Αλλιώτικοι τρόποι πιστοποίησης του μεγέθους του!
Σε μια κοινωνία που έχει τέτοια εμμονή με το σεξ, κάποια πράγματα παραμένουν ταμπού.
Κι όμως, όλοι έχουμε απορίες και ερωτήσεις, ακόμα και για πράγματα που φαίνεται να ξέρουμε καλά.
Και είναι αυτός ακριβώς ο απόκρυφος τρόπος σκέψης που οδηγεί τους ανθρώπους να καταλήγουν στα δικά τους συμπεράσματα, ανεξαρτήτως συσχέτισης με την πραγματικότητα.
Γι' αυτό και υπάρχουν τόσοι μύθοι και παρανοήσεις για κοινά σεξουαλικά θέματα, με το διαπρεπέστερο όλων να είναι φυσικά το μέγεθος του αντρικού μορίου.
Ας δούμε λοιπόν 10 επιφανείς μονάδες συσχέτισης του μεγέθους του πέους με περισσότερο ή λιγότερο σχετικά πράγματα.
Μύθος ή πραγματικότητα, εσείς αποφασίζετε...
Μέγεθος παπουτσιού
Από τις πλέον κοινές μεθόδους που χρησιμοποίησε ποτέ η ανθρωπότητα για να εκτιμήσει τον... ανδρισμό! Κι αυτό γιατί το πόσο μεγάλο είναι το παπούτσι φαίνεται με την πρώτη, δεν χρειάζεται λοιπόν καμιά κοπιώδη προσπάθεια συμπερασμού. Καταλήγεις σε μια βολική εξίσωση και έχεις έτοιμο το μαγικό νουμεράκι: διαιρείς με το 2, με το 3, αφαιρείς πόντους από δω, τους προσθέτεις εκεί και το μυστήριο λύθηκε, σωστά; Λάθος! Πρόκειται απλώς για μύθο που δεν έχει κανένα έρεισμα στην πραγματικότητα...
Απόσταση από τον αντίχειρα ως τον δείκτη
Για να είμαστε δίκαιοι, αυτός ο μύθος έχει διαιωνιστεί από πια σειρά διαπρεπών σεξολόγων του παρελθόντος, δεν φταίμε λοιπόν ολότελα εμείς! Ο τρόπος είναι απλός: σχηματίζεις μια ορθή γωνία μεταξύ αντίχειρα και δείκτη και υπολογίζεις κατόπιν την απόσταση των ακροδάχτυλων. Το νούμερο που θα δείξει το υποδεκάμετρο είναι υποτίθεται αντίστοιχο με το μέγεθος της... αρρενωπότητας. Ως εκτίμηση βέβαια είναι αρκετά κοντά στο μέγεθος του μέσου αντρικού πέους, αν δείχνει ωστόσο το ακριβές μέγεθος είναι απλώς θέμα πιθανοτήτων...
Ύψος
Όπως και το μέγεθος του παπουτσιού, το ύψος έχει συσχετιστεί συχνά με το... άλλο ύψος! Και η πλάκα είναι ότι διαθέτει κάποια επιστημονικά δεδομένα που το στηρίζουν, αν και οι έρευνες παραείναι λίγες για να λογίζονται αξιόπιστες και έγκυρες. Αν λοιπόν χρησιμοποιήσει κάποιος το ύψος του άντρα ως βάση για τη μέτρηση που μας ενδιαφέρει, πρέπει να είναι έτοιμος για πιθανή απογοήτευση. Ευθεία συσχέτιση ύψους και μεγέθους δεν έχει βρεθεί, όσο κι αν κάποιες φορές αυτός ο τρόπος μπορεί να αποδειχθεί χρυσός. Ακολουθήστε καλύτερα την καρδιά σας...
Μήκος αντίχειρα
Η ξακουστή εξίσωση είναι η εξής: Μήκος Αντίχειρα x 3 = Μέγεθος Πέους. Γιατί το πολλαπλασιάζουμε με το τρία δεν είναι σαφές, κάποιοι πάντως φαίνεται να το πιστεύουν. Οπτική αναπαράσταση του μεγέθους δεν μπορεί βέβαια να υπάρξει με τον τρόπο αυτό, αρκεστείτε λοιπόν στην εκτίμηση. Εκτός κι αν του ζητήσετε να βάλει τον έναν αντίχειρα πάνω από τον άλλο και προσπαθήσετε να φανταστείτε κι έναν τρίτο στην κορυφή, παραείναι ωστόσο μπελαλίδικο, αφήστε που θα εγείρει και υποψίες. Και όπως όλοι μας καταλαβαίνουμε, πρόκειται και πάλι για μύθο...
Φυλή
Η διαφορετικότητα των φυλών είναι ακόμα και σήμερα ένας από τους κορυφαίους παράγοντες στη διατήρηση παραδοσιακών στερεοτύπων, τόσο θετικών όσο και αρνητικών. Δεν πηγάζουν βέβαια πάντα από μισαλλοδοξία, τις περισσότερες φορές είναι απλή άγνοια. Με αυτά υπόψη, όχι, οι Ασιάτες δεν βγαίνουν απαραιτήτως σε μέγεθος τσέπης, ούτε οι Αφρικανοί προικίζονται με όλα τα ελέη του κόσμου! Και οι Καυκάσιοι δεν βρίσκονται σώνει και καλά στη μέση, μιας και το μέγεθος του πέους δεν έχει καμιά γενετική προδιάθεση με βάση το χρώμα του δέρματος. Όσοι το πιστεύουν, έχουν αναμφίβολα τους δικούς τους λόγους...
Απόσταση από τον καρπό ως την άκρη του μεσαίου δαχτύλου
Άλλος ένας άθλιος δείκτης του μεγέθους του πέους! Κι όμως, έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως για να εκτιμηθεί στα μουλωχτά το μέγεθος του πέους κάποιου από τον άμεσα ενδιαφερόμενο. Ο τρόπος καθορισμού απλός: μετράμε την απόσταση από τον καρπό ως το ακροδάχτυλο του μέσου και έχουμε εύκολα και γρήγορα το πολυπόθητο νούμερο. Αν αυτό ήταν αλήθεια, τότε τα χέρια των πορνοστάρ θα έπασχαν από γιγαντισμό! Το λύσαμε;
Βαθιά φωνή
Ώρα να περάσουμε στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας με αυτή τη «μονάδα μέτρησης»! Μια βαθιά αντρική φωνή είναι αναμφίβολα θελκτική και δελεαστική, δείκτης πάντως για το μέγεθος του πέους δεν είναι. Γιατί επιμένουν να το πιστεύουν κάποιοι (και κυρίως κάποιες), θα παραμείνει για πάντα μυστήριο...
Μήκος «χαλαρότητας»
Αυτό φαίνεται λογικότατο: αν το αντρικό μόριο είναι μικρό όταν είναι... άτονο, θα παραμείνει μικρό και σε στύση. Και το αντίθετο, φυσικά. Κι όμως, στην πραγματικότητα η διαφορά του πέους από «μαλακό» σε «σκληρό» ποικίλει σημαντικά: κάποιοι άντρες κρύβουν καλά τα προσόντα τους όταν δεν είναι διεγερμένοι, με την κατάσταση να αλλάζει δραστικά όταν το πέος είναι έτοιμο να εμπλακεί σε σεξουαλικά παιχνίδια. Το να προσπαθήσει λοιπόν κάποιος να εκτιμήσει το μέγεθος της στύσης κρυφοκοιτάζοντας ένα «χαλαρό» πέος είναι παρακινδυνευμένη και μη αξιόπιστη κίνηση, αλλά και κομματάκι ανατριχιαστική...
Μέγεθος μύτης
Τώρα φτάσαμε στη διαπρεπέστερη μονάδα εκτίμησης του ανδρισμού, που κρίνεται μάλιστα με την πρώτη ματιά! Ούτε «επιστημονικοί» υπολογισμοί ούτε κοπιώδεις εκτιμήσεις και εξισώσεις, με την απλή παρατήρηση του μεγέθους της μύτης έχεις υποτίθεται μια καλή εικόνα του μεγέθους της... άλλης μύτης. Χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε για τη μυθολογική υπόσταση της συσχέτισης ή να πάμε παρακάτω;
Καταλήγοντας, όσο κι αν κάποιοι από τους διαισθητικούς αυτούς τρόπους εκτίμησης του μεγέθους του πέους μπορεί να κουβαλούν κάποια αλήθεια ή να γειτνιάζουν στην πραγματικότητα, όλοι τους αποτελούν ανεξαιρέτως ανακριβείς εικασίες. Μπορεί να έχει πλάκα για κάποιους να ασχολούνται με αυτό, όλοι ωστόσο ξέρουν ότι μόνο ένας σίγουρος τρόπος υπάρχει για να καθοριστεί με ακρίβεια το μέγεθος του «γιαννούκου»...
Από τους «Μεταλλικούς Κυνόδοντες» στον «Βρικόλακα του Ανόβερο».
Τίποτα δεν προκαλεί τέτοιο αποτροπιασμό όσο ο άνθρωπος που προβαίνει σε κανιβαλισμό άλλων ανθρώπων.
Κι ενώ σε παλιότερες εποχές η ανθρωποφαγία ήταν γενικευμένη, με μια χούφτα «πρωτόγονες» φυλές να επιδίδονται ακόμα στην αποτρόπαιη αυτή πρακτική, στον «πολιτισμένο» ωστόσο κόσμο μας κάτι τέτοιο είναι ηθικά απαράδεκτο και ποινικά κολάσιμο.
