον επισκέφθηκε στο Άγιο Όρος. Για το ρόλο που εκείνος διαδραμάτισε στη συνέχεια της ζωής του, καθώς και για την ξεχωριστή προσωπικότητα του Αγίου Παΐσίου.
- Κύριε Τσλεγγίδη τι σημαίνει για την Εκκλησία η αγιοκατάταξη του γέροντα Παϊσίου; «Η αγιοκατάταξη ερμηνεύεται ως μία κίνηση ότι ο άνθρωπος γίνεται άγιος από το Θεό. Δεν μπορεί κανείς να γίνεται άγιος αν δεν του δοθεί η ενέργεια του Θεού, δηλαδή η αγιότητα. Πρόκειται για τη δογματική συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας που βλέπει δια των ακολουθούντων σημείων, αυτά τα οποία σχετίζονται με το πρόσωπο αυτό. Η Εκκλησία έρχεται θεσμικώς και κατακυρώνει την αγιότητα με μία επίσημη εκκλησιαστική πράξη».
- Ήρθε κάπως καθυστερημένα η συγκεκριμένη κίνηση από πλευράς της επίσημης Εκκλησίας δεδομένου ότι πέρασαν 21 χρόνια από τη στιγμή που εκοιμήθη ο Παΐσιος; «Η αγιότητα του πατρός Παϊσίου, τον οποίο γνώρισα από τα φοιτητικά μου χρόνια ήταν πιστοποιημένη στη συνείδησή μας επειδή μας το βεβαίωνε ο Θεός. Όχι απλώς νοητικώς, αλλά δια των ακολουθούντων σημείων του Αγίου Πνεύματος. Μας βεβαίωνε ο Θεός το λόγο του και ήταν συνείδηση ευρύτερα ότι ο Παΐσιος είναι άγιος.
Η αγιοκατάταξη είναι θέμα διαχείρισης της διοίκησης της Εκκλησίας, δηλαδή της Επισκοπής. Η Επισκοπή έχει τον θεσμικό ρόλο να προχωρήσει στην αγιοκατάταξη όταν εκείνη κρίνει. Όταν δηλαδή το Πνεύμα το Άγιο λειτουργήσει και στις συνειδήσεις ότι πρέπει να το κάνει. Δεν εξαναγκάζεται. Φυσικά και το γνώριζε ή το είχε πληροφορηθεί η Εκκλησία, καθότι ήταν γνωστές ανά τον κόσμο οι ευεργεσίες του Αγίου Παϊσίου.
Εγώ ως πιστός γνώριζα ότι ισχύει η αγιότητά του. Το ότι έγινε και τυπικά, δεν θα πω ότι δεν ήταν τίποτα. Ήταν ουσιαστικά η επισημοποίηση ότι μπορούμε να χρησιμοποιούμε τη λέξη άγιος, την οποία χρησιμοποιούσαμε ήδη».
- Εφόσον και εσείς ή και πολύς ακόμα κόσμος γνώριζε τον Παΐσιο, πόση σημασία έχει η τυπική αναγνώριση της αγιότητάς του; «Μικρή σημασία έχει. Επειδή όμως μπορεί να αμφισβητηθεί από τον οποιονδήποτε, λέγοντας ότι πρόκειται για υποκειμενική εκτίμηση και ενέχει τον κίνδυνο του σφάλματος, η θεσμική αναγνώριση αποτελεί την έκφραση της συλλογικής συνειδήσεως του πληρώματος της Εκκλησίας. Πάντως, παρά γεγονός ότι ο Άγιος Παΐσιος έχει κοιμηθεί η ουσία του δεν αλλάζει για εμένα. Τις ίδιες απαντήσεις που είχα από εκείνον όταν βρισκόταν εν ζωή, έχω και τώρα».
- Τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε στην πνευματικότητα του Παϊσίου; Κάποιοι μιλούν για τα θαύματα ή τις προφητείες του. «Τα θαύματα είναι το αποτέλεσμα. Εκείνο που προηγείται και πρέπει να υπάρχει είναι η αγιοπνευματική παρουσία. Στο πλαίσιο της Εκκλησίας, όταν μιλάμε για πνευματικότητα, δεν εννοούμε αυτό που νομίζει ο κόσμος ευρύτερα. Ο κόσμος εκλαμβάνει ως πνευματικότητα και τη διανόηση. Ότι δηλαδή δεν είναι έργο χειρών, αλλά έργο της διανοίας του ανθρώπου, θεωρείται από τον κόσμο ως πνευματικό.
Στην Εκκλησία όταν μιλάμε για έναν πνευματικό άνθρωπο, εννοούμε αυτόν που έχει ενεργό μέσα του το Πνεύμα το Άγιο. Κάθε πιστός το έχει λάβει στη βάπτισή του και ειδικότερα κατά το Άγιο Χρίσμα. Η διαφορά είναι ότι στη συνέχεια -όπως έλεγε ο Άγιος Παΐσιος- την έχει «μπαζώσει με τα απόβλητα της αμαρτίας του». Οπότε έχει καταστεί ανενεργή η χάρη του Θεού.
Στην Εκκλησία μέσω τις πνευματικής άσκησης, η οποία συνίσταται στις εντολές του Θεού και καταγράφεται στα Ευαγγέλια, μετέχοντας στα μυστήριά της που ενεργοποιούν την υπάρχουσα θεότητα μέσα μας, ο πατήρ Παΐσιος ενεργοποίησε την αγιότητά του. Αυτό του έδινε τη δυνατότητα σε σχέση προς τη διάθεση του άλλου που τον άκουγε, με την αγάπη που είχε για τον ακροατή του, να θεραπεύει».
- Ίσως όμως το γεγονός ότι κάποιος ασθενής θεραπευόταν να οφείλεται στο ενδιαφέρον που έδειχνε ο Παΐσιος. Έτσι, κάποιος να αντλούσε τη δύναμη και την πίστη ότι μπορεί να γιατρευτεί. Γεγονός είναι ότι πολλοί αμφισβητούν το θαύμα, όπως παρουσιάζεται από την Εκκλησία. Μήπως το θαύμα προέρχεται από την εσωτερική δύναμη του καθενός; «Όχι. Δεν είναι έτσι. Η εσωτερική δύναμη είναι η προαίρεση του ακροατή. Η διάθεση να δεχτεί με ένα ταπεινό φρόνημα. Η θεραπεία ερχόταν επειδή είναι ζωντανός φορέας του Αγίου Πνεύματος ο Άγιος Παΐσιος και αγαπούσε από καρδιάς τους ανθρώπους και τους πάσχοντες. Χαρακτηριστική είναι η φράση που χρησιμοποιούσε ο ίδιος: «Να μπορούσα να κομματιάσω την καρδιά μου και να τη μοιράσω σε όλους», θέλοντας έτσι να μοιράσει την αγάπη του σε όλους.
Ο Άγιος Παΐσιος ζητούσε από το Θεό για λογαριασμό του πάσχοντος, να τον γιατρέψει. Ο Θεός επιβράβευε τον Άγιο, δίνοντας αυτό που του ζητούσε, γιατρεύοντας τον πάσχοντα. Σε κάποιες περιπτώσεις ο πάσχων δεν ζητάει πάντοτε να τον γιατρέψει ο Άγιος, αλλά πολλές φορές όπως συνέβη με τον παραλυτικό, τον οποίο γιάτρεψε ο Χριστός, ο Άγιος ζητάει από μόνος του τη βοήθεια του Θεού για τη θεραπεία του ασθενούς. Βοηθάει όμως και η πίστη των άλλων. Εδώ παρεμβαίνει το εκκλησιολογικό φρόνημα, όπως το ονομάζουμε εμείς οι θεολόγοι. Αυτό σημαίνει ότι όπως σε μία οικογένεια όταν πάσχει κάποιος και δεν μπορεί να κάνει κάτι, και οι συγγενείς του τον πηγαίνουν στο γιατρό, έτσι και ο Παΐσιος ο πνευματικός γιατρός, θεραπεύει όχι μόνο εκείνους που έρχονται σε αυτόν. Θεραπεύει κι όσους αισθάνεται ότι έχουν την ανάγκη του με την «πνευματική τηλεόραση», την οποία διέθετε.
