Τα βίτσια αρχαίων πολιτισμών

Περίεργες σεξουαλικές πρακτικές παλαιότερων κοινωνών.
Η σεξουαλική ζωή έχει απασχολήσει ιδιαίτερα τον ανθρώπινο πολιτισμό. Από τους αρχαίους πολιτισμούς μέχρι και σήμερα, οι οργανωμένες κοινωνίες είχαν δημιουργήσει τα δικά τους ήθη και έθιμα για τη σεξουαλική ζωή.

Μάλιστα, ορισμένοι αρχαίοι πολιτισμοί είχαν αναπτύξει σεξουαλικές πρακτικές που φαντάζουν το λιγότερο περίεργες με τα σημερινά δεδομένα. Δείτε μερικές από αυτές…

«Δανεισμός» της συζύγου - Άραβες



Οι αρχαίοι Άραβες, πριν την εμφάνιση του Ισλάμ, είχαν μια περίεργη παράδοση που σχετίζονταν με το «δανεισμό» της συζύγου. Η παράδοση αυτή δεν συνδέονταν μόνο με την πολιτική ή οικονομική αναβάθμιση. Αντίθετα, θεωρείται μια πρώιμη μορφή ευγονικής.

Την παράδοση εφάρμοζαν κυρίως οικογένειες χαμηλής κοινωνικής διαστρωμάτωσης που επιθυμούσαν να αποκτήσουν απογόνους μεγαλύτερου κύρους προκειμένου να «εξευγενίσουν» τη γενιά τους. Έτσι, οι άντρες δεν δάνειζαν τις συζύγους τους στον οποιοδήποτε. Μόνο άντρες υψηλούς κύρους που κατείχαν επιθυμητές δεξιότητες, επιτρέπονταν να έχουν επαφή με τη σύζυγο κάποιου άλλου. Στόχος της επαφής ήταν η γυναίκα να μείνει έγκυος. Τα παιδιά που προέκυπταν από την εκτός γάμου ένωση θεωρούνταν παιδιά του νόμιμου άντρα και όχι του βιολογικού πατέρα.

Η διαδικασία του «δανείσματος» ήταν ιδιαίτερα απλή: Ο άντρας απλά έστελνε τη γυναίκα του στο σπίτι του άντρα που είχαν επιλέξει, εωσότου εκείνη θα κυοφορούσε, ακόμη και αν απαιτούνταν μήνες! Ωστόσο, προκειμένου ο σύζυγος να θεωρηθεί πατέρας του παιδιού, έπρεπε να απέχει από το σεξ κατά τη διάρκεια που η γυναίκα του ζούσε με τον άλλο άντρα. Αν τα κατάφερνε, το παιδί θεωρούνταν δικό του, στα μάτια της κοινότητας.

Σεξ χωρίς εκσπερμάτωση - αρχαία Κίνα - Ταοϊσμός



Ο Ταοϊσμός βασίζεται στην πίστη της ύπαρξης του «τσι», της ζωογόνου δύναμης που υπάρχει στα πάντα. Οι Ταοϊστές διαιρούν το «τσι» στο γιν και το γιάνγκ (θετική και αρνητική ενέργεια) και πιστεύουν στη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ των δύο δυνάμεων, που κάποιος μπορεί να επιτύχει με πνευματική αρμονία και διατήρηση της καλής φυσικής κατάστασης. Σε ό,τι αφορά το ανθρώπινο σώμα, το «τσι» παίρνει τη μορφή του «τζινγκ», της ουσίας που μας χαρίζει ζωή. Οι Ταοϊστές πιστεύουν ότι η απώλεια του τζινγκ μπορεί να προκαλέσει ασθένειες ή ακόμη και θάνατο.

Απ’ όλες τις ουσίες που το σώμα παράγει, αυτό που σύμφωνα με τους Ταοϊστές περιέχει το περισσότερο τζινγκ, είναι το σπέρμα! Η πεποίθηση αυτή οδήγησε τους αρχαίους Ταοϊστές να πιστεύουν ότι ο άνδρας δεν πρέπει να χάνει μεγάλη ποσότητα σπέρματος. Έτσι, συμβούλευαν τους αρχαίους Κινέζους να μην εκσπερματώνουν κατά τη διάρκεια του σεξ. Ωστόσο, υπήρχε και μια επιπλέον πεποίθηση που έκανε τα πράγματα χειρότερα: Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους ενίσχυσης του τζινγκ θεωρούνταν το συχνό σεξ και μάλιστα με όμορφες παρθένες. Ως εκ τούτου, οι αρχαίοι Κινέζοι παρακινούνταν να κάνουν περισσότερο σεξ, δίχως όμως να εκσπερματώνουν!

Φαραωνικός αυνανισμός στο Νείλο - Αρχαία Αίγυπτος



Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν μια αρκετά περίεργη πεποίθηση για τον τρόπο που ο κόσμος δημιουργήθηκε. Σύμφωνα με αυτήν, το σύμπαν είχε αρχικά τη μορφή μιας μαύρης αρχέγονης «σούπας». Ωστόσο, από το τίποτα, σχηματίστηκε ένα αυγό, μέσα στο οποίο εκκολάφτηκε ο θεός Ατούμ. Το πρώτο πράγμα που ο Ατούμ έκανε αφότου απέκτησε αυτοσυνείδηση ήταν να αυνανιστεί. Από το σπέρμα του γεννήθηκε η φυλή των θεών που τον βοήθησαν να δημιουργήσει και να κυριαρχήσει στο σύμπαν. Η ιδέα ότι η εκσπερμάτιση ήταν η κινητήριος δύναμη της δημιουργίας είχε τόσο κεντρικό ρόλο στην αρχαία Αίγυπτο, ώστε να συνδεθεί με την άμπωτη και τη ροή του Νείλου!

Καθώς, λοιπόν, υπήρχε η πίστη ότι ο Φαραώ ήταν ο αντιπρόσωπος του θεού Ρα στον κόσμο, χρέος του ήταν να βοηθήσει τους θεούς να διατηρήσουν την ισορροπία. Έτσι, μια από τις «δουλείες» που έπρεπε να κάνει κάθε χρόνο, ήταν η τελετουργική αναπαράσταση της πράξης του Ατούμ που οδήγησε στη δημιουργία του κόσμου, προκειμένου να βοηθήσει το θεό να διατηρήσει τη ζωογόνο δύναμη του Νείλου και να συνεχιστεί ομαλά η ροή του. Κατά τη διάρκεια της γιορτής του θεού Νιμ, ο Φαραώ συνοδευόμενος από υπηκόους του, θα πήγαινε στις ακτές του Νείλου για να γίνει η τελετή. Ο Φαραώ περπατούσε μέχρι την άκρη του ποταμού, γδύνονταν και αυνανίζονταν με ιδιαίτερη προσοχή, ώστε το σπέρμα του να πέσει στον ποταμό και όχι στην ξηρά. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζονταν ότι το ποτάμι θα συνέχιζε να ρέει ομαλά, διασφαλίζοντας τις καλλιέργειες της επόμενης χρονιάς.

Ομοφυλοφιλικές σχέσεις με τη συγκατάθεση των γονιών - Πολιτισμός των Μάγια



Η ανώτερη τάξη στον πολιτισμό των Μάγιας επιδείκνυε ιδιαίτερη σημασία στην ανατροφή των γιών τους. Θεωρούσαν, μάλιστα, μέρος των υποχρεώσεών τους, όχι μόνο να παρέχουν στα παιδιά οικονομική και συναισθηματική στήριξη, αλλά και να καλύπτουν… τις σεξουαλικές τους ανάγκες! Έτσι, όταν οι γιοι των ανώτερων οικογενειών έφτασαν στην εφηβεία, οι γονείς του θα αναζητούσαν για τον πιο όμορφο νέο από οικογένειες της ίδιας τάξης, προκειμένου να γίνει παρτενέρ του γιου τους μέχρι αυτός να παντρευτεί.

