«Κρυφές» δραστηριότητες που «κερδίζουν» οπαδούς.
Ανεξάρτητα από τα κινητήρα τους, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν σε διάφορες θεωρίες συνωμοσίας. Μάλιστα το φαινόμενο φαίνεται πως γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Διαβάστε 9 από τις πλέον διαδεδομένες θεωρίες συνωμοσίας στην Αμερική και όχι μόνο…
Υποτίθεται πως η CIA ίδρυσε το Facebook
H θεωρία έχει ως εξής: η αμερικάνικη Εταιρεία Προωθημένων Συστημάτων Αμύνης (DARPA) χρηματοδότησε τη δημιουργία του Facebook, προκειμένου να συγκεντρώσει «όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τον κάθε πολίτη για εύκολη χρήση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, όπως (και μη περιοριστικά) πληροφορίες για τη δραστηριότητα του χρήστη στο ίντερνετ, ιστορικό αγορών μέσω πιστωτικής κάρτας, αγορές αεροπορικών εισιτηρίων, μίσθωση αυτοκινήτων, ιατρικό ιστορικό, εκπαιδευτικά πιστοποιητικά, άδειες οδήγησης, λογαριασμούς, επιστροφές φόρων και άλλες πληροφορίες».
Στην πραγματικότητα, ούτε η CIA ούτε η DARPA χρηματοδότησαν το Facebook. Μπορεί η CIA να παρακολουθεί το Facebook, αλλά στην ουσία απλά συλλέγει τα δεδομένα που οι χρήστες δημοσιεύουν από μόνοι τους.
Οι πετρελαϊκές εταιρείες υποτίθεται πως εμποδίζουν το ηλεκτρικό αυτοκίνητο
Αν πιστέψουμε την ιδέα, πολλές πετρελαϊκές εταιρείες, εταιρείες φυσικού αερίου, μέχρι και η ίδια η αμερικανική κυβέρνηση, όλοι βάζουν διαρκώς εμπόδια στο δρόμο της μαζικής παραγωγής ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου.
Αυτό στηρίζεται στην υποτιθέμενη προσπάθεια να παραμείνει ο κόσμος εξαρτημένος από το πετρέλαιο, προκειμένου να μην καταστραφούν οι ενδιαφερόμενες βιομηχανίες.
Ο αμερικανικός στρατός υποτίθεται ότι μπορεί να κάνει τα πολεμικά πλοία αόρατα
Πρόκειται περί μιας κλασικής θεωρίας τεχνολογικής συνωμοσίας· το «πείραμα της Φιλαδέλφεια» ήταν μια υποτιθέμενη προσπάθεια να καταστεί αόρατο το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ.
Με τη χρήση τεχνολογίας αντι-μαγνητικών πεδίων, το πλοίο USS Elridge υποτίθεται πως εξαφανίστηκε (και κάποιοι είπαν πως αντικαταστάθηκε από μια «πρασινωπή ομίχλη»).
Έχει ανακαλυφθεί ο έλεγχος του νου και το ταξίδι στο χρόνο
Το πρόγραμμα Μοντώκ (Montauk Project) ήταν μάλλον συνέχεια του προαναφερθέντος «πειράματος της Φιλαδέλφεια». Η αμερικανική κυβέρνηση υποτίθεται πως εκπαίδευσε μέντιουμ με ψυχικές δυνάμεις και ανέπτυξε εφαρμογές που θα μπορούσαν να ελέγξουν τον ανθρώπινο νου και άλλες που θα καθιστούσαν το ταξίδι στο χρόνο εφικτό.
Είναι γεγονός πως η κυβέρνηση των ΗΠΑ πειραματίστηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα με τεχνικές ελέγχου του νου κατά τη δεκαετία του ’70, στο πλαίσιο του προγράμματος MKUltra, αλλά απέτυχε.
Η ΙΒΜ υποτίθεται πως «έκλεψε» κατά την αναμέτρηση σκάκι του Γκάρι Κασπάροβ ενάντια στον υπολογιστή
Υπάρχει μια θεωρία που ισχυρίζεται πως όταν ο υπερυπολογιστής της ΙΒΜ, ο Deep Blue, αντιμετώπισε τον πρωταθλητή στο σκάκι Γκάρι Κασπάροβ το Μάιο του 1997, η ΙΒΜ δεν έπαιξε τίμια, έτσι ώστε να νικήσει και να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας.
Η θεωρία αναλύεται σε βάθος στο ντοκιμαντέρ «Τέλος παιχνιδιού: ο Κασπάροβ και η Μηχανή» (Game Over: Kasparov and the Machine).
H ψηφιακή σας τηλεόραση είναι υποτιθέμενα «καλωδιωμένη», καταγράφοντας εικόνα και ήχο
Αν ανησυχείτε για φαινόμενα «Μεγάλου Αδερφού», καλό θα ήταν να ρίξετε μια ματιά στην... τηλεόρασή σας. Ορισμένοι ισχυρίζονται πως έχουν βρει κάμερες και μικρόφωνα μέσα στις τηλεοράσεις τους και αποδίδουν τα ευρήματα αυτά στις κυβερνήσεις που θέλουν να κατασκοπεύουν τους πολίτες.
Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει πως οι ψηφιακές τηλεοράσεις φέρουν συσκευές που χρησιμοποιούνται για έλεγχο του νου και αθέμιτες παρασυνειδησιακές διαφημίσεις.
Όπου κι αν βρίσκεται η αλήθεια, είναι γεγονός πως η Google, η Verizon, η Microsoft και η Comcast έχουν υποβάλει αίτηση για να επιτραπεί η παρακολούθηση διαφόρων θεατών.
Η ενέργεια είναι δωρεάν
Υπάρχουν πολλοί που δεν θα διστάσουν να σας πουν ότι (θεωρητικές) τεχνολογίες σαν την ψυχρή σύντηξη και τα αεροκίνητα αυτοκίνητα είναι όχι μόνο εφικτά, αλλά και πρακτικά. Υποτίθεται πως εταιρείες παραγωγής ενέργειας και κυβερνήσεις προσπαθούν να εμποδίσουν τη διάδοση των τεχνολογιών αυτών.
Πάντως, η ψυχρή σύντηξη μελετήθηκε και... απορρίφθηκε.
Μπορείτε να φτιάξετε μια αεικίνητη μηχανή με μαγνήτες
Είναι μια γοητευτική ιδέα: Οι μαγνήτες χάνουν την ισχύ τους πολύ, πολύ αργά. Οπότε γιατί να μην τους τοποθετήσετε με τρόπο ώστε να κινούν ένα γρανάζι για όσο καιρό διαρκέσει η ισχύ του μαγνήτη (δηλαδή, σαν να λέμε, για πάντα);
Δυστυχώς, οι αεικίνητες μηχανές αψηφούν τους βασικούς νόμους της φυσικής (είναι όπως το γεύμα – ποτέ δεν είναι δωρεάν!), πράγμα που εξηγεί γιατί ποτέ κανείς δεν κατασκεύασε έναν κινητήρα με μαγνήτες.
Υποτίθεται πως η Microsoft έχει κρύψει αντισημιτικά μηνύματα στη γραμματοσειρά Wingdings.