Ως προς τα θαύματα είναι πραγματικά γιατί έχουμε θεραπείες. Υπάρχουν περιστατικά θεραπείας, όπου οι ασθενείς τα έχουν καταθέσει. Παράδειγμα ένας καρκινοπαθής, τον οποίο θεράπευσε ο Παΐσιος. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα, χωρίς να έχει προηγηθεί ιατρική παρέμβαση.
Ένα άλλο παράδειγμα ήταν η παρότρυνση για χρήση γιατρού ή φαρμάκου. Σας αναφέρω ένα περιστατικό, το οποίο μου εμπιστεύθηκε γιατρός, καθηγητής, ο οποίος συνδεόταν με τον Πατέρα Παΐσιο. Σε μία συνάντηση που είχαν, είπε ο γιατρός στον Παΐσιο ότι τον πονούσε το στομάχι του. Ο Παΐσιος τον προέτρεψε να πάρει ένα ευτελές χάπι, χωρίς αποδεδειγμένη επιστημονικά δράση, τονίζοντάς του ότι θα γίνει καλά. Ο γιατρός γνώριζε το χάπι, και δεν γνώριζε ότι θεραπεύει το έλκος. Επειδή όμως ήταν ευλαβικός προς τον Γέροντα Παΐσιο, λίγο αργότερα γιατρεύτηκε. Μετά από δύο χρόνια, αποδείχτηκε ιατρικά ότι το χάπι αυτό θεράπευε το έλκος στομάχου».
- Περιγράψτε μας πώς γνωρίσατε τον Παΐσιο; Πότε συναντηθήκατε για πρώτη φορά; «Γνωριστήκαμε το 1969, όταν βρισκόμουν ως φοιτητής στη Μονή Σταυρονικήτα, Τότε ο πατήρ Βασίλειος ο Γοντικάκης έστειλε εμένα και κάποιους συμφοιτητές μου στο Άγιο Όρος για να συναντήσουμε όπως μας είχε πει έναν Γέροντα.
Μας είχε πει μάλιστα να επιστρέψουμε στο μοναστήρι που διαμέναμε πριν πέσει ο ήλιος. «Διαφορετικά θα σας αφήσω έξω από το μοναστήρι και θα σας ρίξω κουβέρτες να κοιμηθείτε έξω. Αυτή είναι η τάξη του μοναστηριού», πρόσθεσε. Εμείς γελάσαμε, και αναρωτηθήκαμε γιατί θα χρειαζόταν να επιστρέψουμε τόσο αργά στο μοναστήρι. Τι ήταν αυτό που θα μας κρατούσε τόσες ώρες;
Αφού τον είδαμε όλοι μαζί, στη συνέχεια τον συναντήσαμε και κατ’ ιδίαν για να του πούμε τα προσωπικά μας. Εκείνος τότε είχε κάνει μία σοβαρή επέμβαση υγείας και βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση. Αδύναμος και καταβεβλημένος μετά την επέμβαση στους πνεύμονες. Καθόταν σε μία πέτρινη πλάκα κάτω από μία ελιά κι εμείς απέναντί του. Εμείς παρά το γεγονός ότι μας είπε πως ήταν κουρασμένος, τον κρατήσαμε όλη την ημέρα νηστικό κάτω από τη ελιά, χωρίς να καταλάβουμε πώς πέρασε η ώρα έως τη δύση του ηλίου. Εκείνος μας έλεγε πράγματα που γλύκαναν την ψυχή μας, δίνοντας απαντήσεις ακόμα και σ’ εκείνα, τα οποία δεν ρωτήσαμε. Όλα όσα ήταν προσανατολιστικά για όλη μας τη ζωή. Έβαζαν σε τάξη τη σύγχυση ως προς την αξιολογική διαβάθμιση των πραγμάτων και ως προς την πραγματική ζωή. Νιώθαμε μία πνευματική θέρμη και μία γαλήνη λογισμών».
- Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που προσδιόρισαν την πορεία σας, μέσω της επαφής μαζί του; «Ήταν ένα πρόσωπο με ιδιαίτερο χιούμορ, γλυκύς άνθρωπος και ευφυολόγος. Έλεγε πράγματα, τα οποία μου δημιουργούσαν αισιοδοξία και φιλικότητα. Όταν πήγα εγώ μου είπε: "Δημήτρη να φτιάξουμε μία επιχείρηση οι δυο μας".
Τον κοίταξα παραξενεμένος. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ένας ασκητής μιλάει για επιχειρήσεις. Συνέχισε λέγοντας: "Να φτιάξουμε ένα εργοστάσιο. Ένα εργοστάσιο καλών λογισμών'. Και έφερε το εξής παράδειγμα: «Έχουμε ένα εργοστάσιο που φτιάχνει αγιοπότηρα, ό,τι υλικό και αν του βάλεις. Χρυσό, άργυρο, χρυσό. (ο καλός λογισμός). Απλώς θα διαφέρει η ποιότητα ανάλογα με το υλικό που χρησιμοποιούμε. Αν αυτό το εργοστάσιο είναι πολεμικό για να φτιάχνει βολίδες, τότε και λάσπη να του ρίξεις, χρυσό, άργυρο, πάλι πολεμικά βλήματα θα παράγει(ο κακός λογισμός)».
Η αφετηρία όλων αυτών είναι οι λογισμοί με επίκεντρο τον άνθρωπο. Μας κινητοποίησε με ένα απτό παράδειγμα, διαχωρίζοντας το καλό από το κακό, πώς να μην κάνουμε «κακές» σκέψεις. Το παράδειγμα με τους λογισμούς του Παϊσίου μας έδειχνε πως ακριβώς είναι να κάθεται κάποιος με έναν φαρμακόγλωσσο στην παρέα, ο οποίος έχει να πει για όλα κάτι κακό. Απεναντίας είναι ευχάριστο να βλέπεις κάποιον ακόμα και σε μία κακή ενέργεια κάποιου, να βρίσκει ελαφρυντικά.
Ο Παϊσιος έφερνε το παράδειγμα ενός παιδιού, το οποίο πετούσε μία πέτρα και έσπαγε μία βιτρίνα. Και συνέχιζε, τονίζοντας ότι δεν είναι καλό πράγμα να κατακρίνουμε τους άλλους για μία συγκεκριμένη πράξη. "Μπορείς να σχηματίσεις έναν πόνο και μία συμπάθεια γι’ αυτόν και να θεωρήσεις τον εαυτό σου ότι είσαι χειρότερος από αυτόν που το κάνει", μου είπε την πρώτη μέρα που τον γνώρισα.
Και το εξηγούσε λέγοντας ότι αυτός προήλθε από ένα δυσμενές περιβάλλον. "Επομένως θα μπορούσε να είχε σπάσει δέκα κεφάλια την ημέρα, πετώντας την πέτρα, αλλά δεν το έκανε. Έσπασε μόνο μία βιτρίνα. Εσύ μεγάλωσες σε ένα ιδανικό περιβάλλον και θα έπρεπε με τα εφόδια που έλαβες να κάνεις δέκα θαύματα την ημέρα, αλλά δεν το κάνεις. Επομένως, τι σε κάνει καλύτερο από εκείνον; Πόσο αξιοποίησες τα αγαθά που έλαβες από το σπίτι σου;".
Έτσι μπορείς να βάλεις τον εαυτό σου κάτω από αυτόν, αντιμετωπίζοντάς τον με συμπόνια, από τη στιγμή που αυτά τα χαρακτηριστικά και η οργή που εκφράζει προέρχονται από το περιβάλλον του. Είχε μία αγαπητική διάθεση προς όλα τα πράγματα, ενώ στον εαυτό του χρέωνε ότι δεν έχει αξιοποιήσει την προσφορά του Θεού σε αυτόν. Η αγάπη του Παϊσίου ήταν θεϊκή. Εκείνη η άκτιστη αγάπη του Θεού που ζούσε και όχι η απλή ανθρώπινη αγάπη. Η αγάπη του μας αλλοίωνε πνευματικά όταν περνούσε μέσα μας. Γι’ αυτό μας ενέπνεε και μας καλλιεργούσε το συναίσθημα αυτό τόσο προς το Θεό, τον πλησίον και την πατρίδα.