Η αρχαία μυθολογία των Μάγια αποδίδει την ομοφυλοφιλία στο θεό Σιν, ένα πνεύμα της φύσης με μορφή νάνου. Θρυλούνταν ότι ο Σιν είχε ομοφυλοφιλική επαφή με ένα δαίμονα προκειμένου να επιδείξει στους Μάγια πώς γίνεται ο έρωτας μεταξύ αντρών.

Η επαφή μεταξύ των αγοριών θεωρούνταν παρόμοια με έναν πραγματικό γάμο και αναγνωρίζονταν από τους νόμους της φυλής. Οι νεαροί μάλιστα ζούσαν μαζί μέχρι να παντρευτούν, κάτι που γίνονταν γύρω στην ηλικία των 20. Μάλιστα, η πρακτική ήταν τόσο διαδεδομένη, ώστε όταν ένας ιεραπόστολος έφτασε εκεί, έγραψε ότι ο σοδομισμός ήταν μια από τις μεγαλύτερες αμαρτίες.

Υποχρεωτική πορνεία - Ασσύριοι



Ο Ηρόδοτος στις καταγραφές του για τους Ασσύριους, είχε σταθεί ιδιαίτερα στο θέμα της πορνείας. Παρόλο που δεν υπάρχουν αποδείξεις που να επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς του, ο Ηρόδοτος είχε γράψει ότι στην αρχαία Ασσυρία, δεν ήταν μόνο νόμιμο αλλά και υποχρεωτικό για όλες τις ανύπαντρες γυναίκες να εκπορνεύονται. Οι Ασσύριοι έδειχναν ιδιαίτερη αφοσίωση στη λατρεία της Αφροδίτης ή Ιστάρ, όπως την ονόμαζαν. Πίστευαν ότι προκειμένου μια γυναίκα να λάβει τη χάρη της, θα πρέπει να έχει σεξουαλική επαφή με έναν άγνωστο σε ναό της Αφροδίτης. Έτσι, κάθε γυναίκα της αυτοκρατορίας, από τις πιο επιφανείς μέχρι και αυτές των χαμηλότερων τάξεων, έπρεπε να εμφανιστούν τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους σε ναό της Αφροδίτης, προκειμένου να πραγματοποιήσουν την ιερή τελετή.

Η γυναίκα κατά τη διάρκεια της τελετής έπρεπε να φορά στο κεφάλι ένα στέμμα από κορδόνια, ώστε να ξεχωρίζει από τις άλλες γυναίκες. Κατόπιν, καθόταν στις σκάλες του ναού ή στο ιερό της Αφροδίτης και περίμενε να τη διαλέξει κάποιος άντρας. Ήταν υποχρεωμένη να συνευρεθεί με τον πρώτο άντρα που θα έρχονταν.

Το αρχαίο τελετουργικό τραβούσε ιδιαίτερα την προσοχή των αντρών. Όποτε ένας άντρας έβρισκε μια γυναίκα που του άρεσε, έριχνε χρήματα πάνω της και έλεγε «Σε ζητώ στο όνομα της θεάς». Αφού πραγματοποιούσαν την τελετή, η γυναίκα θεωρούνταν ιερή στα μάτια της θεάς και δεν μπορούσε πλέον να εξαναγκαστεί ή να πληρωθεί για σεξ.

Ο Ηρόδοτος, μάλιστα, επισήμανε το προβληματικό σημείο της τελετής, ενθυμούμενος ότι όλες οι ψηλές και όμορφες γυναίκες γυρνούσαν σπίτι τους πρώτες, αλλά αντίθετα οι άσχημες έπρεπε να περιμένουν περισσότερο, μερικές φορές και για χρόνια!

Η σχέση της πεολειχίας στην αρχαία Αίγυπτο με το θεό Όσιρις



Η παλαιότερη καταγραφή πεολειχίας χρονολογείται στην εποχή των αρχαίων Αιγύπτιων και σχετίζεται με το μύθο της ανάστασης του Όσιρις. Σύμφωνα με το μύθο, ο Όσιρις δολοφονήθηκε από τον αδελφό του, Σεθ, ο οποίος τον έκοψε σε κομμάτια που τα διασκόρπισε σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Ίσις, η αδελφή και σύζυγος του Όσιρις, ξεκίνησε ένα επικίνδυνο ταξίδι προκειμένου να συγκεντρώσει όλα τα κομμάτια του θεού και να τον ξαναφέρει στη ζωή. Πράγματι κατάφερε να τα συγκεντρώσει όλα, εκτός από ένα: το πέος του. Μη θέλοντας να αφήσει νεκρό τον εραστή της, έφτιαξε ένα πέος από πηλό και του χάρισε ξανά τη ζωή με πεολειχία.

Πιθανότατα, εκεί οφείλεται η θρησκευτική σύνδεση με τη συγκεκριμένη πρακτική, που σε αντίθεση με άλλους πολιτισμούς, δεν θεωρούνταν ηθικά απεχθής. Μάλιστα, οι Αιγύπτιοι, όπως και οι Φοίνικες, ήταν μεταξύ των πρώτων που χρησιμοποιούσαν κόκκινα κραγιόν σαν έναν τρόπο να «διαφημίσουν» τις ικανότητές τους στο στοματικό έρωτα.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr

Τι θέλουν οι άντρες από τις γυναίκες

Γιατί έχουν και αυτοί μιλιά.
1. Είναι απλή λογική όταν πηγαίνετε στην τουαλέτα, φεύγοντας να σηκώνετε το το καπάκι.

2. Καταλάβετε επιτέλους ότι τα ψώνια στα μαγαζιά δεν μας συγκινούν.

3. Αν πρέπει εμείς να δούμε Σουλεϊμάν πρέπει και εσείς να δείτε το τελικό του μπάσκετ.

4. Αν νομίζετε ότι είστε χοντρή μην μας ρωτάτε , απλά κάντε δίαιτα...

5. Όταν λέτε «όχι» σταματήστε να εννοείτε «ναι»..

6. Αν θέλετε υγιή σεξουαλική ζωή γεμάτη με ένταση και πάθος, σταματήστε να υποκρίνεστε οργασμούς.

7. Μην ρωτάτε αν θέλουμε και άλλη μπύρα.....εννοείται!

8. Ναι, σας ακούσαμε την πρώτη φορά μην το επαναλαμβάνετε..(τι γκρίνια θεέ μου).

9. Εάν ζητάτε ειλικρίνεια , μην κάνετε ερωτήσεις που ξέρετε ότι οι απαντήσεις θα σας ενοχλήσουν.

10. Οποιοσδήποτε μπορεί να αγοράσει προφυλακτικά.

11. Έχετε ήδη αρκετά ρούχα!

12. Ναι, επίσης έχετε πάρα πολλά παπούτσια!

13. Ο πονοκέφαλος που κρατάει 4 εβδομάδες, είναι πρόβλημα... Δείτε ένα γιατρό!

14. Όταν είμαστε στο κρεβάτι και δείχνουμε κουρασμένοι , δεν είναι ότι δεν θέλουμε να συζητήσουμε την σχέση μας,
απλά είμαστε κουρασμένοι.

15. Οτιδήποτε φοράτε είναι καταπληκτικό... Πραγματικά!

16. Ζητήστε αυτό που θέλετε μια και καλή, οι υπαινιγμοί ή τα υπονοούμενα δεν πιάνουν.