Θυμάστε εκείνες τις περίεργες γραμματοσειρές του Word, Wingdings και Webdings, που ουσιαστικά αποτελούνται από σύμβολα; Κάποιοι θεωρούν πως περιέχουν κρυφά αντισημιτικά μηνύματα, που αναφέρονται στην επίθεση στους δίδυμους πύργους το 2001.
Αν γράψετε, χρησιμοποιώντας οποιανδήποτε γραμματοσειρά από αυτές τις δύο, «NYC» (Νέα Υόρκη) θα έχετε μπροστά σας τα αποτελέσματα στην πάνω γραμμή. Αν γράψετε «Q33NYC» (όπου Q33 ο υποτιθέμενος αριθμός πτήσεως ενός από τα αεροπλάνα), θα έχετε ένα αεροπλάνο που πετά προς δύο πύργους.
Πρόκειται περί ατυχούς σύμπτωσης: η Microsoft δήλωσε πως τα σύμβολα αντιστοιχίστηκαν με τυχαίο τρόπο στα πλήκτρα του υπολογιστή.
Όταν οι συρράξεις απαιτούν αδελφικό αίμα.
Οι εμφύλιοι πόλεμοι λειτουργούν ως ζοφερή υπενθύμιση ότι ακόμα και άνθρωποι που συνδέονται με κοινούς δεσμούς εθνικότητας, γλώσσας, ιστορίας, πολιτισμού και γεωγραφίας μπορούν να αναπτύξουν βαθιές και διασπαστικές διαφορές.
Δεν είναι λίγες άλλωστε οι φορές που οι εμφύλιοι συνδέθηκαν με γενοκτονίες (εθνοκαθάρσεις), την ίδια ώρα που για τους περισσότερους αποτελούν το πιο επαίσχυντο είδος πολέμου, αφού απαιτούν αδελφικό αίμα.
Κι αν βέβαια πιστέψουμε τον François Fénelon, «όλοι οι πόλεμοι είναι εμφύλιοι, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι αδέρφια».
Αφήνοντας λοιπόν κατά μέρος τους εμφυλίους που συντάραξαν την οικουμένη, όπως τον αμερικανικό και τον αντίστοιχο της Γιουγκοσλαβίας (Βοσνία), αλλά και τη δική μας τραγική περιπέτεια που ακολούθησε το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ας ρίξουμε μια ματιά σε λιγότερο γνωστές -εξίσου δραματικές ωστόσο- εμφύλιες συρράξεις του πλανήτη...
Ο Εμφύλιος Πόλεμος της Νιγηρίας (1967-1970)
Περισσότερο γνωστός ως Πόλεμος της Μπιάφρας, ήταν η τραγική κατάληξη οικονομικών, εθνο-πολιτισμικών και θρησκευτικών εντάσεων ανάμεσα στις πολυάριθμες φυλές της Νιγηρίας. Όπως και με πολλά ακόμα αφρικανικά έθνη, η Νιγηρία ήταν ένα τεχνητό κατασκεύασμα του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού (στη συγκεκριμένη περίπτωση των Βρετανών), οι οποίοι όταν χάραξαν τα σύνορα της νέας χώρας λησμόνησαν να λάβουν υπόψη τους τις γλωσσικές και πολιτισμικές διαφορές των αυτοχθόνων. Στις 6 Ιουλίου 1967 λοιπόν τα στρατεύματα της Νιγηριανής Ομοσπονδίας βάδισαν κατά της Μπιάφρας, η οποία είχε κερδίσει την ανεξαρτησία της από τον βρετανικό ζυγό το 1960, μετρώντας πληθυσμό 60 εκατομμυρίων ανθρώπων χωρισμένων σε 300 περίπου εθνοτικές ομάδες.
Ο εμφύλιος κόστισε στη χώρα έναν βαρύτατο φόρο αίματος και υπονόμευσε τη θέση της στον κόσμο. Υπολογίζεται ότι περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις εχθροπραξίες των μαχών αλλά και από την πείνα και τις αρρώστιες, σε έναν από τους πλέον αιματοβαμμένους εμφυλίους των τελευταίων δεκαετιών...
Ο Πόλεμος των Χιλίων Ημερών (1899-1902)
Ο εμφύλιος που συντάραξε την Κολομβία στη στροφή του 20ού αιώνα ήταν αποτέλεσμα των εντάσεων μεταξύ του Συντηρητικού Κόμματος, του Φιλελεύθερου Κόμματος και των ριζοσπαστικών φατριών και θα διεκδικούσε τη ζωή περισσότερων από 100.000 ανθρώπων, αφήνοντας τη χώρα σε κατάσταση οικονομικής καταστροφής. Οι Φιλελεύθεροι εκπροσωπούσαν τους ιδιοκτήτες των φυτειών καφέ και την ευκατάστατη τάξη των εμπόρων, που ήταν υπέρ της οικονομικής πολιτικής του laissez-faire, την ίδια ώρα που η νίκη των Συντηρητικών στις εκλογές του 1885 τους είχε αποκλείσει από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, η δραστική μείωση της διεθνούς τιμής του καφέ μέχρι το 1899 έπληξε βαρύτατα τον κλάδο, με την ύφεση και την ανεργία να μαστίζουν τη χώρα. Κατά τη διάρκεια των 3 επόμενων ετών, οι ανταρτοπόλεμοι γενικεύτηκαν στις αγροτικές περιοχές, με τις συγκρούσεις να προκαλούν εκτεταμένες καταστροφές στην ιδιοκτησία και την περιουσία, την ίδια ώρα που ο φόρος αίματος ήταν βαρύτατος. Ανήμποροι να επιβάλουν την ειρήνη διά της βίας, οι Συντηρητικοί θα πρόσφεραν τελικά αμνηστία το 1902, υποσχόμενοι ταυτόχρονα ρεφορμισμό. Μέχρι τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, οι δύο ηγέτες των Φιλελεύθερων, Rafael Uribe και Benjamín Herrera, θα παραδίδονταν στις Αρχές, αφού βέβαια διαπραγματεύτηκαν αμνηστία, κοινωνική αλλαγή αλλά και ελεύθερες εκλογές...
Ο Εμφύλιος Πόλεμος της Σρι Λάνκα (1983-2009)
Τον Απρίλιο του 2011 ο ΟΗΕ εκδίδει ψήφισμα για την παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια της τελευταίας φάσης του 26ετούς εμφυλίου που συγκλόνισε τη Σρι Λάνκα και θα άφηνε περισσότερους από 100.000 νεκρούς. Οι ιδιαίτερα αποτελεσματικοί «Τίγρεις για την Απελευθέρωση» του Tamil Eelam επιδίδονταν σε γενικευμένο ανταρτοπόλεμο κατά των κυβερνητικών δυνάμεων, με τα τραγικότερα γεγονότα να σημειώνονται ωστόσο στο 5μηνο πριν από το τέλος του πολέμου, τον Μάιο του 2009, με την άνευ όρων παράδοση των ανταρτών: τουλάχιστον 40.000 άμαχοι πολίτες έχασαν τη ζωή τους. Κι ενώ ο κόσμος υποδέχτηκε την κατάπαυση του πυρός με αγαλλίαση, η αποκατάσταση της τάξης και η έρευνα για τα ειδεχθή εγκλήματα πολέμου ακόμα εκκρεμούν. Στην τελευταία έκθεση του ΟΗΕ τον Φεβρουάριο του 2013 μάλιστα σημειώνεται ότι η κυβέρνηση της Σρι Λάνκα δεν έχει κάνει τίποτα τόσο για τη διερεύνηση των θηριωδιών όσο και την ανακούφιση των πληγέντων από τον εμφύλιο...