Ήταν ταπεινός ο ίδιος και ήθελε την αρετή που διέθετε να την κρύβει. Αυτή την ταπεινότητα τη μετέδιδε στη διάρκεια της συζήτησης και σε όποια κατάσταση και αν βρισκόταν ο συνομιλητής του θα έφευγε παρηγορημένος και κατευνασμένος. Ακόμα και όταν έφευγε από κοντά του, γιατί προσευχόταν για εσένα, ακόμα και όταν απομακρυνόσουν. Ό,τι καταγραφόταν μέσα του το έφερε ακόμα και πολύ καιρό μετά μαζί. Όταν τον επισκεπτόταν κάποιος ξανά, ρωτούσε για το πρόβλημά του και θυμόταν κάθε λεπτομέρεια».
- Πώς αντιμετώπιζε πρόσωπα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό; Βλέπουμε πολλές, πηγές ή φορείς της Εκκλησίας να αφορίζουν την ομοφυλοφιλία. Σας αναφέρω ως πρόσφατο παράδειγμα τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, ο οποίος σε συνέντευξή του ανέφερε ότι δεν αποδέχεται τους ομοφυλόφιλους στους κόλπους της Εκκλησίας. «Όταν ήμουν φοιτητής ήταν στη μόδα το κίνημα τον χίπηδων με τα μακριά μαλλιά, τις φαβορίτες, τα παντελόνια καμπάνες. Έβλεπα τότε στο καλύβι που τον επισκεπτόμουν να πηγαίνουν αυτοί οι άνθρωποι. Εγώ είχα μία αυστηρή θεώρηση απέναντί τους και τον ρώτησα τι έλεγε σε αυτούς τους ανθρώπους.
Μου απάντησε ότι δεν τους έλεγε κάτι για την εμφάνισή τους. Αντιθέτως μου είπε ότι «εγώ δεν μένω σε αυτά, αλλά στην εσωτερική τους κατάσταση». Τους μιλούσε με πολύ αγάπη γι’ αυτά που είχαν μέσα τους, αλλά επειδή τα έλεγε με αγάπη και πόνο, εκείνοι γνώριζαν τον εαυτό τους από αυτά, τα οποία άκουγαν.
«Εγώ κοιτάζω να τακτοποιήσω την εσωτερική τους κατάσταση. Τα άλλα τα τακτοποιούν αυτοί από μόνοι τους. Μάλιστα, όταν ξαναέρχονται σ’ εμένα, έρχονται αλλαγμένοι και εξωτερικά», σημείωνε τότε ο Γέροντας. Όπως καταλαβαίνετε δεν ενδιαφερόταν για το περιτύλιγμα. Ήξερε να προσφέρει ένα πνευματικό σοκ σε όσους είχε απέναντί του. Είχε την ικανότητα να περνάει την αγάπη το Θεού στον άλλο. Δεν μιλούσε για το πάθος ή την αμαρτία του συνομιλητή του. Αντιθέτως, συζητούσε μαζί του άλλα πράγματα, τα οποία ο εκείνος μέσα από τα πάθη του αναζητούσε. Στη συνέχεια αντιλαμβανόταν ότι αυτό που ζητούσε, το έκανε από λάθος δρόμο – αναζητώντας την ευτυχία ή οτιδήποτε άλλο.