Δεν θα κάνουμε ωστόσο λόγο για κανιβαλισμό εξαιτίας ανείπωτης πείνας, αλλά για υποθέσεις σαλεμένων ανθρώπων που έτρωγαν κατά συρροή ανθρώπους απλά και μόνο για να ικανοποιήσουν ένστικτα που έχουν από καιρό εξοριστεί από τις οργανωμένες κοινωνίες.
Η σύγχρονη ψυχολογία έχει προτείνει πιθανές εξηγήσεις για τη φρικιαστική αυτή πράξη, καμιά ωστόσο δεν μπορεί να περικλείσει τον αποτροπιασμό της κοινωνίας στη θέα ή το άκουσμα τέτοιων ειδήσεων.
Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από σύγχρονους κανιβάλους, έχοντας υπόψη μας ότι δυστυχώς δεν είναι οι μόνοι που έχουν καταγραφεί στα εγκληματικά χρονικά...
Nikolai Dzhumagaliev - Καζακστάν
Το 1952 γεννιέται ο Nikolai Dzhumagaliev στο Καζακστάν της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Όσοι τον γνώριζαν, τον χαρακτήριζαν γλυκομίλητο, καλοντυμένο και ευγενικό τζέντλεμαν. Ήταν ωστόσο το 1979 όταν ο Dzhumagaliev αποφάσισε να ξεφορτωθεί τον κόσμο της πορνείας, αρχίζοντας να δολοφονεί μαζικά τις ιερόδουλες της χώρας του. Αργότερα παραδέχτηκε τον φόνο 7 ιερόδουλων, πιστεύεται ωστόσο ότι ο αριθμός των ανθρωποκτονιών του κυμαίνεται μεταξύ 50-100. Ο Dzhumagaliev, που πήρε το παρατσούκλι «Μεταλλικοί Κυνόδοντες», δεν έμεινε ωστόσο εκεί: μαγείρευε τμήματα των πτωμάτων, έτρωγε τα απομεινάρια και σέρβιρε ανθρώπινο κρέας στους φίλους του σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Η περιβόητη «γκουρμέ» κουζίνα του περιλάμβανε έθνικ πιάτα από τα θύματά του, με τις παρέες του να συνωστίζονται για να γευτούν τις λιχουδιές του. Η αποτρόπαιη πρακτική του αποκαλύφθηκε όταν δυο φίλοι του ανακάλυψαν στο ψυγείο του το κομμένο κεφάλι μιας γυναίκας, καθώς και ανθρώπινα έντερα. Ο Dzhumagaliev θα επικαλεστεί διαταραγμένη προσωπικότητα και θα μεταφερθεί σε ψυχιατρείο, το 1989 ωστόσο θα αποδράσει και θα παραμείνει ελεύθερος μέχρι το 1991. Αφού εξέτισε την ποινή των 10 χρόνων(!) που του επιβλήθηκε, αποφυλακίστηκε και ζει πλέον σε συγγενείς του στην Ανατολική Ευρώπη. Μπορεί μάλιστα να ταξιδεύει ελεύθερα και έχει το προνόμιο να είναι ο μόνος ελεύθερος άνθρωπος της λίστας μας...
Οzgur Dengiz - Τουρκία
Το 1980 γεννιέται ο Οzgur Dengiz στην Άγκυρα. Σε ηλικία 17 ετών, σκοτώνει φίλο του και καταδικάζεται σε 10 χρόνια κάθειρξης, προτού συμπληρώσει ωστόσο 3 χρόνια στη φυλακή θα απελευθερωθεί με αναστολή. Στις 5 Ιουνίου 2007, ο Dengiz σκοτώνει τον Sedat Erzurumlu, έναν μηχανικό υπολογιστών που ισχυρίστηκε ότι ο Dengiz δεν μπορούσε να διαθέσει το ποσό που χρειαζόταν για να αγοράσει ένα laptop! Τρεις μήνες μετά, θα σκοτώσει χωρίς λόγο έναν σκουπιδιάρη και λίγες ώρες μετά θα δολοφονήσει έναν 55χρονο δημοτικό υπάλληλο, θα γδάρει το πτώμα του με έναν μπαλτά, θα φάει επιτόπου τμήμα της σάρκας του ωμό και θα βάλει την υπόλοιπη σορό σε μια σακούλα. Αργότερα θα ξεφορτωθεί το πτώμα σε μια χωματερή, κρατώντας ωστόσο την ανθρώπινη σάρκα στο ψυγείο του. Οι έρευνες της αστυνομίας θα οδηγήσουν τις Αρχές στο σπίτι του, όπου και θα ανακαλύψουν με τρόμο ανθρώπινα απομεινάρια στο ψυγείο του. Ο Dengiz θα συλληφθεί μη δείχνοντας ίχνος μεταμέλειας για τις πράξεις του, ισχυριζόμενος ότι νιώθει μια ακαταμάχητη έλξη για το ανθρώπινο κρέας: «Λατρεύω να τρώω ανθρώπινη σάρκα. Με κάνει να νιώθω υπέροχα. Είμαστε βλάκες που τρώμε βοδινό για τόσο μακρό χρονικό διάστημα». Ο Dengiz, που θα πάρει το παρατσούκλι «Κανίβαλος της Άγκυρας» θα σταλεί στη φυλακή για άγνωστο χρονικό διάστημα, με τον αριθμό των θυμάτων του να παραμένει επίσης άγνωστος...
John Bunting και Robert Wagner - Αυστραλία
Ο John Bunting έχει χαρακτηριστεί ως «ο χειρότερος κατά συρροή δολοφόνος της Αυστραλίας». Μεταξύ Αυγούστου του 1992 και Μαΐου του 1999, εκτέλεσε μια σειρά στυγερών δολοφονιών, που θα αποκαλυφθούν όταν τα απομεινάρια 8 ανθρώπων θα βρεθούν μέσα σε βαρέλια σε εγκαταλελειμμένο κτίριο. Ο Bunting ηγούταν ενός κύκλου δολοφόνων, που κάτω από τις εντολές του λήστευαν και δολοφονούσαν τα θύματά τους, βάζοντας στο στόχαστρο κυρίως ομοφυλόφιλους και παιδόφιλους. Το 2005 ωστόσο θα αποκαλυφθεί ότι ο John Bunting και ο Robert Wagner, μέλος της συμμορίας, προέβαιναν σε κανιβαλισμό των πτωμάτων, με τον συνεργό τους James Vlassakis να αποκαλύπτει: «Πετσόκοβαν τα πτώματα για να σιγουρευτούν ότι θα χωρέσουν στα βαρέλια, και κατόπιν τα έκοβαν και σε μικρότερα κομμάτια, αφαιρώντας τμήματα της σάρκας. Δεν είχαν καμία τύψη, ούτε δεύτερες σκέψεις. Ζέσταιναν στη φωτιά ένα τηγάνι, μαγείρευαν το κρέας και το έτρωγαν». Η αυστραλιανή κυβέρνηση, παρά τις πιέσεις του Τύπου και τη δημόσια κατακραυγή, δεν αποκάλυψε ποτέ περισσότερες λεπτομέρειες για τις κανιβαλιστικές πρακτικές του διδύμου, το οποίο πλέον εκτίει ισόβια κάθειρξη χωρίς τη δυνατότητα αναστολής...
Dorangel Vargas - Βενεζουέλα
Ο Dorangel Vargas γεννήθηκε το 1957 στη Βενεζουέλα και από παιδί χαρακτηριζόταν βίαιο και «περίεργο». Εξαιτίας της αλλόκοτης συμπεριφοράς του, η οικογένειά του πίστεψε ότι ήταν δαιμονισμένος, γι' αυτό και τον έδιωξε από το σπίτι. Το 1995 θα τον βρει άστεγο και περιπλανώμενο, όταν και ξεκίνησε την κανιβαλιστική πρακτική του. Μέσα σε 4 χρόνια, μέχρι το 1999, ο Vargas σκότωσε και έφαγε τουλάχιστον 10 ανθρώπους. Όταν συνελήφθη τον Φεβρουάριο του 1999 στην πόλη του San Cristobal, κοντά στα σύνορα με την Κολομβία, του αποδόθηκε το παρατσούκλι «Χάνιμπαλ Λέκτερ των Άνδεων». Σε συνέντευξή του δήλωσε: «Εννοείται ότι τρώω ανθρώπους, οποιοσδήποτε μπορεί να φάει ανθρώπινη σάρκα, πρέπει ωστόσο να την πλύνεις καλά και να τη γαρνίρεις σωστά για να αποφύγεις τις ασθένειες. Τρώω μόνο τα μέρη με μύες, κυρίως τους μηρούς, που είναι και οι αγαπημένοι μου. Φτιάχνω νοστιμότατο στιφάδο με τη γλώσσα και χρησιμοποιώ τα μάτια σε λαχταριστές και υγιεινές σούπες. Το ανθρώπινο κρέας είναι το καλύτερο». Ο Vargas προτιμούσε μάλιστα τη σάρκα των αντρών από των γυναικών, την ώρα που δήλωνε ότι απέρριπτε τους ευτραφείς, «γιατί έχουν πολύ χοληστερίνη», καθώς και τους ηλικιωμένους, «γιατί η σάρκα τους είναι μολυσμένη και πολύ σκληρή». Ο Dorangel Vargas κρατείται σήμερα σε κρατητήριο, χωρίς να έχει περάσει ωστόσο από δίκη, εξαιτίας της αμφίβολης διανοητικής του κατάστασης...
