Όταν ο απεργιακός κλοιός στενεύει επικίνδυνα!
Με τις απεργίες να είναι πλέον σχεδόν καθημερινή πρακτική στον τόπο μας, το φαινόμενο δεν είναι ωστόσο ελληνική καινοτομία.
Όταν όλα τα άλλα αποτύχουν, κατεβείτε σε απεργία!
Η σκέψη αυτή είναι που δομεί τη συλλογιστική των εργατικών ενώσεων και συνδικάτων σε όλο τον κόσμο, με τις απεργιακές κινητοποιήσεις να είναι η αιχμή του δόρατος στις διεκδικήσεις των σωματείων.
Κι ενώ η επιλογή της απεργίας είναι μαζί μας εδώ και πολύ καιρό, ας δούμε μια σειρά από περίφημες απεργίες των τελευταίων χρόνων, που έδειξαν ότι όλοι μαζί έχουμε δύναμη...
Η απεργία της General Motors
Από τις 24-26 Σεπτεμβρίου 2007, 73.000 περίπου εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας όρθωσαν το ανάστημά τους ενάντια στην General Motors, με ζητούμενα τη σύνταξη, τα προνόμια και την εργασιακή σταθερότητα. Με δύο γραμμές παραγωγής και άλλο ένα εργοστάσιο της φίρμας στον Καναδά κλειστά και την εταιρία να χάνει μεγάλα ποσά για κάθε μέρα απεργιακής κινητοποίησης, μια νέα συμφωνία επιτεύχθηκε μεταξύ General Motors και εργατικού σωματείου, κάνοντας τις μηχανές να πάρουν ξανά μπροστά...
Η απεργία των βρετανικών ταχυδρομείων
Δεκάδες εκατομμύρια γράμματα και δέματα παρέμεναν απαράδοτα από το καλοκαίρι του 2009 ως την άνοιξη του 2010 στη Βρετανία, εξαιτίας της πεισματώδους απεργίας του σωματείου των υπαλλήλων. Τα σχέδια για τον «εκμοντερνισμό» του Royal Mail περιλάμβαναν υποκατάσταση ανθρώπινων θέσεων από μηχανές, γεγονός απαράδεκτο για τον εργαζόμενο κόσμο. Η απεργία θα έληγε τελικά όταν μια νέα συμφωνία έκλεισε μεταξύ Βασιλικού Ταχυδρομείου και συνδικάτου εργαζομένων, με τη μορφή των υψηλότερων αποδοχών για τους υπαλλήλους και την υπόσχεση της διατήρησης του 75% του εργατικού δυναμικού των ταχυδρομείων...
Η απεργία των ανθρακωρύχων της Νότιας Αφρικής
Η περίφημη απεργία της μίας ημέρας, στις 4 Δεκεμβρίου 2007, με το σύνολο των εργατών των νοτιοαφρικανικών ορυχείων να συμμετέχει στην κινητοποίηση, θα έφερνε ραγδαίες αλλαγές στους κανονισμούς ασφαλείας των ορυχείων. Κι ενώ οι κίνδυνοι των εργαζομένων στα ορυχεία δεν ήταν καινούριοι, ήταν η αξιοσημείωτη άνοδος των εργατικών ατυχημάτων το 2006 και 2007 που θα πυροδοτούσε τη συλλογικότατη απεργία. Η κυβέρνηση συμφώνησε αμέσως να περιορίσει τα τραγικά νούμερα των απωλειών...
Η απεργία στο κατάστημα Wal-Mart της Φλόριντα
Όταν το υπαλληλικό προσωπικό αποφασίζει να πάρει τη μοίρα στα χέρια του, τίποτα δεν το σταματά! Ήταν το 2006 λοιπόν όταν οι 200 εργαζόμενοι στα Wal-Mart της Φλόριντα αρνήθηκαν να μπουν στο κατάστημα, διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές των μισθών τους και τις άδικες συνθήκες εργασίας. Η μικρή «επανάσταση» της χούφτας αυτής των υπαλλήλων της τεράστιας αλυσίδας θα οδηγούσε μάλιστα αργότερα και σε απεργιακές «επαναλήψεις» σε άλλα καταστήματα Wal-Mart των ΗΠΑ, αποδίδοντας καρπούς: το 2008, τα Wal-Mart θα πλήρωναν 640 εκατομμύρια δολάρια για να έρθουν σε συμφωνία με την πλειονότητα των μηνύσεων που είχαν καταθέσει τα υπαλληλικά σωματεία...
Η απεργία στη Verizon
Οι 45.000 περίπου εργαζόμενοι του τηλεπικοινωνιακού παρόχου Verizon φώναζαν ταυτόχρονα «μπορείτε να μας ακούσετε τώρα;», σε μια μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση σε όλη την αμερικανική επικράτεια. Την ώρα που η ασύρματη επικοινωνία γινόταν θεσμός, οι υπάλληλοι των ενσύρματων τηλεπικοινωνιών έβλεπαν τις δουλειές τους να χάνονται από τη μια στιγμή στην άλλη...
Η απεργία του χόκεϊ
Ποιος θα περίμενε ότι για έναν ολόκληρο χρόνο το αμερικανικό πρωτάθλημα του χόκεϊ θα εξαφανιζόταν από προσώπου γης; Κι όμως, τη σεζόν 2004-2005 το κραταιό σπορ των ΗΠΑ έβαλε λουκέτο, αφού οι παίκτες αποφάσισαν να μη συμμετέχουν στο πρωτάθλημα, απεργώντας διαμαρτυρόμενοι για τις αποδοχές τους και τη βαριά φορολογία. Την επόμενη χρονιά έγιναν ωστόσο οι απαραίτητες ρυθμίσεις, με τα συμβόλαια να ξαναγίνονται παχυλά, και η τάξη αποκαταστάθηκε στον συναρπαστικό κόσμο των σπορ...
Η απεργία των μέσων μαζικής μεταφοράς της Νέας Υόρκης
Συγκοινωνιακό «έμφραγμα» επικράτησε στη Νέα Υόρκη για δύο ολόκληρες ημέρες το 2005, από τις 20 έως τις 22 Δεκεμβρίου, με εκατομμύρια πολίτες να μην έχουν τρόπο να μετακινηθούν. Υπόγειος σιδηρόδρομος και λεωφορεία παρέμειναν στα αμαξοστάσιά τους, με την ένωση των εργαζομένων στις συγκοινωνίες να παλεύει για τη μη κατάργηση των εργασιακών κεκτημένων σε επίπεδο αποδοχών και σύνταξης. Με τα αιτήματά τους να γίνονται μερικώς αποδεκτά, η συγκοινωνιακή ομαλότητα αποκαταστάθηκε το πρωινό της 22ας Δεκεμβρίου...
Η απεργία των συγγραφέων
Από τον Νοέμβριο του 2007 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2008, η αμερικανική τηλεόραση «μαύρισε»! Κι αυτό γιατί σταμάτησαν οι σεναριογράφοι να γράφουν, τι να προβληθεί λοιπόν; Η παραμένουσα απεργιακή κινητοποίηση των σεναριογράφων στοίχισε στους τηλεοπτικούς σταθμούς εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, με τα κανάλια να μη δέχονται αρχικά τους όρους των συγγραφέων για τα πνευματικά δικαιώματα. Πολλοί ηθοποιοί έσπευσαν μάλιστα στο πλευρό των σεναριογράφων, παρά τους απαγορευτικούς όρους των δικών τους συμβολαίων, ενώ μια σειρά τηλεοπτικών προϊόντων έβγαιναν στον αέρα χωρίς σεναριογράφους! Ε ναι, στο τέλος κέρδισαν...