Ο Εμφύλιος Πόλεμος της Αγκόλας (1975-2002)
Οι γηγενείς της χώρας πάλεψαν γενναία με την ξένη κατοχή και την τυραννία και κατάφεραν να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους από τον αποικιοκρατικό ζυγό: το 1975 διώχνουν επιτέλους τις πορτογαλικές δυνάμεις κατοχής. Δυστυχώς βέβαια, με το που έγινε η Αγκόλα ελεύθερο έθνος θα έρχονταν στην επιφάνεια οι βαθιές διαφορές του πληθυσμού της: τοπικοί αξιωματούχοι και πολιτικές πτέρυγες έβαλαν στο μάτι την εξουσία, με τον εμφύλιο να φαντάζει αναπόφευκτος στο νεότευκτο κράτος. Οι διαμάχες του δημοφιλούς συνασπισμού Movement for the Liberation of Angola (MPLA) με τον φορέα National Union for Total Independence of Angola (UNITA) θα κλιμακώνονταν σε έναν από τους πιο αιματοβαμμένους και παρατεταμένους εμφυλίους της σύγχρονης ιστορίας, που διάρκεσε 27 χρόνια. Κι αν δεν σκοτωνόταν ο ηγέτης της UNITA, Jonas Savimbi, από κυβερνητικές δυνάμεις το 2002, οι δύο πλευρές μπορεί να μην είχαν ακόμα συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός και προκήρυξη δημοκρατικών εκλογών. Η εμφύλια σύρραξη άφησε τουλάχιστον 500.000 νεκρούς και την οικονομία της χώρας συντρίμμια...
Ο Μυστικός Πόλεμος του Λάος (1953-1975)
Ο εμφύλιος πόλεμος του Λάος δεν ήταν τίποτα άλλο από την ψυχροπολεμική δράση των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή και ιδιαίτερα της παραστρατιωτικής δράσης της αμερικανικής CIA, που όπλισαν τελικά τα χέρια των αριστερών και των δεξιών αντιμαχόμενων πλευρών. Οι τακτικισμοί των υπερδυνάμεων και τα σκοτεινά παιχνίδια της κυβέρνησης του Λάος θα είχαν δυστυχώς επίπτωση στις ζωές των κατοίκων: εκτιμάται ότι 450.000 πολίτες του Λάος και 600.000 ακόμα άμαχοι της Καμπότζης σκοτώθηκαν στον εμφύλιο, με τον αριθμό των προσφύγων να αγγίζει το 1 εκατομμύριο. Επιπρόσθετα, η εκτεταμένη χρήση τοξικών χημικών θα επέφερε τεράστια ανθρωπιστική κρίση, με την υγεία των ευπαθών πληθυσμιακών ομάδων (παιδιά, ηλικιωμένοι κ.λπ.) να υπονομεύεται καθοριστικά και τα τραγικά σημάδια της να εντοπίζονται ακόμα και σήμερα...
Ο Εμφύλιος Πόλεμος της Σομαλίας (1991-σήμερα)
Η Σομαλία είναι το σπίτι πολυάριθμων φυλών και πληθυσμιακών ομάδων, με πολλές από αυτές να αντιτίθενται στα πεπραγμένα του δικτάτορα Siad Barre ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '80. Ως αντίποινα, ο δικτάτορας οδήγησε τα στρατεύματά του εναντίον τους, έχασε όμως στις μάχες και ανατράπηκε από την εξουσία. Κι όμως, η υποστήριξη που απολάμβανε από μερίδα Σομαλών θα οδηγούσε σε ένοπλη επανάσταση στις αρχές της δεκαετίας του '90 για να τον επαναφέρουν στη θέση του, με το κίνημα να επιτυγχάνει. Με το που επέστρεψε ωστόσο στην εξουσία ο δικτάτορας, ένα μεγάλο κομμάτι της βόρειας Σομαλίας διακήρυξε την ανεξαρτησία του από το υπόλοιπο κράτος, με τα αιματηρά γεγονότα να μη λείπουν φυσικά. Οι εχθροπραξίες συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, με τη χώρα να είναι πλέον ερείπια και τον ΟΗΕ να στέλνει συνεχώς τις ειρηνευτικές του δυνάμεις για να αποτραπεί η γενίκευση της ανθρωπιστικής κρίσης σε μια κοινωνία που έχει χωριστεί τουλάχιστον στα δύο. Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 1 εκατομμύριο νεκρούς Σομαλούς από τις συρράξεις...
Η Επανάσταση της Taiping (1850-1864)
Ένας από τους μαζικότερους και πιο αιματοβαμμένους εμφυλίους που θα γνώριζε ποτέ ο κόσμος ήταν η Επανάσταση της Taiping, το γεγονός που συγκλόνισε τη φεουδαρχική Κίνα του 19ου αιώνα. Ο ηγέτης των επαναστατών, Hong Xiuquan, έβαλε σκοπό να κατακτήσει την Κίνα και να ιδρύσει το Ουράνιο Βασίλειο της Μεγάλης Αρμονίας, συγκεντρώνοντας φτωχούς κολίγους και οδηγώντας τα στρατεύματά του καταπάνω στη Δυναστεία των Qing. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1850, ο επαναστατικός στρατός έλεγχε περισσότερο από το 1/3 της αχανούς χώρας, με τη δημοφιλία και τη δύναμη του κινήματος να είναι τέτοια που η αυτοκρατορική δυναστεία θα χρειαζόταν τεράστια κονδύλια, 15 ολόκληρα χρόνια και τη βοήθεια των Άγγλο-Γάλλων φυσικά για να απαλλαγεί από το πρόβλημα. Κι όταν το 1864 η επανάσταση καταπνίγηκε στο αίμα, ο φόρος αίματος είχε ανέλθει στα 20 εκατομμύρια ανθρώπους...
Οι Πόλεμοι των Ρόδων (1455-1485)
Οι Πόλεμοι των Ρόδων ήταν μια σειρά από αξιοσημείωτα ιστορικά γεγονότα του Μεσαίωνα που θα άφηναν το στίγμα τους βαθιά στη Βρετανία. Ο Οίκος του Lancaster, το σύμβολο του οποίου ήταν το κόκκινο ρόδο, πολέμησε λυσσαλέα σε μια σειρά πολέμων με τον Οίκο του York, με σύμβολο το λευκό ρόδο, με έπαθλο τον θρόνο της Αγγλίας. Η αντιπαλότητα ξεκίνησε από το 1399 όταν ο βασιλιάς Ριχάρδος Β' ανατράπηκε από τον ξάδελφό του Henry Bolingbroke, δούκα του Lancaster, με τις πολεμικές συρράξεις να ξεσπούν ωστόσο αργότερα, το 1455, όταν ο δούκας του York νίκησε τα μέλη του Οίκου του Lancaster στην πρώτη μάχη των δύο φατριών. Ο εμφύλιος που θα κρατούσε 30 ολόκληρα χρόνια θα τέλειωνε το 1485 με την άνοδο στον θρόνο του βασιλιά Ερρίκου Ζ', ο οποίος ίδρυσε τη δυναστεία των Tudor ενώνοντας συμβολικά τα λευκά και τα κόκκινα ρόδα των αντιμαχόμενων οίκων για να σχηματιστεί το ρόδο του δικού του οίκου...