Enriqueta Marti - Ισπανία
Η Enriqueta Marti γεννήθηκε το 1868 στην περιφέρεια της Ισπανίας, σύντομα ωστόσο θα βρεθεί στη Βαρκελώνη δουλεύοντας ως οικιακή βοηθός και νταντά, καριέρα που θα άφηνε για χάρη της πορνείας. Δεν θα περάσει πολύς καιρός πριν αρχίσει να ζει διπλή ζωή: κατά τη διάρκεια της ημέρας, μασκαρευόταν σε ζητιάνα ζητώντας την ελεημοσύνη του κόσμου, απαγάγοντας ταυτόχρονα εγκαταλειμμένα παιδιά, τα οποία έστρεφε στην πορνεία ή απλά τα σκότωνε. Κι όταν έπεφτε το πυκνό σκοτάδι, η Enriqueta ντυνόταν με πανάκριβα ρούχα και φτιασίδια και συναντούσε πλούσιους αστούς στις προνομιούχες περιοχές της πόλης. Εξασκούσε παράλληλα και μαγεία, χρησιμοποιώντας τα απομεινάρια των θυμάτων της για να παρασκευάζει φίλτρα και μαντζούνια. Οι σοροί των παιδιών χρησιμοποιούνταν μάλιστα στην ολότητά τους: από το λίπος και το αίμα τους μέχρι τα μαλλιά και τα κόκαλά τους, όσο για το κρέας τους, το πουλούσε στη μαύρη αγορά σε ευκατάστατους αστούς ή παρασκεύαζε πανάκριβα «γιατρικά». Εξαιτίας της «ολιστικής» της προσέγγισης, τα απομεινάρια των παιδιών ήταν λιγοστά, οι Αρχές κατάφεραν ωστόσο να ταυτοποιήσουν τουλάχιστον 12 παιδιά στην οικία της, την ώρα που βρέθηκαν βαζάκια με διατηρημένα ανθρώπινα μέλη, πηγμένο αίμα, ανθρώπινα μαλλιά, σκελετοί, κονιορτοποιημένα οστά και άλλες φρικιαστικές χρήσεις του ανθρώπινου σώματος. Η Enriqueta Marti δολοφόνησε έναν τεράστιο αριθμό παιδιών και μωρών, με τον αριθμό να μην είναι ωστόσο ξεκάθαρος. Δεν θα δικαστεί βέβαια ποτέ, καθώς θα πεθάνει έναν χρόνο μετά τη σύλληψή της δολοφονημένη από τους τροφίμους της φυλακής...
Yoo Young-chul - Νότια Κορέα
Ο Yoo Young-chul είναι ένας νοτιοκορεάτης κατά συρροή δολοφόνος και κανίβαλος, ο οποίος ξεκίνησε από μικρή ηλικία κακοποιώντας και κατακρεουργώντας μικρά ζώα, αδίκημα για το οποίο μάλιστα θα καταδικαστεί. Ζούσε στη φτώχεια με τον πατέρα του, βετεράνο του Πολέμου του Βιετνάμ. Μεταξύ 2003 και 2004, ο Yoo Young-chul θα δολοφονήσει 21 ανθρώπους, κυρίως πόρνες και ευκατάστατους ηλικιωμένους, σκοτώνοντάς τους με σφυρί. Κατόπιν αποκεφάλιζε τα πτώματα και ξεφορτωνόταν το κεφάλι σε χωματερές. Ακρωτηρίασε τουλάχιστον 11 θύματα και έφαγε τη σάρκα και το συκώτι τους ωμά. Όταν ρωτήθηκε σε τηλεοπτική συνέντευξη για τις αποτρόπαιες πράξεις του, δήλωσε: «Οι γυναίκες δεν πρέπει να καταφεύγουν στην πορνεία και οι πλούσιοι πρέπει να ξέρουν τι κακό έχουν κάνει». Ο Young-chul καταδικάστηκε σε θάνατο και περιμένει την εκτέλεσή του.
Alexander Spesivtsev - Ρωσία
Ο Alexander Spesivtsev γεννήθηκε το 1970 στη Ρωσία, με τον πατέρα του να τον κακοποιεί από παιδί. Μόλις ενηλικιώθηκε, θα καταδικαστεί για τη δολοφονία της φίλης του και θα μεταφερθεί σε ψυχιατρείο, από το οποίο θα απελευθερωθεί σύντομα. Το 1991 θα ξεκινήσει τα στυγερά φονικά του, δολοφονώντας παιδιά που θεωρούσε ότι αποτελούσαν απειλή για την κοινωνία, στερώντας τη ζωή σε τουλάχιστον 19 χαμίνια του δρόμου. Κατόπιν μετέφερε τα πτώματά τους στο σπίτι του, τα μαγείρευε και τα έτρωγε με τη βοήθεια της μητέρας του, Lyudmila. Όταν συνελήφθη, ο Τύπος θα του κολλήσει το παρατσούκλι «Κανίβαλος της Σιβηρίας». Η εγκληματική του δράση θα αποκαλυφθεί το 1996, όταν υδραυλικό πρόβλημα στο σπίτι του θα έκανε τον υδραυλικό να σπάσει την εξώπορτα για να αντικρίσει από πρώτο χέρι τη φρίκη: είδε τους τοίχους βουτηγμένους στο αίμα, μπολ με ανθρώπινα μέλη στην κουζίνα, καθώς και αποκεφαλισμένο και ακρωτηριασμένο πτώμα στην μπανιέρα. Και σαν να μην έφταναν αυτά, ο υδραυλικός ανακάλυψε μια ακρωτηριασμένη γυναίκα στον καναπέ, η οποία ζούσε ωστόσο ακόμα. Μεταφέρθηκε τάχιστα στο νοσοκομείο και πρόλαβε να ζήσει για να διηγηθεί τον αποτροπιασμό στον εισαγγελέα, πριν καταλήξει 17 ώρες αργότερα. Στο σπίτι η αστυνομία ανακάλυψε το ημερολόγιο του Spesivtsev, στο οποίο περιγραφόταν με κάθε λεπτομέρεια ο θάνατος 19 κοριτσιών, τα ευρήματα ωστόσο υποδείκνυαν ότι τα θύματα ήταν τουλάχιστον 80. Στις 5 Οκτωβρίου 1999, ο Spesivtsev θα κριθεί διαταραγμένος ψυχικά από το ρωσικό δικαστήριο και θα μεταφερθεί σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα, με τη μητέρα του να αρνείται κάθε εμπλοκή στις αποτρόπαιες πράξεις, θα καταδικαστεί παρόλα αυτά σε 13 χρόνια κάθειρξης...
Fritz Haarmann - Γερμανία
Το 1879 γεννιέται ο Fritz Haarmann στο Ανόβερο της Γερμανίας. Μεταξύ 1918-1924, θα επιδοθεί σε μια σειρά φονικών που άγγιξαν το νούμερο των 24 θυμάτων, με τις αστυνομικές εκτιμήσεις να κάνουν ωστόσο λόγο για τουλάχιστον 27. Στο στόχαστρό του μπήκαν νεαροί άντρες, από ταξιδιώτες και φυγάδες μέχρι και ζιγκολό. Ο Haarmann τους καλούσε στο σπίτι του με πρόφαση το σεξ, όπου και τους σκότωνε δαγκώνοντας το λαρύγγι τους. Για την ανατριχιαστική δολοφονική του πρακτική θα ονομαστεί «Βρικόλακας του Ανόβερο». Όλα τα θύματά του κατόπιν διαμελίζονταν, κόβονταν σε μικρά κομμάτια και τρώγονταν, με τα απομεινάρια να ξεφορτώνονται στο ποτάμι της πόλης. Το κρέας πολυάριθμων θυμάτων θα πωλούταν μάλιστα στη μαύρη αγορά ως κονσερβοποιημένο χοιρινό, αφού ο Haarmann εργαζόταν στην τοπική αγορά κρέατος. Στις 22 Ιουνίου 1924, η αστυνομία θα ξεκινήσει να παρακολουθεί τον Fritz Haarmann όταν βρήκε πολυάριθμους σκελετούς στο ποτάμι και σύντομα θα συλλαμβανόταν. Θα ομολογούσε ότι βίαζε, σκότωνε, έγδερνε και έτρωγε νεαρούς άντρες ήδη από το 1918, με τις δικές του εκτιμήσεις να μιλούν για 50-70 θύματα. Η δίκη του «λυκανθρώπου» ή «βαμπίρ», όπως τον αποκαλούσε ο Τύπος, θα κρατήσει μόλις 2 εβδομάδες, με τον Haarmann να καταδικάζεται σε θάνατο. Αποκεφαλίστηκε στην γκιλοτίνα στις 15 Απριλίου 1925, με τα τελευταία του λόγια να είναι: «Μετανοώ, αλλά δεν φοβάμαι τον θάνατο»...
Ottis Toole - ΗΠΑ
Ο αμερικανός κατά συρροή δολοφόνος και κανίβαλος ήταν συνεργός του επίσης serial killer Henry Lee Lucas. Οι δυο τους θα επιδίδονταν σε εκατοντάδες ειδεχθή φονικά σε μια περίοδο μπόλικων δεκαετιών, ο Toole ωστόσο θα ομολογήσει και για τις κανιβαλιστικές πρακτικές του παραθέτοντας εξαιρετικά λεπτομερείς καταθέσεις. Ο Toole ήταν μάλιστα και κατά συρροή εμπρηστής, με τη φωτιά να τον διεγείρει σεξουαλικά. Το 1976 θα γνωρίσει τον Henry Lee στο Jacksonville και σύντομα θα γίνουν ζευγάρι, εκτελώντας -στους αρχικούς ισχυρισμούς τους- 108 ανθρωποκτονίες. Οι δυο τους ωστόσο θα βοηθήσουν αργότερα την αστυνομία να ανασύρει τις σορούς 246 εξαφανισμένων ανθρώπων, ενώ αργότερα θα παραδεχτούν τη δολοφονία 430 θυμάτων.