Η απεργία των δασκάλων
Οι δάσκαλοι των ΗΠΑ υπεραπασχολούνταν και υποαμείβονταν εδώ και χρόνια, ήταν ώρα λοιπόν να διεκδικήσουν την ανατροπή της αδικίας: κατέβηκαν σε μαζική κινητοποίηση τον Σεπτέμβριο του 2011, με αιτήματα τους χαμηλού μισθούς, το μέγεθος της τάξης αλλά και την κατανομή τους στην επικράτεια. Παρά το γεγονός ότι ο νόμος τούς απαγόρευε ρητά να απεργήσουν και μια σειρά από σχολεία έφτασαν στα δικαστήρια για να τους αναγκάσουν να επιστρέψουν τροχάδην στις σχολικές αίθουσες, οι δάσκαλοι επέμειναν, αφήνοντας τα σχολεία κλειστά για μπόλικες μέρες. Στο τέλος κάτι πήραν, όχι βέβαια τα προσδοκώμενα...
Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε, ο κόσμος μας είναι πολύχρωμος!
Είναι σε ό,τι βλέπουμε, αγγίζουμε, γευόμαστε και μυρίζουμε. Εγείρει συναισθήματα και θύμισες, ενώ η θέα του και μόνο αποτελεί τροφή για σκέψη και διαλογισμό.
Μπορεί να γίνει το βασικό συστατικό σε καριέρες, μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο ζωής μας, τις επιλογές που κάνουμε, ακόμα και τη διασκέδαση που επιλέγουμε.
Όλοι γνωρίζουμε τη σπουδαιότητα που παίζει το χρώμα στις ζωές μας, καθώς και δυο-τρία πράγματα γύρω από αυτό, ξέρατε ωστόσο ότι...
Οι άντρες βλέπουν το κόκκινο χρώμα τελείως διαφορετικά από τις γυναίκες
Την ώρα που οι γυναίκες διακρίνουν με ευκολία αποχρώσεις όπως βυσσινί, μπορντό, πορφυρό και καστανόχρωμους τόνους, οι άντρες βλέπουν απλώς κόκκινο. Όχι διαφορετικούς τόνους και αποχρώσεις, μόνο κόκκινο της φωτιάς. Η εξήγηση γι' αυτό είναι ιδιαίτερα απλή και βασίζεται στη σύσταση του DNA. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνα απομόνωσαν πρόσφατα το γονίδιο που μας επιτρέπει να βλέπουμε και να «μεταφράζουμε» το κόκκινο χρώμα. Οι γυναίκες διαθέτουν δύο χρωμοσώματα X, την ώρα που οι άντρες κατέχουν μόνο ένα. Εξαιτίας λοιπόν του απλού γεγονότος ότι το χρωμόσωμα που ευθύνεται για την οπτική πρόσληψη του κόκκινου επικάθεται στο χρωμόσωμα X, οι γυναίκες αντιλαμβάνονται καλύτερα τις χρωματικές διαφοροποιήσεις εντός του κόκκινου φάσματος...
Το ασημί θα σας σώσει τη ζωή
Αγοράζοντας το αυτοκίνητο που έχετε βάλει στο μάτι, μία οφείλει να είναι η χρωματική επιλογή: το ασημί. Κι αυτό γιατί τα οχήματα σε ασημί χρωματισμό είναι λιγότερο πιθανό να εμπλακούν σε τροχαία ατυχήματα, μιας και το ασημί τα κάνει περισσότερα ορατά στον δρόμο αλλά και σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού...
Το ροζ καλμάρει τα νεύρα
Κι όμως, το ροζ χρώμα λειτουργεί ως καταπραϋντικό, γι' αυτό και χρησιμοποιείται κατά κόρον σε τοίχους φυλακής και ψυχιατρικά άσυλα, ως τρόπος κατευνασμού δηλαδή του ταμπεραμέντου των τροφίμων...
Τα φωτεινά χρώματα θα σας κάνουν να αποκτήσετε περισσότερους φίλους
Τα χρώματα ευθύνονται για το 60-90% της πρώτης εντύπωσης που σχηματίζουμε για τον άγνωστο άλλο. Ξεφορτωθείτε λοιπόν τα μουντά και μαύρα ρούχα και βάλτε χρώμα στην γκαρνταρόμπα σας, για να κάνετε εμφανίσεις που θα μένουν αξέχαστες στους άλλους. Και ποιος ξέρει, αυτό μπορεί να κάνει όντως τη μεγάλη διαφορά μεταξύ του να πάρει κάποιος τη δουλειά ή να βρει το ταίρι των ονείρων του...
Το μπλε είναι το πλέον κοινό αγαπημένο χρώμα
Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο προτιμούν το μπλε, με το μοβ να είναι δεύτερο και με διαφορά. Ένα αστρονομικό 40% των ανθρώπων παγκοσμίως επιλέγουν το μπλε ως το απολύτως αγαπημένο τους χρώμα, με το μοβ να προτιμάται αμέσως μετά, με μόνο 14% ωστόσο...
Τα χρώματα μπορούν να γίνουν τρομακτικά
Τη λέμε χρωμοφοβία (ή χρωματοφοβία) και είναι μια σπάνια και επίμονη διαταραχή που προκαλεί στον πάσχοντα έναν παράλογο φόβο για τα χρώματα. Όσοι πάσχουν αντιδρούν συνήθως έντονα σε συγκεκριμένες χρωματικές αποχρώσεις ή τόνους, ενώ δεν είναι σπάνιο ο ασθενής να προσπαθεί να αποφεύγει το χρώμα ολωσδιόλου. Στις ενδείξεις ή τα συμπτώματα περιλαμβάνονται ναυτία, ζάλη, δύσπνοια, αλλά και αισθήματα πανικού, αυξημένοι καρδιακοί παλμοί και πίεση, γενικευμένο άγχος, πονοκέφαλοι ακόμα και σπασμοί...
Το κίτρινο σας κάνει να νιώθετε πεινασμένοι
Το κίτρινο και το πορτοκαλί δεν είναι κατάλληλα για χρώματα κουζίνας, καθώς αμφότερα διεγείρουν έντονα την όρεξη. Κι αν χρησιμοποιούνται ευρέως σε εστιατόρια και αλυσίδες fast food, είναι προφανώς για να κρατούν την όρεξη του πελάτη... ακόρεστη.
Το χρώμα είναι ένας φανταστικός φίλος
Τεχνικώς μιλώντας, είναι όλα στο κεφάλι μας: το χρώμα δεν υπάρχει στον εξωτερικό κόσμο, υπάρχουν απλώς διαφορετικά μήκη κύματος φωτός, τα οποία ο ανθρώπινος εγκέφαλος μεταφράζει σε χρώματα. Και είναι στην απέλπιδα προσπάθεια του εγκεφάλου να αποκωδικοποιήσει τον τεράστιο αριθμό των εξωτερικών ερεθισμάτων που σχηματίζονται οι αποχρώσεις και οι τόνοι των χρωμάτων. Οποιαδήποτε συζήτηση λοιπόν ή διαφωνία για συγκεκριμένο χρώμα δεν έχει νόημα, καθώς ο καθένας το προσλαμβάνει οπτικά (και το αποκωδικοποιεί) με τελείως διαφορετικό τρόπο...
Η χρωματική παλέτα ανακαλύφθηκε από τον Νεύτωνα
Ήταν στα 1666 όταν ο Ισαάκ Νεύτωνας έδινε στον κόσμο τη χρωματική παλέτα, το καλύτερο εργαλείο μέχρι και τις μέρες μας για να κατανοήσει κάποιος το χρωματικό φάσμα που βλέπει το ανθρώπινο μάτι. Μόλις εξοικειωθούμε λοιπόν με τα βασικά και τα συμπληρωματικά χρώματα, μπορούμε να μπούμε σε διαδικασία κατανόησης της χρωματικής αρμονίας, αντιλαμβανόμενοι γιατί κάποια χρώματα κολακεύουν κάποια άλλα ή αντιθέτως τα «σκοτώνουν»...