17. Η σχέση μας δεν μπορεί ποτέ να είναι όπως τους δύο πρώτους μήνες... Παραδεχτείτε το!

Πηγή: http://www.newsbeast.gr

Ταινίες που κατέστρεψαν τους δημιουργούς τους

Φαλίρισαν εταιρίες, ακολούθησαν διώξεις και καριέρες βρέθηκαν σε ελεύθερη πτώση…
Το όνειρο κάθε καλλιτέχνη είναι να δημιουργήσει κάτι που θα αγγίζει τις καρδιές του κόσμου για γενιές και να γίνει υπερβολικά πλούσιος από αυτό. Δυστυχώς, στον κλάδο του κινηματογράφου, το δεύτερο μέρος δε γίνεται πάντα πραγματικότητα – για την ακρίβεια, υπερεπιτυχημένες ταινίες καταλήγουν να καταστρέφουν τις ζωές των δημιουργών τους.

Οπότε, προτού παραιτηθείτε απ’ τη δουλειά σας για να απαντήσετε στην πρόταση που σας έκαναν απ’ το Ντουμπάι, διαβάστε 5 ιστορίες που αντάμειψαν τον ιδρώτα, τα δάκρυα και το αίμα των δημιουργών τους με ένα ηχηρό χαστούκι (ίσως και δύο).

Η Ζωή του Πι φαλίρισε την εταιρεία των ειδικών εφέ



Η Ζωή του Πι είναι το φιλοσοφικό ταξίδι ενός εφήβου, σε μια βάρκα στη μέση του πουθενά, παρέα με μια τίγρη. Η ταινία βγήκε στις αίθουσες το 2012 και έκανε μεγάλη επιτυχία, ενώ έλαβε πολύ θετικές κριτικές. Μεγάλο ρόλο έπαιξε και η εταιρεία ειδικών εφέ Rhythm & Hues, που δημιούργησε την ψηφιακή τίγρη – βασικά δημιούργησε το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Για να λέμε την αλήθεια, χωρίς την Rhythm & Hues, ολόκληρη η Ζωή του Πι θα ήταν η ιστορία ενός μισόγυμνου τύπου που στέκεται ολομόναχος στη μέση μιας δεξαμενής νερού.

Η ζημιά: Αν και η ταινία εισέπραξε πάνω από 600 εκατομμύρια δολάρια και κέρδισε 4 Όσκαρ (μεταξύ αυτών και το Όσκαρ Ειδικών Εφέ), η Rhythm & Hues χρεοκόπησε σύντομα μετά την πρώτη προβολή. Ναι, η ίδια εταιρεία που έκανε τα ειδικά εφέ στα Σαγόνια του Καρχαρία ήταν πια παρελθόν. Γιατί; Μα επειδή η βιομηχανία των ειδικών εφέ είναι χτισμένη πάνω σε σαθρά θεμέλια, με ένα επιχειρησιακό μοντέλο που αποκλείεται να πετύχει. Για να εξοικονομήσουν χρήματα, τα στούντιο συμφωνούν να πληρώσουν τις εταιρείες ειδικών εφέ μετά από μια σειρά λήψεων. Πράγμα που σημαίνει ότι σε ταινίες όπως αυτή, που το μεγαλύτερο μέρος τους είναι τα ειδικά εφέ, οι εταιρείες ειδικών εφέ πρέπει να καλύψουν όλα τους τα έξοδα. Το αποτέλεσμα ήταν η Rhythm & Hues να μη δει ποτέ ούτε δεκάρα από τα 600 εκατομμύρια.

Γιατί τότε υπάρχουν ακόμη εταιρείες ειδικών εφέ; Σύμφωνα με το βετεράνο του κλάδου Σκοτ Ρος, οι περισσότεροι δεν το κάνουν για τα λεφτά, παρά περισσότερο για την «τιμή των όπλων».

Η καλύτερη ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν τον εκδίωξε απ’ τη χώρα του



Στο Μεγάλο Δικτάτορα, ο Τσάρλι Τσάπλιν κορόιδευε τον Χίτλερ προτού διαδοθεί η σάτιρα για το ναζιστή ηγέτη. Η ταινία έκανε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και πολλοί είπαν πως «βοήθησε στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης των ΗΠΑ σχετικά με τον πόλεμο». Θεωρείται, αναμφισβήτητα, ένα από τα αριστουργήματα του Τσάρλι Τσάπλιν.

Η ζημιά: Μαζί με την προσοχή του κοινού, η ταινία τράβηξε και την προσοχή του FBI. Μιας και όλοι ακολουθούσαν την πολιτική «μη πρόκλησης» της ναζιστικής Γερμανίας, ο Τσάπλιν κλήθηκε να απολογηθεί ενώπιον μιας υποεπιτροπής της Αμερικανικής Γερουσίας. Αφότου μαθεύτηκαν οι αριστερές του πεποιθήσεις, οι συντηρητικοί δημοσιογράφοι άρχισαν να τον αποκαλούν «αντιαμερικανό κομμουνιστή». Η επόμενή του ταινία, Monsieur Verdoux, ήταν μια πλήρης αποτυχία και γιουχαΐστηκε στα σινεμά κατά την πρώτη της προβολή.

Όταν ο Τσάπλιν πήγε στο Λονδίνο για την πρεμιέρα της επόμενής του ταινίας, Limelight, οι ΗΠΑ του ζήτησαν ευγενικά να μείνει στην Ευρώπη, ανακαλώντας το διαβατήριό του και ουσιαστικά εξορίζοντάς τον.

Επέστρεψε στην Αμερική 20 χρόνια μετά, όταν το 1972 του ζητήθηκε συγγνώμη με ένα τιμητικό βραβείο Όσκαρ.

Το Μια Υπέροχη Ζωή κατέστρεψε την καριέρα του σκηνοθέτη



Το Μια Υπέροχη Ζωή είναι μια από τις πιο προβεβλημένες ταινίες όλων των εποχών –την περασμένη παραμονή Χριστουγέννων την είδαν 5,6 εκατομμύρια θεατές. Είναι επίσης η πιο γνωστή ταινία ενός από τους πιο σεβαστούς στο Χόλιγουντ σκηνοθέτες, του Φρανκ Κάπρα.

Η ζημιά: Κρίμα που η ταινία κατέστρεψε την καριέρα του Κάπρα. Πριν τη δημιουργία της, ο Κάπρα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ και ο κόσμος συνέρρεε στα σινεμά για να δει τις ταινίες του. Ήταν μάλιστα τόσο επιτυχημένος, που ο Κάπρα ίδρυσε ένα από τα πρώτα ανεξάρτητα στούντιο, την Liberty Films. Η ταινία Μια Υπέροχη Ζωή ήταν η πρώτη που βγήκε μέσω της Liberty Films… και η τελευταία, μιας και η κλασική αυτή ταινία φαλίρισε το στούντιο.

Το φιλμ ήταν μια εισπρακτική αποτυχία· η παραγωγή του ήταν πανάκριβη και δεν έβγαλε ούτε καν τα λεφτά που είχαν επενδυθεί. Ο Κάπρα αποκάλεσε την ταινία «θανάσιμο κτύπημα στην επαγγελματική μου καριέρα», μιας και οι περισσότερες ταινίες του που ακολούθησαν ήταν χαμηλού προϋπολογισμού ή βιντεοταινίες.

Σα να μην έφτανε αυτό, η ταινία έμπλεξε τον Κάπρα με το FBI, μιας και κατατάχθηκε ως «κομμουνιστική».