Οι τελετουργικοί φόνοι και ο κανιβαλισμός του Toole παραείναι μακάβριοι για να περιγραφούν, αρκεί ωστόσο να αναφερθεί ότι ο ψυχικά διαταραγμένος κανίβαλος είχε αναπτύξει τη δική του σος για να συνοδεύει το ανθρώπινο κρέας! Στις 15 Σεπτεμβρίου 1996, σε ηλικία 49 ετών, ο Ottis Toole θα πέθαινε στο κελί του από νεφρική ανεπάρκεια...
Ratu Udre Udre - Φίτζι
Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ο πληθυσμός των Φίτζι ήταν περιβόητος στα πέρατα της οικουμένης για τον τελετουργικό κανιβαλισμό του. Ο Udre Udre, αστός των Φίτζι, κατέχει μάλιστα το ρεκόρ Γκίνες ως ο πλέον «γόνιμος» κανίβαλος του κόσμου, με τον αριθμό των θυμάτων του να ανέρχεται κάπου μεταξύ 872-999 ανθρώπους. Κρατούσε μάλιστα μια πέτρα για κάθε φαγωμένο σώμα, με τις πέτρες να έχουν πλέον τοποθετηθεί γύρω από τον τάφο του. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του γιου του, οι κάτοικοι του χωριού του πήγαιναν στη μάχη παρέα με τον Udre Udre και του εξασφάλιζαν κατόπιν κάθε νεκρό σώμα εχθρού και ιδιαίτερα το κεφάλι. Ο Udre Udre διατηρούσε τα ανθρώπινα απομεινάρια και κατόπιν τα έτρωγε, πιστεύοντας ότι όταν θα κατασπάραζε το χιλιοστό του θύμα θα άγγιζε την αθανασία...
Η ίδια ισχυρίζεται ότι μπορεί να εξασκήσει παράλληλα τα δύο επαγγέλματα και να διδάξει το χριστιανισμό.
Μία δασκάλα που απολύθηκε όταν έγινε γνωστό ότι εργάζεται και ως πορνοστάρ με το καλλιτεχνικό όνομα Julia Pink, ισχυρίζεται ότι ακόμα μπορεί να διδάξει τις χριστιανικές αξίες στους μικρούς μαθητές και ότι τα δύο επαγγέλματα δεν επηρεάζουν το ένα το άλλο.
Εργαζόταν επί 17 συναπτά έτη στην Διακονική Γερμανική Ευαγγελική Ομοσπονδιακή Ένωση της πόλης του Μονάχου. Κατάφερε να κερδίσει το 2013 το βραβείο «Shooting Star» σε διεθνή πορνογραφικά βραβεία κι έτσι μαθεύτηκε η δεύτερη δουλειά της.
Τώρα, κάνει έφεση για να αναιρεθεί η απόφαση σύμφωνα με την οποία χάνει τη θέση της σαν καθηγήτρια στη θρησκευτική Σχολή την οποία και θεωρεί άδικη.
Πέραν από τη διδασκαλία, η 38χρονη είχε αναλάβει και την επίβλεψη ενηλίκων με μαθησιακές δυσκολίες. Η απόλυση της μάλιστα έγινε χωρίς προειδοποίηση όταν οι επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας είδαν τα βίντεο με τις αισθησιακές ταινίες στις οποίες έχει εμφανιστεί.
Ένας εκπρόσωπος της Εκκλησίας δήλωσε: «Παρά τη μακροχρόνια υπηρεσία της, πιστεύουμε ότι η άλλη δουλειά της είναι ασυμβίβαστη με το μήνυμα που εμείς θέλουμε να στείλουμε».
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου: «Η αιτούσα συμμετέχει σε πορνογραφικές δραστηριότητες που βρίσκονται σε αντίθεση με την ηθική της Εκκλησίας και έτσι υπέπεσε σε παράβαση του καθήκοντος πίστης κάτι που μπορεί να δικαιολογήσει την απόλυση».
Η ίδια δηλώνει θρησκευόμενη και ισχυρίζεται σύμφωνα με τη Mirror: «Κάνω ταινίες πορνό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να διδάξω και ότι δεν μπορώ να προωθήσω τις χριστιανικές αξίες».
Ένας πατέρας δύο μαθητών της, ανέφερε από τη δική του μεριά:
«Εκατομμύρια άνθρωποι στη Γερμανία, βλέπουν ταινίες πορνό, κάτι που συμβαίνει και σε όλο τον πλανήτη. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούν να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους. Το ότι η συγκεκριμένη γυναίκα κάνει και αυτή τη δουλειά, δεν σημαίνει λοιπόν πως δεν είναι και σε θέση να διδάξει σωστά τα παιδιά μας».
Όπως κι αν τους ονομάσεις, επιδίδονται σε κοινωνικά απαράδεκτες και κατακριτέες σεξουαλικές δραστηριότητες.
Οι σεξουαλικές παρεκκλίσεις ή παραφιλίες ορίζονται συνήθως ως εκτροπές από τη φυσιολογική σεξουαλική λειτουργία.
Οι ανώμαλοι προσλαμβάνονται ως άνθρωποι που υιοθετούν παρεκκλίνουσες σεξουαλικές συμπεριφορές, που περιλαμβάνουν σοδομισμό, βιασμό, αιμομιξία, σαδομαζοχισμό κ.λπ.
Όπως κι αν τους ονομάσεις, βιαστές, «δράκους», παιδεραστές, όλοι οι διεστραμμένοι επιδίδονται σε κοινωνικά απαράδεκτες και κατακριτέες σεξουαλικές δραστηριότητες, αφήνοντας πολλές φορές άφωνο τον κόσμο με τα σεξουαλικά τους καμώματα.
Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από τέτοιους διεστραμμένους που... «κατάφεραν» να κάνουν τη διαφορά...
Jeffrey Lionel Dahmer
Γεννημένος στο Μιλγουόκι στις 21 Μαΐου 1960, ο Jeffrey Lionel Dahmer ήταν ένας κατά συρροή βιαστής αντρών, που ένιωθε μια ακατανίκητη έλξη για τα νεκρά σώματα. Συχνά μάλιστα διαμέλιζε και κανιβάλιζε τα θύματά του, με τα σεξουαλικά του παιχνίδια να λογίζονται το λιγότερο ακραία. Ξεκινώντας σε ηλικία 18 ετών, ο Dahmer «ψώνιζε» νεαρούς άντρες για σεξουαλικές περιπτύξεις και κατόπιν τους σκότωνε για να τους αποτρέψει να τον εγκαταλείψουν. Τα περισσότερα θύματά του τα διάλεγε σε gay bars, ενώ θα πιανόταν όταν ένα 14χρονο θύμα κατάφερε να ξεφύγει από το διαμέρισμά του. Ο Dahmer θα καταδικαζόταν για 15 δολοφονίες και θα στελνόταν στη φυλακή, όπου και δολοφονήθηκε το 1994...
Richard Allen Davis
Γεννημένος στο Σαν Φρανσίσκο το 1954 από αλκοολικούς γονείς, ο Richard Allen Davis θα καταδικαζόταν αργότερα για φόνο πρώτου βαθμού. Ως παιδί συνήθιζε να βασανίζει αδέσποτα σκυλιά, χρησιμοποιώντας το μαχαίρι του -που δεν αποχωριζόταν ποτέ-, ενώ αργότερα θα παρατούσε το σχολείο για μια καριέρα στο έγκλημα. Τα αδικήματά του ως «δράκος» περιλάμβαναν απαγωγές θυμάτων και ασέλγεια, για τα οποία μάλιστα θα ομολογήσει όταν θα συλληφθεί. Παρά το γεγονός ότι παραδέχτηκε τα εγκλήματά του, παραμένει στην πτέρυγα των μελλοθάνατων στις φυλακές του San Quentin της Καλιφόρνια περιμένοντας την εκτέλεσή του...
Ted Bundy
Γεννημένος τον Νοέμβριο του 1946, ο Theodore Robert Bundy μεγάλωσε στο Γουαϊόμινγκ. Παρά το γεγονός ότι αρνήθηκε επανειλημμένως ότι είχε διαπράξει βιασμούς, απαγωγές και φόνους, στο τέλος θα παραδεχτεί την ενοχή του και θα ομολογήσει για 30 ανθρωποκτονίες που συνέβησαν μεταξύ 1974-1978. Ευπαρουσίαστος και ευγενικός, ο Bundy δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα στο να κάνει τις γυναίκες να τον ακολουθούν: τις βίαζε και κατόπιν τις σκότωνε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, θα επέστρεφε κατόπιν στο σημείο του φόνου μέρες αργότερα για να ασελγήσει στα πτώματα, παρά την προχωρημένη αποσύνθεση των σορών. Ήταν όμως και το άλλο: συνήθιζε να αποκεφαλίζει τα θύματά του και να κρατά τα κεφάλια ως τρόπαια στο σπίτι του. Ο Bundy εκτελέστηκε τον Ιανουάριο του 1989.
Ed Kemper
Γεννημένος τον Δεκέμβριο του 1948, ο κατά συρροή βιαστής και δολοφόνος Ed Kemper θα ξεκινήσει τις διαστροφές από παιδί ακόμα: παίζοντας με τις κούκλες της αδερφής του, θα εκτελούσε περίεργα τελετουργικά μαζί τους. Σε ηλικία 15 ετών θα δολοφονήσει τους παππούδες του, ενώ μεταξύ των ετών 1972-1973 θα αρχίσει να κακοποιεί σεξουαλικά και να δολοφονεί μια σειρά από μαθήτριες και νεαρές φοιτήτριες. Και όχι με αυτή τη σειρά! Ο Kemper πρώτα σκότωνε και κατόπιν ασελγούσε στα διαμελισμένα σώματα και τα κομμένα κεφάλια. Τελικά θα συλληφθεί και θα καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη...