Οι μούμιες πήγαιναν καταπληκτικά με το βυσσινί
«Μούμια» ήταν άλλοτε ονομασία χρώματος στην αρχαία Αίγυπτο, το περίφημο βυσσινί. Όλοι καταλαβαίνουμε βέβαια από πού πήρε το μακάβριο όνομά του το ωραίο αυτό χρώμα: από τα πραγματικά απομεινάρια της μούμιας! Η αυθεντική μάλιστα βυσσινί βαφή περιείχε απομεινάρια μουμιοποιημένων πτωμάτων (συνήθως αιλουροειδών) μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα. Πλέον το βυσσινί παράγεται συνθετικά, αφήνοντας τις σορούς των Φαραώ και των κατοικίδιών τους στην ησυχία τους...
Αποτρόπαιες «πρεμιέρες» στην ιστορία των φονικών!
Για τα πάντα υπάρχει η πρώτη φορά, ακόμα και για τον ζοφερό κόσμο των ανθρωποκτονιών.
Ο υπόκοσμος έχει τους δικούς του κανόνες και τεχνικές, μέχρι που κάποιοι «καινοτόμοι» αλλάζουν την ιστορία του περιθωρίου εισάγοντας νέες μεθόδους στην τέλεση στυγερών εγκλημάτων.
Από την πρώτη δηλητηρίαση και την πρώτη φορά που εκτελέστηκε κάποιος με θανατηφόρα ένεση μέχρι και τον πρώτο θάνατο ανθρώπου από μηχανή, οι «πρεμιέρες» αυτές μόνο ως μακάβριες μπορούν να λογιστούν.
Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από αιματοβαμμένες πρωτιές...
Η πρώτη απόπειρα δολοφονίας με παγιδευμένο αυτοκίνητο
Ο Αμπντούλ Χαμίντ ΙΙ ήταν ο σουλτάνος της οθωμανικής αυτοκρατορίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Την ώρα που προσπαθούσε να εκμοντερνίσει το βασίλειό του, μια απόπειρα θα γινόταν κατά της ζωής του από την Επαναστατική Ομοσπονδία των Αρμενίων, που παγίδευσε το αυτοκρατορικό αυτοκίνητο με βόμβα. Όταν μάλιστα πυροδοτήθηκε ο μηχανισμός, δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ο σουλτάνος ωστόσο καθυστέρησε στις συνομιλίες που είχε και έχασε το ραντεβού του με τον θάνατο...
Η πρώτη χρήση όπλου σε δολοφονία
Ο James Hamilton ήταν σύμμαχος της βασίλισσας της Σκοτίας κατά τον 16ο αιώνα. Όταν η βασίλισσα Mary εκθρονίστηκε και ο ετεροθαλής αδερφός της James Stewart ανέβηκε στον θρόνο, σκέφτηκε να τσακίσει όποιον παρέμενε πιστός στη βασίλισσα. Ο Hamilton ήταν ανάμεσα στους πρώτους στόχους, όταν λοιπόν ο Stewart έβαλε να κάψουν το κάστρο του, ο Hamilton ανέλαβε δράση, προετοιμάζοντας προσεκτικά τη δολοφονία του βασιλιά. Χρησιμοποιώντας μπρούτζινο όπλο με αυτοσχέδια βάση στήριξης για καλύτερο σημάδι, ο Hamilton θα πυροβολήσει θανάσιμα τον αντίπαλό του, κερδίζοντας τον τίτλο της πρώτης δολοφονίας με όπλο της Ιστορίας...
Πρώτος άνθρωπος που σκοτώνεται από ρομπότ
Ο Robert Williams εργαζόταν στη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου της Ford όταν ο βραχίονας του τεράστιου ρομπότ του ενός τόνου τον χτύπησε θανάσιμα στο κεφάλι, σκοτώνοντάς τον επιτόπου. Είναι μάλλον απίθανο η μηχανή να είχε προσχεδιάσει το φονικό, παρόλα αυτά έγινε και επισήμως η πρώτη υπόθεση θανάτου ανθρώπου από ρομπότ...
Πρώτη γυναίκα κατά συρροή δολοφόνος
Η Elizabeth Bathory δεν είναι ο πρώτος serial killer της Ιστορίας, διεκδικεί ωστόσο τον τιμητικό τίτλο της πρώτης γυναίκας κατά συρροή δολοφόνου. Με δόλο ή με πρόφαση καλοπληρωμένη δουλειά, προσελκούσε νεαρά κορίτσια στο κάστρο της, αντί για εργασία ωστόσο οι φουκαριάρες έβρισκαν μαρτυρικό θάνατο: βασανιστήρια, καψίματα, ακόμα και ακρωτηριασμό, πριν τις λυτρώσει ο θάνατος. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων της δεν είναι γνωστός, υπολογίζονται ωστόσο σε 600, με το υπηρετικό της προσωπικό να βεβαιώνει 36 από αυτούς. Στο τέλος, ο παπάς της ενορίας της θα καλούσε τις Αρχές να διερευνήσουν το κάστρο της φρίκης, με την Bathory να τίθεται σε κατ' οίκο περιορισμό μέχρι τον θάνατό της, 4 χρόνια αργότερα...
Πρώτη επίκληση τρέλας για την αποφυγή θανατικής ποινής
Η παραφροσύνη έπαιξε αρκετά νωρίς στην Ιστορία ως λόγος για την αποφυγή ποινών, η πρώτη φορά ωστόσο που χρησιμοποιήθηκε για να αποκλείσει κάποιον από τη θανατική καταδίκη ήταν από τον Alvin Ford στις ΗΠΑ. Ο Ford καταδικάστηκε για φόνο το 1974, όταν ωστόσο μεταφέρθηκε στη φυλακή άρχισε να αυτοαποκαλείται «Πάπας» και να ισχυρίζεται ότι είχε αποτρέψει μπόλικα συνωμοσιολογικά σενάρια! Το Ανώτατο Δικαστήριο θα ισχυριστεί μάλιστα ότι, σύμφωνα με το αμερικανικό σύνταγμα, δεν μπορούσε να εκτελεστεί κάποιος που ήταν παράφρονας. Ο Ford θα μεταφερθεί σε ψυχιατρείο...
Η πρώτη καταγεγραμμένη δολοφονία με δηλητήριο
Η ιστορία του Σωκράτη δεν χρειάζεται συστάσεις. Οι ιδέες του φιλοσόφου δηλητηρίαζαν την κοινωνία και διέφθειραν τα νιάτα, το δικαστήριο υπέδειξε λοιπόν τον θάνατό του με κώνειο, κάνοντας την υπόθεση του Σωκράτη τον πρώτο καταγεγραμμένο θάνατο με δηλητήριο...
Πρώτη χρήση του DNA ως πειστήριο για καταδίκη
Στα σημερινά δικαστικά χρονικά, το DNA παίζει κεφαλαιώδη ρόλο για την καταδίκη κάποιου, ενώ έχει καταφέρει μέχρι και να απελευθερώσει αθώους που είχαν φυλακιστεί άδικα. Τα βρετανικά δικαστήρια ήταν τα πρώτα που δέχτηκαν τη «μαρτυρία» του DNA το 1987, στην υπόθεση του Robert Melias, τα ίχνη του οποίου βρέθηκαν σε 42χρονη ανήμπορη γυναίκα-θύμα βιασμού και θα οδηγούσαν στην καταδίκη του...
