Στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας «για το ΙΚΑ και άλλες διατάξεις» επιβάλλονται μια σειρά από ρυθμίσεις, αρνητικές, στα ζητήματα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και πρόνοιας. Ας τα δούμε.
Στο άρθρο 11 αναφέρεται: Οι ασφαλισμένοι μετά την 1/1/1993 που έχουν επιλέξει να ασφαλίζονται σε περισσότερους από έναν ασφαλιστικούς φορείς, έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν την καταβολή της εισφοράς του κλάδου ασθενείας σε ένα φορέα.
Το ουσιαστικό πρόβλημα δεν είναι εάν οι εργαζόμενοι πληρώνουν τις εισφορές στον κλάδο Υγείας σε ένα ή δύο ταμεία. Οι εργαζόμενοι δε θα έπρεπε να πληρώνουν καμία εισφορά στον κλάδο Υγείας και όλες οι παροχές, ιατρικές και εργαστηριακές εξετάσεις, θεραπείες, νοσηλεία, φάρμακα, υγειονομικό υλικό, τεχνικά βοηθήματα στους αναπήρους, έπρεπε να παρέχονται από το κράτος εντελώς δωρεάν σε όλους, ανεξάρτητα της εργασιακής τους σχέσης, του ύψους του μισθού, αν είναι άνεργοι κ.λπ., καθώς και στα μέλη των οικογενειών τους. Αυτή η διαχειριστικού τύπου ρύθμιση δεν μπορεί να επικαλύψει το γεγονός ότι για τα λαϊκά στρώματα οι εισφορές αυξάνουν π.χ. στους συνταξιούχους στο 4% ενιαία για όλους, το κράτος μειώνει δραστικά τη χρηματοδότηση στα ασφαλιστικά ταμεία, στα δημόσια νοσοκομεία, στον ΕΟΠΥΥ, ενώ ταυτόχρονα με τους κανονισμούς των Ταμείων περικόπτονται παροχές παντού.
Στο άρθρο 27 ρυθμίζονται τεχνικές λεπτομέρειες στη λειτουργία των Κέντρων Εκτίμησης και Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Πιο συγκεκριμένα, προβλέπει:
Α) Την κατ' εξουσιοδότηση νόμου έκδοση υπουργικής απόφασης ρύθμισης κανονιστικών θεμάτων λειτουργίας των ΚΕΠΑ και ασφαλιστικά ζητήματα των μελών τους.
Β) Την έκδοση Κοινής Υπουργικής Απόφασης για τη ρύθμιση θεμάτων που αφορούν γιατρούς - μέλη των ΚΕΠΑ.
Η σύσταση των ΚΕΠΑ προβλέπεται στον αντιασφαλιστικό νόμο 3863/2010 και αποδείχθηκε από τη λειτουργία τους ότι είναι ο βασικός μηχανισμός για το πετσόκομμα των αναπηρικών συντάξεων και των παροχών στα ΑμΕΑ. Βασικό εργαλείο που χρησιμοποιούν είναι ο νέος κανονισμός εκτίμησης βαθμού αναπηρίας (ο λεγόμενος ΚΕΒΑ). Από τα ΚΕΠΑ κρίνονται όλοι ανεξαρτήτως ασφαλιστικού ταμείου που θέλουν να βγουν σε αναπηρική σύνταξη ή είναι σε προσωρινή, αλλά μπορούν να επανακληθούν ακόμα και αυτοί που τους έχει απονεμηθεί ισόβια η αναπηρική σύνταξη.
Με το άρθρο 30, γίνεται τροποποίηση του άρθρου 138 του ν. 4052/2012 του εφαρμοστικού για την Υγεία και την Πρόνοια του νέου μνημονίου. Με τον εφαρμοστικό μεταφέρθηκε το πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι» στο υπουργείο Εργασίας και μάλιστα στο ΙΚΑ μετονομαζόμενο σε πρόγραμμα «κατ' οίκον βοήθεια συνταξιούχων», αφήνοντας τους εργαζόμενους στον αέρα. Εδώ προβλέπεται ότι η χρηματοδότηση του προγράμματος θα γίνεται με την παρακράτηση του 0,2% των εισφορών των ασφαλισμένων που θα κατατίθεται σε ειδικό λογαριασμό του προγράμματος. Ακόμα προβλέπεται ότι με ειδική υπουργική απόφαση θα μπορεί να αυξηθεί το ποσοστό της εισφοράς που παρακρατείται και να επεκταθούν και σε άλλες κατηγορίες οι υπόχρεοι καταβολής εισφοράς για να ενταχθούν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Το κόστος του προγράμματος φορτώνεται στους εργαζόμενους, αφού οι ίδιοι πληρώνουν τις εισφορές με τις οποίες θα χρηματοδοτείται. Με ασφαλιστικά ταμεία που τους έχει περιοριστεί η κρατική επιχορήγηση, που τους έχουν κατακλαπεί, μέσω και του «κουρέματος», τα αποθεματικά. Ενώ έχουν μειωθεί τα έσοδά τους από τις εισφορές των εργαζομένων, λόγω της ανεργίας, της μαύρης εργασίας, των εισφοροαπαλλαγών και της υποαπασχόλησης.