Albert DeSalvo
Ο Albert DeSalvo γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1931 και έμεινε γενικά γνωστός ως «Στραγγαλιστής της Βοστόνης», όταν παραδέχτηκε πως είχε βιάσει και σκοτώσει περισσότερες από 10 γυναίκες στην ευρύτερη περιοχή της πόλης. Η ηλικία των θυμάτων του ποίκιλλε, από 19 μέχρι και 85 ετών, με τους τελετουργικούς του φόνους με στραγγαλισμό να ακολουθούν τον βιασμό του θύματος. Παρά το γεγονός ότι θα επικαλεστεί διαταραγμένη προσωπικότητα, το αίτημα δεν θα γίνει δεκτό στο δικαστήριο και το 1967 ο DeSalvo θα καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη. Θα καταφέρει μάλιστα να αποδράσει προσωρινά, θα ξαναπιαστεί ωστόσο και θα επιστρέψει στη φυλακή, όπου και θα βρεθεί αργότερα νεκρός, το 1973...
John Wayne Gacy
Ο κοινωνικός John Wayne Gacy γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου 1942 στο Σικάγο. Ήταν επιχειρηματίας, η μεγάλη του κλίση ωστόσο ήταν οι βιασμοί και τα βασανιστήρια σε νεαρούς άντρες. Τουλάχιστον ένα από τα θύματά του έζησε για να μοιραστεί με τον κόσμο τη φρικιαστική του ιστορία: ο Gacy τον νάρκωσε με χλωροφόρμιο, για να ξυπνήσει σε ένα δωμάτιο με έναν άγνωστο που κράδαινε από πάνω του δονητές. Τα υπόλοιπα είναι αποτρόπαιη ιστορία. Τα κακοποιημένα πτώματα που θα βρεθούν κάτω από το πάτωμα του σπιτιού του Gacy θα φτάσουν στα 28, ενώ περισσότερα ακόμα θα ανασυρθούν από το ποτάμι δίπλα στην οικία του. Ο Gacy θα θανατωθεί με ένεση το 1994.
Carlton Gary
Γεννημένος το 1952, ο πατέρας του θα εγκαταλείψει νωρίς την οικογένεια και ο Gary θα μεγαλώσει στη φτώχεια και την ανέχεια με τη μητέρα του και τις θείες του, που όλες τους δούλευαν ως παραδουλεύτρες σε σπίτια ηλικιωμένων και πλούσιων γυναικών. Στα 16 του χρόνια η μητέρα του θα τον διώξει από το σπίτι και ο Gary θα ακολουθήσει καριέρα στο έγκλημα: σε ένα προσωπικό είδος εκδίκησης, θα αρχίσει να μπουκάρει σε σπίτια ηλικιωμένων και πλούσιων γυναικών, όπου θα τις βιάζει και κατόπιν θα τις στραγγαλίζει. Μπαινόβγαινε στις φυλακές όλη του τη ζωή, μέχρι να καταδικαστεί τελικά σε θάνατο το 1986, ποινή που παραδόξως δεν έχει εκτελεστεί ακόμα...
Gary Heidnik
Ο Gary Michael Heidnik γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1943. Η περίεργη συμπεριφορά ήταν δεύτερη φύση για τον άνθρωπο αυτό, ο οποίος συνήθιζε να κολλάει χαρτονομίσματα στους τοίχους του σπιτιού του. Ήθελε μεγάλη οικογένεια, γι' αυτό και συνέλαβε το μεγαλοφυές σχέδιο να απαγάγει και να αφήσει έγκυες βιάζοντάς τες τουλάχιστον 10 γυναίκες! Το όνειρό του μάλιστα έφτασε μέχρι τη μέση, καταφέρνοντας να απαγάγει 5 νεαρές γυναίκες, τις οποίες έδεσε στο υπόγειο του σπιτιού του βιάζοντας και βασανίζοντάς τες διαδοχικά. Τάιζε τα θύματά του με πράγματα που δε... γράφονται. Ο Heidnik θα εκτελούταν τον Ιούλιο του 1999 στο Πίτσμπουργκ...
Carl Panzram
Ο άνθρωπος που σοδόμισε πάνω από χίλιους άντρες στη ζωή του γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1891. Από παιδί παραδόθηκε σε μια έκλυτη ζωή, με κλοπές και ληστείες, αλλά και με προβλήματα αλκοολισμού. Μπαινοβγαίνοντας συνεχώς στη φυλακή, η εγκληματική του δράση θα κλιμακωθεί, αρχίζοντας πλέον να βιάζει τους άντρες που έκλεβε, με την απειλή όπλου. Στα 1920 μάλιστα θα φτάσει να σκοτώνει τα θύματά του, παραδίδοντας τα σπίτια τους στις φλόγες. Οι βιασμοί του περιλάμβαναν, πέρα από νεαρούς άντρες, ακόμα και μικρά αγόρια. Ο Panzram απαγχονίστηκε το 1930.
Albert Fish
Ένας από τους φρικιαστικότερους serial killers της Ιστορίας δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα των σεξουαλικά διεστραμμένων.
Το εγχείρημα είναι ομολογουμένως δύσκολο. Όταν, όμως, πρόκειται για επαγγελματίες οδηγούς είναι λογικό να πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, τα πράγματα δεν πήγαν όπως περίμεναν.
Πηγή: http://www.enikos.gr
Όταν τα «αποκλίνοντα» μυαλά ενώνονται, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ζοφερά!
Ως κατά συρροή δολοφόνος ορίζεται ο άνθρωπος που έχει σκοτώσει τρία ή περισσότερα θύματα.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας έχουν υπάρξει εκατοντάδες διαφορετικά «είδη» από serial killers, με άλλες μεθόδους φόνου ή διαφορετικές ομάδες-στόχους.
Πολύ πιο σπάνιο (ευτυχώς!) είναι το γεγονός της συνένωσης δύο ή και περισσότερων κατά συρροή δολοφόνων, που συνεργάζονται αρμονικά στην εκτέλεση των φρικιαστικών εγκλημάτων τους.
Κάποιες φορές μάλιστα η άνομη συνεργασία παραείναι αγαστή, με τα αθώα θύματα να πληρώνουν τη νύφη.
Ας δούμε λοιπόν 10 διαβόητα «τραστ» δολοφόνων, που έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια τους στην οικουμένη...
Paul Bernardo και Karla Homolka
Ο Paul και η Karla γνωρίστηκαν το 1987 και παντρεύτηκαν το 1991. Έξι μήνες μάλιστα πριν από τον γάμο, η Karla αποφάσισε να δώσει την παρθενιά της αδερφής της στον Paul ως γαμήλιο δώρο, μιας και κατάλαβε την ενόχληση του συζύγου της που δεν ήταν και η ίδια παρθένα όταν γνωρίστηκαν: την παραμονή των Χριστουγέννων του 1990, η Karla νάρκωσε τη 15χρονη αδερφή της Tammy και μαγνητοσκόπησε τον βιασμό της ανήλικης από τον μέλλοντα σύζυγό της. Το «κοκτέιλ» αλκοόλ και ναρκωτικών που χρησιμοποίησε η Karla στην αδερφούλα της θα είχε ωστόσο μοιραία κατάληξη για το κορίτσι, αν και θεωρήθηκε από το δικαστήριο αυτοκτονία, αφήνοντας το ζευγάρι ανενόχλητο να βιντεοσκοπήσει τον βιασμό και τον θάνατο άλλων δύο νεαρών κοριτσιών, της 14χρονης Leslie Mahaffy και της 15χρονης Kristen French. Οι Αρχές θα ενδιαφερθούν για τον Paul όταν πολυάριθμοι βιασμοί που συνέβησαν κατά τη δεκαετία του '90 συνδέθηκαν με τον κακοποιό μέσω DNA. Και ήταν η κακοποίηση της Karla από τον σύζυγό της το 1993 που θα την οδηγούσε στην αστυνομία για να καρφώσει τον Paul, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα συμφωνία με την εισαγγελία για κάθειρξη 12 ετών: το 1995, θα ξεκινήσει να δίνει πληροφορίες στις Αρχές για τα φονικά του ζευγαριού, που θα οδηγούσαν στην καταδίκη του Paul σε ισόβια κάθειρξη. Η ίδια, αφού εξέτισε την ποινή της, αποφυλακίστηκε στις 4 Ιουλίου 2005...
Ian Brady και Myra Hindley
Γνωστοί ως «δολοφόνοι του βάλτου», οι Ian και Myra δραστηριοποιήθηκαν από το 1963-1965. Το πρώτο γνωστό θύμα ήταν η 16χρονη Pauline Reade, την οποία και έπεισε η Myra να την ακολουθήσει στο αυτοκίνητό της. Όταν έφτασαν στον βάλτο, ο Ian της επιτέθηκε και τη βίασε, την ώρα που η Myra παρακολουθούσε ευχαριστημένη το αποτρόπαιο γεγονός. Όταν τελείωσε ο βιασμός, ο Ian έλιωσε το κεφάλι της μικρούλας με ένα φτυάρι και της έκοψε το λαρύγγι, θάβοντάς τη στο έλος. Αυτό ήταν το πρότυπο φόνου που θα ακολουθούσε το ζευγάρι σε τουλάχιστον 5 παιδιά, ηλικίας 10-17 ετών. Η Myra έφτασε στο σημείο μέχρι και να βιντεοσκοπήσει τη δολοφονία της 10χρονης Lesley Ann Downey, με τον Ian να τραβάει τουλάχιστον 10 φωτογραφίες της μικρής σε φρικιαστικές πόζες. Η τελευταία υπόθεση του ζευγαριού θα ήταν ο φόνος του 17χρονου Edward Evans, μπροστά στα μάτια του 18χρονου γαμπρού της Myra, David Smith. Ο David δεν άντεξε το στυγερό έγκλημα και κατέθεσε την επόμενη μέρα στην αστυνομία, με τον Ian να παραδέχεται τελικά τη δολοφονία 5 παιδιών, αναλαμβάνοντας ωστόσο πλήρως την ευθύνη. Στις 6 Μαΐου 1966, ο Ian θα καταδικαζόταν για 3 φόνους και η Myra για 2, λαμβάνοντας ισόβια κάθειρξη για κάθε ανθρωποκτονία. Το 2002, η Myra θα πέθαινε στη φυλακή, ενώ ο Ian θα δήλωνε παράφρων και θα μεταφερόταν στο ψυχιατρείο του Ashworth, όπου και παραμένει...