Η πρώτη δολοφονία σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση
Ο Lee Harvey Oswald έγινε ο πρώτος άνθρωπος που δολοφονήθηκε live στην τηλεόραση. Κατά τη μεταφορά του από το αστυνομικό τμήμα, ο Jack Ruby, που καραδοκούσε γύρω από το κτίριο, τον πυροβόλησε στο στομάχι. Η σύλληψη του Oswald, που κατηγορούταν για τον φόνο του αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι, ήταν το καυτό θέμα των ημερών, με εκατομμύρια τηλεθεατές να είναι συντονισμένοι στους δέκτες τους για να παρακολουθήσουν την υπόθεση...
Η πρώτη εκτέλεση με ένεση
Ο Charles Brooks, που είχε καταδικαστεί σε θάνατο για τη δολοφονία του μηχανικού David Gregory, έγινε ο πρώτος άνθρωπος στα χρονικά των φυλακών που εκτελέστηκε με θανατηφόρα ένεση στις φυλακές Huntsville του Τέξας το 1982. Ο Brooks δέχτηκε 3 ενέσεις: η πρώτη τον έριξε σε βαθύ ύπνο, η δεύτερη παρέλυσε τους μύες του και η τρίτη προκάλεσε το μοιραίο έμφραγμα. Η εκτέλεση με ένεση λογίζεται μάλιστα περισσότερο «ανθρώπινη» από τις άλλες μεθόδους θανατικής ποινής (εκτέλεση με αέριο, εκτέλεση με απαγχονισμό, εκτέλεση στην ηλεκτρική καρέκλα), ενώ χρησιμοποιείται σήμερα σε περισσότερες από 100 χώρες του κόσμου...
Πρώτο παιδί serial killer
Η 11χρονη Βρετανή Mary Bell βρέθηκε ένοχη για τον θάνατο δύο νεαρών αγοριών. Η ιερόδουλη μητέρα του κοριτσιού ανάγκαζε την ανήλικη Mary να παίρνει μέρος στα σεξουαλικά της παιχνίδια. Τον Μάιο του 1968, η Mary θα στραγγάλιζε τον 4χρονο Martin Brown σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι, ενώ τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς θα δολοφονούσε ένα ακόμα παιδί, τον Brian Howe, σκαλίζοντας μάλιστα με ψαλίδι ένα τεράστιο «Μ» στο στομάχι του. Η Mary μπήκε σε αναμορφωτήριο χωρίς επίσημη μέρα αποφυλάκισης, θα απελευθερωνόταν ωστόσο το 1980 και πλέον έχει τη δική της οικογένεια...
Τα μεγάλα αφεντικά του παγκόσμιου συνδικάτου του εγκλήματος!
«Νονοί», αρχιγκάγκστερ και βαρόνοι ναρκωτικών, ενωθείτε, ο κόσμος σάς ανήκει.
Και τους ανήκει επειδή ακριβώς είναι υπεράνω του νόμου, λειτουργώντας κάτω από τη μύτη των Αρχών τις πλέον διαβόητες εγκληματικές ομάδες του πλανήτη.
Το οργανωμένο έγκλημα ανέκαθεν αποτελούσε πρόβλημα, σήμερα ωστόσο τα συνδικάτα του υποκόσμου έχουν γιγαντωθεί, με τα κέρδη και την επιρροή τους να αφήνουν άφωνους τους φιλήσυχους πολίτες της οικουμένης.
Είναι όμως και το άλλο: οι περίφημες συμμορίες των καιρών μας, από την ιταλική Καμόρα μέχρι και την ιαπωνική Γιακούζα, έχουν στραφεί και σε νόμιμες επιχειρήσεις, μασκαρεύοντας τις παράνομες δραστηριότητές τους με τον μανδύα της νομιμότητας και της επιχειρηματικής δεινότητας.
Οι άνθρωποι που κυβερνούν σήμερα το παγκόσμιο οργανωμένο έγκλημα είναι οι ηγέτες της σικελικής Κόζα Νόστρα, της ναπολιτάνικης Καμόρα, της αμερικανικής Μαφίας, της ξακουστής ‘Ndrangheta, του ρωσικού εγκληματικού συνδικάτου, της αλβανικής μαφίας, των κινεζικών Τριάδων, της γιαπωνέζικης Γιακούζα, της σπείρας του Μόντρεαλ, της μοσχοβίτικης Solntsevskaya Bratva, του βρετανικού συνδικάτου Clerkenwell, των Los Rastrojos, αλλά και των καρτέλ Sinaloa και Juarez. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος...
Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις τα μεγάλα αφεντικά είναι παντελώς άγνωστα και προβάλλουν ως ηγέτες υψηλόβαθμα στελέχη της οργάνωσης.
Και μια σημείωση: στη λίστα μας φιγουράρουν τα «ενεργά» αφεντικά του παγκόσμιου υποκόσμου, που λειτουργούν τις παράνομες επιχειρήσεις τους εκτός φυλακής ή είναι προγραμματισμένη η αποφυλάκισή τους πολύ σύντομα. Αυτό ήταν επιβεβλημένο για να περιοριστεί ο τραγικά μεγάλος κατάλογος των «νονών» που κυβερνούν τις συμμορίες τους πίσω από τα κάγκελα...
John DiFronzo
Στον ζοφερό κόσμο του οργανωμένου εγκλήματος είναι αρκετά σπάνιο για ένα τόσο ξακουστό αφεντικό να παραμένει εκτός φυλακής και επιχειρησιακά ενεργό για τόσο μακρό χρονικό διάστημα. Κι όμως, ο John DiFronzo, «νονός» της πλέον ισχυρής συμμορίας των ΗΠΑ σήμερα (Chicago Outfit) τα έχει καταφέρει μια χαρά! Τα μαφιόζικα δίχτυα του απλώνονται στο Σικάγο, το Λος Άντζελες, το Λας Βέγκας και το Μαϊάμι, με τον μόνο ισχυρό αντίπαλό του να είναι η ρωσική μαφία. Η Chicago Outfit μάλιστα είναι από τις λίγες ομάδες που στρατολογούν μέλη άλλων εθνικοτήτων, με την τρομακτική συμμορία να δρα σχεδόν ανενόχλητη, εγείροντας υποψίες για σχέσεις με τις Αρχές και την αστυνομία. Ο John «No Nose» DiFronzo αναδύθηκε ως αρχηγός της Chicago Outfit το 1993, αποτελώντας υψηλόβαθμο στέλεχος της πάλαι ποτέ μαφιόζικης ομάδας του Καπόνε. Το παρατσούκλι του προέρχεται από το γεγονός ότι λείπει κομμάτι της μύτης του, το οποίο και έχασε όταν πήδηξε από σπασμένο παράθυρο κατά τη διάρκεια ληστείας το 1949. Ακόμα και σήμερα, λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του...
Terry Adams
Το συνδικάτο Clerkenwell (ή A-team) είναι η πλέον πανίσχυρη συμμορία της Βρετανίας, η οποία σχηματίστηκε στη δεκαετία του '80 από τον Terry Adams και τα δύο του αδέλφια, Tommy και Patrick. Οι δραστηριότητές τους περιλαμβάνουν διακίνηση ναρκωτικών, εκβιασμούς, απάτες, τζόγο, καθώς και λεηλασίες φορτίων με πολύτιμους λίθους. Ο Terry Adams είναι το αδιαφιλονίκητο αφεντικό της οργάνωσης, με τα αδέλφια του να ελέγχουν τα οικονομικά και την επιβολή του νόμου (τους). Ο Terry θα καταδικαστεί το 2007 για ξέπλυμα χρήματος και θα του επιβληθεί ποινή 7 ετών και μερικά εκατομμύρια σε αποζημιώσεις, «φραγκοδίφραγκα» για τον Adams, η προσωπική περιουσία του οποίου υπολογίζεται σε 300 εκατομμύρια ευρώ. Τον Ιούνιο του 2010 θα αποφυλακιστεί, τον Αύγουστο ωστόσο του 2011 θα ξαναπιαστεί για φορολογικές ατασθαλίες. Ο Terry Adams είναι σήμερα στη φυλακή, αναμένεται ωστόσο να βγει φέτος, με τα δυο του αδέλφια να έχουν μετακομίσει στην Ισπανία και να λειτουργούν τις παράνομες επιχειρήσεις τους από τη νέα τους έδρα...