Ο Παϊσιος εξομολογούταν ότι «εγώ θα προσεύχομαι για ‘σένα» και ζητούσε από αυτόν που είχε απέναντί του να κάνει κι εκείνος με τη σειρά του κάτι μικρό, ανάλογα με τις δυνάμεις του. Έτσι, ο συνομιλητής του Παϊσίου έφτανε στο σημείο να αρνηθεί το πάθος του ως καρκίνωμα. Κι αυτό το πετύχαινε χωρίς να ασκεί στείρα κριτική σ’ εκείνον. Αν θέλετε να σας απαντήσω θεολογικά, γι’ αυτό που σήμερα η κοινωνία ονομάζει σήμερα «διαφορετικό», θα σας πω ότι στην Εκκλησία δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε την έννοια του διαφορετικού επί ίσοις όροις, πέρα από τον άνδρα και τη γυναίκα. «Ο Θεός εποίησε άρρεν και θήλυ», δεν εποίησε άλλο φίλο. Αυτό είναι μία αρρώστια που έχει τις αιτίες και τις εξαρτήσεις της».
- Ο Παΐσιος όμως αποδεχόταν τους ομοφυλόφιλους, ενώ η Εκκλησία ως θεσμός δεν αποδέχεται την ομοφυλοφιλία… «Η Εκκλησία αποδέχεται τους πάντες, καθότι ο Θεός ήρθε για να σώσει όλους τους ανθρώπους. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι γίνεται αποδεκτός κανείς μέσα στην Εκκλησία, εάν αυτός είναι κλειστός στις προδιαγραφές που θέτει η Εκκλησία. Είμαστε στην Εκκλησία γιατί βαπτιστήκαμε. Από εκεί και πέρα δεν σημαίνει ότι υπάρχει μία μηχανιστική μαγική λειτουργία, από την οποία παίρνουμε εμείς τη ζωή του Χριστού, υπό οποιουσδήποτε όρους. Όταν λοιπόν ο νους μας είναι ακάθαρτος - και είναι ακάθαρτος όταν φεύγει από τον Θεό και συνεργάζεται με τον διάβολο -, τότε μπορεί να είναι οργανικά στην Εκκλησία, αλλά δεν είναι ζωντανός.
Παράδειγμα σε ένα δέντρο υπάρχουν και αρρωστιάρικα κλαδιά, ξερά. Το δέντρο όμως είναι εντάξει. Αυτοί οι άνθρωποι, όποιοι κι αν είναι, με όποιες αμαρτίες και αν φέρουν, ακόμα και αν έχουν βαπτιστεί στην Εκκλησία, δεν σημαίνει ότι αφορίζονται. Εκείνοι έχουν αφορίσει την Εκκλησία. Αν όμως μετανοήσουν, έχουν τη δυνατότητα να έχουν αυτή την παροχή ζωής και να συμμετέχουν σε αυτήν.
Η Εκκλησία πάντως, έχει μιλήσει για την ομοφυλοφιλία τόσο στην Παλαιά Διαθήκη με τα Σόδομα και τα Γόμορρα, όπου αναγράφεται εκεί ποιο ήταν το είδος αυτών των ανθρώπων και γιατί τους κατέστρεψε ο Θεός. Επίσης, ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθήκη λέει ότι ενόσω εμμένουν σε αυτές τις αμαρτίες, το να νομίζουν ότι θα έρθουν στη ζωή, παίρνοντας τη ζωή της Εκκλησίας, είναι σφάλμα. «Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι», σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο.
Δεν μπορεί να παραμένει κάποιος, μοιχός, φονιάς, ομοφυλόφιλος, όσα δεν επιτρέπει ο Θεός στις ανθρώπινες προδιαγραφές και να πιστεύει ότι μπορεί να σωθεί».
- Σε κάθε περίπτωση όμως δεν συγχέουμε έναν φονιά με έναν ομοφυλόφιλο. «Για την Εκκλησία είναι το ίδιο. Έχει μία τάξη αμαρτημάτων. Αυτή η τάξη έχει ανάλογα επιτίμια. Ο πόρνος, ο μοιχός, ο φονιάς και ο ομοφυλόφιλος βρίσκονται στην ίδια κατηγορία. Η ομοφυλοφιλία εντάσσεται στα θανάσιμα αμαρτήματα της Εκκλησίας. Αν όμως μετανοήσει η Εκκλησία μπορεί να τον δεχτεί».