Με το άρθρο 35 θέλουν να περιορίσουν τον αριθμό που είναι υποχρεωμένες οι υπηρεσίες, οι φορείς και οι επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν, με βάση τον αριθμό των εργαζομένων που έχουν από τις προστατευόμενες κατηγορίες του νόμου 2343/1998. Οι προστατευόμενες κατηγορίες του νόμου αυτού ήταν: α) Τα ΑμΕΑ 3%, β) οι συγγενείς ΑμΕΑ 1%, γ) παιδιά αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης 1%, δ) παιδιά αναπήρων πολέμου 1% και ε) πολύτεκνοι 4%. Τον περιορισμό αυτό τον πετυχαίνουν με δύο τρόπους:
1) Προσμετράνε στο ποσοστό των εργαζομένων που είναι υπόχρεοι να απασχολούν με βάση το νόμο και εργαζομένους που τους έχουν προσλάβει έξω από τις διαδικασίες αυτού του νόμου (2643).
2) Αφαιρούνται από το σύνολο των εργαζομένων του φορέα ή της επιχείρησης οι εργαζόμενοι με περιορισμένου χρόνου συμβάσεις εργασίες (σύντομου το λένε) ώστε να μην υπολογίζονται, με στόχο να μειωθεί ο αριθμός αυτών που είναι υπόχρεη να προσλάβει η επιχείρηση. Δηλαδή, αν μια επιχείρηση έχει 100 εργαζόμενους, με το προηγούμενο καθεστώς έπρεπε να προσλάβει 10 από αυτές τις κατηγορίες, ενώ με τη νέα διάταξη εάν αυτή η επιχείρηση ή η υπηρεσία εμφανίσει ότι έχει 50 εργαζόμενους με 2μηνες, 3μηνες, ή 8μηνες συμβάσεις ο αριθμός που υποχρεούται να προσλάβει θα είναι 5. Ετσι κι αλλιώς, περιορίζουν τον αριθμό που είναι υπόχρεες να προσλαμβάνουν οι επιχειρήσεις από τέτοιες ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, ενώ γίνεται ένα ακόμα βήμα ώστε στην πράξη να απαλλαχθούν τελείως οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα από την ένταξή τους στον 2643.
Ουσιαστικά, καταστρατηγείται ο νόμος που τον είχαν εμφανίσει ως επαναστατικό, γιατί θα αντιμετώπιζε την ανεργία αυτών των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Θυμίζουμε ότι με βάση το νόμο θα έπρεπε μέχρι 31 Μάρτη κάθε χρόνου όλες οι υπηρεσίες του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα καθώς και οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα να καταθέτουν στον ΟΑΕΔ αναλυτικούς πίνακες εργαζομένων απ' όπου θα προέκυπταν οι κενές θέσεις που με βάση το ποσοστό των προστατευόμενων κατηγοριών θα έπρεπε να απασχολούν.
Με βάση αυτά τα στοιχεία, ως αρμόδιος Οργανισμός υλοποίησης αυτού του νόμου θα έκανε κάθε χρόνο μια προκήρυξη για την κάλυψη αυτών των θέσεων για το δημόσιο τομέα και άλλη μία για τον ιδιωτικό τομέα. Από το 1998 που ψηφίσθηκε αυτός ο νόμος, έγιναν ελάχιστες προκηρύξεις. Πιο συγκεκριμένα: Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές του 2000 που υλοποιήθηκε μετά τις εκλογές, παραμονές των δημοτικών εκλογών του 2002, το Γενάρη του 2005 για το δημόσιο τομέα μόνο, τον Σεπτέμβρη του 2008 για τον δημόσιο τομέα και το Γενάρη του 2009 για τον ιδιωτικό τομέα. Ο διαγωνισμός για τον δημόσιο τομέα του 2008 ολοκληρώθηκε πριν ένα μήνα, αφού «κουρεύτηκε» πρώτα και από τους 750 που ήταν να διοριστούν, τυπικά και μόνο τοποθετήθηκαν έως τώρα οι 200, ενώ οι άλλοι αν και πότε θα τοποθετηθούν. Ο δε διαγωνισμός του ιδιωτικού τομέα του Γενάρη του 2009 κατά απαίτηση του ΣΕΒ και των άλλων ενώσεων των εργοδοτών έχει καταργηθεί. Ολα αυτά, όταν η ανεργία ξεπερνά το 20%, ενώ για τα ΑμΕΑ καθ' ομολογία του διοικητή του ΟΑΕΔ ξεπερνά το 95%.