Vito Rizzuto
Τα τελευταία χρόνια το οργανωμένο έγκλημα έχει επικρατήσει στο Μόντρεαλ του Κεμπέκ (Καναδάς), αποτελώντας γερό πονοκέφαλο για τις Αρχές. Ένα ακραίο ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ του παραδοσιακού εγκληματικού συνδικάτου της πόλης, της οικογένειας Rizzuto, και της ιταλικής ‘Ndrangheta θα αιματοκυλήσουν το Κεμπέκ: το 2007, ο μακροχρόνιος ηγεμόνας της ιταλικής Μαφίας στον Καναδά Vito Rizzuto θα συλλαμβανόταν, με τα μέλη της οικογένειας και της οργάνωσής του να ξεπαστρεύονται σιγά-σιγά και να μένει μόνη η ‘Ndrangheta να κυβερνά. Ο Rizzuto αποφυλακίστηκε ωστόσο τον Οκτώβριο του 2012 και έβαλε σκοπό να εκδικηθεί τον θάνατο των προσφιλών του προσώπων, χωρίς ωστόσο να εκτεθεί ο ίδιος. Ο Rizzuto είναι ένα πανέξυπνο αφεντικό, που κυβερνά εδώ και δεκαετίες αποτελεσματικά τη μαφιόζικη οργάνωσή του, η οποία ευθύνεται για την εισαγωγή και διακίνηση τόνων ηρωίνης, κοκαΐνης και κάνναβης, την ώρα που ξεπλένει εκατομμύρια δολάρια και διευθύνει τον παράνομο τζόγο και όλα τα συμβόλαια θανάτου της χώρας...
Giovanni Motisi
Η Motisi Mafia είναι μια ιστορική μαφιόζικη οικογένεια από το Παλέρμο της Σικελίας, με στενούς δεσμούς με τη σικελική Μαφία. Στη δεκαετία του '80, ο Matteo Motisi ανέλαβε τη συμμορία και συνεργάστηκε στενά με την οικογένεια Κορλεόνε της ιταλικής Μαφίας. Όταν ο Matteo συνελήφθη, ο ανιψιός του Giovanni Motisi ανέλαβε τα ηνία της μαφιόζικης οργάνωσης, την οποία κατάφερε να κάνει από τις πλέον ισχυρές σε ολόκληρη της Ιταλία. Ο ίδιος είναι φυγάς του νόμου ήδη από το 1998, ενώ το 2006 θα ανέβει στην ιεραρχία της Κόζα Νόστρα, γινόμενος τοπικός «νονός». Κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται και πώς διοικεί το αιματοβαμμένο συνδικάτο του, είναι ωστόσο αναμφίβολο ότι παίζει κεφαλαιώδη ρόλο στη σικελική Μαφία...
Vicente Carrillo Fuentes
Το ξακουστό καρτέλ Juarez έχει έδρα την Τσιουάουα του Μεξικό, με τις επιχειρήσεις του να εκτείνονται κατά μήκος των συνόρων, μέχρι και το Ελ Πάσο του Τέξας. Για να δώσουμε μια εκτίμηση της περιουσίας του αρχηγού του καρτέλ στη δεκαετία του 1990, του Amado Carrillo Fuentes (αδελφού του σημερινού «βαρόνου» Vicente Carrillo), που πέθανε από επιπλοκές σε εγχείριση αλλαγής προσώπου(!) το 1997, ο πλούτος του υπολογιζόταν σε 25 δισεκατομμύρια δολάρια, κάνοντάς τον έναν από τους πλουσιότερους μαφιόζους της Ιστορίας. Από το 1998, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του καρτέλ είναι ο Vicente Carrillo, ο οποίος έχει επιδοθεί σε έναν λυσσαλέο πόλεμο με το άλλο διαβόητο καρτέλ του Μεξικού, το Sinaloa. Παρά το γεγονός ότι και το Sinaloa έχει σήμερα γιγαντωθεί, ο Vicente Carrillo Fuentes παραμένει δισεκατομμυριούχος, συνεχίζοντας να ελέγχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της μεξικανικής διακίνησης ναρκωτικών, ενώ ταυτόχρονα είναι και από τους πλέον ισχυρούς γκάγκστερ παγκοσμίως. Η κυβέρνηση της Αμερικής προσφέρει μάλιστα αμοιβή 5 εκατομμυρίων δολαρίων σε όποιον αποκαλύψει πληροφορίες που θα οδηγήσουν στη σύλληψη του «βαρόνου»...
Diego Perez Henao
Οι Los Rastrojos είναι μια πανίσχυρη ομάδα που εμπλέκεται στην ένοπλη αυτονομιστική κίνηση της Κολομβίας, λειτουργεί παράλληλα και ως καρτέλ ναρκωτικών, και είναι μάλιστα ο μεγαλύτερος πάροχος ναρκωτικών ουσιών της χώρας. Συνεργάζονται στενά με πολυάριθμα καρτέλ του Μεξικού, περιλαμβανομένου και του Sinaloa, την ώρα που ειδικεύονται στην παράνομη διακίνηση κοκαΐνης, ηρωίνης και χρυσού. Οι Los Rastrojos ελέγχουν απόλυτα τους βρόμικους δρόμους διακίνησης ναρκωτικών της Βενεζουέλας, που αποτελεί τη βασική γέφυρα για τη μεταφορά κοκαΐνης στην Ευρώπη. Όταν το 2012 το μεγάλο αφεντικό του καρτέλ Luis Enrique Calle Serna θα παραδοθεί στις αμερικανικές Αρχές, το Νο 2 της οργάνωσης, ο Diego Perez Henao (Diego Rastrojo), θα πάρει τα ηνία της οργάνωσης, γινόμενος ένας από τους πλέον ισχυρούς κολομβιανούς «βαρόνους». Πριν να γίνει αρχηγός, ήταν ο βασικός εκτελεστής του καρτέλ, με τις πληροφορίες που αφορούν στη ζωή του να είναι λιγοστές. Σήμερα, παρά το γεγονός ότι είναι το μεγάλο αφεντικό του κολομβιανού υποκόσμου, συνεχίζει να παίρνει μέρος στις μάχες με την αστυνομία και τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, την ώρα που είναι εδώ και χρόνια φυγάς του νόμου...