Gerald και Charlene Gallego
Ο Gerald και η Charlene ήταν ένα αντρόγυνο κατά συρροή δολοφόνων που έδρασαν από το 1978-1980 στις δυτικές ΗΠΑ. Ο δεσποτικός σύζυγος καταδυνάστευε αφόρητα τη γυναίκα του, με τη Charlene όχι μόνο να μην ενοχλείται από τη βάναυση συμπεριφορά του, αλλά να βρίσκει και θελκτική την ιδέα του για «νεαρές και αναλώσιμες σεξουαλικές σκλάβες». Η φαντασίωση του Gerald θα γινόταν εφιάλτης για τη 17χρονη Rhonda Scheffler και τη 16χρονη Kippi Vaught το 1978, τις οποίες απήγαγε το ζευγάρι με την απειλή όπλου και τις οδήγησε στις ερημιές, με τον Gerald να βιάζει τα κορίτσια και κατόπιν να τα σκοτώνει. Το ίδιο σενάριο θα παιζόταν ξανά και ξανά για τα επόμενα χρόνια, με τη Charlene να συμμετέχει προοδευτικά στα σεξουαλικά βασανιστήρια. Τουλάχιστον 9 κορίτσια θα έχαναν τη ζωή τους από τις σεξουαλικές διαστροφές του ζεύγους, κάποια ακόμα και 13 ετών, ενώ στα θύματα περιλαμβανόταν και ο φίλος μιας εξ αυτών. Οι Craig Miller και Mary Elizabeth Sowers θα ήταν τα τελευταία θύματά τους, με τον Craig να πυροβολείται στην άκρη του δρόμου το 1980 και την κοπέλα του να εξαφανίζεται από προσώπου γης. Αυτόπτες μάρτυρες ωστόσο θα οδηγούσαν τις Αρχές στη σύλληψη του αιμοδιψούς ζευγαριού. Το 1984, η Charlene θα κατέθετε κατά του Gerald με ανταμοιβή ποινή κάθειρξης 16 μόνο ετών, με τον Gerald να καταδικάζεται σε θάνατο, ποινή που δεν θα εκτελεστεί ωστόσο ποτέ. Η Charlene απελευθερώθηκε το 1997, ενώ ο Gerald πέθανε στη φυλακή από καρκίνο το 2002...
Wolfgang Abel και Marco Furlan
Οι Wolfgang και Marco ήταν ένα δίδυμο κατά συρροή δολοφόνων που ήταν ενεργοί κατά τα έτη 1977-1984 στην Ιταλία, αφήνοντας πίσω τους σε κάθε περιστατικό μια χειρόγραφη επιστολή με το όνομα «Ludwig», εν μέσω ναζιστικών συμβόλων. Το δίδυμο υποστήριζε ότι τα θύματά τους ήταν υπάνθρωποι που έπρεπε να εξολοθρευτούν, στρέφοντας τη φονική προσοχή τους σε ομοφυλόφιλους, ιερόδουλες και χρήστες ναρκωτικών ουσιών, αλλά και σε όποιον πίστευαν οι Wolfgang και Marco ότι «είχε προδώσει τον πραγματικό Θεό». Οι δολοφονίες τους ήταν ιδιαίτερα στυγερές, ενώ άλλαζαν συχνά τις φρικιαστικές μεθόδους τους: έκαψαν ζωντανό έναν τσιγγάνο χρήστη ναρκωτικών και έναν περιπλανώμενο νομάδα, μαχαίρωσαν έναν ομοφυλόφιλο σερβιτόρο 34 φορές, έκοψαν στα δυο μια 51χρονη ιερόδουλη, κάρφωσαν καρφιά στο μέτωπο ενός ομοφυλόφιλου ιερέα, με τον κατάλογο του τρόμου να μην έχει πραγματικά τέλος. Το 1997, θα καταδικάζονταν για 10 από τις 27 υποθέσεις ανθρωποκτονίας που κατηγορούνταν, εκτίοντας κάθειρξη 27 ετών. Ο Marco αποφυλακίστηκε το 2009 και ο Wolfgang έναν χρόνο αργότερα...
Fred και Rosemary West
Ενώ οι περισσότεροι φόνοι συνέβησαν από το 1973-1979, η πρώτη υπόθεση ανθρωποκτονίας πηγαίνει πίσω στο 1971: η Charmaine, η κόρη του Fred από προηγούμενο γάμο, δολοφονήθηκε από τη Rosemary την ώρα που ο Fred ήταν πίσω από τα κάγκελα για κλοπή. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, με τον Fred να έχει μόλις αποφυλακιστεί, η πρώην σύζυγός του Rena West εμφανίστηκε στην πόρτα του ζεύγους διεκδικώντας την κόρη της, όταν και χάθηκε ξαφνικά από προσώπου γης: ο Fred τη σκότωσε χωρίς δισταγμό. Οι Rosemary και Fred είχαν έναν «ιδιαίτερο» γάμο, με τη Rosemary να πλαγιάζει συχνά με τον πατέρα της, με τη συναίνεση μάλιστα του συζύγου της. Η Rosemary θα έβγαινε για πρώτη φορά στο πεζοδρόμιο το 1972, με τον Fred να ξεκινά να βιάζει την ίδια εποχή την 8χρονη κόρη του. Η Rosemary θα μείνει και πάλι έγκυος το 1979, θα απέβαλε ωστόσο και θα εγκατέλειπε για σύντομο διάστημα τον σύζυγό της. Οι West άρχισαν να κακοποιούν σεξουαλικά και τις άλλες κόρες τους, μαγνητοσκοπώντας συχνά τις διεστραμμένες αιμομικτικές τους σχέσεις. Από το 1973-1979, θα σκότωναν 9 γυναίκες, περιλαμβανομένων παιδιών γειτόνων και την ίδια τους την κόρη. Η Heather West θα γινόταν πλέον το κέντρο του σεξουαλικού ενδιαφέροντος του πατέρα της, όταν η μεγαλύτερη αδελφή της «εξαφανίστηκε». Το 1994, την ώρα που η αστυνομία ερευνούσε την εξαφάνιση και της Heather, θα ανακάλυπτε ανθρώπινα απομεινάρια στην αυλή της οικίας. Ο Fred ομολόγησε τελικά 10 φόνους, θα καταδικαζόταν ωστόσο για 11, με τη Rosemary να αντιμετωπίζει κατηγορίες για 10 ανθρωποκτονίες. Ο Fred αυτοκτόνησε το 1995 στη φυλακή περιμένοντας τη δικαστική ετυμηγορία. Η Rosemary δεν παραδέχτηκε ποτέ τα ειδεχθή εγκλήματά της, καταδικάστηκε ωστόσο σε ισόβια κάθειρξη...
Charles Starkweather και Caril Ann Fugate
Ο 19χρονος Charles και η 14χρονη Caril Ann θα ξεκινούσαν μια δίμηνη αιματοβαμμένη περιπλάνηση το 1958. Στις 21 Ιανουαρίου ο Charles επισκέφτηκε την Caril Ann στο σπίτι. Εκείνη έλειπε και ο Charles είχε μια λογομαχία με τη μητέρα και τον πατριό της, που θα κατέληγε στη δολοφονία τους. Όταν η Caril Ann επέστρεψε, βοήθησε τον Charles να κρύψουν τα πτώματα, η δαιμόνια γιαγιά της ωστόσο κάτι υποπτεύθηκε και ειδοποίησε την αστυνομία, αναγκάζοντας το ζευγάρι να εγκαταλείψει την πόλη. Στη δίμηνη περιπέτειά τους θα έκλεβαν, θα σκότωναν και περιστασιακά θα βίαζαν 7 γυναίκες, μην αφήνοντας κανένα εμπόδιο να μπει στον δρόμο τους. Τελικά θα συλλαμβάνονταν από την αστυνομία, με τον Charles να εκτελείται στις 25 Ιουνίου 1959 και την Caril Ann να καταδικάζεται σε ισόβια, θα αποφυλακιζόταν ωστόσο το 1976 λόγω καλής διαγωγής. Εξέτισε μόνο 17 χρόνια...
Corll, Henley και Brooks
Ενεργός από το 1970-1973 στο Τέξας, ο Dean Corll σκότωσε το λιγότερο 23 αγόρια ηλικίας 13-20 ετών. Τα απήγαγε και τα βίαζε με τη βοήθεια των εφήβων Elmer Henley και David Brooks, στους οποίους έδινε 200 δολάρια για κάθε αγόρι που παρέδιδαν στην οικία του. Όταν το αγόρι δελεαζόταν να μπει στο σπίτι, το νάρκωνε, το έδενε στο κρεβάτι και το βίαζε επανειλημμένα, βασανίζοντας και κακοποιώντας το σε τραγικό βαθμό. Κατόπιν το στραγγάλιζε ή το πυροβολούσε, αφού βέβαια το κρατούσε στη ζωή για μπόλικες μέρες φρίκης. Στις 8 Αυγούστου 1973, ο 17χρονος Henley θα σκότωνε τον Corll σε καυγά για ναρκωτικά. Ο Elmer Henley εκτίει πλέον ποινή 7 φορές ισόβια, με τον David Brooks να καταδικάζεται λίγο αργότερα σε ισόβια κάθειρξη...