Αρνητική εξέλιξη η ένταξη στον ΕΟΠΥΥ
Στο άρθρο 43, προβλέπεται η ένταξη στον ΕΟΠΥΥ του κλάδου Ασφάλισης προσωπικού ΔΕΗ. Είναι αρνητική εξέλιξη. Ο ΕΟΠΥΥ είναι μηχανισμός περικοπών στις δημόσιες παροχές Υγείας και προώθησης του ελάχιστου «βασικού πακέτου παροχών», όπως το ονομάζει η κυβέρνηση, μέσω του ενιαίου κανονισμού παροχών του ΕΟΠΥΥ. Με τους ελάχιστους αυτού του φορέα, τις ανεπαρκείς δημόσιες μονάδες Υγείας σε προσωπικό και μηχανήματα, με τα πλαφόν των 200 επισκέψεων το μήνα ανά συμβεβλημένο γιατρό, επιδεινώνεται το πρόβλημα των μακροχρόνιων ραντεβού και της εξώθησης των ασφαλισμένων στην αναζήτηση υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η οικονομική επιβάρυνση των ασθενών.
Στο άρθρο 45, οι διευθύνσεις υγειονομικού των Ταμείων ΤΑΥΤΕΚΩ και ΕΤΑΑ, καθώς και οι διευθύνσεις υγειονομικών του Οίκου Ναύτου, καταργούνται με την ένταξή τους στον ΕΟΠΥΥ.
Επίσης, προβλέπεται οι εισφορές των ασφαλισμένων των Ταμείων αυτών να αποδίδονται στον ΕΟΠΥΥ, όπως επίσης και άλλες ρυθμίσεις που αφορούν τα Ταμεία που θα ενταχθούν στον ΕΟΠΥΥ. Επιπλέον, προβλέπεται σύμφωνα με προηγούμενο νόμο (3918/2011) ότι σε περίπτωση που υπάρχει «παθητικό» στους ισολογισμούς των εντασσόμενων Ταμείων, αυτό μεταφέρεται στον επόμενο ισολογισμό και εάν εξακολουθήσει να υπάρχει «καλύπτεται» με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Δηλαδή, το κράτος στην ουσία θα δώσει «αέρα κοπανιστό», όπως αποδείχτηκε με το «κούρεμα» και την υποτιμημένη πραγματική αξία των ομολόγων των δημόσιων νοσοκομείων, πανεπιστημίων, ΤΕΙ κ.λπ.
Με το άρθρο 47 ρυθμίζονται ζητήματα που αφορούν το προσωπικό των Ταμείων ΕΤΑΑ και ΤΑΥΤΕΚΩ που εντάσσονται στον ΕΟΠΥΥ. Τα Ταμεία αυτά δούλευαν με συμβεβλημένους γιατρούς. Αυτό το καθεστώς των συμβεβλημένων γιατρών αποδεικνύεται στην πράξη ότι δε λύνει το πρόβλημα της παροχής υπηρεσιών Υγείας στους ασθενείς, ούτε την επαγγελματική εξασφάλιση ενός μεγάλου μέρους των γιατρών. Αυτό που θα έλυνε το πρόβλημα είναι η ανάπτυξη των δημόσιων Κέντρων Υγείας σε όλους τους δήμους και τις πόλεις, με ένταξη όλων των αυτοαπασχολουμένων σ' αυτά, με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση, με πλήρη και σύγχρονο ιατρομηχανολογικό εξοπλισμό.
Με το άρθρο 48 στον Οίκο Ναύτη, στον ΕΤΑΑ και στο ΤΑΥΤΕΚΩ συστήνεται «Λογαριασμός παροχών σε χρήμα» με πλήρη λογιστική και οικονομική αυτοτέλεια.
Η χρηματοδότηση των λογαριασμών προβλέπει και εισφορές των εργαζομένων. Να καταργηθούν. Για τις παροχές αυτές να πληρώσει το κράτος και η εργοδοσία.
Επίσης, η διατήρηση των κανονισμών παροχών σε χρήμα των ασφαλιστικών φορέων που εντάσσονται στον ΕΟΠΥΥ, στην πράξη θα ισχύσει μόνο στο κομμάτι των εισφορών των εργαζομένων και μάλιστα ενοποιημένες προς τα πάνω. Στο κομμάτι των παροχών ακόμα και αν δίνονται ξεχωριστά για τους ασφαλισμένους του κάθε Ταμείου θα είναι ενοποιημένες προς τα κάτω. Παράδειγμα αποτελεί το επίδομα τοκετού που καταργήθηκε τελικά σε όλους όσοι απευθύνονται στα δημόσια μαιευτήρια.
.jpg)