Daut Kadriovski
Το οργανωμένο έγκλημα στην Αλβανία έχει στενές διασυνδέσεις στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τα συνδικάτα του εγκλήματος της χώρας να ανέρχονται στα 15. Η τεραστίων διαστάσεων εγκληματική οργάνωση έχει απλώσει τα πλοκάμια της στη διακίνηση ναρκωτικών και όπλων, αλλά και στις κλοπές αυτοκινήτων. Η τυπική δομή της αλβανικής μαφίας είναι ιεραρχική, με τους δεσμούς αίματος να επικρατούν, ενώ οι ομάδες συγκροτούνται από λιγότερους από 500 άντρες. Η αλβανική μαφία λειτουργεί στο περιθώριο και πολύ λίγα είναι γνωστά για τους «νονούς» της, με τη δεκαετία του '80 να τη βρίσκει να «μεταναστεύει» στις ΗΠΑ και να επιδίδεται σε λυσσαλέο πόλεμο με την ιταλική Μαφία, ενώ παράλληλα άπλωσε τα δίχτυα της στην Ιταλία, τη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ελβετία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, τον Καναδά, την Αυστραλία, μέχρι και την Ονδούρα. Κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το αφεντικό της αλβανικής μαφίας, είναι ωστόσο ξεκάθαρο ότι ο Daut Kadriovski αποτελεί μεγάλο αρχηγό, αφού του ανήκει τουλάχιστον ένα από τα 15 παρακλάδια της. Ο Kadriovski περιλαμβάνεται σήμερα στους μεγαλύτερους διακινητές ηρωίνης στην Ευρώπη, ενώ από το 1993 έχει μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, επεκτείνοντας τις παράνομες δραστηριότητές του ακόμα και στην Αυστραλία, χτίζοντας «γέφυρα» μεταφοράς ναρκωτικών από την Αλβανία και την Κροατία στο Σίδνεϊ και τις άλλες πόλεις της ηπείρου...
Pasquale Scotti
Η Καμόρα είναι η τυπική μαφιόζικη οργάνωση που προέρχεται από την ευρύτερη περιοχή της ιταλικής Καμπανίας και έχει έδρα τη Νάπολη. Λογίζεται ακόμα και σήμερα ως ένα από τα πλέον πανίσχυρα συνδικάτα εγκλήματος παγκοσμίως, με τις ρίζες της να χάνονται στον 16ο αιώνα! Αντίθετα από την Κόζα Νόστρα, η Καμόρα αποτελείται από πολυάριθμες μεμονωμένες οικογένειες που δρουν ανεξάρτητα η μία από την άλλη. Στη σημερινή εποχή, πολλές οικογένειες-μέλη της Καμόρα έχουν αναπτύξει δεσμούς με νιγηριανά καρτέλ ναρκωτικών αλλά και την αλβανική μαφία. Ο Pasquale Scotti είναι πλέον άτυπος αρχηγός της Καμόρα, ενώ καταζητείται από τις ιταλικές Αρχές ήδη από το 1985 για φόνο, βεβήλωση πτώματος και άλλα κακουργήματα. Ήταν άλλοτε ένας από τους στενούς βοηθούς του περιβόητου «νονού» Raffaele Cutolo, γεγονός που του εξασφάλισε περιζήτητη φήμη στο οργανωμένο έγκλημα της Ιταλίας. Το 1990, θα εκδοθεί διεθνές ένταλμα για τη σύλληψή του, ο ίδιος ωστόσο θα παραμείνει άφαντος. Τον Ιανουάριο του 2005, θα καταδικαστεί ερήμην σε ισόβια κάθειρξη για 26 ανθρωποκτονίες, που κάποιες πάνε πίσω μέχρι και το 1982-83, ενώ τον Οκτώβριο του 2011, με τον Scotti φυγά εδώ και 27 χρόνια, μια νέα φωτογραφία του θα κάνει τον γύρο του κόσμου, αποδεικνύοντας ότι είναι ζωντανός και ενεργός...
Kenichi Shinoda
Το μεγαλύτερο συνδικάτο του οργανωμένου εγκλήματος στην Ιαπωνία είναι η Γιακούζα. Η πανίσχυρη και ιστορική ομάδα υπολογίστηκε το 2012 ότι διαθέτει περισσότερα από 100.000 μέλη, με τα 85.000 από αυτά να ζουν στην Ιαπωνία. Το «διαπρεπέστερο» δε μέλος της Γιακούζα είναι η εγκληματική οργάνωση Sixth Yamaguchi-gumi, μια από τις μεγαλύτερες εγκληματικές συμμορίες στον πλανήτη, που βγάζει κάθε χρόνο δισεκατομμύρια δολάρια από εκβιασμούς, τζόγο, τη βιομηχανία του σεξ, όπλα, ναρκωτικά, κτηματομεσιτικά και πολλά ακόμα. Ο απόλυτος «νονός» της Sixth Yamaguchi-gumi είναι ο Kenichi Shinoda, ο οποίος κάθεται στον θρόνο του οργανωμένου εγκλήματος της χώρας από το 2005. Ο Shinoda μπαινοβγαίνει στη φυλακή όλη του τη ζωή, με τις αρχές της δεκαετίας του '70 να τον βρίσκουν να καταδικάζεται σε 13 χρόνια κάθειρξης, ενώ το 2005, μόλις που πήρε τα ηνία του οργανωμένου εγκλήματος, θα περνούσε άλλα 6 χρόνια στη στενή. Από τον Απρίλιο του 2011 είναι ωστόσο ελεύθερος και το αδιαφιλονίκητο αφεντικό της ιαπωνικής μαφίας...
Liborio Bellomo
Στις ΗΠΑ η Μαφία είναι στις μέρες μας περισσότερο ενεργή στη Νέα Υόρκη, τη Φιλαδέλφεια, το Ντιτρόιτ και το Σικάγο. Στη Νέα Υόρκη υπάρχουν πλέον 5 ενεργές οικογένειες, οι Gambino, Lucchese, Genovese, Bonanno και Colombo. Η μεγαλύτερη και ισχυρότερη από αυτές είναι η Genovese, που δραστηριοποιείται στον χώρο του ηλεκτρονικού τζόγου και την πατροπαράδοτη τοκογλυφία. Ο «νονός» της οικογένειας Genovese είναι επισήμως ο φυλακισμένος Daniel Leo, ο οποίος θα αποφυλακιστεί μέσα στη χρονιά, άλλος ένας άνθρωπος ωστόσο, ο Liborio Bellomo (Big Barney), θεωρείται το ταχύτερα ανερχόμενο «αστέρι» του μαφιόζικου υποκόσμου. Το 1992, ο Vincent Gigante πίστευε τόσο πολύ στις ικανότητες του Bellomo που του είχε δώσει τον πλήρη έλεγχο της οικογένειας Genovese σε ηλικία μόλις 35 ετών. Ο Bellomo θα ήταν ο άμεσος διάδοχος του Vincent Gigante αν δεν έμπαινε στη φυλακή το 1996. Το 2008, ο Bellomo αποφυλακίστηκε και ανέκτησε τον έλεγχο της οικογένειας, γινόμενος ένας από τους πλέον διαβόητους γκάγκστερ της Νέας Υόρκης. Όσο για τις υπόλοιπες οικογένειες του οργανωμένου νεοϋρκέζικου εγκλήματος, τα μεγάλα αφεντικά περιλαμβάνουν τους Vincent Badalamenti (Bonanno), Domenico Cefalu (Gambino), Carmine Persico (Colombo), Steven Crea (Lucchese) και Daniel Leo (Genovese).