Henry Lucas και Ottis Toole
Δεν είναι ξεκάθαρο πότε ξεκίνησε ο μαραθώνιος δολοφονιών των Henry και Ottis, ολοκληρώθηκε ωστόσο το 1983. Το ζευγάρι γνωρίστηκε το 1973 και έγιναν εραστές αμέσως μετά. Ο Ottis συνελήφθη για εμπρησμό το 1983 και αμέσως μετά ο Henry για οπλοκατοχή. Ο Henry κοκορευόταν στη φυλακή για πολυάριθμους φόνους, τακτική που ακολούθησε κατόπιν και ο Ottis, με το ζευγάρι να ομολογεί εκατοντάδες δολοφονίες, αναφέροντας λεπτομέρειες που μόνο ο δράστης θα ήταν σε θέση να γνωρίζει. Τελικά θα βοηθούσαν την αστυνομία να ανασύρει τα πτώματα 246 αγνοουμένων, με τις μαρτυρίες τους να κάνουν λόγο για 430 ανθρωποκτονίες. Οι στόχοι τους δεν γνώριζαν φύλο, ηλικία και φυλή, ενώ οι δολοφονικές τους μέθοδοι ήταν πραγματικά ανεξάντλητες: σκότωναν με σφαίρες, μαχαιριές, στραγγαλισμό και βάναυσο ξυλοδαρμό. Ο Ottis καταδικάστηκε για 5 μόνο ανθρωποκτονίες, ενώ ο Henry για 11, κακουργήματα που επέσυραν θανατική ποινή, η τιμωρία τους ωστόσο θα άλλαζε και θα μετατρεπόταν σε ισόβια κάθειρξη. Ο Ottis πέθανε στη φυλακή το 1996 από κίρρωση του ύπατος και ο Henry το 2001 από έμφραγμα...
Chang-shin Liao και Chang-shan Husi
Το 1945, στα τέλη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δύο ιδιοκτήτες πανδοχείου στην Κίνα συλλαμβάνονταν για φόνο. Τα ανώνυμα γράμματα που λάμβανε η αστυνομία από τους ντόπιους για εξαφανισμένους οικείους τους την οδήγησαν τελικά στα ίχνη των Liao και Husi και το καταραμένο πανδοχείο τους. Οι αστυνομικές έρευνες αποκάλυψαν ότι οι δυο τους λήστεψαν και σκότωσαν 79 ανθρώπους, όλοι τους ένοικοι του πανδοχείου. Το ζευγάρι ομολόγησε τα κακουργήματά του, αναφέροντας μάλιστα ότι έφτασαν να δολοφονούν έναν άνθρωπο την ημέρα. Αμφότεροι καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν το 1945...
Delfina και Maria Gonzales
Οι αδελφές που αιματοκύλησαν το Μεξικό στις δεκαετίες του '50 και του '60 είχαν μια αποτρόπαιη μέθοδο: οι Maria και Delfina στρατολογούσαν ιερόδουλες, με την πρόφαση πως αναζητούσαν οικιακές βοηθούς, τις υπέβαλλαν με τη βία σε χρήση ηρωίνης και κοκαΐνης, κι όταν πλέον δεν μπορούσαν να εργαστούν ή να ικανοποιήσουν τους πελάτες τους, οι δύο αδελφές τις σκότωναν και τις έθαβαν στην οικία τους. Δολοφονούσαν ωστόσο και πλούσιους πελάτες που κουβαλούσαν πάνω τους μεγάλα χρηματικά ποσά. Η αστυνομία θα ανακάλυπτε στην οικία 11 πτώματα αντρών, 80 γυναικών και μερικών εμβρύων. Καταδικάστηκαν το 1964 σε 40 χρόνια κάθειρξης, με την Delfina να πεθαίνει στη φυλακή και τη Maria να εκτίει την ποινή της και να αποφυλακίζεται...
Η ελληνική γλώσσα κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ, καθώς η μεγαλύτερη πραγματική λέξη στον κόσμο υπάρχει στο έργο «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη και αποτελείται από 172 γράμματα, 27 συνθετικά και 78 συλλαβές!
Ο Αριστοφάνης εκμεταλλεύεται στο έπακρον την ευχέρεια της Ελληνικής γλώσσας να σχηματίζει πολυσύλλαβες λέξεις, περιγράφοντας μέσα σε 172 γράμματα μια ολόκληρη συνταγή μαγειρικής, η οποία περιλαμβάνει ένα συνονθύλευμα τροφών! Η αριστοφανική λέξη βρίσκεται στους στίχους 1169-1175 και έχει καταγραφεί στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες!
Η λέξη είναι η :
λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατακεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγανοπτερυγών…
Και σε ελεύθερη μετάφραση
-πάστοπεταλίδο-γαλεοσάλαχο-τούρσοπιπεράτο-μυαλοκόμματα-
-μελοπερεχύτο-μυτζηθρότυρο-τρύγονοκοτσύφο-τσιχλοπίτσουνα -
-ψήτοσουσουράδο-κοτοκέφαλα-άγριοπεριστέρο-λαγοκούνελα -
-στράγαλοπετμέζο-φτερουγόδιπλες.
Πηγή: http://www.enikos.gr
Απίστευτες ιστορίες ανθρώπων που βγήκαν αλώβητοι από τα συντρίμμια!
Τα αεροπορικά δυστυχήματα είναι πάντα τραγικά αλλά ευτυχώς δεν συμβαίνουν συχνά.
Το να επιβιώσεις δε από μια τέτοια καταστροφή είναι ακόμα πιο σπάνιο!
Κανείς δεν ξέρει πώς τα κατάφεραν, οι μοναδικοί ωστόσο επιζώντες από μια σειρά αεροπορικών δυστυχημάτων είχαν πράγματι τύχη βουνό.
Χωρίς λογική εξήγηση, ένας επιβάτης κατάφερε να επιβιώσει από τον όλεθρο για να διηγηθεί την απίστευτη ιστορία του.
Ας ξαναζήσουμε λοιπόν τον τρόμο της μοιραίας αυτής πτήσης, με τον επιζώντα να τη θυμάται για το υπόλοιπο της ζωής του.
Θαύμα ή απλή τύχη, εσείς αποφασίζετε...
Nestor Mata: 17 Μαρτίου 1957
Ηλικία: 31 ετών
Αεροπορική: Phillippine Air Force
Αεροσκάφος: Douglas C-47
Απώλειες: 25 ζωές
Ο Nestor Mata, δημοσιογράφος στην εφημερίδα Philippine Herald, ήταν επιφορτισμένος να καλύπτει τις ενέργειες του νεοεκλεγέντα προέδρου της χώρας Ramon Magsaysay. Συνόδευε λοιπόν τον πρόεδρο και άλλους 24 επιβάτες, ανώτατους κυβερνητικούς και στρατιωτικούς αξιωματούχους, στη μοιραία πτήση από το Cebu πίσω στη Μανίλα, όταν αποκοιμήθηκε, για να ξυπνήσει αργότερα στο νοσοκομείο με βαριά εγκαύματα σε όλο του το σώμα. Ο Mata ανακαλεί τη στιγμή που ξύπνησε βαριά τραυματισμένος μέσα στα συντρίμμια του αεροσκάφους πάνω σε έναν λόφο, ακούγοντας τα φρενιασμένα γαβγίσματα των σκυλιών. Άρχισε να καλεί σε βοήθεια, η οποία κατέφτασε μερικές ώρες αργότερα, όταν και συνειδητοποίησε ότι ήταν ο μοναδικός επιζών της τραγικής πτήσης. Ο ίδιος πιστεύει ότι ο Θεός τού χάρισε τη ζωή γιατί είχε μια αποστολή για τον Mata...
Vesna Vulovic: 26 Ιανουαρίου 1972
Ηλικία: 22 ετών
Αεροπορική: JAT Yugoslav
Αεροσκάφος: Douglas DC-9
Απώλειες: 27 ζωές
Η αεροσυνοδός Vesna Vulovic όχι μόνο επιβίωσε από το τρομοκρατικό βομβιστικό χτύπημα στο μοιραίο αεροσκάφος, αλλά και από πτώση από τα 33.000 πόδια! Η Vesna έχει σβήσει από τη μνήμη της το τραγικό περιστατικό, γεγονός που αποδίδει στα βαριά εγκεφαλικά τραύματα που υπέστη: σπασμένο κρανίο, ακατάσχετη αιμορραγία και τρεις ολότελα κατεστραμμένους σπονδύλους. Παρά το γεγονός ότι οι γιατροί την ενημέρωσαν ότι δεν θα ξαναπερπατούσε ποτέ, η αεροσυνοδός τους διέψευσε και λίγο αργότερα στάθηκε και πάλι στα πόδια της. Και σαν να μην έφτανε αυτό, επέστρεψε στη δουλειά της ως αεροσυνοδός, μέχρι την πρόσφατη συνταξιοδότησή της. Κατέχει μάλιστα και το ρεκόρ Γκίνες για επιβίωση από πτώση από τόσο μεγάλο υψόμετρο...