Η ταινία Ταξίδι στη Σελήνη τους έκανε όλους πλούσιους-εκτός από το σκηνοθέτη



Το Ταξίδι στη Σελήνη είναι ένα σύντομο φιλμ επιστημονικής φαντασίας που γυρίστηκε πριν από 110 χρόνια, όταν ήταν προϊόν τρελής φαντασίας το ταξίδι στο διάστημα ή το καθημερινό πλύσιμο των δοντιών. Η ταινία μικρού μήκους είχε εκπληκτικά εφέ για την εποχή της, όπως αυτό όπου η σελήνη δέχεται έναν πύραυλο στο μάτι.

Ο Μάρτιν Σκορσέζε συνέκρινε το σκηνοθέτη της ταινίας, Ζωρζ Μελιέ, με τον Τζορτζ Λούκας και τον Τζέιμς Κάμερον. Ακόμα και για την εποχή της, η τεχνολογική καινοτομία έκανε το Ταξίδι στη Σελήνη μια μεγάλη επιτυχία…

Η ζημιά: …για όλους εκτός από τον Ζωρζ Μελιέ. Ο Μελιέ, ένας Γάλλος, σχεδίαζε να διανείμει το φιλμ του στην αναπτυσσόμενη κινηματογραφική αγορά των ΗΠΑ αντί ενός μεγάλου ποσού. Δυστυχώς, ο Αμερικανός εφευρέτης Τόμας Έντισον είχε άλλα σχέδια – αποφάσισε να αντιγράψει το φιλμ και να πουλήσει τα παράνομα αντίγραφα χωρίς να αποδώσει τα δικαιώματα στον Μελιέ. Η ειρωνεία ήταν ότι ο Έντισον πρωτοστάτησε στη δημιουργία ενός νόμου για την κατοχύρωση της πνευματικής ιδιοκτησίας!

Η ταινία έγινε μεγάλη επιτυχία στην Αμερική και όλοι όσοι την προέβαλαν έβγαλαν πάρα πολλά λεφτά, ενώ ο Μελιέ δεν πήρε δεκάρα τσακιστή. Στο τέλος καταστράφηκε, πούλησε την εταιρεία του στον ίδιο τον Έντισον και έπιασε δουλειά σε έναν πάγκο παιχνιδιών σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό. Δεν ξαναγύρισε ποτέ καμία ταινία.

Οι Αταίριαστοι κατέστρεψαν (ή τελείωσαν) τις ζωές των συντελεστών



Ίσως να μην το έχετε ακούσει, αλλά η ταινία Οι Αταίριαστοι είχε ένα από τα δυνατότερα σύνολα συντελεστών: γράφτηκε απ’ τον σεναριογράφο Άρθουρ Μίλερ (Ο Θάνατος του Εμποράκου), σκηνοθετήθηκε από τον Τζον Χιούστον (Το Γεράκι της Μάλτας) και έχει στον πρωταγωνιστικό ρόλο τον Κλαρκ Γκέιμπλ (Όσα παίρνει ο άνεμος) και την τότε γυναίκα του Μίλερ, κάποια Μέριλιν Μονρόε!

Ήταν μια τέλεια συνταγή για τη δημιουργία μιας κλασικής ταινίας, πράγμα που συνέβη: Η ταινία είναι διεθνώς αναγνωρισμένη και έλαβε μόνο θετικές κριτικές.

Η ζημιά: Σχεδόν όλοι όσοι έλαβαν μέρος στην ταινία κατέληξαν κατεστραμμένοι – ή νεκροί. Ο Άρθουρ Μίλερ το αποκάλεσε «το χαμηλότερο σημείο της ζωής του» - ο γάμος του με την Μονρόε διαλυόταν καθώς γυριζόταν η ταινία και πήραν διαζύγιο πριν την πρεμιέρα. Επίσης, η Μονρόε πήρε υπερβολική δόση ναρκωτικών και έπρεπε να εισαχθεί σε κλινική προτού συνεχιστούν τα γυρίσματα. Όπως ίσως γνωρίζετε, μετά την ταινία η Μονρόε έπαθε κατάθλιψη. Οι Αταίριαστοι ήταν το τελευταίο της φιλμ.

Ούτε και ο σκηνοθέτης Χιούστον ήταν κανένας άγιος: Συχνά ερχόταν μεθυσμένος· τζόγαρε μάλιστα τόσο πολύ που έχασε ένα μέρος της χρηματοδότησης για την ταινία. Βέβαια, η περίπτωσή του είναι ελαφριά σε σχέση με αυτήν του Κλαρκ Γκέιμπλ, ο οποίος επέμενε να παίζει ο ίδιος σε όλες τις σκηνές, που περιλάμβαναν επικίνδυνα πλάνα με άλογα και σύρσιμο από φορτηγό για πάνω από 100 μέτρα. Ο Γκέιμπλ πέθανε από καρδιακή προσβολή λίγες μέρες μετά τη λήξη των γυρισμάτων.

Ο Μοντγκόμερι Κλιφτ, το τρίτο μεγαλύτερο αστέρι στην ταινία, μυστηριωδώς επέζησε των γυρισμάτων και συνέχισε την καριέρα του σε άλλες ταινίες. Έμοιασε να αποφεύγει την κατάρα των Αταίριαστων. Μια μέρα, λίγα χρόνια μετά, ένας φίλος του τον ενημέρωσε πως Οι Αταίριαστοι παίζονταν στην τηλεόραση και τον ρώτησε αν θα ήθελε να την δει. «Ούτε κατά διάνοια!» απάντησε ο Κλιφτ, και αυτές ήταν οι τελευταίες του λέξεις, μιας και έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε στην ηλικία των 45 ετών. Πάλι καλά που η ταινία ήταν καλή!

Πηγή: http://www.newsbeast.gr

Ο θάνατος πέντε διασήμων στο μικροσκόπιο

Τι λέει ο μύθος και τι συνέβη στην πραγματικότητα.
Πολλοί γνωστοί ή διάσημοι έχουν διαγραφεί από τη μνήμη μας γιατί το τέλος τους ήταν άδοξο και η βιογραφία τους αναφέρει ότι πέθαναν είτε από αρρώστια είτε από γηρατειά. Μονότονος, βαρετός, άδοξος θάνατος για ένα διάσημο πρόσωπο.

Δεν είναι τυχαίο που εκείνοι που μένουν στη θύμησή μας είναι εκείνων των οποίων ο θάνατος είχε έναν δραματικό τόνο, όπως ο θάνατος του Τζον Λένον που δολοφονήθηκε ή εκείνος της πριγκίπισσας Νταϊάνας που έπεσε θύμα θανατηφόρου τροχαίου.

Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένοι θάνατοι διάσημων ανθρώπων που μολονότι ακούγονται συναρπαστικοί και γεμάτοι δράμα, είναι τελικά πολύ διαφορετικοί, απλοί και καθημερινοί και καμιά σχέση δεν έχουν με τα απίστευτα γεγονότα που περιγράφονται για αυτούς.

Ο Δαρβίνος δεν ανακάλεσε λίγο πριν πεθάνει



Ο μύθος λέει… Ο Δαρβίνος ανέπτυξε την περίφημη θεωρία του για την εξέλιξη των ειδών, μια θεωρία που ήρθε σε αντίθεση με το Χριστιανικό δόγμα περί εξέλιξης του ανθρωπίνου είδους. Ο μύθος, λοιπόν, λέει ότι όταν ο Δαρβίνος αρρώστησε, στράφηκε προς τη θρησκεία και άρχισε να μελετά τη Βίβλο. Μάλιστα, όταν ήταν στο κρεβάτι του πόνου έτοιμος να πεθάνει μίλησε με μια πιστή της Ευαγγελικής πίστης και της εμπιστεύτηκε ότι μετάνιωσε για τη μέχρι τότε δουλειά του, λέγοντας «Ήμουν ένας νεαρός άνδρας με ανολοκλήρωτες ιδέες». Αυτή θεωρείται μια ιστορία με μεγάλη δυναμική για το πώς ακόμα και οι πνευματώδεις σκεπτικιστές μπορεί να αλλάξουν γνώμη όταν αντικρίζουν το θάνατο κατάματα.