Η Επανάσταση του An Lushan (755-763)
Τον παραγνωρισμένο αυτό εμφύλιο θα ήθελε σίγουρα να τον ξεχάσει η Κίνα, καθώς παραμένει ακόμα και σήμερα η φονικότερη εμφύλια σύρραξη της παγκόσμιας ιστορίας, με τον φόρο αίματος που διεκδίκησε να μπορεί να συγκριθεί μόνο με παγκόσμιους πολέμους! Γνωστή στην Κίνα ως Επανάσταση An Shi, πρόκειται για μαζική εξέγερση κατά της Δυναστείας των Tang, όταν ο στρατηγός An Lushan αποκάλεσε τον εαυτό του αυτοκράτορα της Βόρειας Κίνας και ίδρυσε τη δική του Δυναστεία των Yan. Παρά το γεγονός ότι οι Tang θα κατάφερναν τελικά να καταπνίξουν στο αίμα την αυτονομιστική κίνηση, αν και θα χρειάζονταν 3 διαδοχικοί αυτοκράτορες της δυναστείας, οι αιματηρές προσπάθειες θα άφηναν τη χώρα σε πιο ευάλωτη κατάσταση παρά ποτέ: οικονομικά ρημαγμένη, με τον φόρο αίματος να ανέρχεται σε 35 εκατομμύρια ανθρώπους...
Όταν ο εφευρέτης (ή «εφευρέτης») έχει την τύχη σύμμαχο!
Κάθε πετυχημένος άνθρωπος του πλανήτη ξέρει καλά ότι η επιτυχία είναι ο ιδανικός συνδυασμός ταλέντου, σκληρής δουλειάς και μιας γερής δόσης από τύχη.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που χρωστούν την καριέρα και τα πλούτη τους περισσότερο στην καθαρή τύχη παρά στην καινοτόμα ιδέα ή τις ικανότητες.
Κι αυτό γιατί η μοίρα διαδραματίζει τον δικό της ρόλο στα ανθρώπινα πεπραγμένα, κάνοντας κάποιες συμπτωματικές εφευρέσεις ιδιαίτερα επικερδείς περιπέτειες!
Ας δούμε λοιπόν 10 τέτοιους τυχερούς εφευρέτες που λειτουργούν ως πρότυπα για κάθε καινοτόμο μυαλό που επιζητεί να τα καταφέρει στη ζωή.
Κι ενώ τα πράγματα που έφεραν στο φως αποδίδονται εν πολλοίς στη στιγμή, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έγιναν κατόπιν εκατομμυριούχοι...
Frank Epperson: Popsicle
Ο 11χρονος Frank Epperson έμελλε να γίνει θρύλος της Αμερικής όταν μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα του 1905 ξέχασε ένα μείγμα από μαγειρική σόδα και νερό, με ένα καλαμάκι μέσα, στη βεράντα του σπιτιού του. Χωρίς να το ξέρει, είχε «εφεύρει» το παγωμένο γλειφιτζούρι! Το καινοτόμο προϊόν έπρεπε να περιμένει βέβαια άλλα 18 χρόνια, μέχρι το 1923, για να βρει τη θέση του στο μυαλό του δημιουργού του: λειτουργώντας το καρότσι του με τις λεμονάδες, ο Epperson θυμήθηκε την παγωμένη λιχουδιά της νιότης του και άρχισε να την παράγει, ονομάζοντάς τη «Eppsicles». Την επόμενη χρονιά πατεντάρισε το παγωμένο γλειφιτζούρι και ίδρυσε την Popsicle Corporation, ενώ μέχρι το 1928 είχε πουλήσει περισσότερα από 60 εκατομμύρια Popsicles! Τη χρονιά μάλιστα που πέθανε, το 1983, η Unilever πλήρωσε 155 εκατομμύρια δολάρια για να αποκτήσει τα δικαιώματα της φίρμας του...
Harry Coover: Super Glue
Στον κολοφώνα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο αμερικανός χημικός Harry Coover και η ερευνητική του ομάδα στην Eastman Kodak πειραματίζονταν με ένα εξαιρετικά κολλώδες χημικό, στην προσπάθεια να αναπτύξουν ένα διαφανές πλαστικό. Απέτυχαν βέβαια παταγωδώς στο έργο τους, με τα πειράματά τους να καταλήγουν σε μια ιδιαίτερα δυνατή κόλλα, τη Super Glue! Η ιδέα έπρεπε να περιμένει μέχρι το 1958 για να κυκλοφορήσει στην αγορά, φέρνοντας στην εταιρία εκατομμύρια δολάρια. Ο Dr Coover θα έριχνε μάλιστα στην αγορά άλλες 320 πατέντες για νέα προϊόντα, προσφέροντας στην Kodak πωλήσεις μεταξύ 1,8-2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Ο ίδιος ανέπτυξε περαιτέρω την κόλλα του για ιατρικές χρήσεις, η οποία χρησιμοποιήθηκε ευρέως στον πόλεμο του Βιετνάμ ως αιμοστατικό για τους τραυματισμένους στρατιώτες, ενώ σήμερα χρησιμοποιείται στη χειρουργική. Μέχρι τον θάνατό του, ο Coover είχε κατοχυρώσει 460 πατέντες, με την πλέον επικερδή ωστόσο να έχει προέλθει από κατάφωρη αποτυχία...
William Henry Perkin: Μοβ χρωστική
Ο βρετανός χημικός William Henry Perkin, σε ηλικία 18 ετών το 1856, προσπαθούσε να βρει μια αποτελεσματική θεραπεία για την ελονοσία. Αντ' αυτού, κατέληξε με μια συνθετική χρωστική μοβ απόχρωσης! Πατεντάρισε στα γρήγορα τη διαδικασία παραγωγής της βαφής και την επόμενη χρονιά άνοιξε το πρώτο εργοστάσιο οργανικής χημείας του κόσμου έξω από το Λονδίνο. Η συνθετική μοβ χρωστική του έγινε αυτόματα παγκόσμια επιτυχία στον κόσμο της μόδας, ενώ ακόμα και η βασίλισσα Βικτορία εντοπίστηκε να περιφέρεται στη Βασιλική Έκθεση του 1862 μέσα σε μοβ μεταξένιο φόρεμα! Η μοβ ανιλίνη βγήκε βέβαια εκτός μόδας μέχρι το 1870, ο Perkin είχε προλάβει ωστόσο να γίνει εκατομμυριούχος. Πριν κλείσει τα 36 του, πούλησε τη βιομηχανία του και έζησε έκτοτε βασιλικά με τα κέρδη, αφιερώνοντας απερίσπαστα πια τη ζωή του στην έρευνα...