George Lamson Jr: 21 Ιανουαρίου 1985
Ηλικία: 17 ετών
Αεροπορική: Galaxy Airlines
Αεροσκάφος: Lockheed L-188 Electra
Απώλειες: 71 ζωές
Ο George Lamson και ο πατέρας του επιβιβάστηκαν στη μοιραία πτήση αφού παρακολούθησαν το δημοφιλές αθλητικό γεγονός των ΗΠΑ Super Bowl. Λίγα λεπτά μετά ο πιλότος ενημέρωνε τον πύργο ελέγχου ότι έπρεπε να αποπειραθεί αναγκαστική προσγείωση, η κάθοδος ωστόσο στο ανοιχτό πεδίο δεν πήγε όπως όφειλε και το αεροπλάνο συνετρίβη καλυπτόμενο στις φλόγες. Ο George και ο πατέρας του εκτινάχθηκαν έξω από την άτρακτο πάνω στις θέσεις τους, με τις ζώνες να παραμένουν δεμένες. Ο George έβγαλε τη ζώνη του και άρχισε να απομακρύνεται τρέχοντας από το αεροσκάφος, ενώ τα βαριά εγκαύματα του πατέρα του θα του στερούσαν αργότερα τη ζωή. Ο τυχερός έφηβος γλίτωσε με μικροεκδορές και εγκαύματα από το χειρότερο αεροπορικό δυστύχημα που γνώριζαν οι ΗΠΑ από το 1982...
Cecelia Cichan: 16 Αυγούστου 1987
Ηλικία: 4 ετών
Αεροπορική: Northwest Airlines
Αεροπλάνο: Douglas MD-82
Απώλειες: 154 ζωές
Ανάμεσα στον σωρό των συντριμμιών που διασκορπίστηκαν ολόγυρα, μέσα στα κουφάρια των επιβατών της πτήσης, ένα θαύμα συνέβη: η 4χρονη Cecelia Cichan βρέθηκε ζωντανή! Μια πτήση που δεν πρόλαβε ποτέ να αφήσει καλά-καλά το έδαφος άφησε πίσω της απόγνωση και καταστροφή. Η Cecelia, η μητέρα και ο μεγαλύτερος αδερφός της επιβιβάστηκαν στην τραγική πτήση, που θα στερούσε τη ζωή στους 154 από τους 155 επιβάτες, καθώς και σε δύο ακόμα οδηγούς οχημάτων που βρίσκονταν στο έδαφος. Λάθος χειρισμοί του πιλότου κατά την απογείωση θα οδηγούσαν στο δυστύχημα, την ώρα που κανείς δεν ξέρει πώς επιβίωσε η μικρή από το δυστύχημα της Αριζόνα, το οποίο άφησε πίσω του θρήνο και σπαραγμό...
Youcef Djillali: 6 Μαρτίου 2003
Ηλικία: 28 ετών
Αεροπορική: Air Algérie
Αεροσκάφος: Boeing 737-200
Απώλειες: 102 ζωές
Ο στρατιώτης Youcef Djillali ήταν ο μόνος επιζών από το Boeing που συνετρίβη λίγο μετά την απογείωσή του από την πόλη Tamanrasset της Αλγερίας. Ο δεξιός κινητήρας παρουσίασε πρόβλημα, το αεροπλάνο έκλινε προς τα δεξιά, έχασε ύψος και έγινε συντρίμμια λίγο μετά την απογείωση, με τις ρόδες ακόμα κατεβασμένες. Είχε πράγματι τύχη βουνό...
Mohammed el-Fateh Osman: 8 Ιουλίου 2003
Ηλικία: 2 ετών
Αεροπορική: Sudan Airlines
Αεροσκάφος: Boeing 737-200
Απώλειες: 116 ζωές
Ένα μικρό θαύμα συνέβη τη μοιραία μέρα, όταν ο 2χρονος Mohammed ανασύρθηκε ζωντανός από τα συντρίμμια του αεροπλάνου που διεκδίκησε τη ζωή 116 ανθρώπων, ανάμεσα στους οποίους και 4 μωρά. Βρέθηκε κάτω από ένα δέντρο από έναν νομάδα που έφτασε πρώτος στο σκηνικό του τρόμου. Το μικρό αγόρι θα έχανε το πόδι του και θα υπέφερε από βαριά τραύματα και εγκαύματα, με τη μητέρα του να περιλαμβάνεται στα θύματα. Ο άτυχος Mohammed θα έχανε κατόπιν τη ζωή του εξαιτίας των εκτεταμένων τραυμάτων του, μνημονεύεται ωστόσο στη λίστα μας καθώς κατάφερε να επιβιώσει από το τραγικό δυστύχημα, το οποίο προκλήθηκε όταν ένας από τους κινητήρες του αεροπλάνου πρόδωσε τον πιλότο...
James M. Polehinke: 27 Αυγούστου 2006
Ηλικία: 44 ετών
Αεροπορική: Comair
Αεροσκάφος: Bombardier CRJ-100ER
Απώλειες: 49 ζωές
Πιλότος και συγκυβερνήτης δεν συνειδητοποίησαν εγκαίρως ότι οδηγούνταν προς τη λάθος κατεύθυνση του αεροδιαδρόμου κατά την απογείωση, καταλήγοντας να τρακάρουν το αεροπλάνο σε μια συστάδα δέντρων, το οποίο τυλίχθηκε αμέσως στις φλόγες. Δεν είναι σαφές γιατί δεν κατάφεραν να αποτρέψουν το αεροπλάνο από την καταστροφή, η οποία στέρησε τη ζωή σε όλους πλην του Polehinke, ο οποίος επιβίωσε από τον όλεθρο. Υποβλήθηκε κατόπιν σε πολυάριθμες χειρουργικές επεμβάσεις για τα εκτεταμένα εγκαύματά του, ενώ ο ίδιος δεν έχει καμία ανάμνηση από τη θανατηφόρα αυτή πτήση...
Bahia Bakari: 30 Ιουνίου 2009
Ηλικία: 13 ετών
Αεροπορική: Yemenia
Αεροσκάφος: Airbus A310-324
Απώλειες: 152 ζωές
Η νεαρή Bahia είναι η μόνη που επέζησε από το μυστηριώδες αυτό αεροπορικό δυστύχημα, περνώντας 13 ολόκληρες ώρες στο νερό, γραπωμένη από τα συντρίμμια του αεροσκάφους. Υπέφερε από υποθερμία, σπασμένη κλείδα και εκτεταμένους μώλωπες σε όλο της το σώμα, ζούσε ωστόσο κι αυτό ήταν το σημαντικό. Οι υπόλοιποι 152 επιβάτες, περιλαμβανομένης της μητέρας της, βρέθηκαν νεκροί ή αγνοούνται ακόμα...
Ruben Van Assouw: 12 Μαΐου 2010
Ηλικία: 9 ετών
Αεροπορική: Afriqiyah Airways
Αεροσκάφος: Airbus A330-202
Απώλειες: 103 ζωές
Το αεροπλάνο που επέβαινε δεν εγκατέλειψε ποτέ τον αεροδιάδρομο, με τον Ruben να βρίσκεται ζωντανός και δεμένος στη θέση του, μέσα στο φρικιαστικό μείγμα από άμμο της ερήμου, συντρίμμια αεροσκαφών και ανθρώπινα πτώματα. Είχε εκτεταμένες εκδορές σε όλο του το σώμα και σπασμένο πόδι, ήταν ωστόσο ο μόνος επιζήσας του δυστυχήματος. Ο Ruben και η οικογένειά του επέστρεφαν στο σπίτι από σαφάρι στην Αφρική όταν το μοιραίο αεροπλάνο συνετρίβη στη Λιβύη. Ο πατέρας, η μητέρα και ο αδερφός του δεν είχαν την ίδια τύχη με τον Ruben...
Juliane Kopcke: 24 Δεκεμβρίου 1971
Ηλικία: 17 ετών
Αεροπορική: LANSA
Αεροσκάφος: Lockheed L188A Electra
Απώλειες: 91 ζωές
Την παραμονή Χριστουγέννων του 1971, η Juliane Kopcke συνόδευε τη μητέρα της σε πτήση από τη Λίμα του Περού στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, για να συναντήσουν τον πατέρα της. Οι γονείς της, επιφανείς ζωολόγοι, μελετούσαν την άγρια φύση εδώ και χρόνια. Παρά το γεγονός ότι γνώριζαν ότι η συγκεκριμένη αεροπορική μετρούσε ήδη δύο πολύνεκρα δυστυχήματα στο ενεργητικό της, η ανάγκη να βρεθούν όλοι μαζί για τις γιορτές τους ανάγκασε να επιβιβαστούν στη μοιραία πτήση. Η καταιγίδα που συνάντησαν στην πτήση, η οποία έπρεπε να κρατήσει λιγότερο από ώρα, θα έκανε κεραυνό να χτυπήσει τις δεξαμενές καυσίμου, χάνοντας ολόκληρο το δεξιό φτερό του αεροπλάνου. Η Kopcke εκσφενδονίστηκε έξω από το αεροσκάφος την ώρα που αυτό ήταν ακόμα στον αέρα, προσδεδεμένη στη θέση της. Το πυκνό δάσος ήταν αυτό που θα της έσωζε τη ζωή, σταματώντας την πτώση της από ύψος τουλάχιστον 2 μιλίων. Το μαρτύριό της δεν είχε πάρει ωστόσο τέλος: η Juliane θα περνούσε άλλες 10 μέρες μέσα στη ζούγκλα του Αμαζονίου, υποφέροντας από πείνα, εξάντληση και τραύματα από το δυστύχημα, πριν τη βρουν περουβιανοί ξυλοκόποι σε ημιλιπόθυμη κατάσταση. Κι όμως, επιβίωσε!