Domenico Condello
Μια από τις πλέον τρομακτικές εγκληματικές οργανώσεις στα χρονικά του υποκόσμου είναι η ‘Ndrangheta, που έχει έδρα την Καλαβρία της νότιας Ιταλίας. Η ‘Ndrangheta λειτουργεί μάλιστα ανεξάρτητα από τη σικελική Μαφία και δραστηριοποιείται στους εκβιασμούς, το ξέπλυμα χρήματος, την τοκογλυφία, τη διακίνηση ναρκωτικών και σε άλλες παράνομες δουλειές. Υπολογίζεται ότι το ετήσιο εισόδημα του συνδικάτου ανέρχεται σε 35-40 δισεκατομμύρια ευρώ, με τις δράσεις του να απλώνονται σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στον Καναδά (κυρίως στο Τορόντο). Στη δεκαετία του 2000, ο πλέον ισχυρός άντρας του τεράστιου συνδικάτου ήταν ο Pasquale Condello, γνωστός και ως «Il supremo» («ο ανώτατος»), ο οποίος εγκαθίδρυσε τη μεγαλύτερη γέφυρα μεταφοράς κοκαΐνης από την Κολομβία στην Ιταλία. Ο Pasquale θα γίνει ωστόσο τσακωτός από τις Αρχές το 2008 και τη θέση του θα πάρει ο ξάδελφός του Domenico Condello. Ο Domenico είναι σήμερα ένας από τους πλέον καταζητούμενους άντρες στην Ιταλία, ο οποίος ξεφεύγει από τη δαγκάνα του νόμου εδώ και χρόνια. Το 2012 μάλιστα πολλοί από τους συνεργάτες και μέλη της οικογένειάς του θα συλληφθούν από την αστυνομία για υπόθαλψη εγκληματία, με τον ίδιο να παραμένει φυγάς και απόλυτο αφεντικό του οργάνωσης ‘Ndrangheta...
Chang An-lo
Η συμμορία United Bamboo Gang είναι η μεγαλύτερη από την εγκληματική τριάδα της Ταϊβάν, με τον όρο «Triad Underground Society» να αναφέρεται σε μια σειρά από κινεζικές μαφιόζικες οργανώσεις που εδρεύουν σε Χονγκ Κονγκ, Βιετνάμ, Μακάο, Ταϊβάν και Κίνα. Η United Bamboo Gang απέκτησε μάλιστα και πολιτική δύναμη ήδη από τη δεκαετία του '80, ενώ κυβερνήθηκε με πυγμή από τον γκάγκστερ Chen Chi-li για πάνω από 30 χρόνια, μέχρι τον θάνατό του το 2007. Η Bamboo Union προτιμά να κρατά τις δουλειές της στο περιθώριο, κανείς λοιπόν δεν ξέρει ποιος είναι η «κεφαλή του δράκου» της οργάνωσης. Ο επικρατέστερος πάντως για μεγάλο αφεντικό είναι ο Chang An-lo (Λευκός Λύκος), ένας από τους κορυφαίους «αξιωματούχους» της οργάνωσης και ένας άνθρωπος ιδιαίτερα πανούργος και «διαβασμένος»: ο Chang An-lo κατέχει 5 πανεπιστημιακά πτυχία, τα 3 μάλιστα εξ αυτών από αμερικανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Με βάση τις δικές του ιδέες, η Bamboo Union ασχολήθηκε ενεργά με νόμιμες επιχειρήσεις, ξεπλένοντας τα κέρδη των παράνομων δραστηριοτήτων της. Η πολιτική της εκπροσώπηση στη χώρα και ο τεράστιος όμιλος των νόμιμων εταιριών της εξασφαλίζουν σήμερα στην Bamboo κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο, με τον Chang An-lo να είναι πιθανότατα το μεγάλο κεφάλι της οργάνωσης, ο οποίος είναι ωστόσο φυγάς από τις Αρχές και ζει εξόριστος σε περιοχή βόρεια του Χονγκ Κονγκ...
Joaquín Guzmán Loera
Με τον θάνατο του Οσάμα μπιν Λάντεν το 2011, ο Joaquín Guzmán Loera (El Chapo) έγινε ο Νο 1 καταζητούμενος άνθρωπος τον κόσμο. Ο Loera είναι το αφεντικό του διαβόητου καρτέλ Sinaloa και είναι σήμερα ο μεγαλύτερος διακινητής ναρκωτικών του πλανήτη. Το καρτέλ του είναι πλέον το ισχυρότερο καρτέλ του Μεξικού, που δραστηριοποιείται στη μεταφορά τόνων κοκαΐνης, ηρωίνης, μεθαμφεταμίνης και μαριχουάνας. Η εισαγγελία των ΗΠΑ πιστεύει ότι ο Loera έχει ήδη ξεπεράσει την επιρροή του περιβόητου Κολομβιανού Pablo Escobar ως ο «απόλυτος νονός του υποκόσμου των ναρκωτικών», με το περιοδικό Forbes να τον κατατάσσει το 2011 ως τον 55ο πιο ισχυρό άνθρωπο της οικουμένης. Τεράστιες επιχειρήσεις των μεξικανικών και αμερικανικών Αρχών να τον κάνουν τσακωτό έχουν αποτύχει παταγωδώς, με τον Loera να έχει επικηρυχθεί για 7 εκατομμύρια δολάρια!
Matteo Messina Denaro
Ποιος είναι σήμερα ο «νονός των νονών» της σικελικής Μαφίας; Ο διαβόητος Matteo Messina Denaro φιγουράρει πλέον ως ο απόλυτος ηγέτης της Μαφίας, με τις Αρχές όλου του κόσμου να τον αναζητούν λυσσαλέα. Η σικελική Μαφία, η περίφημη Κόζα Νόστρα, αναδύθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, ενώ σήμερα δραστηριοποιείται σε πολυάριθμες παράνομες και νόμιμες επιχειρήσεις. Το 2008, το 25,2% των σικελικών επιχειρήσεων ήταν χρεωμένο στην τοκογλυφία της Κόζα Νόστρα, η οποία βγάζει 1,4 δισ. ευρώ τον χρόνο από τους τόκους, με άλλα 6,5 δισ. ευρώ να προέρχονται από το εκτεταμένο δίκτυο των παράνομων δραστηριοτήτων της. Ο 50χρονος Matteo Messina Denaro διοικεί την Κόζα Νόστρα με σιδηρά πυγμή, την ώρα που είναι ένας από τους πλουσιότερους φυγάδες του κόσμου, με διασυνδέσεις που φτάνουν πολύ ψηλά στην ιταλική πολιτική ιεραρχία. Το 2011, η τελευταία απόπειρα των ιταλικών Αρχών να συλλάβουν τον Denaro απέτυχε παταγωδώς, με τον «νονό» να παραμένει ελεύθερος και πανίσχυρος...
Semion Mogilevich
Ο Semion Mogilevich περιγράφεται από το FBI ως ο πλέον επικίνδυνος μαφιόζος του κόσμου. Ο ουκρανός γκάγκστερ είναι ο ηγέτης της ρωσικής μαφίας, κάτω από τον απόλυτο έλεγχο του οποίου δραστηριοποιείται και επεκτείνεται η εγκληματική οργάνωση. Ο αδίστακτος Mogilevich κατέχει πτυχίο στα Οικονομικά και λογίζεται ως ιδιαίτερα έξυπνος άνθρωπος, βάζοντας τη ρωσική μαφία μέσα σε μια σειρά από νόμιμες και τεράστιες επιχειρήσεις. Ο ίδιος ανήλθε στο τιμόνι της ρωσικής μαφίας αφότου έγινε ηγέτης της Solntsevskaya Bratva, της πλέον περιβόητης εγκληματικής οργάνωσης της Μόσχας, η οποία δραστηριοποιείται στον παράνομο τζόγο, τους εκβιασμούς, τη διακίνηση ναρκωτικών, τις απαγωγές και τα συμβόλαια θανάτου. Η ρώσικη μαφία είναι σήμερα από τα μεγαλύτερα συνδικάτα εγκλήματος του κόσμου, με τα δίχτυα της να έχουν απλωθεί κυριολεκτικά σε όλο τον πλανήτη. Ο ίδιος ο Semion Mogilevich είναι δισεκατομμυριούχος και περιλαμβάνεται στους πλέον ισχυρούς «νονούς» του κόσμου. Τον Οκτώβριο του 2009, ο Mogilevich εντάχθηκε στη λίστα του FBI με τους 10 πλέον καταζητούμενους ανθρώπους της υφηλίου...