- Θα δεχόταν ο Γέροντας Παΐσιος να πάει τότε κοντά του κάποιος με σκισμένα ρούχα, σκουλαρίκια; Δεδομένου ότι όλα τα μοναστήρια επιβάλλουν έναν ενδυματολογικό κώδικα για όσους θέλουν να τα επισκεφθούν. «Μιλάμε για ένα θεσμό και ένα πρόσωπο. Δύο διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα. Ως πρόσωπο, επειδή ήταν ασκητής και δεν έχει «βιτρίνα» θεσμού, δεχόταν τους πάντες και το ξέρω. Εκτός από κάποιον ο οποίος πήγαινε με πονηρία. Όπως κάποτε ένας ρωμαιοκαθολικός ιερωμένος, ο οποίος ντύθηκε ορθόδοξος. Ο Παΐσιος τον κατάλαβε και τον έδιωξε λέγοντας: "Αφού δεν είσαι παπάς γιατί κάνεις τον παπά και έρχεσαι εδώ; Φύγε δεν σε θέλω!". Το μοναστήρι από την άλλη πλευρά μπορεί να θέτει μία τάξη ευπρέπειας. Δεν μπορεί να πηγαίνει μία γυναίκα με το σορτς.
Είναι εσφαλμένο αυτό που είχε πει ο μακαριστός Χριστόδουλος "ελάτε στην Εκκλησία όπως είστε". Όχι κατά την άποψή μου, αλλά κατά τα λόγια του Χριστού. Ο Χριστός δεν μας κάλεσε να πάμε στην Εκκλησία όπως είμαστε, αλλά όπως Εκείνος θέλει. Γι’ αυτό είπε ότι "όποιος θέλει να έρθει σ’ εμένα να αρνηθεί τον -κακό- εαυτό του". Ο Χριστός δεν ενδιαφέρεται για οπαδούς. Ενδιαφέρεται για ανθρώπους που έχουν τις προδιαγραφές της ζωής, της κοινωνίας. Και βέβαια δεν ενδιαφέρεται για τα εξωτερικά γνωρίσματα. Θέλει όμως να αρνηθούμε τα στοιχεία εκείνα, τα οποία εκείνος δεν δέχεται.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που μου ανέφερε μία γνωστή μου Ηγουμένη. Μία ημέρα μετά τα όσα είχε πει τότε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, πήγε ένα ζευγάρι στο μοναστήρι. Ο άνδρας με το σορτς και η γυναίκα με το μπικίνι. Άνοιξαν την πύλη του μοναστηριού, ρωτώντας το ζευγάρι τι ήθελε. "Περνούσαμε από εδώ, δεν ξέραμε ότι έχει μοναστήρι, πηγαίναμε για τη θάλασσα και είπαμε να προσκυνήσουμε", είπε το ζευγάρι. Όταν τους απάντησαν ότι δεν μπορούν να προσκυνήσουν, από τη στιγμή που δεν ήταν ευπρεπώς ενδεδυμένοι, εκείνοι επικαλέστηκαν τα λόγια του Χριστόδουλου, ο οποίος είχε καλέσει τον κόσμο να πάει "όπως είναι". Στη θάλασσα κανείς δεν θα τους παρεξηγούσε. Η αδιακρισία τους όμως επέβαλλε ότι επειδή «έτσι» ήταν εκείνη τη στιγμή, θα μπορούσαν να επισκεφθούν το μοναστήρι. Κάποιος άλλος θα θελήσει να πάει εντελώς γυμνός. Κι αν εκείνος δεν έχει πρόβλημα, έχουν όμως οι υπόλοιποι.
"Οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω", έλεγε ο Απόστολος Παύλος. Δεν μπορούμε να ανατρέψουμε τα πάντα επειδή ο Θεός μας δέχεται. Παρά το γεγονός ότι ερχόμαστε γυμνοί στον κόσμο δεν σημαίνει ότι όσα ενοχλούν τον άλλον στην εν Χριστώ Ζωή θα τα αποδεχόμαστε».