Η αλήθεια όμως είναι… Η οικογένεια του Δαρβίνου αρνείται ότι αυτή η ιστορία είναι αληθινή και πραγματικά δεν υπάρχει λόγος να την πιστέψουμε. Μάλιστα, αξίζει να θυμηθούμε ότι ο Δαρβίνος ήταν πολύ πιο θρήσκος στα νιάτα του αλλά κατέληξε αγνωστικιστής προς το τέλος της ζωής του. Τα τελευταία λόγια του ήταν «Δεν φοβάμαι ούτε στο ελάχιστο να πεθάνω». Επίσης, ας θυμηθούμε ότι η γυναίκα του, Έμμα, ήταν θρήσκα και θα ήταν ιδιαίτερα ευτυχής αν ο σύζυγός της άλλαζε άποψη, αλλά ποτέ δεν ανέφερε η ίδια κάτι τέτοιο. Η ιστορία προέκυψε από την αφήγηση μιας πιστής της Ευαγγελικής πίστης με το όνομα Lady Hope (το πραγματικό της όνομα ήταν Elizabeth Cotton) ότι ο Δαρβίνος μοιράστηκε τις τελευταίες του σκέψεις μαζί της και την προέτρεψε να διαδώσει το λόγο του Χριστού σε όλους. Ωστόσο, κανένας άνθρωπος δεν επιβεβαιώνει την παρουσία της στο σπίτι του Δαρβίνου, λέγεται επίσης ότι εκείνος δεν ήταν καν κλινήρης τη μέρα που εκείνη ισχυρίζεται ότι τον είδε, έξι μήνες πριν από το θάνατο του. Η Elizabeth Cotton δεν φαίνεται να έπεισε πολλούς για την ιστορία που διέδωσε, ενώ αξιοπερίεργο είναι το γεγονός ότι ενώ είχε δημοσιεύσει πάνω από 30 βιβλία γεμάτα με Ευαγγελικά θέματα και προσωπικές ανέκδοτες ιστορίες, δεν ανέφερε πουθενά την ιστορία με το Δαρβίνο, παρά μόνο το 1915, όταν είχαν περάσει ήδη 33 χρόνια από το θάνατό του. Ίσως με αυτή την ιστορία εκείνη πίστευε ότι εξυπηρετούσε έναν ανώτερο σκοπό, ωστόσο ο ισχυρισμός ότι ένας άνθρωπος αψήφησε όλη τη ζωή του και τις απόψεις του ήταν μια παρατραβηγμένη ιδέα εκ μέρους της.

Το κεφάλι του Walt Disney δεν είναι παγωμένο



Ο μύθος λέει… Αυτή την ιστορία θα την έχετε ακούσει ως αστείο μάλλον, καθώς παρουσιάστηκε στα επεισόδια των Simpsons και του 30 Rock ότι το κεφάλι του Walt Disney είναι παγωμένο με τη μέθοδο της κρυονικής, ενώ στο Weekly World News μια φορά ισχυρίστηκαν ότι το παγωμένο κεφάλι κλάπηκε. Η ιστορία είναι περίεργα αληθοφανής, μιας και ο Walt Disney ήταν πολύ εκκεντρικός και αν πράγματι κάποιος θα μπορούσε να ζητήσει να διατηρήσουν το σώμα ή το κεφάλι του παγωμένο στο χρόνο θα ήταν εκείνος. Μάλιστα, κάποιες βιογραφίες του ισχυρίζονται πως όταν έμαθε ότι πάσχει από καρκίνο αποφάσισε να διατηρήσει ό,τι θα απέμενε από τον ίδιο σε έναν κρυονικό θάλαμο με την ελπίδα ότι μια μέρα στο μέλλον θα μπορούσε να επανέλθει στη ζωή μέσω τεχνολογίας (ακόμα και με ρομποτικά μέλη, αν χρειαζόταν). Λένε ότι είναι ακόμα εκεί, παγωμένος σε κάποια μυστική τοποθεσία περιμένοντας να αναστηθεί από τον πάγο!

Η αλήθεια όμως είναι… Υπάρχουν πολλές ανόητες ιστορίες και μύθοι γύρω από το όνομα του Walt Disney, όπως ότι ήταν αντισημιτικός ή ανώμαλος. Δυστυχώς η ιστορία με το παγωμένο κεφάλι είναι άλλη μια τέτοια ανακρίβεια, καθώς δεν υπάρχουν βάσιμα στοιχεία για να αποδειχθεί. Στην πραγματικότητα φαίνεται να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, καθώς το πιστοποιητικό θανάτου του Disney αναφέρει ότι αποτεφρώθηκε. Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι δεν έγινε κηδεία, αλλά μόνο γιατί μόνος του είχε ζητήσει να μην γίνει. Δεν γνωρίζουμε πώς και πότε ξεκίνησε η φήμη περί παγωμένου κεφαλιού, πιθανότατα θα σχετίζεται με το ότι τα πρώτα στοιχεία για έναν πραγματικά νεκρό άνθρωπο που έμεινε παγωμένος βγήκαν στην επιφάνεια ένα μήνα μετά το θάνατο του Disney. Συσχετίστηκαν τα δυο γεγονότα, προστέθηκε και το ότι ο ίδιος ήταν τρελός και πλούσιος και βγήκε το συμπέρασμα ότι θα ήταν ικανός για κάτι τέτοιο. Κανείς δεν ξέρει τι θα γινόταν αν ο Disney ζούσε ένα μήνα ακόμα κι άκουγε την είδηση για εκείνον τον άνθρωπο που έμεινε παγωμένος. Ίσως να του άρεσε και να ήθελε να ακολουθήσει κι αυτός τον ίδιο δρόμο, φαίνεται όμως ότι πριν πεθάνει δεν είχε καν ιδέα για το τι είναι η κρυονική.

Ο Μότσαρτ δεν θάφτηκε σε τάφο απόρων



Ο μύθος λέει… Ο Μότσαρτ θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους κλασικούς συνθέτες όλων των εποχών. Το πνεύμα και η ιδιοφυΐα του, ωστόσο, δεν εκτιμήθηκαν από τους σύγχρονούς του, όπως γίνεται σχεδόν πάντα με τους «μεγάλους» κάθε εποχής. Οι όπερες του απέτυχαν και στη Βιέννη ήταν μισητός γιατί η μουσική του θεωρούνταν πολύ μπροστά από την εποχή της. Συνεπώς, πέθανε φτωχός και θάφτηκε ως τέτοιος, σε ένα τάφο για άπορους. Στην ταινία Amadeus όπου περιγράφεται η ζωή του βλέπουμε πώς πέταξαν κυριολεκτικά το πτώμα του σε έναν μαζικό τάφο μαζί με άλλα πτώματα φτωχών.