Σταθερές παρέμειναν οι τιμές των τελών ύδρευσης, αποχέτευσης και καθαριότητας για το έτος 2015 στο Δήμο Σίφνου, μετά από σχετική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία ελήφθη στις Οκτωβρίου 2014.
“Είναι ιδιαίτερα σημαντικό στη σημερινή εποχή ο Δήμος μας –στο μέτρο των αρμοδιοτήτων και των δυνατοτήτων του–να μην επιβαρύνει τους δημότες”, σημειώνει ο Δήμαρχος Ανδρέας Μπαμπούνης.
Αυτό κατέστη δυνατόν να υλοποιηθεί γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτών ήταν συνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι στο Δήμο, γιατί ο Δήμος κατάφερε να εισπράξει σημαντικό ποσό από μεγάλο-οφειλέτες αλλά και λόγω της χρηστής οικονομικής διαχείρισης που έγινε την προηγούμενη τετραετία και οδήγησε σε πληρωμή όλων των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων και σε μηδενισμό των επίσημων χρεών του Δήμου.
Επιπλέον, καθίσταται γνωστό ότι σε μια προσπάθεια στήριξης της Σιφνέικης οικογένειας ισχύει και για το έτος 2015 έκπτωση 50% στα δημοτικά τέλη που αφορούν σε τρίτεκνες, πολύτεκνες, μονογονεϊκές οικογένειες και ΑΜΕΑ με την προϋπόθεση ότι είναι μόνιμοι κάτοικοι του Δήμου μας.
Τέλος, σε μία προσπάθεια που καταβάλλει ο Δήμος για στροφή των νέων στον πρωτογενή τομέα υπάρχει έκπτωση 50% στα δημοτικά τέλη σε ΝΕΟΥΣ αγρότες ηλικίας 18 έως 30 ετών που θέλουν να «επενδύσουν» στη Σιφνέικη γη.
Όσοι πληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις μπορούν να απευθυνθούν στην οικονομική υπηρεσία του Δήμου Σίφνου (Κ. Βενιός: τηλ. 2284360319 – Γ. Φορτσάρης: τηλ. 2284360320).
Ο πολιτισμός ενός κράτους φαίνεται από το σεβασμό που δείχνει στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Αυτό είναι μάλλον κοινώς αποδεκτό και αυταπόδεικτο. Ο σεβασμός αυτός δεν είναι κούφια ορολογία, αλλά καθημερινή πρακτική κοινωνικής στόχευσης. Δεν απαιτεί απαραίτητα δαπάνες και επενδύσεις, αλλά μάλλον προγραμματισμό και -στοιχειώδη- κοινωνική ευαισθησία. Είναι στάση κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική που πιστοποιεί την ίδια την αναγκαιότητα της ύπαρξης της κρατικής δομής, ως ένα συλλογικό πλάσμα που διασφαλίζει τη στήριξη αδιακρίτως των πολιτών και την ισότητα στις κοινωνικές σχέσεις. Άλλωστε, ένα κράτος που αδυνατεί να στηρίξει πολίτες που βρίσκονται σε αδυναμία δεν έχει ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Αλλά αυτό είναι βέβαια μία άλλη, μεγάλη συζήτηση.
Πολύς ο λόγος που γίνεται για τις επικείμενες διαγραφές φοιτητών που έχουν υπερβεί τα όρια φοίτησης από τα ακαδημαϊκά ιδρύματα της χώρας, κάτι που θα συντελεστεί για πρώτη φορά στη χώρα. Το αν αυτό το μέτρο είναι προς τη θετική ή την αρνητική κατεύθυνση δεν μπορεί να διερευνηθεί στα όρια ενός μικρού σε έκταση κειμένου. Από τη στιγμή όμως που αποτελεί πλέον νόμο του κράτους μπορεί να γίνει αντικείμενο κριτικής. Τουλάχιστον επί συγκεκριμένων συλλήψεών του –η παραλείψεων. Ένας νόμος θεσπίζεται -σε θεωρητικό πάντα πλαίσιο- για να διασφαλίσει την ισονομία επ’ αυτού και αυτό το πετυχαίνει σεβόμενος την αντικειμενική διαφορετικότητα. αυτό είναι άλλωστε το χαρακτηριστικό της ισονομίας. Ωστόσο, για μία μερίδα φοιτητών που πληροί όλες τις ανωτέρω ιδιαιτερότητες, δε γίνεται καμία αναφορά στον εν λόγω νόμο. Οι φοιτητές με αναπηρία (ΑμεΑ) δεν τυγχάνουν καμίας διαφορετικής μεταχείρισης και πρόκειται να διαγραφούν από τα ιδρύματα φοίτησής τους, όπως όλοι οι συμφοιτητές τους.
Δεν ισχυρίζεται κανείς –και πολύ περισσότερο οι ίδιοι οι φοιτητές με αναπηρία- ότι χρήζουν προνομιακής μεταχείρισης. Ισονομία και ισότητα ζητούν. Αυτονόητα πράγματα δηλαδή. Μόνο που η ισονομία και η ισότητα εν προκειμένω θα έπρεπε να διασφαλίζει ένα διαφορετικό καθεστώς. Γιατί σε ιδρύματα που στερούνται στοιχειωδών υποδομών για να φοιτήσουν (κτηριακές υποδομές ελάχιστες έως ανύπαρκτες, μονάδες προσβασιμότητας που υπολειτουργούν ή δε λειτουργούν καθόλου, σχετική υλικοτεχνική υποδομή υπό του μηδενός, καμία δυνατότητα μετάβασης στο χώρο φοίτησης θεσμοθετημένη), που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τις απαραίτητες δυνατότητες έρευνας και μελέτης (έλλειψη σε προσβάσιμες μορφές συγγραμμάτων -ηχητικών ή ηλεκτρονικών-, χώροι μη ειδικά διαμορφωμένοι) και που δε διαθέτουν εξειδικευμένο διδακτικό προσωπικό η ισότητα στις ευκαιρίες είναι εξαρχής αποστερημένη. Η καλή συνεργασία φοιτητών και καθηγητών –τουλάχιστον περιπτωσιολογικά- δεν υποκαθιστά τα παραπάνω. δεν μπορεί άλλωστε από μόνη της.
Στα πλαίσια αυτής της επιχειρηματολογίας εντάσσεται και το ότι πολλές φορές η ιδιαίτερη φύση της ίδιας της αναπηρίας είναι πολύ πιθανό να υπαγορεύει ένα διαφορετικό ρυθμό σπουδών. Η εμφάνιση επίσης ενός προβλήματος αναπηρίας κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκού πορείας ενός ανθρώπου είναι αυτονόητο πως μετατρέπει όλο τον προγραμματισμό και γενικότερα τον τρόπο ζωής του. Η μετάβαση από τη μία φάση στην άλλη είναι πολύ πιθανό να απαιτεί ένα μεταβατικό χρονικό διάστημα, το οποίο έχει επιπτώσεις και στην ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία. Επιπτώσεις τις οποίες το κράτος οφείλει να γνωρίζει, να σέβεται και να φροντίζει να τις συνυπολογίζει σε νομοθετήματα που αφορούν τις συγκεκριμένες ομάδες φοιτητών.
Προτού λοιπόν λειτουργήσει το εν λόγω μέτρο περί διαγραφής αιωνίων φοιτητών, η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Υπουργός οφείλουν τουλάχιστον να ενημερωθούν για τις αβλεψίες τους. Στερούνται κοινωνικής ευαισθησίας. Αυτό το έχουν αποδείξει πολλάκις. Ας αποδείξουν όμως, έστω και τώρα στη δύση της πορείας τους, ότι –τουλάχιστον- δε χαρακτηρίζονται και από καιαδικές αντιλήψεις.