Roy Plunkett: Τεφλόν
Ο αμερικανός ερευνητής Roy Plunkett πειραματιζόταν το 1938 με εναλλακτικά αέρια για το ψυκτικό φρέον (για λογαριασμό της Dupont), όταν ξέχασε έξω ένα δείγμα για μια ολόκληρη νύχτα. Το επόμενο πρωινό, το αέριο είχε μεταμορφωθεί σε ένα υπόλευκο κερί. Αντί να ξεφορτωθεί το έκτρωμα, ο συνεπής ερευνητής σκέφτηκε να το ερευνήσει, ανακαλύπτοντας μια σειρά από ασυνήθιστες ιδιότητες. Μέχρι το 1945 είχε πατεντάρει την εφεύρεση ως τεφλόν, με την Dupont να βρίσκει μια πλειάδα εφαρμογών για το νέο προϊόν, από μαγειρικά σκεύη μέχρι και μόνωση καλωδίων. Μέχρι το 1975 όταν και συνταξιοδοτήθηκε, ο Plunkett ήταν πλέον διευθυντής του τμήματος ερευνών για το φρέον, με την εταιρία να έχει βγάλει κυριολεκτικά δισεκατομμύρια από τη συμπτωματική εφεύρεση του υπαλλήλου της...
Leo Hendrik Baekeland: Βακελίτης
Ο βέλγος χημικός έμελλε να γίνει ο πατριάρχης των πλαστικών όταν ανέπτυξε το 1907 το πολυμερές που θα ονομαζόταν βακελίτης και θα σάρωνε την αγορά: από μαγειρικά σκεύη μέχρι και χρήση σε ραδιόφωνα και τηλέφωνα. Ο Baekeland άλλο βέβαια έψαχνε να βρει: ένα υποκατάστατο του βερνικιού λάκας ήθελε να παρασκευάσει ο ερευνητής, κι όταν θεώρησε ότι έφτασε κοντά ζέστανε την ουσία του σε μια χύτρα ταχύτητας. Κάνοντας αυτό, το πλαστικό είχε μόλις γεννηθεί, το «υλικό των χιλίων χρήσεων», με τον ίδιο να ιδρύει το 1910 την General Bakelite Company και να γίνεται ζάμπλουτος. Ο Baekeland ήταν μάλιστα ήδη πλούσιος από παλιότερη εφεύρεσή του, το Velox, μια μέθοδο επεξεργασίας χαρτιού, την οποία και είχε πουλήσει για 1 εκατομμύριο δολάρια. Το 1939 πούλησε τη φίρμα του στην Union Carbide και έζησε ακόμα καλύτερα...
Robert Chesebrough: Βαζελίνη
Ο 22χρονος νεοϋρκέζος χημικός βρισκόταν το 1859 στην Πενσιλβάνια κυνηγώντας το όνειρο του πετρελαίου. Παρατήρησε λοιπόν ότι οι εργάτες των πετρελαϊκών χρησιμοποιούσαν μια κολλώδη ουσία για να θεραπεύουν κοψίματα και καψίματα στα χέρια τους, ένα υποπροϊόν του πετρελαίου. Όντας χημικός, πήρε ένα μικρό δείγμα της «κέρινης ράβδου», όπως την ονόμαζαν οι εργάτες, στο σπίτι του για περαιτέρω έρευνα. Σύντομα θα κατάφερνε να απομονώσει τον «ζελέ πετρελαίου» από την ουσία, πατεντάρισε τη διαδικασία και το 1872 άνοιξε την επιχείρησή του. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1880, ο Chesebrough πουλούσε βαζελίνη στην Αμερική με ρυθμό ένα βάζο το λεπτό! Η βαζελίνη πωλούταν ήδη σε Αγγλία, Γαλλία και Ισπανία, ενώ μέχρι το 1911 νέα εργοστάσια παραγωγής βαζελίνης λειτουργούσαν πλέον στην Ευρώπη, την Αφρική και τον Καναδά. Ο Chesebrough πέθανε πλούσιος το 1933, η εταιρία του ωστόσο συνέχισε να δρέπει τους καρπούς της εφεύρεσής του για πολύ ακόμα. Κι όταν η Chesebrough-Ponds πουλήθηκε στη Unilever το 1987, μετρούσε κέρδη 75 εκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο...
Joseph McVicker: Play-Doh
Πολύ πριν γίνει η περίφημη φίρμα πλαστελίνης, αγαπημένη από όλα τα παιδιά της οικουμένης, το Play-Doh κυκλοφορούσε για 22 ολόκληρα χρόνια ως καθαριστικό ταπετσαριών! Το 1954, ο Αμερικανός Joe McVicker εργαζόταν για την Kutol, την εταιρία που πουλούσε την ουσία, όταν τον προσέγγισε η κουνιάδα του με μια ιδέα: είχε πάρει λίγη από τη μη τοξική ουσία στον βρεφονηπιακό σταθμό όπου δούλευε και τα παιδιά τη λάτρεψαν! Ο McVicker είδε αμέσως τις εμπορικές δυνατότητες της πλαστελίνης και άρχισε να πειραματίζεται με την ουσία: της πρόσθεσε χρωστικές και της έδωσε ένα ευχάριστο άρωμα αμυγδάλου. Ίδρυσε κατόπιν την εταιρία Rainbow Crafts, ως θυγατρική της Kutol, και ξεκίνησε να πουλά το νέο προϊόν, που ονομάστηκε Play-Doh, την ίδια στιγμή που η Kutol συνέχισε να πουλά το καθαριστικό ταπετσαριών σε φτηνότερη μάλιστα τιμή. Οι πωλήσεις της Kutol εκτοξεύτηκαν από τις 100.000 δολάρια το 1954 σε 3 εκατομμύρια δολάρια σε τέσσερα μόλις χρόνια! Το 1960, ο McVicker κατοχύρωσε την πατέντα της πλαστελίνης και εγκατέλειψε την Kutol, με το Play-Doh να πουλά περισσότερα από 1 εκατομμύριο βαζάκια τον χρόνο στις ΗΠΑ πριν αρχίσει τις εξαγωγές στην Ευρώπη το 1964. Λίγο αργότερα, η General Mills πρόσφερε στον McVicker 3 εκατομμύρια δολάρια για την πατέντα του, συμφωνία που αποδέχτηκε ο ερευνητής με χαρά...
Arthur Fry: Σημειώματα Post-it
Ο αμερικανός επιστήμονας πρέπει να είχε θεία έμπνευση όταν μια Κυριακή του 1973 συνέλαβε την ιδέα του post-it note την ώρα που τραγουδούσε στην εκκλησιαστική χορωδία της ενορίας του! Ο ερευνητής είχε μόλις παρακολουθήσει ένα σεμινάριο του συναδέλφου του Spencer Silver, ο οποίος είχε εφεύρει μια κόλλα με μοναδικές ικανότητες, δεν μπορούσε ωστόσο να δει πώς θα αξιοποιούταν εμπορικά η ιδέα του. Η στιγμή «εύρηκα» ήρθε για τον Fry όταν ο σελιδοδείκτης που χρησιμοποιούσε στο υμνολόγιό του έπεφτε συνεχώς από τη θέση του. Σκέφτηκε τότε την κόλλα του συναδέλφου και το πόσο ιδανικά θα μπορούσε να συγκρατήσει τον σελιδοδείκτη πάνω στη σελίδα. Ξεκίνησε λοιπόν να πειραματίζεται και σύντομα άφηνε μηνύματα στο αφεντικό του με το νέο του προϊόν! Χρειάστηκαν βέβαια άλλα 7 χρόνια για να κυκλοφορήσει το κολλητικό χαρτάκι στην αγορά, καθώς η διοίκηση είχε τις ενστάσεις της, αν και η ιστορία δεν θα τη δικαίωνε: περισσότερες από 400 εκδοχές των post-it πωλούνται σήμερα σε 100 χώρες, με τις πωλήσεις να φτάνουν στα 6 δισεκατομμύρια κομμάτια τον χρόνο. Τι κέρδισε ο Fry από την όλη ιστορία; Προαγωγή και καλύτερο μισθό, ενώ πλέον απολαμβάνει μια άνετη ζωή στη σύνταξη...