Η αλήθεια όμως είναι… Παρότι είναι ρομαντικό να σκεφτόμαστε τον Μότσαρτ ως μια παρεξηγημένη ιδιοφυία, η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν καθόλου φτωχός και πεινασμένος. Είχε όντως πολλά χρέη, αλλά το εισόδημά του ήταν περίπου 10.000 φλορίνια το χρόνο, γεγονός που τον έβαζε στο 5% του πληθυσμού με το υψηλότερο εισόδημα. Οι συναυλίες του και τα μαθήματα πιάνου που έκανε του παρείχαν αρκετά χρήματα και η τελευταία του όπερα The Magic Flute γνώρισε τεράστια επιτυχία. Όσο για την ταφή του, πράγματι θάφτηκε σε έναν κοινό τάφο, αλλά με αυτό εννοείται ότι ο τάφος του δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο κι όχι ότι ήταν μαζικός. Άλλωστε, το 18ο αιώνα στη Βιέννη υπήρχε η συνήθεια οι άνθρωποι της μεσαίας τάξης να θάβονται σε σημεία που δεν τους ανήκουν, από τα οποία αργότερα ξεθάβονταν, γι αυτό και δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι συνέβη αργότερα με τα οστά του. Μολονότι στην ταινία Amadeus τον είδαμε να ζητιανεύει λεφτά από τον πατέρα του μην μπορώντας να ανέβει ψηλά στην εκτίμησή του, στην πραγματικότητα, ο πατέρας του Μότσαρτ καυχιόταν σε γράμματά του για το πόσα λεφτά έβγαζε ο γιος του. Επομένως, ο Μότσαρτ δεν ήταν ακριβώς ένας καλλιτέχνης που δεν αναγνωρίστηκε και δεν εκτιμήθηκε στην εποχή του. Αντιθέτως, ήταν ένας δημοφιλής δημιουργός με μερικά δυνατά κομμάτια που έμειναν χαραγμένα στο κοινό του από εκείνα τα χρόνια.

Ο Όσκαρ Ουάιλντ δεν πέθανε από σύφιλη



Ο μύθος λέει... Το 1895 ο Όσκαρ Ουάιλντ κατηγορήθηκε για ομοφυλοφιλία και καταδικάστηκε σε δυο χρόνια καταναγκαστικών έργων, ενώ όπως αναφέρουν διάφορες βιογραφίες για εκείνον, το παρελθόν του τον ακολούθησε και στα επόμενα χρόνια της ζωής του, μιας και πέθανε από μηνιγγίτιδα ως άμεσο αποτέλεσμα της σύφιλης. Όπως ανέφεραν ποικίλες ιστορίες, η άσωτη και ακόλαστη σεξουαλική του ζωή τον οδήγησαν στο θάνατο.

Η αλήθεια όμως είναι… Δεν είναι πολύ τραβηγμένο να σκεφτεί κανείς ότι ο Όσκαρ Ουάιλντ πέθανε από σύφιλη, γιατί περίπου το 25% των ανδρών στη Βικτωριανή εποχή είχε σύφιλη. Επίσης, μιλάμε για τον Όσκαρ Ουάιλντ, που σημαίνει ότι μπορεί να μετέδωσε την ασθένεια στο 25% του πληθυσμού! Ωστόσο, τα πραγματικά συμπτώματα του συγγραφέα δεν ταιριάζουν με αυτά της σύφιλης ή με αυτά κάποιου σεξουαλικώς μεταδιδόμενου νοσήματος. Στις μέρες μας, οι ειδικοί συμφωνούν ότι πιθανότατα πέθανε από μόλυνση στο αυτί. Όταν πέθανε, δεν υπήρχαν πολλά ιατρικά στοιχεία για το τι προκαλούσε τη μηνιγγίτιδα. Οι πρώτοι βιογράφοι που έγραψαν για τον Όσκαρ Ουάιλντ υπέθεσαν ότι η αιτία ήταν η σύφιλη, γιατί αυτό τους φαινόταν λογικό. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν στοιχεία πως ο ίδιος είχε ποτέ του σύφιλη. Ο φίλος και εραστής του Lord Alfred Douglas μήνυσε το συγγραφέα της πρώτης βιογραφίας του Ουάιλντ για λιβελογράφημα και ο συγγραφέας αναγκάστηκε να αφαιρέσει αυτό το στοιχείο από επόμενες εκδόσεις του βιβλίου. Ήταν όμως ήδη πολύ αργά. Η ιστορία της σύφιλης έγινε πολύ γρήγορα γνωστή και συνδέεται λανθασμένα με το όνομα του Όσκαρ Ουάιλντ μέχρι και σήμερα.

Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε δεν πέθανε από αλκοολισμό



Ο μύθος λέει… Τον Οκτώβριο του 1849, ο Έντγκαρ Άλαν Πόε βρέθηκε περιπλανώμενος και μεθυσμένος στους δρόμους της Βαλτιμόρης, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και πέθανε. Όλοι όσοι τον ήξεραν έβλεπαν το τέλος του να έρχεται, καθώς ήταν γνωστό ότι ο Πόε ήταν εθισμένος στο ποτό και το όπιο και σύμφωνα με τη νεκρολογία ήταν ένας βασανισμένος τρελός που περιπλανιόταν συχνά στους δρόμους σε ντελίριο, μιλώντας μόνος του. Ο θάνατος του ήταν σαν να αναπαριστούσε με ακρίβεια μια σκηνή από κάποιο έργο. Όπως έγινε και στην περίπτωση του Ουάιλντ, έτσι κι εδώ η αντίληψη ήταν ότι οι συγγραφείς ήταν αλκοολικοί και οι άνθρωποι που έγραφαν περίεργες ιστορίες τρόμου ήταν σίγουρα ναρκομανείς.

Η αλήθεια όμως είναι… Όντως ο Πόε πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η κατάσταση στην οποία βρέθηκε σχετιζόταν με ναρκωτικά ή ποτό. Υπάρχουν επίσης άλλες βιογραφίες που αναφέρουν ότι εμφάνισε συμπτώματα λύσσας από την οποία και πέθανε. Ο ίδιος είχε σίγουρα προβλήματα με το ποτό σε διάφορες στιγμές της ζωής του, αλλά προς το τέλος του απέφευγε να πίνει γιατί γινόταν βίαιος, ενώ όσον αφορά στα ναρκωτικά, δεν φαίνεται να τα είχε αγγίξει ποτέ στη ζωή του. Οι ιστορίες του είχαν πολλές αναφορές στο όπιο, αλλά η μόνη ένδειξη που υπάρχει ότι ίσως κάποτε να το δοκίμασε είναι ένα γράμμα σε μια φίλη του όπου έγραψε ότι προσπάθησε να αυτοκτονήσει χρησιμοποιώντας όπιο, κάτι που έγραψε μάλλον για να δημιουργήσει εντυπώσεις κι όχι γιατί πραγματικά το επιχείρησε. Από ό,τι δείχνουν τα πράγματα, η ιστορία για το θάνατό του προέκυψε από τον εκδότη Rufus Griswold που έγραψε ανώνυμα την νεκρολογία του Πόε λέγοντας ότι «όλοι τον μισούσαν» και έπειτα επέκτεινε τη σκέψη του με ένα βιβλίο, καθώς απεχθανόταν τον Πόε και έφτασε στο σημείο ακόμα και να πλαστογραφήσει τα γράμματά του για να τον δυσφημίσει.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr

Η ελίτ που έμεινε γνωστή ως Λέσχη Μπίλντερμπεργκ

Παγκόσμια κυβέρνηση, κλίκα ισχυρών ή απλώς όμιλος συζητήσεων «καυτών» θεμάτων;
Με αφορμή το φετινό 61ο συνέδριο της διαβόητης ομάδας, που θα διεξαχθεί από τις 6-9 Ιουνίου 2013 στο Hertfordshire της Αγγλίας, ας ρίξουμε μια ματιά στα πεπραγμένα της πλέον αγαπημένης λέσχης των απανταχού συνωμοσιολόγων.

Τα χρονικά των συναντήσεων της «σκοτεινής» Λέσχης καλύπτονται από απόλυτη μυστικότητα, ενώ σπάνια ανακοινώνονται 2-3 ονόματα που θα συμμετέχουν στα ετήσια πεπραγμένα της (από τους 120-150 καλεσμένους κάθε χρόνο!).