Percy Spencer: Φούρνος μικροκυμάτων
Ο αμερικανός μηχανικός πειραματιζόταν με μια συσκευή που θα εντόπιζε εχθρικά αεροπλάνα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν τα μικροκύματα από το ραντάρ έλιωσαν μια σοκολάτα που κρατούσε στην τσέπη του! Ξεκίνησε λοιπόν να δοκιμάζει τι θα συμβεί με ποπκόρν και αυγά, όταν συνέλαβε την ιδέα της περαιτέρω ανάπτυξης της συσκευής, γεγονός που κρατούσε επτασφράγιστο μυστικό. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '40 είχε κατοχυρώσει την πατέντα για τη χρήση μικροκυμάτων στην κουζίνα, με τους πρώτους φούρνους μικροκυμάτων να είναι βέβαια ιδιαίτερα ακριβοί. Μέχρι το 1975 όμως, το 14% των αμερικανικών νοικοκυριών μαγείρευαν το καθημερινό φαγητό με τη βοήθεια των μικροκυμάτων, με τον Spencer, ο οποίος κατοχύρωσε 150 πατέντες σε όλη του τη ζωή, να γίνεται αντιπρόεδρος στην εταιρία που δούλευε (Raytheon). Η κληρονομιά του θα έκανε την αγορά φούρνων μικροκυμάτων μια ιδιαίτερα επικερδή επιχείρηση 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο...
George de Mestral: Βέλκρο
Ο ελβετός μηχανικός απολάμβανε την πρωινή του βόλτα στην εξοχή το 1941 όταν συνειδητοποίησε πόσο δύσκολο ήταν να αφαιρεί τα αγκάθια και τα ανθάκια που κολλούσαν στο παντελόνι του αλλά και στο τρίχωμα του σκύλου του. Έβαλε λοιπόν τα τριβόλια κάτω από το μικροσκόπιο και παρατήρησε τα εκατοντάδες μικροσκοπικά αγκαθάκια που ευθύνονταν για τις κολλητικές ιδιότητές τους. Ο de Mestral αποφάσισε λοιπόν να εφεύρει ένα νέο σύστημα στερέωσης βασισμένο στο παράδειγμα της φύσης: 10 χρόνια αργότερα, το βέλκρο είχε γεννηθεί! Ο μηχανικός πατεντάρισε την εφεύρεσή του στην Ελβετία και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '50 το βέλκρο κυκλοφορούσε σε όλη την Ευρώπη. Το προϊόν δεν θα γινόταν βέβαια παγκόσμια τρέλα μέχρι τη δεκαετία του '70, όταν οι αστροναύτες της NASA ξεκίνησαν να το χρησιμοποιούν στις διαστημικές στολές τους. Ο de Mestral πουλούσε κατόπιν εκατομμύρια μέτρα βέλκρο κάθε χρόνο πριν μεταβιβάσει τελικά την εταιρία του στην ελβετική Velcro SA, ζώντας πλουσιοπάροχα για τα επόμενα τριάντα χρόνια από τα δικαιώματα της πατέντας του...
H τεχνητή νοημοσύνη στα κινηματογραφικά καλύτερά της!
Τι είναι αυτό που διαχωρίζει άραγε τον άνθρωπο από τη μηχανή;
Οι παραδοσιακές διαφορές φαίνονται να καταρρέουν κάτω από τα «θαύματα» της σύγχρονης τεχνολογίας, ενώ αν πιστέψουμε τον κινηματογράφο, τα ανδροειδή δεν υπολείπονται πια σε τίποτα.
Ικανά να παίρνουν συνειδητές αποφάσεις και να παρουσιάζουν πλούσιο συναίσθημα, τα ανθρωπόμορφα ρομπότ του σινεμά παραείναι ανθρώπινα, εγείροντας συχνά ερωτήματα για την ίδια την ανθρώπινη φύση.
Από ανδροειδή και cyborg μέχρι και μηχανές «ντυμένες» σαν ανθρώπους, η ιστορία της επιστημονικής φαντασίας μάς έχει δώσει μια σειρά από μοναδικές ρέπλικες (και ισάριθμους λόγους για προβληματισμό βεβαίως), που το σινεμά ανέλαβε να ντύσει με εικόνα.
Ας δούμε λοιπόν τα καλύτερα ανδροειδή που πέρασαν από το μεγάλο πανί...
Bishop - «Aliens»
Κλειστοφοβικό και «σκοτεινό», το σίκουελ του περίφημου «Alien» δικαιώνει πλήρως τη μυθολογία. Και βέβαια ένας από τους βασικούς χαρακτήρες της ταινίας, το ανθρωπόμορφο ρομπότ Bishop, σε κάνει να αναρωτιέσαι για τον ρόλο που θα μπορούσαν να παίξουν τα ανδροειδή στη διαστημική περιπέτεια. Ο Bishop προτιμά άλλωστε τον χαρακτηρισμό του ως «τεχνητός άνθρωπος», και προφανώς έχει δίκιο...
David - «Artificial Intelligence»
Ενδεχομένως το πιο αθώο, ανυπεράσπιστο και τραγικό ανδροειδές της κινηματογραφικής ιστορίας, ο David προσπαθεί απέλπιδα να μεταμορφωθεί από Mecha σε Orga, την ίδια ώρα που το παιδί-ρομπότ είναι προγραμματισμένο να αγαπά χωρίς όρους. Και αυτό είναι που θα εγκαινιάσει την περιπέτεια της ζωής του, όταν τον αγοράζει μητέρα ως υποκατάστατο του χαμένου γιου της...
T-1000 - «Terminator 2: Judgment Day»
Το Τ-1000 έχει τις ίδιες άγριες διαθέσεις και περιορισμένες επικοινωνιακές δεξιότητες που λατρέψαμε στον προκάτοχό του, T-800, με μπόνους βέβαια το «υγρό μέταλλο» από το οποίο είναι καμωμένο, που του δίνει την εξτρά ικανότητα να αναγεννιέται και να μεταμορφώνεται σε ό,τι σκεφτεί. Και δυστυχώς για τους αντιπάλους του, τρέχει και πολύ γρήγορα!
Sam - «Moon»
Για τους λάτρεις του sci-fi, η ταινία του Duncan Jones αποτελεί σταθμό: μια ομάδα ανδροειδών σχεδιάζονται για να υποκαταστήσουν τον ίδιο άνθρωπο. Και ο Sam είναι το συμπαθέστερο ανθρωπόμορφο ρομπότ του φιλμ, μέσα στην προσωπική του οδύσσεια, προκαλώντας σκέψεις για τη μοναξιά και την αλλοτρίωση του σύγχρονου ανθρώπου...
Robocop - «Robocop»
Την ώρα που το Robocop είναι περισσότερο ανθρώπινο από κάθε άλλο ανδροειδές της λίστας μας, ο σωστότερος χαρακτηρισμός του είναι cyborg: μισός άνθρωπος - μισή μηχανή. Ο Alex Murphy δολοφονείται και μετατρέπεται στον αχτύπητο ρομποτικό αστυνομικό, με τη μνήμη του ωστόσο να παραμένει ζωντανή: παρά τις εντολές, αποφασίζει να εκδικηθεί τους υπεύθυνους για τον θάνατό του, δίνοντάς μας μια από τις χαρακτηριστικότερες ενσαρκώσεις ανθρωπόμορφου ρομπότ του σινεμά...
David - «Prometheus»
Δεν είναι ξεκάθαρο αν το ανδροειδές David είναι καλός ή κακός χαρακτήρας και από την αμφιλεγόμενη αυτή φύση του είναι που πηγάζει η κινηματογραφική του μαγεία: είναι ευγενικός, γλυκομίλητος και εξυπηρετικός, τείνει ωστόσο να κάνει μοχθηρά πράγματα, κυρίως λόγω της περιέργειάς του. Ιδανικός για προβληματισμό...
Jordan Two Delta - «Island»
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Jordan Two Delta είναι από τα πιο ραφιναρισμένα ανδροειδή του σινεμά: πώς να καταλάβει το «ανυποψίαστο προϊόν» -που ενσαρκώνει η Σκάρλετ Γιόχανσον- ότι ο μοναδικός του ρόλος στη ζωή είναι να χρησιμεύσει ως δότης ανθρώπινων οργάνων; Ο κλώνος του μοντέλου του Calvin Klein ωστόσο -η οποία τραυματίστηκε σοβαρά σε τροχαίο δυστύχημα- ερωτεύεται έτερο ανθρωποειδές και νιώθει την ακατανίκητη έλξη να ζήσει, επιδεικνύοντας αυθεντικά συναισθήματα και ανώτερη νοημοσύνη...
Gunslinger - «Westworld»
Τι θα συμβεί όταν τα ρομπότ ενσωματωθούν στην κοινωνία και στραφούν τελικά ενάντια στον άνθρωπο; Το «Westworld» είναι μια πρώιμη απάντηση στο καυτό αυτό θέμα, ήδη από τη δεκαετία του '70, με τον Γιουλ Μπρίνερ στον ρόλο του κακού ανδροειδούς Gunslinger να γράφει Ιστορία. Για τους σκληροπυρηνικούς άλλωστε της επιστημονικής φαντασίας, ο Gunslinger θα είναι πάντα ο αρχετυπικός Τerminator...
Terminator - «The Terminator»
Υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν ηθοποιοί που ενσαρκώνουν μηχανές και υπάρχει βέβαια και ο Άρνολντ Σβαρτσενέγγερ που είναι κομμένος και ραμμένος για ανδροειδές! Το κακό ρομπότ T-800 της Cyberdyne Systems στέλνεται από το μέλλον για να εξοντώσει το νεαρό αγόρι John Connor ώστε να κυριαρχήσουν επιτέλους οι μηχανές στον πλανήτη. Η θεσπέσια μηχανή δεν χρειάζεται φυσικά συστάσεις, με την ατάκα του Άρνι «I'll be back» να γίνεται συνώνυμο της κινηματογραφικής πράξης...
Roy Batty - «Blade Runner»
Στο φιλμ-σταθμό για το κινηματογραφικό είδος της επιστημονικής φαντασίας, τα ανδροειδή τίθενται στο επίκεντρο, στο σπουδαίο οπτικό δοκίμιο του Ρίντλεϊ Σκοτ. Το «σκοτεινό» νεο-νουάρ στρέφεται γύρω από τον Roy Batty, τον αδίστακτο αρχηγό της ομάδας των αποστατών ανδροειδών Nexus-6. Κορυφαία στιγμή της ταινίας, η τελική συνάντηση της ρέπλικας με τον «πατέρα», σε ένα συνονθύλευμα παιδιάστικης περιέργειας και ενήλικης οργής...
Οι ασύλληπτοι κατά συρροή δολοφόνοι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας!
H ανθρωπότητα φαίνεται να έχει μια μακάβρια περιέργεια για τους κατά συρροή δολοφόνους, τα τέρατα δηλαδή που σκοτώνουν μαζικά και τελετουργικά.
Υποθέτουμε βέβαια πως οι ψυχασθενείς αυτοί στραγγαλιστές θα καταλήξουν κάποια στιγμή στη φυλακή (ή κάτω από το χώμα), κι έτσι ο κόσμος μας επιστρέφει στην κανονικότητά του.
Αλίμονο όμως, αυτό δεν είναι πάντα αληθές! Κάποιοι serial killers διαφεύγουν τη σύλληψη για χρόνια, ακόμα και δεκαετίες, την ίδια στιγμή που άλλοι δεν πιάνονται ποτέ. Ποτέ.
Όλοι οι παρακάτω διεστραμμένοι φονιάδες κυκλοφορούν ανενόχλητοι ανάμεσα στους φιλήσυχους πολίτες...
Ο δολοφόνος της 9ης Φεβρουαρίου
Στις 9 Φεβρουαρίου 2006, σε προάστιο του Σολτ Λέικ Σίτι, μια εγκυμονούσα γυναίκα ισπανικής καταγωγής στραγγαλίζεται στο διαμέρισμά της. Ακριβώς δύο χρόνια αργότερα, στις 9 Φεβρουαρίου 2008, το ίδιο ζοφερό σκηνικό επαναλαμβάνεται. Κι ενώ αρχικά θεωρήθηκε τραγική σύμπτωση, το τεστ DNA απέδειξε ότι οι φόνοι έγιναν από τον ίδιο δράστη. Η αστυνομία διαθέτει μαρτυρίες που σκιαγραφούν θολά το πρόσωπο του ενόχου και το DNA του φυσικά, δεν έχει καταφέρει ωστόσο να εξιχνιάσει το μυστήριο...
Ο δολοφόνος-φάντασμα
Τα σαββατόβραδα του 1946 ο τρόμος κυκλοφορούσε ελεύθερος στο Τέξας: για μια περίοδο μπόλικων εβδομάδων, ανυποψίαστοι πολίτες δέχονταν επιθέσεις από άγνωστο δράστη, που θα κατέληγαν σε 5 νεκρούς και 3 σοβαρά τραυματίες. Μόνο δύο από τα θύματα που γλίτωσαν τη σφαγή μπόρεσαν να δώσουν περιγραφή του δράστη, με την κουκούλα που φορούσε να τον κάνει να μοιάζει με κινηματογραφικό φάντασμα. Ο Τύπος έσπευσε να τον αποκαλέσει «serial killer-φάντασμα» και οι Αρχές υπέθεσαν ότι πρόκειται για τον διαβόητο Zodiac Killer, θέλοντας να κλείσουν την υπόθεση μια ώρα αργότερα, χωρίς ωστόσο να επιβεβαιώνονται οι εικασίες...