Γιατί όμως τόση μυστικότητα; Είναι επιβεβλημένη, ισχυρίζεται το κλαμπ, για να μπορούν οι συμμετέχοντες να συζητούν χωρίς να έχουν το βλέμμα στραμμένο στο τι θα καταγράψει ο Τύπος. Είναι συνωμοσιολογική, ορκίζονται οι φανατικοί πολέμιοι της Λέσχης που σηκώνει τόση συζήτηση όσο λίγοι θεσμοί αυτού του κόσμου...

Τι είναι επισήμως η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ;



Σύμφωνα με την επίσημη γραμμή του Bilderberg Group, η λέσχη πήρε το όνομά της από το ομώνυμο ξενοδοχείο της Ολλανδίας όπου φιλοξενήθηκε η πρώτη συνάντηση τον Μάιο του 1954 (με πρόεδρο τον πρίγκιπα Bernhard της Ολλανδίας). Το πρωτοφανές στα χρονικά συνέδριο διοργανώθηκε από μια ομάδα ευαισθητοποιημένων ευρωπαίων και αμερικανών διακεκριμένων πολιτών, στην προσπάθειά τους να συσφίξουν τις «χαλαρές» τότε σχέσεις ΗΠΑ και Δυτικής Ευρώπης.

Το «off-the-record» της συνάντησης και η πλήρης ανωνυμία των συμμετεχόντων θα μπορούσαν να εγγυηθούν την καλύτερη κατανόηση των περίπλοκων δυνάμεων που επηρέαζαν τα έθνη της Δύσης στη δύσκολη μεταπολεμική περίοδο: αυτό τουλάχιστον ήταν το πρόσχημα για τα απόκρυφα πρακτικά των συζητήσεων που εκτυλίχθηκαν και συνεχίζουν να εκτυλίσσονται κάθε χρόνο πίσω από τις σφαλιστές πόρτες των συνεδρίων.

Παρά το γεγονός βέβαια ότι τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί (το «τυράκι» πίσω από τις συναντήσεις των ηγετών της αντι-σοβιετικής Δύσης), τα ετήσια συνέδρια συνεχίζονται, καθώς -όπως μαθαίνουμε από την ίδια τη Λέσχη- τα πιεστικά προβλήματα του παγκόσμιου εμπορίου και της ανεργίας, της νομισματικής πολιτικής και των επενδύσεων, των οικολογικών θεμάτων και της διεθνούς ασφάλειας παραμένουν και καλούν σε συλλογικότερες λύσεις.

Το αμερικανο-ευρωπαϊκό forum έχει λοιπόν -κατά δήλωσή του- κάθε λόγο να συναντιέται, προάγοντας τον διάλογο: κάθε χρόνο, 120-150 προσκεκλημένοι της Λέσχης, από πολιτικούς ηγέτες, βιομηχάνους και εφοπλιστές μέχρι ειδικούς στους ακαδημαϊκούς τομείς της Οικονομίας, του Εμπορίου, του Τύπου κ.λπ., συζητούν μυστικά για τις νέες τάσεις και προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ενωμένη πλέον Δύση.

Γιατί την κατηγορούν;



Οι περίφημες συναντήσεις της Λέσχης δεν θα μπορούσαν να μείνουν φυσικά στο απυρόβλητο της κριτικής. Το ετήσιο συνέδριο της Μπίλντερμπεργκ θεωρείται η σημαντικότερη μάζωξη του κόσμου: πουθενά αλλού δεν συρρέουν τόσο μαζικά παγκόσμιοι αρχηγοί, πολιτικές προσωπικότητες, βασιλικά μέλη και οικονομικοί ηγέτες. Το περίφημο G8 δεν είναι παρά ένα κακοσχεδιασμένο πάρτι μπροστά στη μαζικότητα των ανθρώπων που δίνουν το «παρών». Είναι βέβαια και το άλλο: δεν λείπουν ποτέ οι πρόεδροι και οι διευθυντές όλων των διεθνών οργανισμών, από τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και μια σειρά ακόμα από παγκόσμιους οικονομικούς θεσμούς.

Αν θέλουμε να τους προσφωνήσουμε με μια φράση, όλοι αυτοί είναι συγκεντρωτικά οι άνθρωποι που κυβερνούν την οικουμένη! Οι αποφάσεις τους επηρεάζουν κάθε άνθρωπο στον πλανήτη και σφραγίζουν την τύχη του. Για μια τόσο σημαντική παγκόσμια συνάντηση όμως, τα συνέδρια της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ περνούν κάθε χρόνο στα «ψιλά» των ειδήσεων, με τον Τύπο να αποσιωπά βολικά το γεγονός.

Ποιοι συμμετέχουν δεν είναι γνωστό, τι συζητούν δεν είναι γνωστό, ποιος οργανώνει (και πληρώνει) τα συνέδρια δεν είναι γνωστό, την ώρα που και οι συμμετέχοντες φαίνεται να δεσμεύονται για τη μη αποκάλυψη των πρακτικών των συναντήσεων. Όλη αυτή η ερμητικότητα έχει πυροδοτήσει την πεποίθηση ότι η Λέσχη είναι μια μυστική κοινότητα της διεθνούς ελίτ που κυβερνά τον κόσμο πίσω από κλειστές πόρτες και έξω φυσικά από κάθε έννοια δημοκρατικότητας και νομιμότητας.

Σε ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ του BBC αποκαλύφθηκε μάλιστα σχετικά πρόσφατα ότι η απόφαση για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης φάνηκε να πάρθηκε για πρώτη φορά στο πρώτο συνέδριο της Λέσχης το 1954!

Κριτική και πάλι κριτική



Η ελίτ κλίκα της δυτικής κοινωνίας έχει κατηγορηθεί εκτεταμένα ότι σχεδιάζει τη μοίρα του κόσμου τον τελευταίο μισό αιώνα. Η σκοτεινή φήμη που έχει ως ο πλέον ισχυρός (αν και ανεπίσημος) οργανισμός πάνω στη Γη συντελεί στα σενάρια που θέλουν τη Λέσχη να λειτουργεί ανενόχλητα προς την ολοκλήρωση της ιδέας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.

Και βέβαια σε όλο αυτό συντελεί η απόλυτη μυστικότητα των διεργασιών. Η τηλεφωνική επικοινωνία γίνεται πάντα μέσω μιας απρόσωπης γυναικείας φωνής, με τον τηλεφωνητή να σε καλεί να αφήσεις το μήνυμά σου. Τίποτα δεν σε πληροφορεί ότι τηλεφώνησες στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και όχι σε κάποιο τυχαίο σπίτι. Πίσω όμως από την ταπεινή αυτή υποδοχή, στρογγυλοκάθεται μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες συμμαχίες των καιρών μας.

Αυτός ο μανδύας μυστικότητας είναι που διαχωρίζει τα τεκταινόμενα της Λέσχης από τις ετήσιες συναντήσεις των άλλων διακεκριμένων οργανισμών, όπως του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) για παράδειγμα. Οι δημοσιογράφοι δεν επιτρέπονται στις εγκαταστάσεις που φιλοξενούν τη συνάντηση, τα λεπτομερή πρακτικά δεν φέρουν ποτέ ονόματα, λέξη δεν βγαίνει από τα σφραγισμένα στόματα των συμμετεχόντων.

Πώς λοιπόν να μην πάρουν πάσα οι συνωμοσιολόγοι και να θεωρήσουν πως το ερμητικό αυτό γκρουπ κανονίζει τις τύχες του κόσμου; Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ έχει κατηγορηθεί για τα πάντα, αφού για να συμμετάσχει κάποιος στις διεργασίες της πρέπει να είναι ηγέτης κράτους, πρόεδρος διεθνούς οργανισμού ή διευθύνων σύμβουλος πολυεθνικής επιχείρησης ή τραστ τραπεζών.



Στην πρώην Γιουγκοσλαβία, για παράδειγμα, οι ηγέτες των Σέρβων κατηγορούσαν ανοιχτά τη Λέσχη για την υποκίνηση του πολέμου, που οδήγησε στην πτώση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Επίσης, από τον Οσάμα μπιν Λάντεν μέχρι και τον τρομοκράτη της Οκλαχόμα Timothy McVeigh και τον βομβιστή του Λονδίνου David Copeland, όλοι έχουν ενοχοποιηθεί για σχέσεις με την ομάδα, που φαίνεται να έχει κάνει τον κόσμο μαριονέτα της.

Ο περίφημος βρετανός οικονομολόγος και καλεσμένος της Λέσχης, Will Hutton, είχε σχολιάσει παλιότερα για τη μυστικότητα: «Η συναίνεση που εγκαθιδρύεται είναι το σκηνικό μέσα από το οποίο οι πολιτικές γίνονται παγκόσμιες». Επιπλέον, από τις διαρροές του συνεδρίου το 2002 πληροφορήθηκε για πρώτη φορά ο κόσμος την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ να επιτεθούν στο Ιράκ.

Από την άλλη, ακροδεξιοί κύκλοι κατηγορούν τη Λέσχη για σιωνιστική συνωμοσία, ενώ αριστεροί όμιλοι είναι εξίσου επικριτικοί για τη σκοτεινή δράση της ομάδας Μπίλντερμεργκ, αν και βλέπουν άλλες συνωμοσίες από πίσω. Γεγονός είναι πάντως ότι όταν συγκεντρώνονται τόσοι πολλοί παγκόσμιοι ηγέτες και μεγιστάνες και το πράγμα καλύπτεται με πλήρη μυστικότητα, μια εξήγηση μας τη χρωστάνε.

«Η ιδιωτικότητα, και όχι η μυστικότητα» είναι το κλειδί για την επιτυχία των συνομιλιών, σχολιάζει ο δημοσιογράφος των Financial Times, Martin Wolf, ο οποίος έχει προσκληθεί μπόλικες φορές από τη Λέσχη (σε μη δημοσιογραφικό ρόλο, αλίμονο!). Όσο για τον διάσημο βρετανό πολιτικό Denis Healey, που θεωρείται ένας από τους τέσσερις ιδρυτές του μυστικού κλαμπ, είχε ισχυριστεί για τις δραστηριότητες της Λέσχης: «Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στις συναντήσεις. Δεν προσπαθούμε να επιτύχουμε συναίνεση στα μεγάλα θέματα. Είναι απλώς ένα μέρος για συζήτηση».

Όσο για τον ακτιβιστή Alasdair Spark, μάλλον βάζει το θέμα στο ιδανικό του πλαίσιο: «Το γεγονός ότι μια σκιώδης κλίκα κυβερνά όλο τον κόσμο δεν είναι καινούριο. Δεν θα έπρεπε άραγε να περιμένουμε ότι οι πλούσιοι και ισχυροί θα οργάνωναν τα πράγματα προς το συμφέρον τους; Ονομάζεται καπιταλισμός»...

Πηγή: http://www.newsbeast.gr

Άγνωστες ιστορικές φωτογραφίες

Όψεις ιστορικών γεγονότων και προσώπων μιας άλλης εποχής.
Μια σειρά λιγότερο γνωστών ιστορικών φωτογραφιών παρουσιάζει το site klyker.com.

Τα στιγμιότυπα που δημοσιεύει ο φωτογραφικός ιστότοπος απεικονίζουν όψεις ιστορικών γεγονότων και προσώπων μιας άλλης εποχής.

Δείτε τις φωτογραφίες…

Έκρηξη βόμβας Ναπάλμ στο Νότιο Βιετνάμ.

Η έναρξη του φεστιβάλ του Woodstock στις 14 Αυγούστου 1969.

Μέλος του πληρώματος ενός τανκ Panzer III παραδίδεται σε βρετανό στρατιώτη, κατά τη διάρκεια της μάχης του Ελ Αλαμέιν, το 1942.

Στιγμιότυπο από την εκκένωση της Σαϊγκόν, στις 30 Απριλίου 1975.

Φωτογραφία από την επιχείρηση Μπαγκρατιόν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το 1944.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν χωρίς μακιγιάζ.

Μία από τις παλιότερες φωτογραφίες της Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας, το 1880.

Μια ιστορική στιγμή της ιστορίας του Χόλυγουντ: το γύρισμα του γνωστού σήματος της MGM, το 1928.

Πιλότος της RAF κουρεύεται κατά τη διάρκεια ενός σύντομου διαλύματος, το 1942.

Ο Bob Marley φωτογραφίζεται με τη Μις Κόσμος του 1976 Cindy Breakspeare.

Μωρό κλαίει στο βομβαρδισμένο σταθμό της Σαγκάης το 1937.

Φωτογραφία από τα τελικά στάδια της κατασκευής του Αγάλματος της Ελευθερίας, στο Παρίσι.

Στρατιώτης των ΗΠΑ ετοιμάζεται να μπει σε τούνελ των Βιετκόνγκ, το 1969.

Ο Chester E. Macduffee δίπλα στη στολή κατάδυσης που μόλις κατασκεύασε και έχει βάρος 250 κιλών, το 1911.

Γερμανοί στρατιώτες, το 1942.

Αμερικάνος στρατιώτης διαβάζει προειδοποιητική πινακίδα στην Κολωνία της Γερμανίας, στις 4 Απριλίου του 1945.

Την επαύριον της απόβασης στη Νορμανδία, δύο αγόρια από ένα λόφο παρακολουθούν τους αμερικάνους στρατιώτες καθώς παίρνουν μέσα από την πόλη.

Ο εθνολόγος μουσικής Frances Densmore καταγράφει τη μουσική ενός αρχηγού Blackfoot σε φωνογράφο, το 1916.

Ζωντανή εμφάνιση του Jimmy Page με τους Led Zeppelin.

Γερμανικά πολεμικά αεροπλάνα κατά τη διάρκεια πτήσης, το 1943.

Γερμανοί στρατιώτες με μάσκες αεριών δοκιμάζουν τη χρήση ενός αντιαεροπορικού, γύρω στα 1918.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr

Η αρκούδα και το πλυντήριο

Ένα πολύ ενδιαφέρον... πείραμα.

Δείτε το βίντεο...




Πηγή: http://www.newsbeast.gr

Ο Καμμένος από τον Έβρο: Λούφα και παραλλαγή... τέλος

Αλλαγές στη στρατιωτική θητεία χωρίς διακρίσεις και προνόμια προανήγγειλε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος από τον Έβρο. Ο κ. Καμμένος τόνισε ότι μόνο τα κοινωνικά κριτήρια θα αποτελούν διαβατήριο για μεταθέσεις και διευκολύνσεις των στρατιωτών και όχι το ρουσφέτι. Δείτε το βίντεο της ΝΕΡΙΤ.




Πηγή: http://www.enikos.gr

Βυθισμένα σπίτια στον Έβρο

Σε χωριά φαντάσματα έχουν μετατραπεί οι οικισμοί γύρω από τον ποταμό Άρδα στον Έβρο.

Χθες εκκενώθηκε προληπτικά το χωριό Πόρος το οποίο κινδυνεύει να πλημμυρίσει ανά πάσα στιγμή καθώς τα αναχώματα σπάνε το ένα μετά το άλλο.

Δείτε το βίντεο από τον Alpha:




Πηγή: http://www.enikos.gr