Ο «σκιτσογράφος»
Για μια περίοδο ενός χρόνου, από τον Ιανουάριο του 1974 ως τον Φεβρουάριο του 1975, 14 νεαροί ομοφυλόφιλοι βρέθηκαν δολοφονημένοι στο σπίτι τους στο Σαν Φρανσίσκο: ο δράστης συνόδευε τα θύματα στην οικία τους ως συντροφιά, τα νάρκωνε, σκίτσαρε τα πορτρέτα τους και κατόπιν τα μαχαίρωνε θανάσιμα. Στα θύματα περιλαμβάνονταν ακόμα και αμερικανός διπλωμάτης, με το στίγμα ωστόσο της ομοφυλοφιλίας να εμποδίζει όσους επιβίωσαν από τις υποθέσεις (τρία ακόμα θύματα) να καταθέσουν κατά του Νο 1 ενόχου. Η ολιγωρία μάλιστα της αστυνομίας στην εξιχνίαση των εγκλημάτων κατά της ομοφυλόφιλης κοινότητας της πόλης θα άφηνε τον δράστη ασύλληπτο...
Ο συλλέκτης οστών
Τον Φεβρουάριο του 2009, ανθρώπινα οστά ανακαλύφθηκαν συμπτωματικά στο Αλμπουκέρκι του Νέου Μεξικού. Αποδείχθηκε ότι ήταν ο πλέον εκτεταμένος τόπος εγκλήματος των αμερικανικών χρονικών, καθώς αποτελούσε τον χώρο απόθεσης των πτωμάτων ενός κατά συρροή δολοφόνου: τα απομεινάρια 11 γυναικών, όλες τους ιερόδουλες, ξεθάφτηκαν από τη χωματερή, χωρίς ωστόσο ίχνος αποδεικτικών. Οι εφημερίδες ονόμασαν τον serial killer «συλλέκτη οστών», με τον τρόμο να εγκαθίσταται μια για πάντα στο επάγγελμα της πορνείας, καθώς ο δράστης κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος...
Οι φόνοι του αλφάβητου
Στις αρχές της δεκαετίας του '70, μια σειρά από στυγερά εγκλήματα δονούσαν τη Νέα Υόρκη: τα θύματα είχαν το χαρακτηριστικό ότι το όνομα και το επίθετό τους ξεκινούσαν από το ίδιο γράμμα (Carmen Colon, Wanda Walkowicz, Michelle Maenza κ.λπ.), με τον Τύπο να κολλά στην υπόθεση το πιασάρικο παρατσούκλι «φόνοι του αλφάβητου». Πολυάριθμοι κάτοικοι ανακρίθηκαν και αναρίθμητοι άλλοι θεωρήθηκαν δράστες, χωρίς ωστόσο καμία σύλληψη. Ο δράστης διαφεύγει ακόμα τη σύλληψη...
Το κτήνος της Φλωρεντίας
Μεταξύ 1968-1985, η φρίκη παραμόνευε στους δρόμους της ιταλικής πόλης: εξοπλισμένος με πιστόλι, ο δράστης δολοφόνησε 16 θύματα και των δύο φύλων (ακρωτηριάζοντας ωστόσο τα γεννητικά όργανα των γυναικών) πριν εξαφανιστεί από προσώπου γης. Στόχευε σε ζευγάρια που βόλταραν αμέριμνα στη γραφική πόλη, με τις Αρχές να ανακρίνουν κυριολεκτικά χιλιάδες ανθρώπους στα χρόνια των εγκλημάτων, χωρίς ωστόσο επιτυχία. Κάθε φορά που συλλαμβανόταν μάλιστα κάποιος, ο κατά συρροή δολοφόνος ξαναχτυπούσε, αφήνοντας τις Αρχές ντροπιασμένες...
Ο Αυτοκινητόδρομος των Δακρύων
Ο Αυτοκινητόδρομος 16 του Καναδά, που εκτείνεται κατά μήκος της British Columbia, έγινε μάρτυρας μιας σειράς αποτρόπαιων φονικών: σε μια περίοδο δεκαετιών, όχι λιγότερες από 40 νεαρές γυναίκες απήχθησαν από κει, με την ερημιά που περικλείει τον δρόμο να κάνει τις έρευνες μάταιες. Η αστυνομία υποθέτει ότι μπορεί να πρόκειται για περισσότερους του ενός serial killer, με τα πτώματα ωστόσο που έχουν βρεθεί να μην παρέχουν κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Ο Αυτοκινητόδρομος των Δακρύων, όπως έχει χαρακτηριστεί, προσφέρει τεράστιες και απομονωμένες εκτάσεις, ιδανικές για το «κυνήγι» των διεστραμμένων ανθρωποθηρευτών...
Ο μανιακός του ουράνιου τόξου
Ο κατά συρροή δολοφόνος πήρε το παρατσούκλι από το είδος του στόχου του: έβαλε στο στόχαστρο την ομοφυλόφιλη κοινότητα του Σάο Πάολο της Βραζιλίας, δολοφονώντας 13 άντρες μέχρι το 2007, όταν ξαφνικά τα φονικά πήραν τέλος. Το 2008 μάλιστα οι τοπικές εφημερίδες ανέφεραν ότι ένας αστυνομικός συνελήφθη ως δράστης της υπόθεσης, χωρίς ωστόσο η αστυνομία να του απαγγείλει ποτέ κατηγορίες. Η υπόθεση παραμένει ανοιχτή μέχρι και σήμερα...
Ο Βιβλικός Ιωάννης
Στα τέλη της δεκαετίας του '60, τρεις γυναίκες από τη Σκοτία βρήκαν τραγικό χαμό από τα χέρια δολοφόνου που παρέθετε αποσπάσματα από τις Γραφές, γι' αυτό και πήρε το όνομα «Βιβλικός Ιωάννης». Τα θύματα στραγγαλίστηκαν με το καλσόν τους, την ίδια στιγμή που ο δράστης έψαχνε για τη λεία του στα «κρησφύγετα της ανομίας», όπως ονόμαζε τα κέντρα διασκέδασης. Κανένα ίχνος δεν έχει βρεθεί που να οδηγεί στον ένοχο...
Ο στραγγαλιστής της Βοστόνης
Ένα πρωινό του Ιουλίου του 1962, η εφημερίδα Boston Herald βροντοφώναζε στο εξώφυλλό της: «Τρελός στραγγαλιστής σκοτώνει 4 γυναίκες στη Βοστόνη!». Αυτό βέβαια δεν θα ήταν το τέλος, αφού από το 1962-1964 δεκατρείς ακόμα γυναίκες διαφόρων ηλικιών (από 19-85) θα βρίσκονταν δολοφονημένες στην ίδια περιοχή, με τα πτώματά τους να έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση. Τον Οκτώβριο του 1964 ένας άντρας θα ομολογούσε για τα κατά συρροή φονικά, ο Albert DeSalvο, με το δικαστήριο να τον καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη. Οι καταθέσεις ωστόσο του δράστη για τα εγκλήματα, ο οποίος μάλιστα στην περίοδο των εγκλημάτων ήταν τρόφιμος ψυχιατρείου, παρουσίαζαν ασυνέπειες με τα πραγματικά γεγονότα, γεγονός που απέκρυψε η αστυνομία. Αργότερα μάλιστα η ανάλυση DNA σε ένα από τα θύματα θα υποδείκνυε ότι δεν ήταν ο DeSalvο ο δράστης, την ίδια στιγμή που ο πράκτορας του FBI που ερευνούσε την υπόθεση ορκιζόταν ότι ήταν άλλος -ή άλλοι- ο ένοχος. Πράγμα που σημαίνει ότι ένας από τους πλέον διαβόητους serial killers μπορεί να κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος...